Er wordt steeds meer geschreven over hormonen. Dat komt omdat de uitwerking van hormonen op het menselijk lichaam steeds gedetailleerder in kaart wordt gebracht. Inmiddels weten we dat hormonen van invloed zijn op zo’n beetje alle lijfelijke processen. Ze reguleren je hongergevoel, vetopslag, energiehuishouding, lichamelijke ontwikkeling en zelfs je emotionele gesteldheid.
Dat is allemaal leuk en aardig, maar hoe kun je nou eigenlijk testen hoe jouw hormoonhuishouding ervoor staat? Zit het wel snor met jouw hormonen of lijd je aan een hormonale disbalans? Veel mensen willen graag weten hoe gezond hun hormoonhuishouding is. De vraag die dan ook vaak voorbij komt is: ‘hoe en waar kun je je hormonen testen c.q. meten c.q. onderzoeken?’. In dit artikel bespreken we het (laten) testen van je hormoonhuishouding…
Endocrien systeem
De hormoonklieren die binnenin je lijf hormonen produceren en afscheiden, worden tezamen het ‘endocrien systeem’ genoemd. Er kan van alles aan de hand zijn met je endocrien systeem. Zo kan een hormoonklier ontstoken zijn; te veel of te weinig hormonen produceren en/of afgeven; of simpelweg defect zijn.
De bekendste endocriene hormoonklieren zijn de schildklier (thyroïd), alvleesklier (pancreas), hersenaanhangsel (hypofyse), pijnappelklier (epifyse), zwezerik (thymus), eierstokken (ovaria), teelballen (testes) en bijnieren. De productiviteit en vitaliteit van je hormoonklieren is grotendeels afhankelijk van je algehele lichamelijke en mentale gesteldheid.
Naast de endocriene hormoonklieren zijn er nog veel meer cellen die hormonen kunnen produceren/afscheiden. Denk maar eens aan de cellen van je nieren, hart, maag, darmen, placenta en vetweefsels.
Tekorten & overschotten aan hormonen
Zowel tekorten als overschotten aan hormonen zijn schadelijk. Een tekort van het ene hormoon kan bovendien een overschot van een ander hormoon in de hand werken (‘disbalans’). Aan bepaalde hormoonschommelingen kun je niet veel doen. Denk maar eens aan:
- Puberteit
- Menstruatie (ongesteldheid)
- Ovulatie (eisprong)
- Zwangerschap
- Menopauze & overgang
- Penopauze (midlifecrisis)
- Noodzakelijk gebruik van hormonale medicijnen
- Voorbehoedsmiddelen (“de pil” e.a.)
Dit zijn allemaal voorbeelden van omstandigheden waaronder en periodes waarin je lichaam onwijs grote hormonale veranderingen doormaakt. Afwijkingen in de hormoonhuishouding kunnen echter ook duiden op hormoon-gebonden complicaties… En dán kan het fenomeen ‘hormonen testen middels hormoononderzoek’ raadzaam zijn!
Aandoeningen aan hormoonklieren
Als je een serieuze aandoening hebt aan een hormoonklier, dan ontstaan gegarandeerd hormonale problemen. De ernst van de hormonale afwijking is logischerwijs afhankelijk van de exacte aandoening. Zo is een (deelse) verwijdering van een hormoonklier veel ingrijpender voor je hormoonhuishouding dan een ietwat traag werkende schildklier of alvleesklier.
Als je schildklier uitvalt, dan ontstaat er een gebrek aan schildklierhormonen dat gemakkelijk kan worden ontdekt in je bloed. Dit zul je ook zelf gegarandeerd merken, want je wordt er simpelweg ziek van. Er zijn echter ook veel subtielere hormonale disbalansen mogelijk. Dit soort kleinschalige hormoonafwijkingen komt veelvuldig voor. Helaas is het voor zowel patiënten als doctoren erg lastig om bepaalde gezondheidsklachten te koppelen aan specifieke hormonen.
Let op: de meeste hormonen kun je niet als crème smeren of als pilletje innemen, zonder dat daar (hevige) bijwerkingen door ontstaan.
Hormoontest laten uitvoeren
Je kunt je bloed vrij gemakkelijk laten prikken bij een bloedafnamepunt (“prikpost”), waarna het wordt gecontroleerd bij een medisch laboratorium. Je bloed kan o.a. worden gecontroleerd op vitamines, mineralen, spoorelementen, bloedsuiker, bloedcholesterol, bloedlichaampjes, ontstekingseiwitten en/of ziekteverwekkers.
Met hormonen zit het toch net even wat ingewikkelder, omdat het er zo veel zijn. Bovendien zijn afwijkingen in de hormoonspiegels doorgaans minder gemakkelijk te ontdekken, verklaren en interpreteren. Het testen van je algehele hormoonbalansen is een gecompliceerd, genuanceerd, geavanceerd en bovenal arbeidsintensief werkje.
Hormoontests meten de concentraties van hormonen en hormoonreceptor-antistoffen in je bloed en/of urine. Voor nagenoeg ieder hormoon en iedere antistof is wel een test te bedenken. Uitgebreide hormoonmetingen kosten dan ook heel veel geld, en ze worden daarom alleen uitgevoerd als er medische grondslagen voor zijn. Dit geldt o.a. bij verdenking van onvruchtbaarheid, diabetes, ontwikkelingsstoornissen, hersenafwijkingen, menstruatiestoornissen, overgangsklachten of schildklierafwijkingen.
Weetje: De meest gebruikte en meest simplistische hormoontest is de zwangerschapstest.
Waarom zou je je hormonen laten testen?
Op steeds meer websites wordt beweerd dat zo’n beetje alle gezondheidsklachten –waaronder overgewicht & zwaarlijvigheid– worden veroorzaakt door “je hormonen”. Hoewel er absoluut waarheid in deze bewering schuilt, is de uiting ervan totaal nietszeggend. Als je het hebt over ‘je hormonen’, dan bedoel je namelijk een enorme verscheidenheid aan stoffen die signaaltjes overbrengen aan je cellen en organen. Bij alles binnen je lijf zijn hormonen betrokken, en het is dan ook volkomen logisch dat ze tevens een rol spelen bij afvallen, aankomen, ziekte en genezing.
Mensen die moord en brand roepen over ‘je hormoonhuishouding’ proberen veelal interessant en dramatisch te doen. Het is bovendien veilig, want omdat de hormoonhuishouding zo’n breed begrip is, sla je de plank nooit (volledig) mis. Het is desalniettemin nutteloos om mensen botweg te melden dat het hun hormonen zijn die de boel verstieren. Dan kun je ook zeggen dat het aan iemands “gezondheid” ligt. Hormonen beïnvloeden namelijk alles, en alles beïnvloedt je hormoonhuishouding. Wat je eigenlijk wilt weten is welke hormonen uit balans zijn, welke hormoonklieren hieraan ten grondslag liggen en wat de achterliggende reden is van de hormonale disbalans.
Tip: Een verstoord hormonaal evenwicht is veelal het gevolg van een onevenwichtige leefstijl. In de meeste gevallen van hormonale disbalans moet je dus niet aan je hormonen laten schroeven, maar simpelweg gezonder gaan leven!
Vrijblijvende hormoonmeting…
Vanwege de continue opspraak van hormonen zijn er steeds meer mensen die hun hormonen willen laten testen, zelfs als ze daar geen fundamentele redenen voor hebben. Ze voelen zich ziek, zwak, moe of misselijk, en lezen over hormonen… Vervolgens zouden ze graag willen weten hoe de kwaliteit van hun hormoonhuishouding is. Van welke soort heb ik er te veel en van welke te weinig?
Helaas kun je niet zomaar naar een hormonenspecialist stappen om je volledige hormoonhuishouding te laten doormeten. Er zijn namelijk niet alleen metingen nodig om hormoonconcentraties te bepalen. Vaak zijn er ook hormoon-remmende en hormoon-stimulerende tests vereist. Een hormoonafwijking kan zelfs worden veroorzaakt door foutieve aansturing van een hormoonklier door een ander orgaan of door een afwijkende interpretatie van je hormoonreceptoren. En zijn je hormonen tijdelijk te hoog of te laag, of zijn ze dat altijd? Al met al is het niet haalbaar om iemands volledige hormoonhuishouding nauwkeurig in kaart te brengen.
Toch zijn er allerlei “hormoon-deskundigen” die beweren hormonale disbalansen en hormoonafwijkingen te kunnen verhelpen met behulp van eenvoudige behandelingen. Het gaat veelal om mensen die alternatieve geneeswijzen bedrijven zoals bioresonantie, fytotherapie en electroacupunctuur. Ik laat in het midden of deze methodes werkzaam zijn of niet, maar ze vormen in ieder geval géén alternatief voor biochemische hormoontests die door biologen en scheikundigen worden uitgevoerd in laboratoria.
Hormonen innemen
Er zijn allerlei medicijnen en middelen op basis van hormonen. Denk maar eens aan:
- Testosteronsupplementen (zoals AndroGel®)
- Corticosteroïden (zoals cortison & Nasonex®)
- Anticonceptiemiddelen (“de pil” e.a.)
- Insuline (bij suikerziekte)
- Groeihormonen (zoals somatropine)
- Morfine (pijnstiller, afgeleid van endorfine)
- Schildkliermedicatie (Thyrax e.a.)
- Alfablokkers & bètablokkers
- Progesteronsupplementen (zoals Primolut® & Utrogestan®)
Hormonen komen van nature ook voor in plantaardige en dierlijke voedingsmiddelen, dus je zou zeggen dat ze weinig kwaad kunnen. Wat je echter voor ogen moet houden is dat er talloze verschillende hormonen zijn, en dat geen enkel hormoon hetzelfde is. Ieder hormoon wordt op een andere manier opgenomen en verwerkt door het menselijk lichaam. Sommige hormonen moet je smeren, andere spuiten en weer andere slikken om ze te activeren. Sommige hormoonsupplementen kunnen niet eens worden geabsorbeerd door je spijsverteringskanaal; andere slaan in als een bom.
Hoewel je in principe goede resultaten kan boeken met hormonale medicijnen en supplementen, kennen hormonen ook veel bijwerkingen. Het is dus niet zo dat je op eigen houtje hormonale medicamenten en supplementen kunt gebruiken. Dit dient altijd in samenspraak met een (bevoegd!) arts te gebeuren.
Let op: Er worden steeds vaker “bio-identieke” (niet-synthetische) hormonen aangeboden via internet. Hoewel men doet voorkomen dat je ze naar hartenlust kunt innemen –ze zijn immers natuurlijk– kun je er je volledige interne hormoonhuishouding mee ontregelen, wat levensbedreigende complicaties tot gevolg kan hebben!
Te weinig VS. ongevoelig
Bepaalde semi-medici zwaaien met een pendel en stellen vervolgens vast dat je een tekort aan een bepaald hormoon hebt. Ze verkopen je vervolgens een potje met pillen die bio-identieke hormonen bevatten. Het is echter zeer gevaarlijk om zonder medeweten van en goedkeuring door een arts hormonen in te nemen.
Bovendien is het in veel gevallen nutteloos om hormonen in te nemen. Hormooncomplicaties zijn namelijk vaak een kwestie van ongevoeligheid van de hormoonreceptoren en niet van een tekort aan hormonen. Als jij ongevoelig bent voor een bepaald hormoon, dan circuleert er wél voldoende van het desbetreffende hormoon in je bloed, maar reageert je lichaam er niet radicaal genoeg op. Als je vervolgens méér van dit hormonen inneemt, dan gaat je lichaam er juist minder van produceren. Zodoende werk je juist een tekort in de hand.
Je wilt dus niet méér hormonen in je bloed; je wilt dat een kleine hoeveelheid hormonen toereikend is om boodschappen over te brengen.
Hormoonhuishouding optimaliseren…
Op eigen houtje aan je interne hormoonhuishouding morren is alles behalve raadzaam. Als je je zorgen maakt over je hormoonhuishouding, dan kun je echter wél een aantal voorzorgsmaatregelen treffen, namelijk:
- Veel bewegen (krachttraining + cardiofitness)
- Biologisch eten (dus niet chemisch)
- Voldoende water drinken
- Terughoudend zijn met hormonale medicatie
- Alcohol, cafeïne, geraffineerde suikers & zout beperken
- Oppassen met drugs (verdovende middelen e.a.)
- (Overmatige) stress zo veel mogelijk vermijden
- Overgewicht inperken
Als je bovenstaande tips in acht neemt, dan help je hormonale ongevoeligheid voorkomen. Je lichaam hoeft dan minder hormonen aan te maken om boodschappen glashelder over te brengen. En dat is wat je wilt!
Al met al geldt: hoe lekkerder je in je vel zit, des te beter je hormoonhuishouding; en hoe beter je hormoonhuishouding, des te lekkerder je in je vel zit. Dus als je je vitaal voelt en je algehele gezondheid goed is, dan is dat een teken van een goede hormoonhuishouding en vice versa.
Hormonen testen middels hormoononderzoek: tot slot…
Tegenwoordig krijgt een hormonale disbalans de schuld van alle gezondheidsproblemen op zich. Dit is niet per se ten onrechte, want bij alle fysiologische functionaliteiten zijn hormonen betrokken. Zo worden diabetesklachten veelal veroorzaakt door afwezigheid van het hormoon insuline. Schildklierklachten ontstaan door een gebrek of overschot aan de hormonen T3 en/of T4. En overgangsklachten ontstaan doordat de eierstokken hun productie van het hormoon oestrogeen staken.
Toch is het niet zo dat je uit voorzorg je hormoonhuishouding kan laten testen en doormeten. Er wordt pas medisch onderzoek naar hormonen gedaan als je hormoon-gebonden complicaties vertoont. Misschien dat je in de toekomst wel naar hartenlust hormoononderzoek kan laten uitvoeren, maar momenteel zijn er voornamelijk charlatans die onwetenschappelijke methodes hanteren om preventief je hormoonhuishouding door te meten en aan te passen.
Heb jij ervaring met hormoon-gebonden complicatie en hormoon-onderzoek? Deel hieronder jouw ervaringen en standpunten…
212 comments
Chantal
6 april 2021Koude rillingen, overbeharing, vermoeid en misselijk. Waar kan dat aan liggen? Schildklieren heb ik laten testen dat was goed.
JM
12 december 2019Hi Paul, Begin september heb ik voor de tweede keer een operatie moeten ondergaan aan mijn neus. Een maand later merkte ik dat mijn hormonen helemaal uit balans waren, wat zich uitte in sterke haargroei (terwijl ik mijn oksels heb gelazerd) en rosacea. Ik heb altijd een redelijk rustige huid gehad maar opeens zit ik onder de roodheid en pukkels. Mijn huisarts en dermatoloog zeggen dat dit door een disbalans van de hormonen komt naar aanleiding van mijn operatie. Ik vroeg mij af of ik hier iets aan kan doen, en of dit ooit weer hersteld? Ik slik nu medicijnen voor mijn huid, maar dat werkt niet echt.
fvk
3 december 2019Beste Paul, nog maar eens een vraag in de groep gegooid. Niet voor mezelf, maar voor mijn zoontje. Hij heeft een zeldzame aandoening: VKC, chronische allergische conjunctivitis. Erg gevaarlijk en belastend voor een jongetje van zes. Het gaat meestal over in de puberteit, hetgeen aangeeft dat het sterk hormonaal bepaald is. Maar zo lang kunnen we niet wachten. Nu is het bekend dat alle jongetjes met deze ziekte een lage testosteronwaarde hebben of juist verhoogd oestrogeen. Is dit iets wat ik kan laten uitzoeken? Zou er een endocrinoloog voor open staan? Ik vond een wetenschappelijk artikel waarbij een casus werd beschreven van een volwassen man die van de ziekte is afgekomen na hormoonbehandeling. dank voor de reactie!
Sophia
18 juni 2019Beste Paul, Ten eerste bedankt voor dit duidelijke artikel. Echter, na het lezen hiervan ben ik toch een beetje bang geworden. Ik ben namelijk een vrouw van 25 en slik extra hormonen (pueraria mirifica – 900 MG per dag) om mijn borsten te laten groeien. Via mijn zus, die transgender is, ben ik aan deze pillen gekomen. Zij slikt deze namelijk ook voor extra natuurlijke borstgroei en bij haar werkt het super goed. Nu las ik op internet dat het geen kwaad kan om extra oestrogeen in te nemen voor extra borstgroei, maar na het lezen van dit artikel begin ik daar over te twijfelen. Ik slik nu 3 maanden deze pillen en mijn borsten groeien inderdaad erg veel. Ik heb de hoeveelheid mg opgebouwd, dus eerste paar weken nam ik 300 mg per dag, daarna paar weken later 600 mg en nu zit ik dus op 900 mg.
Naast dat mijn borsten groeien, heb ik wel andere negatieve side-effects. Ik ben onregelmatig ongesteld, heb soms hoofdpijn, slaap slechter (vaak wakker, heftige dromen, moeilijk in slaap komen) en heb een vaag gevoel in mijn hoofd (alsof je heel moe bent en te lang naar een computerscherm hebt gekeken). Met deze bijverschijnselen zou menig mens al denken, waarom doet dit meisje dit zichzelf aan? Dat begrijp ik. Ik heb echter een platte borst van mijzelf en ben daar onwijs onzeker over. Zelf heb ik dan ook alles over voor een natuurlijke borstvergroting.
Als dit de enige bijwerkingen zijn, vind ik het prima en kan ik daarmee leven. Alleen na het lezen van dit artikel en de reacties daarbij ben ik bang dat het slikken van extra oestrogeen op lange termijn veel meer met mij kan doen. Dus mijn vraag aan u is: denkt u dat het gevaarlijk is om extra oestrogeen te slikken als vrouw? Wordt bijvoorbeeld de kans op borstkanker groter door het slikken van oestrogeen? Zijn er enige side-effects die op lange termijn kunnen ontstaan? Zou geweldig zijn als u hier uw mening over zou willen en kunnen geven. Ik ben u dan eeuwig dankbaar. Met vriendelijke groet, Sophia
Hendrika
12 maart 2019Beste, Sinds mijn 17e heb ik ongeveer 2x per jaar last van oogmigraine. Prima mee om te gaan. Sinds oktober 2018 (Nu 34 jaar oud) is de frequentie behoorlijk gestegen. Van 5x in de maand naar nu iedere dag minimaal 1 aanval. De aanvallen liepen vanaf oktober gelijk met mijn cyclus. Voor en na de menstruatie. Vandaar dat er ook gedacht werd aan hormonaal gerelateerde migraine. Ik heb ook last van overgangsklachten als opvliegers, en meer. Ik ben veranderd van anticonceptie. De eerste maand merkte ik afname in aanvallen, nu een bizarre toename naar dagelijks. Er is bloed geprikt, en alle vitaminen zijn prima. Ook geen ontstekingswaarden en geen bijzonderheden in hormonen. Deze week heb ik een eerste afspraak bij de neuroloog hierover. Ik heb hulp nodig! Wat kan ik doen?
Inge
7 februari 2019Beste Paul, Na mijn eerste bevalling, was ik snel weer de oude (qua gewicht en slapen) maar na mijn tweede zwangerschap bleven de kilo’s wel eraan hangen en ontwikkelde zich een slaapprobleem. Nu vier jaar later ben ik wel wat kilo’s kwijt geraakt door zeer zwaar lijnen maar nog steeds heb ik veel vet op mijn buik (ik lijk wel vier maanden zwanger). Mijn grootste probleem is echter dat ik vrijwel elke nacht maar drie tot vier uur slaap. Inslapen lukt meestal wel (soms lig ik trouwens wel de hele nacht wakker voor mijn gevoel) maar ik slaap niet meer door. Ook heb ik het gevoel dat ik niet meer in een diepe slaap kom. Ik ben hierdoor super vermoeid, heb weinig energie en sport daardoor ook niet meer. Verder heb ik een grote drang naar zoetigheid en ben ik erg schrikachtig geworden. Nu heb ik laatst eindelijk een slaaponderzoek gehad, maar ben nog wachtende op de uitslag. Ik ben alleen bang dat het bij mij een hormonaal probleem is en er dus niks uit dat onderzoek zal komen. Ik heb me dus een beetje verdiept in hormonen en denk zelf dat ik wellicht te weinig cortisol aanmaak. Graag hoor ik jou mening hierover en welke weg ik kan bewandelen om dit te laten onderzoeken (speekseltest ergens gelezen). Alvast erg bedankt! M.v.g. Inge P.S. Mijn moeder en broer hebben een schildklierafwijking.
Paul
13 februari 2019Zijn je schildklierhormonen al eens onderzocht?
Pauline
29 augustus 2018Dag, Ik heb 6 jaar geleden een auto-ongeluk gehad en hierbij een side-lash opgelopen (zijwaartse whiplash). Hierbij is de 2e nekwervel van de 3e nekwervel “afgescheurd”. Sinds het ongeluk heb ik enorme slaapproblemen, maar is heb zojuist mijn 2e embolisatie ondergaan voor adenomyose (baarmoederwandverdikking). Dit was volgend mijn gynaecoloog eigenlijk niet mogelijk omdat ik 15 jaar geleden op dezelfde wijze ben behandeld voor een myoom. Ik heb nu het vermoeden dat mijn hypofyse nu ook een klap heeft gehad en mijn hormoonhuishouding nu helemaal door de war ligt. Is dit via bloedonderzoek aan te tonen en, belangrijker, kan dit middels hormonen opgelost worden? Ik neem middels al langwerkende melatonine in, maar om de 2 uur wordt ik iedere nacht toch nog wakker. Soms slaap ik na 20 minuten weer in, soms lig ik uren wakker. Het lijkt er nu ook op dat mijn overgang zijn intrede gaat doen. Ik heb echter enorm veel last van opvliegers en (nachtelijk) zweten. Soms zo erg dat ik moeite heb om te plassen… ik heb 3 weken geleden clonidine gekregen van mijn huisarts, maar dit levert nog geen soelaas. Ook heb ik een slaaponderzoek gehad. Daaruit is PLMS geconstateerd, maar men wil mij geen medicatie geven i.v.m. bijwerkingen.
Nick
31 juli 2018Goedendag, Mijn vriendin heeft 2,5 jaar geleden een Mirena spiraal laten plaatsen. Dit ging 4 weken goed waarnaar er steeds meer vage klachten kwamen zoals stress, kortademig, snel moe, hartkloppingen en verhoogde hartslag. Uiteindelijk was het gevolg dat ze na een keer de trap oplopen op de volgende trap even moest gaan zitten om uit te rusten omdat ze niet meer kon. Terwijl ze gemiddeld 3 keer in de week sporten. Uiteindelijk hebben we de spiraal eruit laten halen (na meerdere keren langs de huisarts te zijn geweest en iedere keer afgewimpeld werden met ze is te druk). Na 6 weken verdwenen de klachten en was ze weer helemaal de oude. Maar dit duurde 2 à 3 maanden en nu heeft ze tot op heden steeds benauwd gevoel en hartkloppingen en kan ze niet meer sporten omdat dit te veel voor haar is gevraagd. De huisarts wimpelt dit iedere keer af en zegt niks meer te kunnen doen. Mijn (ons) idee is dat dit door eventuele hormonen kan komen aangezien onderzoeken bij de longarts, allergoloog en bepaalde fysiotherapeut voor ademhaling en een psychiater allemaal niet hebben geholpen. De ene dag gaat redelijk de andere heel wat minder. We hebben zelfs gekeken of dit met voedsel te maken kan hebben, maar dit was niet het gewenste resultaat. Graag uw reactie. Groet, Nick
Paul
1 augustus 2018Beste Nick, chronische vermoeidheidsklachten kúnnen inderdaad te maken hebben met de hormoonhuishouding. Ook kúnnen ze ontstaan als complicatie / bijwerking van anticonceptiemiddelen zoals pilgebruik en spiraaltje. Dit hoeft echter niet per se het geval te zijn… Zie ook:
Wat ik je daarom eerst wil vragen is hoe de exacte bloedwaarden van je vriendin eruitzien qua vitamine D3, vitamine B12, ijzerstatus en schildklierparameters…
Judy
23 augustus 2018Hormonen kunnen voor zoveel ellende zorgen waar artsen geen weet van hebben. Ik zit zelf in een vervroegde overgang en heb al vele hormoontherapieën geprobeerd omdat ik hormonen nodig heb. Je kan werkelijk elk symptoom krijgen van hormonen / hormonale onbalans. Die kortademigheidsproblemen komen mij ook heel bekend voor en veel vrouwen hebben hier ook last van. Veel klachten worden niet herkend door artsen waardoor vrouwen rond blijven lopen met hormonale klachten! Bijwerkingen van de pil hebben artsen het vaak ook niet over.
Lotus
20 juni 2020Hoe gaat het nu? Ik herken deze klachten. Ben zeer benieuwd.
Lianne
29 juli 2018Beste Paul, ik heb sinds een aantal jaren enorm weinig energie. Mijn lichaam voelt vaak slap aan. Daarvoor ben ik naar de huisarts geweest en er is bloedarmoede geconstateerd door ijzertekort. Daarvoor slik ik nu staalpillen. Mijn menstruatie is echter ook al jaren afwezig en dit verandert niet na het slikken van de staalpillen. Ik ben nu 25 jaar en de laatste keer dat ik menstrueerde is ongeveer drie jaar geleden. Verder leef ik gezond. Ik eet gezond, sport af en toe, ik gebruik geen medicijnen. Ik slik niet de pil. Ik krijg ook steeds meer last van uiterlijke kenmerken zoals meer acné en overbeharing, ook in mijn gezicht. Deze klachten waren al aanwezig voor de bloedarmoede, dus ik denk niet dat het ermee te maken kan hebben, maar ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Bovendien heb ik een kinderwens en ben ik met de afwezigheid van mijn menstruatie bang dat ik misschien onvruchtbaar aan het worden ben. Vriendelijke groet, Lianne
Paul
30 juli 2018Bloedarmoede kan oververmoeidheid, energieloosheid, futloosheid en lichamelijke slapheid / zwakheid verklaren. Toch hoeft de ontdekking van een dergelijk probleem niet te betekenen dat men de enige c.q. exclusieve c.q. uitsluitende oorzaak van zulke klachten heeft achterhaald. Er kunnen immers meerdere onderliggende oorzaken tegelijkertijd aanwezig zijn… Wat ik je eerst zou willen vragen, is het volgende… Zijn je schildklierwaarden (T4, T3 en TSH), je vitamine D3 en je vitamine B12 al gecontroleerd, en zo ja hoe zagen je exacte bloedwaarden eruit? Heeft men een overschot aan testosteron en een tekort aan oestrogeen (of een verhoogde omzetting van oestrogeen naar testosteron) uitgesloten? En heeft men PolyCysteus Ovarium Syndroom (PCOS) uitgesloten?
Elles Wilkens
13 juni 2018Ik heb vanaf 2011 van de een op andere dag last gekregen van: spierspanning, paniekaanvallen, hoge hartslag en alleen maar moe zijn. Ik heb 7 jaar lang de deur platgelopen bij een psycholoog, huisarts en oxacepam geslikt maar ook dat kon de spierspanning en angstaanvallen en moeheid niet wegnemen. Dokter nam me (voor mijn gevoel) niet meer serieus (zit echt tussen de oren mevrouw) en ik mijzelf ook niet. Ik was mezelf kwijt. Onmacht, machteloosheid en eenzaamheid tot gevolg. Vorig jaar december met de pil gestopt. Ik merkte na 2 weken al een lichte verandering op zoals: minder gespannen te zijn, minder piekspanning te ervaren en ben daarna een dagboek gaan bijhouden. Nu een half jaar later ben ik angst, paniekaanval vrij, nagenoeg geen spierspanning meer, geen depressieve gedachten en weer een vrolijke energieke meid (ik lig niet meer elke avond om 20.00 al te slapen). Tja, dat zet je toch aan het denken over deze anticonceptie en de chemische uitwerking ervan “tussen de oren”. 7 jaar in angst geleefd en gevangen zitten in een lichaam wat totaal anders reageert als dat wat ik “normaal” (daarvoor) zou doen. Alles behalve bang en paniekerig aangelegd. Wel heb ik er blaasjes-eczeem op m’n handen voor teruggekregen (ook geen idee of er een causaal verband is) maar als dat “alles” is (en er verder een schade is aangericht) ben ik een tevreden maar vooral dankbaar mens. Kan ik aantonen dat het echt door deze pil komt? Nee, en ik ga het absoluut niet bewust nog een keer uittesten. Wat voor mij feitelijk wel vaststaat is dat ik 7 jaar geleden met deze pil ben begonnen en mijn leven nooit meer hetzelfde is geweest. Totdat ik vorig jaar ben gestopt met de pil. Terugkijkend een verschil van dag en nacht. Mijn huisarts heeft het met mij nooit gehad over een mogelijke verstoorde hormoonhuishouding of vitaminetekort en dat neem ik hem wel kwalijk. Wie weet waren we er dan al eerder achtergekomen. Verder kijken dan oxazepam voorschrijven bij angst / paniek en spanning en doorverwijzen naar een psycholoog. Gr. Elles
Paul
14 juni 2018Welke anticonceptiepil gebruikte je precies? Naar mijn mening worden de nadelen en risico’s van anticonceptiepillen enorm onderbelicht, dus ik begrijp je woede en frustratie volledig; vooral ook ten aanzien van de passieve houding van je artsen… De pil wordt –binnen verkennende wetenschappelijke onderzoeken– ook nog eens veelvuldig in verband gebracht met tekorten aan o.a. vitamine B12 en schildklierhormonen. Is je bloed inmiddels wél onderzocht op zulke tekorten (inclusief vitamine D, ijzer en magnesium)?
Elles Wilkens
14 juni 2018Hoi Paul, Dank voor je snelle reactie. Pil: Yaz 24+4. Nee, geen bloedonderzoek gehad. Zou dat nu alsnog aan te bevelen zijn? Dan ga ik dat zeker doen. Gr. Elles
Paul
14 juni 2018Zou ik in jouw schoenen hebben gestaan, dan zou ik zéker alsnog hebben aangedrongen op bloedonderzoek. Maar die keuze is natuurlijk aan jouzelf. :) Vooral schildklier, vitamine B12, vitamine D en ijzer lijken mij persoonlijk relevante factoren in dezen.
astrrid
11 april 2018goedemiddag ben me eigen 5 jaar geleden rot gaan voelen en langzaam is het erger geworden ben 54 jaar en sinds 5 jaar geleden in de overgang de huisarts dacht anderhalf jaar geleden aan depressie en een burn-out psycholoog psychiater wouden depressie medicijnen geven paar dagen in genomen voelde me nog rotter ermee gestopt lag hele dagen op bed en last van spanningshoofdpijn kort lontje spierpijnen niet kunnen concentreren zo erg rot voelen psycholoog en psychiater zijn uitbehandeld met me en zeiden dat ik misschien anders naar een psycholoog moet die je behandeld voor dat je denk dat je ziek bent maar het het niet bent pas geleden denk zo drie maanden geleden dat ik misschien heeft het met de overgang te maken krijg nu misschien 2 maanden tibolon van de huisarts maar merk er nog niet veel van krijg ook vitamine D drankje elke week en vitamine B prik om de 5 weken heb ook suiker pillen s morgens 1.000 s middags 500 en s avonds 1000 maar blijf me rot voelen geen energie om at te doen 21 november is nog bloed geprikt en er staat T4 vrij thyroxine 11,000 en moet geloof ik tussen de 9 en 24 zijn en thyroid stimulerend hormoon T4,740.
Paul
11 april 2018Suppleer je vitamine B12 en vitamine D3 omdat er tekorten aan deze beide vitamines zijn vastgesteld? Ik vind het moeilijk om de cijfers en waarden die je hier uiteenzet te interpreteren, maar ik denk dat je FT4 11 pmol/l is en je TSH 4,74 mE/l. Je TSH is daarmee te hoog en je vrije T4 aan de laag-normale kant. Dit zou kunnen duiden op een traag werkende schildklier, maar voor de zekerheid zou men dan ook T3 en schildklierantistoffen moeten controleren.
ronny
12 mei 2018dag Astrid… google eens Peter Attia… en verdiep je… het zou wel eens een oplossing kunnen zijn…
Lily
15 maart 2018Hallo Paul, Ik ben ongeveer 1,5 jaar geleden gestopt met de anticonceptiepil. Mijn cyclus was de eerste 2 maanden normaal. Maar daarna was het onregelmatig tot heden. Een tijdje had ik mijn periode om de 6 weken. Soms 5 of 7 weken. Daarna 2 maanden normale cyclus. En nu een paar keer om de 3 weken. Heel erg onregelmatig! Ik weet dat het zo’n 6 maanden tot een jaar duurt voordat je weer een normale cyclus zal krijgen. Maar ik ben 1,5 jaar verder en het is nog niet zoals het hoort. De dokter zegt dat het geen kwaad kan dat het onregelmatig is, maar ik vind het zo gek dat mijn hormoonhuishouding nog niet in balans is na zo’n lange tijd. Ik heb sinds 8 maanden last van acne. En ook slik ik al bijna een jaar tabletten voor mijn te snel werkende schildklier (T3 / T4 waarde al enkele maanden normaal). Graag wil ik weten hoe jij hierover denkt. Of dit allemaal met elkaar te maken heeft. Dat ik gestopt ben met de pil, hormonaal disbalans, acne en tabletten slikken voor mijn schildklier. Heb je advies en/of tips? Zal ik hiermee naar de gynaecoloog moeten gaan? Wat kan hieraan gedaan worden (hormoonhuishouding)? Alvast bedankt voor je reactie!!
Lily
18 juni 2018Hoi Paul, In maart heb ik mijn verhaal geplaatst. Maar ik heb tot op heden nog geen reactie van je gehad. Wil je hier alsnog op reageren? :) Alvast bedankt!
Paul
19 juni 2018Hoi Lily, Ik heb je bericht helemaal over het hoofd gezien. De langetermijngevolgen van de anticonceptiepil worden naar mijn persoonlijke mening zwaar onderschat! De enige manier om uitsluitsel te krijgen over je sekshormonen / voortplantingshormonen is hormonaal onderzoek. Overigens kan het onderdrukken van een te snel werkende schildklier met schildklierremmers óók verregaande bijwerkingen teweegbrengen. Weet je of de onderliggende oorzaak van je te snel werkende schildklier bekend is? Graves… adenoom… ontsteking… hypofyse… En hoe hoog zijn je TSH, T4 en T3 precies?
Layla
25 februari 2018Beste Paul, Graag zou ik hulp willen bij ’t volgende… Ik heb 2 jaar de pil geslikt, ben inmiddels al een jaar ermee gestopt, maar ik merk dat m’n lichaam / hormonen uit balans zijn. Ik ben zeker 10 kilo in korte tijd aangekomen, menstruatiecyclus die niet regelmatig is (terwijl ik dat voor de pil wel had) en ook opeens last van overbeharing. Wat kan ik het beste doen of innemen?
Paul
26 februari 2018Beste Layla, Vrouwelijke overbeharing –hypertrichose c.q. hirsutisme– kan het gevolg zijn van een overschot aan androgene / mannelijke hormonen (testosteron en/of testosteronderivaten). De bijnierschors kan verantwoordelijk zijn voor overproductie van androgenen , maar meestal zijn het de eierstokken. Een relatief veelvoorkomende onderliggende oorzaak hiervan is polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) oftewel het syndroom van Stein-Leventhal. Hierbij is meestal óók sprake van een onregelmatige menstruatiecyclus en aanvullende klachten. Het kan ook zo zijn dat je haarfollikels overgevoelig zijn voor een normale hoeveelheid mannelijk hormoon en dat dit nu pas naar voren komt omdat je voordien meer vrouwelijke oestrogenen en/of progestagenen binnenkreeg via de anticonceptiepil. Persoonlijk zou ik de huisarts vragen om een bloedwaardebepaling van testosteron. En omdat ook schildklierproblemen een rol kunnen spelen bij zowel overbeharing als onverklaarbare gewichtstoename als menstruatieproblemen, zou ik uit voorzorg ook meteen je schildklierparameters (TSH, T4 en T3) laten mee prikken. Sterkte en groeten, Paul
T.A.
20 februari 2018Hallo, ook ik heb een hulpvraag… Ik loop nu al bijna 6 jaar lang met buikpijn en ik ben nog maar 17… Het is zo’n beetje begonnen na de baarmoederhalskankerprik heb ik het idee. Ik heb heel erge steken in mijn buik, wat eigenlijk altijd ergens anders kan zitten. Ik heb in al die tijd al meerdere onderzoeken gehad: MRI, echo, gynaecologisch onderzoek en verschillende bloed, urine en ontlasting onderzoeken. Ook heb ik verschillende medicatie geprobeerd zoals oxazepam, metoclopramide en laxeerdrankjes. Allereerst dachten ze aan constipatie, daarvoor heb ik toen de laxeermiddelen gekregen, maar dat heeft geen effect gehad. Toen hebben ze een hele tijd het op PDS gehouden, waar ik mee heb proberen te leven, door middel van anders eten enzovoort. De pijn blijft… Ik heb ongeveer een jaar geleden op de SEH gelegen omdat het weer zo erg was, daar dacht de arts door middel van de echo endometriose te zien. Toen ben ik doorverwezen naar een gynaecoloog die een inwendig onderzoek heeft uitgevoerd, zij zag een cyste van 4,1 cm zitten, maar dit was niet gevaarlijk en ging volgens haar weer weg. Nu ben ik nog steeds niks opgeschoten en heb ik nog steeds veel buikpijn, en ik ben elke dag misselijk. Ik was gestopt met de anticonceptiepil want ik had het idee dat het daar ook iets mee te maken had en ik voelde me er depressief van. Toen ik daarmee was gestopt voelde ik me geestelijk een stuk beter, maar lichamelijk was het nog steeds hetzelfde. Ik heb ook erg last van mijn menstruatie + ik heb een vaste vriend en ik wou dus weer erg graag aan de anticonceptie, ik gebruik nu dus de prikpil. Nou blijft mijn buikpijn + misselijkheid dus en ik word er zo vreselijk gek van… Ik kan niet meer normaal naar school en ik kan geen leuke dingen doen omdat ik aan het eind van dag helemaal kapot ben. Ook ben ik ontslagen bij mijn baan omdat ik te vaak ziek ben. Mijn vraag is of iemand hier ook ervaring mee heeft en of iemand weet wat ik misschien nog zou kunnen doen, want ik vind het leven niet leuk meer zo… M.v.g. een meisje van 17
Paul
20 februari 2018Je zegt: “Ik heb heel erge steken in mijn buik die eigenlijk altijd ergens anders kunnen zitten.” Kun je IETS zeggen over de locatie van de steken en de aard en ernst van de pijnsensatie? Voel je de pijn in de darmstreek, de liesstreek, de schaamstreek, de navelstreek, de heupstreek? En zijn de steken kortdurend of langdurend? Voel je er meerdere achtereenvolgend of af en toe één? Gaat het om plotselinge hevige pijnaanvallen of veeleer om incidentele willekeurige pijnsteken. Hoeveel uur per dag heb je er last van? Op gezette tijden? Na specifieke bezigheden? Direct na maaltijden? Heb je naast de pijn en misselijkheid ook andere (mogelijkerwijs gerelateerde) gezondheidsklachten? En hoe erg is de buikpijn op een pijnschaal van 1 tot 10?
T.A.
20 februari 2018Bedankt voor je reactie Paul. De steken in mijn buik zaten voornamelijk in rechts in mijn onderbuik, ik heb een jaar geleden ook een injectie gehad tegen ACNES, dit heeft toen geholpen, maar de pijn is nu anders, ik voel nu steken in mijn hele buik steeds op verschillende plekken vanaf ongeveer een paar centimeter boven mijn navel tot aan mijn heupen. De steken zijn verschillend soms langdurig en soms kortdurig. Ook zijn het plotselinge hevige pijnaanvallen. Ik kan niet zeggen hoeveel uur op een dag ik er last van heb wel word het erger als ik veel beweeg, de misselijkheid is er eigenlijk vrijwel iedere ochtend en zet ook na het eten weer extra op, maar dit kan ook gewoon op een moment gebeuren zeg maar. Ook ben ik erg moe en voel ik me in het algemeen niet zo vrolijk als dat ik was en kan zijn. Soms heb ik hoofdpijn maar dat heeft iedereen wel eens denk ik. De buikpijn is op sommige momenten wel draagbaar dat ik het wel voel maar alles nog kan doen, maar op sommige momenten geef ik de pijn toch wel een 8.5. Ook word ik sommige nachten wakker van de pijn, het is niet een gevoel dat ik naar het toilet moet maar wel heel erg kramperig / stekerig… De volgende ochtend ben ik daar dan zo moe van dat ik mijn bed niet uit kan komen…
Paul
21 februari 2018Ikzelf heb het idee dat de diagnose ACNES (Anterior Cutaneous Nerve Entrapment Syndrome oftewel ‘buikwandpijnsyndroom’) soms te gemakkelijk wordt gesteld, zonder eerst alle concretere en gebruikelijkere oorzaken van pijn in de onderbuik uit te sluiten. Een beetje hetzelfde als met PDS (prikkelbare darmsyndroom)… Als ik je klachten samenvat, zou ik allereerst denken aan een chronische darmontsteking zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa. Of een (al dan niet allergische) voedingsgerelateerde ontstekingsreactie van de darmwand, bijvoorbeeld door toedoen van gluten of koemelk. Het gekke vind ik echter dat je klachten niet extreem –althans, niet uitsluitend– gerelateerd lijken te zijn aan eten c.q. voeding… En dat zou je wel verwachten in geval van een voedselallergie, voedingsintolerantie of voedingsstofmalabsorptie… Een tweede optie is endometriose waarbij verklevingen tussen baarmoeder en darmen plaatshebben. (bron; let op: met grafische foto’s). De pijn die je omschrijft past mijns inziens eveneens bij galsteenlijden of een vorm van malabsorptie; bijvoorbeeld door een gebrek aan alvleesklierenzymen. Zie eventueel ook de informatie in de volgende artikels:
Ervaar je eigenlijk ook problemen met de ontlasting? En zijn secundaire veroorzakers van spijsverteringsproblemen al uitgesloten? Zijn bijvoorbeeld je schildklierwaarden, vitamine D, vitamine B12, ijzer, amylase en lipase al eens gecontroleerd?
T.A.
23 februari 2018Nogmaals bedankt voor de reactie, Paul. Er is bij mij juist pas na al die tijd aan ACNES gedacht, ook omdat ik er zelf mee kwam. Mijn broer heeft afgelopen maand de diagnose Crohn gekregen nadat hij 2 jaar last van zijn buik en diarree heeft gehad… Nu hebben artsen tegen mij gezegd dat dat ze onwaarschijnlijk lijkt, omdat uit meerdere onderzoeken dat niet naar voren komt. Maar bij mijn broer kwamen uit de echo en bloedonderzoeken ook geen aanwijzingen naar Crohn en pas na het darmonderzoek kwamen ze er achter dat hij dus Crohn heeft… De artsen hebben voorgesteld om bij mij ook een gastro-endoscopie uit te voeren maar ik ben daar echt heel erg angstig voor en heb het vooralsnog niet gedaan. Ongeveer een jaar geleden op de SEH heeft een arts gezegd dat ze endometriose dacht te zien, hier ben ik toen voor naar de gynaecoloog geweest, en die heeft alleen een cyste van 4.1 cm aan mijn eierstok gezien, waarop ze zei dat dat vanzelf weer weggaat. Ik heb verder niet echt problemen met de ontlasting. Heel soms diarree, maar over het algemeen is het normaal voor mij. Alle waarden zijn getest, alleen amylase en lipase weet ik zo niet. Ik heb 7&8 maart echo’s staan nuchter en met een volle blaas, dit i.v.m. dat ik het darmonderzoek zo graag mogelijk niet wil doen…
Paul
23 februari 2018Bij mij werd –nadat ik talloze antibiotica-infusen heb gekregen voor een sepsis– de diagnose PDS gesteld. Hier kun je helaas niet zo veel mee. Ikzelf ben ervan overtuigd dat de vele antibioticacocktails mijn darmbacteriën geen goed hebben gedaan, waardoor ik nu al jaren te kampen heb met allerlei vage darmklachten. Het is echt héél erg lastig om gedegen onderzoek af te dwingen. Dus persoonlijk zou ik in jouw situatie zéker akkoord gaan met een maagscopie (via de ‘bovenkant’). Mijn vrouw heeft hier ervaring mee en al eens een artikel over geschreven. Ikzelf heb ook verscheidene darmscopieën (via de ‘onderkant’) gehad, met –voor zover je daarover kan spreken– héle positieve ervaringen. Een maagscopie + darmscopie lijkt me de meest effectieve en accurate manier om meer duidelijkheid (of wellicht zekerheid c.q. uitsluitsel) te krijgen over je huidige gezondheidstoestand. Overigens kan de hoeveelheid calprotectine in een ontlastingskweek / feceskweek tegenwoordig ook een heleboel duidelijk maken. Sterkte ermee!
Anneliese
2 februari 2018Ik heb een hulpvraag, en heb geen idee waar ik hulp kan krijgen. Vorig jaar terechtgekomen bij de gynaecoloog. Klachten met emoties en om de week ongesteld. Nu bleek er een disbalans in mijn hypofyse. Kort door de bocht (kan ’t me niet precies meer herinneren) heb ik meer testosteron dan de vrouwelijke hormonen. De vraag was of ik nog kinderen wilde, waarop ik antwoordde “nu niet”. Oplossing was een zware anticonceptiepil. Deze doorslikken zonder stopweek. Na maanden gebruik van de pil gestopt wegens erg depressieve gevoelens. Deze werden stukken minder na het stoppen met de pil. Nu ben ik dus weer terug bij af voor mijn gevoel. Ik doe alles wat ik zelf kan doen om mijn lichaam goed te verzorgen dus daar heb ik geen hulp bij nodig. Ik vraag me af waar ik nog heen kan, buiten een gynaecoloog. Ik zoek naar een holistische aanpak, aangezien in ook twee cysten in mijn borst heb en concentratieproblemen, angst- en paniekklachten, extreme vermoeidheid en een overprikkeld zenuwstelsel. Ik kan bijvoorbeeld al maanden geen muziek luisteren, geluiden komen niet meer binnen. Ik voel me erg afwezig en heb moeite om op woorden te komen. Ik hoop dat je me een richting op kunt adviseren naar aanleiding van mijn verhaal. Mijn huisarts blijft alles op zichzelf staat bekijken en komt alleen met oplossingen zoals antidepressiva of kalmeringsmiddelen, ik voel me een zeur worden, maar mijn intuïtie zegt dat ik het in een andere hoek moet zoeken…
Paul
2 februari 2018Heeft men je verteld waardoor de veronderstelde disbalans in je hypofyse wordt veroorzaakt? En hoe kan het zo zijn dat deze hypofyse-afwijking wel je geslachtshormonen beïnvloedt, maar niet je overige hormoonklieren en hormonen die worden aangestuurd door de hypofyse? Persoonlijk zou ik bij de huisarts aandringen op doorverwijzing naar een internist-endocrinoloog. Zijn je schildklierwaarden, vitamine B12 en vitamine D3 trouwens al naar behoren onderzocht? Zie eventueel ook:
Anneliese
2 februari 2018Bedankt voor je reactie! De vitamines zijn door psychiater (daar laatst naar doorverwezen) onderzocht en hij vond de waardes prima. Inmiddels ben ik nergens meer onder behandeling omdat ik me niet begrepen voel. Ik ga een afspraak maken met de huisarts om te bespreken wat je adviseert. Niemand heeft me verteld wat de oorzaak is, alleen het gegeven dat er een disbalans is en waarschijnlijk ik moeilijk kinderen (meer) kan krijgen omdat mijn eisprong onregelmatig is. Het dossier werd ook gesloten na het uitschrijven van de anticonceptiepil. Bedankt nogmaals!
Paul
2 februari 2018Vraag in elk geval ook je bloedwaarden op. Je bent vrij om je bloeduitslagen hier achter te laten, dan kan ik er desgewenst even vrijblijvend naar kijken.
Bart
22 januari 2018Allemaal goed en wel, die uitleg is best interessant maar nu weet ik nog steeds niet duidelijk waar ik precies moet zijn om een test te vragen om te zien of mijn hormonen al dan niet in balans zijn. Kan ik dit gewoon aan mijn huisdokter vragen of dien ik hiervoor bij een specialist te gaan? Een duidelijk, ondubbelzinnig antwoord (zo snel mogelijk als het kan, ik heb er mijn redenen voor) zou ten zeerste worden geapprecieerd. Bij voorbaat dank.
Paul
1 februari 2018Beste Bart, Ik was bezig met een antwoord op je vraag, maar het werd al snel een ellenlang artikel… Inmiddels –een week later– is het af. Dus bij dezen:
Mijn belangrijkste punt is dat je niet zomaar 1-2-3 kunt zien of “je hormonen” in of uit balans zijn. Hormonen worden namelijk geproduceerd door nagenoeg elk lichaamsweefsel, met uitzondering van je bloed. En er zijn dan ook honderden verschillende hormonen met ieder hun eigen uitwerking op je gezondheidstoestand en gemoedstoestand. Mijn belangrijkste vraag is dan ook als volgt: welke klachten ervaar je precies en wat geeft je het vermoeden dat bepaalde hormonen hieraan ten grondslag liggen? Iedere hormoonklier en elk hormoon-producerend orgaan is een specialisme an sich, maar de internist-endocrinoloog heeft de meeste medische expertise in huis aangaande de menselijke hormoonhuishouding als geheel. Je huisarts kan je een verwijsbrief geven als hij/zij hier aanleiding toe ziet. Groeten & sterkte, Paul
Lisa
15 januari 2018Op het internet is een ware hype gaande betreffende oestrogeendominantie en de meest uiteenlopende klachten zouden worden veroorzaakt door een teveel aan oestrogeen t.o.v. progesteron. Zelfs mijn gynaecoloog attendeerde me erop. Wat ik niet helemaal begrijp… want sinds de start van een andere anticonceptiepil verlies ik alleen maar gewicht en heb elke dag diarree. En ik was al erg slank. Inmiddels duiken er op Amerikaanse websites overigens ook verhalen op over progesterondominantie. De progesteroncrème van Dr. Lee, de wetenschapper die oestrogeendominantie onder de aandacht heeft gebracht, is gemaakt van wilde yam. Wilde yam kan niet door het lichaam worden omgezet in progesteron, daarvoor is toch een chemische (fabrieks)proces nodig. Sterker nog; wilde yam wordt gezien als een fyto-oestrogeen. Kortom… is er behalve het onderzoek van Dr. Lee nog meer wetenschappelijk onderzoek én bewijs over oestrogeendominantie en wat voor klachten daarbij horen?
Nathalie
8 oktober 2017Goedendag, omdat ik echt ten einde raad ben zou ik graag uw advies/reactie ontvangen. Ik ben een vrouw van 47 jaar en 6 maanden is op de één van de andere dag mijn leven veranderd in een hel. Ik werd morgens wakker flinke pijn in de onderbuik. Zelf dacht ik dat het blaasontsteking was daar ik dit vaker had in het verleden. Na 3 antibioticakuren van de huisarts bleef ik de pijn houden en die werd alleen maar erger. Een week later kreeg ik ook ineens last van hevige hartkloppingen, koude rillingen, hitteaanvallen, trillen over het hele lichaam. We gingen een weekje op vakantie maar zijn eerder terug gekomen daar ik alleen maar op bed lag met helse pijn in de onderbuik ter hoogte van de baarmoeder. Door naar 1e hulp in ZH, ct-scan, mri Chron, colonscopie, bloedonderzoek etc. nergens kwam iets uit. Baarmoeder inwendig bekeken en een kijkoperatie alles zag er prachtig uit volgen gynaecoloog. Geen endometriose etc. Steeds weer 2/3 dagen ziekenhuis opgenomen onderzoek en weer naar huis. Inmiddels was de pijn in de buik niet te harden. Ik schreeuwde het uit van de pijn in de onderbuik ter hoogte van mijn baarmoeder en mijn man wist zich geen raad meer. Weekenddienst huisarts etc. ze wisten het niet wat ik mankeerde. Inmiddels een zak vol medicijnen waaronder oxycodon tabletten(morfine) zonder deze tabletten kon ik niet. Ik dacht echt als ik met de pijn moet leven hoeft het voor mij niet meer. Toen de beslissing baarmoeder laten verwijderen of niet? Gynaecoloog was hier terughoudend in omdat er niets aan de baarmoeder te zien was. Gekozen voor een 2e opinie bij UMC in Utrecht. Daar aangekomen hopende op eindelijk een oplossing een grote teleurstelling. Gynaecoloog zei dat hij geen wonderdokter was en niets voor me kon doen. Het enige wat hij me kon bieden was me in de overgang brengen dmv van injecties maar dat duurde 3 maanden. Ik lag daar dus echt op een bed te schreeuwen van de pijn en 3 maanden kon ik dit niet volhouden. Aan het eind zei hij probeer dan maar eens Esmya. Dit werk op de baarmoeder maar mag je maar max. 3 maanden slikken. Gestopt met alle medicijnen en alleen nog Esmya gaan slikken en na circa 1 week knapte ik helemaal op. De helse pijn werd wel voor 75% minder en ook de andere symptomen gingen weg. Eindelijk na 5 maanden kon ik weer een beetje mezelf zijn maar er bleef een branderige pijn in de onderbuik en ik mocht de Esmya maar max. 3 maanden slikken. Daarom uiteindelijk toch voor baarmoederverwijdering gekozen daar ik geen andere oplossing meer zag. Nu is 10 dagen geleden mijn baarmoeder verwijderd het goede nieuws is dat de helse pijn nu weg is maar het slecht nieuws is dat alle andere klachten: zware hartkloppingen, koude rillingen die ineens overgaat in hitte in mijn lijf met zware zweetaanvallen, trillen over mijn hele lichaam, en totaal geen eetlust ik ben inmiddels circa 8 tot 9 kg afgevallen. Nu slik ik weer de Esmya omdat ik anders helemaal niet kan functioneren en de gynaecoloog zegt dat ze alleen nog een staafje zoladex kan laten inbrengen en dat het verder gynaecologisch ophoudt. Zelf weet ik het niet meer mijn man en ik zijn echt ten einde raad. Er is iets niet goed in mijn lichaam maar we weten gewoon niet waar we het moeten zoeken. Ik ben in 6 maanden tijd veranderd van een drukke levenslustige vrouw met een eigen bedrijf in een trillend magere vrouw die amper nog wat kan. Wie o wie kan mij helpen?
Ilse
27 oktober 2017Goedenavond Nathalie, Wat je beschrijft klinkt als een behoorlijke disbalans in de hormonen. Ken je de hormoonfactor? Daarmee kan je een hoop van je klachten oplossen.
Vraagtekentje
3 oktober 2017Hoi, Ik ben 36 al 8 jaar een te trage schildklier waar ik tyrax voor slik en deze is stabiel. al een jaar gestopt met de pil, we willen graag nog een kindje, maar sinds ik gestopt ben, 15 kg aangekomen (vocht) in armen en benen en gezicht. Dit doet ontzettend zeer in mijn gewrichten, voel me hierdoor zeer ongelukkig. Mijn cyclus is ook elke maand een verrassing, van 28 dagen / tot 35 dagen heb alle dagen al gehad. Ikzelf denk dus dat het een hormonale kwestie is, maar in het ziekenhuis willen ze er niet aan, ga morgen naar de gynocoloog, kijken wat die zegt, je wordt van het kastje naar de muur gestuurd, was altijd een actieve vrolijke vrouw maar nu kan ik bijna niks meer door deze klachten. De internist zegt dat dit niet hormonaal kan zijn en wordt er maar weer bloed geprikt op hart en nieren, wat niks op gaat leveren want dat heb ik al een paar keer laten prikken. Zou wel eens willen dat iemand me helpt. Mocht iemand tips hebben dan hoor ik het graag. O ja b12 gebruik ik ook en is ook goed.
Ilse
27 oktober 2017Kijk eens op de hormoonfactor. Er zijn mensen bekend die van de medicatie afgekomen zijn.
diande
14 januari 2018Hallo, Bij Valeo Medica kun je alle hormonen laten testen via gerichte laboratoriumonderzoeken. Misschien hebben jullie hier iets aan? Het heeft mij zeer goed geholpen.
Paul
15 januari 2018Beste Diande, Je berichtje neigt nogal naar reclame. Omdat het de potentie heeft om mensen te helpen, laat ik het vooralsnog staan. Wel zou ik je willen vragen om nader uit te leggen welke hormonen precies worden onderzocht en in welk laboratorium ze worden onderzocht. Dit om promotie van wanpraktijken uit te sluiten… Ik zie je aanvulling heel graag tegemoet. Groeten, Paul
Kim
19 september 2017Beste Paul, Ik heb ontzettende last gehad van acne toen ik met de Yasmin pil gestopt was. Het werd zo erg dat ik toch maar weer met die pil begonnen ben – ik kon er gewoon niet meer tegen. Ik wil er eigenlijk heel graag mee stoppen, maar die vreselijke acne houdt me toch tegen. Ik ben ten einde raad. Ik zag dat je aan iemand met een soortgelijk probleem dit advies gaf: “Daarnaast kan het raadzaam zijn om je hormoonhuishouding te laten controleren. Laat bijvoorbeeld je bloed prikken op een vitamine D-tekort, op schildklierhormonen / schildklierwaarden (FT4, FT3 en TSH), op sekshormonen (zoals oestrogenen: oestron, oestriol, 17-beta-oestradiol; LH; progesteron; prolactine; testosteron) en op bijnierhormonen (aldosteron, cortison; cortisol; corticosteron).” Mijn vraag is nu: waar kun je dit laten controleren? Kan dit via de huisarts? Ik heb altijd begrepen dat je niet zomaar onderzoek kan laten doen naar je hormoonhuishouding, vandaar deze vraag. Alvast bedankt!
Paul
23 september 2017Ja, als je een meegaande, meedenkende en meewerkende huisart hebt, kan hij/zij ervoor zorgen dat deze bloedwaarden worden gecontroleerd bij een plaatselijk huisartsenlaboratorium.
Ilse
27 oktober 2017Dat kan je laten testen bij Pro Health. Je huisarts gaat er meestal niet in mee, maar vragen staat vrij toch?
Heleen
13 september 2017Hallo Paul, Ten eerste bedankt voor deze uitgebreide informatie over hormoontesten. Ik maak hieruit op dat door je levensstijl aan te passen, gezond en onbewerkt voedsel te eten en te bewegen je dus in balans komt. Het klopt dat het zeer van invloed is op je hele gestel. Ik zeg ook altijd als je suiker stopt in een auto i.p.v. benzine dan loopt deze ook niet meer. Ik wil hier toch een kanttekening bij plaatsen. Ik leef en eet gezond! En toch heb ik mij heel ziek gevoeld (understatement) en soms nog, nu zeker al bijna 11 jaar bezig in de overgang. Ook in mijn twintiger jaren heb ik veel last gehad van depressieve stemmingen die heel diep gingen en ook weer uit het niets verdwenen. Ik ben nogal een ervaringsdeskundige op het gebied van hormonale klachten. Zo ben ik er anderhalf jaar geleden zelf erachter gekomen dat ik PMDD (Pre Menstrual Dysphoric Disorder) heb en deze is uiteindelijk ook bevestigd door een arts. In Amerika zijn ze met onderzoeken bezig op dat gebied. Dit onderzoek wordt geleid door een endocrinoloog en een gynaecoloog en ze hebben ontdekt dat het een afwijking is van een gen. Ook dat deze erfelijk is bepaald. Dit gen reageert dus “fout” op hormonen. Men vermoed dat het de hormoonschommelingen zijn die dit teweegbrengen. Verder onderzoek is nog gaande. Ik ken inmiddels genoeg vrouwen die enorm gebukt gaan onder hormonale schommelingen. Ook in Engeland zijn ze een stuk verder. Google maar eens op Dr. Studd. Mijn mening is dat er veel en veel meer onderzoek moet komen naar het hoe en wat. Verder ben ik wel blij dat er steeds meer openheid komt over dit onderwerp. Men vindt het heel normaal dat als je het bijvoorbeeld een slecht werkende schildklier hebt dat je daar depressief van kunt worden. Maar heb je het over PMDD of de overgang (wat ook hormoon gerelateerd is) dan kijkt men je nog steeds vreemd aan. Laat staan dat men weet wat PMDD is? Ik heb de dokters moeten uitleggen wat het behelst en wat de vermoedens daarvan zijn. Het staat ook in de laatste DSM beschreven, echter mijn laatste psychiater moest ik uitleggen wat PMDD was. Conclusie: er is onderzoek nodig. Ik alleen kom er niet met een gezonde levensstijl. Er zijn diverse Facebook groepen te vinden die over dit onderwerp gaan. Inmiddels zijn daar ruim 7.000 vrouwen actief op. Deze vrouwen worden van het kastje naar de muur gestuurd. Ikzelf heb samen met iemand anders een Facebook groep dat heet Overgangs -en Menopauzeplein. De verhalen en ervaringen liegen er niet om. Laat ik wel gezegd hebben dat er ook een grote groep vrouwen wel gebaad zijn bij het aanpassen van hun leefstijl, maar nog steeds is er ook een hele grote groep vrouwen die nergens kunnen aankloppen. We wijzen deze vrouwen ook op het laten uitsluiten van je schildklier e.d. mineralen en vitamines laten checken, maar dan nog…
ilse Fortuin
24 januari 2018Hallo Heleen, Terecht dat je zegt dat hier meer bekendheid aan gegeven moet worden. Waarom ga je hier niet over bloggen? Hoe eet je wat vind jij gezond, heb je stress, hoe s je beweging / training?
Judy
23 augustus 2018Ik ben helaas zelf bekend met een vroege overgang en hormoontherapieën. Nou weet ik wat hormonen met een vrouw kunnen doen! Mijn leven kan ik niet opbouwen door alle hormonale klachten en migraine erbij. Dokters en gynaecologen hebben hier totaal geen weet van! Er is geen herkenning en erkenning. Het klopt dat er in het buitenland meer bekend is, dat er gynaecologen zijn in de VS die helemaal op de hoogte zijn van deze klachten bij vrouwen, maar idioot hoge prijzen vragen voor hun consulten: Screaming Heard Hormonal Connections-Suspect, ook te bestellen bij Bol.com. Het is ongewoon gebied en het is jammer dat zo veel vrouwen hieronder te lijden hebben!
Veronica
10 september 2017In 2012 ontdekte ik een flinke bult op mijn hals. het bleek een grote cyste rechts op mijn schildklier te zijn. na echo bleek er nog een kleine in het midden en een kleine aan de linkerkant te zitten. bloedwaarden waren goed. in 2017 echo en mammografie van borsten gehad i.v.m. met terugkerende pijn en blijken beidde borsten vol cystes te zitten. nu is mijn probleem dat ik niet beantwoord krijg wat ik graag wil. HOE komt dit? mijn huisarts kan er geen antwoord op geven. Verder heb / had ik klachten als vermoeidheid, moe zijn, niet lekker voelen, niet lekker in mijn vel zitten, last gehad van bloedsuiker dalingen (nu niet meer). Mijn gevoel zegt dat er iets niet in orde is maar ik voel me niet gehoord.
Advies
8 september 2017Wat er niet bij vermeld staat. Is dat hormonen ook wel eens ontregeld kunnen worden dat weinig of teveel vitamine. Ik zou dan ook aan de arts vragen of dat ook onderzocht kan worden. Want waar medicijnen slikken wanneer het misschien op een natuurlijke manier verholpen kan worden. Dat wij kan je tegenwoordig zelf ook bloedonderzoek laten doen. Alleen zijn de kosten dan wel voor jou.
Sophie Den Boer
6 september 2017Goedemorgen, Graag zou ik willen weten waar, in de omgeving van Arnhem, ik mijn bijnierwaarden zou kunnen laten testen? Ik vermoed (een d.m.v. Google opgedane zelfdiagnose ;-) dus absoluut geen door opleiding gesterkte conclusie) een bijnieruitputting maar ik zou dit graag vast laten stellen d.m.v. een test (na uiteraard de diagnose ook vastgesteld te hebben gekregen door iemand die er verstand van heeft) maar voorlopig heb ik nog geen succes gehad in mijn zoektocht. Met vriendelijke groet, Sophie
Helms
13 september 2017Sophie. Het laten testen van bijnieren gebeurt meestal middels een cortisol curve middels de urine of speeksel. Dit kun je door een endocrinoloog laten uitvoeren. Bij mij is hij door mijn gynaecoloog uitgevoerd. Ook kun je de test zelf laten uitvoeren, echter zou ik het eerst door een specialist laten doen. Succes.
Jo
8 augustus 2017Hallo, ik lees hier veel herkenbare dingen. Ik zou toch ook graag advies willen. Een paar jaar geleden ben ik met depressieklachten bij de huisarts gekomen en aan de medicijnen (antidepressiva) gezet. Een aantal maanden later via deze huisarts ook bij een psycholoog. Mijn hele verleden uitgeplozen, maar ik heb er nooit echt een oorzaak voor gevonden. Het heeft me allemaal wel geholpen en ik voelde me weer lekkerder in mijn vel en rustiger in mijn hoofd. Vorig jaar ben ik gestopt met de medicijnen en de behandeling bij de psycholoog afgerond. Nu sinds een aantal maanden ben ik regelmatig erg gejaagd en zenuwachtig. Naar aanleiding hiervan ga ik weer piekeren en vind ik altijd wel iets om me druk over te maken en creëer ik bij mezelf een angst voor van alles en nog wat. We zijn dit eens bij gaan houden en terug gaan denken…. Nu blijk ik dat dus rond de menstruatie en de eisprong te hebben. Ook al tijdens de vorige behandelingen bij de psycholoog heb ik dit kennelijk al uitgesproken, maar verder ging er geen belletje rinkelen. Een aantal maanden dit te hebben bijgehouden, is het iedere keer raak. Zodra de eisprong voorbij is, wordt ik weer rustiger. En ook na de menstruatie zwakt dit weer af. Hiermee ben ik naar de huisarts gegaan. Ik heb vervolgens bloed moeten prikken voor afwijking in hormoonbeeld. Ik ben 39 jaar, misschien de overgang al? Via de assistente na een paar dagen de uitslag: Er is niks afwijkends gevonden. Oké… Dit had ik niet verwacht! Het is zo overduidelijk, dacht ik! Na een paar maanden weer terug naar de huisarts, ik voel me echt niet fijn tijdens die dagen, gewoon echt rot! Ja, volgens de huisarts kan ik weer aan de antidepressiva, maar nee! Dat wil ik absoluut niet. Dan terug naar de psycholoog? Misschien zit er toch nog iets onverwerkts te wringen. Ja, toch maar naar de psycholoog. Daar ben ik nu 2x geweest en het zal me vast helpen. Ik kan altijd sterker worden, maar het wringt me enorm dat ik eigenlijk zeker weet dat die klachten echt een lichamelijke / hormonale oorzaak hebben. Ik heb het gevoel dat ik tegen een muur loop bij de huisarts. Is dit nu raar? Of moet ik voet bij stuk houden en hopen dat er iets meer onderzoek komt zodat ik dit kan oplossen?
Paul
9 augustus 2017Beste Jo, Hoe zag de uitslag van je bloedwaardeonderzoek er precies uit qua geslachtshormonen, sekshormonen, schildklierhormonen, bijnierhormonen, et cetera? Dus onder andere progesteron, oestrogeen, TSH, T4, T3, et cetera. Heb je de bloeduitslagen niet onder ogen gekregen, vraag ze dan op bij je huisarts(assistent)(e)! Ik ben benieuwd… Sterkte en groeten, Paul
Lan
12 augustus 2017Ik heb dit ook! Vorig jaar ook naar psycholoog geweest. Ik dacht dat ik depressieve kenmerken had, maar met vlagen. Ik zat niet op mijn plek bij de psycholoog, dus snel daarmee gestopt. En nu, één jaar later, nu ik probeer af te vallen omdat ik 10 kilo overgewicht heb, is het voor mij overduidelijk dat ik in de week voor mijn menstruatie deze klachten krijg. Het is alsof mijn brein mijn emoties, reacties en handelen overneemt. Ik hoor mijzelf achteraf praten en zie mijzelf reageren op dingen waarvan ik later denk: jemig, kan dit niet anders. Ik lijk er op het moment zelf geen invloed op uit te kunnen oefenen. Vorig jaar zei de huisarts dat aan de pil gaan dit zou oplossen. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik dat niet van plan ben om te gaan slikken. Ik heb daar geen goede ervaringen mee. Ik ben blij jouw verhaal te lezen, maar weet nu niet zo goed wat ik er verder mee kan. Ik ben van plan om mij in te lezen op het gebied van hormonen en voeding (hoewel ik al veel over voeding zelf uitgezocht heb, maar nog nooit in combinatie met hormonen). Andere tips zijn meer dan welkom. Ik voel me namelijk maar twee (soms 1,5) van de vier weken per maand oké. En dat is voor mij echt te weinig.
Paul
14 augustus 2017Beste Lan, Zijn je T3 (schildklierhormoon) en T4 (schildklierprohormoon) al eens gecontroleerd? En jodium: hetgeen nodig is om deze hormonen te produceren? En TSH: het hormoon dat de schildklier stimuleert? En vitamine D: een groepje prohormonen? Tekorten aan deze direct / primair en indirect / secundair hormonale stoffen kunnen zulke klachten veroorzaken. En hoewel de menstruatie een hormonale aangelegenheid is, verlies je simpelweg ook bloed. En bij bloedverlies verdwijnen ook bepaalde vitamines en mineralen, waaronder ijzer en vitamine B12.
Lan
12 augustus 2017Sorry, nog een toevoeging: Op de dag dat mijn menstruatie stopt, voel ik alles van mij afvallen en word ik een stuk actiever en vrolijker. Dit duurt een volle week. Daarna zak ik stapje voor stapje weer in de gevoelens van nergens geen zin in hebben, tegen dingen opzien, en uiteindelijk depressieve gevoelens. Dat laatste is dan een week voor mijn menstruatie. Ik word dit zo zat. Het beïnvloedt mijn functioneren thuis bijvoorbeeld. Ook ben ik in de week voor m’n menstruatie bijna drie kilo zwaarder. Ik voel het aan m’n buik en rug en zij, waardoor ik me nog ellendiger voel. Ik wil van al deze gevoelens en klachten enorm graag vanaf.
Lan
12 augustus 2017Allerlaatste toevoeging (beloofd) ;-) Daarnaast slaap ik slecht. Ik val te laat in slaap, kan rond 5 uur klaarwakker zijn en word ik ’s ochtends dus moe wakker. Ik heb gelezen dat het stresshormoon cortisol hier een rol in kan spelen. Dit zou weleens (werkgerelateerd) kunnen kloppen. Magnesium en PS-100 zou kunnen helpen hierbij las ik. Dit zou ook kunnen verklaren waarom afvallen lastig gaat. Paul en meelezende andere mensen, heeft iemand hier ervaring mee?
Jo
14 augustus 2017Hallo Paul en andere lezers, Allereerst bedankt voor de reacties. De uitslagen heb ik niet meer opgevraagd, alleen weet ik dat deze normaal zijn?! Ik heb toch de stoute schoenen aangetrokken en heb een afspraak gemaakt bij een andere huisarts. Ik kreeg hiervan zoveel begrip. Deze huisarts gelooft ook dat het iets lichamelijks is en niet psychisch. De eerste stappen zijn een echo en een bezoek aan de gyneacoloog. Helaas kan ik pas over een week of 5 terecht, maar goed, het is een volgende stap en wie weet wat hier uit komt. Wordt vervolgd!
Helms
13 september 2017Goedemorgen Jo. Ik zou je graag willen attenderen op verschillende facebooksites want ik denk echt dat jouw klachten komen door de overgang. vrouw en overgang, dit is een facebook en een (heel leerzame) website — Overgang en menopauzeplein — wijs door de overgang… De laatste drie zijn facebooksites. Van de facebooksites moet je lid worden (kosteloos). Verder weet ik niet hoelang je je antidepressiva geslikt hebt, hoe snel je hebt afgebouwd en hoelang je er al af bent? Stoppen met AD is vaak heel moeilijk. Het rebound effect is vaak een reden om weer te beginnen met AD en een valkuil voor de meeste (ex) AD gebruikers. Het is ook vaak het moment waarop vele te horen krijgen dat ze weer moeten starten met AD omdat ze een stofje missen (veelal serotonine). Misschien kun je een goochelen op rebound effect. Succes.
Jo
24 september 2017Hallo Helms, bedankt voor je reactie. De overgang komt ook steeds weer naar voren, zodra ik google of er met andere mensen over praat. Ik ben nu net 40 jaar geworden en mijn menstruatie is nog vrij regelmatig. De huisartsen en gynaecoloog wijzen overgang direct af. Het kan niet! Blijven ze volhouden. Mijn gevoel zegt iets anders.. Maar ja. De antidepressiva heb ik 2 jaar geslikt waarvan 3 maanden afgebouwd. Ik ben er nu bijna 1,5 jaar vanaf. Bij de gynaecoloog kreeg ik ook het gevoel de stempel al te hebben omdat ik bij de psycholoog loopt, tja, ik vraag me af wat je bij mij komt doen, aldus haar reactie. Ik weet het ook niet meer. Zij raad me nu aan om met de pil te beginnen, deze 3 maanden achter elkaar door te slikken en dan kijken of de angstklachten afnemen.
Sandra
5 juli 2017Beste Paul, Ik heb alopecia androgenetica. Tegen haaruitval slik ik Diane 35 en Androcur. Ik zit al heel lang niet goed in mijn vel. Ik wil graag met beide stoppen. Ik ben alleen als de dood dat mijn haar weer erg gaat uitvallen als ik stop. Waar ik ook weer depri van wordt… Ik weet gewoon niet wat ik moet doen… Groetjes, Sandra
Paul
6 juli 2017Ik zou heel graag een accurate voorspelling doen over (de gevolgen van) elk van beide keuze-opties, maar helaas ben ik daar niet toe in staat. Het is onmogelijk om de exacte uitwerking in een individu in te schatten van het stoppen met Diane 35 en Andrucur. Het enige wat je kunt doen is de potentiële voordelen en nadelen van elke optie tegen elkaar wegstrepen, vervolgens een beslissing nemen en tot slot hopen dat het de juiste beslissing blijkt te zijn. :(
Britt
23 juli 2017Dag Sandra, Pffffff! Ik herken je verhaal helemaal en zit/zat in het zelfde schuitje. Heb 5 jaar Diane en Androcur geslikt, maar na een aantal vervelende bijwerkingen in de loop der jaren ben sinds 1 week gestopt met de Androcur. Was de afgelopen jaren misschien door de Androcur nog meer depri dan door de haaruitval. Het is voor mij een heel lastig proces geweest om de haaruitval te accepteren, maar door een psycholoog ben ik nu op de goede weg! De knop moet om en dat doe je uiteindelijk zelf al dan niet met een beetje hulp! Merk dat ik nu langzaam weer wat instabieler in mijn emotie wordt, maar wil graag weer de oude vrolijke ik worden en genieten van de dag. Heb mijn traject dat ik in gedachten heb eerst helemaal samen met mijn partner uitgeschreven en ga me daaraan houden. Kids zeggen dat ik nu al vrolijker ben, maar ik denk persoonlijk dat het ook komt omdat ik weet hoe ik het de komende periode ga doen! Wens je veel wijsheid toe voor de toekomst en ben benieuwd hoe het verder met je gaat!
Kim
4 juli 2017Beste Paul, Nadat ik 1,5 jaar een combinatie van tramadol, diazepam en paracetamol geslikt heb i.v.m. rugklachten, ben ik daar mee gestopt omdat mijn klachten wat draaglijker werden en te overzien zonder de medicijnen. Helemaal in t begin slikte ik 3 x per dag van alles 1, later twee en op t einde meestal 1x per dag, maar dan wel een halve diazepam i.p.v. een hele. Daarnaast is het misschien goed om te weten dat mijn rugklachten een zware waarschuwing waren van mijn lichaam: tot niet en niet verder en kwam ‘erbovenop’ een burn-out. In oktober ben ik al 2 jaar in de weer met alles. Maar goed, nu ruim een maand of 3 zonder medicatie. In die maanden kreeg ik ontzettende last van honger en heel de dag trek in eten (vast, koolhydraten, oer-eten voor mijn gevoel), minder zin in suikers trouwens. En ben ook zo’n 4 kilo aangekomen nu. De honger en trek zijn gelukkig wat afgenomen, maar lichaam heeft wel behoefte aan goed eten. Ik snoep ook bijna niet, en let op hoe en wat ik eet. Maar er gaat niets af, terwijl dat voorheen wel gelukt zou zijn. Zo’n 12 jaar geleden was ik ook een stuk zwaarder en heb achteraf altijd gedacht dat t met mijn hormonen te maken heeft gehad. Hield ook veel vocht vast en zag er ook zo opgeblazen uit. Dit is uiteindelijk vanzelf weggegaan. Ook nu heb ik sterkt t gevoel dat t voor een groot deel door een disbalans in mijn hormonen komt, dat deze door lang gebruik van medicatie in de war zijn geraakt. Mijn menstruatie is namelijk ook al een half jaar, zo niet langer een aantal dagen te vroeg of te laat (voorheen altijd op tijd zonder pil o.i.d.). Ook nu houd ik vocht vast en heb ineens ook redelijk veel putten in m’n billen / benen gekregen, plus gewoon doen extra kilo’s, waar ook niets van afgaat. Nu vraag ik me af of u hier misschien meer van weet en tips in kan geven? Ik hoor het heel graag, bedankt alvast en met vriendelijke groet! Kim
Paul
5 juli 2017Als ik in jouw schoenen stond, zou ik allereerst een schildklierprobleem laten uitsluiten. Zie ook:
Helms
13 september 2017Kim. Ik weet niet hoe oud je bent maar ook jou (en vele dames die hier hun verhaal doen) zou ik willen adviseren lid te worden van de verschillende facebooksites die ik Jo adviseer. Ik denk n.l. dat je in de overgang zit. De overgang kan al op je 35ste beginnen. Veel vrouwen komen zo rond hun 45ste in een periode van vage klachten zonder dat er ooit wat gevonden word. Typische overgangsklachten zoals opvliegers, stemmingswisselingen en onregelmatig worden van de menstruatie kent bijna iedereen wel en zullen ook door medici erkent worden als overgang. Helaas geld dit niet voor de A-typische overgangsklachten. Deze zijn heel divers en kunnen je leven totaal ontwrichten ( ik kan wel zeggen dat ik een ervaringsdeskundige ben). Vaak komen vrouwen (overigens ook mannen) in het verkeerde medische circuit terecht en krijgen medicatie voorgeschreven wat vaak niet helpt. Overigens raad ik je wel aan altijd alles medisch te laten uitsluiten. Succes.
Karin
11 juni 2017Beste Paul, Vorig jaar ben ik gestopt met de pil omdat ik liever geen hormonen in m’n lichaam wilde stoppen. Ik voelde me erdoor super in m’n vel en veel meer mezelf. Een paar maanden geleden kreeg ik helaas steeds meer problemen door hormonale disbalans. Haaruitval, ergere PMS-klachten en hormonale acne. De acne begon rustig en is de afgelopen maanden uitgegroeid tot flinke ontstekingen. Ik heb de pil geslikt van m’n 15e tot m’n 28e en daarvoor of tijdens nooit erge acne gehad. Soms wat pukkels, maar niets zo erg als nu! Ongeduldig als ik ben, ben ik maar meteen weer aan de pil gegaan. Eerst een week Microgynon weer genomen, maar dat ging compleet fout. Stemmingswisselingen, depressief, huilen en ga zo maar door… Nu sinds 1,5 week de Yasmin pil, deze zou ook helpen tegen acne. Ook deze pil heeft veel negatieve bijwerkingen. Het liefst slik ik echt helemaal geen anticonceptiepil!!! Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn lichaam zonder toegevoegde hormonen op een natuurlijke manier in balans kan komen? Ik ben ten einde raad! :-( Groetjes, Karin
Paul
12 juni 2017Beste Karin, Over hormonale acne bij jongvolwassen en volwassen vrouwen (ten gevolge van stoppen met de anticonceptiepil oftewel ‘de pil)’ is heeeeeel veel te doen! Wat ik in mijn vorige antwoord onder dit artikel ook al aangaf… De anticonceptiepil bevat progestageen dat de natuurlijke menstruatiecyclus onderdrukt. PMS-achtige en PCOS-achtige klachten worden veelal door de pil onderdrukt, maar het onderliggende probleem dat ten grondslag ligt aan zulke klachten wordt niet genezen of weggenomen. Het komt dan ook heeeeeel vaak voor dat klachten die jarenlang worden onderdrukt met behulp van hormonale anticonceptiva zich in extreem hevige vorm manifesteren zodra er wordt gestopt met het betreffende hormonale anticonceptivum. Alsof de klachten die al die tijd succesvol zijn onderdrukt ineens een inhaalslag proberen te maken (dus uitstel, geen afstel)… Helaas heb ik geen concreet effectief advies voor je. In veruit de meeste gevallen duurt het gewoon ontzettend lang voordat de kunstmatig verwrongen hormoonhuishouding weer een eigen natuurlijk evenwicht heeft teruggevonden. Geduld is dus veelal de bepalende factor. Tijd, tijd, tijd… Je lichaam vindt doorgaans vanzelf een balans, maar dat gaat helaas niet over 1 nacht ijs… Daarnaast kan het raadzaam zijn om je hormoonhuishouding te laten controleren. Laat bijvoorbeeld je bloed prikken op een vitamine D-tekort, op schildklierhormonen / schildklierwaarden (FT4, FT3 en TSH), op sekshormonen (zoals oestrogenen: oestron, oestriol, 17-beta-oestradiol; LH; progesteron; prolactine; testosteron) en op bijnierhormonen (aldosteron, cortison; cortisol; corticosteron). Er zijn volop websites waarop tips worden gegeven ter behandeling van hormonale acne door het stoppen met de pil, maar dan gaat het voornamelijk om huidverzorgingstips en camouflagetips (dus ten aanzien van gezichtsverzorgingsproducten en make-up / cosmetica). Medicijnen zijn er amper. Soms worden antibiotica, corticosteroïden of derivaten van vitamine A-zuur voorgeschreven, maar vaak bieden zulke medicamenten geen permanente oplossing. Ook de pil wordt –helaas– regelmatig voorgeschreven ter behandeling van hormonale acne. Zie eventueel ook de volgende artikels:
Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Ilse
16 januari 2018Hoi Veronica, Wat ik je adviseer is ga naar een trainer hormoonfactor bij. Als je zelf al het gevoel heb dat eer “iets” niet kopt in je lijf moet je daar naar luisteren. Kijk eens hoe je eet, heb je stress? Bij vragen mag je me altijd een berichtje sturen.
Leonie
1 juni 2017Beste Paul, Ik weet niet of ik hier terecht kan met mijn vraag… Maar kan het op zijn minst proberen… Ik ben 32 jaar en heb 2 jaar geleden mijn baarmoeder en eierstokken moeten laten verwijderen. U begrijpt dat dit op mijn leeftijd een behoorlijke impact heeft gehad, en nu nog steeds. Na een aantal medicijnen te hebben geprobeerd slik ik nu Tibolon om de overgang tegen te houden. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me bij deze medicijnen toch ook niet echt prettig voel, aangezien deze weer verhoogde kans op borstkanker geeft. Als ik met mijn verhaal naar mijn gynaecoloog ga, wordt er gezegd dat ik dan maar ieder jaar een borstscan moet laten maken. U begrijpt waarschijnlijk wel dat ik na alle ellende die ik gehad heb niet zit te wachten op een verhoogd risico van borstkanker. Ik voel me gewoon niet gehoord wat dat betreft en heb / krijg het idee dat artsen niet goed weten wat ze met me aanmoeten. Weet u misschien een goed alternatief voor mij? Met vriendelijke groet, Leonie
Paul
1 juni 2017Beste Leonie, Wat een vreselijke situatie! :( Ik begrijp je bezorgdheid volledig en vind je vragen volkomen gegrond! Echt extreem naar dat je niet gehoord wordt door je artsen! Het verhoogde risico op borstkanker bij tibolon is echter wel zeer relatief… Uit onderzoek is gebleken dat HRT / HST oftewel hormonale substitutietherapie (HST) middels oestrogeen-progestageencombinaties (en wellicht ook met uitsluitend oestrogeen) de kans op borstkanker vergroot. Tibolon heeft ongeveer dezelfde werking als de vrouwelijke hormonen progesteron en oestrogeen, maar of het kans-op-borstkanker-verhogende effect gelijk is, kan ik nergens terugvinden. Sowieso is een potentieel verhoogd risico afhankelijk van de duur van de behandeling. Het verhoogde risico treedt op na een aantal behandelingsjaren. Na het stoppen van de behandeling neemt het risico weer af. Na hooguit 5 jaar is de kans niet meer verhoogd. Voor zover ik weet, wordt de kans op borstkanker voornamelijk hoger omdat het gebruik van tibolon het beschermende effect van aromataseremmers en tamoxifen vermindert (middelen die worden ingezet bij de strijd tegen borstkanker). Volgens mij is de kansverhoging dus deels gebaseerd op mensen die reeds borstkanker hebben gehad, en bij wie mogelijkerwijs recidive optreedt door HST. De cijfers en bevindingen zijn overigens hoofdzakelijk gebaseerd op 1 onderzoek, in zekere zin 2. (bron + bron + bron + bron + bron) Dus in hoeverre de iemand individuele kans op borstkanker groter wordt, puur en alleen door gebruik van tibolon, is echt heel moeilijk in te schatten. In de bijsluiter van tibolon wordt in elk geval vermeld:
van uw borsten) maken, volgens het advies van uw arts.
Dat je niet op een periodieke mammografie zit te wachten, kan ik me (als man slechts tot op zekere hoogte) ook heel goed voorstellen! En dan wordt er ook nog vermeld: “Er is beperkte ervaring met het behandelen van vrouwen met een vroegtijdige menopauze (door problemen met de eierstokken of na een operatie). Als u een vroegtijdige menopauze heeft, dan kunnen de risico’s van het gebruik van HST of Livial anders zijn. Bespreek dit met uw arts.” Al met al voldoende stof om over na te denken. :( Ik zou willen dat ik een alternatief voor HST (hormonale substitutietherapie) kon bedenken, maar volgens mij is die er niet. Neem je deze hormonen niet in, dan is een vervroegde overgang volgens mij nagenoeg een vaststaand feit. :( Hierbij enkele bronnen die ik heb kunnen vinden over alternatieven voor hormonale substitutietherapie (HST) of Hormone Replacement Therapy (HRT): bron + bron + bron + bron + bron… In hoeverre het hier om echte toepasbare alternatieven gaat, vind ik moeilijk inschatten. Hoe dan ook, heeeeeel veel sterkte toegewenst met het afwegen van alle voordelen en nadelen! Groeten, Paul
Sharon
30 mei 2017Hallo, Rond mijn 17e kreeg ik verschillende klachten zoals, vermoeidheid, kouwelijkheid, vergeetachtigheid etc. Na een bloedtest kreeg ik de diagnose hypothyreoïdie. Ik moest aan de medicijnen (Thyrax) en daarmee was het verhaal eigenlijk afgerond? De klachten zijn eigenlijk nog steeds aanwezig. Rond mijn 23ste besloot ik om met de pil te stoppen omdat ik had begrepen (van de apotheker) dat hij een negatief effect kon hebben op de Thyrax. Wat er toen gebeurde: ik kreeg geen menstruatie meer. In het begin dacht ik nog “ontpillen”, maar na een halfjaar ben ik toch naar de huisarts gegaan die me een soort van wegstuurde. Na acht maanden een nieuwe poging gedaan bij de huisarts; ditmaal kreeg ik een doorverwijzing omdat ik zelf had aangegeven dat ik aan PCOS dacht. En inderdaad, ik kreeg gelijk. Via een inwendige echo kreeg ik twee eierstokken te zien die bomvol blaasjes zaten: ongeveer 70 per eierstok! Omdat er nog geen kinderwens was/is was ook dit einde verhaal. Ik moest maar terugkomen als deze wens er wel zou komen. Toch vraag ik me af of er een verband is tussen mijn schildklierprobleem en de PCOS? Wat kan ik doen om mijn gezondheid te verbeteren? Is voeding de oplossing? Op dit moment –ik ben nu 25 jaar– heb ik al een aantal onderzoeken gehad omdat er ook onrustige cellen in mijn baarmoeder zijn gevonden. Om het halfjaar word ik gecontroleerd of het “stabiel” is. Alles bij elkaar heb ik totaal geen vertrouwen in mijn eigen lichaam. En die kinderwens lijkt steeds verder weg, dat maakt me somber en vooral onzeker. Ook ben ik nu ineens op onverklaarbare wijze 6 kilo aangekomen? Schildklier is geprikt en die was prima volgens de huisarts (met al mijn diagnoses ben ik nooit doorverwezen naar een internist?)…
Paul
31 mei 2017Beste Sharon, Wauw, wat een verschrikkelijk verhaal! :( Allereerst over de onrustige cellen in de baarmoedermond… Zijn deze gevonden middels een uitstrijkje? En zo ja, was er sprake van Pap 2, Pap 3a of Pap 3b? En ben je direct doorgestuurd naar de gynaecoloog? Heb je de exacte bloeduitslagen van je schildklier bij de hand (qua TSH, vrij of totaal T4, vrij of totaal T3 en schildklierantistoffen)? Welke anticonceptiepil gebruikte je eigenlijk? En heb je het idee dat je er daadwerkelijk 6 kilo aan lichaamsvet hebt bijgekregen of zou het bijvoorbeeld ook om oedeem oftewel ‘vocht vasthouden’ kunnen gaan? Een gezonde, gevarieerde en uitgebalanceerde voeding is natuurlijk altijd een fantastisch uitgangspunt, laten we dat vooropstellen! Maar in geval van gecompliceerde gezondheidskwesties als deze zal het eerder een positieve ondersteuningsfactor zijn. Ik wil aangeven dat je niet zomaar 100% genezing moet (willen) verwachten van uitsluitend aanpassingen in je voedingspatroon. Overigens kunnen je aanvankelijke klachten (vermoeidheid, kouwelijkheid, vergeetachtigheid) inderdaad worden veroorzaakt door een traag werkende schildklier, maar zou je uit voorzorg eigenlijk ook je vitamine D, vitamine B12, ijzerstatus en gluten-antistoffen moeten laten controleren. Onderlinge verbanden tussen anticonceptiepil / ‘ontpillen’ enerzijds en PCOS (polycysteus ovarium syndroom) anderzijds zijn er volop te vinden. Heel veel vrouwen krijgen de pil voorgeschreven JUIST om de symptomen van PCOS te onderdrukken. Het nadeel hiervan is dat je de menstruatiecyclus , maar dat je PCOS er niet mee geneest. Anders gezegd: je pauzeert de boel en stelt de (uiting van de) problemen in feite uit. Het progestageen in ‘de pil’ onderdrukt de natuurlijke menstruatiecyclus, waardoor geen eisprong plaatsvindt, het baarmoederhalsslijmvlies taaier wordt, zaadcellen moeilijker doorkomen, geen baarmoederslijmvlies wordt opgebouwd, en innesteling van de eicel onmogelijk wordt gemaakt. Je ondervindt doorgaans minder PCOS-klachten dankzij de pil, maar het probleem wat ten grondslag ligt aan de klachten wordt niet definitief genezen of weggenomen. (bron + bron + bron + bron) Ook potentiële verbanden tussen schildklierproblemen enerzijds en PCOS anderzijds schieten als paddenstoelen uit de grond. Exacte causaliteit en correlatie ontbreken veelal, maar DAT er verbanden bestaan, is overduidelijk. (bron + bron + bron + bron) Het lastige van dit soort multicausale en multicorrelatieve gezondheidsproblemen is veelal dat het lastig is om oorzaken en gevolgen aan te wijzen en van elkaar los te trekken. Zie eventueel ook (de reacties onder) de volgende artikels:
Laat je sowieso doorverwijzen naar een internist(-endocrinoloog)! Werkt je huisarts hier niet aan mee, vraag dan een second opinion aan bij een andere huisarts. Of stap definitief over naar een huisarts waarbij je het gevoel hebt WEL serieus te worden genomen… Onwijs veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Veerle
1 juni 2017Beste scharon , hier mijn advies ; ook bij mij werden er op mijn 36e onrustige cellen gevonden in mijn baarmoederhals . Door een operatie heb ik die dan laten verwijderen . Toen ik na de operatie bij de gynaecoloog kwam om te horen of alles nu in orde was , kreeg ik doodleuk het volgende te horen ” mevrouw , ik zou niet meer weten wat te doen , u hebt vaginakanker ik kan u niet helpen !” Ik ben naar huis gegaan onder de douche , keihard huilend , want ik dacht dat ik ging sterven ! Toen mijn lieve man thuiskwam van zijn werk heeft hij mij zo gevonden . Hij verzekerde mij de beste arts van het land te zoeken . Dat heeft hij ook gedaan . Ik ben terecht gekomen bij professor Poppe in UZ Leuven België . Deze arts heeft mij GRONDIG onderzocht en kwam tot de conclusie dat er een foute diagnose werd gesteld . Het is ook een zeer menselijke arts die echt met zijn patiënten begaan is . Hij heeft nog een kijkoperatie gedaan en alles is goed gekomen . Ik ben deze arts nog steeds erg dankbaar ! Hij heeft ook nog gevraagd wie de foute diagnose had gesteld . Het bleek een vroegere leerlinge van hem te zijn . Hij vond dit echt niet kunnen en ging haar erover aanspreken . Mijn verhaal is absoluut niet hetzelfde als het jouwe . Ik vertel het alleen maar om je te laten inzien dat jij zo vlug mogelijk een GOEDE gynaecoloog moet raadplegen . ECHT !!!
Martina
3 maart 2017Hoi. Ik ben 26 jaar. Op mijn 15e ben ik begonnen met de pil. Sindsdien last van gewichtstoename (terwijl ik wel gezond eet) en erg last van lipoedeem in mijn bovenbenen. Door de jaren heen steeds meer klachten gekregen. Zo voel ik me vooral de laatste 2 jaar erg lusteloos. Ook slaap ik erg slecht, wordt ’s nachts vaak wakker. Ook zweet ik heel erg ook als ik me niet inspan, heb ik last van vaginale droogheid en vaak last van vaginale schimmelinfecties (vooral na mijn zwangerschap) nu al voor de 3e x binnen 3 maand. Ook heb ik hele erge krampen tijdens mijn menstruatie (krampen die ik voelde tot de 2/3 cm ontsluiting bij de bevalling) Ook heb ik een laag (eigenlijk geen) libido. Door al deze klachten voel ik me erg onzeker & rot waardoor ik me ook emotioneel niet goed voel. Voor mijn lipoedeem ben ik al eens bij de fysiotherapeut geweest die mijn benen dan in ging zwachtelen alleen was dit geen succes, zodra ik thuis was zakte het allemaal alweer naar beneden. Verder kon die niks voor mij doen. Denk je dat mijn klachten met mijn hormoonbalans te maken heeft? En wat kan ik nu het beste doen. Ik zit er zelf aan te denken de huisarts in te schakelen maar weet niet zo goed wat ik dan vragen moet.
Paul
3 maart 2017Beste Marina, Zo’n beetje alles heeft direct of indirect –primair, secundair of tertiair– met hormonen te maken. Dat komt omdat er ontelbare factoren zijn die causaal of correlatief in verband kunnen worden gebracht met bepaalde hormonen… die worden beïnvloed door bepaalde hormonen… of juist bepaalde hormonen beïnvloeden… Denk maar eens aan bepaalde neurotransmitters, vitamines, mineralen / elektrolyten / ionen, enzymen, stofwisselingsreacties, orgaanfuncties, et cetera. Bovendien beschikt het menselijk lichaam over zo’n 100+ hormonen en prehormonen, dus de kans dat er bij gezondheidsklachten hormonen in het spel zijn, is extreem groot. De vraag is denk ik veeleer of er sprake is van een primair hormoonprobleem… Dat zou kunnen, en in dat geval zou ik allereerst denken aan een schildklierprobleem (qua levothyroxine) of bijnierprobleem (qua cortisol). De kans dat er sprake is van een totaal ander probleem lijkt me echter minstens zo plausibel… Met dit soort gezondheidsproblemen zou ikzelf allereerst de focus leggen op een bloedwaardebepaling van: 1. Vitamine D; 2. Vitamine B12; 3. IJzerstatus (serumijzer + ferritine + hemoglobine + transferrine); 4. Schildklierstatus (TSH + T4 + T3)… Let wel: ik ben GEEN arts, dit is slechts naar mijn persoonlijke en ONDESKUNDIGE optiek. Groeten en heel veel sterkte toegewenst, Paul
Martina
3 maart 2017Wat ik ook opvallend vind is dat mijn ogen aanzienlijk snel achteruit zijn gegaan de laatste 2 jaar. Ben vorig jaar bevallen en daarna eigenlijk niet weer aan de pil gegaan. Tot nu toe nog geen verandering.
Paul
4 maart 2017Nog even een reactie op je aanvullende berichtje… Een specifiek schildklierprobleem (de ziekte van Graves) kan leiden tot verregaande oogproblemen. Ik beweer geenszins DAT hier sprake van is, integendeel, maar wil enkel aangeven dat het in dat opzicht extra raadzaam zou kunnen zijn om je schildklierwaarden te laten controleren…
martje74
8 januari 2017Beste Paul. Op advies van mijn gewichtsconsulente heb ik vorig jaar een paar keer mijn cortisol laten prikken. Dit omdat ik al een behoorlijk tijd kamp met een hoog vetpercentage (43%) en diverse andere klachten. Mijn gewicht en BMI zijn wel vrij normaal. 73 KG en een BMI van 26.3. de uitslag van de eerste test viel net binnen de grenswaarde maar was geprikt om 11.30. De tweede keer is er om 8 uur geprikt. Uit deze uitslag bleek dat het cortisolniveau wel veel te hoog was. Hiermee ben ik naar de huisarts gegaan die mij een 24-uurs urinetest liet doen om het gemiddelde te bepalen. En wat schets mijn verbazing: er word geen afwijkend cortisolniveau aangetoond. Verder gaf de huisarts aan dat dit de meest betrouwbare manier van cortisol testen is. Ik heb hier nu wel gemengde gevoelens bij: aan de ene kant natuurlijk mooi, maar aan de ander kant ook erg vervelend omdat er nu niets met mijn klachten meer gedaan wordt. Wat ik hier nu nog mee doen?
Paul
11 januari 2017Een 24-uurs cortisolbepaling is inderdaad zeeeeer betrouwbaar. Persoonlijk zou ik dan ook eerder mijn twijfels trekken bij je gewichtsconsulente of bij het laboratorium waar zij de bloedmonsters heeft laten analyseren. Weet je om welk lab het gaat eb op welke manier het betreffende lab het cortisolniveau heeft bepaald? Vraag het desnoods eens na bij de consulente. Het lijkt me in elk geval gerechtvaardigd om te vragen hoe het zo kan zijn dat haar twee testuitslagen totaal niet overeenkomen met een vierentwintiguurs cortisolmeting.
Martin
2 december 2016Hallo, Ik heb een burn-out. Mijn lichaam is hopeloos van slag, kan niet veel meer, kan me psychisch ook niet tot leuke dingen aanzetten. Mijn lichaam is echter totaal van slag ; slaap matig (vooral het doorslapen) en herstel daardoor ook niet, trap op is een probleem, futloos. Wat is uw advies, want ik heb de hormonen letterlijk door mijn lichaam horen suizen…
Eric
31 oktober 2016Hallo, Ik heb dit artikel (en vele andere)aandachtig gelezen uit bezorgdheid voor mijn vrouw. Zij is (was) een energieke vrouw 47. Slank, geen berg te hoog, maar structureel te veel hooi op haar vork. Toen kreeg ze klap op klap te verwerken. Scheiding (ex man heeft haar ernstig opgelicht), financiële stress (kan ze wel in dit huis blijven wonen?), nieuwe relatie, en als overmaat van ramp boventallig verklaard terwijl ze in de ziekte wet zat. Vanwege onverklaarbare pijnen en vermoeidheid. Nu bleek uiteindelijk ‘fibromyalgie’ met als indirect gevolg een vreselijke ‘Frozen Shoulder’ die hels pijn doet en waar na 2 jaar (en tientallen artsen / specialisten en pseudo-medici bezocht te hebben) nog geen enkele verlichting waarneembaar is (zelfs onder invloed van morfine geen verbetering). Ook heeft ze het altijd koud, eet ze veel zonder noemenswaardig aan te komen, slaapt ze slecht (rust totaal niet uit) en is eigenlijk constant futloos wat totaal niet bij haar past. Een maand terug weer langs de reumatoloog, maar die bleef bij haar eerdere diagnose, ‘fibromyalgie’. Het advies, leer er mee leven, accepteren en stop met je verzet. Ook het door mij bedongen bloedonderzoek leverde niets op en zij zag geen aanleiding om met haar collega`s in gesprek te gaan over deze zaak. Schildklierproblemen e.d. werden dus ook weggewuifd! Ik denk toch echt dat de basis van de problemen in de cortisol hoek gezocht moeten worden,(ook gebaseerd op artikelen van o.a.dokter de Griep en dokter Lorenz van Doornen, maar we krijgen geen poot aan de grond. Hoe nu verder? Want deze ‘situatie’ houdt zichzelf in stand, omdat dit bij mijn vrouw zoveel stress veroorzaakt en zij dus bijna niet meer kan sporten, werken of iets dergelijks ziet zij ook letterlijk geen toekomst meer. Graag hulp of advies. Met vriendelijke groet, Eric
Fenna
9 november 2016Hoi Eric… Ontzettend herkenbaar! Ik spreek door mijn werk ontzettend veel vrouwen die kampen met problemen die in eerste instantie niet lijken op de Overgang, of de Pre- overgang. Sylvie Demers heeft een boek geschreven over allerlei klachten die optreden bij vrouwen die de diagnose fibromyalgie krijgen.( de kracht van vrouwelijke hormonen) Ook een Frozen Shoulder past in het beeld. Heel vaak is er een tekort aan Oestrogeen en progesteron. Ook dat slecht slapen wijst daar op. Natuurlijk heeft ze veel meegemaakt en een hoop stress te verduren gehad. daardoor is haar emotionele draagkracht en haar reserveputje opgedroogd. Het klopt dat ook Cortisol op een gegeven moment tekort schiet en er dan sprake is van een bijnieruitputting.Ik wil je adviseren om contact op te nemen met Barbara Havenith van de Energieke vrouwenacademie. Zij is arts en heeft veel ervaring op dit gebied.Wanneer je het boek van Demers leest, wordt je veel duidelijk en kun je begrijpen hoe een en ander werkt. Ik hoop dat je vrouw snel opknapt. De ervaring leert dat bio-identieke hormonen bij dit soort klachten een grote verbetering kan geven. Vooral ook aandacht schenken aan: Vitamine B12, vitamine D, ijzer en magnesium. Het is erg vervelend dat ze de hele tijd bezig is om allerlei onderzoeken te laten doen bij veel verschillende specialisten en er dan niks mee opschiet. Hier kan ze zeker wat mee… Hartelijke groet, Fenna Kuiper — Orthomoleculair gezondheidscoach
maggy
19 december 2016Ga bij dr jan ven in putte … Levend bloed analyse en metingen doet hij … Is op de hoogte over cortisolwaarden en dergelijke … Mvg
Helms
13 september 2017Eric. Ik reageer toch nog op jouw bericht. Ik ben zelf altijd een hele sterke hard werkende vrouw geweest. Niets was mij teveel en ik kon werkelijk alles aan. Tot september 2015. Op de openingsavond van ons restaurant storte ik finaal en een week later werd ik opgenomen op de gesloten psychiatrische afdeling. Ik kwam in het circuit van de GGZ terecht en kreeg ook de bijbehorende medicatie voorgeschreven zoals AD en oxazepam. Ik werd gediagnostiseerd met angst en paniekstoornis en een depressie. Van het begin af aan voelde deze diagnose niet goed maar kon daar nog niet teveel mee omdat ik daar gewoonweg te ziek voor was. Nu, 2 jaar later, heb ik mijn antidepressiva afgebouwd (wat een hel was) en gebruik ik mijn oxazepam heel af en toe nog. Inmiddels heb ik alles doorlopen, geslikt en gedaan en kan ik maar tot 1 conclusie komen… ik zit in de overgang. De overgang Eric is een zwaar onderschat proces bij vrouwen (overigens ook bij mannen). Levens worden hierdoor ontwricht en gezinnen uit elkaar gerukt. Dat klinkt heel dramatisch, maar helaas is dit de waarheid. Ik zou je vrouw willen adviseren om lid te worden van de verschillende facebooksites (kosteloos) die over de overgang gaan. Ook is er een hele leerzame website (vrouw en overgang) waar zij heel veel aan zou kunnen hebben. Verder wil ik je vertellen dat ik ook een zware burn-out had door vele tegenslagen in een korte tijd, maar ook dit is het gevolg van de overgang. Ik adviseer je dit puur en alleen omdat ik een ervaringsdeskundige ben en haar beeld heel erg herken. Succes
esther
17 oktober 2016In dit artikel zijn het alleen vrouwen met ernstige hormoonproblemen. Vreemd…
Paul
18 oktober 2016De hormoonhuishouding van een vrouw maakt nu eenmaal hogere pieken en diepere dalen door… bovendien is de vrouwelijke hormoonhuishouding verantwoordelijk voor menstruatiecyclus, zwangerschap, overgang, menopauze, et cetera… en daarnaast gerelateerd aan talloze gezondheidsaandoeningen. Er gaan dus meer essentiële factoren mee gemoeid. Niet dat mannen geen hormonale problemen kunnen ondervinden, maar als zij zich toch al zorgen maken over hormonen, dan is het om een testosterontekort. En testosteron wordt beschreven in verscheidene losstaande Gezondr-artikels:
Reiny
26 juli 2016Hallo, ik heb allemaal “kwaaltjes” die mijn leven enorm beheersen. Om te beginnen de overbeharing in mijn gezicht. Het is blond maar wel veel. Ik heb sinds een jaar de indruk dat dit enorm toeneemt. Daar komt bij dat ik haartjes onder mijn navel krijg, donkere haren aan de achterkant van mijn bovenbenen. Maar ook mijn armen zijn enorm behaard, zelfs bovenarmen en sinds kort ook de binnenkant van mijn ellebogen en bovenarmen. Daar komt bij dat er van mijn borsten niks over is. Slappe theezakjes van cup D naar cup A! Ik heb echt het gevoel dat ik in man verander. Ik heb 3 kinderen, zwanger worden van de 1e duurde bijna 2 jaar. De 2e werd 1.5 jaar later geboren en weer 2 jaar later de 3e. Na de 1e had ik dus geen problemen meer met zwanger worden. De jongste is nu 4 jaar en ik ben zelf 33. Maar ik ben zo vreselijk onzeker. Maak dagelijks foto’s van mijn gezicht met verschillende lichtsituaties om te kijken hoe goed je de haartjes ziet. Mijn kinderen worden gek van me als ik weer vraag zien jullie haartjes op mijn gezicht? Al 2 keer is er tegen me gezegd je krijgt een baard. Mijn man vroeg laatst heb je je (boven) armen geschoren je prikt. Voor hem wil ik het ook niet weten. Ik ben al eens bij de huisarts geweest en mocht toen bloed laten prikken alleen op testosteron is toen getest en dat was niet verhoogd. Verder heb ik een mega vette huid en last van acne (littekens). Is het zinvol weer naar de huisarts te gaan? En zo ja wat verwacht ik van hem? Bij voorbaat dank voor je reactie. Groetjes, Reiny
BB
22 december 2016Je kan eens zoeken op insulineresistentie en oestrogeendominantie, misschien iets van een natuurgenezer bezoeken die wat van de hormonenboel weet. Vaak kan je het wel wat bijsturen maar je moet even weten hoe. Bij een vette huid kan soms vitamine B schelen.
Lydia
15 juli 2016Beste Paul, Ik ben 38, heb al enkele maanden mijn menstruatie niet meer 7-tal maanden, neem al jaren de pil niet meer, ’s nachts gloeiende voeten en lichaam, 3 à 4 keer wakker worden, moe, neerslachtig, rusteloos, 8 kg bijgekomen. Dit is voor mijn allemaal begonnen als ik intensief met krachttraining ben begonnen. De laatste tijd heb ik pijn aan mijn rechter pols en knieën, al laten onderzoeken met radiografie en niks gevonden. Heb nu een bloedtest laten doen en daar kwam uit pre-menopauze, mijn onderzoek gaat verder want mijn dokter zegt dit is te vroeg voor jouw leeftijd en sprak ook over mijn zenuwstelsel dat overbelast is. Wacht nog op resultaten van dieper onderzoek, maar zou U mij al wat willen verder helpen? Alvast bedankt! Groet, Lydia.
Paul
16 juli 2016Beste Lydia, Een vroege / vervroegde overgang of ‘primaire ovariële insufficiëntie’ (POI) behoort helaas tot de mogelijkheden. Maar er zijn meer mogelijke oorzaken van zulke klachten… Persoonlijk zou ik allereerst eens je schildklierwaarden laten controleren, en dan allereerst je TSH-waarde (schildklier stimulerend hormoon) en je FT4-waarde (vrij thyroxine). Daarnaast zou ik ook gelijk je vitamine B12 en vitamine D mee laten prikken. Een schildklierprobleem zou me eerlijk gezegd niet verbazen… Dat men dit nog altijd niet heeft gecontroleerd zou me echter wel verbazen… Heel veel sterkte en beterschap toegewenst!
Lydia
16 juli 2016Bedankt Paul voor je snelle reactie en ons verder te helpen! ???? Ik ga aan de slag, woensdag krijg ik meer resultaten, ik denk dat je zelf ook beter kan zeggen wat je nog meer wil onderzoeken?! Ik ben nog te jong om zo rond te lopen, ik wil me terug fit en energiek voelen!
Curly40
31 augustus 2016Hoi Lydia, Ik ben 39 jaar, maar ik heb ook het idee dat ik in de pre-overgang zit (ik menstrueer wel nog, maar is bijna niks meer). Daarnaast heb ik enorme gewrichtspijnen. Ik wil heel graag 10 kilo afvallen voor gezondheidsredenen (lees: ik heb 10 kilo overgewicht). Maar wat ik ook probeer voor dieet, ik val niks af. Ik heb nog niks laten testen, heb komende vrijdag een afspraak bij de huisarts gemaakt. Dus ben benieuwd…
Maaike
30 juni 2016Beste Paul, Na de bevalling van mijn tweede zoon anderhalf jaar terug, heb ik me nooit echt weer de orde gevoeld. Ik blijf zo ontzettend moe, wat ondanks het behandelen van bloedarmoede en een vitamine D-tekort aanhoudt. Ik ben ook aardig aangekomen, terwijl ik dat in mijn hele leven, ben nu 35, nooit last van heb gehad. Ik geef al sinds 8 maanden geen borstvoeding meer, maar produceer nog wel melk. Zou het zinvol zijn eens hormonaal onderzoek te laten doen?
Paul
1 juli 2016Ja, absoluut! En dan in beginsel je schildklierhormonen… Ik ben geen arts, maar naar mijn ondeskundige mening zou je direct aan je huisarts moeten vragen of hij/zij je TSH en FT4 wil laten controleren aan de hand van een bloedwaardebepaling bij het huisartsenlaboratorium. Sterkte!
marlinda
12 juni 2016Bedankt voor de reactie. Ik zal de bloedwaardes nog eens opzoeken, ik heb toen vooral gekeken naar de amylase en de lipase i.v.m. het verleden. Deze zaten tegen de referentiewaardes aan. Maar volgens mij waren mijn leverfuncties ook verstoord. Ik denk aan hormonaal omdat het nu zoveel is voorgekomen rondom de zwangerschap. Verder heb ik inderdaad last van oprispingen waarvoor ik omeprazol krijg. Ook heb ik 2 keer een gastroscopie gehad zonder resultaat… Op een MRI-scan is wel eens een vernauwing van de afvoerbuis van de alvleesklier gevonden. Ik heb binnenkort een afspraak bij de poli interne geneeskunde. Welke onderzoeken zou u mij aanraden om aan te vragen? Groet, Marlinda
Paul
13 juni 2016Beste Marlinda, Je alvleesklier reguleert je bloedsuikerspiegel door insuline aan te maken en produceert en verteringsenzymen om te helpen bij de spijsvertering. Normaal gesproken worden deze spijsverteringsenzymen pas actief in de dunne darm, maar bij een alvleesklierontsteking gaan de enzymen in de alvleesklier aan het werk. Hierdoor treedt schade op aan het alvleesklierweefsel, waardoor nog meer pancreasenzymen worden afgescheiden, waardoor de alvleesklier nog verder wordt ‘verteerd’ en ontstoken raakt. Dit is het principe van een pancreatitis… De vraag blijft echter waardoor de alvleesklierontsteking wordt veroorzaakt… De belangrijkste oorzaken zijn een verstopping van de afvoergang van de alvleesklier door toedoen van galstenen (40%) en overmatig alcoholgebruik; meerdere alcoholische consumpties per dag (30%). In 20% van de gevallen blijft de oorzaak van pancreatitis onbekend: idiopathische alvleesklierontsteking genoemd. In de overige 10% van de gevallen kan de ontstoken alvleesklier het gevolg zijn van een ongeval, medicijngebruik, complicatie bij ECRP-onderzoek (van galwegen en alvleesklierafvoergang), alvleeskliertumoren, erfelijkheid / familiare aanleg en/of een verhoogd calciumgehalte of vetgehalte in het bloed. Als je geen alcohol gebruikt, is de kans op vastzittende galstenen die de alvleesklierafvoergang blokkeren dus aanzienlijk… Dit zou ook de vernauwing en eventuele verhoogde ontstekingswaarden kunnen verklaren… Zie eventueel ook:
Dat een (chronische) alvleesklierontsteking opspeelt tijdens of na een zwangerschap kan te maken hebben met aanvullende druk en toenemend gewicht… De groeiende baarmoeder zorgt er immers voor dat alle buikorganen omhoog gedrukt worden. De darmen verdrukken de maag, en de maag verdrukt lever, alvleesklier en galblaas. De kans dat galstenen zich vormen of vanuit de galwegen richting de pancreas worden gestuwd, neemt zodoende toe. Al met al zou de aanwezigheid van galstenen mij niet verbazen, al lijkt een maagbreuk / middenrifbreuk me ook nog altijd een optie. Heel veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
marlinda
11 juni 2016Hallo Paul, Mijn hele leven lang heb ik al last van (episodes van) misselijkheid en (overmatig) braken met gewichtsverlies en uitdroging als gevolg. Mijn eerste ziekenhuisopname was toen ik 3 jaar oud was. Toen hebben ze me behandeld voor een alvleesklierontsteking. Deze episodes van misselijkheid, pijn en braken hebben zich daarna herhaalt toen ik ongeveer 9, 14 en 24 was. Nu ben ik 30 en heb ik een zoontje van 6 maanden. Tijdens en na de zwangerschap ben ik een tiental keer met dezelfde klachten opgenomen geweest in het ziekenhuis. Van al deze opnames heb ik 2 keer de diagnose “alvleesklierontsteking” gehad en alle andere keren wisten ze niet waar ze met me naartoe moesten en wat het precies was. Iedere keer waren mijn bloedwaardes wel afwijkend maar toch vonden ze niks schokkends en konden ze geen diagnose stellen. Verder, in mijn dagelijks leven, heb ik geen stress, ik ben dolgelukkig en ben er echt van overtuigd dat dit een lichamelijke oorzaak heeft. Kan dit ook een hormonale oorzaak hebben en bij wie moet ik zijn om dit te laten uitzoeken want het gaat mijn leven leiden. alvast bedankt!
Groet, Marlinda
Paul
12 juni 2016Een primaire hormonale oorzaak lijkt me eerlijk gezegd niet erg voor de hand liggend… Weet je nog welke bloedwaarden afweken? Persoonlijk doen me je klachten enorm denken aan galstenen… Of anders een slecht sluitende maagklep, voedselallergie of middenrifbreuk… Ik ga er nog even goed over nadenken en kom er z.s.m. op terug.
Marion
30 mei 2016Hoi Paul, Ik ben 2,5 jaar geleden bevallen en merk sinds een paar maanden dat mijn huid anders wordt. Veel acne in mijn gezicht, nog nooit gehad. Ook niet tijdens de puberteit. Ik slik de pil al jaren niet meer. Wel gebruik ik al jaren schildklierhormonen. Vorige week weer bloed laten prikken omdat ik moest overstappen van de thyrax naar euthyrox. Waarden waren prima, 19.6 en B12 was 203. Je kunt de klok erop gelijk zetten. Een week voor de menstruatie begint de acne weer op te spelen. Wangen, kin, voorhoofd en neus zijn de klos. Een week na de menstruatie is alles weer rustig en voel ik me ook weer top. Maar dan begint de ellende gewoon weer opnieuw. Ben alweer bij de HA geweest en die adviseerde toch om de Diane-35 pil te gaan proberen. Ik ben best huiverig. Eigenlijk bevalt een leven zonder pil mij heel goed. Maar die acne is om gek van te worden. Is er dan geen andere oplossing?? Advies??
Paul
30 mei 2016Beste Marion, Acne bij vrouwen is heel vaak gerelateerd aan geslachtshormonen: oestrogeenoverschot en progesterontekort (= oestrogeendominantie)… Laat je progesteronniveau eens controleren… De menstruatiecyclus, zwangerschappen, overgang en anticonceptiemiddelen spelen inderdaad een belangrijke (positieve dan wel negatieve) rol binnen dit deel van de hormoonhuishouding, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je de potentiële voordelen van Diane-35 niet vindt opwegen tegen de mogelijke voordelen t.a.v. acne. Overigens kan een trage schildklier an sich ook acne veroorzaken. Ik neem aan dat je met de schildklierwaarde “19,6” je FT4 (vrij thyroxine, uitgedrukt in pmol/l) bedoelt? In dat geval is je FT4 inderdaad toereikend. De vraag is echter of ook je FT3 volstaat… FT4 is immers inactief en dient nog te worden omgezet naar actief schildklierhormoon. Als er iets misgaat bij de omzetting van T4 naar T3, kan er sprake zijn van een tekort aan schildklierhormonen in cellen en weefsels, zonder dat er sprake is van een verlaagde FT4-serumwaarde. Overigens kan het raadzaam zijn om bij schildklierproblemen ook je vitamine D en vitamine B12 eens te laten controleren! Zie ook:
Hopelijk heb je er iets aan… Sterkte en groeten, Paul
Marion
31 mei 2016Beste Paul, Bedankt voor de snelle reactie en het advies. Ik heb er zeker iets aan. Groeten, Marion
Ella
18 mei 2016Beste Paul, Ik heb verhoogde prolactinewaarden in mijn bloed. De arts wil nog meer bloedonderzoek doen om een conclusie te trekken en is ondertussen zeer terughoudend met het geven van informatie over bijvoorbeeld mijn vruchtbaarheid. Dankzij Google ben ik al veel te weten gekomen, maar mijn vraag is: kan ik door mijn levensstijl aan te passen, veel bewegen, water drinken etc. deze waarden verlagen en zo mijn onvruchtbaarheid verhelpen? Of is dit een blijvend probleem? Is er voeding die ik moet vermijden, of juist niet en vitaminen die ik kan slikken? Alvast zeer bedankt! E.
Paul
18 mei 2016Beste Ella, Prolactine is een hormoon dat wordt geproduceerd door de hypofyse. Prolactine zorgt voor borstgroei en borstontwikkeling, zodat de melkproductie op gang komt wanneer een kindje wordt geboren. Prolactineniveaus worden onder controle gehouden door ‘prolactine inhibitie factoren’ (PIF’s), waaronder dopamine. Tijdens een zwangerschap stijgt prolactine. Zodra een baby wordt geboren dalen oestrogeen en progesteron ineens, en het relatief hoge (naar verhouding stijgende) prolactineniveau zorgt dan voor moedermelkproductie. Als je niet zwanger bent, reguleert prolactine de menstruatiecyclus. Bij mannen reguleert prolactine de zaadproductie. Een hoge / verhoogde prolactinespiegel in mannen of niet-zwangere vrouwen wordt ook wel hyperprolactinemie genoemd. Onder vrouwen komt hyperprolactinemie relatief vaak voor, plusminus bij 1 op de 3 dames in hun meest vruchtbare jaren; die kans is des te groter in geval van onregelmatig menstruatiecycli… In de meeste gevallen mankeert er niks aan eileiders / eierstokken, maar er kan (afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de verhoogde prolactine) sprake zijn van verminderde vruchtbaarheid. Negentig procent van alle dames met galactorroe (melkvloed / melkuitvloed: melkachtige afscheiding die niet het gevolg is van zwangerschap of borstvoeding) heeft eveneens een verhoogd prolactine… Een te hoog prolactine kan inderdaad de productie van andere hormonen beïnvloeden, waaronder oestrogeen en progesteron, waardoor de eisprong / ovulatie stopt. Maar een verhoogde prolactine bij vrouwen hoeft niet per se negatieve gevolgen of überhaupt symptomen te veroorzaken… Zoals ik al aangaf, lig dat vooral aan de oorzaak die ten grondslag ligt aan de hyperprolactinemie en hoe hoog het prolactineniveau precies is. Mogelijke oorzaken van een verhoogd prolactineniveau zijn: hormoonproducerende hypofysegezwellen (prolactinomen)… hypothyreoïdie (een traag werkende schildklier), medicijngebruik (antidepressiva, bloeddrukremmers e.a.)… bepaalde kruiden (fenegriek, venkelzaad, rode klaver e.a.)… irritatie of stimulatie van borsten, tepels en/of melkklieren, bijvoorbeeld door een te strakke beha… overmatige of extreme emotionele stress… Al met al is de aangewezen oplossing of behandeling volkomen afhankelijk van de oorzaak. :( Wat sowieso kan helpen om prolactine te verlagen (of de kans op prolactinestijging te minimaliseren) is: voldoende zink eten, voldoende vitamine B6 binnenkrijgen, een trage schildklier uitsluiten, stress tot een minimum beperken, een actieve leefstijl hanteren (dus voldoende bewegen), zo gezond, gevarieerd en natuurlijk mogelijk eten, en diosgenine in voeding mijden (fenegriek, wilde yam / yamswortel e.a.) (bron). Mocht je arts de oorzaak achterhalen, dan kan er worden gekozen voor behandeling met cabergoline en/of bromocriptine… Of oestrogeentherapie… Of een operatie… Maar ik zou vooral niet vooruit lopen op de zaken en absoluut eerst de vervolgonderzoeken afwachten! Onwijs veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Sabrina
13 mei 2016Hoi Paul, Hoop dat je mij een antwoord kan geven. Ben nu vanaf augustus 2015 bezig met het herstellen van een hele zware burn-out waarbij zowel lichamelijk als geestelijk alles in de knoop zat. Angst en paniek. Nu sinds 2 maanden ging het d.m.v. antidepressiva een stuk beter, alleen mijn energieniveau ligt nog erg laag. Nou is het zo dat ik nu 6 weken zwanger ben en ik voel dat mijn hele hormoongebeuren in de war is. Het voelt echt weer als een paar maanden geleden en dat wil ik echt niet. Ook heb ik onwijs last van mijn gewrichten in armen en benen alsof deze samen worden getrokken d.m.v. spanning en tintelingen. Wazig zien en zoooo onwijs moe, maar echt een gemene vermoeidheid. Me hoofd is er ook helemaal niet meer bij. Voel me zo verschrikkelijk. Heeft dit te maken met de zwangerschap en dat mijn lichaam het gewoon nog niet aan kan? Verder bloed geprikt en alles is helemaal goed. Alvast bedankt!
Paul
14 mei 2016Een zwangerschap doet onwijs veel met je lichamelijke, hormonale en mentale gesteldheid. Hetzelfde geldt voor een burn-out en in meer of mindere mate voor antidepressiva. Het kan dan ook lastig zijn om in een dergelijke complexe situatie specifieke klachten te verbinden aan specifieke boosdoeners. Welke (rest)klachten zijn het gevolg van je burn-out, welke van de medicatie en welke van de zwangerschap? En dan kunnen er nog allerlei andere (vooralsnog onbekende) factoren een rol spelen… Je schrijft dat je bloed hebt laten prikken en dat alles helemaal goed was… Kun je allereerst laten weten wat de exacte bloedwaardes waren van: – vitamine B12; – TSH; – FT4 en/of FT3; – vitamine D3; – ijzer?
Marloes
8 mei 2016Hoi Paul, Eigenlijk vraag ik me al sinds m’n 16e af of mijn stemmingswisselingen ‘normaal’ zijn. Aangezien het te linken is aan m’n cyclus ben ik altijd uitgegaan van wel, maar me bijna elke maand door m’n woede en verdriet aanvallen heen slepen is zo zwaar en vermoeiend, en in mijn omgeving ken ik niemand die het zo heftig ervaart als ik… letterlijk pijn in m’n hart van verdriet, zomaar, neiging tot zelfpijniging et cetera. Schildklierproblemen zitten in de familie; m’n moeder waarschuwt altijd dat wanneer ik in 1x veel ga drinken, spontaan aankom of afval ik hier achteraan moet gaan. Die klachten heb ik niet; maar zou er toch een relatie kunnen zijn met m’n stemmingswisselingen? Wat zou jij aanraden in mijn situatie? Zijn stemmingswisselingen (gerelateerd aan de cyclus) voldoende om bepaalde onderzoeken bij de dokter aan te vragen? En wat voor onderzoek dan? Alvast bedankt!
Paul
9 mei 2016Beste Marloes, De menstruatiecyclus kan absoluut je humeur en mentale gesteldheid beïnvloeden. Tijdens bepaalde fasen van de menstruatiecyclus kun je allerlei stemmingsklachten ondervinden, waaronder neerslachtigheid, prikkelbaarheid en verhoogde agressiviteit. Vooral oestrogeen, progesteron en testosteron spelen hierbij een rol. Oestrogeen staat erom bekend een positief gevoel te bewerkstelligen; als je oestrogeen stijgt voel je je doorgaans beter, positiever, stressvrijer, optimistischer en energieker, en als je oestrogeen daalt, voel je je doorgaans slechter, negatiever, bedrukter, pessimistischer en futlozer. Progesteron gaat de effecten van oestrogeen tegen; waar oestrogeen zorgt voor impulsiviteit, zorgt progesteron voor terughoudendheid, lamlendigheid, geremdheid en apathie. Een tekort aan oestrogeen of een overschot aan progesteron kan leiden tot stemmingswisselingen, stemmingsstoornissen, ongecontroleerde / oncontroleerbare eetbuien, lamlendig bankhangen en verregaande prikkelbaarheid. Testosteron zorgt voor een verhoogde seksdrift en agressie, dus ook een verhoogd testosteronniveau kan (zelfs ook bij vrouwen) tot klachten leiden. Kort door de bocht kan de menstruatiecyclus worden verdeeld over 4 weken; iedere week zijn de hormoonniveaus en onderlinge hormoonverhoudingen anders, en dat beïnvloedt ten zeerste hoe je je voelt en gedraagt. In de eerste week van de cyclus begint oestrogeen toe te nemen. In de tweede week blijft oestrogeen stijgen en voel je je doorgaans het beste. Aan het eind van de tweede week stijgt je testosteronniveau. In week drie daalt je oestrogeen enorm in zeer korte tijd, terwijl er juist ook progesteron wordt aangemaakt, dus week drie is voor de meeste vrouwen de week waarin het humeur omslaat. In week vier daalt het oestrogeen tot een dieptepunt, maar ook progesteron gaat omlaag; dit is meestal de week waarin vrouwen zich het meest chagrijnig, neerslachtig en futloos voelen. Hoe groter de hormoonschommelingen en hoe groter de onderlinge verhoudingen verschuiven, des te sterker de stemmingswisselingen en aanverwante emotionele en gedragsmatige strubbelingen. Overigens verschillen deze hormonale verschuivingen enorm per vrouw en is niet iedere vrouw even gevoelig voor bepaalde hormonen en hormonale disbalansen… Deze gevoeligheid of ongevoeligheid is deels erfelijk bepaald, maar o.a. ook eetpatroon, stressgevoeligheid / stressbestendigheid, lichamelijke activiteit, medicijngebruik en algehele gezondheidstoestand spelen een rol. Ook zijn de pieken en dalen qua oestrogeen, progesteron en testosteron niet bij alle vrouwen gelijk, dus niet iedere vrouw zal zich even goed in bovenstaande situatieschets kunnen vinden. Overigens kunnen deze drie hormonen weer invloed uitoefenen op (of worden beïnvloed door) andere hormonen, waaronder schildklierhormonen, bijnierschorshormonen, alvleesklierhormonen, hypofysehormonen en epifysehormonen. Ik vind het moeilijk te vertellen wat ik in jouw situatie zou dien, maar het lijkt me raadzaam om allereerst eens je progesteron, oestrogeen en testosteron te laten controleren of er wellicht sprake is van ongebruikelijke overschotten, tekorten of onbalans; bijvoorbeeld een oestrogeentekort. Schildklierhormonen (TSH, FT4 en eventueel FT3) zou ik sowieso ook laten controleren, want ook je schildklier kan enorme invloed hebben op je humeur en gedrag. Onwijs veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Helms
13 september 2017Marloes. Jou klachten lijken erg op PMDD. Dit is de ernstigere vorm van PMS. Helaas in Nederland nog niet erkend, echter in b.v Engeland wel. Je kunt er veel over vinden op internet maar zijn de artikelen vaak in het engels. Ook zijn er verschillende facebooksites voor en over PMDD. Succes.
Ti
5 mei 2016Beste Paul, Mijn dochter van 15 heeft aantal klachten. Haar borsten groeien niet (3 jaar geleden startte de zwelling wel, maar die verdween ook steeds weer), haar gezicht is bezaaid met acne, haar wangen vertonen ernstige rosacea, haar benen staan vol met kleine oneffenheden, ze ruikt amper omgevingsgeuren, haar handen zien vaak blauw bij iets of wat koude, ze verliest ook veel haar en ze is vaak misselijk na een maaltijd… Toen ik zwanger was van haar bleek ik verhoogde leverwaarden en nierwaarden te hebben. Jaar of zo na de bevalling bleek dat ik nierinsufficiëntie had. Ben ondertussen 10 jaar getransplanteerd. Ik las weleens dat bij nierinsufficiëntie de bijnieren stoppen met hormoonproductie. Mijn vraag aan jou: gezien alle klachten van mijn kind nu zou mijn nierinsufficiëntie / bijnierinsufficiëntie tijdens de zwangerschap een hormoonstoornis bij mijn kind hebben kunnen veroorzaakt? Als een hormoonstoornis dat is wat ze heeft natuurlijk… Verder heeft mijn meisjes ook moeilijke luchtwegen en allergieën voor graspollen, huisstofmijt, zomerkruiden en honden. Die leek ze te erven van haar papa die als kind zwaar astmatisch was en nu nog steeds kampt met hooikoorts. Voedselallergieën zijn niet getest bij mijn dochter. Dank alvast om te reageren!!!
Paul
6 mei 2016Beste Ti, Als ik het goed begrijp was er tijdens je toenmalige zwangerschap sprake van acute of chronische nierinsufficiëntie (door nierfalen)… maar weet je niet zeker of bijnierinsufficiëntie c.q. bijnierschorsinsufficiëntie aan de orde was. De ziekte van Addison, het Adrenogenitaal syndroom en het syndroom van Cushing kunnen zich allen manifesteren als bijnierschorsinsufficiëntie. Als de aandoening niet behandeld wordt, kan ze –afhankelijk van de exacte onderliggende oorzaak– in theorie leiden tot onder andere nierfalen (omdat de nieren en bijnieren anatomisch gezien zeer dicht bij elkaar liggen), maar dit verband is louter mogelijk en dus volkomen hypothetisch / theoretisch speculatief van aard… In wezen hebben de bijnieren (‘adrenals’ c.q. ‘adrenal glands’) nauwelijks iets met de werking van de nieren (‘kidneys’) te maken, dus een directe / causale onderlinge samenhang tussen nierfalen en bijnieruitputting komt niet vaak voor. (bron) Een bijnier heeft dus eigenlijk niets met een nier van doen, maar is min of meer toevallig bovenop de nier terechtgekomen tijdens de menselijke evolutie. De bijnieren produceren 3 groepen hormonen, namelijk glucocorticoïden (cortisol e.a.), mineralocorticoïden (aldosteron e.a.) en gonadocorticoïden (geslachtshormonen c.q. androgenen). Mineralocorticoïden zijn een groep steroïdhormonen die qua structuur op aldosteron lijken en invloed uitoefenen op de water-zout-balans en de bloeddruk, en voor zover ik weet is dit het enige (indirecte) verband met de nieren, gezien aldosteronen op indirecte wijze de bloeddruk reguleren, door de nieren aan te zetten tot het vasthouden van water door de balans tussen natrium en kalium te wijzigen. Het enige directe verband dat ik kan bedenken is dus van anatomische aard, dus als een nierbekken, nierschors, nierkapsel of niermerg bijvoorbeeld ontstoken raakt, zou een bijnier daar in theorie de dupe van kunnen worden. De kans dat dit destijds het geval is geweest, lijkt me statistisch gezien niet erg groot. Dat een hypothetisch bijnierprobleem de oorzaak is van je dochters klachten lijkt me al helemaal vergezocht. Ik ben overigens geen arts en ik kan je dan ook geen uitsluitsel geven, maar naar mijn ondeskundige mening zijn er oneindig veel verklaringen die beduidend ‘voordehandliggender’ zijn… Van tekorten aan bepaalde vitamines (D, B11, B12 e.a.) tot tekorten aan bepaalde mineralen / elektrolyten tot schildklierproblemen tot tekorten of overschotten aan allerlei (andere) hormonen… Bovendien zijn veel meisjes van 15 nog in de puberteit, dus acne, zich voortschrijdende borstvorming / borstgroei, hormonale ontwikkelingen / schommelingen en zich ontwikkelende allergieën zijn rond die leeftijd extreem gebruikelijk. Is je dochter eigenlijk al eens getest op ontstekingsparameters, vitamine B12-tekort, vitamine D-tekort, vitamine A-tekort en schildklierproblemen middels bloedwaardebepalingen? Hoe dan ook, onwijs veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Ti
11 mei 2016Heel erg dank Paul voor je zeer uitgebreide uitleg. Mijn vrees is daardoor al stuk minder en ik heb meteen afspraak gemaakt voor een consult en uitgebreide bloedname. Merci!
Paul
11 mei 2016Heel graag gedaan; sterkte ermee! :)
J
23 maart 2016Hallo, Vorig jaar mei heb ik besloten te stoppen met de pil. De reden hiervoor was de algehele malaise. Laag libido (eigenlijk geen). Veel migraine aanvallen als ergste klacht. Minimaal 1x per week. Voor de migraine gebruikte ik diclofenac 100mg. Helaas heb ik hier 3 jaar geleden heftige netelroos van gekregen. Na verschillende pijnstillers rn tests tot de conclusie gekomen dat niets werkt zoals diclofenac. NSAID remmers geven allen netelroos, opiaten maken me erg ziek en helpen niet tegen te hoofdpijn. Besloten dus om eens te kijken hoe mijn lijf het doet zonder de pil. De migraine is aanzienlijk minder. Nu alleen nog 1 dag tijdens menstruatie. Acne heb ik met en zonder de pil. De eerste maanden voelde ik me fitter. De menstruatie is regelmatig. Wel veel en lang last van opgezette en pijnlijke borsten. Sinds oktober heb ik last van mij ogen. In eerste instantie dacht ik dat het kwam door gebruik pc, had dus een pc-bril aangeschaft. Dit helpt echter niks. Ook tijdens 2 weken vakantie zonder pc. Ik zie wazig, wordt snel duizelig (durf bijna geen auto meer te rijden) en ben er soms misselijk van. Oogarts geweest die niets kon vinden. Bloed laten prikken waar uit kwam lichte afwijking schildklier. Reactie huisarts was over 2 weken weer prikken. Toch eerder gebeld dat ik zo lang niet wilde wachten. Verwijzing neuroloog gekregen. MRI scan van hoofd gehad. Deze was goed en gaf geen afwijkingen. Ik ben nog steeds bang dat mijn hormonen in de war zijn van het langdurig gebruik van de pil. De laatste 10 jaar heb ik (op aanraden van een arts door extreme migraine-aanvallen) deze steeds doorgeslikt waarbij ik 2x per jaar een week stopte en menstrueerde. Ik zou heel graag van de problemen met mijn ogen af willen, maar de migraine aanvallen met de pil zijn ook geen optie. Iemand een idee hoe ik hier aan en weer af kom? Groetjes, J
Paul
24 maart 2016Beste J, Ik moest bij de opsomming van je klachten ook direct denken aan een schildklierprobleem. Schildklierklachten + oogklachten zou in theorie kunnen duiden op de ziekte van Graves. In dat opzicht lijkt het me raadzaam om naast je TSH (schildklier-stimulerend hormoon) en FT4 (inactief schildklierhormoon) ook eens je TSH-receptor-antistoffen (TSHr / TSAb / TSI) en anti-TPO-antistoffen te laten controleren. Sterkte!
Ellu
13 maart 2016Hallo Paul, 9 maanden geleden ben ik bevallen. Tijdens de zwangerschap en de bevalling is alles goed verlopen en waren er geen bijzonderheden. Na de bevalling kreeg ik last van mijn benen. Het gevoel is lastig te omschrijven, maar lijkt een beetje op kippenvel, maar dan zit het gevoel in mijn been en niet op mijn huid. De huisarts heeft al verschillende bloedonderzoeken gedaan, maar alles was goed. Ook de neuroloog kon niks vinden en met een MRI scan van mijn hals/nek was ook niks te zien. Is het mogelijk dat dit gevoel veroorzaakt wordt door hormonen?
Paul
14 maart 2016Beste Ellu, Ik vind het eerlijk gezegd nogal lastig om me een voorstelling te maken bij een “kippenvel-gevoel”, laat staan dat ik weet waardoor het zou kunnen worden veroorzaakt. Gaat het misschien om een soort van zenuwtintelingen of een slapend gevoel? Ben benieuwd… In dat geval is de (deels) gevoelloze of tintelende sensatie meestal het gevolg van een verminderde doorbloeding in het aangedane gebied of van een verdrukte of beknelde zenuw die naar het aangedane gebied loopt… Ook vitamine B6,B11, B12 en/of schildklier zou in theorie een rol kunnen spelen… Groeten, Paul
Sara
12 maart 2016Beste Paul, Ik ben nu 15 jaar oud, maar heb heel erg veel last van een droge acnehuid en overbeharing. Ook word ik soms heel onregelmatig ongesteld. Op een gegeven moment menstrueerde ik 6 maanden lang niet. Ik dacht dat die acnehuid en de onregelmatige menstruatie te maken konden hebben met de puberteit, maar ik ben inmiddels al 3,5 jaar geleden voor het eerst ongesteld geworden en ben nu ook uitgegroeid. En die overbeharing heeft ook niks te maken met de puberteit lijkt me, aangezien al m’n vriendinnen en m’n moeder en zusje niet overbehaard zijn. Ik ben al bij de huisarts geweest met deze klachten en die heeft me verteld dat ik eventueel aan de pil kan. Maar m’n moeder vindt dat troep en wil dus niet dat ik aan de pil ga. Ook denk ik dat het niet veel aan mijn overbeharing zal doen. M’n huisarts heeft me ook doorverwezen naar de gynaecoloog voor een inwendige echo, maar dat zie ik totaal niet zitten, aangezien ik 15 ben en niet de behoefte heb aan iemand die daar beneden kijkt. Ik heb dit met de huisarts gedeeld en die zei dat ze ook een uitwendige echo konden doen maar dan weinig konden zien. Ook heeft hij bij de verwijsbrief opgeschreven dat ik graag een hormoononderzoek wil omdat m’n moeder dat vroeg. Nu is mijn vraag of u denkt dat de gynaecoloog dat oké zou vinden. Of zal ze raar opkijken en een hormoononderzoek onnodig vinden vanwege mijn leeftijd of iets dergelijks. Op de 29e is mijn afspraak bij de gynaecoloog. Ik hoop dat u zult reageren. Alvast bedankt! M.v.g. Sara
Paul
12 maart 2016Beste Sara, Overbeharing (hypertrichose of hirsutisme), ongesteldheidsproblemen zoals onregelmatig menstrueren en acne kunnen inderdaad te maken hebben met afwijkende hormoonwaarden (v.w.b. oestrogeen, progesteron en testosteron). Afwijkingen in zulke hormoonspiegels kunnen weer het gevolg zijn van problemen met de eierstokken (cysten, ontstekingen, verklevingen o.i.d.). Overigens hebben slechts sommige vrouwen met hirsutistische overbeharing verhoogde concentraties van het mannelijke c.q. androgene hormoon testosteron in het bloed. Overproductie van dit hormoon kan plaatsvinden in de bijnierschors, maar toch meestal in de eierstokken. De oorzaak is maar al te vaak endometriose of PCOS: PolyCysteus Ovarium Syndroom (PCOS), waarbij ook de menstruatie onregelmatig is… In veruit de meeste gevallen zijn de haarzakjes simpelweg overgevoelig voor een normale hoeveelheid mannelijk hormoon, waardoor een normale testosteronspiegel toch versterkte haargroei oftewel overbeharing veroorzaakt. Vandaar dat men waarschijnlijk een inwendige echo voorstelde. Natuurlijk kun je deze hormonen ook in je bloed laten meten, maar het zien van een concrete afwijking / cyste op een echo geeft meer duidelijkheid en zekerheid dan het zien van indicatoren / parameters in de bloedbaan. Ik snap dat je er tegenop ziet, maar naar mijn persoonlijke mening geeft een inwendige echo de grootste kans op meer duidelijkheid. Natuurlijk kun je ervoor kiezen om eerst je hormonen te laten nakijken middels een bloedwaardebepaling en pas daarna een echo te laten doen, maar ik denk eigenlijk niet dat je om een echo heen kan als je absoluut uitsluitsel wilt. I ben echter GEEN arts… Sterkte en groeten, Paul
Anna
6 januari 2016Beste Paul, Je hebt me onlangs naar dit artikel gestuurd. Inmiddels ben ik alweer een aantal weken verder. Gestopt met schildkliermedicijnen (hier werd ik erg ziek van). Mijn klachten zijn begonnen toen ik merkte dat ik van anticonceptiepil moest veranderen, maar de huisarts dat afraadde. Toen is het begonnen, ik bleek Pfeiffer gehad te hebben, TSH ligt verhoogd, haaruitval, vet haar, continue menstruatiekramp, pijn in omgeving van eierstokken, droge acnehuid (ineens), steeds moe, gevoel van machteloosheid. Ik ben slank en erg sportief, echter kan ik al 3 maanden niet intensief sporten. De huisarts haalt zijn schouders op “hormonale disbalans” ja en nu??? Ik voel me echt machteloos. Wil graag m’n eigen ik terug voordat ik er echt depri van word. Psycholoog ben ik heen gestuurd, inmiddels aantal gesprekken gehad, maar m’n stemmingswisselingen gaan er niet van weg. Kan alles wel in de hens zetten, om vervolgens heel hard te huilen (haha). Sta echt op het punt om naar een alternatieve arts te gaan. Ik ben 20 en voel me 80. Moet er maar mee leren leven volgens huisarts.
Paul
6 januari 2016Beste Anna, Wat vreselijk dat er nog altijd geen verbetering in zit! Vraag alsjeblieft een second opinion aan bij een andere huisarts. Laat nogmaals je TSH meten, maar daarnaast ook je FT4 en FT3. Je klachten behoren namelijk wel echt grotendeels tot de mogelijke schildkliersymptomen. Mocht je TSH inmiddels nog verder verhoogd zijn (en je FT4 en/of FT3 navenant verlaagd), dan heeft je lichaam simpelweg schildkliermedicatie nodig; dit is in dat geval eigenlijk geen vrijwillige keuze als je van je klachten af wilt komen. Daarbovenop zou ik je willen aanraden om je vitamine D, vitamine B12 en ijzer te laten controleren. Vraag een afgedrukte print van je bloedwaarden mee naar huis en laat je niet afschepen met “alles zag er goed uit”. Mocht hier niks uitkomen, laat je ontstekingswaarden c.q. ontstekingsparameters c.q. ontstekingsindicatoren dan eens grondig onderzoeken. Wellicht is er sprake van bijvoorbeeld een eierstokontsteking of endometriose, aangezien je eveneens te kampen hebt met lage buikpijn en menstruatieproblemen… Mocht er niets uit je bloed komen (qua schildklierwaarden, vitaminetekorten en ontstekingswaarden), laat je dan doorverwijzen naar een internist, MDL-arts of gynaecoloog om je eierstokken te onderzoeken en eventueel (de verhouding tussen) je oestrogeen en progesteron te laten controleren. Onwijs veel sterkte en beterschap toegewenst; hopelijk komt er snel schot in de zaak! Groeten, Paul
Sharon
1 december 2015Ik sukkel al een hele tijd met mijn gezondheid. Ik ben een mama van 31 jaar en heb 3 kindjes. In mei 2014 (na al een lange tijd constant ziek te zijn) heeft de huisarts ontdekt dat mijn schildklier te traag werkte en iets vergroot was. Ik neem nu l-thyroxine. De schildklier staat nog steeds niet op punt. Dus moet ik om de 6 weken bloed laten trekken. Sedert dan voel ik me nog steeds niet goed. Ik heb stemmingswisselingen, oorsuizen, mijn ijzer staat te laag en mijn reserves ook. Ik neem nu ongeveer een maand ijzersiroop. Mijn lichaam beeft vanbinnen waardoor ik dan denk dat er iets mis is met mijn hart. Mijn menstruatie is zeer onregelmatig geworden. Ik heb twee weken voor mijn menstruatie altijd zeer pijnlijke borsten en heb het gevoel dat ze groeien. Ook veel last van steken in de onderbuik vooral een week na mijn menstruatie. De huisarts denkt nu dat mijn oestrogeen te hoog staat. Ik moet volgende week naar de gynaecoloog op controle want ben echt radeloos aan het worden. Ik voel me altijd ziek. Ik deed nochtans veel aan sport waar ik nu geen fut meer voor heb en de kilo’s blijven er maar bijkomen. Ben nog zo jong en lijdt al van jong af aan aan primair lymfoedeem en nu nog dit er allemaal bij. Ik hoop echt dat ze eens kunnen vinden hoe het komt dat ik me altijd ziek voel…
Catharina Moerman
4 december 2015Na jou verhaal te hebben gelezen wil ik hier graag op reageren, ik sukkel al 38 jaar met mijn gezondheid klaag vanaf mijn puberteit al over mijn hormonen en heb al vanaf kinds af aan ijzergebrek. Aangezien dokters nooit de oorzaken vinden en alleen maar medicaties voorschrijven, ben ik paar weken geleden op zoek gegaan naar oorzaken van ijzergebrek aangezien al mijn kinderen hier ook last van hadden. Ik kwam uit bij vitamine B12-tekort, deze was bij mij wel bekend aangezien ik maag-darmstoornissen had en ook de ziekte van Crohn erbij kreeg. Heb heel internet uitgeplozen totdat ik bij site kwam van ziekte van Addison-Biermer (tekort aan vitamine B12, meestal gepaard met ijzertekort). Als ik jou was zou ik dat aanraden te lezen want artsen gaan normaal van de gewone bloedwaardes uit en soms heb je van alles wel wat aan de lage kant maar valt dan altijd tussen de normale waardes dus schenken ze er geen aandacht aan. Ik heb mij en mijn kinderen laten testen op ziekte van Addison-Biermer en het bleek dus dat wij deze erfelijke ziekte hadden die nooit een arts, specialisten heb er heel veel gehad en ben ook ernstig ziek had ook veel diagnoses waaronder fibromyalgie, Crohn, migraine, zware menstruatie en nog heel veel meer. Lees artikel maar dan komen veel mensen erachter dat door te kort aan vitamine B12 je ernstige aandoeningen kan krijgen, je hormonen uit disbalans raken en je steeds zieker wordt. Veel artsen gooien hoop op stress, raden ook altijd antidepressiva aan en dat je uiteindelijk maar naar psychiater moet want hun zoeken niet verder. Ook moeten ze methylmalonzuur testen in je bloed die geeft een beter beeld over je vitamine B12 tekort en verklaart heel veel ziektes, aandoeningen van heel veel mensen. Deze ziekte is heel eenvoudig op te lossen en heel veel goedkoper dan alle andere behandelingen, door injecties met vitamine B12, deze heb je wel de rest van je leven nodig. De ziekte van Addison-Biermer wordt veroorzaakt door spijsverteringsproblemen waardoor we deze vitamine B12 niet aangemaakt worden waardoor we niet genoeg voedingsstoffen uit onze voeding en supplementen kunnen halen waardoor alles in je lichaam in disbalans raakt. Helaas kan hier meerder oorzaken zijn, hormonen, te weinig maagzuur, enzymen in twaalfvingerige darm etc. Helaas zijn dokters erg terughoudend om je hierop te testen en vinden het vaak niet nodig daarom wil ik je met klem adviseren lees artikel over de ziekte van Addison-Biermer en kijk bij hoofdmenu vooral naar diagnoses die mensen vaak krijgen die deze ziekte hebben en ook naar de symptomen die mensen hebben die deze ziekte hebben. Kan je vertellen dat mijn mond open viel en alle puzzelstukjes van al mijn ziektes, miskramen, vruchtbaarheid, problemen met organen, darmen, spieren, gewrichten, pezen, bloedvaten en nog veel meer ineens heel erg duidelijk werd, ook mijn humeur, buien en depressies vielen hieronder, dus ga lezen wie weet heb je er wat aan en kun jij je zelf nog redden want uiteindelijk is het een zeer ernstige en levensbedreigende ziekte als er niks aan gedaan wordt, zelfs dementie, alzheimer, hartfalen kunnen door vitamine B12 en ijzertekort worden veroorzaakt. Heb met veel gedoe eindelijk een oorzaak voor mijn ellende en red mijn kinderen en familieleden en hun kinderen nu, ze kunnen zelfs weer gezond worden als ze maar goede behandeling krijgen met vitamine B12-injecties, en daarna levenslang blijven krijgen. Supplementen werken niet vanwege geen opname in dunne darm, na injecties wordt opname wel mogelijk en je zal veel meer moeten aanvullen zoals vitamines, mineralen want daar heb je dan ook heel veel tekorten in je lichaam gekregen! Succes hoop dat je er wat mee kunt! Groetjes, Catharina
Sabrina
17 november 2015Help! Ik ben de wanhoop nabij… Sinds mijn 16e leeftijd heb ik last van ernstige lichamelijke klachten, o.a. vermoeidheid, migraine, spierpijn”aanvallen” geheugenproblemen winterhanden en tenen gevoelsstoornissen enz… Heb velen onderzoeken gehad oa reumatoloog neuroloog enz, onderzoeken hebben niets uitgewezen… nu ben in inmiddels 23 en heb een geweldig zoontje! De zwangerschap! Geweldig!!! Nooit heb ik me zo goed gevoeld! Geen pijn meer! Na de zwangerschap kwam alles weer terug! Dokters weten niet meer waar te zoeken en wat te doen, en zeggen nu dat ik er maar mee moet leren leven! Dit is natuurlijk van der zotte als je 4 dagen per weer met migraine op de bank lig terwijl je een klein kereltje hebt rondlopen. Ik ben opzoek na iemand die mij kan helpen! Mijn vriend en ik vermoeden dat mijn klachten mogelijk samen hangen met hormonen, maar hebben hier zelf weinig verstand van. Even de klachten op een rij (en vergeet er vast veel). Spierpijn aanvallen. Migraine. Geheugenproblemen. Gevoelsstoornissen. Winterhanden en wintertenen. Plotselinge optredende stijfheid vooral in bovenlijf. Opvliegers. Netelroos. Laag bloeddruk. Gewichtsverlies (weeg nu 43 kg 160). Overbeharing. Vermoeidheid. Hartkloppingen. Verzuring spieren bij kleine inspanning (traplopen). Wie kan me a.u.b. helpen? Ben tot alles bereid om hier vanaf te komen! Ik was vergeten hoe het was om zonder pijn te leven! Tot aan mijn zwangerschap!
Paul
19 november 2015Heb je al bloedtests gehad? Laat allereerst je schildklierwaarden (TSH en FT4) controleren. Daarnaast je vitamine D en vitamine B12. En tot slot je oestrogeen, progesteron en testosteron. Er kunnen nog veel meer mogelijke oorzaken zijn, maar naar mijn ondeskundige mening zouden dit goede aanknopingspunten kunnen vormen. Onwijs veel sterkte toegewenst!
Sabrina
20 november 2015Bedankt voor uw reactie! Mijn schildklier waarde vit b12 en vit D zijn getest… De progesteron testosteron oestrogeen nog niet! Hartelijk dank! Ga hier direct mee aan de slag!
Catharina Moerman
4 december 2015Kijk op internet bij Ziekte Addison-Biermer, deze klachten had ik namelijk ook, artsen denken hier nooit aan maar blijkt tekort aan vitamine B12 en vaak ook gepaard met ijzer. Deze ziekte kan simpel met vitamine B12 injecties worden opgelost en kan je weer gezond leven krijgen mits behandeling juist start en je het de rest van je leven krijgt. Heb 38 jaar aangemodderd en dit zelf uit moeten zoeken. Na juiste bloedonderzoeken bij mij en mijn kinderen, is namelijk zwaar erfelijke ziekte bleken wij dit ook te hebben, helaas blijkt dat miljoenen mensen hieraan leiden waar artsen niet aan denken of negeren. Lees vooral de site op internet over deze ziekte zowel alle symptomen als foute diagnoses en als je ziekte hebt waar op te letten en de juiste behandeling krijgt vooral de opstartfase met vitamine B12 moet eerste tijd intensief zijn. Ook moet huisarts vooral de methylmalonzuur laten testen want gewone waarde van vitamine B12 kan nog binnen de grenzen liggen wat artsen geleerd hebben (deze zijn al achterhaald moeten hoger zijn dan ze nu hanteren namelijk) wens je veel sterkte en hoop dat je eindelijk antwoorden krijgt als je dit gaat lezen, bij mij ging er een wereld open was zo blij en kon wel janken van blijdschap, daarna boos waarom geen enkele arts, specialisten dit ooit heeft onderzocht ziekte is al meer dan eeuw bekend maar wordt gewoon genegeerd, denk dat ze ons liever ziek houden en de farmaceutische industrie verdient daarna nog weinig aan ons. Heel veel mensen hebben dit, worden ernstig ziek, veel pijn, lichaam breekt af, tast je zenuwcentrale zenuwen aan je hersenen en organen dus echt wel ernstige gevolgen wat heel goedkoop en eenvoudig te verhelpen valt, succes en beterschap hoop dat je er wat aan hebt! Groetjes, Catharina xx
Mirrie
8 februari 2016Beste Sabrina. Je hebt nagenoeg alle (hormonale) klachten beschreven die ik (ook) heb… behalve de netelroos, maar daarvoor in de plaats heb ik dan veel te hoge bloeddruk en een jagende hartslag. Terwijl ik eigenlijk een prima conditie heb/zou moeten hebben gezien mijn sporten en levensstijl. Maar dat terzijde. Bij mij hebben ze uiteindelijk onderzoek gedaan ooit. Toen werd eerst de PCOS ontdekt maar gezien ik nog andere ‘vreemde’ klachten had zochten ze verder en wat bleek; ik heb een zeldzame vorm/mutatie van AGS (adrenogenitaal syndroom). Mijn hele leven loop ik in met dezelfde ellendigheid in lijf en leden rond die jij beschrijft. Maar toen destijds was er amper info over AGS en gezien ik niet de zout verliezende variant heb raak je als patiënt in de vergetelheid en moet je jezelf overeind zien te houden. Wat een enorme opgaaf is zoals jij weet van je eigen collectie klachten. Mijn lichaam kan nu niet meer en ik heb het gevoel dat ik soms het leven uit mijn lichaam voel verdwijnen. Mijn noodbel heb ik laten klinken en ik hoop dat er een specialist is die mij kan helpen om, al is t maar 1 dag in de week, mij eens wat goed te voelen. Ben vorige week net 36 geworden, een paar jaartjes met wat fijnere dagen zou ik heel heel graag willen want ik heb 2 lieve kinderen en die gun ik een fijne kwieke mama. Misschien dat specialisten op dat gebied mijn bericht ook lezen, in dat geval; Alstublieft, wie kan mij helpen? Want mijn lichaam kan t niet meer en ik weet t niet meer maar t bijltje erbij neer leggen is géén optie. Omdat ik weiger te verliezen van AGS, ik wil gewoon normaal mijn dagen door kunnen en genieten van mijn kinderen. Sabrina, ik hoop dat voor jou ook spoedig de juiste hulp/arts op je pad komt die jouw leven helpt te voorzien van ‘gekleurd papier om de slingers van te maken die je in jou leven moet ophangen’. ;-) Sterkte en houd vol, zet m op. Groet, Mirrie
jolande
11 mei 2016Typisch vitamine B12 tekort spuit 2x contact per week en neen zink erbij. Ik herken zo veel uit je verhaal dat ik zou zeggen een vitamine B12, 2x p/w spuiten en zink slikken probeer veel sterkte!
Angela
1 november 2015Hoi, na een zwangerschap, met daarbij zwangerschapsvergiftiging en inleiding in de 37ste week, ben ik daarna heel hard van een wolk af gevallen. Deze was tijdens mijn zwangerschap hartstikke roze! Een enorme depressie als gevolg (angst voornamelijk)… Dokter wist er geen raad mee, dus ga je zelf maar googelen. Hormonen!?!? En hier komt mijn vraag bij kijken: kan het zijn door de enorme dip na mijn bevalling, dat mijn progrestoron te laag is gebleven en mijn oestrogeen te hoog, waardoor ik nu nog steeds tijdens mijn cyclus last heb van stemmingswisselingen, opgejaagd voel, lusteloos? En heeft het eventuele tekort aan progrestoron ook invloed op de vruchtbaarheid? Willen graag een tweede kind na 4 jaar maar wil wel goed voorbereid zijn en de kansen vergroten aangezien ik middels IUI zwanger probeer te worden. Veel info, ik hoop dat het duidelijk is want ik snak naar informatie die mij verder kunnen helpen naar een antwoord waar ik al heel lang naar op zoek ben! Alvast bedankt!!!
Paul
2 november 2015Beste Anghela, Vooral oestrogeen staat bekend om het opwekken van positieve gevoelens; je voelt je optimistischer, energieker en impulsiever bij een hoog oestrogeenniveau. Naarmate je oestrogeen stijgt, voel je je beter en ga je doorgaans beter om met (zwangerschaps)stress. Progesteron oftewel progestageen daarentegen, gaat de ‘positieve’ effecten van oestrogeen tegen; het is dus een mentale tegenhanger van oestrogeen die je juist remt, passiever maakt, een hongergevoel bezorgt en slaperig doet voelen. Hoe je op bepaalde hormoonniveaus reageert, is overigens heel erg afhankelijk van je hormoongevoeligheid jegens ieder specifieke hormoon, maar het is zelden een progesterontekort dat postnatale oftewel postpartum depressies in de hand werkt. Een oestrogeentekort of progesteronoverschot zou wel de oorzaak kunnen zijn, maar om daar iets concreets over te kunnen zeggen, zul je bloedonderzoek moeten laten verrichten. Mocht er daadwerkelijk sprake zijn van een tekort aan oestrogeen, dan kan een oestrogeenpleister wellicht uitkomst bieden. (bron) Overigens zijn er meer mogelijke veroorzakers te bedenken. Een factor die minstens zo waarschijnlijk is als aanstichter aanstichter van de door jou benoemde klachten is het schildklierhormoon thyroxine (T4). Na een zwangerschap/bevalling treedt namelijk maar al te vaak een traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) op. Tot slot lijkt een bloedwaardebepaling van vitamine D, B-vitamines (met name B12, B11 en B6) en ijzer me geen overbodige luxe. Heel veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Doortje
27 oktober 2015Beste Paul, door de veranderende hormoonhuishouding door de overgang heb ik regelmatig heftige paniekaanvallen. Je geeft aan dat het slikken van (plantaardige) hormonen geen goede oplossing is. Wat zou dan volgens jou een goede oplossing daarvoor zijn? Groet, Doortje
Janneke
20 oktober 2015Ik ben even benieuwd of je ervaringen hebt na een eileider en baarmoeder verwijdering. Die zijn bij mij onlangs verwijderd aangezien de Essure sterilisatie o.a. een hormonale disbalans triggerde. Het leek wel alsof ik de overgang was. Nu zijn gelukkig 7 weken na de operatie heel veel klachten al weg. Maar ik merk dat mijn lijf nog erg in balans moet komen en heb last van transpireren (pubergeur), acne, stemmingswisselingen en opgeblazen gevoel. Mijn eierstokken zijn behouden dus ik zou niet in de overgang komen.
Janneke
29 oktober 2015Iemand reactie?
Marjo
1 oktober 2015Och sorry, zie dat mijn 1e reactie toch geplaatst is en zelfs al antwoord… dacht dat het mis was gegaan. Sorry!
Paul
1 oktober 2015Geen probleem; ik heb nog wat toegevoegd onder je tweede berichtje… Ik hoop echt heel erg dat de artsen iets voor je man kunnen betekenen. Bloedonderzoek lijkt me in ieder geval een goed begin!
Marjo
1 oktober 2015Mijn man is zwaar depressief. Vaak heeft hij in deze periodes ook last van emotionele instabiliteit. Zelf omschrijft hij het dat hij dan verdrietig om van alles is, terwijl hij dan niet in een depressieve stemming hoeft te zijn. Stemming is dan ook niet helemaal goed, maar het houdt geen gelijke tred. Ook heeft hij dan vaak last met zijn evenwicht. 2x zelfs zo erg dat hij niet meer normaal kon lopen, fietsen etc. Ziet u een verband tussen deze verschijnselen dat uit hormonen voort kan komen. Hij heeft altijd wel een periode van grote stress voorafgaand aan zon depressieve periode. Dat komt blijkbaar door stresshormonen die dan niet afbouwen. Maar een pilletje is hiervoor nog niet uitgevonden… We zijn inmiddels ten einde raad. Hij heeft uiteraard medicatie, doet aan sport, mindfullness, et etera.
Paul
1 oktober 2015Beste Marjo, Hormonen kunnen inderdaad van enorme invloed zijn op iemands emoties, humeur en stemming. Hierbij valt te denken aan o.a. endorfine, cortisol, adrenaline, noradrenaline, dopamine, serotonine, epinefrine, norepinefrine, testosteron, oestrogeen, vasopressine, thyronine/thyroxine, et cetera. Ik heb de vraag (van gelijke strekking) die je eerder stelde overigens reeds geprobeerd te beantwoorden. Ik wilde alleen nog even toevoegen dat ook ernstige tekorten aan omega-3 vetzuren, vitamine D en magnesium in bepaalde gevallen kunnen leiden tot stemmingswisselingen en depressiviteit. Nogmaals sterkte!
Marjo
27 september 2015Mijn man heeft al jarenlang zware depressies, ook periodes waarin hij suïcidaal is. In zo’n slechte periode klaagt hij vaak over heel veel druk in zijn hersenen. Ook een paar keer ernstige evenwichtsstoringen gehad tijdens een depressieve periode. Soms een opgezet gezicht. Emotioneel erg instabiel. Kunnen jullie deze klachten aan elkaar linken?
Paul
30 september 2015Beste Marjo, Hoewel er tal van mogelijke oorzaken ten grondslag zouden kunnen liggen aan depressiviteitsklachten, behoren alle klachten die je omschrijft tot de potentiële schildkliersymptomen. Ik ben geen arts en beweer geenszins DAT er sprake is van een schildklierprobleem, maar als dat vooralsnog niet is gebeurd, lijkt het me absoluut raadzaam om allereerst de TSH en FT4 te laten controleren middels een bloedwaardebepaling (bij voorkeur ook ijzer + vitamine D + vitamine B12 + vitamine B6). Mocht daar niets uitkomen, dan zijn er nog talloze zijwegen die je naar mijn mening zou kunnen (moeten willen) inslaan, waaronder (latente) hyperventilatie, afwijken van hersenen en/of evenwichtsorganen (zoals bij de ziekte van Meniere), angststoornissen en paniekstoornissen… Welke artsen heeft je man tot nog toe bezocht? Onwijs veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Monique
21 september 2015Hallo, Wij proberen al meer dan anderhalf jaar om een kindje te krijgen. Helaas heeft dit tot nu toe in twee miskramen geleid. Mijn bloed is op verschillende zaken getest, behalve op hormoonwaarden. Ik heb toch het idee dat daar iets mis mee zou kunnen zijn. Ik heb namelijk ook de laatste paar maanden (de laatste miskraam is nu 9 maanden geleden) nog een paar keer een positieve zwangerschapstest in handen gehad, maar helaas werd ik kort daarna toch ongesteld. Zou dit met een verstoorde hormoonbalans te maken kunnen hebben? Dank voor uw reactie.
Paul
22 september 2015Beste Monique, Wat een vreselijke situatie! Ik kan me heel goed voorstellen dat je enorm bezorgd bent… Het al dan niet zwanger worden is grotendeels afhankelijk van de hormonen oestrogeen en progesteron. Daarnaast zijn er allerlei hormonen van invloed op het verloop van een zwangerschap; hierbij valt te denken aan cortisol, luteïniserend hormoon, schildklierhormonen en insuline. Een tekort aan progesteron tijdens de zwangerschap vergroot mogelijkerwijs het risico op een miskraam. Zie ook het ‘PROMISE’ (PROgesterone in recurrent MIScarriagE)-onderzoek van AMC. (bron) Een tekort aan progesteron KAN in bepaalde gevallen het gevolg zijn van een overschot aan oestrogeen oftewel ‘oestrogeendominantie’, al zijn hier vooralsnog weinig wetenschappelijke bewijzen voor. Desalniettemin zou het dus absoluut raadzaam kunnen zijn om je progesteronhuishouding en oestrogeenhuishouding te laten controleren om te zien of ze sterk afwijken van de norm. Het ‘stresshormoon’ cortisol is dus ook een mogelijke factor (bron), maar fenomenen als bijnieruitputting oftewel ‘adrenal fatigue’ worden vooralsnog niet of nauwelijks (h)erkend. Schildklierafwijkingen daarentegen, worden des te serieuzer genomen. Het kan dus ook zeker de moeite waard zijn om je schildklier te laten controleren naargelang schildklier-stimulerend hormoon (TSH) en het schildklierhormoon FT4. Een ongeboren baby is de eerste 3 maanden van de zwangerschap namelijk volledig afhankelijk van moeders schildklier en de daarop volgende 3 maanden nog altijd deels afhankelijk van moeders schildklierhormonen. En tot slot LH… Luteïniserend hormoon is zeer belangrijk voor de eisprong, maar een LH-overschot wordt in verband gebracht met PCO-syndroom (polycysteus-ovariumsyndroom), een afwijking aan de eierstokken, waarbij een veelvuldigheid van cysten op de eierstokken voorkomen. Dit kan weer leiden tot miskramen… De hoeveelheid LH kan gemeten worden middels een bloedwaardebepaling tussen de ovulatie en menstruatie. Hoe dan ook KUNNEN miskramen zeker verband houden met hormonen, maar in principe zijn bijna overal bepaalde hormonen bij betrokken, dus het is lastig om exacte verbanden aan te tonen. Ik ben GEEN arts, maar een bloedwaardebepaling van oestrogeen, progesteron en schildklierhormonen lijkt me geen overbodige luxe na een dergelijke ervaring. Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
bianca
15 september 2015Hoi. Ik heb een vraag. Mijn cortisol waarde is 0,3. Is dat gevaarlijk? De arts wijt het aan mijn paniekstoornis en doet er niks aan. Ik gebruik al 2 jaar deprovera. Heb zware uitslag, meer beharing en hondsziek al maanden. Groetjes, Bianca
Paul
16 september 2015Bedoel je Depo-Provera? De cortisolspiegel van het bloed varieert gedurende de dag. ’s Ochtends meestal 150 tot 700 nmol/l, ’s middags tussen de 100 en 400 nmol/l en ’s avonds (na ca 23:00 uur) minder dan 210 nmol/l. Indien het bloedcortisol in µmol/l of mcg/l wordt gerapporteerd, horen deze waardes 1000x lager te liggen dus ’s ochtends 0,150 tot 0,700 enz. Een cortisol van 0,3 µmol/l of mcg/l is dus geenszins gevaarlijk.
bianca
20 september 2015Hoi. Dank voor je reactie! Ja depo provera bedoel ik. Ben zo kortademig, moe, acne, meer lichaamsbeharing, brandend maagzuur, heel angstig. Dokter wijt alles aan stress. X
Paul
21 september 2015Depo-Provera (medroxyprogesteron) kent allerlei bijwerkingen. Hoewel ze niet vaak voorkomen, behoren alle klachten die je beschrijft tot de MOGELIJKE bijwerkingen van Depo-Provera. (bron) Misschien iets om over na te denken? Het lastige is dat klachten als vermoeidheid, kortademigheid, acne, brandend maagzuur e.a. eveneens bij talloze andere kwalen en aandoeningen passen. Zie eventueel ook dit artikel over chronische vermoeidheidsklachten en dit artikel over onverklaarbaar ziek zijn…
bianca
21 september 2015Beweging heb ik nu niet. Kan mijn huishouden niet meer. Eten is moeilijk want niks verteert door mijn luie maag. Ik eet toch gezond. Mijn bloedwaarden zijn oké behalve te lage cortisol en te hoge kalium. Heb nog twee kids. Altijd slapen kan niet. xxx
Danielle
2 september 2015Ik heb een vraag. Als anticonceptie maak ik gebruik van een koperspiraal. Ik ervaar regelmatig een zwak, moe en futloos lichaam tijdens mijn menstruatie. Ik ben nu 40 en heb het idee dat dit de laatste 1 a 2 jaar meer en meer begint te veranderen. Hoe kan het komen dat ik me steeds zo grieperig voel?
Paul
3 september 2015Doet de chronische vermoeidheid en lusteloosheid zich echt uitsluitend voor tijdens je menstruatie? En wat bedoel je met “grieperig”, ervaar je ook aanvullende klachten zoals hoofdpijn, misselijkheid, draaiduizeligheid of algehele malaise?
itsme
31 augustus 2015Beste, Ik heb vaak een dronken gevoel in mijn hoofd een soort slaperig gevoel alsof alles niet echt is terwijl ik weet dat het echt is. Ik val. Moeilijk in slaap maar ben snacks veel wakker. Ochtends kom ik moeilijk mijn bed uit omdat ik nog steeds een “slaaphoofd” heb wat de hele dag aanhoud. Ook ben ik extreem moe. Kan iemand mij zeggen waar dit vandaan kan komen. Groetjes!
Paul
2 september 2015Oververmoeidheid in combinatie met een dronken gevoel in het hoofd is meestal een combinatie van (draai)duizelingen, misselijkheid, licht in het hoofd en een gebrekkig evenwichtsgevoel. Dit kan allerlei mogelijke redenen hebben. Hierbij valt te denken aan onevenwichtigheden qua bloedsuiker, bloeddruk, vitamine D, schildklierhormonen, ijzer, magnesium, B-vitamines, oestrogeen/progesteron. Een dronken sensatie (zonder dat je dronken bent) is eveneens een symptoom van de ziekte van Ménière, waarbij draaiduizeligheid veelal gepaard gaat met slechthorendheid en/of oorsuizen. Ook een bijwerking van medicijngebruik kan de onderliggende oorzaak zijn van een chronisch duizelig/zweverig/bezopen gevoel. Persoonlijk zou ik er eens mee langs de huisarts gaan. Tot die tijd kun je wellicht meer informatie vinden in dit artikel over duizeligheid, dit artikel over chronische vermoeidheid en dit artikel over schildklierproblemen… Als je daadwerkelijk neervalt/omvalt/flauwvalt, zou er overigens ook sprake kunnen zijn van een vorm van epilepsie of latente hyperventilatie. Ook in dat geval behoort een gevoel van onvastheid, duizeligheid, flauwte lichtheid in het hoofd, derealisatie (gevoel van onwerkelijkheid) of depersonalisatie (gevoel los van zichzelf te staan) vaak tot de symptomen. Voor een angststoornis of paniekaanval geldt overigens hetzelfde… Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Barbara
4 augustus 2015Hallo, Via Google ben ik op deze pagina terecht gekomen en ik ben heel erg zoekende naar wegen om mijn hormonen in kaart te brengen. Ik ben een vrouw van 37 jaar, ik heb ernstig overgewicht (BMI 39.4), psychiatrisch patiënt, net niet hypermobiel, maar wel problemen met mijn bindweefsel en heel veel andere ‘vage’ klachten. Sinds begin 2006 gebruik ik continue antidepressiva. Ik heb diverse middelen gehad en ik heb er nu één waar ik redelijk stabiel bij ben. Tussen het switchen van medicijnen is er geen pauze geweest, maar is de ene dosis de ene dag gestopt en de andere dosis de volgende dag (in lage dosering) gestart. Dan werd de nieuwe dosis in ongeveer 3 maanden opgebouwd naar een werkzame dosis. Sinds ik antidepressiva slik, heb ik problemen met urineren. Ik heb aandrang, maar wanneer ik naar het toilet ga, komt er zeer weinig en het duurt ook heel lang (met andere woorden hele zachte straal). Ik weet dat het lichaam een hormoon aanmaakt om de hoeveelheid uit te scheiden vocht te reguleren, tezamen met het andere vochtverlies (zweten, ademhaling). Maar als ik (zoals gister) 5 liter vocht binnenkrijg (waarvan 2.5 liter water en het eten niet meegeteld), plas ik over de hele dag misschien één keer extra, en ik plas gemiddeld 4 – 5 keer per dag. Het was warm, ik heb veel gezweet, maar geen 3 liter. Wel heb ik hele dikke enkels, maar omdat er geen putten in te drukken zijn, is het geen vocht. Mijns inziens is het wel vocht, alleen is dat niet wetenschappelijk onderbouwd. Ook overgewicht is een probleem. Ik drink dan gemiddeld 2 – 2,5 liter water per dag, snoep niet overdadig (al is het wel een probleem, maar dat wijt ik meer aan mijn overgewicht dat elk koekje een schuldgevoel bezorgd) en beweeg gemiddeld. Ik durf niet te sporten, maar binnen mijn dorp doe ik bijvoorbeeld alles op de fiets en ik loop wel regelmatig. Toch val ik niet af, ik kom eerder aan. Misschien heeft dit ook weer te maken met een hoge cortisolspiegel? Ik ben gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis en slik hier ook de beruchte benzodiazepines voor. Recent heb ik ongeveer zes weken zonder geprobeerd, maar dat resulteerde bijna in een crisisopname, dus ik slik trouw mijn Xanax weer, wel een lagere dosis als voor de pauze. Naast de benzodiazepine slik ik ook een hele lage dosis van een antipsychotica. Dit om mijn achterdocht, met name als het donker is, te onderdrukken en geen psychose of andere crisis te ontwikkelen. Ook ben ik voor mijn menstruatie erg druk, zowel in mijn hoofd als in mijn gedrag. Ik heb ook de sticker AD(H)D gekregen en daar probeer ik rekening mee te houden, maar toch is het rond mijn hormoonpiek verschrikkelijk. Ik heb werkelijk dan geen rust in mijn lijf. Ik slik geen anticonceptiepil, dit omdat ik in de stopweek suïcidaal werd en het de psychiater beter leek geen anticonceptie te gebruiken (ook omdat ik alleenstaande ben en geen behoefte heb aan een relatie). De pil is al sinds najaar 2006 niet meer in mijn huis geweest. Dit zijn slechts een paar problemen waar ik een hormonale disbalans aan wijt. De darmproblemen (spastische darmen), bindweefsel- en de daarbij behorende spierproblemen, slaapproblemen heb ik nog niet eens benoemd. Maar zou het kunnen zijn dat antidepressiva zo veel invloed heeft op zo veel hormonale processen in het lichaam? Ik kan echt niet zonder, momenteel wil de psycholoog schematherapie gaan introduceren om mijn emotionele verwaarlozing te kunnen verwerken. Ik kan dus echt niet met medicatie sleutelen. Graag uw reactie over wat ik voor stappen zou kunnen nemen om (heel zwaar gezegd, maar zo voelt het) het leven dragelijker te maken? En dan met name om gewicht te verliezen, want dat zou al een aantal lichamelijke problemen wegnemen.
Mariska
11 augustus 2015Hallo Barbara, wat een vervelend verhaal. Wat ik merk dat bij veel mensen helpt is een Reiki behandeling. Het kan ervoor zorgen dat je rustiger wordt in je hoofd en wat meer balans gaat ervaren. Ik weet niet of je iemand in de buurt hebt die Reiki-behandelingen geeft. Ik zelf zit in Vleuten in de buurt van Utrecht. Zie PuroCoaching.nl.
Helma
14 september 2017Barbara. Wat een verhaal zeg. Ikzelf ben in september 2015 in een crisissituatie terecht gekomen en opgenomen geweest op de gesloten psychiatrische afdeling. Ik kreeg ook de sticker gegeneraliseerde angst en paniek stoornis en depressie opgeplakt. Ik snap het wel hoor want ik was behoorlijk van het padje af en wilde zelfs niet meer leven. Ik ben nu 2 jaar verder en het gaat heeeeeel langzaam beter met me. Barbara ik heb AD geprobeerd maar heb het inmiddels weer afgebouwd (wat een hel was). Ook de oxazepam gebruik ik zeer zelden. Wanneer ik had gedaan wat mijn psychiater, psycholoog SVP er en huisarts zeiden dan was ik nu echt overgeleverd geweest aan de medicatie. AD, anti psychotica en pammetjes hebben ontzettend veel bijwerkingen. Nu ga ik niet zeggen tegen je dat je moet stoppen hoor want ik ben geen medisch deskundige. Wat ik wel ben is een ervarings deskundige en wilde je dit toch even zeggen. Ik heb in de afgelopen 2 jaar van alles geprobeerd, genomen, geslikt, noem het op en ik heb het gedaan. Ik heb GEEN medewerking gehad van alle hierboven genoemde en heb zelfs een klacht in moeten dienen bij het GGZ en heb inmiddels een andere huisarts. Mijn klachten worden veroorzaakt door de overgang…..ja echt de overgang. Daarbij heb ik een B12 tekort en spuit nu sinds februari 2017 1x in de 5 dagen. Het GGZ heeft in 2015 verzuimd om mijn B12 te meten (is een standaard protocol bij opname ) en mij huisarts heeft nooit wat gedaan met mijn te lage B12 (171) en D (45). Ook werd er niets gedaan met mijn aangeven dat ik het idee had dat ik een hormoonval had gemaakt na verwijdering van mijn mirena spiraal en dat ik wel eens in de overgang zou kunnen zitten. Wannerr je nagaat dat ik toen 52 was zou het dus eigenlijk gewoon een aanname moeten zijn dat ik in de overgang zou moeten zitten , maar nee…..ik had nog geen opvljegers en mijn menstruatie kwam gewoon nog vrij regelmatig. Helaas weten huisartsen (uitzonderingen daar gelaten) niet veel tot niets af van de overgang en van B12 tekort. Vrouwen (mannen ook trouwens) komen in het verkeerde medische circuit terecht en krijgen vaak medicatie voorgeschreven die vaak weinig of niets doen. Het afkicken van deze medicatie is vaak zo zwaar dat vrouwen er toch weer mee beginnen, ook omdat ze word verteld dat ze een bepaald stofje missen (meestal serotinine) terwijl ze in werkelijkheid last hebben van het rebound effect. Ik zou je adviseren om lid te worden van de verschillende facebook sites over de overgang (kan n.l. al bij je 35ste beginnen) en B12 tekort. Succes.
kruimel
27 maart 2015Het is al een wat ouder artikel, maar heb toch een vraag in de hoop dat Paul mij advies kan geven. Sinds mijn zwangerschap voelde ik me al niet lekker (oververmoeid, maag- en darmproblemen, onrustig gevoel, duizeligheid)… Uiteraard weet ik dit aan de zwangerschap. Wel zat ik steeds op het randje van zwangerschapsvergiftiging (soms eiwitten in m’n urine, hoge bloeddruk, maar nooit gelijktijdig, waardoor ze er verder niks mee deden). Na mijn bevalling van 2 jaar geleden bleef ik mezelf echter niet goed voelen. Ik bleef sukkelen met mijn gezondheid en bleef maar naar de huisarts gaan. Sinds een jaar krijg ik iedere maand (in de week na mijn menstruatie) episodes van misselijkheid, diarree, braken en een vreselijke oververmoeidheid… Vorige maand echter gebeurde het tijdens mijn menstruatie. Maar al met al lijkt er wel een tendens in te zitten. het gebeurt gewoon 1x per maand en houdt dan dagen en soms een week aan. Ook ben ik sinds de bevalling 20 kilo afgevallen, waarvan het meeste sinds die episodes begonnen zijn… Ik zit nu ruim 7 kilo onder mijn gewicht van voor de bevalling… Ik woog vorige week nog maar 50,5 kilo, terwijl dat normaal altijd rond de 57 of 58 kilo was, voorafgaand aan mijn zwangerschap (ben zelf nogal klein, dus iedere kilo is veel 1.53). Ik heb enorm last van haaruitval, heb het steeds ontzettend koud… Ik ben vaak erg chagrijnig en af en toe ook erg onrustig en angstig met zelfs het gevoel van flauwvallen. Inmiddels heel veel onderzoeken gehad… Ik bleek een lichte maagontsteking te hebben, een lichte dunne-darmontsteking, geen helicobacter-bacterie, maar volgens de artsen was dit niet de boosdoener van mijn klachten. Onlangs had ik een iets verhoogd suikergehalte en een iets verhoogd pancreasgehalte… maar niet schrikbarend hoog… dus werd er niks mee gedaan. Een tijd geleden was mijn leverwaarde ook veel te hoog, maar dit weet men aan de ziekte van Pfeiffer. Vorige maand in het ziekenhuis gelegen met een dubbele longontsteking (zonder van tevoren ziek te zijn geweest) en toen was mijn schildklierwaarde 3,5, de TSH… maar volgens de artsen was dit normaal. Al met al ben ik al binnenstebuiten gekeerd… Ik heb foto’s gehad, een maagonderzoek, een darmonderzoek, verschillende echo’s, maar ik krijg maar geen diagnose. Ze weten het gewoon niet… De maag/darmspecialist wil me naar een diëtiste sturen, waar ik zelf echter mijn vraagtekens bij heb. Ik denk zelf dat er toch iets niet goed zit met mijn hormonen… aangezien bepaalde waardes toch aan de hoge kant waren. Omdat ook mijn episodes toch steeds rond mijn menstruatie zijn en dit alles enorm verergerd is na mijn bevalling… Is het niet logischer dat ik naar een internist of endocrinoloog wordt doorgestuurd i.p.v. naar een diëtiste?
Paul
29 maart 2015Beste Kruimel Hetgeen waar ik als eerste (al bij de eerste paar regels) aan moest denken tijdens het lezen van je verhaal is endometriose. Mijn tweede ingeving was een schildklierafwijking. Beide aandoeningen zijn hormoon-gerelateerd, maar dat geldt -direct of indirect- natuurlijk voor nagenoeg iedere gezondheidsaandoeningen. Of een endocrinoloog de aangewezen ‘hulpdienst’ is durf ik dan ook niet te zeggen. Ik neem aan dat je reeds een ‘standaard’ internist c.q. MDL-arts hebt bezocht… Al met al een enorm gecompliceerd verhaal. Het feit dat er steeds maar weer verhoogde ontstekingswaarden in je bloed worden aangetroffen, is natuurlijk een slecht teken… een teken van een ontsteking of infectie. Dit ondermijnt op zijn beurt je weerstand, wat het risico op nieuwe infecties (zoals longontsteking) vergroot. Het is heel moeilijk om de vinger te leggen op klachten als oververmoeidheid. Ik kan me voorstellen dat het braken werd veroorzaakt door maagontsteking en de diarree door de darmonsteking, maar de vraag blijft natuurlijk waardoor deze ontstekingen in eerste instantie werden veroorzaak… Zijn ze inmiddels wel succesvol behandeld/genezen? Er zou nog sprake kunnen zijn van een voedselallergie of voedselintolerantie, maar dat verklaart de relatie met je menstruatiecyclus weer niet. Naar mijn ondeskundige mening zou ontsteking of verkleving door endometriose of een aanverwant probleem niet onlogisch zijn, maar ik ben GEEN arts en kan enkel met je meedenken. Onwijs veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Astrid
2 mei 2015Beste Kruimel, Ik heb zelf verleden jaar maart maagverkleining gehad (GBP: Gastric Bypass). Toen in mei longembolie gekregen en werd daarna alleen maar zwakker. Mijn eiwitgehalte daalde dusdanig dat ik sondevoeding kreeg, dus ziekenhuis in en uit. Eind van het jaar weer helemaal de oude, tenminste dat dacht ik dus. Heb weer eiwittekort en heb nu ook klachten die erger worden naarmate de eisprong eraan komt. Gelukkig hebben ze me serieus genomen, heb namelijk ook botontkalking. Loop bij een endocrinoloog en die denkt echt dat mijn hormonen erg in disbalans zijn. Begin juni krijg ik de uitslag, hoop dat ze de veroorzaker hebben gevonden. Dus Kruimel, ik voel heel erg met je mee. Hoop dat je gauw ook getest kunt worden.
Onitcha ho-tham
8 februari 2015Waar kan ik vrouwelijke hormoonpillen krijgen? Ik leef nu bijna een jaar als vrouw, maar het VU wil ze nog niet geven, ik word er gek van. Please, kan ik ergens anders vrouwelijke hormonen in pilvorm krijgen?
Karin
13 december 2014Hallo, Wanneer je 14 jaar geleden 2 tot 4 jaar anorexia/boulimia hebt gehad, kan dit nu dan nog invloed hebben op je hormoonhuishouding? Ik doel hierbij specifiek op het zwanger raken en krijgen van een eisprong.
Denise
2 december 2014Hoi Paul! Wat fijn dat het op sommige punten wat beter met je vrouw gaat. Maar helaas lees ik ook nog steeds een hoop narigheid. Ze is nog veel te jong voor al die ellende! En als ik dat allemaal lees vind ik mezelf bijna een aanstelster. Ik heb een hoop dezelfde symptomen maar zij heeft er nog zoveel meer! Bah! Je reactie stond ook niet bij mijn junk mail dus ik blijf je site maar gewoon goed in de gaten houden op reacties. Ik heb vandaag een formulier met de uitslagen van de laatste jaren van mijn bloeduitslagen. Ik heb er verder weinig verstand van dus hoor graag van welke jij wilt weten hoe hoog (of juist hoe laag) de waarden zijn en of jij dit, net als mijn huisarts “normaal” vindt. Ik kan hier geen foto plaatsen volgens mij hè? Of zie ik iets over het hoofd. Het is namelijk een beetje veel om allemaal over te typen haha. De laatsten zijn in ieder geval: LH: 57.3 – FSH: 13.1 – FT4: 16 – TSH: 2.1 mU/l – vitamine B12 370. Groetjes, Denise
Paul
2 december 2014Hoi Denise, Om m’n vrouw hoef je je geen zorgen te maken hoor, die bikkelt lekker heen. ;) Overigens wel heel lief. Ik zal proberen de nodige uitleg te geven over je bloedwaarden… LH staat voor ‘Luteïniserend Hormoon’. Een LH van 57 is in principe niet heel ongewoon, maar ietwat aan de hoge kant. De referentiewaarden van LH zijn namelijk als volgt: vrouw in vroege tot late puberteit: 1,0 tot 8; volwassen vrouw (ruim voor of na eisprong): 1 tot 8 U/l; volwassen vrouw (rondom eisprong): 10 tot 55 U/l; volwassen vrouw (postmenopauzaal, dus na de overgang): 15 tot 90 U/l. FSH staat voor Follikel Stimulerend Hormoon. Een FSH van 13 is netjes. De referentiewaarden van FSH zijn namelijk als volgt: vrouw in vroege tot late puberteit: < 1 tot 8; volwassen vrouw (ruim voor of na eisprong): 1 tot 8 U/l; volwassen vrouw (rondom eisprong): 3 tot 15 U/l; volwassen vrouw (postmenopauzaal, dus na de overgang): 30 tot 150 U/l. De referentiewaarde van TSH (thyroïd stimulerend hormoon c.q. thyreotropine c.q. schilklier stimulerend hormoon) betreft 0,4 tot 4,0 mE/L, dus 2,1 is netjes. De referentiewaarde van FT4 (vrij T4 c.q. thyroxine: schildklier-prohormoon) betreft 8,0 tot 26 pmol/L, dus 16 is netjes. De referentiewaarde voor (totaal) vitamine B12 oftewel (trans)cobalamine betreft tussen de 150 en 500 pmol/l of tussen de 200 en 700 ng/l. Met 370 zit je dus sowieso goed. Ik ben GEEN arts, maar als ik er als leek naar kijk, is er niks verontrustends te zien. Natuurlijk wel echt balen dat er niks is gevonden! Staat er nog vervolgonderzoek op de planning? Ik ben echt heel erg benieuwd. Foto's kun je inderdaad niet plaatsen. :( Als me nog iets te binnen schiet, kom ik er morgen nog even op terug. Heel veel sterkte ermee! Groeten, Paul
Denise
19 november 2014Hoi Paul! Inmiddels al meer duidelijkheid/verbetering over/bij de symptomen van je vrouw? Hopelijk gaat het iets beter. Ik heb net de uitslag van mijn bloedonderzoek gekregen. Alles is goed, ook de waarden. Op zich natuurlijk fijn, maar ik ben inmiddels op een punt dat ik durf te zeggen dat ik “blijer” was geweest met een negatieve uitslag. Dan had ik eindelijk geweten waar mijn klachten vandaan kwamen. Maar goed, helaas voor mij dus… Nu moet ik zeggen dat het wel iets beter gaat, qua vermoeidheid. De buikpijn en overige hormonale klachten zijn helaas nog steeds hetzelfde. Ik ben bang dat ik hier nooit meer helemaal vanaf zal komen. Al hoop ik natuurlijk van wel. Ik was stiekem wel opgelucht dat jij je herkent in mijn klachten, al vind ik het heel vervelend dat dit komt omdat je vrouw met deels met hetzelfde te kampen heeft. Hou je me op de hoogte, mocht het bij haar minder worden door een bepaalde behandeling? Mag ook via mijn e-mailadres, want ik krijg je antwoorden op deze stukjes (ondanks dat ik aangeef alle reacties per email te willen ontvangen) nooit binnen. Ik check dus zelf zo nu en dan deze site even. :-) Mocht de vermoeidheid weer erger worden, dan zal ik zeker weer op ijzer laten prikken. Ik weet nu dat ik me dus niet meteen af moet laten schepen als mijn waarden rond de 7 zitten. Bedankt daarvoor! Heel veel succes en beterschap voor je vrouw. Ik hoop echt dat ze zich snel wat beter zal voelen want ik weet hoe het is om zo weinig energie te hebben en iedere dag met pijn te lopen. Dat gun je je ergste vijand bijna niet. Ik hou je site in de gaten en hoop dat je me misschien een beetje op de hoogte zou willen houden. Al begrijp ik het ook als je daar niet aan kunt beginnen hoor! In ieder geval heel erg bedankt voor je adviezen! Groetjes, Denise
Paul
19 november 2014Hoi Denise, Vreemd dat er helemaal geen afwijkingen in je bloed zijn aangetroffen. Mag ik vragen op welke bloedwaarden is getest (en welke dus niet)? Heb je een uitslagformulier meegekregen van je arts? Mijn vrouw heeft inmiddels een aantal vloeibare vitamine D2-supplementen en ijzertabletten achter de kiezen zitten en het lijkt al iets beter te gaan. Maar aangezien ze al haar hele leven chronisch vermoeid is (ook in periodes dat haar bloedwaarden prima waren), betwijfel ik of de kuren zoden aan de dijk zullen leggen voor wat betreft de vermoeidheid. Zuurstof, haaruitval, huid en dergelijke zijn al wel echt beter. Overigens heeft m’n vrouw sinds een jaar ook last van hevige netelroos, dus begin volgend jaar gaat ze naar een allergoloog en/of dermatoloog. Later zal er wellicht ook nog op oestrogeen en progesteron worden gecontroleerd. Dankjewel voor je lieve bericht en heel veel sterkte + beterschap toegewenst! Groeten, Paul P.S. Bedankt ook trouwens voor de informatie over de “bericht ontvangen over reacties op jouw reactie-instelling”, daar ga ik z.s.m. naar kijken. Het kan overigens zijn dat de automatisch gegenereerde reply in je spambox terechtkomt.
Denise
12 november 2014Hoi Paul, Ik lees nu pas je antwoord! Bedankt voor de reactie. En wat vervelend voor je vrouw, dat die ook zo vermoeid is en meerdere klachten heeft. Ik heb inmiddels een soort van geëist dat mijn hormoonspiegel gemeten wordt door middel van bloedonderzoek. Aankomende vrijdag kan ik bellen voor de uitslag. Nou las ik wel ergens dat zo’n onderzoek vaak niet genoeg is omdat het vrij moeilijk te zien is door welke hormoonafwijking de klachten worden veroorzaakt. Maar goed, dit geeft toch enigszins rust. Ik merk wel dat de huisarts mijn klachten heel erg op stress probeert “af te schuiven”. Het is een hele lieve man hoor, maar ik blijf het idee hebben dat ik constant moet vechten om echt serieus genomen te worden. Ik heb een heel druk leven, een man die veel van huis is en een eigen karakter waarbij ik alles zo goed mogelijk wil doen dus ik geloof echt dat het ook deels met stress te maken heeft. Maar die menstruatiepijn en klachten die daarmee te maken hebben heb ik al veel langer. Ik ben heel benieuwd wat er uit de test komt. Mocht ik de uitslag binnen hebben, dan laat ik dat wel even weten. Alvast bedankt voor het meedenken. PS. Ik heb/gebruik niks van de dingen die je me vroeg. De staaltabletten kreeg ik omdat mijn ijzer ietwat aan de lage kant was, maar dat viel uiteindelijk heel erg mee (ik geloof iets van 6.9?). Ook daarbij had ik dus een beetje mijn vraagtekens. Beterschap voor je vrouw! Groetjes Denise
Paul
12 november 2014Hallo Denise, Bedankt voor je bemoedigende reactie! Goed van je dat je hebt aangedrongen op vervolgstappen! Laat inderdaad alsjeblieft weten war eruit komt; ik ben erg benieuwd! Ook wij hebben inmiddels aangedrongen op uitgebreid bloedonderzoek; er is een aanzienlijk vitamine D-tekort (25-hydroxy vitamine D was 39 i.p.v. 50 – 150 nmol/l) en een aanzienlijk ijzertekort (ferritine was 6 i.p.v. 20 – 100 μg/l) geconstateerd. Ze gebruikt nu supplementen om beide tekorten aan te vullen. De analyse v.w.b. B-vitamines is helaas mislukt en wordt binnenkort herhaald. Het TSH (schildklierstimulerend hormoon) was enigszins aan de hoge kant (3,4), dus wellicht wordt er ook nog getest op FT4. Overigens kan een ferritinegehalte onder de 10 μg/L al wijzen op een ijzertekort, dus als jouw waarde 6,9 was, zou ik daar zeker wat mee doen. Ferritine mag zelfs oplopen tot boven de 100 en afhankelijk van de individu zelfs tot 250… 6,9 is dan ook erg laag. Hopelijk kom je snel achter de oorzaak van je klachten! En nogmaals dankjewel voor je vriendelijke bericht! Groeten, Paul
Frederique
6 november 2014Misschien wordt de hormoontest wel ergens particulier aangeboden i.p.v. ziekenhuis, want je hebt ook al Total Body Scans bij privéklinieken.
Ria
3 november 2014Beste Paul, Mogelijk zit ik nu niet in het juiste forum, niet geschoten is altijd mis zal ik maar zeggen dan. Sinds februari van dit jaar ben ik thuis met een burn-out. Hier zijn heel veel dingen aan vooraf gegaan die teveel zijn om nu hier te vermelden. Vooral in de privésector heeft dit voor veel stress gezorgd. Na de geboorte van mijn zoon nu bijna 15 jaar geleden is geconstateerd dat ik een traag werkende schildklier heb. Na de bevalling was ik maar 3 kilo kwijt van de 30 kilo die ik was aangekomen. Na de constatering ben ik Euthyrox gaan gebruiken en gingen de kilo’s er vrij snel weer vanaf. Na de geboorte van mijn 2 dochters was ik weer 30 kilo bijgekomen en ook deze bleven eraan. Helaas hielpen de medicijnen niet om verder af te vallen. Na gezond eten en mijn best doen gingen ze er langzaam aan er wel weer gedeeltelijk af, 85 kg In 2008 heb ik op aanraden van de huisarts een hormoonspiraal laten plaatsen. Nu heb ik na die tijd diverse klachten gekregen die ik eerder nog niet wist te koppelen aan dit spiraal. Mijn gewicht is buiten proportioneel hoog nu 120 kg. Ik heb aan 1 oog klachten die herleiden naar Graves. Dit is ook in mijn bloed terug gevonden. Sinds ongeveer 1,5 jaar heb ik last van mijn hielen. Dit begint al bij het op staan en als ik ga lopen moet ik echt even op gang komen. Soms loop ik overdag bewust even om mijn Crocs om zo de druk op mijn hielen te verminderen. Ik ben een paar maanden geleden bij een voetzoolreflextherapeut geweest en die heeft de klachten wel een beetje kunnen beperken. Niet dat het over is, maar als ik daar ben geweest, heb ik even minder last. ook had zij een foto van de afspiegeling van de drukpunten. Hierin zag ik dat de zere plek samenviel met mijn bekkenomgeving. Nu heb ik via mijn werk contact met een psycholoog. Zij gaf aan graag eerst de medisch kant uit te willen sluiten. Toen ik met alle info bij de huisarts kwam, moest ze eigenlijk een beetje lachen om de voetzoolreflextherapeut en ook over de afspiegeling van je voeten en je lijf. Ik voel me echt niet serieus genomen. Ik wil graag mijn spiraal eruit laten halen en laten onderzoeken op hormoon disbalans. Ze zegt dat het in mijn hoofd zit. Ze wil mijn spiraal eruit halen, maar zegt dat er dan andere klachten kunnen komen i.v.m. overgang. Hopelijk heb je een antwoord voor mij. Groetjes, Ria
Paul
3 november 2014Beste Ria, Voetreflextherapie, voetreflexologie oftewel voetreflexmassage is een alternatieve geneeswijze zonder wetenschappelijke bewijslast. De bewering dat elk van al je organen in verbinding staat met plaatsen op je voeten, vindt geen ondersteuning in de moderne anatomie en fysiologie. Daarnaast zijn reflexologen doorgaans geen opgeleide artsen, dus ze mogen geen diagnoses stellen en worden geacht cliënten met medische klachten door te verwijzen naar een arts. Vandaar dat artsen nogal eens laatdunkend (kunnen) doen over bepaalde alternatieve geneeswijzen. Ik ken ook een voetreflexoloog en een goede bekende van me had er naar eigen zeggen baat bij, maar vooral vanwege het massage-aspect. Hoe je het ook wendt of keert, ik vind dat een arts je te allen tijde serieus zou moeten nemen. Ik weet niet wat je vraag precies is, maar volgens mij zijn er nogal wat variabelen in het spel: een burn-out, de ziekte van Graves , schildkliermedicijnen, een spiraaltje, gewichtsproblemen en eventueel de overgang. Ik ben sowieso GEEN arts en mag dan ook geen medische adviezen geven, maar los daarvan denk ik niet dat het makkelijk is om te bepalen welke klachten worden veroorzaakt door welke onderliggende problemen. Oorzaken en gevolgen kunnen elkaar wederzijds beïnvloeden en in stand houden, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat. Ik begrijp dat er naast de ‘startpijn’ in je hielen, de Graves’ Orbitopathie en het overgewicht ook nog andere klachten zijn… Helaas kan ik weinig concreets voor je betekenen, daar is je situatie veel te medisch en gecompliceerd voor. Vanwege de complexiteit van je klachtenpatroon is het bijvoorbeeld niet te zeggen of de eventuele verwijdering van je spiraaltje verbetering brengt in je situatie. Als de klachten direct na plaatsing van de spiraal zijn ontstaan, zou dat in theorie natuurlijk best zo kunnen zijn… Ik kan me in ieder geval voorstellen dat je arts dit vooraf niet durft te voorspellen. En of hormoononderzoek in jouw situatie raadzaam is, weet ik echt niet. Je kunt natuurlijk wel altijd een second opinion aanvragen als je zelf sterk het vermoeden hebt dat dit nodig is, maar je arts niet meewerkt. Heel veel sterkte & beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Denise
2 november 2014Nog even als aanvulling op mijn vorige bericht, de laatste tijd heb ik ook af en toe paniekaanvallen en al langere tijd last van verschrikkelijke vergeetachtigheid. Ook heb ik de hele maand door last van menstruatiekramp. Niet alleen tijdens dus. Groetjes, Denise
Paul
2 november 2014Ook ik heb nog een korte aanvulling. ;) Klachten als stemmingswisselingen, vermoeidheid, vergeetachtigheid en piekeren, kunnen absoluut gerelateerd zijn aan je progesteron en oestrogeenhuishouding. Het zijn typerende PMS-klachten die zich bij veel vrouwen voordoen rond de ovulatie en menstruatie en later tijdens de overgang. Cysten of verklevingen nabij de eierstokken of eileiders zoals vleesbomen of endometriosehaarden kunnen in bepaalde gevallen de hormoonhuishouding beïnvloeden, afhankelijk van de exacte aard, plaats en de grootte ervan. Ik beweer geenszins dat de vleesboom de oorzaak is van je klachten, integendeel… onwijs veel vrouwen hebben een of meerdere vleesbomen die 0,0 klachten teweegbrengen. Maar het is niet zo dat een kleine vleesboom niet in staat is om klachten te veroorzaken. Overigens komen vleesbomen juist vaak voor bij een verhoogde oestrogeenspiegel, dus je oestrogeenhuishouding zou nog een aandachtspunt kunnen zijn.
irene kieft
29 november 2014Mooi duidelijk verhaal. Toch zou ik graag zonder naar mijn huisarts te hoeven gaan, willen meten of er bij mij sprake is van een oestrogeen/progesteron disbalans. Mijn hele leven last van angst en paniek en een nare periode na de eisprong. Huisarts geeft antidepressiva. Wat zou jij adviseren? Ik lees dat er vast urinetests voor zijn? Bedankt! Grt. Irene
Paul
29 november 2014Nee, er zijn geen betrouwbare thuistests of urinetests om exact je eigen (bloed)waarden te bepalen v.w.b. progesteron en oestrogenen, waaronder oestradiol, oestriol en oestron. Er zijn alternatief genezers die beweren dat ze een hormonaal tekort of hormonale disbalans kunnen vaststellen aan de hand van bioresonantie, maar de werkzaamheid ervan is fictief. Voor een exacte hormoonbepaling aangaande progesteron, oestrogenen, LH (Luteïniserend Hormoon), FSH (follikel stimulerend hormoon), testosteron en SHBG (sex hormoon bindend globuline) zal er echt laboratoriumonderzoek moeten plaatsvinden, waaronder microscopische bloedanalyse van levend bloed en/of droog bloed. Er zijn geneeskundigen en coaches die hierin zijn gespecialiseerd, maar persoonlijk zou ik echt naar je huisarts gaan en je bloed laten analyseren in een medisch (artsen)laboratorium. Een beëdigd arts moet zich in de praktijk namelijk aan veel strengere verplichtingen houden. Sterkte & groeten, Paul
Ilse
3 november 2015Denise, je schrijft dat je de hele maand door last hebt van menstruatiekramp. Ik ben 46 jaar en heb dit ook sinds een drietal jaar. Mijn medische voorgeschiedenis is verwijdering van één
ovarium op jongere leeftijd wegens PCOS, geen specifieke problemen hiermee mee gehad tot drie jaar geleden. Mijn huidige huisarts denkt dat ik buikpijn heb omdat ik overgevoelig ben voor iets uit de voeding, hetgeen me heel onwaarschijnlijk lijkt.
Denise
2 november 2014Hoi Paul, Drie jaar geleden wilde ik graag voor de derde keer zwanger worden en ben toen begonnen met het slikken van foliumzuur. Dit maal in combinatie met andere vitamines, speciaal voor vrouwen met een zwangerschapswens. Nadat ik met deze pilletjes begon kreeg ik last van misselijkheid, vermoeidheid, pijnlijke bosten, haaruitval en acne. Ik ben toen naar de huisarts gestapt met deze klachten en die vertelde dat het kan dat ik verkeerd reageer op een van de vitamines. Ik ben toen onmiddellijk gestopt met deze pilletjes, maar de symptomen zijn nooit meer weggegaan. Ik heb inmiddels wel een zoon gekregen, maar ook daarna bleven de vreemde klachten komen. Het wordt ook steeds erger. De vermoeidheid neemt toe, haaruitval wordt steeds erger, rugpijn en ook het vloeien tijdens de menstruatie is heel hevig en duurt ruim een week. Nu heb ik twee weken terug een inwendige echo gehad en daarop bleek ik een kleine vleesboom te hebben. Die wil de gynaecoloog echter niet verwijderen, want hij zegt dat de klachten wegens de grootte daar niet van kunnen komen. Ik zit inmiddels een beetje met mijn handen in mijn haar (het dunnen bosje wat daar nog van over is). Ik roep al doe tijd al dat het voor mij voelt alsof mijn hormoonhuishouding verschrikkelijk in de war is, maar ik lijk keer op keer niet serieus genomen te worden. Ik moest maar aan de pil (geprobeerd maar daar werden de klachten nog veel erger van), kreeg staaltabletten voor de vermoeidheid en daarmee moet ik het maar uitzoeken. Zo voelt het in ieder geval. Nu ben ik benieuwd wat u hiervan vindt en of u eventueel een tip heeft wat ik nu zou kunnen doen/proberen. Ik ben pas 28, heb drie kleine kinderen en voel me op sommige dagen te moe om van de bank af te komen. Groetjes, Denise
Paul
2 november 2014Beste Denise, Ik herken je klachten ten zeerste. Mijn vrouw (die van jouw leeftijd is) heeft epilepsie en slikt daarvoor Keppra; daarnaast gebruikt ze medicamenten tegen allergieën en astma. Sinds enkele jaren heeft ze enorm last van de klachten die ook jij beschrijft. Sowieso beïnvloed Keppra de hormoonhuishouding enorm; veel van haar klachten zijn bekende bijwerkingen van dit medicijn, dus dat zou in ons geval een hoop kunnen verklaran. Toch vinden we het vreemd dat de klachten zich ineens manifesteerden, terwijl ze al jaren Keppra gebruikt. Sowieso heeft ze haar hele leven al te kampen met chronische vermoeidheid; voorheen wisten we niet hoe dat kwam, maar inmiddels gaan we ervan uit dat het grotendeels te wijten is aan minuscule epileptische aanvalletjes i.c.m. allergieën. De arts is bereid te testen op bloedbeeld, bezinking, CRP (levereiwit), schildklierwaarden, ijzer, ferritine, vitamine D3, B-vitamines, glucose en leverenzymen (ASAT, ALAT, GGT en AF). ‘Hopelijk’ zijn de klachten gerelateerd aan iets relatief onschuldigs zoals een vitamine- of mineralentekort. Mocht er niets uitkomen, dan hoop ik dat er nog op oestrogeen/progesteron kan worden getest. Ik vertel dit omdat ik de situatie zo kenmerkend vindt. Gebruik je misschien bepaalde medicamenten? Volg je een bepaald (beperkend) dieet? Eet je vegetarisch/veganistisch? Lijd je aan een orgaanaandoening? Kreeg je de staaltabletten omdat er daadwerkelijk een ijzertekort is geconstateerd? Mocht je niet serieus genomen door je huisarts, stap dan alsjeblieft over naar een ander. Ik heb extreem slechte ervaring met een huisarts die de epilepsie van mijn vrouw jarenlang heeft afgedaan met “jonge meisjes vallen nu eenmaal flauw”, terwijl we hem meermaals letterlijk hebben verteld dat wijzelf epilepsie herkenden. Nadat er op eigen initiatief naar het UZ in Antwerpen hebben bezocht, waar binnen een dag epilepsie werd vastgesteld, zijn we direct naar een andere huisarts overgestapt en het is een HEERLIJK gevoel om serieus te worden genomen door een arts. Mijn vrouw en ik komen vrijwel nooit bij de huisarts, maar de tweede keer dat ik bij hem kwam, heeft ‘ie letterlijk mijn leven gered. Nou ja, ik dwaal af en draaf door. Mijn punt is dat je wellicht aan kunt dringen bij je arts op een adequate bloedwaardebepaling en eventueel urineonderzoek. Neemt men je niet serieus, vraag dan een second opinion aan of zoek blijvend een andere arts. Heel veel sterkte in ieder geval! Groeten, Paul
Roosmarijn, Anne en Amber
21 oktober 2014Beste redactie, wij zijn drie meiden die voor hun profielwerkstuk van 6VWO onderzoek willen doen naar de relatie van beweging en geluk door middel van enquêtes voor en na het sporten. Nu lijkt het ons ook interessant om tests te doen naar hormoongehaltes voor, tijdens en na het sporten van de gelukshormonen endorfine, oxytocine, etc. Weet u misschien of hier een mogelijkheid voor is bij een bepaald instituut, o.i.d.? Dit zou ons namelijk verder kunnen helpen bij het maken van ons profielwerkstuk. Met vriendelijke groet, Roosmarijn, Anne en Amber
Paul
21 oktober 2014Beste dames, Testen op hormoonniveaus na sport en fitness is zeker mogelijk, maar dit soort laboratoriumonderzoeken naar hormoonwaarden in bloed en/of urine is erg kostbaar. Ik verwacht dan ook niet dat er een partij bereid is om zomaar labtests uit te voeren. Wellicht kunnen jullie er reeds bestaande onderzoeksresultaten op naslaan. Google bijvoorbeeld eens op ‘endorfine exercise research’ e.a. Heel veel succes met jullie profielwerkstuk! Groeten, Paul
Roosmarijn, Anne en Amber
22 oktober 2014Beste Paul, Jammer, hopelijk vinden wij online dan een onderzoek naar hormonen wat ons verder kan helpen. Toch bedankt voor je reactie! Groeten, Roosmarijn, Anne en Amber
Ellie
16 oktober 2014Kan iemand mij uitleggen wat het volgende betekent? Mijn progesteron-waarde is 0,6 t.o.v. oestradiol-waarde 371 in de folliculaire fase. In de luteale fase is het progesteron 46 t.o.v. 444. Wat betekenen deze hormoonwaarden?
Paul
16 oktober 2014Beste Ellie, Hormonaal gezien wordt de menstruatiecyclus in 2 delen opgesplitst; de folliculaire/proliferatieve fase en de luteale fase. De folliculaire fase is de eerste fase van de menstruatiecyclus; de hypofyse geeft follikel-stimulerend hormoon (FSH) af, waardoor ovariële follikels (eiblaasjes, waarin zich eicellen bevinden) zullen groeien en de eierstok oestradiol gaat produceren. Zodra de oestradiol-concentratie boven een bepaald niveau uitstijgt, wordt door de voorkwab van de hypofyse een grote hoeveelheid luteïniserend hormoon (LH) afgegeven. Wanneer de grootste ovariële follikel een omvang van +/- 20 mm bereikt, zal de hypofyse met pieken nog veel meer LH produceren. De eiblaasjes zelf produceren gedurende deze fase van de cyclus oestrogeen. De tweede fase van de menstruatiecyclus wordt ‘luteale’ fase genoemd; deze begint op het moment dat de follikel gesprongen is en de eicel eruit verdwenen is (eisprong/ovulatie). Aangezien de menstruatiecyclus dus voor grote hormoonschommelingen zorgt, wordt er een bloedwaardebepaling gedaan van verschillende momenten binnen de cyclus. Het is aan een arts om de bloedwaarden te interpreteren; de manier waarop ze dienen te worden afgelezen en uitgelegd, is namelijk afhankelijk van o.a. leeftijd en andere randfactoren. Je zou je arts dus om opheldering kunnen vragen. Groeten, Paul
Frieda
15 september 2014Ik gebruik Lucrin als hormoontherapie bij borstkanker. Nu heb ik zowel tijdens de 2e chemokuur, als tijdens een aantal maanden tamoxifen als tijdens een aantal maanden aromataseremmers een “ziekmakend” gevoel, bestaande uit misselijk, eng in het hoofd, kurkdroge mond. Nu sinds een jaar aan Lucrin; tijdens week 4 tot 11 gaat het heel goed maar zodra week 11 eraan komt (drie maandelijks depot) word ik weer ziek. Is er een verklaring wat deze medicamenten gemeen hebben waardoor ik telkens zo ziek word?
Mirella
27 augustus 2014Beste Paul, In oktober 2010 ben ik begonnen met de anticonceptie pil Yasmin. Al snel voelde ik mij hier niet goed bij. Ik voelde mij ontzettend opgeblazen. Ik ben hier toen mee gestopt. Ondanks het feit dat ik mij hier niet goed bij voelde ben ik er een paar maanden later toch weer mee begonnen. Ik was jong en wilde graag met iemand naar bed. Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat mijn benen superzwaar waren en dat ze werden afgekneld. Ik ben er toen opnieuw mee gestopt. Ik heb zelf het idee dat mijn hormonale huishouding sindsdien is verstoord. Tijdens bepaalde perioden in mijn cyclus, zoals tijdens de eisprong en vlak voor de ongesteldheid voel ik bepaalde ‘schokjes’ over heel mijn lichaam, voornamelijk in de benen. Ik voel me een soort van statisch. Daarnaast kan ik in die perioden van mijn cyclus ontzettend moe en futloos zijn. Al deze klachten heb ik voor het gebruik van de Yasmin pil nooit gehad… Heeft u enig idee wat dit kan zijn en wat ik hier aan kan doen? Ik heb me sindsdien nooit meer echt prettig gevoeld in mijn eigen lichaam. Met vriendelijke groet, Mirella
Annette Versteege
14 mei 2014Beste Paul, Ik overweeg om mijn huisarts te vragen een schildkliertest te doen. Ik ben inmiddels 45, maar heb sinds ik 20 ben last van vermoeidheidsklachten, spierproblemen, menstruatieklachten, onvruchtbaarheid, chronische stress en depressie. Als ik mijn symptomen vergelijk op internet zou bijnieruitputting het meest logisch zijn. Maar ik kan toch niet al 25 jaar een uitgeputte bijnier hebben? Mijn temperatuur ’s morgens is laag, 35,8. Dit kan wijzen op ’n trage schildklier. Ik weet nu even niet met welke vraag ik naar mijn huisarts moet gaan, maar ik zou nu graag dit probleem eens aanpakken. Wat zou jij mij aanraden?
Paul
14 mei 2014Beste Anette, Ik ben geen arts, dus ik kan geen medisch advies geven, maar indien ik jouw symptomen zou vertonen, evenals het vermoeden hebben van een schildklierafwijking, dan zou ik mijn huisarts vragen om een schilklieronderzoek naar TSH, (f)T3 en/of (f)T4. Meestal begint men met een TSH-meting; als je TSH-waarde ideaal is (+/- 1,0), dan is de kans op een schildklierafwijking zeer klein. Een TSH-waarde tussen 0,4 en 4,0 wordt binnen de moderne medische wetenschap als “normaal” beschouwd.
jantien
4 april 2014Hallo, Ik ben een vrouw van 37. Ik ben de Diana 35 gaan gebruiken toen ik 17 was, 1 jaar terug is die pil in opspraak gekomen en de dokter raadde mij aan om met deze pil te stoppen. Ik ben dus ongeveer 12 maanden geleden gestopt en begonnen met de prikpil. Daar kreeg ik dus al snel weer klachten van zoals prikkelbaarheid, stemmingswisselingen… en de acne op m’n rug kwam ook weer terug (en dan niet gewone puistjes, maar grote ontstekingen die jeuken en erg veel pijn doen). Ik heb al een hele tijd last van angstklachten, maar sinds ik gestopt ben met de Diana lijkt ’t wel alsof die verdrievoudigd zijn. ik ben inmiddels gestopt met de prikpil, heb een hele tijd moeten wachten tot ik weer menstrueerde, ben ook bij de dokter geweest met deze klachten en heb gevraagd om een hormonentest. Haar reactie was: ‘Kan niet, is te duur’. Nu ben ik de Diane 35 weer aan het slikken, weliswaar op eigen risico… in de hoop dat mijn angsten weer worden zoals ze waren (leefbaar). Mijn vraag is: kunnen mijn angstklachten zo verergeren door verandering van pil? Kan het zo zijn dat mijn hormonen in de war zijn daarvan? En wat kan ik hieraan doen?
Carola
1 juli 2014Ik ben dus 1,5 jaar geleden gestopt met de Diane-35 pil. Heb deze ruim 15 jaar geslikt. Omdat deze slecht in het nieuws was toch naar de huisarts gegaan. Deze adviseerde mij Microgynon 20 mg. Bij thuiskomst heb ik mij toch bedacht, omdat ik de Diane-pil destijds voor ernstige acne heb gekregen, en Microgynon deze juist weer kan verergeren. Dus besloot ik om helemaal met de pil te stoppen. Nou, de hel brak los! Hyperventilatie, paniekaanvallen, hoofdpijn en een halfjaar niet ongesteld geworden. Oftewel afkickverschijnselen? Nu na 1,5 jaar gestopt te zijn, heb ik vreselijke paniekaanvallen, net alsof ik de hele dag in een roes leef. Al 4x bij de huisarts geweest, maar totaal geen begrip! Eerste keer wou hij mij naar een fysiotherapeut hebben voor ademhalingsoefeningen, terwijl ik steeds zeg dat het hormonaal is. Mijn algeheel bloedonderzoek was goed, dus dat kon niet zei hij. Vervolgens een verwijzing naar medisch psycholoog gekregen, waar ik helemaal niet voor open sta! Pfff, toch maar terug naar de pil? Maar welke dan? En dan ook nog huisarts zonder begrip…
Kim
21 januari 2015Beste Jantien, Een 3 kwart jaar later zie ik je bericht, ik kom graag met je in contact om te weten hoe het met je is. Heb dezelfde klachten en was ook een Diane gebruiker. Gr. Kim Heesakkers
Charlotte
17 maart 2014Beste Paul, Ik ben 26, eet gezond en beweeg intensief (kracht- en cardiotraining). Ik voel me goed, maar zit ergens enorm mee in: ik menstrueer zelden… Ik heb 5 jaar de pil genomen en ben sinds enkele maanden gestopt, want ik voelde me er niet goed bij (was ook al eens veranderd van pil). Voordien menstrueerde ik heel regelmatig, maar nu heeft het 6 maanden geduurd vooraleer ik opnieuw menstrueerde. Mijn gynaecologe zegt dat mijn eierstokken verdikt zijn door een trauma en dat dit onomkeerbaar is (ik heb 2 jaar anorexia gehad vanaf mijn 17e, maar ben daar volledig van genezen, ben pas 1 jaar daarna begonnen met de pil en was tot dan altijd heel regelmatig). Is hier echt niets aan te doen? Ik weet dat mijn hormonen serieus ontregeld geweest moeten zijn tijdens die periode of door de pil, maar ik vraag me af of ik dit nu niet (op een natuurlijke wijze) goed kan krijgen? Ik zou heel graag zwanger worden binnen c.a. 2 jaar maar het is nogal moeilijk als je slechts 2x per jaar menstrueert. Moet ik mij hiervoor laten testen of gewoon zo laten en afwachten? Mvg, Charlotte (België)
Paul
17 maart 2014Beste Charlotte, Het lijkt me raadzaam om je gynaecoloog te vragen om aanvullende tests waarmee de mate van vruchtbaarheid in kaart wordt gebracht. Verdikking van de eileiders en/of eierstokken kan de kans op een natuurlijke zwangerschap immers verkleinen. Voor een zwangerschap moeten je eileiders namelijk doorgankelijk zijn en er moet zich een eisprong voordoen. Ik weet dat er vruchtbaarheidsonderzoeken zijn die als doel hebben de kwaliteit van de eileiders en de frequentie van de eisprong vast te stellen. Of je op ‘natuurlijke wijze’ kan bijdrage aan herstel van je eierstokken/eileiders is mij helaas niet bekend. Ik denk dat een algehele gezonde leefstijl altijd bevorderlijk is! Dus inderdaad regelmatig bewegen, maar vooral ook natuurlijk eten (dus veel ‘whole foods’ en geen chemisch-synthetische rommel). En wellicht ook een regelmatig slaappatroon en stressmanagement, niet roken, geen alcohol en al dit soort standaard ‘lifestyle’-adviezen. Ik ben overigens geen arts, dus dit is pure speculatie. Mijn nichtje kreeg rond haar 20e te horen dat ze absoluut onvruchtbaar was en zij is tegen alle verwachtingen in (zonder überhaupt nog rekening te houden met de mogelijkheid) op haar 38e zwanger geworden en onlangs bevallen van een prachtig zoontje. Al met al denk ik dat veel gevallen van (on)vruchtbaarheid niet per se beslist of onveranderlijk zijn, maar toch ook vaak onderhevig zijn aan een stukje toeval en bovendien volharding. Natuurlijk zijn er gevallen van definitieve onvruchtbaarheid waarbij kans niet langer een rol speelt, maar ik denk dat positiviteit en hoop altijd ten goede komen aan je mentale en fysieke gesteldheid en stressbestendigheid, en daarmee wellicht ook aan je vruchtbaarheid. Al met al denk ik niet dat ik de aangewezen persoon ben om je te adviseren, maar ik wilde in ieder geval laten weten dat ik voor je duim. Groeten & sterkte, Paul
Tonsje76
3 maart 2014Hallo redactie, Ik heb nu ruim twee jaar ongeveer 20 goedaardige leveradenomen in mijn lever, waarvan de grootste nu 7,6 cm in doorsnee is. Ik vertel mijn specialist in het UMCG dat ik altijd last van mijn lever heb als ik ongesteld moet worden, als ik het ben en in mijn ovulatie. Ik mag geen hormonen (pil) meer omdat dit de adenomen zou kunnen laten groeien. volgens de specialist heeft dit geen enkele connectie met mijn leveradenomen. Ik heb het idee dat het een hormonenkwestie is en dat er misschien een hormonentest gedaan kan worden om duidelijk te krijgen of, als ik meer pijn aan mijn lever heb, mijn hormoonhuishouding van slag is. Ik heb erg veel last van de pijn en de specialist erkent de pijn nog niet echt. Ben echt op zoek naar een oplossing! Alvast bedankt voor het beantwoorden van mijn bericht, ik stel het zeer op prijs.
Paul
3 maart 2014Hepatocellulaire adenomen (HCA’s) staan ook wel bekend als hepatische adenomen, leveradenomen of Lever Cel Adenomen (LCA’s). Er bestaat eigenlijk geen effectieve, eenduidige behandeling van leveradenomen; vandaar ook dat de aanpak verschilt per arts en instelling. Dat er een verband bestaat tussen leveradenomen en hormonen staat vast. Het is inderdaad niet voor niets zo dat vrouwen die ‘de pil’ gebruiken daarmee moeten stoppen indien er een leveradenoom wordt geconstateerd. In sommige gevallen wordt het adenoom daardoor (veel) kleiner. Er is dus sowieso een verband tussen bepaalde orale anticonceptiemiddelen enerzijds en leveradenomen anderzijds. De behandeling van leveradenomen is veelal afhankelijk van de omvang, de kans op bloedingen/scheuringen en eventuele klachten. Zolang de ‘normale’ leverfunctie intact blijft en de leveradenoom niet kwaadaardig wordt, wordt er doorgaans niet behandeld. De nadruk ligt dan hoofdzakelijk op beeldvormend onderzoek. Indien nodig wordt er geopereerd, meestal indien er sprake is van veelvuldige last van klinische klachten, hepatitis (leverontsteking), een grote omvang van het adenoom en/of kans op scheuren. Daarnaast is de kans dat een leveradenoom gaat groeien tijdens een zwangerschap erg groot. In zeldzame gevallen produceert een adenoom een overschot aan bepaalde hormonen; in dat geval spreekt men ook wel van een ‘functioneel adenoom’. Tot slot zijn er aanwijzingen dat leveradenomen kunnen ontstaan ten gevolge van langdurig gebruik van androgene anabole steroïden. Dit suggereert toch dat vrouwelijks sekshormonen, zwangerschapshormonen en/of groeihormonen leveradenomen beïnvloeden en/of vice versa? In dat geval zouden hormonale schommelingen tijdens de menstruatie in theorie toch ook invloed op leveradenomen kunnen oefenen? Als je klachten toe lijken te nemen bij ongesteldheid is het misschien een idee om te vragen aan je huisarts of men onderzoek wil doen naar de waarden van je progesteron en oestrogeen? Ik ben geen arts, en het is dus ook zeker niet mijn bedoeling om medici in twijfel te trekken, maar dit is mijn persoonlijke, onprofessionele suggestie… En vergeet niet dat je altijd een second opinion kan vragen bij een andere specialist! Heel veel sterkte! Groeten, Paul
Sascha
15 februari 2014Beste Paul, Ik heb in 2006 een eierstokontsteking gehad en ben gestopt met roken, daarna ben ik bijna 30 kg aangekomen en had veel last van hoofdpijn, vermoeidheid en emotioneel. Huisarts onderzocht en getest op schildklier afwijkingen en inderdaad een te trage schildklier, hier medicijnen voor gekregen. Alleen de klachten hoofdpijn, vermoeidheid, en emotioneel zijn gebleven. Ik heb daarna nog diverse onderzoeken gehad zoals, longarts, KNO-arts, neuroloog, ik ben bij de chiropractor geweest, diverse diëten gehad, homeopaat en nog veel meer. Volgens de longarts had ik ook slaapapneu en heb daar ook al een aantal jaren een masker voor. Verder blijven de huisartsen het elke keer maar over psychische klachten hebben. Dus ga ik maar naar de psycholoog. Nu bijna 8 jaar verder heb ik alles gehad en mijn klachten zijn nog steeds elke dag veel hoofdpijn, vermoeidheid en emotioneel. En tijdens de menstruatie en de eiersprong is het het ergste. Ik sta hier elke dag mee op en ga ermee naar bed. Als ik al geen psychische klachten had dan krijg ik ze nu zeker want dit is geen leven zo, ik trek dit niet meer. Het is elke dag overleven. Nu las ik over oestrogeen en herken daar wel het e.e.a. in, maar als ik jouw verhaal zo lees, wordt dat lastig te onderzoeken. Weet jij misschien toch een oplossing om dit te kunnen meten.
Paul
18 februari 2014Beste Sascha, Specifieke hormonen zijn zeker wel te onderzoeken en te meten in je bloedbaan en aan de hand van bepaalde antistoffen, stimulatoren en/of orgaanfuncties. Het punt van mijn verhaal is veeleer dat klachten te gemakkelijk worden afgeschoven op “je hormoonhuishouding” in zijn algemeenheid en dat je daar niet zo heel veel mee kan… Maar als je je specifiek zorgen maakt over je oestrogeenniveau, kun je aan je huisarts vragen of men je oestrogeen (en liever nog op de balans tussen oestrogeen en progesteron) wil onderzoeken. Als je een meedenkende huisarts hebt, krijg je een doorverwijzing naar een endocrinoloog. Of misschien kunnen ze het wel direct prikken en meten bij een lokaal laboratorium. Hoe dan ook: heel veel succes en sterkte ermee! Groeten, Paul
Sandra
1 februari 2014Hoi Paul, Ik heb sinds 3 maanden na mijn keizersnede in 2010 ernstige haaruitval. Ook ben ik opeens verminderd vruchtbaar en zou mijn eicelvoorraad aan het opraken zijn. Alleen de Diane 35 pil helpt tegen de haaruitval en zorgt er zelfs voor dat er weer haar groeit. Verder ben ik doorlopend moe… Schildklier is geprikt en in orde. De dermatoloog denkt aan beginnende alopecia androgenetica. Echter zou dat al 3 jaar beginnend zijn dan? Ik denk zelf dat er iets in mijn hormoonhuishouding, dus met mijn hormonen aan de hand is. Hoe kan ik daar achter komen? Heb jij een idee?
Yvon
22 november 2013Beste Paul, In maart dit jaar is bij mij de ziekte van Graves vastgesteld. Door middel van medicatie heb ik deze ziekte aardig onder controle, maar nu is er onlangs PCOS vastgesteld! Ik baal enorm vanwege een nog altijd aanwezige kinderwens, maar ook over de bijbehorende klachten die ik heb gelezen. De gynaecoloog wijt het aan de schildklier en zeg dat ik me geen zorgen hoeft te maken. Maar dat doe ik wel, ik ben bang voor een domino-effect in m’n lichaam. En wat ik ook vreemd vind, is dat mijn waardes goed staan van m’n schildklier… Hoe kan het dan PCOS veroorzaakt hebben? Overigens zegt mijn gynaecoloog dat het over kan gaan, terwijl ik daar tegenstrijdige berichten over lees. Ik heb geen obesitas; wel weeg ik ongeveer een kilo of 3 te zwaar. Volgens haar kan een paar kilo afvallen al helpen. Ik heb nooit eerder menstruatieklachten gehad en slik al jaren geen pil meer, gewoon omdat ik het troep vind! En ik was van ons eerste kindje meteen zwanger. Ik eet gezond, zo vaak mogelijk biologisch en heb in januari een afspraak met Ralph Moorman van de hormoonfactor. Moet ik mij zorgen maken? M.v.g. Yvon
Paul
22 november 2013Beste Yvon, Wat een extreem nare situatie zeg! Om heel eerlijk te zijn ben ik helemaal niet zo bekend met de invloed van schildklierhormonen op de eisprong. Ik heb er in het verleden weleens over gelezen. maar daar houd het helaas bij op. Voor zover mij bekend is, is er ook nog helemaal niet zo veel bekend over de relatie tussen eisprong en vruchtbaarheid enerzijds en Polycysteus-Ovariumsyndroom (PCOS) anderzijds. Dat een schildklierafwijking kan leiden tot PCOS en verminderde vruchtbaarheid staat min of meer vast, maar de exacte verbanden en details ontbreken nog. Zo kan zowel een vertraagde als een versnelde schildklier tot vruchtbaarheidsproblemen leiden. Dat betekent dus, dat het heel lastig is om een ‘ideale’ hoeveelheid hormonen te bewerkstelligen. Gebruik je remmers, dan worden het er misschien wel te weinig en gebruik je stimulators, dan worden het er misschien wel te veel. Bovendien geven de bloedwaarden die men meet een vrij algemeen beeld. Er zou dus nog veel meer onderzoek naar gedaan moet worden. Het bekendste onderzoek naar de relatie tussen schildklier en vruchtbaarheid is naar mijn weten dat van Kris Poppe. Hij schreef een paar jaar geleden nog een interessant stuk hierover voor Schildklier Organisatie Nederland. Ik schrijf hier wat mij bekend is, dus pin me er niet op vast. Misschien is het handig om je situatie te bespreken met je huisarts of de specialist die betrokken is geweest bij PCOS? Al met al heel veel sterkte! Hopelijk gaat het inderdaad over. Groeten, Paul
Anno
3 november 2013Beste, Ik ben onlangs 4 keer in het ziekenhuis opgenomen geweest. Ik heb daar duidelijk elke keer alles gezegd, maar ik word elke keer na 1 dag naar huis gestuurd. Ik woog heel mijn leven 61 kilo en ik ben nu 82 kilo op 4 maanden bijgekomen. Ik voel me slecht, kan geen kleren meer rond krijgen; kan met mijn auto niet meer rijden; ik zak zonder gevoel door mijn benen; ik ben kei moe; krijg soms het gevoel 42 graden koorts te hebben: koud en zweten, overal pijn, onderrug nieren enzovoort; niet meer door mijn ogen zien, die branden uit mijn hoofd… Maar geen enkel ziekenhuis neemt mij serieus, ook al zien ze dit gebeuren. Ze lachen in hun binnenste met mij. Enorme pijnen in bekken, ribben, maag lies en gewoon gevoelloos als ik stap. Ik val door mijn benen van de pijnen en ik blijf opzwellen qua kilo’s. Plus dat ik geen normaal lichaam meer heb; ook de borstomtrek zwelt op als bij vrouwen die in verwachting zijn. Ik word nergens serieus genomen! Wat kan ik doen, want ik denk erover ermee te stoppen. Zeg niet ‘huisarts’, want die onderzoekt niet. En het ziekenhuis, ik kan de kosten niet meer betalen. En ze doen niets! Binnen de 48uur kan ik nog geholpen worden, of niet. En hoe? Ik wil van die massa’s vet en de pijnen af. Vriendelijke groeten, Anno
Paul
4 november 2013Beste Anno, Dit klinkt als een probleem met de schildklier in combinatie met een verstoring van de bloeddruk en extreme vochtophoping (oedeem): angio-oedeem lipoedeem, lymfoedeem o.i.d. De achterliggende oorzaak kan van alles zijn, maar dat hier geen onderzoek naar wordt gedaan, en dat je dus niet serieus wordt genomen, is ongelofelijk. Ik zou je graag tips geven, maar een doorverwijzing van een huisarts voor onderzoek door een specialist is eigenlijk het enige waar je iets aan hebt. Zolang je niet weet wat de achterliggende oorzaak is, heeft het immers geen nut om eigenhandig lukraak wat dingen te proberen. Als je huidige huisarts en specialisten geen soelaas bieden, ga dan voor een second opinion. Heel veel sterkte. Groeten, Paul
Rita
23 oktober 2013Hallo, Ik gebruik sinds 2 maanden een pleister met oestrogeen en 2 weken per maand progesteron erbij. Vanaf deze week heb ik 5 weken bloedverlies en de klachten zijn niet verminderd. Ik ben al een aantal jaren in de post-menopauze, en ik gebruik het vanwege de opvliegers en het zeer gejaagde gevoel. De opvliegers zijn nagenoeg verdwenen, maar de andere klacht niet. Soms denk ik weleens, zou het cortisolgehalte niet te hoog of te laag zijn? Is dit te meten in het bloed? Graag uw reactie. Met vr. gr. Rita
Rita
4 november 2013Paul, waarom krijg ik geen antwoord op mijn mail van 23-10? Had het wel verwacht. Rita
Luli
8 augustus 2013Dank u voor uw aanbevelingen.
Luli
7 augustus 2013Beste Paul, Kunt jij een specialist aanraden die de invloed begrijpt van een hormonale disbalans op vrouwelijke haaruitval in de omgeving van Arnhem? Heel hartelijk bedankt.
Paul
7 augustus 2013Beste Luli, Hierbij allereerst een artikel dat specifiek gaat over haaruitval bij vrouwen; hopelijk heb je er iets aan. Ik ken helaas geen endocrinoloog die gespecialiseerd is in haaruitval, maar ik moet zeggen dat ik sowieso niet veel artsen en specialisten bij naam en toenaam ken. Wellicht is het een idee om je probleem met je huisarts te bespreken en om een doorverwijzing naar een endocrinoloog in de buurt te vragen? In principe moet iedere endocrinoloog er tot op zekere hoogte in gespecialiseerd zijn, en zo niet, kan je huisarts of anders het ziekenhuis waarnaar je wordt doorverwijzen vast wel de beste “match” voor je vinden. Heel veel sterkte ermee in ieder geval! Groeten, Paul
Beta
7 augustus 2013Beste Luli, Misschien is dit iets voor jou: Careforwomen.nl?
Patricia
17 juli 2012“En overgangsklachten ontstaan doordat de eierstokken hun productie van het hormoon oestrogeen staken.” En wat nou als je oestrogeen veel te hoog is? En dat ze je maar afpoeieren met: oh mevrouw, uw vleesbomen gaan wel weg in de overgang… 20 kg in een jaar aangekomen; test op schildklier… nee mevrouw, u bent zo gezond als een vis… Maar ondertussen niet in de overgang (zelf aangestreept op het bloedonderzoekformulier) en nu dus vastbesloten om zogezegd dure hormoonmetingen af te dwingen! Want niemand maalt om te hoog oestrogeen, maar ondertussen ben ik 20 kilogram zwaarder, heb het benauwd, lijn me een ongeluk aan een oestrogeen-verlagend dieet, wat overigens ook niks uithaalt… Ik wil m’n oestrogeen naar beneden!! Al vraag ik me af of ik zo’n onderzoek zal krijgen… Het is niet gek dat mensen eigenhandig beginnen te morren met hormoonpreparaten als je overal nul op rekest krijgt…
Paul (Redactie)
18 juli 2012Beste Patricia, Bestaan de 20 kilogrammen die je bent aangekomen volledig uit lichaamsvet of houd je (tevens) heel veel vocht vast? En heb je ook daadwerkelijk overgewicht (te veel vet) of vind je jezelf gewoonweg te zwaar (te veel kilo’s)? Vetcellen produceren sowieso oestrogeen en oestrogeen stimuleert weer de opslag van vetzuren in vetcellen, waardoor je vetpercentage toeneemt. Zodoende kom je al snel in een vicieuze cirkel terecht van vettoename en oestrogeentoename. En hoe staat het met je progesteron? Bij een tekort aan dit hormoon kan je oestrogeen enorm gaan pieken. Soms kan een oestrogeenoverschot worden opgelost door gezonder te eten, meer te bewegen en/of progesteron-supplementen in te nemen. Praat hier eens over met je huisarts of specialist. Heel veel sterkte ermee!
Rosalinn
22 april 2013Dag, Ik heb op internet gelezen over BreastGro tabletten. In hoeverre zijn deze tabletten veilig? Of neem je hiermee eigenlijk ook hormonen in? Als ik deze tabletten zou gaan gebruiken, moet ik dat dan eerst ook met mijn huisarts overleggen of kan dit op eigen houtje? Ik weet dat ik dit beter kan vragen aan degene die deze tabletten verkopen, maar ik wil een eerlijk antwoord. Vandaar de vraag aan jullie. Alvast bedankt voor het beantwoorden.
Paul
25 april 2013Beste Rosalinn, Pim de Ronde is hormoonspecialist bij VU Medisch Centrum. Hij onderzocht verscheidene borstgroeimiddelen, waaronder B&B Contour, Procurves Plus, Senseous Breasts, Breast Enlargement Formula, DD-Borsten, Clinical Breast Grow Serum (crème) en Siluette for Woman Crème in een laboratorium op de aanwezigheid van puur oestradiol (vrouwelijk hormoon), maar dat is (gelukkig!) niet aangetroffen. Er is wel oestrogene activiteit in de middelen vastgesteld. Het is niets meer dan een uiterst zwak effect, dat bij crèmes nog zwakker is dan bij pillen. De oestrogene effecten zijn zo zwak dat het zeer onwaarschijnlijk is dat deze pillen enig effect zullen hebben; gewenst, noch ongewenst. In het meest gunstige geval werken ze dus niet en kosten ze alleen maar veel geld. De borstvergrotende middelen zouden werkzaam zijn dankzij “fyto-oestrogenen”. Deze fyto-oestrogenen, isoflavonen genaamd, betreffen planaardige bestanddelen die onder meer in soja zitten. In theorie kunnen ze inderdaad een uiterst licht oestrogeen effect hebben in het lichaam, maar de werking van plantaardig oestrogeen is slechts een tienduizendste van synthetische oestrogenen zoals die voorkomen in o.a. de anticonceptiepil. En zelfs van de pil krijg je niet zomaar grotere borsten… Als dit soort “borstgroeimiddelen” bovendien echt één tot twee cupmaten grotere borsten zouden bewerkstelligen, dan zouden er gegarandeerd (gevaarlijke!) nadelen aan verbonden zijn. Hier zijn namelijk sterk-werkende hormonen voor nodig die je hele lichaam kunnen ontregelen. Conclusie: ik zou niemand aanraden om aan BreastGro te beginnen, want de producent raadt niet voor niets af om ze te gebruiken tijdens zwangerschap of borstvoeding. Er zullen dus heus wel -al dan niet gematigde- risico’s aan kleven. Kortom: werken ze niet dan is dat zonde voor je geld; werken ze wel, dan zijn ze hoogstwaarschijnlijk gevaarlijk… Groeten, Paul