Er zijn relatief veel mensen op Gezondr die suggereren dat je zomaar (op eigen initiatief en zonder verwijzing van je huisarts) een specialist kan benaderen voor gratis medische zorg. Dit is echter niet het geval…
Zorgkosten & zorgstelsel
Iedereen is vrij om op eigen initiatief een bepaalde specialist of instelling te raadplegen. Officieel gezien zijn de gelieerde kosten in dat geval echter voor jezelf. Het is niet onwettig of strafbaar om eigen dokter te spelen; het is hooguit ongunstig en financieel nadelig. Daarnaast komt het wellicht niet erg hoffelijk over op je huisarts. omdat je hem/haar als het ware passeert. Zodoende zou het een optimale verstandhouding met je huisarts kunnen ondermijnen.
Omdat zorgkosten deels worden gedekt volgens de Zorgverzekeringswet (Zvw) is niet iedereen ervan op de hoogte hoe duur zorg is. De gemiddelde zorgkosten voor volwassen Nederlanders lagen in 2012 boven de 5600 euro per persoon. (bron) Je kunt je wellicht voorstellen dat je dus niet zomaar naar een specialist kunt stappen wiens kennis en vaardigheden jij nodig denkt te hebben en de onkosten vervolgens kunt verhalen op je zorgverzekering. Dan zouden de zorgpremies immers onbetaalbaar worden! Daarom heb je voor specialistische, medische zorg een doorverwijzing c.q. verwijsbrief nodig van je huisarts.
Medische consulten, diagnoses, onderzoeken, therapieën, medicijnen en dergelijke lopen snel in de kosten. Om zorgkosten binnen de perken te houden zijn er deskundige poortwachters aangesteld die bepalen of iemand aangewezen is op specialistische zorg: hoofdzakelijk huisartsen.
Naar je huisarts voor een verwijsbrief
Voor behandeling van een medisch specialist heb je in principe altijd een verwijzing (verwijskaart, verwijsbrief, doorverwijzing) van huisarts of verloskundige nodig, tenzij er sprake is van een medisch spoedgeval zoals een ongeval of acute, onhoudbare of zorgelijke situatie. Maar zelfs in veel van dat soort gevallen ben je aangewezen op de 1e lijn, namelijk de Spoedeisende Hulp. Dit heeft simpelweg te maken met de manier waarop het Nederlandse zorgsysteem/zorgstelsel in elkaar zit.
Je huisarts fungeert als eerstelijns zorgverlener en dient daarnaast als een soort poortwachter. Het is aan hem/haar om te beoordelen of nader onderzoek of verdere behandeling wenselijk of noodzakelijk is en eventueel een diagnose te stellen en een bijbehorende zorgvraag te formuleren. In principe is dit een uitstekend uitgangspunt want als iedereen op eigen initiatief en naar eigen inzicht hulp zou mogen inschakelen van een medisch specialist, dan wordt het wel heel erg druk in de ziekenhuizen.
Zorgstelsel / zorgsysteem
Als patiënt zijnde, wordt je hoe dan ook geacht om met nieuwe klachten naar je huisarts te gaan. Als er eerder al een diagnose is gesteld –en je reeds onder behandeling bent bij een specialist– ligt de situatie ietwat anders, maar in eerste instantie is je huisarts de aangewezen persoon met wie je je klachten bespreekt. (bron)
Binnen het zorgstelsel wordt onderscheid gemaakt tussen nuldelijnszorg, eerstelijnszorg, tweedelijnszorg en derdelijnszorg. In principe zit het zorgsysteem als volgt in elkaar:
A. 0e-lijns zorg
Nuldelijnszorg betreft zorg die wordt verleend door vrienden, familie, mantelzorgers en/of vrijwilligers, al dan niet in samenspraak met medici uit de 1e, 2e of 3e lijn. Deze vorm van gezondheidszorg wordt aangeboden zonder dat er sprake is van een hulpvraag. Kortom: preventieve zorg. Ook het GGD (gemeentelijke gezondheidsdienst) fungeert grotendeels preventief, dus nuldelijns.
B. 1e-lijns zorg
Zorg in de 1e lijn is algemene zorg die direct toegankelijk is voor de patiënt. Het gaat om laagdrempelige zorg die in principe altijd ‘in de buurt’ of ‘dicht bij huis’ is voor mensen met een gezondheidsgerelateerde hulpvraag en/of (potentiële) gezondheidsklachten. Hierbij valt te denken aan huisartsen, Spoedeisende Hulp, Algemeen Maatschappelijk Werk, apothekers, consultatiebureaus, diëtisten, eerstelijnspsychologen, fysiotherapeuten, kraamzorg, tandartsen, verloskundigen en bedrijfsartsen. Kortom niet-gespecialiseerd en vrij toegankelijk.
Je kan in principe direct terecht bij eerstelijns gezondheidszorgverleners, dus zonder doorverwijzing. Deze zorg valt daarmee echter nog niet per definitie onder de basisverzekering.
C. 2e-lijns zorg
De tweedelijnszorg bestaat uit behandeling en begeleiding door ziekenhuizen en geestelijke gezondheidszorg. Toegang tot deze zorg krijg je uitsluitend na verwijzing van een zorgverlener uit de eerstelijnszorg. Het is (meestal ambulante) zorg; dus poliklinisch, zonder ziekenhuisopname of overnachting. Denk maar eens aan artsen en medisch specialisten in ziekenhuizen, gespecialiseerd verpleegkundigen, ambulancediensten en tweedelijnspsychologen. De zorgverlener verplaatst zich náár de patiënt in plaats van andersom; al dan niet binnen de muren van een ziekenhuis of kliniek.
Als klachten zich uitbreiden, complexer worden of langdurig aanhouden, dan is meer specialistische zorg nodig; tweedelijns verwijst dan door naar derdelijns.
D. 3e-lijns zorg
Derdelijnszorg is sterk gespecialiseerde gezondheidszorg door zorgprofessionals. De derde lijn staat ook wel bekend als topklinische zorg of topreferente zorg. In veel gevallen is er sprake van intramurale zorg of klinische zorg: de derdelijnszorg vindt in dat geval binnen 4 muren plaats; bijvoorbeeld in academische medische centra (AMC’s); dat gebeurt veelal nadat zorg in de tweede lijn ontoereikend is gebleken. Indien de zorg op locatie plaatsvindt en er sprake is van opname en overnachting, spreekt men ook wel van residentiële zorg.
Doorverwijzing van lijn op lijn
Mocht je huisarts (1e lijn) dit nodig achten, dan word je eventueel doorverwezen naar een medisch specialist (2e lijn). Een medisch specialist kan je zo nodig doorverwijzen naar academische zorg (3e lijn). Het is echter nimmer de bedoeling dat je zelf, direct (dus zonder tussenkomst van je huisarts) afspraken maakt bij een specialist. (bron)
Al met al heb je voor zorg binnen de eerste lijn géén doorverwijzing nodig; hier stap je direct binnen. Voor zorg binnen de tweede en derde lijn is echter een doorverwijzing nodig; zo niet, dan draag je eigenhandig op voor de kosten.
Medische noodzaak of niet?
Je gaat natuurlijk niet voor niets naar je huisarts. Je zit met gezondheidsklachten, onzekerheden, zorgen en/of vraagstukken. Als je huisarts je niet kan helpen, en een medicus uit de tweede lijn mogelijkerwijs wel, dan zal je huisarts je in principe vrijwillig doorverwijzen. Er moet medische noodzaak, of in ieder geval medisch voordeel te behalen zijn. Je huisarts bepaalt of hiervan sprake is.
Als je huisarts weigert je een verwijzing te geven, zal hij duidelijk moeten uitleggen waarom dat zo is.
Niet eens met je huisarts!?
Mocht je het –om welke reden dan ook– niet eens zijn met je huisarts, dan hoef je het daar natuurlijk niet bij te laten zitten. Je huisarts is niet alwetend, dus als jij het nodig acht om voor jezelf (en jouw gezondheid) op te komen, doe dat dan. Maar bij voorkeur wel zoals het hoort…
Allereerst is het raadzaam te proberen om tot een compromis te komen met je huisarts. Probeer bijvoorbeeld af te spreken dat je alsnog een verwijsbrief krijgt indien je klachten niet zijn verdwenen of verbeterd binnen een specifiek tijdsbestek. Of vraag of hij/zij je verzoek wellicht met een collega zou willen bespreken.
Je kan het om allerlei redenen niet eens zijn met je huisarts, bijvoorbeeld als je geen doorverwijzing krijgt terwijl jijzelf het gevoel hebt dat een verwijsbrief wel degelijk noodzakelijk is, maar ook als je het idee hebt dat je niet serieus genomen wordt, of als je door je huisarts van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Er zijn in beginsel 3 dingen die je in zulke gevallen kunt doen, namelijk:
A. Zorgbemiddeling door zorgverzekeraar
Als je huisarts je geen verwijzing wil geven, dan kun je je zorgverzekeraar eventueel vragen om te bemiddelen tussen jou en je huisarts. Met een beetje geluk zal de huisarts dankzij de zorgbemiddeling van je verzekeraar inzien dat je uiterst serieus bent en zelfs bereid bent aanvullende stappen te nemen om doorverwezen te worden, waarna hij/zij je alsnog een verwijskaart geeft.
Sterker nog: je kunt ook vragen om directe toestemming van uw verzekeraar om een medisch specialist te consulteren; neem daartoe contact op met de adviserend geneeskundige van je verzekeraar.
Een second opinion is wellicht nóg effectiever dan tussenkomst van een zorgverzekeraar…
B. Second opinion
Ben je het niet eens met het besluit van een 1e-, 2e– of 3e-lijns zorgverlener, dan kun je altijd een ‘second opinion’ oftewel ‘tweede mening’ vragen. In het geval dat er tegen jouw hoop en verwachting wordt besloten dat aanvullende zorg onnodig is en je dus géén doorverwijzing krijgt (maar jij een verwijsbrief dus noodzakelijk acht en desalniettemin wilt hebben), ga je dus niet op eigen houtje voorbij aan de eerste of tweede lijn…
Je gaat naar een ‘concullega’ binnen diezelfde lijn om te kijken of hij/zij het eens dan wel oneens is met de diagnose van jouw arts. Zie het als een objectieve en onpartijdige derde die op jouw verzoek het besluit van je huisarts toetst. Recht op een second opinion heb je altijd.
Het kan dus best zo zijn dat een second opinion uitwijst dat je wel degelijk dient te worden doorverwezen, zelfs als je huisarts het daar in eerste instantie niet mee eens is.
C. Aanvullende stappen
Mocht je huisarts je écht niet verder willen helpen, dan kun je er desgewenst voor kiezen om verdere stappen te ondernemen. Allereerst kan het lonen om op zoek te gaan naar een andere huisarts: een arts die je wél wilt doorverwijzen. Als je je niet serieus genomen voelt, zou het sowieso een raadzaam besluit kunnen zijn om de relatie met je huisarts te verbreken.
Verder zijn er overkoepelende medische organisaties waar je je beklag kunt doen, zoals de klachtencommissie van ‘Wet klachtrecht cliënten zorgsector’. Mocht je verregaand onrecht worden aangedaan, dan kun je zelfs overwegen om juridisch advies in te winnen, bijvoorbeeld bij de Rechtswinkel. (bron)
Huisartsen hoeven in Nederland niet veel verantwoording af te leggen, waardoor ze relatief autonoom kunnen optreden. Het is dan ook niet gek dat je als patiënt zijnde contact opneemt met de ‘leidinggevende’ van je huisarts als je daar een grondige reden toe ziet. (bron)
Maar ik kon wél zonder verwijzing terecht!?
Leveren bovenstaande stappen A, B en C niets op, dan kun je in theorie zonder verwijzing naar een specialist stappen. In de praktijk weigeren veel specialisten echter een consult als er geen verwijzing is. En vind je er wél een, dan draag je in principe zélf de kosten.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen op nagenoeg iedere regel. Zo kan het zijn dat een assistent(e) of secretaresse je –zonder dat je in het bezit bent van een doorverwijzing– inplant bij een specialist omdat deze er onwillekeurig van uitgaat dat je een doorverwijzing hebt van je huisarts of andersoortig eerstelijns zorgverlener en dit vergeet expliciet aan je te vragen. In principe zou dit immers voor zich moeten spreken. Of hij/zij heeft gewoon een ‘goede’ bui…
Voor je verzekering is doorverwijzing dus verplicht
Maar let op dat je zorgverzekeraar een consult of behandeling bij een (2e– of 3e-lijns) specialist in principe niet vergoedt zolang je niet door een gewettigd medicus bent doorverwezen. Ook hierbij geldt dat een zorgverzekering dit soms (al dan niet opzettelijk) wél doet, maar hiertoe zijn ze geenszins verplicht. Het kan dus best zijn dat jijzelf uiteindelijk voor de kosten opdraait.
Overigens kan het uitkeringsbeleid van een verzekeraar mede-afhankelijk zijn van de mate waarin je bent verzekerd en je exacte verzekeraar/verzekering (indien je aanvullend bent verzekerd). En daarnaast van interne beleidsvoering binnen verzekeringsmaatschappijen. Hoe dan ook zit je in het ongunstigste geval met een enorme kostenpost omdat de ziektekosten onverwachts bij jouzelf in rekening worden gebracht. Ga er dus niet zomaar van uit dat het waar is als iemand je vertelt dat jij verzekerd bent voor een specialistisch consult of een specialistische behandeling, simpelweg omdat diegene destijds geen rekening heeft hoeven betalen.
Overigens is het niet eens onterecht dat mensen zonder doorverwijzing zelf voor zorgkosten opdraaien, want het staat overduidelijk in de algemene voorwaarden van iedere zorgverzekeraar. Bovendien zullen de zorgpremies wel heel erg hoog worden als iedereen op eigen houtje dure onderzoeken en behandelingen kan laten vergoeden.
Contacteer je verzekeraar!
Al met al heb je toestemming van je huisarts en verzekeraar nodig voor zorg door een tweedelijns of derdelijns specialist. Heb je die niet, dan ben je in beginsel niet verzekerd. Het gaat dan om expliciete toestemming (middels een verwijskaart) of anders bepaald in algemene voorwaarden of wettelijke bepalingen.
Overigens kan het besluit van je verzekeraar om uit te keren enigszins afhankelijk zijn van eventuele zorgcontracten en samenwerkingsverbanden tussen ziekenhuizen, verzekeraars, klinieken, apothekers etc. En let ook op de wettelijke eigen bijdrages voor iedere vorm van gezondheidszorg! Het loont maar al te vaak om even contact op te nemen met je zorgverzekeraar voordat je naar een specialist gaat, zelfs al heb je een verwijsbrief van je huisarts gekregen. Vraag gewoon even of bepaalde zorg wordt vergoed via jouw huidige zorgverzekering welke kosten voor jouzelf zijn.
Uitzonderingen waarin mensen zonder verwijzing bij een specialist terechtkomen zijn in de meeste gevallen dus onterecht. Althans: zij zouden in dat geval zelf voor de ziektekosten c.q. zorgkosten moeten opdraaien.
Stappenplan voor verwijzing
ter besluit nog even een kort stappenplannetje dat je kunt volgen indien je een doorverwijzing c.q. verwijsbrief wilt hebben van je huisarts…
- Verwijsbrief vragen aan huisarts
- Tot een compromis proberen te komen met arts
- Second opinion vragen bij objectieve derde
- Zorgbemiddeling via zorgverzekering
- Vergoeding direct proberen te regelen via verzekeraar
- Klacht indienen bij overkoepelend orgaan
- Op eigen houtje (en eigen kosten) naar specialist
Tot slot
Omdat er uitzonderingen zijn waarbij mensen op eigen initiatief op consult mogen komen bij een specialist binnen de 2e of 3e lijn, heerst bij sommigen dus de misvatting dat je altijd recht hebt op een doorverwijzing van je huisarts. Of sterker nog: dat een verwijsbrief nergens voor nodig is. Dit is echter incorrect.
Als puntje bij paaltje komt, kan het best zijn dat een ziekenhuis/specialist ervoor openstaat om je zonder verwijsbrief te behandelen. Medici en zorginstellingen verdienen immers geld aan jouw diagnose en/of behandeling. Hen maakt het echter niet per se uit wie uiteindelijk de rekening betaalt: jij of je zorgverzekeraar.
Heb jij weleens direct (dus zonder tussenkomst en verwijzing van je huisarts) een afspraak gemaakt bij een medisch specialist uit de 2e of 3e lijn? En werd dit uiteindelijk vergoed via je zorgverzekering? Deel jouw ervaringen en bevindingen hieronder in een reactie!
42 comments
dimitri
28 maart 2021mag ik basis medicijnen ophalen bij onbekende apotheek zonder dat ik verwijsbrief heb van mijn dokter te informeren
kritische gedachte
19 februari 2019Wat gebeurt er als een patiënt die pijn heeft naar de huisarts gaat, maar de huisarts doet het af met het welbekende “Neem maar een paracetamolletje”. De patiënt gaat op eigen houtje naar de specialist en die ontdekt (via een scan of wat) dat er wel degelijk wat aan de hand is wat leidt tot directe opname met een noodzakelijke behandeling. Dan maak ik op uit het verhaal dat de patiënt zelf voor de kosten mag opdraaien omdat de huisarts een verkeerde diagnose heeft gemaakt en geen verwijsbrief heeft gegeven, de verzekering niet wil vergoeden? Dat kan toch niet zo maar?
CorSus
30 november 2018Mijn vrouw klaagt al vrij lang over pijn in of achter haar borst, maar ze krijgt geen verwijsbrief van haar huisarts. Ze heeft via internet diverse privéklinieken geraadpleegd, maar ook daar vragen ze naar een verwijsbrief. Nu gaan we het volgend jaar maar in Spanje proberen; daar zijn ze iets soepeler en bovendien staat dat land als nummer twee op de wereldranglijst v.w.b. medische dienstverlening.
Paul
7 december 2018Ehmmm… Als je vrouw geen doorverwijzing krijgt van haar huisarts, vraag dan allereerst een second opinion aan bij een ándere huisarts. Of stap desnoods definitief over naar een andere huisdokter! Zie ook:
An
26 september 2016Beste, Ik heb al een paar keer op Gezondr raad gevraagd, maar hier ben ik dus weer. Ik sukkel al bijna 2 jaar met maag en darmen. Voornamelijk als ik friet eet krijg ik enorm buikpijn en misselijk! Ik functioneer enkel nog met buscopan en serrapeptase neem ik nu 2 maand en sindsdien ontzwelt m’n buik want die stond enorm hard. Maar, ik loop al maanden van huisarts naar huisarts en van ziekenhuis naar ziekenhuis. Heb tijdens m’n allereerste aanval MRI, echo enz… Gehad. Niks. Resultaat dokter PDS. Maar zo voelt het niet. Heb een bobbel rechts boven m’n lies. Gas volgens dokter. Stoelgang blijft daar ook zitten. Heb nooit nog honger. Dankzij serrapeptase beter. Had maagzuurremmers gekregen, maar dat helpt niks. Nochtans enorm maagkrampen vooral ’s nachts ook. Ik krijg nergens gehoor. PDS! Ik kan alleen nog kleine porties verspreid over de dag eten en ik weeg 47kg ben 1m66. Iedereen vindt me te mager. Vreselijk!
Paul
27 september 2016Een galblaasdefect of een fikse middenrifbreuk lijkt me niet onwaarschijnlijk… Heel veel sterkte toegewenst!
melanie
6 februari 2017Hoi An, die serrapeptase-enzym, krijg jij die op doktersrecept? Zo ja, wat is de farmaceutische naam van dat middel? Groetjes, Mel
usha
11 november 2017hallo an ik was ook altijd misselijk van de patat en andere vet eten ik eet ook tegenwoordig patat ui de hete luchtoven en ik neem 2x daags kurkuma pilletjes van het kruitvat dat helpt echt ik heb ook altijd zuurbranden gehad dat heb ik nu ook niet meer sinds ik die kurkuma slik en ik eet ook geen vet eten meer als ik aardappels en groente eet dan heb ik er ook altijd jus bij van de Aldi uit zakjes dat werkt ook goed en ik heb er geen last van meer en ik eet gewoon alles als het maar niet vet is en te kruidig is en daar reageer ik ook goed op misschien heb ik u hier mee geholpen groetjes usha
cas
29 augustus 2016ik heb verwijsbrief gehad voor fysio ben je dan verplicht om daar heen te gaan graag u reactie
Paul
29 augustus 2016Nee, je bent nooit verplicht ergens heen te gaan, enkel en alleen omdat je een verwijsbrief hebt gekregen.
anna
24 mei 2016Beste mensen, Ik zit met een enorm probleem. Moeder is opgenomen in het Martini ziekenhuis te Groningen met een epileptisch insult waar ze moeilijk uitkomt. De artsen weten niet goed hoe te (be)handelen en na een zogenaamde stootkuur (extra hoge dosis medicijn) waar ze niet direct op reageerde, was het plan al gemaakt. Er is verder niks aan te doen en laten we haar een dosis Midazolam geven als er trekkingen zijn. Ze WILLEN verder gewoon niks ondernemen, mijn moeder is al een “oudere” en dus is dat het beleid. Na tig gesprekken en aandringen van mij dat er toch actie moet worden ondernomen, is er nogmaals een “stootkuur” gegeven en heeft ze goed gereageerd. En toen pas, 3 dagen daarna, een EEG gemaakt. En nog een medicijn erbij gegeven. Maar de tijd wordt haar niet gegeven en gegund, je moet z.s.m. scoren. Heb gezegd dat een mens geen automaat is en ook nooit zal worden. Er zijn nog 2 EEG onderzoeken gedaan en nog een medicijn erbij. Te veel? Is de combinatie wel goed? Gaan ze elkaar niet tegenwerken? Moeder krijgt vocht en de medicatie via infuus. Voeding, in dit geval sondevoeding (anti-epileptica maakt je erg suf en slaperig) vinden ze niet nodig. Mevrouw zag er goed doorvoed uit en… voor hun heeft het geen toegevoegde waarde. Krijgt beperkt vocht, plast te weinig, donkere kleur, duidt op uitdroging, ook al 16 dagen geen ontlasting, mond ziet eruit alsof ze een maand in de woestijn heeft gelopen, geen controles, helemaal niks!!! Mensen wat moet ik doen??? Het is mijn moeder die daar ligt. Wat moet ik doen? Ik ben radeloos en machteloos, Moet ik een goede advocaat in de arm nemen (wie?). Second opinion aangevraagd, niet echt medewerking gekregen, heeft alleen telefonisch contact gehad met een kliniek van SEIN in Zwolle. Toen ik het UMCG noemde zei de dienstdoende neuroloog dat als ik mijn moeder wil meenemen naar daar, dat ik dat zelf moet weten, maar dat zij geen indicatie wil afgeven. Ik heb gehoord dat het AMC te Amsterdam goed gespecialiseerd is in deze aandoening en zou haar graag naar daar willen hebben. Kreeg ik een opmerking, ja, als de ambulance jullie mee wil hebben! Is dat niet vreselijk erg? Ik hoop dat er iemand is die mij raad / advies kan geven. Dit moet niet langer gaan duren, mijn moeder gaat na zoveel dagen zonder voeding verzwakken. Alvast heel veel dank! Anna, Groningen
Paul
24 mei 2016Beste Anna, Ik heb totaal geen ervaring met zulke problematiek, maar wellicht kun je de (onafhankelijke) klachtencommissie, klachtenfunctionaris, vertrouwenspersoon of ombudsfunctionaris van het betreffende ziekenhuis contacteren. (link) Juridisch advies inwinnen bij Rechtswinkel of Juridisch Loket lijkt me ook niet onverstandig. Verregaandere (juridische) stappen zijn:
Misschien zijn er nog mensen in je omgeving die je kunnen bijstaan om druk uit te oefenen op personen of instanties binnen de betreffende zorginstelling? Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Carla
5 mei 2016Ik ben rechtstreeks van de plastisch chirurg doorgestuurd naar een dermatoloog om onder controle te blijven voor basaalcelcarcinomen. Nu ben ik daar geweest en vragen ze een verwijsbrief van de huisarts en deze wil mij die niet geven. Wat nu te doen?
Paul
6 mei 2016Een basaalcelcarcinoom wordt beschouwd als een (overigens in veruit de meeste gevallen goed te genezen) vorm van huidkanker. Als je huisarts je geen verwijsbrief wil geven voor ‘kankercontrole’ (sorry voor de bruuske omschrijving…) zou ik direct een second opinion aanvragen bij een andere huisarts, vervolgens permanent een andere huisarts zoeken en als je de boel eenmaal hebt laten bezinken een officiële klacht indienen. Maar dat is mijn persoonlijke / ondeskundige mening… Daarnaast zou je je zorgverzekeraar kunnen opbellen en daar je verhaal doen. Sterkte!
anoniem
2 juni 2015Ik heb in 2013 volledig plat gelegen omdat ik niks meer kon. Dit ging eraan vooraf… Ik werd moe rond november/december 2012. Ik dacht dat het lag aan het weer, het was immers winter. Ik had de zorg voor 3 kinderen en stond er alleen voor. Ik was weleens duizelig, maar alle klachten die erbij kwamen, zaten voornamelijk aan de linkerkant. In 2010/2011 in het ziekenhuis gelopen met druk op mijn borst (diagnose angina pectoris). Oké, kan ik mee leven, net als de gewrichtspijnen die ik al jaren heb en de PDS. :) Begin 2013 begon mijn linker oor te suizen en al snel werd ik ook duizelig. Maar wat me bang maakte, was dat de linkerkant van mijn gezicht aanvoelde alsof ik vele verdovingsspuiten van een tandarts had gehad. Het voelde dood, maar trok ook weer weg gelukkig, na een paar minuten. Ik deed mijn kleinste twee kinderen op me knieën in bad en uiteindelijk heb ik de vader van de kinderen om hulp moeten vragen, aangezien ik niks meer kon. Klachten waren: * Duizeligheid; * Oorsuizen; * Verdoofd, dood gevoel in gezicht en linkerhand; * Benen deden niet wat ik wilde, die gingen schokkend een andere richting op i.p.v. vooruit; * Verwardheid; * Blackouts; * Slechte concentratie; * Onverklaarbare koorts; *Kon me niet meer op temperatuur houden; *Lymfeklieren in liezen, buik en nek opgezwollen; * Veel plassen; * Moeilijk uit m’n woorden komen; * Koude handen en voeten (voeten werden dik, paars en erg pijnlijk; * Jeuk; * Snakken naar suiker en veel eten, maar ik bleef afvallen ondanks dat ik plat lag; * Afwijkend bloedbeeld: verhoogde leukocyten; * Liet alles uit mijn handen vallen, letterlijk; * Zicht verminderde, maar ik kon ook weer na 2 dagen goed zien; * Minder horen, oren nagekeken, niks te zien; * Haren vielen uit; * Nagels braken af; * Mijn lichaam deed nu nog meer pijn; * Spieren trilden in een arm, been of elders; * ’s Nachts wakker worden van een beving, inwendig, dus niet aan de buitenkant zichtbaar… dus echt inwendig beven van het hele lichaam, waardoor ik twijfelde of er geen aardbeving gaande was (klinkt raar maar zo voelde het wel); * Brandende ogen; * Zelfs even incontinent geweest; * Kramp in m’n handen en kuiten; * Voorafgaande keelpijn en schor/hees worden met koorts… Nou zijn de klachten al een paar keer teruggekomen, alleen niet in de mate zoals ik ze nu weer heb… Mijn huisarts heeft vorige week bloed laten prikken bij me, maar dit gaf geen afwijkend beeld. De artsen in het ziekenhuis vonden het vreemd dat mijn huisarts me in 2013 niet eerder had doorverwezen en stonden erop dat als ik de klachten terug zou krijgen gelijk aan de bel moest trekken. Dit deed ik vorige week, maar mijn huisarts geeft geen verwijzing. Ik moet het een paar weken aankijken! Ik wil niet afwachten tot ik niks meer kan en de zorg van de kinderen weer compleet uit handen moet geven. Maar hoe kom ik in het ziekenhuis zonder verwijzing? Mijn huisarts heeft ook al fouten gemaakt bij 2 van mijn kinderen in het verleden en bij mijzelf een paar keer. Hoe pak ik dit aan? Ik wil overstappen naar een andere huisarts, maar aangezien ik in een dorp woon en geen vervoer heb, wordt ook dit lastig. Morgen ga ik hem bellen en wil ik zwart op wit hebben met handtekening dat ik maar af moet wachten, want het zal zich wel weer oplossen na rust. Ik wil niet weer zo ziek worden met pijn en maanden platliggen om vervolgens opnieuw aan te sterken enz. Is er iemand die me kan helpen? Iemand die me kan vertellen welke wegen ik moet bewandelen? Ik ben ten einde raad!
Jan
31 mei 2015Ik heb een enorme jeuk aan mijn geslachtsdeel. En dat is nu al een maand aan de gang. De huisarts kan niets vinden en zegt dat ik me maar moet krabben en veel wassen. Maar ik vertrouw het geenszins en wil een verwijzing naar de specialist. Dat wil mijn huisarts niet. Ik kom er met die man niet uit. Hij zou die jeuk eens moeten voelen, dan kraait ie wel anders. Wat moet ik doen?
Paul
2 juni 2015Ik kan me nauwelijks voorstellen dat een huisarts aanraadt te krabben… Is er sprake van aanvullende symptomen: roodheid, zwelling, huidschilfers, smegma, pijn, onaangename geur?
Adora
21 april 2015Hallo, Vorig jaar had ik Helicobacter Pylori met bijhorende klachten: vol gevoel, snel weer honger, gevoel van overgeven. Heb antibiotica gekregen en de klachten verdwenen… Maar nu een jaar later heb ik precies dezelfde klachten, alleen moet ik nu ook echt overgeven. Volgens de huisarts komt de bacterie niet terug en zou het bij mij horen. Zij weigert mij een verwijsbrief te geven om het te laten onderzoeken. Heb het gevoel dat ze me niet serieus neemt en wilt dat ik pillen slik waarvan ik weet dat ze niet werken. Wat kan ik doen?
Paul
22 april 2015Beste Adora, Ik wil je geenszins bang maken, maar enkel mijn persoonlijke ervaring met je delen omtrent Helicobacter pylori. Ik heb er namelijk ontzettend veel over gelezen omdat mijn moeder een extreem hevige besmetting met Helicobacter pylori opliep. Zij kreeg uiteindelijk een bacteriële maaginfectie, maagwandontsteking, maagzweer, maagbloeding, maagperforatie en uiteindelijk een zeldzame vorm van maagkanker, waaraan ze uiteindelijk is overleden. Deze vorm van maagkanker wordt steeds vaker in verband gebracht met de maagsapresistente/maagzuurresistente maagbacterie H. pylori (of eigenlijk beschermt H. pylori zichzelf voornamelijk door zich in de slijmlaag/mucuslaag van de maagwand te nestelen). De laatste jaren wordt er steeds meer bekend over de aanwezigheid van Helicobacter pylori in het maagslijmvlies, maar nog altijd bestaat er heel veel onduidelijkheid. Men weet inmiddels dat de bacterie uitsluitend in de maagwand van mensen en apen voorkomt. Naar schatting maakt Helicobacter pylori onderdeel uit van de maagflora van maar liefst >50% van de wereldbevolking. Daarmee is deze bacterie de belangrijkste veroorzaker van maagwandinfecties en bacteriële infecties an sich. Veruit de meeste mensen met een Helicobacter pylori-infectie krijgen slechts een lichte maagwandontsteking/gastritis en ondervinden hier helemaal geen klachten aan. Of een Helicobacter pylori-stam klachten veroorzaakt zou te maken kunnen hebben met het cag-systeem, wat betrokken is bij de virulentie van H. pylori. Zo heeft iemand met een cag-positieve H. pylori doorgaans ernstigere maagklachten dan iemand met een cag-negatieve H. pylori. Ook het vacuoliserende cytotoxine VacA wat door H. pylori wordt geproduceerd lijkt betrokken te zijn bij diens virulentie. Elke H. pylori-stam maakt zijn eigen type VacA, maar er zijn ook H. pylori-stammen die helemaal geen VacA produceren… Hieromtrent bestaat nog ontzettend veel onduidelijkheid. Worden er door bepaalde maagaandoeningen (die op hun beurt worden veroorzaakt door bijvoorbeeld bepaalde voedingsstoffen, gifstoffen, alcohol, roken, nutritieve tekorten etc.) door omstandigheden binnenin je maag gecreëerd die het mogelijk maken voor Helicobacter pylori om schade aan te richten, of is Helicobacter pylori juist de veroorzaker van maagziekten? De exacte causale en correlatieve verbanden zijn niet altijd even duidelijk. Sterker nog: er worden inmiddels ook steeds meer verkennende onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat Helicobacter pylori ook een nuttige, beschermende functie heeft tegen allerlei kwalen en ziekten… H. pylori zou dus potentiële voordelen en nadelen kunnen hebben; tegelijkertijd nuttig en gevaarlijk kunnen zijn… Wat je huisarts zegt klopt overigens: mensen die succesvol behandeld zijn voor een pathogene/ziekmakende Helicobacter pylori-besmetting krijgen zelden een tweede Helicobacter-infectie. Dat neemt echter niet weg dat dit desalniettemin wel KAN, dus nog altijd tot de mogelijkheden behoort, ondanks dat de kans klein is… Bovendien vraag ik me af hoelang je maagklachten volledig verdwenen zijn en of er wel echt sprake is geweest van een succesvolle behandeling. Wellicht is de bacterie nooit volledig weggeweest… Nogmaals: ik wil je absoluut niet bang maken en ben überhaupt GEEN arts… Sowieso kunnen je huidige maagproblemen ook een totaal andere oorzaak hebben dan een tweede Helicobacter-infectie… Maar persoonlijk zou ik desnoods uit voorzorg aandringen op maagonderzoek en desnoods een second opinion aanvragen bij een andere arts. (bron + bron + bron + bron + bron + bron + bron) Heel veel sterkte! Groeten, Paul
Dunya
16 april 2015Geachte meneer/mevrouw, Een paar maanden geleden ben ik naar de huisarts gegaan om te vragen of ik een aantal moedervlekken kon laten verwijderen. De huisarts wist dat ik er last van had, maar toch heeft die niks gedaan aan het verwijderen van de moedervlekken of me doorverwezen naar een dermatoloog. Ik begreep dit eigenlijk niet, want ik dacht dat als je het wilde verwijderen vanuit cosmetische oogpunt, dat dat dan ook kon. Mijn vraag is dus hoe ik er voor kan zorgen dat ik toch deze moedervlekken kan laten verwijderen, want ik wil dit echt heel graag. Alvast bedankt! MVG Dunya Betos (15 jaar)
Paul
17 april 2015Beste Dunya, Ik zag dat je deze vraag ook hebt gesteld onder het artikel over moedervlekken verwijderen. Daar kun je m’n antwoord vinden. Sterkte met de eventuele moedervlekverwijdering! Groeten, Paul
Willem
17 maart 2015Mijn vrouw is drieënhalf jaar behandeld door een orthopedisch rugspecialist, zij het helaas vergeefs. Omdat ze vrijwel niet meer kon bewegen van de pijn, en uiteindelijk bleek dat er een rughernia zat van 5 centimeter, moest deze worden verwijderd. Omdat hij het risico van een reguliere operatie in hetzelfde operatiegebied te groot vond, verwees hij door naar een gespecialiseerde rugkliniek voor een PTED-operatie. Na 1 dag was ze van de pijn verlost. Mijn vraag: had ik voor die doorverwijzing toestemming bij de zorgverzekeraar (in 2007) moeten vragen?
Paul
18 maart 2015Nee, voor een verwijzing heb je nooit toestemming nodig; een doorverwijzing krijg je of krijg je niet, daar kan je zorgverzekeraar niet over beslissen… Wel is het zo dat niet alle medicijnen worden vergoed door je zorgverzekeraar, zelfs niet als je er een recept voor hebt gekregen. En ook niet alle behandelingen door tweedelijns en derdelijns specialisten worden vergoed, zelfs niet als je daar een verwijsbrief voor hebt gekregen. In beginsel zorgt een verwijsbrief er alleen maar voor dat je terechtkunt bij een bepaald medisch specialist. In veruit de meeste gevallen zal ook een onderzoek/behandeling/operatie vergoed worden door je zorgverzekeraar indien je een verwijsbrief hebt gekregen, maar in bepaalde gevallen is dit afhankelijk van je zorgverzekeraar t.a.v. aanvullende verzekeringen. Sommige verzekeraars hebben bijvoorbeeld WEL zorgcontracten met ziekenhuis X, kliniek X, apotheek X of behandelaar X (afhankelijk van prijs, locatie, deskundigheid, kwaliteitseisen etc.) en NIET met … Y. Het loont dus altijd om even bij je zorgverzekeraar na te vragen of zij een bepaalde behandeling door een bepaalde behandelaar op een bepaalde locatie vergoeden. Ga je naar een zorgverlener waarmee je zorgverzekeraar geen contract heeft, dan krijg je soms geen vergoeding en soms een gedeeltelijke vergoeding, afhankelijk van de verzekeraar en verzekering. Ik weet niet zeker of je bedoelt dat je vrouw drieënhalf jaar geleden behandeld is, maar mocht dat het geval zijn, dan zou je inmiddels allang hebben moeten merken of je zorgverzekeraar de boel vergoed heeft. Dan had je neem ik aan een factuur toegestuurd gekregen.
Willem
18 maart 2015Paul, bedankt voor je reactie! Die doorverwijzing was een must, want mijn vrouw kon geen meter meer lopen van de pijn, met een groot risico van uitvalverschijnselen en rolstoelgebruik. Wij wisten niet eens van de PTED, maar de behandelend chirurg van de Maartsenskliniek had er alle vertrouwen in, en zei dat als ze de kennis, ervaring en apparatuur in huis hadden gehad, ze dat zelf hadden gedaan. De operatie moest vooraf worden betaald (7.400,-) en gelet op de urgentie stond ik nergens bij stil, en verwachtte het geld van Menzis weer terug te krijgen (restitutiepolis), maar dat bleek een vergissing. Menzis vergoedde het niet, want de PTED heette niet te voldoen aan de stand van Nederlandse wetenschap en praktijk. Baarlijke nonsens, waar de PTED Internationaal gebruikelijk is en in vrijwel alle landen wel wordt vergoed. Overigens is die ‘stand’ ook aantoonbaar ondermaats, maar het voert te ver hierop door te gaan. We zijn nu dus zeven (7!) jaar aan het procederen tegen Menzis, en daarmee tegen het NiZ, niet meer dan een corrupte bende, zo is gebleken. Let wel: inmiddels zijn er ruim 11.000 aldus gedupeerden, die in 1 dag via de PTED van hun hernia werden afgeholpen, waar de ‘Nederlandse stand van wetenschap en praktijk’ jarenlang faalde.
Paul
18 maart 2015Beste Willem, Nu snap ik de aanleiding, aard en strekking van je bericht pas. Dit is inderdaad een bekend probleem… zorgverzekeraars die niet uitkeren en zich beroepen op regelgeving, richtlijnen of algemene voorwaarden, terwijl er duidelijk sprake is van medische gronden. Ik snap je handelen overigens helemaal en weet dat er heel veel mensen zijn die het op deze manier zouden hebben gedaan (en zullen doen), vooral als er haast geboden is en iemands gezondheid op het spel staat. Toch is het ontzettend belangrijk om er bij grote medische uitgaven zeker van te zijn dat je verzekering/verzekeraar een bepaalde behandeling dekt/vergoedt. Helaas heb ik dit in het verleden ook aan den lijve ondervonden (overigens niet in zulke aanzienlijke financiële mate). Succes in ieder geval met de procedure en hopelijk gaat het met de gezondheid van je vrouw inmiddels stukken beter! Groeten, Paul
Leja
11 maart 2015Is hier wat veranderd in 2015? Mijn specialist wilde me eerder verwijzen naar andere specialisten tegen de wil van mijn huisarts (die vindt dat ik genoeg specialisten heb gezien), maar nu zegt zijn assistente dat ‘ie mijn dossier heeft gesloten (terwijl hij laatst nog zei dat ik contact moest opnemen, mocht ik nog klachten hebben, en dat hij me nog een zalf wilde voorschrijven) en dat ik een nieuwe verwijsbrief van de huisarts moet hebben voor verdere vragen… Mogen de specialisten in 2015 niet meer doorverwijzen?
Paul
11 maart 2015Voor zover ik weet is er in 2015 niks veranderd qua regelgeving omtrent doorverwijzingen. Ik denk dat je specialist simpelweg van gedachte is veranderd en dat hij jou daarvan niet op de hoogte heeft gesteld, wat (op z’n minst) niet netjes is. Ik hoor het overigens wel vaker, dat artsen face-to-face naar patiënten toe (dus ter plekke) heel erg meedenkend en meegaand zijn en van alles beloven, maar dat er in de praktijk geen medewerking wordt verleend. Als punt je bij paaltje komt, heb je dus niks aan zulke loze beloften en kun je beter direct om een verwijsbrief vragen (dit komt op mij zelfs een tikkeltje schijnheilig over)… Sterkte in ieder geval!
Vincent R.
3 november 2014U moest eens weten wat ik hier in Eindhoven, Noord Brabant allemaal meemaak… Valsheid in geschriften, valse beschuldigingen, smaad, laster, discriminatie en ongelijke behandeling door mijn huisarts en zorgverzekeraar.
XXX
22 juli 2016Ook in ander gaten van het land zijn huisartsen en anderen oppermachtig lees machtsmisbruik , te gek voor woorden , gedoe met velen , niet allemaal
JAC
27 september 2014Kan een specialist bij wie men in behandeling was je ook doorverwijzen naar een collega binnen hetzelfde gebied op basis van een second opinion bijvoorbeeld?
Paul
29 september 2014Ja. In dit artikel over second opinion kun je eventueel meer lezen over tweede meningen.
marcel peña
31 mei 2014Kun je nadat de behandeling al twee jaar bezig is nog een doorverwijzing van de huisarts krijgen die de zorgverzekeraar accepteert?
Paul
2 juni 2014Bedoel je een doorverwijzing met terugwerkende kracht? In dat geval niet nee, het is dan immers geen doorverwijzing, maar veeleer een goedkeuring. Als je een extreem galante huisarts hebt, kun je vragen of hij/zij alsnog wil bemiddelen met de zorgverzekeraar om tot een passende oplossing te komen.
Diederik
22 april 2014Een basisarts is geen huisarts. Maar mag een basisarts (al dan niet werkzaam in een toegelaten zorginstelling zoals een cosmetische kliniek of een andere privékliniek) wel verwijzen naar een specialist? Kan de specialist die verwijzing weigeren? Kan de zorgverzekeraar de vergoeding weigeren van de specialistische zorg als de verwijzing niet van een huisarts komt maar van een basisarts?
Paul
25 april 2014Een chirurg in een privékliniek kan niet op eigen houtje doorverwijzen naar een willekeurige specialist in een ziekenhuis, althans niet met zekerheid en niet met autoriteit waardoor het wordt vergoed door je zorgverzekeraar. Neem gewoon even contact op met je huisarts voor een verwijsbrief of desnoods direct met je zorgverzekeraar. Het gaat erom dat ten minste een van beiden welwillend tegenover je plan staat.
carolien
24 januari 2014Beste Paul, Hartelijk dank voor je vlotte antwoord! Fijne informatieve site! M.v.g. Carolien
carolien
24 januari 2014Ik heb eindelijk, na 10 maanden, een verwijsbrief van de huisarts naar een specialist. Ik heb een kopie van de verwijsbrief en daar staat: ‘reden van verwijzing; vraagstelling’. Bij de vraag procedurevoorstel: ‘op verzoek patiënt’. Kan dit gevolgen hebben voor de vergoeding door de zorgverzekeringen? Krijgt de zorgverzekeraar een kopie van de verwijsbrief? Zou iemand mij kunnen informeren? Bij voorbaat hartelijk dank. M.v.g. Carolien
Paul
24 januari 2014Hallo Carolien, Nee, de reden dat een arts een verwijsbrief schrijft doet er niet toe. Het feit dat je een verwijzing hebt is voldoende. Je zorgverzekeraar mag een claim nooit weigeren indien deze het niet eens zou zijn met de reden van doorverwijzing. Groeten, Paul
Thesaurus Zorg en Welzijn
6 januari 2014Beste Sascha en Paul, Ik ben het met Sascha eens dat intramurale zorg in deze context niet de meest geschikte term is voor de bedoelde derdelijnszorg. In onze Thesaurus Zorg en Welzijn verwijzen we bij derdelijnszorg inderdaad naar de term intramurale zorg omdat met de term derdelijnszorg vaak de intramurale zorg zoals in verpleeghuizen of ggz- of ghz-instellingen wordt bedoeld. We hebben echter ook (in onze versie voor informatieprofessionals) erbij staan dat indien je derdelijnszorg bedoelt in de betekenis van zeer specialistische zorg in ziekenhuizen, dat je het dan hebt over topklinische zorg of topreferente zorg. Dat is ook hier meer op zijn plaats, want deze zorg is inderdaad niet per definitie intramuraal. Met vriendelijke groet, R. Vlot, Thesaurus Zorg en Welzijn
Paul
6 januari 2014Beste R. Vlot, Ten zeerste bedankt voor de opheldering; dat maakt een hoop duidelijk. Ik pas het direct even aan. Groeten, Paul
Sascha
1 januari 2014Ik heb een paar opmerkingen: een basisarts en een huisarts zijn 2 verschillende dingen. Een basisarts heeft de geneeskunde studie afgerond en is daarmee basisarts. Een huisarts heeft daarbovenop de opleiding tot huisarts voltooid en is daarmee ‘gespecialiseerd’ in de huisartsgeneeskunde. Ten tweede is het stukje over tweede- en derdelijnszorg onjuist. Tweede lijn is inderdaad verwezen door de eerste lijn waarbij dus zorg van een specialist nodig is. Dit kan poliklinisch (extramuraal) of klinisch (intramuraal) zijn. De derde lijn is wanneer de tweede lijn verwijst naar een universitair centrum of een extra specialistisch centrum. Dit kan dus ook weer poliklinisch of klinisch zijn. Het onderscheid heeft dus niks te maken met wel of niet nodig zijn van een opname.
Paul
2 januari 2014Beste Sascha, Bedankt voor de aanvulling! Ik dacht dat de term basisarts in België synoniem was voor huisarts, maar dat is inderdaad een misvatting. Ik heb het woordje basisarts dan ook verwijderd. Je punt over derdelijns/intramuraal snap ik echter niet helemaal. Thesaurus Z&W ziet derdelijnszorg als synoniem voor intramurale zorg. Ik snap dat niet alle intramurale zorg per definitie derdelijns is, maar is derdelijnszorg niet veelal intramuraal? Nogmaals bedankt! Groeten, Paul