{"id":2372,"date":"2018-08-16T06:29:02","date_gmt":"2018-08-16T05:29:02","guid":{"rendered":"\/?p=2372"},"modified":"2023-06-01T18:09:06","modified_gmt":"2023-06-01T17:09:06","slug":"verdrinken-weet-jij-hoe-een-verdrinking-eruitziet","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/gezondr.nl\/verdrinken-weet-jij-hoe-een-verdrinking-eruitziet\/","title":{"rendered":"Verdrinken herkennen: weet jij hoe een verdrinking eruitziet?!"},"content":{"rendered":"

Veel mensen hebben voor zichzelf een heel duidelijk beeld van hoe een verdrinking eruit zou moeten zien: Iemand zakt plotseling onderwater en probeert vervolgens een tijdje te watertrappelen terwijl hij\/zij theatraal met (\u00e9\u00e9n van) beide handen zwaait en om hulp schreeuwt’<\/em>\u2026 Deze veronderstelling van een verdrinkingsscenario komt echter zelden overeen met de werkelijkheid en is daarom z\u00e9\u00e9r gevaarlijk. <\/strong>Hieronder lees je precies hoe je een verdrinking w\u00e9l zou kunnen proberen te herkennen…<\/p>\n

Anders dan in tekenfilms & stripboeken…<\/h2>\n

\"verdrinken\"

Bovendien is er bij acuut en kritiek verdrinkingsgevaar nagenoeg altijd<\/em> sprake van de zogenaamde ‘instinctive drowning response’ (IDR) oftewel ‘instinctieve verdrinkingsreactie’ (IVR)<\/strong>. Het gaat hier om een instinctieve \/ automatische \/ onbewuste respons van het menselijk brein om een daadwerkelijke verdrinkingsdood koste wat kost te voorkomen. Deze reactie kan niet doelbewust worden tegengegaan of tegengewerkt, ook al zou je n\u00f3g zo graag willen. (bron<\/a> + bron<\/a> + bron<\/a> + bron<\/a>)<\/p>\n

Instinctive Drowning Response’ (IDR)<\/h2>\n

Iemand die in het water ligt en \u00e9cht het punt heeft bereikt waarop men zo goed als verdrinkt, dan neemt het lichaam –onder invloed van de hersenen– instinctief een bepaalde houding aan<\/strong>. Deze houding kan op het oog verrassend<\/em> KALM en STIL op anderen overkomen; in tegenstelling tot wat velen van een dergelijke ingrijpende situatie vermoeden of verwachten. De lichaamshouding van iemand die in een ‘instinctieve verdrinkingsrespons’ verkeert, wordt veelal gekenmerkt door de volgende eigenschappen:<\/span><\/p>\n

    \n
  1. Het ademhalingsstelsel is ontworpen om adem te halen; iemand die verdrinkt, is dan ook fysiek onvermogend (‘niet<\/em> in staat’) om tegelijkertijd om hulp te roepen<\/strong>.<\/li>\n
  2. De mond<\/strong> van iemand die in verdrinkingsnood verkeert, blijft doorgaans niet lang genoeg boven het wateroppervlak<\/strong> om effectief te kunnen uitademen en inademen alvorens men weer ‘kopje onder gaat’.<\/li>\n
  3. Verdrinkende mensen kunnen meestal niet om hulp zwaaien<\/strong>. Ze spreiden hun armen juist instinctief<\/em> zijwaarts<\/strong> zodat ze zich kunnen afzetten tegen het wateroppervlak, zodoende het lichaam optimaal te kunnen opheffen, en de mond zo hoog mogelijk opwaarts te kunnen houden.<\/li>\n
  4. Iemand in absoluut verdrinkingsgevaar kan zijn\/haar armbewegingen en handbewegingen niet<\/em> vrijwillig of doelbewust controleren<\/strong>; niet om te zwaaien, maar ook niet om bijvoorbeeld een touw,reddingsboei of andersoortige reddingsmateriaal beet te pakken of op te vangen.<\/li>\n
  5. Tijdens de instinctieve verdrinkingsreactie is het menselijk lichaam van begin tot eind rechtop \/ opwaarts in het water gepositioneerd<\/strong>, z\u00f3nder een duidelijk teken \/ bewijs van ondersteunend watertrappelen.<\/li>\n
  6. Tenzij degene wordt gered door een getrainde waterhulpverlener (‘lifeguard’ \/ badmeester \/ strandmeester \/ strandwacht \/ reddingszwemmer \/ reddingsbrigadier) kan iemand die verdrinkt gemiddeld slechts 20 tot 60 seconden strijden \/ spartelen \/ worstelen<\/strong> om boven het wateroppervlak te blijven, alvorens onderdompeling plaatsvindt en men mogelijkerwijs definitief onderwater verdwijnt.<\/li>\n<\/ol>\n

    Al met al gaat \/ gebeurt \/ verloopt verdrinken totaal anders dan veel mensen denken…<\/em><\/p>\n

    Verdrinking ziet er dus NIET uit als ‘verdrinken’<\/h2>\n

    Gerenommeerd auteur Mario Vittone beschreef een indrukwekkend verhaal over een voormalig strandwacht (huidig scheepskapitein) die een potenti\u00eble verdrinking op 15 meter afstand herkende. De kapitein sprong van zijn boot, sprintte langs beide zwemmende ouders, en redde hun dochtertje dat nauwelijks 3 meter achter haar vader dreigde te verdrinken.<\/strong> Vittone zelf diende 19 jaar voor de Amerikaanse Marine en Kustwacht en zijn belangrijkste boodschap is: ‘Verdrinken ziet er niet<\/em> uit als verdrinken’. (bron<\/a> + bron<\/a>)<\/p>\n

    Verdrinkingsdood: onopgemerkt & in stilte<\/h2>\n

    Verdrinken gebeurt doorgaans onopgemerkt en in stilte.<\/strong> (bron<\/a>) Alleen al in Amerika verdrinken jaarlijks om en nabij de 3.500 mensen. \u00c9\u00e9n op de vijf is 14 jaar of jonger. Voor ieder kind dat verdrinkt, zijn er nog eens 4 kinderen die een potenti\u00eble verdrinkingsdood op het nippertje overleven. Talloze ouders hebben hun kind v\u00f3\u00f3r hun ogen zien verdrinken, zonder de verdrinking als zodanig te herkennen. Aanvullende tekenen die kunnen wijzen op een potenti\u00eble\u00a0verdrinking (v\u00f3\u00f3rdat de instinctieve verdrinkingsreactie intreedt), zijn als volgt:<\/p>\n