Antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASPS): psychopaat of kwaadaardige narcist?

139 comments

• Keith Burge

  22 mei 2022

  Ik zal heer Bubuza eeuwig dankbaar blijven omdat hij een einde heeft gemaakt aan financiële problemen. Ik ben Keith Burge; Ik speel graag loterijen als de jackpot hoog is, maar winnen wordt een enorm probleem. Ik wil heer Bubuza bedanken voor het geven van de 5 lotnummers na het uitspreken van een spreuk voor mij in zijn tempel, de nummers kwamen overeen met de vijf witte ballen in de trekking van 4 december om een prijs van $ 1 miljoen te winnen en ik won. Ik las online over zijn geweldige spreukenwerk en ik probeerde het en vandaag is mijn leven ten goede veranderd. Deze man is een god op aarde. Speel je loterij en verlies je altijd? Lord Bubuza is alles wat je nu nodig hebt, Hij deed het voor mij. Bezoek zijn website: Lordbubuzamiraclework.com

  Reply

• Gaby

  19 april 2022

  Ik herken veel bij mijn zwager. Veel liegen, mijn zus negeren, naar beneden halen, egoïstisch gedrag, dierenmishandeling (ze hebben 4 dagen op mijn hondje gepast, hij zei dat ie elke dag is gaan wandelen, nog cadeautje voor hem gekocht, vervolgens kom ik erachter dat mijn hond 4 dagen niet is uitgelaten). En vooral veen aandacht willen. Niks gunnen. Stelen van mijn zus. Mijn zus kan niet rekenen en hij heeft daar veelvuldig misbruik van gemaakt. Beloftes niet nakomen. In het begin van de relatie heeft ie gezegd tegen mijn zus je bent nu met mij dat betekend dat je met niemand weg kan gaan. Als je het toch doet dan gebeurt er iets met je. Sinds juli vorig jaar is de situatie verergerd. Hij heeft mijn zus verboden om contact te hebben met mij en met onze moeder. We weten niet waarom. Ze is meerdere malen huilend naar huis gegaan van het werk. Hoge bloeddruk, zware eczeem. Maar ze blijft ook maar hem in bescherming nemen. Maandenlang hebben wij niets van haar gehoord. Het kost mij veel energie en verdriet, ik sta op het punt het hele contact te verbreken. Ik zie geen uitweg meer. Er wordt niet gereageerd op mijn verzoeken om het uit te praten. Ik ben volgens hem degene die hèm gekwetst heeft. Maar waarmee weet ik niet. Het is zo’n walgelijke enge man. En mijn zus is continue nerveus. Het valt echt op. Nu meer dan een x aantal jaar geleden. Onbegrijpelijk dat ze niet wilt inzien wat voor vlees ze in de kuip heeft.

  Reply

• Lola88

  12 september 2020

  Ik heb dit net meegemaakt! Ik heb alle signalen gezien en stelde ze in vraag maar hij kon me overtuigen van het tegendeel door zoals een kameleon zich aan te passen aan mij! GELUKKIG heeft dit maar 2 maand geduurd maar ik zat in zak en as! Bijna alle punten heeft deze persoon! Hij is zelfs psycholoog! Hij heeft macht over de zwakkeren. Nadat hij enorme projectie deed op mij begon ik wat research te doen en wat ben ik blij! Zelfs na 2 maand ga ik een lange herstelperiode tegemoet emotioneel. Zo erg was het!

  Reply

• Maaike

  29 maart 2019

  Wat een herkenbaarheid, mijn relatie met mijn ex is na 12 jaar stukgelopen. Hij heeft de diagnose antisociale persoonlijkheidsstoornis en narcisme gekregen van een psychiater. Natuurlijk was hij het hier niet mee eens want hij mankeerde niks. Ik kon niet meer en heb hem voor de keus gesteld om hem te onderzoeken en hulp te vragen, dat er iets mis met hem was was duidelijk. We hebben geen hulp kunnen krijgen omdat hij mij overal de schuld van gaf en hij het niet eens was met de diagnose. Ik wist niet meer wat ik moest doen om hem uit mijn leven te krijgen. Zijn dominantie en agressie waren een hel. Altijd was ik bang en op mijn hoede. De sfeer in huis was vreselijk. Hij schreef zich in op datingsites en was alleen maar met andere vrouwen bezig, als ik hem daarmee confronteerde brak de hel los. En ineens ging hij uit zichzelf weg. Wat een opluchting. Helaas had hij al snel weer spijt en wilde terugkomen tot nu toe kan ik hem goed weren uit mijn leven en reageer niet op zijn berichten. Maar ondanks alles wat hij mij heeft aangedaan heb ik nog steeds een zwak voor hem wat ik niet kan begrijpen van mezelf. En nu ik er zoveel over gelezen heb ook nu weet dat hij nooit in staat is geweest van mij te houden. Ondanks dat ik hierdoor niet meer geloof in de liefde, hoop ik toch ooit een lieve man tegen te komen en weer gelukkig te zijn.

  Reply

• Ilana

  5 juli 2019

  Beste Maaike, wat een herkenbaarheid weer in jouw verhaal ook; dat van die datingsites tja… 7 jaar heb ik het volgehouden, we woonden niet samen – hierdoor duurde het waarschijnlijk langer om te beslissen na 7 jaar definitief een knoop door te hakken. als ik dit nu allemaal lees; dan kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan! Hooguit 20% van de tijd was zijn gedrag en gemoedstoestand acceptabel en daar klem je je dan aan vast… Bij ons was het alleen mogelijk om één op één contact te hebben; zonder vrienden of mijn kinderen en familie er bij. Zodra zich een volwassene bij ons voegde, een ontmoeting met een kennis op straat of een kind dat even langs kwam – veranderde hij of hij ging gewoon weg of liep door. Antisociaal ja… terwijl hij in zijn werk wel in staat is om dat aangeleerde korte praatje te maken; maar het gesprek blijft altijd aan de oppervlakte. tijdens de sporadische gesprekken met mijn familie of kinderen, verkondigde hij doodleuk dat hij in de nabije toekomst in Spanje gaat wonen; daar kun je tenminste nog lekker leven. Mij was hij gemakshalve vergeten in die plannen. Kan er helaas wel een boek over schrijven! Jammer dat we er zo lang in bleven geloven.

• Ge Rijn

  17 december 2019

  Maaike, maar voor iedereen hier die te maken heeft- of heeft gehad met narcisten/sociopathen een link naar een site die ik na jaren heb gevonden; Decision-making-confidence.com/relationship-with-a-sociopath.html. Ik heb in de loop der jaren heel wat onderzoek gedaan maar dit is bij verre de beste informatie die je over dit onderwerp kunt vinden. Advies; lees alle verwante artikelen door. En bevrijd jezelf!

• Leonie Bouwman

  7 maart 2018

  Beste lezer, Vanochtend stuitte ik tijdens het googelen op jullie site. Mijn vader was duidelijke narcistisch. Dit heeft een grote negatieve impact op mijn leven gehad. Ik heb een autobiografie geschreven genaamd: ‘De scherven van mijn vader’. Uitgegeven bij Scholten uitgeverij vorig jaar september. Ik heb mijn verhaal openbaar willen maken om mensen die middenin de ellende zitten de ogen te openen wat er aan de hand is. Ik heb al veel positieve reacties gehad op mijn boek. Mensen vinden er steun en herkenning in. Ook vind ik het belangrijk dat omstanders van slachtoffers meer inzicht krijgen zodat de slachtoffers meer steun van hen kunnen krijgen. Wellicht wilt u mij helpen het boek meer bekendheid te geven opdat meer mensen de juiste hulp kunnen zoeken en zich sneller uit hun ‘gevangenis’ kunnen bevrijden. Met vriendelijke groet, Leonie Bouwman

  Reply

• vera ndering

  21 maart 2018

  Veel mensen (ook politie, rechters, advocaten) weten niks van (Verborgen) Narcisme. Er is onlangs een actie gestart “Narcisme nader bekeken voor slachtoffers”-petitie.nl. Deze kun je tekenen voor betere herkenning en erkenning van Narcisme, in de hulpverlening rechtspraak en onderwijs. Het is de bedoeling dat de petitie in april 2018 zal worden overhandigd aan de Tweede kamer.

• Loes

  6 januari 2018

  Ik ben erachter gekomen dat mijn vader een (‘kwaadaardige’) narcist is. Hij heeft mij, mijn moeder en mijn broertje altijd het gevoel gegeven dat wij niks goed konden doen, hoe hard je je best ook deed. Iedere dag was het ook weer afwachten in wat voor bui hij thuis zou komen. Dingen waar ik mee zat durfde ik bijna niet te vertellen omdat ik wist dat hij niks goed vond. Ik hen altijd gezegd dat mijn vader ‘gewoon heel streng’ is. Ik moest en zou het perfect doen op school. In een keer slagen voor de HAVO en door naar het HBO en dat in een keer halen en dan nog het liefst met alleen maar 10en. Oh wee als ik bleef zitten. Dat zou een schande voor de familie zijn. In mijn derde jaar van het HBO kreeg ik paniekaanvallen met hyperventilatie. De dokter heeft mij op gezondheid getest en alles was in orde. Ik moest vervolgens een vragenlijst invullen en daaruit bleek dat ik tegen een burn-out en angststoornis aan zou zitten. Ik werd gekoppeld aan een psycholoog. Door de gesprekken kwam ik er achter dat mijn stress en angst niet voort kwam uit de studie, maar vanuit thuis. Er werden onmogelijke dingen van mij verwacht. Ik mocht niks en als tiener ga je dan liegen over feestjes, vriendjes en andere leuke dingen. Leuke dingen zouden geen plek mogen hebben in mijn leven want dat zou me afleiden van mijn studie en dat zou egoïstisch van mij zijn. In deze tijd ontmoette ik mijn huidige vriend. Deze jongen is het beste wat mij is overkomen. Niemand is beter voor mij dan hij. Een keer eerder had ik mijn vader verteld over een vriendje toen ik 14 was. Ik moest het direct gaan uit maken. De vriendjes die daarop volgde hield ik dus verborgen. Deze jongen daarentegen, daarvan wist ik dat ik met hem zou blijven. Hij is ’the one’. Ik vond dat ik het moest vertellen. Mijn moeder wist het al. Nu mijn vader nog. Een ander ding wat er bij kwam is dat mijn vriend half Indonesisch is en mijn vader een ontzettende racist is. Hier was ik doodsbang voor. Op een dag verzamelde ik al mijn moed en vertelde ik het aan mijn vader. Op het eerste gezicht leek hij heel rustig en zij hij blij voor mij te zijn. In de loop van de tijd kwam zijn ware aard echter weer naar boven. Mijn studie liep door deze stress en angst ook minder goed waardoor ik een jaar over ging doen. Volgens mijn vader zou dit allemaal de schuld zijn van mijm vriend. Daarnaast kwamen de meest racistische en pijnlijke opmerkingen over hem naar boven. Mijn vader had periodes waarin hij me negeerde of juist alleen maar tegen me schreeuwde. Op een dag durfde ik wat van zijn gedrag te zeggen en hebben we knallende ruzie gehad. Die periode daarna hebben wij niet met elkaar gepraat. Op een dag begon hij zelf te vertellen dat hij niet gelukkig is met deze situatie. Ik heb toen besloten om bij mijn vriend en zijn ouders in te trekken. Ik moest niet meer bij mijn vader in de buurt zijn. Ik heb ongeveer 6 maanden bij mijn vriend gewoond en in die tijd niet met mijn vader gesproken. Na die tijd verhuisden mijn vriend en ik naar het huis dat wij hadden gekocht. Op de verhuisdag moest ik echter nog spullen bij mijn ouderlijk huis ophalen. Ik wist dat mijn vader die dag thuis zou zijn en had hier absoluut geen zin in. Ik kwam binnen, pakte mijn spullen en ging weg maar zag wel nog de vreemde blik van mijn vader. Alleen dat deed al pijn. Eenmaal tijdens het klussen in ons huis werd ik gebeld door mijn vader. Hij zei dat hij het wilde goed maken en dat hij spijt zou hebben. Ik kon mijn oren niet geloven. Een paar dagen verder ging ik bij mijn ouders langs en hebben we het ‘goed gemaakt’. We zouden weer werken aan onze band. Ik zou gewoon af en toe langs komen. Wel nog zonder mijn vriend. Na ongeveer een jaar vroeg mijn moeder of ze een keer bij ons langs konden komen. Ik gaf aan dat ik dat wel wilde maar dat het me ongemakkelijk leek omdat papa nooit met mijn vriend heeft gepraat. Zij legde het voor aan mijn vader en ik aan mijn vriend. Mijn vriend stond er voor open en mijn vader ook. We maakten een afspraak. Op de dag van de afspraak vroeg mijn vader me via whatsapp of ik ook zou komen. Ik gaf aan dat ik niet kwam omdat dit iets was tussen hem en mijn vriend. Mijn vader draaide weer volledig om. Waarom moest hij nu weer gaan praten? Hij had toch niks gedaan? Dit is weer zo’n plan van jou en je moeder etc. Ik gaf aan dat ik niet gezellig met Dave op bezoek kom en kan doen alsof er niets gebeurd is. De lucht moest even geklaard worden. Toen heeft hij gezegd dat hij altijd achter mij heeft gestaan ( WAT!?) en dat hij nergens spijt van heeft. Ik was er klaar mee. Ik heb gezegd dat als hij zich zo blijft gedragen en dus voor zichzelf kiest, ik dat ook zal doen, of ik nou met mijn vriend blijf of niet. Sindsdien hebben we elkaar niet gesproken en dat is ongeveer twee maanden geleden gebeurd. Ik wist nu niet goed hoe en wat ik met mijn moeder en broertje moest aangezien zij met mijn vader wonen. Ik voelde me daar niet welkom. Gisteren is mijn moeder bij me langs geweest en hebben we gepraat. Ik vertelde haar dat ik veel heb nagedacht. Ik vind het heel moeilijk om er op te vertrouwen dat mensen echt om je kunnen geven. Complimenten hoor ik wel maar geloof ik bijna niet. Dit komt omdat ik mijn vader ook niet kon vertrouwen. Zijn woorden ook niet. Mijn moeder zei toen dat ze het idee had dat hij een narcist is. Ik heb toen meerdere websites over dit onderwerp bekeken en werkelijk waar ALLE kenmerken komen overeen met mijn vader. Het geeft me aan de ene kant zoveel geruststelling. Er is dus ECHT NIKS mis met mij! Echt niet! Dat vind ik heel moeilijk om te geloven omdat ik altijd heb gedacht dat dit wel zo was, door mijn vader. Mijn moeder geeft ook aan niet meer gelukkig met hem te zijn. Ik heb gezegd dat ze dit bij de huisarts kan aangeven en dan met iemand (maatschappelijk werker?) moet gaan praten over hoe ze dit moet gaan aanpakken. Ik zou het haar zo gunnen dat ze uit deze hel komt. Mijn vader heeft haar echter financieel afhankelijk gemaakt door haar niet te laten werken. Ze laatste jaren heeft ze wel werk gezocht maar slaagde ze niet. Ik denk omdat ze onzeker overkomt omdat ze zo klein gemaakt is door mijn vader. Dit is nu de zorg aan mijn hoofd. Heeft iemand misschien tips voor mijn moeder? Scheiden van een narcist lijkt mij een ingewikkeld en moeilijk proces.

  Reply

• Da

  20 februari 2018

  Dingen zijn vaak anders dan ze lijken. Laat de onzekerheid en emoties niet het logisch beredeneren in de weg staan omdat je antwoorden en uitleg zoekt voor dingen. Doe je dit toch (gelijk ervan uitgaan dat deze eerste ingeving klopt), dan ben je zelf toe aan een diagnose. Of je lijdt dan zelf aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis / narcisme of misschien autisme (asperger). Die komen ook vaak op oudere leeftijd als narcistisch over. Misschien is je moeder wel de narcist, want een doordacht narcist kan de indruk wekken dat het aan de ander ligt. Op hele sluwe wijze en dat gebeurt vaker wel als niet bij een narcistisch ouder. Vind het sowieso raar dat ze haar “ingeving” met je deelt als moeder zijnde, terwijl ze hier niet voor geleerd heeft. Dat vind ik al heel narcistisch en manipulatief overkomen. Vooral als ze hier dan niet eerder hulp voor heeft gezocht… Als je vader werkelijk een narcist was, had ze dat niet één-twee-drie zomaar met je gedeeld. Zonder het zeker te weten, stel je voor dat je moeder een narcist zou zijn met borderline en je vader normaal is, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je vader zoiets overkomt. De ouder die jou het meest wil overtuigen dat de andere ouder de visie niet deugt en die van hem/haar wel de realiteit is waarschijnlijk de narcist. Want iemand die zich bewust is van de waarheid, maar weet dat de narcist eerder gelooft wordt, die houdt op een gegeven moment op zichzelf te verantwoorden en ertegenin te gaan tegenover anderen mensen die de leugens van de narcist geloven. Omdat ze weten dan juist als de boogieman neergezet te worden en narcist te lijken. Maar goed, narcisten zuigen levenslust uit je. Houd je niet bezig met de diagnose van je ouders voordat je zelf er een hebt gehad en zeker weet niets te hebben. Verbeter de wereld, begin bij jezelf, en dan mensen in de omgeving. Probeer je in je vader en je moeder te verplaatsen als het gaat. Autistische kinderen –met name asperger– zijn heel vatbaar voor dit knap staaltje manipulatie en zullen dan ook moeilijk van de narcist z’n mening wijken. Heel beïnvloedbaar, ook al komen asperger-autisten op middelbaren leeftijd wat zekerder van zichzelf over, is dit met narcistisch ouders nog erger het geval, omdat het de visie van de narcistisch ouder is. Als die altijd slachtoffer is van manipulatie en de verkeerde verdenkt narcistisch te zijn, dan is die niet alleen een beterweter, maar ook succesvol gemanipuleerd en onwetend autistisch / narcistisch. Pas op voor de wolf in schaapskleren!

• bloem

  11 december 2017

  Wat een verhalen allemaal. Hoeveel van deze mensen lopen er eigenlijk wel niet rond? Ik heb nu twee relaties gehad met narcisten. Ze verschilden zo van elkaar dat ik na de eerste relatie dacht dat mij dat nooit overkomen zou. En jawel, de tweede was erg attent, behulpzaam, lief voor mijn zoon. Heel anders dan de andere ex. En wilde al snel samenwonen wat verschrikkelijk werd. Na twee maanden wist ik zeker dat er met zo’n persoon niet te leven viel! Hij kleineerde mijn zoon en mij. Maakte ruzie over van alles en nog wat. Was ontzettend jaloers en zelf bleek hij niet te vertrouwen met vrouwen. Eigenlijk kon ik hem in niets meer vertrouwen want het liegen en bedriegen bleef over van alles en nog wat. En o wee als je dat aan het licht bracht… Juist door al zo lang de ellendige dagen te hebben gevoeld met de vader van mijn kind, voordat ik de moed had verzameld de stap te zetten (8 jaar) kon ik hier na 2 maanden al emotioneel afstand van nemen. Heb wel mijn mooie huisje verkocht. Ben verhuisd met mijn zoon en heb hem dus op een andere school moeten plaatsen terwijl hij niet wilde verhuizen. Maar je denkt er goed aan te doen. Elke verhuizing is moeilijk, maar verwacht je al snel met zijn allen gelukkig te zijn. Alles waar je op hoopt…dat zal het altijd blijven…hoop. Je leven wordt kapot gemaakt. Bewust. Er zit zoveel kwaadheid in dat je je werkelijk gek zou kunnen denken hoe iemand die zo leuk en begaan leek, nu zo’n persoon is. Maar het is juist andersom. Het IS die kwade persoon. En al het leuke en lieve om je te veroveren is een groot toneelstuk. Ik heb nu een hele harde les erbij. Liever had ik die mijn zoon en mijzelf bespaard. Maar ik hoop dat ik met dit toch anderen kan helpen. Mijn leerschool is: ga niet samenwonen voor je ECHT iemand kent. Dus na zo’n drie jaar. Deze mensen hebben geen geduld. Dat is een hele belangrijke! Ze willen je snel afhankelijk maken in hun omgeving. Dus trouwen of samenwonen. Je aan hun binden, ver weg van familie en vrienden houden. Nog een hele belangrijke: ze kunnen absoluut niet tegen kritiek! Bij twijfel kun je dit testen. Als je zelf iets misschien niet zo handig aanpakt en iemand zegt daar iets van, kun je je schouders optrekken en het toegeven als dat zo is. Nou… vergeet dat bij een narcist! Maar dat is dan wel een goede test. En let op ze. Kijk goed naar ze, want sommigen hebben inmiddels heel goed geleerd om goed over te komen. Let op gelaatsuitdrukkingen bij kritiek of wat ze met hun handen doen. Kijk welke boeken ze in de kast hebben staan. Mijn ex had o.a.: “Hoe word ik een rat”… Tja, daar kwam ik achter toen ik mijn huis al verkocht had. Dit zijn in ieder geval de dingen waar ik op zal letten bij een volgende relatie. Ik wil dit echt nooit meer meemaken! En ze zoeken juist lieve en warme personen, met veel gevoel dus wees op je hoede. Voor hun is een slachtoffer zo gemaakt. voor ons om weg te komen is een lange weg… Maar zeker de enige! Ga voor vrijheid en echte wederzijdse liefde met respect voor elkaar! Sterkte!

  Reply

• Paul

  12 december 2017

  Wauw, Bloem: extreem heftige levenservaringen die je hebt moeten doormaken! Maar wel onwijs attent dat je deze tips deelt met lotgenoten! Vooralsnog stromen er vooral heel veel vragen binnen die niet zomaar 1-2-3 kunnen worden beantwoord. Maar tips voor het herkennen van een narcist kom ik niet vaak tegen… Hopelijk hebben veel anderen hier iets aan; dankjewel! Nog veeeeeel meer (600+) ervaringsverhalen van narcismeslachtoffers vind je trouwens in de reacties onder de volgende Gezond’r-artikels:

  • Narcisme: is jouw partner egoïstisch, dominant & arrogant?
  • Wat is Narcistische Persoonlijkheidsstoornis (NPS)?

• ingrijpend

  21 maart 2018

  Hij had geen haast en ik ‘kende’ hem al 15 jaar voordat we gingen samenwonen en het werd binnen 14 dagen een hel. Signalen die ik niet herkende; vreemde opmerkingen waar ik lang over na ging denken. Hij leek niet altijd te horen wat er werd gezegd. Noemde anderen soms een ‘wolf in schaapskleren’. Inlevingsvermogen leek af en toe minder. Noemde zichzelf sluw. Is een gladde prater, is graag in de buurt van hooggeplaatsten en manipuleerde. Ik ben uiteindelijk gevlucht.

• Esther

  23 oktober 2017

  Ik herken zoveel in dit stuk. De afgelopen jaren heb ik er blijkbaar een neus voor gehad dit soort mensen in mijn leven te halen. Vooral het afgelopen jaar was zeer zwaar en ik ben er nog lang niet. In mijn geval gaat het niet om een partner, maar om mijn beste vriendin. Althans, dat was zij — waarmee ik ben gaan samenwonen omdat ik dacht dat na 18 jaar ik haar goed genoeg kende om dit aan te kunnen. Zij kwam net uit een coma en had niemand die haar wilde opvangen. O had ik maar eerst goed nagevraagd wat ik mij op de hals haalde. Wat eerst als soms wat snauwen begon naar mijn drie kinderen en mijzelf, uitte zich aan het einde met bedreigingen met een mes en uiteindelijk het toesteken naar mijn oudste dochter die daardoor in haar pols gewond raakte. Wij hebben ons vaak genoeg met zijn vieren in een slaapkamer opgesloten uit angst. Mijn spullen werden vernield, mijn keuken heeft zij totaal verbouwd. Mensen om mij heen riepen steeds, zet haar eruit, maar zo makkelijk is dat niet want de bedreigingen waren reëel en ik wist dat als ik haar eruit zou willen zetten de gevolgen voor ons waren. Het manipuleren, het misbruiken, het schelden, het kleineren, het liegen, het stelen, een grote hoop van geestelijk geweld en dit terwijl mijn kinderen en ik al uit een gewelddadig huwelijk kwamen. Het heeft ons alles gekost om niet te breken. Nu is zij half weg, zij is naar een andere land vertrokken maar wil haar deel van het huis behouden, ook moet ik zorgen dat zij haar inkomsten behoudt door haar papieren te ondertekenen en dus fraude te plegen. En de angst is er nog steeds, nog steeds krijg ik te horen dat zij dan wel terugkomt en dat zij de dingen wel even komt regelen en dat het allemaal mijn verantwoordelijkheid is. Met veel angst heb ik mijn verhuurder ingelicht en tot mijn opluchting heeft hij ons serieus genomen en vervalt haar huurcontract op 1 November, dit betekend dat het huis voor ons is, eindelijk vrijheid, eindelijk ons plekje na al die jaren. Maar ik ben natuurlijk nog niet van haar af, deze week komt zij erachter dat ik heb geweigerd fraude te plegen en dat zij haar inkomsten kwijt is, hoe erg ik het ook vind, hoe moeilijk dit ook voor mij is, zij was 18 jaar mijn aller aller beste vriendin en nu is alles weg. Ik verwacht elk moment een woedend persoon en dan zal ik echt sterk moeten zijn, ik MOET nu doorzetten en mijn angst overwinnen, voor mijn kinderen maar ook voor mij. Na al die jaren is het tijd dat ik leer terug te vechten en mij niet meer laat vertrappen… maar wat ben ik bang…

  Reply

• 7 knufjes en 7 kusjes

  15 september 2017

  Ik was ook getrouwd met een psychopaat. 9 jaar lang. In 2010 gooide die mij het huis uit, excuseer ‘zijn huis’, dat ik betaalde. ???? Intussen is er al een heel destructief spoor getrokken, dat onherstelbare schade heeft aangericht. Moet hij gaan werken, dan rijd hij op zijn eerste werkdag een koppeltje dood, anders zou hij de torenhoge alimentatie waar hij op aasde ontlopen. Ik kan zowat gaan kamperen op de rechtbank. Hulpverleners, rechters draait hij zo rond zijn vingers met de grofste leugentoneeltjes en vuile waspraktijken (wat dan nog in werkelijkheid zijn eigen vuile was is). Gevolg, kinderen wellicht levenslang in een instelling (kinderen willen niet meer naar papa, dus mogen ze ook hun moeder niet meer zien, want moeder manipuleert de kinderen, koopt ze om met haar leefbudget van 300 euro, voert medische experimenten uit op de kinderen, durft zelfs brooddooskaartjes met hierop 7 kusjes en 7 knusjes in de brooddoosjes te steken, wat als hoogst criminele daad moet aanschouwd worden!), mama moet overleven met een leefbudget van -300 euro per maand en word na 8 jaar gestalkt door opgehitste hulpverleners, politiediensten, rechters, … Wanneer kinderen bij vader weg liepen kwam dat omdat moeder de weg had ingestudeerd. Toen kinderen onder extreme dwang teruggebracht werden en de politieagenten waren buiten, zwaaide hij met hun adreskaartje, ‘kijk eens meisjes, ik weet wie ik moet bellen als jullie nog eens gaan lopen!’ Je kan tegen zo iemand niet winnen, ze spelen altijd vals, op alle vlak. Ik wil geen medelijden hier he, zo ben ik niet. Ik hoop alleen, en de lijst is hier al oneindig lang geworden, dat mensen eens gaan nadenken voordat ze mensen zomaar gaan veroordelen zonder dat ze er iets van begrijpen. Een kind moet volgens de wet het onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad, maar rechters, hulpverleners, politie? Beseffen ze nog wat ze aanrichten? Wat de gevolgen zijn van hun daden? Wat de gevolgen zijn voor kinderen die in zulk een situatie zitten. Met mijn tranen kan je intussen de oceaan terug vullen, laat ons hopen dat elk druppeltje ervan de razernij (door onwetendheid) van de wereld zal blussen. Met die hoop wil ik sterven.

  Reply

• Lola

  22 oktober 2017

  Vreselijk! Ik begrijp volkomen wat je meemaakt. Ze zijn zo extreem goed in alles om te keren, te verbergen, te acteren, te charmeren… dat de meeste rechters, hulpverleners, politie, advocaten… ze niet doorhebben maar er er is ook weinig kennis over die stoornis. Men kan uiteraard niet bewijzen of die een NPS heeft, en bovendien is er geen kennis over die stoornissen en worden magistraten en parket belast met familiedossiers bij de Vlaamse rechtbanken hiertoe niet opgeleid. Dus men staat voortdurend met de rug tegen de muur, machteloos, uitgeput, financieel aan de grond en de ene procedure na de andere waartegen je jezelf (de kinderen) hopeloos probeert te verdedigen maar in het wilde rond aan het slaan want je weet niet wat gedaan. Weinigen kunnen geloven dat een vader zo erg kan zijn. De mijne is dan nog zo extreem goed dat hij MIJ beschuldigt van wat hij zelf is, doet, heeft gedaan of zal doen. Hij heeft mijzelf ook nog als eerste beginnen beschuldigen een perverse narcist te zijn. Tot voor kort wist ik niet dat dat de verklaring kan zijn voor onze sinds het begin wederkerende problemen. En is hij zelfs lid van verenigingen (langs Franstalige kant) die hulp bieden aan narcisme slachtoffers. ???? Hij leert elke keer bij en probeert elk woord, elke houding van mij zo te verdraaien om mij te beschuldigen van manipulatie en denigratie enz… Hij heeft zelfs een vloeistof op zijn bord eten gedaan, er zijn broodje in gelegd 1 hap van gegeten en had dan zogezegd geen honger en gaf de rest aan onze zoon. Waarop beiden kort daarna moesten braken en hij alleen naar spoed is gegaan, politie heeft gebeld en enkele maanden nadien met het verslag van spoed klacht heeft neergelegd voor poging tot vergiftiging van hem en mijn zoon. De huisdokter zegt dat uit zijn bloedtesten niets bleek, hoogstens een voedselvergiftiging (ikzelf was enkele dagen ervoor zo misselijk geweest dat ik tot 2 keer toe mijn bewustzijn verloor en in mijn braaksel op de grond wakker kwam, maar hij herhaalt die beschuldiging overal dat ik vermoedens heb dat hij dus zelf een giftige vloeistof heeft in zijn bord gedaan. (alsof hij-eisend als hij is-) zijn eten in een nat bord zou leggen. Enkele jaren geleden heeft hij zich na een ruzie met de kinderen aan een elektriciteitskabel aan de trap voor hun slaapkamer omhoog gehangen om ons een lesje te leren. Ik kan zo doorgaan maar het ergste is dat hij geen enkele empathie nog spijt betuigt en mij en de kinderen helemaal wil vernietigen sinds ik eindelijk van hem wil scheiden. Hijzelf speelt wel het slachtoffer en is een pathologische leugenaar. En is er zo goed in… Veel moed; niet opgeven en hopen dat er licht is aan t einde van de tunnel!

• Munt

  13 maart 2018

  durft zelfs brooddooskaartjes met hierop 7 kusjes en 7 knusjes in de brooddoosjes te steken, wat als hoogst criminele daad moet aanschouwd worden! Wat betekent dit in vredesnaam? Googelen geeft helaas geen enkele verklaring. Verder wens ik je heel veel sterkte en weidsheid toe!

• Spawn

  16 juli 2017

  Mijn schoonmoeder heeft ASPS. Zij is nooit officieel gediagnosticeerd omdat zijzelf vindt dat er niets mis is met haar en wij haar met geen mogelijkheid bij een psychiater kunnen krijgen. Toch weet ik 99,9% zeker dat zij ASPS heeft. De lijst met symptomen is helaas heel lang, en evenzo de momenten van last die wij van haar hadden. Wij hebben haar in het verleden een jaar of drie buiten ons leven gesloten, omdat wij haar gedrag niet meer wilden meemaken. Nu is zij mondjesmaat weer in ons leven, maar zijn wij wel sterk begrensd in wat wij van haar tolereren. Ze is een diep gestoorde vrouw, met tal van problemen vroeger en heden ten dage. Zo heeft zij een grote schuld en heeft schuldsanering beslag gelegd op haar inkomen. Ze heeft nooit een baan kunnen behouden, was niet vies van criminele activiteiten, oplichting naar uitkeringsinstanties, verdovende middelen, seksuele uitspattingen, en ga zo maar door. Haar zoons hebben het zwaar gehad in hun jeugd, kinderbescherming of school heeft nooit alarm geslagen. Dit getroebleerde gezin leefde min of meer onder de radar. Mijn echtgenoot zegt daarover dat er ook grote schaamte was voor de gezinssituatie en dat ze er alles aan deden om de schone schijn op te houden. Ze is aan te spreken op onacceptabel gedrag. Maar de motivatie om zich aan bepaalde regels te houden, komt altijd van buiten (bijvoorbeeld bang dat haar zoon boos wordt). We moeten continu alert blijven bij haar, en dat vreet energie. Meer contact dan we nu hebben, ga ik niet aankunnen. De momenten dat ik haar zie, tolereer ik, maar daar is alles mee gezegd. Onze kinderen hebben hun oma tenminste leren kennen. Ze vinden haar wel “raar” en “vreemd”. Zo jong als ze zijn, hebben zij al door dat er iets niet klopt aan haar. Zelf strubbel ik nog steeds met de emoties die zij bij mij oproept. Ik weet dat het een stoornis is, dus moet ik haar gedrag / uitspraken etc. in die categorie plaatsen. Maar soms is mijn innerlijke reactie op haar gedrag heel primair; dan kan ik haar wel wat aandoen en wens ik haar van alles vreselijks toe. Voor de omgeving is de omgang met een ASPS’er heel zwaar.

  Reply

• sjakkie kuggers

  5 juni 2017

  tja tegenwoordig barst het van de gestoorden psychoten en verslaafde in deze maatschappij , en de instellingen voor geesteszieken puilen uit zo vol dat ze zitten en het aantal WIA met psychische aandoeningen is al jaren groeiende , triest . is de maatschappij gek aan het worden vraag je je dan af .

  Reply

• zeemeermin

  28 april 2017

  Mijn 21 jaar lange relatie met mijn kwaadaardig narcistische man is als een molensteen om mijn nek geworden. Omdat ik gek genoeg nog steeds van hem hou , en er zeldzame goede momenten zijn samen met onze kinderen kan ik absoluut niet bij hem weg. Maar de wekenlange ruzies, afstandelijkheid en psychisch sadisme zijn standaard geworden, dan 1 of hoogstens 2 dagen goed en vervolgens weer een nieuwe uitputtingsslag. Het jaloers maken met ophemelen van andere vrouwen, kritiek op mijn uiterlijk en huishouden hebben, te lang bij een andere tafel gaan praten als we ergens wat eten, me negeren in gezelschap van andere mensen waardoor ik geen feest meer kan verdragen… Het geeft hem waarschijnlijk een gevoel van macht en controle. Ik weet dat hij acteert en daarom is hij gigantisch populair bij veel mensen, hij komt bij hun als een sociaal, warm en innemend mens over. Een heel klein groepje mensen kijkt daar doorheen, en ziet zijn valse aard. Ik maak mezelf geestelijk doodmoe door me af te vragen, hoe kan iemand zo zijn? Dat het je onverschillig laat dat je gezin zich niet meer goed voelt thuis en dat de kinderen vooral nu in hun puberteit weg willen naar hun vrienden, weg van die huilende moeder en kille vader… Dan ben je gewoon een zware gek, die er een dagtaak aan heeft mensen te kwetsen en zwak en klein te maken. Een overwinning voor het gemankeerde ego. Er begint zich een woede bij me op te bouwen, dat ik in zware tijden soms schrik van mijn gedachtes, om hem uit te schakelen. Doe normaal denk ik dan, denk aan de kinderen. Aan hem merk ik precies hetzelfde, laatst zei hij al tijdens een ruzie dat een ander me vast rattengif zou geven. En vorige week zei hij onderkoeld dat hij als hij mij was met mijn overgevoelige karakter allang zelfmoord had gepleegd. Mijn overspannen reactie hierop moet zijn overwinning zijn geweest. En hoewel hij hier (waarschijnlijk onoprecht) zijn excuses voor heeft aangeboden, weet ik steeds beter dat ik met een psychopathische narcist te maken heb. Daarom wil ik ook bewijzen gaan vastleggen, met geluidsopnames, foto’s op een onverwacht moment, zodat ik later als deze gevangenis ooit voorbij is kan terugzien dat ik niet de dader was van deze destructieve relatie. En mocht –wat ik echt niet verwacht– er iets met me gebeuren, dat duidelijk is wie het was.

  Reply

• Guanoniem

  4 juni 2017

  Ga direct weg… Ik heb er ook in gezeten… En heb uiteindelijk de macht over mijn eigen leven teruggepakt. Als je denkt dat je niet weg kunt, weet dan dat maar zo lijkt. En ik hou ook nog steeds van mijn ex-vriend… Maar heb besloten dat dat niet hoeft te betekenen dat ik me dan maar moet laten blijven mishandelen. Eigen verantwoordelijkheid nemen voor jezelf is je eigen leven weer in de hand nemen… En jij bent de enige die dat voor jou kan doen! Soms is liefde ook loslaten… Na mijn tijd met een narcist was de liefde die ik voor mezelf voelde tot ver onder nul gedaald en dacht ik dat ik zo weinig waard was dat ik maar beter dood kon zijn… Ik ben nu twee jaar verder en begin weer gelukkig te worden met mezelf. Er is altijd hoop… Je kan altijd weg…

• Paul

  5 juni 2017

  Dankjewel voor je inspirerende en hoopvolle berichtje!

• Carmen

  2 juli 2017

  Hoi. Ik zit jouw verhaal te lezen en heel veel komt overeen met wat ik heb meegemaakt. Ga ALSJEBLIEF weg. Deze mensen houden van niemand behalve van hunzelf… Als je niet alleen kan zoek hulp. Liefde is geven en nemen. Je kan niet alleen geven en niks ontvangen. Je bent een mens en zal dit niet overleven.

• Lola

  22 oktober 2017

  Opgepast! Bereid je eerst op elk vlak zeer goed voor vooraleer je een scheiding aankondigt. Google eens op “Hoe scheiden van een narcist?”…

• Scott

  16 april 2017

  Ik heb nu al een tijdje het gevoel dat mijn broertje hier last van heeft. Vele van de genoemde kenmerken zie ik in hem terug. Zijn acties brengen in ieder geval mij emotionele schade toe. En het doet mijn ouders ook veel pijn. Ik weet niet wat ik hiermee moet gaan doen. Hij is pas 13 en nu al brengt hij veel problemen met zich mee. Als iemand mij wat advies kan bieden zou ik dat met open armen accepteren.

  Reply

• Richard

  11 januari 2017

  Den Haag — Inmiddels 4 maanden aan het herstellen van een relatie met een kwaadaardig narcistisch borderliner, transgender met alcoholverslaving (1 a 2 flessen wijn per dag). 2,5 maand ging alles goed, voelde geweldig, alcoholverslaving begon op te vallen, gesprekken gevoerd, veel angststoornissen en psychoses. Inmiddels al tot over mijn oren verliefd. Toen gaf ze toe dat ze al 15-20 jaar onder behandeling is voor narcisme en borderline, gaf ook toe dat ze de begeleiding goed kan manipuleren en vaak ook niet serieus neemt. Heeft continu nodig dat mensen haar op een voetstuk plaatsen. Het is een extreem goed gelukte trans en dus zijn er genoeg mannen en vrouwen die haar dit gevoel maar al te graag geven. Ze manipuleert haar hele omgeving. Zodra je kritiek op haar uit of ze merkt dat jij haar doorziet, dan zal haar narcisme met je afrekenen. Ze ontneemt je alle macht, isoleert je van de rest van haar omgeving, spreekt slecht over je, verbreekt elke vorm van communicatie, geeft je zelfs niet de kans om ergens nog over te kunnen praten, liegt en bedriegt, maar is tegelijkertijd doodsbang voor alles en iedereen. Voor mij had ze een relatie. Daarvan gaf ze aan dat hij een keer (zonder haar toestemming) zijn dochter had meegenomen naar haar appartement en toen belde hij haar toen ze op haar werk was vanuit het appartement. Tja, misschien niet handig, maar ook niet heel erg lijkt me als je inmiddels iemand de sleutel hebt toevertrouwd. Het was voor haar voldoende om hem vervolgens volledig uit haar leven te bannen. Je hoort dit aan en denkt… hmmm, dat is wel erg vreemd, dan moet er echt wel meer aan de hand geweest zijn. Inmiddels weet ik dat er dus echt niets meer nodig is voor deze narcistisch borderliner om je van geweldig om te vormen naar niets. In mijn geval kwam ik 2 weken na een hartaanval op het strand op voor een inmiddels gezamenlijk vriend die al 5 keer had aangegeven een nieuw vriendinnetje van haar niet te trekken vanwege het ontbreken van een klik en te groot leeftijdsverschil.Ze bleef maar doordrukken dat zij er vanaf dat moment bij moest zijn als onderdeel van het vaste vriendengroepje. Dat ging hard tegen hard en ze zaten gewoon tegen elkaar te schreeuwen op een geweldig mooie zonnige dag op het strand. Na 20 minuten was ik het zat en bemoeide ik me ermee. Gaf aan dat hij een terecht punt had en of het wat rustiger kon de discussie. Merkte meteen dat dit bij haar niet in goede aarde viel. Ze bleef maar doorgaan. Op een gegeven moment was ik het zat: ik zei M., als zij belangrijker voor je is dan wat wij vinden, sodemieter dan maar op. Communicatief had dit misschien wel iets anders gekund achteraf bezien, maar had ook niet verwacht dat ze dan op zou staan en ook zou gaan. Ze ging en kwam ook niet meer terug. Het bleek dat ze halverwege de dag al een hele fles wijn op had. Ik belde haar, maar ze wilde niet meer terugkomen. Het afstand nemen, het liegen, bedriegen begon en twee weken later was het klaar. Narcistisch borderliners, ze vertellen een leugen over jou aan de omgeving en hun afhankelijke omgeving zijn maar al te zeer bereid om die leugen te geloven. Als ze maar niet zelf buitengesloten worden. En wie zaten een week later met elkaar op het strand? Jawel nota bene die “vriend” voor wie ik opkwam met het meisje en het transseksueeltje. Kortom… een lekker onbetrouwbaar zootje. Ik uit het hier want gek genoeg is er niets geregeld als je slachtoffer bent van een narcist. Ze maken ongestraft je leven tot een hel. Op naar het volgende slachtoffer! Zelfs de directeur van de GGZ-instelling doet niets met alle info die beschikbaar gesteld is. Triest dat er totaal geen bescherming is voor de slachtoffers.

  Reply

• Alexis

  16 januari 2017

  Ik ben van mening dat transseksuele mensen allemaal ernstige narcistische tendensen hebben en die komen voort uit een basis van zelfhaat, de haat omdat ze zichzelf nooit hebben kunnen accepteren. Het zijn mensen die vluchten in een fantasiewereldje en die zullen inderdaad eisen van hun omgeving dat ze op een voetstuk geplaatst worden. Ik zeg: wegblijven van die verloren zielen. Zoek een leuke vrouw, the real deal, daar kan je pas op bouwen. Groeten!

• Paul

  16 januari 2017

  Generalisatie 2.0 :(

• Nadine

  26 november 2016

  Een van mijn kinderen heeft veel overgenomen van de vader (psychopaat / narcist). Het geweten van m’n kind is niet voldoende ontwikkeld (passend bij leeftijd – 10 jaar). Volgen nu intensief therapietraject. Is hierover meer bekend? Wie heeft hier ervaring mee en informatie over? Ik kan weinig terugvinden.

  Reply

• Natasja

  5 december 2016

  Je laat jullie kind een traject doen waarover je zelf niet goed geïnformeerd bent? Je partner (waarschijnlijk ex?) bestempel je als narcist (vrouwenkwaaltje) maar ik vind je wel erg naïef en ook nietszeggend. Anders had je kind wel meer iets van jou overgenomen…

• Anoniem

  31 december 2016

  Hoi Nadine, Ik heb helaas geen informatie of advies voor je, wel kan ik me voorstellen hoe machteloos je je voelt. Ikzelf ben al meer dan een jaar aan het scheiden, dit liep al snel uit op een vechtscheiding. Ons kindje was nog geen maand oud toen deze rollercoaster zijn route begon. Ik kende hem als een stugge, harde, maar ook een lieve man. Nadat de scheiding anders verliep dan gepland (mediator ging niet door, omdat ik hem 2 dagen na de breuk al versierend chattend betrapte met zijn ex) kon ik het niet verdragen om de hele scheiding met hem onder een dak te leven. Ik vroeg hem te vertrekken, want ik zorgde uiteraard voor ons pasgeboren kind. Nee, ik moest maar gaan! Ik was immers ook de reden waarom er gescheiden werd, dus waarom moest hij gaan? Hij had het niet verpest? Na een paar dagen gaf ik aan dat ik de voorlopige voorzieningen aan ging vragen, het was echt ondragelijk. Ik wou nog vechten en was kapot van verdriet, maar zijn besluit stond vast. Ondertussen was het wel “liefje kom eens, kunnen het toch gezellig hebben samen?” En ondertussen ook swipend op tinder naast mij op de bank. Zo gezegd zo gedaan, een advocaat gebeld en de voorlopige voorziening aangevraagd, hij wist dat ik met het kind zou mogen blijven, dus verklaarde mij op dat moment meteen de oorlog. Ik nam het echt met een korreltje zout.. en eigenlijk nam ik hem niet serieus. Algauw kwam ik erachter dat ik fout zat.. Meneer maakte elke dag meldingen bij veilig thuis dat mijn kind niet veilig zou zijn bij mij, doordat hij zo vaak belde en bleef volhouden gingen alle alarmbellen af bij de instanties. Dit was het begin van hele massamolen aan instanties, veilig thuis kwam er niet uit, dus kwam de raad erbij. Er werd een volledig onderzoek naar mij gestart en ik ben helemaal doorgelicht, na alle partijen te hebben gehoord (huisarts, consultatiebureau, verloskunde, kraamzorg en de psycholoog) kwamen ze tot de conclusie dat mijn kind goed zat bij mij en het dossier werd gesloten. Mijn ex was furieus en zag dit als een verlies en was niet van plan om op te geven, toen hem kenbaar gemaakt werd dat deze strijd ook voor hem nadelen kon hebben besefte hij dat het niet ging lukken via de raad / jeugdzorg. Er moest een ander strijdveld ingezet worden.. toen hebben hij en zijn omgeving geprobeerd ervoor te zorgen dat ik mijn woning kwijt zou raken (door 3 maanden huurbetaling onmogelijk te maken) ik naar de rechter, niet ontruimd en kon de huur weer betalen en de achterstand inlopen. Doel was, dakloos worden en dan zeggen dat ik mijn kind geen stabiele thuissituatie bieden kon. Plan weer mislukt.. toen werd hij fysiek gewelddadig, dat had ook geen invloed op mij. Politie kon niets, want het was telkens net niet zichtbaar. Toen ging hij over op de psychische toer, mij laten geloven dat hij wou vechten en spijt had, maar het werd een trekken / afstoten spel, zodat ik (hoopte hij) labiel zou worden en door zou draaien. Ook dit lukte hem niet, omdat ik consequent naar mijn psycholoog bleef gaan. Het fysieke en mentale wisselde zich constant af. Toen dit alles niet lukte kwam er een valse aangifte met allerlei stukken in elkaar gepuzzeld, rechtszaak om hoofdverblijf van de kleine bij hem, ineens wou hij financieel ook dingen zien en ga zo maar door… En zo gaat de cirkel steeds rond en is het nog steeds aan de gang. Hij houd gewoon niet op. Ik probeer het te negeren, maar zijn acties lopen wel de spuigaten uit.

• The Show Must Go On!

  31 januari 2018

  Ik hoop dat het rond de 40ste minder wordt. Ik probeer bewust te worden van mijn doen en laten en niemand bewust te beïnvloeden. Heb van mijn ouders goede opvoeding gehad dat scheelt een hoop, gelukkig heb ik geen sadistische trekjes geloof ik.

• TOLKAMER

  14 november 2016

  Wauw… Ik werd er G#&L van, al lezend. Ik ben al gediagnosticeerd met ASPS, maar ik heb zojuist mijn eigen gebruiksaanwijzing gevonden hahahaha 96% van dit Artikel is op mij van toepassing. Op dit moment zit ik vh eerst sinds drie wkn in een forensische psychiatrische instelling met een IBS. Tja. Moest ik maar niet zeggen dat ik met een clownspak en een hakbijl op een basisschool zou gaat staan vlak voor Halloween, hahahaha. Maar wauw… Nog nooit zo opgewonden geweest om iets te lezen…

  Reply

• The Show Must Go On!

  31 januari 2018

  Kan er niks aan doen maar vind dat clownspak wel super grappig…

• Charlotte

  1 november 2016

  Een paar maanden geleden heb ik ontdekt dat mijn vriend me bedroog met meerdere vrouwen met wie hij ook een relatie had. Een hele hoop leugens zijn daarbij boven gekomen. Maanden daarvoor voelde ik dat er allerlei zaken fout zaten, dat zijn verhalen niet klopten en dat hij zelf niet helemaal klopte, maar ik kreeg er maar geen vat op. Bleek ook dat hij niet aan zijn proefstuk toe was en hetzelfde patroon van liegen en bedriegen in zijn vorige relatie toepaste. Misschien zelfs ook in andere relaties, maar daar heb ik geen bewijs van. Gelukkig waren we nog maar een goed jaar samen en woonden we nog niet samen. Nadat zijn bedrog en leugens uitgekomen zijn, hebben we nog een tijdlang gepraat, maar uiteindelijk heb ik de relatie en het contact volledig verbroken, omdat het in mijn ogen compleet zinloos is om met zo iemand contact te houden. Hij stuurt me nog af en toe een sms, wat ik helemaal niet begrijp. Wat probeert hij daar eigenlijk mee te bereiken? Ik probeer nu alles een plaats te geven, verder te gaan, maar het lukt me niet goed. Ik begrijp niet dat iemand in staat is om te doen wat hij doet. Ik kan maar niet vatten dat iemand empathisch lijkt (zelfs meer dan ik zelf, ik was op veel vlakken veel harder) en toch helemaal geen geweten heeft. Toen ik las over de kenmerken van sociopathie ging er bij mij een lichtje branden. Hij vertoont werkelijk alle kenmerken van een sociopaat. Dat weten helpt me een beetje vooruit, maar ik stel me constant de vraag hoe het komt dat ik op zo iemand gevallen ben én hoe kan ik ervoor zorgen dat ik dat niet nog eens meemaak? Hoe herken je die mensen? Waar moet je op letten in het begin? Ik dacht dat hij de man van mijn leven was. Wat een illusie. Ik weet dat hij gewoon verder doet. Hij kan niet alleen zijn en heeft constant aandacht en bevestiging nodig. Het is waarschijnlijk niet juist of een maat voor niets, maar ik zou zo graag andere vrouwen waarschuwen voor hem. Ik vind het onrechtvaardig dat iemand vrolijk het ene na het andere hart kan blijven breken. Hij is slim en heeft nergens een profiel op een social media site. Daar is hij mee gestopt nadat zijn bedrog in zijn vorige relatie uitgekomen is door een foto. Kan ik iets doen? Zijn naam ergens op het net vermelden zodat hij in een google search opduikt bijvoorbeeld? Nu vind je namelijk helemaal niets als je zijn naam googelt. Of is dat de moeite niet waard? Hij zoekt vrouwen online en nog wel op betrouwbare, goede datingsites voor mensen die op zoek zijn naar een serieuze relatie. Zo hebben wij elkaar ook leren kennen. Kan je datingsites op de hoogte brengen? Het heeft waarschijnlijk allemaal geen zin, slechts een trieste vergeldingspoging… Wat denken jullie?

  Reply

• Maya

  22 november 2016

  Hoi ik herken je verhaal heel erg. Ook ik kan het mij ( nu inmiddels wel een aantal jaren geleden) nog steeds niet voorstellen dat iemand zo is. Maar hij was toch daadwerkelijk echt zo, 100 procent en geen twijfel over mogelijk. De grap blijft dat ik , doordat ik me het niet kan voorstellen toch steeds weer bij mezelf ga zoeken. Die ene keer dat hij toen zo en zo deed dat was best heel oké, dan is mijn oordeel vast te heftig. Ik voel me bijna schuldig om iemand zo erg te veroordelen. En ja hoe kan ik in vredesnaam voor deze persoon gevallen zijn. En dan inderdaad hoe zorg ik ervoor dat ik dat volgende keer herken?? En als laatste waar ik t vooral roerend mee eens ben: hoe zorg ik ervoor dat deze man niet de volgende en de volgende en de volgende vrouw kapot maakt. Ik deel je wens om hier wat aan te doen. Maar hoe????

• Dees

  2 december 2016

  Wow precies dit had ik kunnen opschrijven! Paar maanden terug zocht ik alles bij mezelf, was ik boos op mezelf. Maar nu ik heel veel gelezen heb over sociopathie, narcisme en reacties van anderen is dat totaal verdwenen. Helaas zit de pijn er na een half jaar nog steeds van waarom ik. Maar goed het is niet alleen ik maar ook de rest waar hij mee in contact komt.

• Milly

  12 januari 2017

  Hai Charlotte, Ik ga door exact hetzelfde. Wat je omschrijft klinkt als mijn vriend. Ik heb haast het vermoeden dat we het over dezelfde persoon hebben. Ik zou graag met je in contact komen. Ik wil bij hem weg en ook toekomstige ‘prooien’ waarschuwen…

• Milly

  12 januari 2017

  Hai Charlotte, Ik ga door exact hetzelfde. Wat je omschrijft klinkt als mijn vriend. Ik heb haast het vermoeden dat we het over dezelfde persoon hebben. Ik zou graag met je in contact komen. Ik wil bij hem weg en ook toekomstige ‘prooien’ waarschuwen.. Mijn verhaal, ik ben ondertussen 5,5 jaar samen met een man die me meesleepte met zijn charme en enthousiasme. In het begin leek het fantastisch, maar na een paar maanden begon ik bepaalde ‘rode vlaggen’ te zien. Pesterijen, betrapte hem op leugens.. Hij ging steeds meer manipuleren. Als ik hem aansprak op zijn gedrag wist hij zichzelf er onwijs goed uit te lullen en zelfs om te keren naar mij. Door mijn eigen naïviteit en onzekerheid heb ik mijn intuïtie het stilzwijgen opgelegd en ben doorgegaan. We kregen onze eerste zoon, en later nog een zoon en afgelopen jaar onze dochter. Hij heeft het zo sluw en langzaam erin gebracht, maar uiteindelijk liep ik op m’n tenen, paste de televisiezender aan als hij binnenkwam, probeerde niks fout te doen. Bang om zijn agressie, irritatie en vervolgens zijn kwetsende kritiek uit te lokken. Naar onze kinderen is hij zeer wisselend, soms super warm en lief.. Andere keren ongeïnteresseerd en oneerlijk kwaad. Schadelijk dus. Afgelopen november vond ik in z’n telefoon appjes met een vrouw waaruit duidelijk bleek dat hij vreemdging. Na veel onderzoek, zijn volhardende ontkenning hem uiteindelijk zo ver gekregen toe te geven dat hij een relatie had met deze vrouw voor maanden achter elkaar. En het begon toen ik zwanger was, een week na ons huwelijk was afgesloten. Toen wist ik dat ik niet te maken heb met zomaar een iets narcistisch type. Na veel speurwerk ben ik achter nog een contact gekomen, een ex-vriendin waar hij telefonisch contact mee had (volgens hem en haar) en zij vertelde me de grove leugens die hij ophing over mij. Misschien duidelijk, mijn hart is gebroken, mijn rug vol messen. Ik voel me zwaar vernederd en gekwetst. Het enige wat ik wil is weg, mijn kinderen en mijzelf een beter leven geven. Maar hij blijft nu smeken, huilen en meer smeken. Hij wil me zogenaamd absoluut niet kwijt. Wat nu? Iemand tips…?

• Monique

  30 oktober 2016

  Tegenwoordig word er al heel gauw een stempel op een mens gedrukt omdat er zoveel informatie vrijkomt via het internet. Heel veel mensen zien door de bomen van stempels het bos niet meer en gaan mensen beoordelen aan de hand van info wat op het internet verschijnt. Heb een relatie gehad met een man die door de GGZ is onderzocht en is gediagnoseerd met een Narcistische Persoonlijkheid Stoornis. Deze man wist na het beëindigen van onze relatie alles zo om te draaien dat hij zelfs mijn familie ervan wist te overtuigen dat ik diegene was met een NPS terwijl ik juist hooggevoelig en heel empathisch ben. Ik heb uitgezocht dat chemische drugs / medicijn verslavingen ervoor zorgen dat mensen hun hersenen beschadigen en daardoor het empathisch gedeelte voorgoed verdwijnt. Ben inmiddels zelf een hartpatiënt en weiger daardoor mijn eigen medicatie te slikken omdat deze dezelfde uitwerking op mijn hersenen hebben. Heb 3 bypasses en te wijten aan hoog cholesterol… zeggen ze. Nu gebruik ik al een klein jaar geen medicijnen meer en voel mij lichamelijk en geestelijk goed. Ik gebruik wel voor het slapen THC olie voor een ontspannen nachtrust. Mijn hersenen werken daardoor prima en geven mij mijn hersenen terug. Dat zou iedereen moeten gaan doen i.p.v. direct naar een arts te gaan en zich laten volproppen met allerlei chemische medicijnen. En dan zouden er ook heel wat minder geestelijk gestoorde mensen rondlopen in deze maatschappij. Maar helaas is dat bij de farmaceuten niet het beste medicijn. Die verkopen liever allerlei chemische middelen. Zo houden ze hun verslaafden aan zich gebonden. Of ben ik nu paranoïde haha. Dit is mijn eigen mening. Groet Monique

  Reply

• Jurgen

  2 december 2016

  Monique ik heb precies dezelfde mening. Zou graag eens verder praten hieromtrent tot gauw.

• Lange dweil

  28 oktober 2016

  Bedankt Paul (redactie) voor je bijval. Ik doe mijn dader(s) geen onrecht aan door juridisch actie te ondernemen maar wil behouden wat van MIJ is. Verder gun ik ze hun eigen leven.

  Reply

• Anoniempje

  23 oktober 2016

  Ook mijn huisarts is een narcist . Ik weet het zo zeker dat ik er mijn ziel en zaligheid voor inzet . Ik kom uit een familie van narcisten . Ook mijn ex man , latere vriend , vorige buren , en huidige buurvrouw is het . Het heeft geen zin te vluchten naar een andere woonplaats , dokter enz .. want ze zitten echt overal . Ik weet het want voor de derde keer trof ik een narcist als buur . Ik heb niemand meer doordat mijn familie d.m.v. roddel en extreme kwaadsprekerij mij volkomen geïsoleerd heeft van onze gezamenlijke vrienden en overige kennissen . Ik heb van alles geprobeerd om ze enigszins te kunnen begrijpen maar al te lief wekt bij dat soort mensen juist irritatie en agressie op . Na mijn ongeluk en operatie als alleenstaande en daardoor lange tijd aan huis gebonden heeft mijn huisarts niets maar dan ook niets voor me gedaan . Ook nooit op huisbezoek geweest enz ..In het verleden trof ik haar meerdere keren in volledige euforie aan . Zittende achter haar bureau was haar grijns van zelfvoldaanheid zo hevig dat ik op dat moment moeite had met mijn probleem te komen . Maar van arts veranderen is altijd weer een risico , want hoe weet ik dat de volgende dokter niet weer een narcist is . Als je zoveel met narcisten te maken hebt gehad dan is het niet moeilijk meer dit te herkennen . Vluchten helpt niet . Wat wél helpt is precies dezelfde houding als hun aan te gaan nemen . Ook is de echte narcist doorgaans erg laf is mijn ervaring dan . Nooit bang zijn voor dat soort mensen . Flink tekeer tegen ze gaan indien nodig . Verder ben ik mijn buurvrouw en familie volledig gaan negeren . Mijn familie was niet zo moeilijk want die wonen buiten de stad . Mijn buurvrouw was lastiger want die woont op mijn trap . Met een briefje bij mijn naam op de deur met ‘alleen huisadres’ werkt de post nu mee voor eventuele pakjes mijn persoontje . Mijn overige post komt nu bijna allemaal digitaal want ook die controle had zij zich meester gemaakt . Heel mijn leven omringt door narcisten ! De echte bewustwording kwam pas na mijn vijftigste . Inmiddels ben ik ver over de zestig . De buren in de straat praten al lang niet meer met me dankzij mijn narcistische onderbuurvrouw . Verderop in de straat woont een nu oude vrouw die het leven van vele mensen zuur gemaakt heeft . Ik weet het want eens ging ik met haar om , en zag en hoorde de vreselijkste dingen . 89 is ze nu . Maar haar scherpe onechte heksengelach klinkt me nog steeds in de oren . De buurman naast me is narcist én fysiotherapeut . Hij zag me toen op de grond vallen waarna ik hem recht in de ogen keek, maar liep door . Deze mensen begrijpen niets van wat je zegt . Zijn houtain en denigrerend . Het heeft dan ook geen zin ze ook maar iets van de realiteit te laten begrijpen . Hun wil is wet . Er is maar één manier om ze aan te pakken en dat is negeren . Volledig negeren indien mogelijk dan . Want mijn huisarts negeren gaat wat lastiger . Dit is precies de macht die ze wil voelen . De macht die deze wrede emotioneel onvolwassen mensen willen voelen willen ze kunnen functioneren . Wees dus gewaarschuwd ! Want een gewaarschuwd mens telt voor twee . Ik heb dit geschreven omdat ik zo mee voel met alle andere slachtoffers van deze gevoelloze mensen . En ik kan het weten . Mijn oprechte sterkte voor allen die hier mee te maken hadden / hebben . Liefs , Anoniempje .

  Reply

• Lange dweil

  18 oktober 2016

  Beste allemaal, Hoe kan ik (veilig) gerechtelijke stappen ondernemen tegen mijn “daders”? En in welke volgorde doe ik dat het beste? Alvast bedankt voor de reactie.

  Reply

• Bas

  22 oktober 2016

  Ik heb zelf ASP en als ik jou was zou ik nooit zoiets achterbaks doen als gerechtelijke stappen dat is zo laag en laf. En het zou je leven weleens kunnen kosten. Dus bezint eer ge begint. Met je gerechtelijke stappen, zielenpoot

• Paul

  24 oktober 2016

  Het nemen van gerechtelijke stappen jegens iemand die je leven verziekt, is niet laf of laag, maar in sommige situaties absoluut noodzakelijk. Soms is het de enige manier om iets af te dwingen en voor elkaar te krijgen. De slinke opmerking dat dit je leven zou kunnen kosten, DAT is pas laag bij de grond…

• Vicky

  8 november 2016

  Beste Lange Dwijl , beste Bassie en beste Redactie , De reactie van Bas is überhaupt geen enkele slinkse of sluwe opmerking , integendeel zelfs . Wel is het JURIDISCH / TECHNISCH een strafbare opmerking onder de categorie van bedreigingen , emotionele chantage , enzovoorts . Laat mij alvast verduidelijken dat psychopaten of narcisten NOOIT op een blaadje zullen presenteren wat jij tegen hen kan gebruiken . (Daarover zo dadelijk meer …) Ik betwijfel al zeker niet dat er iets mis is met onze vriend Bassie maar of hij zelf ASP heeft? Dan vrees ik voor hem van niet . Of het moet er uiteraard eentje zijn die extreem laag begaafd is . De Belgische wetgeving of misschien nog beter het Belgische aparte , vaak onlogische ‘rechtssysteem’ zal al heel vaak zulke zaak seponeren , ongeacht hoeveel leed je doormaakt , ongeacht wat je allemaal hebt moeten betalen aan eventuele antidepressiva en weet ik veel wat nog allemaal voor heftige emotionele daden de ASP op zijn geweten , sorry grapje , heeft geen geweten , maar dus waar hij verantwoordelijk voor is (hij of zij), zal je moeten kunnen BEWIJZEN , helaas kan de ASP , net zoals iedereen in eerste instantie al beroep doen op de privacywetgeving , alles dat dus zonder zijn toestemming gebruikt wordt als bewijslast zal gewoon worden verworpen , vergeet daarbij niet , dat je geen onrechtmatig verkregen bewijslast voor kan leggen , alles filmen is geeeeeen optie (dat krijg jij nog voorgeschoteld met overschrijvingsstrookje)!!! Helaas is de realiteit echter zo dat men vaak op juridisch vlak geheel niets kan , of het een woord tegen woord kwestie zal worden met erg vaak de ASP toch als de winnaar . Doe het jezelf dus al NIET aan als je geen bewijslast hebt in de vorm van ernstige bedreiging / chantage / ? op PAPIER , sms’jes , mails , brieven , documenten , kortom alles dat hij of zij in feite zwart op wit heeft geplaatst dat je dus ook kan laten lezen. Laat van fysieke mishandeling ALTIJD ook een forensisch medisch dossier opstellen , men dient jouw verwondingen te fotograferen , omschrijven en hopelijk is er ook nog onder jouw nagels zijn DNA te vinden van het verweren ! Zoniet sta je opnieuw woord tegen woord want een ieder kan het geweest zijn , best is dus getuigen hebben en hen op voorzichtige wijze overtuigen zonder de ASP hier van weet , tevens belangrijke tip : vele mensen staan niet open voor psychologie , laat staan dat ze dan in staat zijn om je voor serieus te nemen , let daarmee dus ook alvast op ! weet wie je aanspreekt en hoe deze tegen de situatie aankijkt ! In NL geldt volgens het wetboek bijna hetzelfde , op enkele details na . Het enige je kan doen is dus eigenlijk hopen op herhaling van dit soort gedrag maar dan publiekelijk en /of op papier . Meestal kan je op juridisch vlak niets . Aan redactie : het is absoluut niet laag daar ben ik het mee eens , maar oh jawel , het kan perfect je leven kosten ! De ASP zal zich niet lekker laten vangen als een vis en gaat over (jouw) lijk(en) zoals we allemaal weten . At Bas : do something about your pointless words please .

• Tanya

  25 augustus 2016

  … En wat als je eigen kind een antisociale persoonlijkheid met borderline trekjes blijkt te hebben?

  Reply

• Vicky

  2 juli 2016

  Beste allemaal, Ik wens graag als ‘ lotgenote ‘ mijn opinie t . a . v . narcisme even toe te voegen aan dit topic dat ik toch als een belangrijk topic beschouw . Ik kan dit waarderen gezien het feit mensen hun ervaringen kwijt kunnen op anonieme wijze , hun hart toch heel even luchten kunnen en tevens we allen van elkaar wat kunnen opsteken . En daarmede bedoel ik dan ook werkelijk iedere reactie , negatief , positief , sarcastisch , ironisch , platonisch , om het even hoe iemand hierop reageert is om conclusies te kunnen uittrekken , impressies op te pikken en die te kaderen ( naar eigen perspectief uiteraard ) . Ik was +/- 2,5 j slachtoffer van een psychopate huisarts , waarnaast ik ook nog andere ‘ negatieve mensen ‘ leek aan te trekken en heel wat leed doorstond . Waar ik vandaag sta ? Naar mijn opinie nog ver niet waar ik wil staan , maar ik beschouw mijn negatieve ervaringen , die zelfs bijna tot de dood gingen , toch als een verrijking in het leven . TENMINSTE mits ik er iets mee doe ! Als ik kijk naar hoe ik toen was en hoe ik mij nu voel dan constateer ik het volgende : in het begin was ik nog slechts een schim van mezelf , op , kapot , etc , maar vandaag sta ik naar wat ik voel ergens aan het begin van een goede manier van leven . Ik ga het simplistisch vertellen , maar ik hoop dat sommigen ermee gebaat zijn . Het begin na of tijdens zulke periode lijkt uitzichtloos , je bent leeg , de wanhoop nabij , je zit vol woede , onmacht , onbegrip , verdriet en waarschijnlijk zit je ook in een isolement . Ik kan daar 1 advies opgeven … Doe me na aub , ga gewoon weg , korte pijn , kies voor jezelf voor die ene keer want als je even naar je binnenste kijkt ; je ziet chaos , schade , leed , je kan hem of haar nog ergens graag zien , maar wat ben je ermee ? Zulke relatie is gedoemd te mislukken . Zonder pardon . Hier is geen toekomst , hier is louter & alleen voer voor iemand die niet juist voor je is . Wil jij zo behandeld worden ? Natuurlijk niet ! Verspil nooit energie aan mensen waarbij het toch niet baten kan ! Het KAN NIET baten , het zal NOOIT beter worden , het begin was maar een van de zovele façades , het was niet echt . Verbreek alle contact , zoek opnieuw contact met jezelf ! Jij dient leren grenzen trekken ( zo heb ik ondervonden dat het werkt btw ) ;-) trek de grens en laat die niet meer overschrijden ! JIJ bent het waard ! Iedereen heeft recht op geluk maar daar ben je zelf mede verantwoordelijk voor , we kunnen niet eeuwig dralen in onze rol als slachtoffer . weiger resoluut dat slachtoffer te zijn , vandaag nog ! Daarnaast nog even het volgende ; Het verschil tussen een psychopaat en een narcist lijkt maar klein maar dat is het überhaupt NIET , de verschillen zijn immens ! Je kan op het net voor psychopathie altijd de PSL-Hare Revised vinden , de lijst van Dr. Robert Hare die a. d. hand van 20 kenmerken onderzoek kon laten verrichten naar psychopathie . Deze lijst geeft heel wat kenmerken weer , waarvan ik niet adviseer deze in te vullen over iemand , wel om de kenmerken te lezen en mogelijks ook zal je de indruk krijgen dat je er een individu in herkent . Doch , wij als leek , kunnen ons beter niet focussen op de termen psychopaat sociopaat narcist etc , waar het om gaat is eenvoudigweg ” mensen met morbide trekken , mensen die jou leed berokkenen , maligne mensen in feite , foute mensen ” , je hoeft niet noodzakelijk te denken aan die benoemingen , het is altijd goed je er wat in te verdiepen ,dat wel en wat info over te lezen maar wat ik graag als kleine boodschap wil overbrengen is kortom : alle type mensen die ik tot nu toe opsomde , laat deze niet in je leven , het maakt niet uit wat ze zijn , ze zijn het niet waard om je energie aan te verspillen , jij moet de focus op jezelf leggen ! Wat adviseert een politie agent , arts , psychiater , therapeut je om te doen met dit soort mensen ? NO CONTACT ! Tracht jezelf terug te vinden en ik kan jullie garanderen dat er nog veel leed en hiaten zullen zijn , maar ik garandeer jullie evenzeer dat jullie hier wijzer , sterker en krachtiger uitkomen ! Stap 1 ; verbreek abrupt alle contact , je hebt jezelf NIET te verantwoorden , als je onheus behandeld werd dan dient die persoon dat zelf ook te beseffen en die weet maar al te best dat zoiets niet juist is ! Zij die niet aan zelfreflectie kunnen doen kunnen niet leren ! Stap 2 Zoek steun bij naasten als je niet te fel geïsoleerd bent ! Indien dat laatste van toepassing is ( zoals in mijn geval ) , ga voor professionele hulp ! Of doe het in je eentje ( zoals ik ) , tracht alles op een rijtje te krijgen , gun jezelf tijd , ga jezelf niet lopen beschuldigen maar ga op zoek naar je innerlijke kleine ik , luister naar wat dat kleine stemmetje in jou eigenlijk al zo lang uitschreeuwt ! Wees actief ! Blijf niet bij de pakken zitten en kom als ” heruitgevonden ” door je vijand hier uit als opnieuw JIJ ! Je hebt dan ook geleerd hoe je positieve mensen aantrekt ! Succes iedereen en bedankt voor het delen van jullie verhalen , ook ik putte er kracht uit , herkenning , erkenning , begrip ! Wees er voor elkaar ! Be strong en wees noch pessimist , noch optimist maar realist ! Lieve groet , Een voormalig slachtoffer die niet meer slachtoffer is en tot jullie spreekt als gewone , volwassen vrouw .

  Reply

• Anne

  23 juli 2016

  Lieve Vicky, Dank dat je je verhaal wilde delen. Ook ik heb een relatie gehad (achteraf geen relatie te noemen wat mij betreft) met een narcistische man. Ik ben erachter gekomen dat hij sinds dat we elkaar hebben leren kennen heeft gelogen en bedrogen. Hij was goed in stiltebehandelingen en alles moest op zijn manier. Hij bepaalde hoe er gecommuniceerd werd en wanneer we elkaar zagen. Ik weet nu waarom ik nooit bij hem thuis kon komen, hij had altijd wel weer een andere smoes en een ander verhaal. Nooit de waarheid heeft gesproken. Hij heeft al jaren een vriendin waarvan hij verkondigde dat het zijn ex-vriendin is. Afgelopen maand is hij vader geworden van een zoon. Hij verkondigt dat het zijn neefje is. Op mijn confrontatie waarin ik hem feliciteerde met de geboorte van zijn zoon kreeg ik het antwoord dat ik het allemaal niet goed begreep. Toen dacht ik oké, weer een nieuw verhaal en de zoveelste leugen welke ik niet meer kon aanhoren. Ik heb altijd bij alle verhalen en excuses die hij aandroeg getwijfeld en het idee gehad dat hij loog, maar kon hem hier nooit op betrappen, tot afgelopen week… Ik heb alle contact verbroken en hem op alles geblokkeerd maar ooooooh wat doet het pijn. Soms wil ik zo graag het contact zoeken en hem vragen waarom, maar ik weet dat ik op deze vraag niet de waarheid te horen zal krijgen. Nogmaals dank voor je verhaal waar ik veel kracht uit put als ik weer de behoefte tot contact krijg. Jouw verhaal weerhoudt me om weer voor de bijl te gaan voor zijn leugens en charmes. En inderdaad ik verdien beter en ik ben het waard… net als jij!

• Violet

  30 juni 2016

  Vraagje: heeft iemand ervaring met geluidsopname-apparatuur? Ik wil graag bewijs verzamelen van wat er gezegd wordt en hoe het gezuig en getreiter in z’n werk gaat. Iets wat je een paar uur achter elkaar aan kan laten. En hoe lossen jullie het volgende op: ik wil me laten inschrijven voor een huurwoning, maar ik wil de post niet bij kennisen of familie laten bezorgen (moet namelijk ook nog in dezelfde gemeente zijn en ik wil eigenlijk ook niemand hierin betrekken). Heeft iemand hier ervaring mee?

  Reply

• Paul

  30 juni 2016

  Beste Violet, Met afluisterapparatuur heb ik geen ervaring. Maar met postadressen wel… Toevallig heb ik onlangs een nieuwbouwwoning aangekocht waar ik nog geen post kan ontvangen. Zeven verschillende gemeentes gebeld of ik daar een postadres kon krijgen bij vrienden, familieleden of bekenden, maar alle gemeentes weigeren dit. Volgens mij is hun gedachtegang dat als je ergens een postadres hebt, dat je dan een soort van ‘spookburger’ zou kunnen worden waarbij je ergens illegaal gaat wonen en onvindbaar kunt worden voor overheden. Bovendien ontvangen gemeenten geen inkomsten uit zo’n postadres terwijl ze er wel werk in stoppen, dus ze hebben er sowieso geen zin in. Het belachelijke is dat Rijksoverheid stelt dat je als burger bij het gemeentehuis moet aankloppen voor een postadres, maar gemeenten werken hier dus simpelweg niet aan mee. Mijn ervaring is al met al dat je alleen jouw post kunt ontvangen op een adres waar je daadwerkelijk ingeschreven staat, dus op een inschrijfadres, maar dit is nou net de situatie waar jij vanaf wil… Ik heb het zelfs bij iedere gemeente uitgelegd… “Ik heb mijn huidige woning verkocht… Mijn toekomstige woning is nog in aanbouw… Tussentijds ga ik op een vakantiepark wonen waar ik me niet kan/mag inschrijven… Misschien ga ik zelfs backpacken –dus rondtrekken– en dan kan ik me niet eens inschrijven omdat ik geen vaste verblijfsplaats heb…” Maar het standaard antwoord van iedere gemeente is dat je je simpelweg moet inschrijven op de plek waar je woonachtig bent en daar je post ontvangt, zelfs al ben je nergens officieel woonachtig. Dus het feit dat je helemaal geen adres hebt waarop je je kunt inschrijven, zal gemeentes een rotzorg zijn. En als je aangeeft dat Rijksoverheid de gemeentes de verantwoordelijkheid heeft gegeven om burgers indien nodig van een (tijdelijk) postadres / briefadres te voorzien, zeggen ze doodleuk dat ze weigeren hieraan mee te werken. Ik zei schreef eerder al: zeven gemeentes geraadpleegd en overal dezelfde omslachtige antwoorden; alsof ze erop getraind zijn. :( En als je de absurditeit en onmogelijkheid van de situatie uitlegt, kritische vragen stelt of hypothetische scenario’s schetst, word je totaal genegeerd, ontweken of van tafel geveegd. Overigens heb ik op een blauwe maandag twee jaartjes rechten gestudeerd en geleerd dat in het geheim verkregen geluidsopnames als bewijslast mogen worden gebruikt in civiele procedures, zolang je maar deelnemer bent in de gesprekken op de geluidsband. Het vervelende is dan wel weer dat het stiekem opnemen van intieme gesprekken in de privésfeer als privacyschending kan worden gezien en als schending van de bescherming van iemands persoonlijke levenssfeer. Uiteindelijk is het maar net waarvoor je de geluidsopnames wilt gebruiken en in welke context. (bron + bron + bron + bron + bron + bron + bron) Maar ik ben dus alles behalve een expert op dit gebied… Onwijs veel sterkte en succes toegewenst! Groeten, Paul

• ANONIEM

  20 juni 2016

  Ik ben, na lange twijfel aan mijn bedenkingen, er 200% zeker van dat ik 20 jaar samenleef met een vrouw die BPD malafide narcistisch is. De geheel onverwachte hyper-agressieve aanvallen die ik te verduren kreeg wanneer ik bleef vragen naar begrip dat zij op lange termijn mijn persoon niet respecteerde, waren me onbekend en angstaanjagend. Ik merkte dat ze dit pas deed wanneer ik geïsoleerd was als niet wekende. Ik was moe na 15 jaar zaakvoerder en had niet meer de emotionele kracht om er alleen bovenop te komen. Ik zocht ook steun bij haar, maar blijkbaar was het in haar ogen het moment om me frontaal aan te vallen. Reactief uit verdediging en hopeloosheid uit onmacht, greep ik naar woede. Ik stelde me macho op om terug te vechten. Maar ik ben nooit intellectueel in die positie geweest. Opgejaagd en angstig, door niemand gelooft en geholpen, beging ik fouten. Voor het eerst in mijn leven heb ik haar geslagen, door de schokkende perverse verbale aanvallen, die ook nog eens plots met een bovenmenselijke snelheid geuit werden. Ook geheel kwaadaardig op vlak van eerlijkheid en moraliteit met onze kindjes erbij. Heb 1 jaar lang via vele bronnen het fenomeen kwaadaardig narcisme leren te begrijpen. Nu weet ik niet hoe ik bewijsmateriaal kan verzamelen. Kan iemand me helpen hierbij?

  Reply

• Anoniem2

  23 juni 2016

  Weggaan! Adres onbekend, telefoonnummer onbekend, nieuw e-mailadres. Accounts verwijderen uit Twitter, Snapchat, Facebook, weet ik wat nog meer. Wat doet een narcist als je hem negeert? Wat doet hij als je hem geen aandacht meer geeft?

• Anoniem2

  23 juni 2016

  Liefst zelfs emigreren. Of in ieder geval naar een andere provincie. Zodat de narcist je nooit meer kan vinden…

• Anoniem2

  23 juni 2016

  Echte narcisten kennen geen liefde. Alleen maar eigenliefde. Zodat ze zichzelf goedvinden. Je moet maar eens kijken naar Britney Spears – Lucky die spiegel die zij krijgt. Die hoef je niet aan een narcist te geven, want hij vindt zichzelf zo goed.

• zeemeermin

  11 juni 2016

  Ik heb sinds 20 jaar een relatie met een narcistische man. Zo geweldig het de eerste helft was , zo ondraaglijk is het vooral de laatste 2 jaar. Nooit lijkt hij meer bij zijn positieven oftewel gevoel te komen , is doorlopend kwaad op mij. En hoewel ik erachter ben gekomen dat hij gestoord is , probeer ik mezelf toch in allerlei bochten te wringen hem niet kwaad te maken. En dat is moeilijk aangezien de relatie meer op een koude oorlog met een alien lijkt . Als ik erover klaag , ben ik een enorm zeikwijf die nooit tevreden is. Ik voel me gebroken , weggevaagd , en totaal onbelangrijk. Hoewel ik altijd principieel tegen vreemdgaan ben geweest , zijn mijn gedachtes daar nu over aan het veranderen… het kan de mentale redding voor iemand zijn.

  Reply

• Jurjan

  12 juni 2016

  Een beter alternatief voor vreemdgaan is weggaan…

• Yvonne

  15 juni 2016

  Ik ben het met je eens Jurjan, weggaan is de beste optie. Echter……… nooit zonder goede voorbereiding (lees het boek van Jan Storms: “Destructieve Relaties op de Schop | Psychopathie Herkennen en Hanteren”). Bewijzen verzamelen, informatie (op papier) m.b.t. evt. financiën zodat je niet onberooid blijf, zo min mogelijk mensen informeren, spullen die van jezelf zijn van tevoren veilig stellen… Daar komt bij, wees voorbereid, weggaan is geen garantie voor het stoppen van het psychisch misbruik. Het nemen van afstand komt zeer zeker je geestelijke rust ten goede, maar is vaak ook eenzaam. Het zal enige tijd kosten om je eigen zaken op orde te krijgen. Je hebt veel schade opgelopen. Geef jezelf de tijd en laat jezelf helpen op het gebied van zelfvertrouwen, anderen vertrouwen etc. EMDR misschien volgen. Mijn reden om weg te gaan: Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn eigen geluk. Niemand anders. Stop met je afhankelijk opstellen. Je kunt zelf meer dan je denkt. Vertrouw op jezelf. Ik weet dat dat niet meevalt. Dit vertrouwen in jezelf is je afgenomen. Maar neem van mij aan: je bent sterker dan je denkt. Heel veel sterkte!

• Sunny

  31 maart 2016

  Hoi, Mijn tiener stiefzoon heeft heel veel van die kenmerken, bijna allemaal trouwens. Hij kan iedereen rond zijn vinger draaien die nieuw is, kan ook heel lief en grappig en doodnormaal overkomen. Van ’s morgens tot ’s avonds leeft hij in leugens, manipuleert en dreigt hij. Als je hem doorhebt, dan zijn de pesterijen die volgen enorm en niet leefbaar. Als ouder word je leeggezogen en geïsoleerd van je eigen familie en vrienden, want o wee, hij is zo lief dat wij bij onze vrienden ongeloofwaardig overkomen. En dat niet hij, maar wij in twijfel getrokken worden. Wij houden enorm van oprechtheid en eerlijkheid, dat weet hij. Maar hij doet vervolgens totaal het omgekeerde om ons uit ons kot te krijgen, daar put hij energie uit, en wij worden leeggezogen… Wij zijn in ons eigen huis ook gevangenen, moeten alles afsluiten of hij zit overal in. Gesprekken kunnen we met anderen niet meer voeren, want hij wil overal controle over hebben en gebruikt wat hij kan in zijn voordeel. De verhalen dat hij verteld komen voor anderen heel geloofwaardig over, maar zijn fantasie gaat heel erg ver, hij gelooft zelf ook al zijn leugens en blijft steevast alles ontkennen. Hij is enorm egocentrisch en jaloers, wil constant over andermans gerief en geld beslissen. Kan hij iets niet krijgen, dan neemt hij het af of maakt hij het stuk. Hij probeer onze relatie ook stuk te krijgen en eist alle aandacht op. En hoe meer je toont dat het hem niet zal lukken, hoe harder hij zijn best doet om toch terug te stoken. Eens hij merkt dat het hem even gelukt is om tussen ons te komen, dan is hij dagen superlief en doet hij alles wat gevraagd wordt. Neem je hem iets af, dan werkt hij het uit op zijn zus en is zij het slachtoffer. Als ouder wil je je kind niet zo bekijken, maar het is echt duivels, het enige wat we kunnen doen is het bekijken als een ziekte en bij ons standpunt blijven. Therapeuten leidt hij al om en gebruikt alles om negatief zijn slag te slaan, het sterkt hem en maak ons zwakker. Wij zijn ten einde raad en doodmoe, als het een relatie is of gewone vriend, dan kan je die gewoon beëindigen en alle banden breken, maar wat als het je kind / stiefkind is???

  Reply

• Ineke

  10 mei 2016

  Hoi, ik las je verhaal. Ik denk dat je wèl verregaande voorwaarden kunt stellen aan het contact en het contact drastisch kunt verminderen of zelfs helemaal stoppen. Ik heb met zo iemand een relatie gehad en geloof me, dit stopt pas als jullie het eensgezind stoppen. De enige die hier schuldgevoel heeft zijn jullie, niet hij. Hij voelt niks en daarom zal het nooit verbeteren. Heel veel sterkte en trek je niks aan van wat anderen vinden. Niemand heeft er iets aan als jullie of jullie relatie eraan onderdoor gaat. Zorg voor jezelf, dan zullen de mensen in je omgeving je na een tijdje heus weer normaal behandelen. En je echte vrienden weten wel hoe het zit.

• Yvonne

  15 juni 2016

  Dag Sunny, Ik ben helaas ervaringsdeskundige geworden op meerdere vlakken. Als ik je verhaal lees dan lijkt het erg op een psychopaat. Toch wil ik je ook nog een evt. andere oorzaak vermelden. Het gedrag lijkt ook heel erg veel op de stoornis PDD-NOS (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified). Een autismeverwante stoornis: Autisme Spectrum Stoornis (ASS). Het gedrag komt dan voort uit angst (dit is ook bij een psychopaat zo, maar dan is de angst bang zijn dat mensen ontdekken dat zij niet zo goed zijn in alles als wat zij anderen willen laten geloven. Zij zijn bang er niet bij te horen en zullen er alles aan doen om zich aan mensen op te dringen). Als het om autisme gaat, gaat het om angst op het sociale vlak. Zien dat ze niet mee kunnen komen, anders zijn. Misschien belangrijk om eens te laten testen. Maar voor beide geld, niet accepteren. Grenzen stellen en vooral: laat je angst je niet beheersen. Dan geef je hen zelf de macht en houd je de situatie zelf in stand (en ben je eigenlijk zelf medeplichtig aan dat gedrag ook al is het onbewust). Sterkte!

• brenda

  30 maart 2016

  Na dit stukje te hebben gelezen, vrees ik dat ik me erg kan vinden in dit alles… Ik doe het lang niet altijd even bewust en het is al helemaal niet altijd even kwaadaardig bedoeld (vaak heeft het ook te maken met angsten en het niet kunnen omgaan daarmee), maar het is wel eng accuraat… Het rare is alleen wel dat ik mezelf juist extreem empathisch vind… Kan me erg goed inleven en VOEL de emoties van andere heel erg… Maar inderdaad, echt spijt hebben, heb ik bijna nooit (omdat ik achter mijn beslissingen en uitspraken / gevoelens sta en me daarvoor niet ga verontschuldigen, hoewel ik soms wel dingen handiger had kunnen doen, maar dat maakt het een les)… Anyways, verhelderend stukje tekst. :)

  Reply

• Yvonne

  15 juni 2016

  Hallo Brenda, Ik las je openhartige stukje. Graag wil ik je het volgende vragen: Ben je met je problemen al eens bij een huisarts geweest? Je gedrag en problemen kunnen heel goed voortkomen uit een stoornis. Mensen met autisme (er zijn verschillende vormen en niet alle vormen en dus de daarbij behorende problemen zijn hetzelfde) kunnen soortgelijke problemen hebben. Autisme wil ook zeker niet zeggen dat er geen sprake is van geen inlevingsvermogen in anderen. Dit is vaak het verschil met psychopaten, deze hebben geen inlevingsvermogen in anderen. Autistische mensen altijd wel. Het enige is dat zij niet om kunnen gaan met hun emoties en gevoelens en dus soms onhandig of overdreven reageren. Misschien eens laten testen? Succes en vertrouw op jezelf!

• Naomi

  20 juni 2016

  Hoi Brenda, Ik vind het knap van je dat je dingen opmerkt en erkent… Jij bent nog “te redden” als het ware. Gun jezelf die inzichten want het lijkt me echt iets om in “weg te rotten” als je zoals de psychopaten die ik ken (mijn moeder i.c.m. borderline) en een ex-vriendje (i.c.m. narcisme) moet leven. Er gaan zielen kapot door deze mensen en ook al kunnen zij er niets aan doen… het is kwellend om mee te maken. Succes!

• justanotherexperience

  2 februari 2016

  Beste mensen, Ik ben nu op een punt gekomen dat ik echt wel de ernst van de zaak onder ogen moet zien. Dit wil zeggen dat ik een collega, die zich voordeed als een zogenaamde vriendin moet zien voor wat ze is : een genadeloos alles verslindende persoon die mij keer op keer met huid en haar opvreet alsof ik eindeloos herrijzen zou. Was er geen financiële afhankelijkheid, daar we partners op de werkvloer zijn, was ik allang verdwenen, weg, uit haar horizon, maar ja… Komt daar bij dat ik het steeds geminimaliseerd heb, och ja, ze is zeker theatraal, maar ja, is dat nu zo erg? Ja, ze zegt over zichzelf dat ze een ADHD ‘er is, het zal dat dan zijn waar ik zo onder lijd, maar misschien ligt het aan mij, overdrijf ik het allemaal… Nu, na zeven jaar, en na vele , vele uren te moeten hebben luisteren naar die eindeloze en schreeuwerige polemiek, een plaat die blijft hangen… Dat demoniseren van die hele wereld waar zij het slachtoffer van is, van iedereen, haar familie, de politiek, de vluchtelingen, en last but not least: het lot, ze kan er niet onderuit, heel de kosmos is tegen haar… ondanks dat zijzelf een sterke vrouw is… altijd voor iedereen goed wil doen, weinigen zouden het haar nadoen, iedereen heeft haar lief… etc. En als je met goede bedoelingen een oprechte mening geeft over een van de zovele dingen die ze aankaart: o we als deze niet strookt met haar visie, ze maakt je met de grond gelijk… ze brult je al vernederend gewoon de auto uit… Ik heb te maken met wat ze vroeger de hystero-psychopaat noemden, waar je bij zoeken via google enkel een link vindt met Hitler. Enfin, een ultra ontvlambaar mengseltje van theatrale kunsten en psychopathische plotten, het is voor de leek werkelijk onvoorstelbaar… Ik ga er dan ook volledig uitstappen, afscheid nemen, voorgoed sluiten, verdwijnen, of met haar woorden, ze in de steek laten, nu ik het beter kan hebben, vergeten vanwaar ik kom, nadat ik alles aan haar te danken heb (waar ik in werkelijkheid natuurlijk zwaar risico loop nooit meer volledig te herstellen), op haar neerkijken, van haar profiteren etc… Jaja, want ze voelen geen emoties, maar des te meer kunnen ze erover praten… een sociopaat / psychopaat is aan de oppervlakte zelden te ontmaskeren, je moet ze heel goed kennen, om de hiaten in de gevoelswereld te kunnen duiden, om te moeten concluderen dat er serieuze inconsistenties zijn… Ik raad dan ook iedereen aan, diegene die ervan kunnen weglopen, dit zo snel mogelijk te doen. En zorg er anders voor dat dit mogelijk wordt! Dit niet doen zou je er enkel bij verliezen, hoe dan ook… veel sterkte iedereen!!!

  Reply

• Werner

  25 januari 2016

  Mag ik even een vraagje stellen? De verhalen over ASPS die ik lees zijn moeilijke momenten voor vele mensen. Wat is de oplossing eigenlijk? Wat kan je hieraan doen? Ik vermoed, en kan me erg vergissen, dat niet alle narcistische eigenschappen zich in 1 persoon vestigen? Dus hoe kan men narcisme snel opmerken en hoe kan men dan de narcistische persoon helpen? Jaren naar een therapeut gaan, is toch een beetje vuurtjes blussen en niet de vuurhaard? Of toch? Maar weerom, mijn excuses, dat ik deze vraag stel, want ik lees hier moeilijke momenten van ‘mensen’, maar hoe lost men een antisociale persoonlijkheidsstoornis op?

  Reply

• Yvonne

  15 juni 2016

  Hallo Werner, Een antisociale persoonlijkheidsstoornis is zeer moeilijk op te lossen. Als het al mogelijk is dan kan die persoon dat alleen zelf. Het begint dan bij bewustwording en acceptatie en dan de wil om te veranderen. Voor buitenstaanders zit er maar één ding op en dat is zorgen dat je weet hoe de stoornis in elkaar zit (lees destructieve relaties op de schop van Jan Storms). Als je weet hoe het zit is het belangrijk om te weten hoe je daar het beste op kunt reageren of beter gezegd hoe je jezelf daarvoor kunt beschermen. Vaak is de beste weg: wegwezen!

• Weet niet wat te doen

  18 januari 2016

  Heb 3 jaar samengewoond met men zus, in het begin ging alles goed maar na enkele maanden begon haar spelletje.. Als ik wegging gaan moest ik volgens haar om 22u terug thuis zijn, was ik niet thuis kreeg ik 100’en berichten met dreigementen.. Ook qua werk kreeg ik altijd kritiek, haar werk was beter.. Nooit deed ik iets goed voor haar (poetste heel het huis) kreeg wanneer ze thuis kwam te horen dat ik niets uitgestoken had.. Ik lag (volgens haar) een ganse dag in de zetel naar tv te kijken.. Ik moest haar respecteren maar kreeg zelf geen respect terug.. Als we samen weggaan is zij altijd de mooiste en ik het tegenovergestelde. Als ik praat met iemand die zij kent heb ik volgens haar achter haar gat gepraat (geroddeld) wat geen waar is.. Men zus maakt mij overal zwart, heb al veel verhaaltjes gehoord die mij choqueerden ze vertelde rond dat zij mij onderhield, en ik op haar kosten leefde.. Dat ik geld had gestolen van haar en nog meer.. Men zus maakt ook ruzie over kleine dingen o.a een tafelkleed die niet past bij de stoelen.. Men zus bemoeid zich ook met mijn privéleven (ik deel een kindje met men ex-vriend) ze stookt telkens ruzie tussen ons door zowel leugens te vertellen tegen mij of men ex-vriend.. Ze verdraaid altijd haar woorden bv zij verteld aan mijn ex dat ik nog verlieft op hem ben en aan mij verteld ze dat mijn ex dit zegt.. Ook qua opvoeding van kindjes mag haar dochtertje alles en die van mij mag m.a.w niets.. Haar dochter heeft geen vaste bedtijd mag op de muren kladderen moet nooit opruimen mag slaan naar anderen.. Maar als mijn kind zoiets zou doen heb ik een zware ruzie (waarbij men zus mij klappen verkoopt in het bijzijn van mijn kind) ze zit aan de drugs en had in het verleden al rake klappen gekregen heb dan een neef gebeld om te komen (hij was er getuige van hoe ze me aanviel en klappen verkocht) en toch lukt het men zus om de schuld op mij te steken!! Ze stookt vrienden tegen elkaar op ze stookt zelf familieleden tegen mij op.. En doet zich voor als slachtoffer (zij doet zogezegd nooit iets verkeerd, het is altijd mijn schuld) als ik 1 iets weiger bv als ze vraagt om te babysitten en ik zeg nee heb ik een zware ruzie aan men been (was in bevalling rust toen ik dit meemaakte) en kreeg vuile woorden naar men hooft gesmeten dat ik van de staat leefde :( ik was een “h0#r, $(#t” na de zoveelste ruzie en slagen ben ik verhuist woon nu 7-8 maand alleen en nog altijd controleert ze mijn leven, en stookt ze ruzie tussen men ex vriend en mij.. Terwijl ik haar gerust laat. Als er iemand niet reageert naar haar krijg ik de volle lading (heb volgens haar, haar slecht gepraat) terwijl ik nooit een woord rep over haar! Dit is nu de eerste keer dat ik hierover praat! Zal dit ooit ophouden..? Want ik ben nu van plan om verder weg te verhuizen in de hoop dat ze mij gerust zal laten want telkens doet ze iets om mij te kwetsen, en valt ze mij voor onbenulligheden aan ik babbel nooit met mensen over mijn leven maar toch komt men zus alles te weten..? En als het haar niet aanstaat begint ze direct te dreigen om ruzie te stoken met men ex en ik kan dit niet verder aan! Wat kan ik doen zodat dit stopt..??!?

  Reply

• Jo

  8 januari 2016

  Sinds een maand heb ik professionele hulp als slachtoffer van een narcistische psychopaat! En hij was nog wel mijn huisarts ook en van vele andere… 7 jaar een relatie gehad en 7 jaar voorgelogen door deze charmante man die iedereen om zijn vingers windt. Hij hield er nogal wat extra relaties naast; stagiaires, diëtistes, doktersassistentes, de spinninglerares en anderen, waaronder ook vriendinnen van mij. Ook tegelijkertijd… Hij weet deze vrouwen zo te bewerken dat ze helemaal plat gaan voor deze charmante inlevende man die waarschijnlijk zich presenteerde als slachtoffer van mij. Hij heeft de mooiste verhalen, en al betrapte ik hem op heterdaad op een leugen of misdaad, dan draaide hij het zo dat ik wegging met het idee dat het mijn schuld was. Hij is gediagnosticeerd als manisch depressief, slikt grote hoeveelheden medicijnen, en mag nog steeds zijn beroep uitoefenen. Ik ben ook weleens bij een eigenhandige euthanasie geweest en als ik iets probeerde aan te kaarten over protocollen, kreeg ik de grootste ruzie, want wat weet ik daar nu van?! Hij zorgde ervoor dat ik aan de antidepressiva ging en achteraf begrijp ik ook waarom… Mocht er iets gebeuren, of mocht ik hem bij de tuchtraad aangeven om iets, dan is hij geheel ingedekt om mij als ‘de gestoorde’ aan te kunnen duiden. Ik heb veel meegemaakt met hem, ook veel geweld… een paar keer gewurgd tot ik zwart ging en dan snel loslaten… blauw oog geslagen en andere beschadigingen, twee abortussen van hem gehad en veel, HEEL veel ruzies! Hij ging vreemd bij de nacht, maar dat was niet waar, want dat deed hij omdat ik hem niet vertrouwde en geen vrijheid gaf… Ik kan echt een heel boek schrijven over deze narcistische man en niemand die hem kent, zal mij geloven, want op zijn praktijk en tegen andere zet hij z’n charmante masker op en gaat hij door alsof er niets aan de hand is… en alsof hij de meest inlevende man is die er bestaat… Ik ik ben beschadigd, zit vol woede, ken mijn eigenwaarde en normen nog nauwelijks, ben emotioneel helemaal leeg getrokken, ben bang en machteloos om iets tegen hem te beginnen, maar mijn therapeut geeft aan dat het echt nog goed met mij gaat komen… ;-)

  Reply

• anja

  11 juli 2016

  Ik herken dingen. Heeft deze huisarts toevallig zijn praktijk in het oosten van het land?

• anonnnnnniem

  11 juli 2016

  ik (her)ken veel van die huisarts … begint zijn voornaam met een A ?

• anja

  12 juli 2016

  Hallo Jo en Anonnnnnnniem. Het klopt. Zijn voornaam begint met een A, woont in W. en rijdt een B. Hetzelfde verhaal. Hij heeft een relatie met je en tevens met andere dames, waaronder diverse patiëntes. Hij gaat gewoon maar door, beschadigt velen en iedereen houdt zijn mond dicht. Ik zou je graag willen spreken om van gedachten te wisselen.

• anja

  14 juli 2016

  Hoi Anonnnniem. Jij kent / herkent veel van deze huisarts A. Kun je een tipje van de sluier oplichten wat jou is overkomen? Hij gaat namelijk veelal op dezelfde manier bij de dames te werk. Als je hem ziet en met hem omgaat, geloof je helemaal niet dat hij zo is, maar hij heeft geen enkel empathisch vermogen (gespeeld of aangeleerd) en zeker geen geweten als je zo met je patiëntes omgaat. Een man met vele maskers. Hier kom je na verloop van tijd pas achter. A. heeft geheime onderstromen die onder een masker van het gewone menselijke gedrag verborgen liggen. Hij liegt (pathologisch leugenaar), bedriegt, verdraait alles en manipuleert de mensen in zijn omgeving. A. spant iedereen voor zijn karretje en je tuint er met open ogen in. Hij laat zijn oog altijd vallen op dames die net gescheiden zijn en in een kwetsbare periode van hun leven zitten. Hij wint je vertrouwen in de spreekkamer en wind je zo om zijn vingers om vervolgens het bij de volgende weer te proberen. Deze charmante manipulator is een rasechte verborgen narcist en wil je onder controle houden zodat je je mond houdt. Zijn voordeel: iedereen gelooft een dokter, maar zoo langzamerhand vallen de puzzelstukjes rondom hem in elkaar. “The most mischievous liars are those who keep sliding on the verge of truth.” Wat zijn jouw ‘belevenissen’ met hem? Graag lees / hoor ik van je.

• anoniem

  11 december 2015

  Ik ben zelf in behandeling geweest bij een psycholoog en ik heb ook een goede psychiater. Ik manipuleerde, gebruikte personen die mij kwetsten, die mijn plannen in de war stuurden. Ik had nooit spijt van hetgeen ik deed. Het is inderdaad zo dat je niet helemaal kan veranderen. Inlevingsvermogen krijgen is in mijn geval onmogelijk. Ik ben uiteindelijk hulp gaan zoeken omdat mijn vriend mij letterlijk meesleurde. Ik verloor mijn ouders en ik heb hun nooit willen helpen ook al hadden ZE hulp nodig. Het is niet onmogelijk om een beter mens te worden maar genezen kan nooit. Iedereen is anders, ik had een vrij lichte vorm en het is inderdaad zo dat tests weinig uithalen omdat je het vermogen hebt om je telkens aan te passen. Ik ga nog steeds naar de psycholoog om mijn uitspattingen te verminderen, gedragstherapie lukte bijvoorbeeld maar het was enorm moeilijk om alles voor elkaar te krijgen. Ik heb momenteel nog steeds de neiging om mij te wreken en mensen psychisch onderuit te halen wanneer ik dit nodig acht. Ik vind het vooral spijtig dat ik nooit veel emoties kan hebben maar ik hoop dat mensen ons niet allemaal als kwaadaardig voorstellen, iedereen uit zich op een andere manier.

  Reply

• Anoniem

  12 december 2015

  Hallo, Ik ben een vrouw met ASP. Goed dat je in therapie gaat. Trouwens mensen zijn niet direct kwaadaardig, wij ook niet. We hebben gewoon afwijkende normen en waarden. Gr. A

• Naomi

  20 juni 2016

  Heel sterk van je! Je kunt er niks aan doen dat je weinig empathie bezit… en toch doe je je uiterste best om in te zien dat het anders kan. Succes!

• JANINE

  10 december 2015

  Aan Julia, ik ben ook van plan om een boek te schrijven maar net zoals jij zit ik met mijn ex in een heel gecompliceerde echtscheiding na 33 jaar, waarvan 22 jaar getrouwd, samen te zijn geweest met een narcist. Maar nu druk met alle ontwikkelingen. Stay in touch. x

  Reply

• Naiefje

  7 december 2015

  Ik ontdek nu pas dat de persoon die een BVBA in persoonlijke ontwikkeling deze stoornis heeft. Zelf ben ik uit de organisatie gestapt. Maar mijn hart bloedt voor degenen die dagelijks geld ontfutseld worden om hun zogeheten droom leven op te bouwen. Steeds moet het meer zijn, beter, meer geld voor haar opbrengen. De meeste leden zitten ondertussen met een schuldenberg. Maar het bedrog gaat door. Wat kan hier aan gedaan worden?

  Reply

• huisartsAVJslachtoffer

  24 oktober 2015

  Ik ben er quasi zeker van, gezien mijn deskundigheid op psychologisch aspect en het gedrag van mijn voormalig huisarts dat ik te maken heb met een psychopaat / sociopaat… Het leek allemaal onschuldig , even bij de dokter om een borstonderzoek , tja normaal dat hij ze vast zal nemen zeker naast het domineren … Wie let er nu op bij de dokter en weigert hem nu ook iets als hij je iets beveelt ? Het begon erger te worden toen hij me bewust begon te pijnigen met naalden en dergelijke zonder dat ik ergens werkelijke klachten had en zelfs tegenstribbelde . Hij greep me beet bij de pols en daar stond ik dan als bevroren zonder tegenpruttelen ! Hij maakt graag angstig en klein , van denigreren tot vastgrijpen met geweld , tot seksuele intimidatie , tot aanranding en tot verwaarlozing en toedienen van medicatie die schadelijk was / is eveneens als drugs durven injecteren , het ging erg ver en ik ben ( ben ik blij ! ) bij hem buiten geschopt , hij denkt weliswaar dat hij nu de touwtjes in handen heeft omdat hij me aan de deur zette , maar in feite is dat waar ik op hoopte . Hij DENKT dus gewonnen te hebben en maar goed ook want wie weet had hij me niet laten gaan , hoewel ik niet denk dat hij zijn slachtoffers achterna zou komen aangezien hij zich toch kan verschuilen in ( jawel , een klassieker ) de medische sector. Nu is het helaas zo dat ik gedragstrekken van hem ben beginnen overnemen en ik de weg niet lijk terug te vinden . Men zegt dat psychopaten slimmer zijn ? fout ! de psychopaat heeft domweg geen emotie in de weg staan in zijn denkproces ! ik (her)ken en bemerk dat nu bij mij , tevens bemerk ik vreeeeselijke verveling en prikkelhongerigheid , psychopaten doen pijn omdat het noodzaak is voor hen om ook een beetje een kick te hebben , wie van bloemen kan genieten zal al geen psychopaat wezen … De kleine geneugten zijn niet meer genoeg , ik ga af en toe wat stelen om die kleine kick te hebben helaas , slechts kleine dingen die niemand echt nodig heeft , gewoon de kick , ik weet dat ik vreselijk klink nu , maar het raakt me niet en vergemakkelijkt het leven voor een deel op zakelijk vlak wel . Vandaar wellicht hun ‘ intellect’ en hun zogenaamd succes . Slechts my ” two cents ” , Een ‘ slachtoffer die slachtoffer weigert te zijn van haar huisarts “

  Reply

• Jet

  14 januari 2016

  Joh, volkomen krankzinnig bericht. Zoek hulp.

• huisartsAVJslachtoffer

  16 januari 2016

  @ Jet : U suggereert : volkomen krankzinnig bericht , tevens dat ik hulp moet zoeken , wees niet zo dom en kortzichtig ? Intussen reeds enige tijd verder en lang geen last meer van bovenstaande klachten , het is een (psycho)logische reactie dat men overschakelt naar overlevingsmechanisme , maar ik neem aan dat U zo slim nog niet bent om dat te weten gezien Uw reactie met intentie tot mijn bericht in het belachelijke te trekken , de enige krankzinnige is de psychopate arts , psychopaat betekent dan ook niet voor niets letterlijk ‘ geestesziek ‘ , zelf kan ik U met bevestiging van 2 gerechtspsychiaters en 1 gewone vertellen dat ik dat uberhaupt NIET ben , er is een verschil tussen een opgelopen letsel en geestesziekte , wat mij betreft dus liet dit een ‘ kras ‘ op mijn ziel . aangaande wat ik voelde was ik tenminste niet zo als de rest en durfde ik daar juist heel open over spreken , dat zie ik jou niet gauw doen , los van dat , zijn dat de normale gevoelens van een persoon die als robot fungeert , dit om de psyche te beschermen , het heet posttraumatisch stress stoornis en dissociatie , deze dubbeldiagnose komt over het algemeen samen en naar wat de psychiaters te vertellen hadden ben ik op zeer flagrante wijze sterk gebleven , ik heb genoeg reden om dus terecht trots te mogen zijn over zowel mijn openlijk spreken als wat ik doorstaan heb destijds , inmiddels zit onze lieve dokter nu zonder werk voorgoed en trok ik een schadevergoeding van 15.000 euro … Nu we ’t toch over psychopaten / narcisten hebben : Uw opmerking getuigt van NIHIL inlevingsvermogen , merkwaardig :)

• Naomi

  20 juni 2016

  Wat een vreselijke huisarts!!! Gelukkig ben je van hem af. De posttraumatische stress en het trauma hieromtrent kan ik me heel goed in vinden. Elke dag zonder hem… is een dag meer kracht. Succes… je bent onwijs wijs!

• klara

  12 oktober 2015

  ik heb 4 jaar lang een relatie gehad met een narcist en ik heb een kind van hem en hij gaat er nog steeds vanuit dat ik bij hem ben. meer zozeer om mezelf te beschermen tegen zijn wrede acties. zo heb ik het in ieder geval nog in controle. ik ben de afgelopen jaren veel veranderd van het lieve zachte meisje (vooral tegen jongens) in de boze, agressieve meid. ik had eerder toen ik jonger was veel gepraat met ggz, begeleiders en accare zodat ik beter met mijn emoties om kon gaan omdat ik er niet over praatte. met wie ik een relatie had was ik daardoor ook heel begripvol geworden en heb dat 3 a 4 jaar lang volgehouden. ik werd constant vernedert, gekleineerd en belachelijk gemaakt. maar toch probeerde ik natuurlijk hem te helpen want ik dacht dat hij net als ik moeilijk met zijn emoties om kon gaan. helaas bleek dit afgelopen jaar niet zo te zijn, ik ben er toen achter gekomen dat het niet meer dan een spel altijd geweest is en eigenlijk nooit echt boos op me geweest is. toen ik dit te weten kwam… was ik kapot. Kapot van binnen en vanbuiten. Ik begon weer de slechte kant op te gaan. Alles waar ik ooit voor leefde, waar ik alle moeite en energie in heb gestoken, al het verdriet, al doe stress… was 1 grote leugen. Het boeide me niet meer. Ik dacht, wie ben ik?, wat heb ik gedaan de afgelopen 4 jaar… alles was voor niets. Zo voelde het ook. Ik kan er nog steeds niet bij dat het allemaal nep was. Af en toe zie ik hem nog weleens, waar die vooral de smoes gebruikt ik wil mijn kind zien, dan zie ik nog steeds geen narcistisch persoon. Gelukkig ben ik nu wel al zover dat ik het gewoon weet, vooral aan het ontkennen van zijn eigen gedrag en mij overal de schuld van geven en ik hoor het ook wel op de manier hoe hij praat, alsof ik allemaal spelletjes speel en ik altijd maar lieg. ik ben tot vandaag nog steeds niet de oude. maar zal mijn best doen om weer dat meisje te worden die haast nergens bang voor was. ik ben van mezelf al niet te zeker van mij zelf en dat heeft die leuke narcist nog ff nog meer de put ingegooid. ik zal nooit meer dat gevoel vergeten wat hij me heeft gegeven en dat gun ik voor niemand. het gevoel niks te zijn, waardeloos en grote schuld (omdat ik iets verkeerds zei of ik had iets gedaan wat hij niet leuk vond, ik gedroeg me verkeerd of ik wilde iets niet doen wat hij zei) en vooral niet meer weten wie je bent, in paniek raken omdat je niet weet meer wat je moet doen. Vooral omdat ik wist dat als ik dingen ging vragen ik alleen maar meer beledigt werd en discussies van hier tot Tokio kreeg waar uiteindelijk ik zo naar beneden ben gehaald dat ik me zo schuldig voelde dat het alleen maar berg afwaarts ging. en dat wilde ik ook niet. dus bleef ik maar afwachten tot hij weer afgekoeld was. ik hoop niet dat hij precies hetzelfde bij mijn kind gaat doen, of nog erger.. zorgen dat hij tegen mij keert op een sluwe manier waardoor niemand bewijs heeft dat hij het heeft veroorzaakt. ik heb het gevoel als ik gewoon doe wat hij wil zal er niet zoveel gebeuren maar ben bang als ik er einde aan maak dat het nare gevolgen gaat hebben. Vooral als het om het kind gaat.

  Reply

• Anoniem slachtoffer

  6 augustus 2016

  Ik ben er zonet achtergekomen dat mijn (ex) partner deze antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft. WE hebben 2 kindjes en ik sta op het punt om hem te verlaten. Maar heb wat schrik hoe hij gaat doen t.o.v. mijn kindjes en of hij ze alleen wel zal kunnen opvoeden met zijn stoornis… Ben jij effectief al uiteen met je partner of woon je er nog bij? Ik vraag mij af hoe deze mensen handelen eens ze alleen komen te staan met de kinderen…

• Anonieme vrouw

  7 september 2015

  Ik ben een jonge vrouw met ASPS en bovenstaande gaat natuurlijk niet voor iedereen op. Ik herken me wel in het stuk over ASPS en narcisme. Er valt voor de patiënt zelf ook niets aan te veranderen. Je kunt beter gewoon vertrekken als iemand zich gestoord gedraagt of je schaadt. En dat moet je altijd doen, ongeacht of het een narcist of sociopaat is of niet.

  Reply

• Paula

  25 augustus 2015

  Ik heb ruim 6 en half jaar een relatie met een partner met ASPS. Wat ik hier allemaal lees stemt mij niet hoopvol. Het voelt als een strijd die nooit te “winnen” is. De ander “voelt” immers niet… Bij alles wat ik heb gelezen krijg ik het gevoel dat ik beter hard weg kan rennen als ik ooit weer gelukkig wil worden… Dat is een harde realiteit.

  Reply

• Anonieme vrouw

  7 september 2015

  Ik ben een vrouw met ASPS en je kan beter weggaan. Hij heeft geen empathie en dat zal hij ook nooit krijgen. Hij houdt van wat hij van je kan krijgen (geld, huis etc.). Liefde voelt hij ook niet want daar heb je empathie voor nodig. Geloof niet dat jij daar een uitzondering op vormt, want jullie relatie is helaas gebakken lucht. Neem de nodige veiligheidsmaatregelen.

• Gewone lezer

  28 september 2015

  Beste Paula, lees het boek van Jan Storms – Destructieve Relaties en red jezelf! Ik heb er 3 jaar over gedaan, en nu ik 9 maanden bij hem weg ben, word het helderder en helderder. Het is ongelofelijk moeilijk, maar blijven is nog moeilijker. En het word met de dag vreselijker. Red jezelf!

• Jane

  3 oktober 2015

  Ik ben er onlangs achter gekomen dat ik ook al 18 jaar een relatie heb met een narcist… Dat er sprake is van een gebrekkig empathisch vermogen had ik wel gemerkt. Maar onlangs pas ontdekte ik dat alles nu te verklaren is en dat ik steeds wachtte op een soort inzicht, berouw, spijt, betrokkenheid. En inderdaad, de conclusie is duidelijk.

• Sjim

  24 november 2015

  Ren hard weg, dat is het enige wat je kunt doen. Je kunt niet tegen deze mensen vechten. Je zal het nooit winnen. Beter verloren dan een rotleven.

• Jackie74

  16 augustus 2015

  Ik lees met veel herkenning de verhalen. Maar doet een narcist dit soort zaken alsof hij kiest of vindt hij dit gedrag vanzelfsprekend? Mijn vader is volgens mij een narcist. Mijn moeder heeft jaren geleden onder zijn bewind, ik dacht altijd dat ze toch heel veel van hem hield waardoor ze niet weg ging. Waarschijnlijk heeft hij haar zo ver gebroken dat ze het niet had gekund al had ze het gewild. Zij is nu 13 jaar geleden overleden, na een ziekteperiode van 5 jaren. Jaren als een hel, want zij was dan wel ziek maar het draaide altijd om hem en wat dit voor hem betekende. Sinds 2 jaar probeer ik me nu van hem los te maken, dit wil hij natuurlijk niet want hij heeft niemand en is ziek. Ik heb er heel veel moeite mee om met mezelf in t reine te komen, ik heb steeds het gevoel dat ik hem laat stikken. Maar zowel voor mij als mijn gezin is t beter als ik het contact nooit meer opneem. Mensen die met narcistische ouders zijn opgegroeid zullen dit mogelijk herkennen… Hoe gaan jullie hiermee om? Als klapper op de vuurpijl heeft hij zich nu in zijn hoofd gezet dat mij partner hem aangevallen heeft en hij hierdoor nog zieker is. Terwijl hij t was die voor mijn deur stond en allebei elkaar schreeuwde. Ik krijg dan de neiging om hem op te zoeken en hem goed de waarheid te zeggen, hoe ik over hem denk… Maar dan wint hij weer… Dan erken ik weer dat hij er is en dat hij mij raakt…

  Reply

• Van Langendonck M

  13 augustus 2015

  Ben in oktober 50 jaar gehuwd met een narcist… Nu wil hij scheiden en heeft vriendin van 31 jaar??? Ik heb het nooit willen inzien. Ik hield van hem en nu pas beginnen omstaanders hem beetje bij beetje te ontmaskeren… Op dit moment ben ik 66 jaar en ben uitgeput en weet niet wat te doen… Groetjes.

  Reply

• kiki

  17 november 2015

  50 jaar, hoe heb je het zolang volgehouden. Ik heb het 9 jaar lang vol gehouden! En na 3 maanden huilen ben ik nu 4 maand verder en pak beetje bij beetje m’n leven weer op. In het begin was het heel moeilijk en eenzaam, veel schuldgevoel en twijfel. Maar ik merkte in loop der tijd dat er weinig te missen viel. Een narcist leeft nl naast je niet met je, daardoor zijn er vaak maar weinig dierbare herinneringen. Wanneer twijfel en schuldgevoel weer boven komen borrelen, neem dan mijn advies! Stel je zelf de vragen: Hoe vaak kreeg je geen steun terwijl je het zó nodig was? Hoe vaak werden dagen als Moederdag, verjaardag etc. op laatste plek gesteld? Hoe vaak was een discussie eindeloos, tot je vergat waar het ook al weer om ging? Hoe vaak moest alles op zijn manier? Hoe vaak moest JIJ de kar trekken? En hoe vaak moest je huilen en keek hij toe, voor zich uit, naar de tv o.i.d.? Stel jezelf deze vragen, wellicht kom je tot de zelfde conclusie als ik, namelijk Te Vaak! De uitdaging is Iemand te zijn zonder hem! En dat is zwaar, want jarenlang was je zijn bediende, zijn hulpje, zijn geweten, zijn persoonlijke ezeltje voor de kar! Hij gaat er dus met een jongere vrouw vandoor? Niet rouwig om zijn, het voorkomt een hoop strijd. Hij is straks gefocust op die ander. Toch zal hij misschien de deur op een kier willen houden bij jou. Alleen zijn is namelijk iets wat ze angst aanjaagt. Maak jezelf sterk, afwimpelen is het beste. Een vrouw alleen is niet altijd slecht af hoor! Je kunt nieuwe hobby’s ontdekken, nieuwe vrienden maken, een dagje wellness voor jezelf doen. Wat je ook doet, blijf niet binnen zitten! Depressie ligt op de loer!Ga bewegen en de wereld in, na verloop van tijd wordt het makkelijker. Zoek steun bij mensen die sterk en positief in het leven staan. Zij brengen je op de goede inspiratie die je nodig bent. Durf even een beetje egoïstisch te zijn voor je innerlijke mens en heb je zo’n dag dat er niks zinvols uit je handen komt, is niet erg, dat is gewoon je energie level wat zichzelf aan het herstellen is. Jij weet wel wat te doen, het is je zelfvertrouwen wat je beperkt, vind nieuwe kracht, waag een assertieve sprong en krijg er veel voor terug, je oude vertrouwde zelf! Heel veel succes!

• Perry

  24 juli 2015

  Ik heb enorm veel punten van dit bovenstaande stuk. Op dit moment ben ik een student van bijna 25 jaar, ik merk dat ik steeds verder afdrijf van de realiteit die emoties met zich meebrengen. Ik heb er zelf nooit iets van gemerkt totdat ik uit elkaar ging met mijn ex vriendin, nu heb ik enorme ‘haat’ gevoelens jegens vrouwen. Ik krijg ze snel in bed, daarna ben ik er snel klaar mee. Gevoelens komen niet om de hoek kijken. regelmatig ben ik lang van huis, hoor/zie ik mijn ouders of familie niet, het gevoel van missen herken ik niet. Ik ben één keer betrapt door een meisje waarmee ik aan het daten was, ze vertelde mij dat ze van mij hield. We liggen midden in de nacht op bed terwijl ze dat zei. Mijn reactie was ‘…’ niets; ik draaide mij om en ging slapen. Toen ik erachter kwam dat zij met iemand had gezoend, kon het mij ook niet zoveel schelen, eigenlijk niets. Op dat moment waren we wel al 2 maanden aan het daten. Mijn hoop blijft op zo een moment bestaan, ‘wellicht voel ik wel iets’. Ik probeer dan te huilen (omdat het dan soort van moet of zo) maar echt voelen doe ik het niet. Toen het over was met een hoop gedoe vanuit haar belde ik een vriend op, we zijn de stad in gegaan en die nacht ging ik met iemand anders mee… Hulp zou super chill zijn, of i.i.g. meer informatie. Ik weet dat ik geen ‘goed’ persoon ben, maar ik verdien een kans. Tevens slaat het complete beeld dat hierboven is geschetst op onzin heb ik het idee. Daarbij is te merken dat de persoon die het typte een oordeel of i.i.g. een ervaring heeft (gehad) met iemand die de zelfde aandoening heeft als dat ik heb. Lekker objectief. Een oprechte reactie wil ik graag verder op ingaan. Iemand die zin heeft om te bashen heb ik simpelweg één ding te melden (om lekker in het thema te blijven), doet me niet zo heel veel wat je meemaakt, wat je er van zult vinden of denken. Wil je geen hulp bieden, verstuur dan geen reactie. Perry

  Reply

• Paul

  24 juli 2015

  Beste Perry, Bovenstaand stuk is niet geschreven aan de hand van persoonlijke ervaringen. De lijst met kenmerken is simpelweg een opsomming van eigenschappen die voor relatief veel narcisten opgaan. In deze artikels (en de honderden reacties eronder) vind je desgewenst nog veel meer informatie over narcisme, evenals verhalen van ervaringsdeskundigen:

  • Narcisme: is jouw partner egoïstisch, dominant & arrogant?
  • Wat is Narcistische Persoonlijkheidsstoornis (NPS)?

  Ik hoop dat er bezoekers zijn die je kunnen voorzien van de nodige tips en inzichten en dat er gauw verbetering in je situatie zal optreden. Heb je er al eens over nagedacht om je vragen voor te leggen aan een deskundige? Ik ben benieuwd… Groeten, Paul

• Anonieme vrouw

  7 september 2015

  Misschien ben je een sociopaat (secundaire psychopaat) of lijd je aan alexithymie. Dit kan vele oorzaken hebben trouwens. Do your research.

• Elise

  21 juli 2015

  Mijn sociopathische narcistische paranoïde ex heeft tegen mijn zoon van 12 gezegd dat ik het bed induik met zijn vriendjes als ze komen logeren. Mijn zoon was zodanig in de war, onthutst, ontgoocheld, van slag en beroerd dat ik hulp voor hem moest zoeken. Tot dit soort walgelijke daden zijn deze onmenselijke wezens in staat. Mij heeft hij een nacht gewurgd omdat hij ‘ontdekt’ had dat ik vreemdging. Hoe, met wie en waar kon hij me niet vertellen. Hij dacht het, zei hij later. Hij heeft mij en onze zoon tot twee neuroten gemaakt. Ik lijd aan allerlei angsten en mijn zoon is zwaar beschadigd door deze narcistische man, die vrij rondloopt en ontelbare slachtoffers maakt. Want niemand begrijpt en gelooft je. Niemand! Je kunt nog liever een psychopaat hebben die je fysiek martelt, want dan heb je bewijs van je verwondingen en wordt hij opgesloten. Deze wezens lopen vrij rond op zoek naar het volgende slachtoffer… Snakes in suites zijn het!

  Reply

• gemeentearbeider

  8 september 2015

  Zolang er geen tastbare feiten zijn kan de dader niet gestraft worden. Al een jaar aan een stuk word ik op mijn werk door een narcist gepest en vernederd en niemand maakt zich er druk om. Nu zit ik al bijna een halfjaar thuis met een depressie.

• Anonieme Soiopaat

  18 oktober 2015

  Ik snap het punt dat je probeert te maken hoor, maar je maakt jezelf nogal belachelijk. Iets meer argumenten en iets minder emotie graag, de volgende keer.

• Maria

  21 juli 2015

  Wij, de rest van de familie, begrepen nooit wat er met mijn zus aan de hand was. Ze wilde altijd dat ze bewonderd werd. Deed je dat niet dan was er iets mis met jou! Ze zei: ik heb altijd zoveel voor jou/jullie gedaan. Wij moesten dan heel goed nadenken wat ze dan had gedaan? Blijkbaar in haar fantasie deed ze heel veel voor ons, maar in werkelijkheid…? Tegen anderen buiten de familie had ze (achteraf gezien) zoveel verhalen verteld over hoeveel zij volgens haar echt altijd maar deed voor haar familie. Ze vertelde die anderen er ook bij nooit met haar familie erover te praten, of nog beter, helemaal nooit met haar familie te praten. Zo werd alleen zij gehoord. Zo werd ze op haar woord geloofd. Zo kon het wel eens voorkomen dat ik of mijn moeder of wie dan ook iemand tegenkwamen die vertelde dat wij het wel heel erg hadden getroffen met die zus (voor mijn moeder: met die dochter). En soms kwam er dan een verhaal wat die zus dan allemaal had gedaan. En als wij dan weer met grote verbazing naar die ander keken, was dan vaak het antwoord: “O ja, ze zei al dat jullie haar altijd zwartmaken”… En die ander liep dan weg. Overtuigd dat wij de slechte personen waren waar die zus het slachtoffer van was. Wij begrepen nooit dat die zus zo bezig was, want ze was vlot, charmant, goed opgeleid en het leek erop dat ze een hele carrière zou krijgen met een leuke man erbij. Het liep anders. Dat deed ze af als: door lichamelijke klachten. Ze zei maar wat graag dat haar familie vooral psychische klachten had en zij alleen maar lichamelijke klachten. Overal waar zij kwam, ging ze haar familie te kijk zetten (ze zei dat iedereen moest weten wat er met haar familie aan de hand was). Waarheid verdraaide ze, en de leugens kwamen er bij haar makkelijk uit. Over haarzelf was het altijd: o, wat doe ik toch veel voor mijn familie. Dat zei ze altijd, maar wat ze dan deed was voor ons ook een groot raadsel. Maar andere mensen geloofden haar. Als je haar als familie niet bewonderde en iets zei van: waar heb je het over? Je liegt! Dan kon je er op rekenen dat zij weer een uitvoerig verhaal over je vertelde met hoe dom en gek jij was. En natuurlijk er achteraan vertelde ze hoe goed zij wel niet was. Ze prees zichzelf de hemel in! Als een buitenstaander iets niet erg vriendelijks over een van haar familieleden zei, dan deed ze gelijk mee. Opkomen voor haar familie, dat deed ze niet. Toen een familielid ziek was en hij niet meer kon zeggen dat hij lichamelijk pijn leed en de verzorging daar wel op moest letten (wat ze niet hadden gedaan, was bewijs daarvoor aanwezig), zei die zus dat je daar niet over klaagt. En gelijk was het: o mijn familie klaagt altijd maar terwijl er niks te klagen valt! En bij de verzorging (terwijl die aantoonbaar nalatig waren geweest) zei ze hoe geweldig zij toch waren! Zij wilde weer eens als: o zo aardig te boek staan! Dat haar vader in dat geval zo veel pijn had geleden door die verzorging, daar zat zij niet mee. Mensen scheiden. Tegen wie zegt ze wat?! En welke groepen mensen mogen met elkaar praten en wie moet maar niks vragen aan of praten met een ander. Daar houdt zij zich mee bezig… Binnen de familie moest er eens zoveel gedaan worden. En ze riep naar anderen buiten de familie weer dat zij het zo druk had. Dat zij weer zoveel moest doen. EN wat deed ze? Ze kwam naar voren als er anderen waren. Dan was ze er. Maar verder wat ze deed? Toen was ze allemaal zo aardig voor ons. Wij wisten niet wat we meemaakten. Toen alles weer eens was afgehandeld en gedaan werd ze voor ons haar vertrouwde zelf. Openlijk vertelde ze dat wij niet goed bij ons hoofd waren. Dat iedereen ons moest negeren. En wat voor leugens zij nog meer vertelde… Het lijkt er erg op dat zij het leuk vindt als ze haar familie weer eens de grond in kan stampen. Ze heeft een partner. En ondanks dat hij weet dat ze geregeld liegt en opschept over wat zij allemaal zogenaamd heeft gedaan, gelooft hij haar verder wel. Achter zijn rug om is ze helemaal niet zo positief over hem. Tegen iedereen (wel tegen hen die hem echt spreken). Maar bij anderen omschrijft ze hem eigenlijk als iemand die het zo getroffen heeft met zo iemand als zij en dat hij eigenlijk niks zelf kan zonder haar hulp (en dat is eigenlijk allemaal net andersom). Ouders hebben bij hem altijd hun mond gehouden over wat ze toen al wisten over hun (narcistische) dochter. En mijn zus/hun dochter was nooit helemaal eerlijk over haarzelf naar die partner toe. Huisartsen, psychologen ze geloofd die zus op haar woord. Zelfs toen ze toch eens hadden gehoord van een doorgewinterde psychiater dat die zus mogelijk een narcist zou zijn. Toen deden ze dat af als: “Ach ze is egoïstisch? Nou met die familie is dat te begrijpen hoor. Maar ze doet toch nog zoveel voor die familie? Dus zo egoïstisch is ze niet.” Wat een narcist verder allemaal kan doen, wisten ze of weten ze niet?! Toen zich iemand ontpopte als stalker. En naast leugens vertellen, iemand vals beschuldigen, etc. wist de stalker ook anderen over te halen om met hem mee te doen. Die zus ging de stalker gelijk helpen!!! Zoals ze al eerder had gedaan. Als iemand iets onvriendelijks over een familielid had gezegd, deed ze ook mee met die persoon. Nu dus doet ze mee met die stalker. Ze heeft altijd gezegd: familieleden van mij zijn in de war, maken me zwart, klagen terwijl er niks te klagen valt. Negeer ze. En de stalker zegt nu: dat is iemand die in de war is, die maakt anderen altijd zwart, ze klaagt altijd terwijl er niks te klagen valt. Negeer haar!!! En zo wordt alleen de stalker gehoord. Hoe de stalker verder bezig is: heel sadistisch. Daar heeft mijn zus dan net even niets mee te maken. De stalker is hoogstwaarschijnlijk ook een zeer sadistische (dat zeker) kwaadaardige narcist. Of psychopaat. Hij kan zo goed mensen overhalen met hem mee te doen. Ook mensen die hem niet kennen en andersom. Mijn zus is net zo. Zij kan mensen zo gemakkelijk overhalen. Ook onbekenden mensen. Die doen wat zij zegt! Mijn zus en die stalker lijken in gedrag zo eng op elkaar!!! Hoe kom je van dit soort mensen af? Mijn zus blijft graag het slachtoffer uithangen. Ze kan als geen ander alles zo verdraaien. Ze kan zo liegen. Is die stalker ook een narcist? Of wat is hij?

  Reply

• Chris

  22 juni 2015

  Al deze verhalen raken mij diep, omdat ik zelf uit een gezin kom met twee narcisten. Ik ben er pas na mijn vijftige achter gekomen, dat DIT het was wat mij zo heeft beïnvloed. Ik denk erover een boek te gaan schrijven met ervaringen van mensen die geleden hebben onder een narcistische huisgenoot/familielid. Wie voelt er wat voor om hieraan mee te werken, uiteraard zonder dat je naam straks wordt vermeld?

  Reply

• Jackie74

  16 augustus 2015

  Ik wil wel helpen. Ben 41 en momenteel bezig me los te maken van mijn narcistisch vader.

• felicia

  20 september 2015

  Heb je dat boek over narcisme inmiddels geschreven? Ik ben hetzelfde aan het doen, misschien kunnen we elkaar helpen…

• Jac.

  25 september 2015

  Met een gelukkig huwelijk van 45 jaar (en 45 jaar ellende met schoonmoeder) komen wij er nu achter wat een ASPS stoornis werkelijk is. Het verhaal is niet in een boek te vinden, volgens de psycholoog nogal “heftig”. Wij zijn alle twee beschadigd, moeten nu puin gaan ruimen. Ik wil dan ook een bijdrage leveren om een boek te schrijven. Ik wacht op een reactie. Met vriendelijke groet, Jac

• Julia

  1 oktober 2015

  Ik ben ook slachtoffer van een narcistische ex. Ik wil een boek schrijven, maar zit nu in een zeer ingewikkelde rechtszaak tegen hem wat mijn volle aandacht vraagt. Ik ben van plan de media in te schakelen (tv). Het gaat om een flinke zaak waarbij advocaten, financieel experts en directeur van groot accountantskantoor betrokken zijn. Ik wil aandacht voor het thema narcisme omdat ik niet de enige ben. Ook een gezamenlijk boek is interessant. Laten we kijken of we iets voor elkaar kunnen betekenen.

• Syl

  10 november 2015

  Ik heb een paar weken voor de zoveelste keer het contact met mijn narcistische moeder verbroken. Ik ben 53 en weet pas een jaar of 4 dat zij deze stoornis heeft. Ook ik denk er regelmatig over een boek te schrijven, maar ben bang dat er te veel oud zeer, wat ik weggestopt heb, naar boven komt. Ik heb voor het eerst een afspraak gemaakt met een psycholoog omdat ik hulp nodig heb de echo van mijn verleden uit mijn hoofd te bannen. Helaas, in dit geval geldt niet “uit het oog, uit het… hele zijn”.

• Elise

  22 februari 2016

  Ik ben sinds 2.5 jaar slachtoffer van een dergelijke psychopaat (jurist nota bene) en heb eveneens alles in een soort dagboek/verhaal/thriller bijgehouden. Wat mij weerhoudt van publicatie is dat dergelijke figuren continu op zoek zijn naar nieuwe aanknopingspunten, en dat je bij publicatie niet alleen je ziel blootgeeft, maar daarnaast de psychopaat in de gelegenheid stelt weer verder te gaan. Bovendien kan ik slechts mijn eigen verhaal kwijt, maar geen oplossing aandragen… Doodzwijgen, isoleren, juridisch aanpakken, de politie inschakelen, het heeft allemaal geen zin is mijn ervaring. Ze verdraaien, manipuleren en verzinnen erop los om hun eigen waarheid bij anderen op te dringen.

• Anonymous

  11 februari 2017

  Graag wil ik meewerken aan een boek over ervaringen met een narcist. Momenteel ben ik bezig ordening te maken in geraffineerde mails van een familielid met geen enkele scrupules het leven van ons allemaal dusdanig te verzieken dat wij er dusdanig ernstig last van hebben, er letterlijk ziek van te worden. Ik kan het onprofessioneel aangaan van bondgenootschappen, misleiding en leugens aantonen, net zoals geen enkele wroeging kennen en zichzelf superieur voelen. Met name de laatste jaren lijden wij ernstig onder deze gedragingen. Ik heb genoeg materiaal verzameld om het vergaand eigenbelang aan te tonen en ga een rechtszaak aanspannen.

• relatieslachtoffer

  15 juni 2015

  Wat is er van mij over, stel je deze vraag wel eens aan jezelf? Relatieslachtoffer; hoe herken ik een narcist/ borderline /psychopaat noem ze maar op hoe je een destructieve persoon ook wilt noemen. Iemand met een ernstige persoonlijkheidsstoornis kan uw hele leven kapot maken en dat van uw kinderen en familieleden. Hij/zij gaan te werkt als een olievlek. Gewetenloos… Goede mensen zijn zelden argwanend; ze kunnen zich niet voorstellen dat anderen de dingen doen waartoe zij zelf niet in staat zijn. Wat zijn dit voor mensen? Hoe worden ze zo? Hoe kunnen wij onszelf tegen hun beschermen? Hulp nodig? Om meer mensen te bereiken willen jullie dit delen zodat iedereen weet dat er hulp is voor mensen die geen lichtpuntje meer zien.

  Reply

• Paul

  17 juni 2015

  Beste Emelie Debby Van Laar (van onder andere Relatieslachtoffer.nl en EFTbehandeling.nl), Ik vind het nogal ver gaan dat je onder verschillende namen en onder allerlei verschillende artikels reacties met links naar je websites achterlaat, aangezien je een uiterst commerciële partij lijkt te zijn die 60 euro voor een Skype-sessie voor Emotional Freedom Techniques (EFT) factureert en 1.150 euro voor een “vierdaags privéherstel”. Ik wil best geloven dat je het beste voorhebt met slachtoffers van narcisme en narcistisch misbruik, maar vanwege de commerciële strekking komen je berichten op mij nogal gekunsteld, berekenend en zakelijk over. Vandaar ook dat ik de commerciële links uit je berichten heb verwijderd. ’t Kan trouwens heel erg misleidend overkomen om op je sites zoekwoorden te spammen en op maffe wijze te verbinden aan EFT. Ik lees bijvoorbeeld dit: “Voor wie EFT niet geschikt is: EFT kan geen gebroken botten instant genezen; EFT kan geen complexe verslavingen instant oplossen, het kost tijd; EFT kan geen aidsvirus verwijderen; EFT is geen oplossing voor kanker, MS, ME, epilepsie, schizofrenie, dementie etc.; EFT is geen oplossing bij persoonlijkheidsstoornissen, manische depressiviteit; EFT kan niet diagnosticeren, alleen behandelen”. Wat probeer je hiermee te bereiken? Overigens komen Emotional Freedom Techniques regelmatig zeer negatief aan bod in reacties op Gezondr en talloze andere websites omdat EFT volgens de aanhangers zo’n beetje ELK psychologisch probleem zou moeten kunnen oplossen. Patiënten voelen zich echter maar al te vaak ‘bedrogen’. Kun jij misschien iets meer vertellen over de aard en strekking van een EFT-sessie om tegenwicht te bieden? Ik ben namelijk erg benieuwd! Groeten, Paul P.S. Persoonlijk verwijs ik slachtoffers van narcisme graag door naar de overheidswebsite van de instantie Veilig Thuis (VoorEenVeiligThuis.nl – 0800-2000)

• Chris Vermeulen

  21 mei 2015

  Onlangs is bekend geworden dat de directeur van een stichting voor mensen met autisme een sadistische psychopaat is die erg veel plezier ontleent aan de status van ogenschijnlijk succes en bekwaamheid via de toepassing van zijn charmante vaardigheden om zo goed te liegen dat niemand jarenlang ooit iets heeft doorgehad. Klanten krijgen torenhoge rekeningen die via een PGB moeten worden voldaan en worden op een gewetenloos geraffineerde wijze aan het lijntje gehouden. De desbetreffende psychopaat wordt vooral zelf beter van het hele gebeuren en zoekt nauwkeurig uit wat iedereen wil horen. Hij gaat genadeloos en kil te werk om iedereen in het ongewisse te laten en zo veel mogelijk geld op te strijken. Niet alleen krijgt het PGB-systeem daardoor alweer een slechte naam, maar de desbetreffende doelgroep bestaat ook nog eens uit mensen die in hun leven al niet veel vertrouwen hebben kunnen opbouwen naar andere mensen toe… De sluwe gewiekstheid van deze glad pratende psychopaat is van een dusdanig zieke en gewetenloze aard dat je je gaat afvragen of er niet veel meer van dit soort lui op plekken zitten waar macht en status een rol spelen. Hij neemt op zeer berekenende wijze mensen in dienst die later kunnen worden gebruikt om als schuldige aangewezen te worden indien dingen misgaan, terwijl hijzelf zijn eigen bekwaamheid blijft (aan)prijzen. De schijn wordt hooggehouden dat de stichting over niet al te veel geld beschikt waardoor vrijwilligers zogenaamd niet kunnen worden betaald. Ondertussen worden tienduizenden euro’s doorgesluisd naar een holding. Tijdens uitstapjes neemt hij bijvoorbeeld de portefeuille weg van iemand die bij het minste al psychotisch wordt en vervolgens vraagt hij aan deze persoon in het bijzijn van anderen om iets te betalen. De sadistische genoegdoening om zwakkeren in de samenleving te domineren, uit te buiten en te minachten is ziek en gewetenloos en hij heeft blijkbaar jarenlang ongestraft kunnen doorgaan…

  Reply

• Mona

  11 mei 2015

  Herkenbaar, mijn moeder is een narcist. Narcisten worden zo niet geboren? Ons eigen kind lijkt sprekend in gedrag op oma. Hoe is dit te behandelen? Wij willen graag weten hoe je het tij kunt keren. Zijn er tips voor ouders die het zien ontwikkelen?

  Reply

• Paul

  11 mei 2015

  Beste Mona, Dit soort vragen over persoonlijkheidsstoornissen is heel lastig om te beantwoorden, zelfs voor psychologen, psychotherapeuten en psychiaters. Inmiddels zijn er over het onderwerp ‘narcisme’ al vele honderden reacties achtergelaten op Gezondr. Waarschijnlijk vind je een heleboel antwoorden in (en onder) dit artikel over narcisme en dit artikel over NPS… Heel veel succes & sterkte toegewenst! Groeten, Paul

• Emelie

  15 juni 2015

  Laar een narcist niet over je grens heen gaan. Bij jou is Nee = Nee en Ja = Ja . Laat je niet overhalen maar blijf bij je antwoord. Verander nooit van gedachten als je iets niet wilt. Voet bij stuk houden al staat hij/zij op zijn kop. Dat is je niet over je grenzen laten gaan. Wees en blijf duidelijk.

• Dominique

  30 april 2015

  Ik herken zeer veel eigenschappen bij mijn eigen vader in het artikel over narcisme hierboven beschreven. Heb altijd al geweten dat het een ‘probleemgeval’ betrof, maar om exact te omschrijven wat er nu juist aan de hand was/is met hem, is heel moeilijk. Mijn vader zou als kind rot-verwend zijn geweest door zijn ouders, die zelf een zeer slechte relatie hadden. Mijn vader werd als enige kind constant en vooral door zijn moeder opgehemeld. Hij was diegene die het woord moest en vooral kon voeren… Omdat hij desondanks thuis zeer eenzaam was, heeft mijn vader volgens mij voor zichzelf een eigen waarheid/realiteit gecreëerd, gesterkt door zijn moeder. Hij heeft voor zichzelf uitgemaakt dat de ganse wereld slecht is, niemand voor iets deugt, en dat hij superieur is aan anderen. Tijdens zijn puberteit kreeg hij echter zeer veel last van acne. Hij leerde die periode mijn moeder kennen en werd op zeker ogenblik met zijn acneprobleem uitgelachen door een familielid van mijn moeder. Voor iemand met het intussen ontwikkelde superieure gedachtegoed zoals hij een super-krenking… Sedertdien deugt niemand nog uit de familie van mijn moeder. Hij vindt het allemaal domme, lompe boeren die hij de hel toewenst. Omdat mijn moeder aan hen gerelateerd is, wordt ook zij door hem over dezelfde kam gescheerd. Mijn moeder kon het op haar beurt niet vinden met de moeder van mijn vader, daar deze te controlerend was en te bepalend. Ook hiermee had mijn al dan niet narcistische vader, een waar moederskind, het zeer moeilijk. Mijn vader is altijd een vrij egoïstische man geweest. Hij nam de beslissingen in huis, maakte keuzes zonder medeweten van mijn moeder. Hij is op zeker ogenblik ook beginnen drinken en voelde zich niet goed meer in zijn huwelijk. Hij was zeer explosief. Alles moest volgens zijn visie gaan, zelfs wanneer we als kind per ongeluk tijdens het schilderen een spatje op het muurbehang morsten, volgde een ware explosie. Wij waren bang voor onze eigen vader en hadden eerlijk gezegd liefst dat hij de deur uit was. Ongedwongenheid kon niet bij ons thuis. Liefst kwam er geen bezoek en onze vriendjes of vriendinnetjes brak hij af en zag hij liefst niet over de vloer komen. Mijn ma had ook zeer weinig contact met haar familie, vooral omdat hij hen absoluut niet wou zien. Vooral ik (mijn broer was vaak het huis uit en is ook zeer snel -op zijn 18de- thuis al vertrokken) heb thuis veel spanningen geweten. Mijn vader dronk stiekem steeds vaker, zelfzorg was bij hem quasi niet meer aan de orde (het kon hem niet meer schelen en hij pakt(e) daar ook mee uit) en ik was bij het thuiskomen na school vaak bang om hem weeral dronken aan te treffen. Past dit ook bij narcisme? Hij was als hij dronken was vooral verbaal agressief naar mijn moeder toe. Pas dan kwamen al zijn frustraties t.o.v. haar naar boven. Hij kleineerde haar en haar familie dan voortdurend. Ik zag hem op den duur niet meer als een vader. Ik begon hem te haten, maar anderzijds was het ook mijn vader… zeer ambivalent dus. Hij vroeg ook erg veel aandacht, klaagde veel, niemand was goed, de collega’s waren stommeriken en boeren… Ik kan best begrijpen dat mijn vader een moeilijke jeugd heeft gehad thuis en dat hij toen erg eenzaam is geweest. Ik begrijp ook dat de pesterijen i.v.m. de acne een felle impact op hem hebben gehad. Maar dat hij daardoor is uitgegroeid tot de veronderstelde narcist die hij nu is, dat snap ik niet. Volgens mij moet er genetisch reeds ‘iets’ aanwezig zijn geweest wat hem maakt tot wie hij nu is. Narcisme of iets anders… Ik ben zelf ook jarenlang gepest geweest op school en een leuk thuis heb ik eerlijk gezegd ook niet gekend… maar ik ben totaal iemand anders geworden dan mijn vader. Dus volgens mij kan een (antisociale) persoonlijkheidsstoornis of andersoortig persoonlijkheidsprobleem niet zomaar terug te brengen zijn op wat hijzelf heeft meegemaakt, maar moet er ook een deel basispersoonlijkheid verantwoordelijk zijn voor zijn gedrag. Enfin, mijn vader is nog steeds dezelfde al dan niet narcistische man. Wanneer je aanwezig bent bij hem en mijn moeder, voert hij steeds het woord en doorgaans gaat het ook over zichzelf. Kritiek of weerwoord leidden steevast tot agressieve verbale uitspattingen en deze laatste worden met het ouder worden steeds feller (hij is intussen bijna 70). Ik kom niet graag meer thuis, maar vind het zo erg voor mijn moeder. Zij doet alles voor hem, maar is zich doorheen de jaren wel beginnen te verzetten tegen zijn ogenschijnlijk narcistische gedrag. Dat kan hij niet hebben en dat frustreert hem nog meer. Ik zou mijn moeder zo graag willen helpen, maar weet niet hoe. Ik vind het erg dat ik haar moet achterlaten bij zo’n… (ik heb er eigenlijk geen woorden meer voor). Ik vind het erg dat ik mezelf zo’n dingen over m’n vader hoor zeggen, maar hij heeft ons ganse leven beïnvloed en deels verpest door zijn antisociale gedrag. En dat beseft hij totaal niet. Voor hem zijn enkel de anderen schuldig aan zijn ongelukkige leven… Ik kan best zeggen dat wij getraumatiseerd zijn door zijn toedoen. Maar in zijn beleving is hij het enige slachtoffer…

  Reply

• anoniem

  12 oktober 2017

  heel goed verwoord, lijkt mijn vader wel

• Dennis Eijs

  27 maart 2015

  Ik zie hierboven een heleboel eigenschappen die ik in mijzelf herken, maar die helemaal niet sociopathisch hoeven te zijn. Persoonlijk denk ik, maar wie ben ik, dat ik meer een schizoïde persoonlijkheidsstructuur heb. En ik weet dat ik wel empathisch ben, omdat ik het al jong kind al erg vond toen ik zag dat mede scholieren snoep stalen van een winkelierster die moeilijk kon zien, en er erg kwaad om werd. Maar ik leef volgens mijn eigen regels omdat ik vele regels gewoon te belachelijk voor woorden vind. Misschien omdat onze maatschappij zelf steeds sociopathischer aan het worden is.

  Reply

• Slachtoffer

  2 maart 2015

  Dank je wel voor dit artikel! Ik herken ontzettend veel van deze kenmerken in mijn ex-vriendin. Zij heeft mijn leven 5 jaar lang zuur gemaakt door haar manipulatieve gedrag. Hoe moeilijk het ook kan zijn, de beste remedie is om het contact met de narcist volledig te verbreken. De nasleep is ook nog erg omdat je het toch moet verwerken. Maar ik ben zo gelukkig dat ik er vanaf ben. Ik hoop dat anderen ook de kracht hebben om dit te doen.

  Reply

• Emelie

  15 juni 2015

  Wat is er van mij over, stel je deze vraag wel eens aan jezelf? Relatieslachtoffer; hoe herken ik narcisme, borderline, psychopathie, noem ze maar op? Hoe je een destructieve persoon ook wilt noemen… Iemand met een ernstige persoonlijkheidsstoornis kan je hele leven kapotmaken en dat van je kinderen en familieleden. Hij/zij gaat te werk als een olievlek. Gewetenloos… Goede mensen zijn zelden argwanend; ze kunnen zich niet eens voorstellen dat anderen de dingen doen waartoe zij zelf niet in staat zijn. Wat zijn dit voor mensen? Hoe komen ze zo? Hoe kunnen wij onszelf tegen ze beschermen? Om meer mensen te bereiken, wil ik jullie vragen dit te delen, zodat iedereen weet dat er hulp is voor mensen die geen lichtpuntje meer zien…

• amy

  10 februari 2015

  Ik woon naast een sociopaat. Ze is heel narcistisch en gevoelloos. Liegt alles bij elkaar en gaat over lijken. Gezond verstand ontbreekt volledig.

  Reply

• Diana Barez

  8 februari 2015

  Ik kom net uit een relatie van bijna 2 jaar met een narcistische partner, en ik ben helemaal op. Hij liegt, bedriegt, manipuleert, kleineert, chanteert, vernederd, bedreigt. Kortom alle negatieve eigenschappen die een persoon kan bezitten heeft hij. Naar de buitenwereld is hij spontaan, geïnteresseerd, amicaal, sociaal, intelligent, loyaal. Niemand begrijpt dan ook wat ik doormaak, hij is toch zo’n topvent? Een lot uit de loterij. Volgens hem ziet hij er goed uit, heeft een goede baan, we hebben een prachtig huis, hij heeft een mooie auto onder z’n kont, hij behandelt mij als een prinsesje… Niets is minder waar. De deurwaarders staan rijen dik voor ons huis voor zijn schulden (32 deurwaarders/incassobureaus krijgen nog geld van hem!), zijn huis en zijn auto heeft hij nog nooit een cent voor betaald. Hij heeft altijd problemen met justitie, wisselende vriendschappen: meestal zijn het jonge jongens die naar hem opkijken, hij wilt altijd in het middelpunt staan, als hij een avondje met vrienden gaat stappen gedraagt hij zich als vrijgezel; de volgende dag staan er minstens twee of drie telefoonnummers van vrouwen in, hij drinkt veel, ik denk zelfs dat hij met regelmaat drugs gebruikt. Eigenlijk is niets leuk aan hem. Nu zijn we 2-+ maanden uit elkaar, maar ik voel me verschrikkelijk. Ik voel me leeg van binnen. Ik ben helemaal op. Ik ben mijn spullen rustig aan het inpakken en ik huur het huis bij een makelaar. Maar mijn ex laat mij niet met rust, belt mij op de meest vreemde tijdstippen. Ik probeer hem te negeren maar dit is moeilijk als je belemmerd word in je doen en laten voor nieuwe begin. paar keer heb ik na veel waarschuwen de politie gebeld, door dat hij mij bleef vreselijk slaan, schelden, vernederen, manipuleren en dreigen. de volgende dag waren weer hetzelfde en volgens hem dat heb ik verdiend zegt hij dan, ik moet gestraft worden. De ene keer is hij poeslief, emotioneel, wilt hij voor ons vechten en wilt hij mij terug. De volgende keer is hij agressief (verbaal en lichamelijk), bedreigt hij mij, sluit hij mij op, ben ik een heks, rat, gold digger in zijn ogen en belt hij mij bijvoorbeeld om te zeggen dat ik hem met rust moet laten en dat het nooit meer iets kan worden..! Ik heb het gevoel dat ik gek word. Ook als hij weer voor mij staat, dan zegt hij niet ‘ik mis je’, nee hij zegt: ik ben hier want ik weet dat jij mij mist.! Dit is om gek van te worden. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan niet blijven vluchten voor hem. Ik wil niet verder met hem. Hij weet niet wat houden van is. Hij heeft mij zo vaak bedrogen, er zijn vrouwen geweest die beweerden dat hij kinderen van ze wilde hun zwanger wou maken. Emotioneel heeft hij mij kapot gemaakt. Ik loop nu bij een psycholoog maar ik heb niet het idee dat hij begrijpt wat voor impact het leven met een narcist op je heeft. Met mijn laatste beetje energie probeer ik hem te negeren en te ontwijken, toch heb ik vorige week een avond met hem doorgebracht nadat hij weer eens onverwachts zielig deed en de slachtoffer uithing terwijl die de dader is. Ik wou dat ik geen kind met hem had dan kon ik echt afsluiten afstand nemen. Ik begrijp het allemaal niet meer. Ik heb nu wel meer rust ben benieuwd hoelang het stil blijft. In het verleden negeerde wij elkaar soms een maand. En dat terwijl wij onder 1 dak leven. Ik vind het moeilijk en eng om m’n leven weer op te pakken.. Weet echt niet waar ik moet beginnen. Op zwakke momenten wil ik dood, wegvluchten, schreeuwen. Ik wil zo graag verder met mijn leven maar hij moet mij echt mer rust laten, verdwijnen uit mijn zicht, leven. Ik heb nog nooit zoveel verdriet boosheid teleurstelling gevoeld. Ik heb me nog nooit zo leeg en gebruikt gevoeld. Het lijkt wel een horror film waarin ik leef. Je denkt dat je de man van je leven hebt gevonden. Maar jij weet blijkbaar niet dat hij je alleen maar aan het bewerken is , als een stuk klei dat hij omvormt, tot het gewenste resultaat is bereikt. En zelfs de sterkste mensen zoals ik, trappen daarin. Daarna begint het afbreken en wel zo in en in gemeen en geniepig dat je jezelf helemaal kwijt raakt.En dan wordt je geherprogrammeerd. Dan ben je inmiddels al zo erg beschadigd dat je niets meer kunt ondernemen. ik hoop dat ik snel mezelf terug vind. Ik was keer op keer verbaasd hoe hij het voor elkaar kreeg. Hoe feilloos hij mijn woorden wist om te draaien in zijn voordeel, hoe feilloos hij met mijn veren zat te pronken, hoe ongenadig ik afgemaakt werd achter gesloten deuren, hoe hij mijn zwakke plek vond en bleef doorboren, hoe respectloos hij over mij, mijn kinderen, zijn kinderen, mijn familie en onze vrienden sprak. Eindeloos tot ik totaal gefrustreerd weer een nacht niet sliep en schreeuwend wakker werd van de zoveelste nachtmerrie; hij kan zich omdraaide en binnen 2 tellen snurkte om de volgende dag doodleuk te zeggen; wat is er met jou gebeurd, wat zie je er meegenomen uit; je moet eens naar de plastisch chirurg. Of erger nog; net doen of je niet bestaat en tot de orde van de dag overgaan. Talloze keren heb ik hem ’s morgens aangesproken, als hij niet eng was en hopelijk bij zijn positieven was. Na lange tijd moest ik concluderen dat er dan eigenlijk gewoon niets kwam; letterlijk niets. geen excuus, geen discussie, geen wroeging, geen verdediging; gewoon niets. Alleen lichaamstaal; rusteloos opstaan; sigaret roken; van het ene been op het andere wippen, weglopen en verder niets. En ja, je laat het gebeuren. van een succesvolle vrouw aan de top van haar leven naar een die als zombie door het leven gaat. Je kunt je niks voorstellen bij niets. Je begrijpt niet dat er niets kan zijn. En dat duurt heel lang voor je dat doorhebt en nog veel langer voor je daar actie in onderneemt want er zijn altijd wel praktische redenen, zoals kinderen of administratieve verwevenheid, waarom je dingen uitstelt. Verder weten deze mensen je toch heel erg gevoelig te maken. Die van mij kon bijvoorbeeld, en plein public, de microfoon ter hand nemen en ter plekke een nieuwe, van liefde overlopende,tekst over mij op een bestand liedje verzinnen en gaan zingen. Welke vrouw vindt dat niet leuk, charmant enz.Op deze subtiele manieren roven ze iedere keer een stukje meer van jou want voor dat liedje moet je wel 10 problemen voor hem oplossen. Vaak kleine dingen maar na een aantal maanden misschien wel jaren zijn dat er heel veel. Ik heb het bijna 2 jaar volgehouden. Na diverse ernstige bedreigingen, waarbij ik langzamerhand voor mijn leven of mijn bestaan begon te vrezen, heb ik 2-+ geleden onze relatie beëindigd. Hij heeft het nog tot begin januari weten te rekken voor hij het echt opgaf eindelijk!! :) Ik ben zo blij dat ik tactiek “wanhopig doen”gebruikte door benauwd voor hem te maken heeft hij precies gedaan en gezegd wat ik wou. Hij denkt dat hij straks weer gewoon naar binnen kan wandelen.Ik krijg het knopje maar moeilijk omgedraaid om hem helemaal de toegang te ontzeggen omdat wij samen een kind hebben. En ook nu weer weet hij mijn zwakke plek op te sporen. Ik hoop dat ik sterk genoeg blijf om de poot stijf te houden. Zijn exen/contacten vertelde me vanaf het begin dat hij een narcist is en dat die het eerste jaar charmant, lief, open en eerlijk zou zijn. Ik dacht ja hoor jij bent een ex-contact dus of ik het moest geloven wist ik zo net nog niet. Had ik maar geluisterd. Ik ben nu zelf een hoopje ellende en volgens de narcist is dat MIJN schuld. Ik heb het zover laten komen. Hij wilde maar erkenning van andere vrouwen of hij nog in trek was. Hij chatte op Badoo met vrouwen zocht contact voor seks op de sekssites en FB. Ik had mannelijke vrienden en daar mocht ik niet mee chatten om het nog mooier te maken mocht geen contact met vrienden, vriendinnen familie en laat staan netwerk zoals fb. Ik was geïsoleerd bij hem. Mocht wel weg maar hij moest mee. Als er een man naar mij keek dan was ik een h@#er. Kinderen zijn altijd de dupe van zijn gedrag. Ik kan niet meer. Als ik hem recht in de ogen kijk mijn handen beginnen te trillen. Ik was voordat ik aan de relatie begon heel vrolijk. Ik was het zonnetje in huis, positief in het leven, gelukkig en nu? Nu een heel angstig vogeltje en toch weet hij me weer te raken met gewoon normale vragen en als ik dan niet snel genoeg reageer dan scheld en kwetst hij me tot aan het bot. Wie kan mij adviseren? De laatste keer heeft hij mij mishandeld waar mijn kinderen bij waren. ik weet niet hoe vaak mijn dochtertje wel niet huilend bij de buren heeft aangebeld smekend om hulp omdat ik weer voor de zoveelste keer bewusteloos tot bloedens aan toe op grond lag. Toch ontkennen dat hij mij met geen vinger heeft aangeraakt en dat ik fake, me aanstel.; Ja hoor tuuuurlijk! Ik ben op…

  Reply

• Jessica

  25 februari 2015

  Gadver, hoe meer ik lees, hoe rotter ik me voel, omdat ik er niet meer omheen kan en dus echt leef met een gesloten narcist/psychopaat. Jouw verhaal lijkt wel het mijne, eng gewoon!

• kim

  18 mei 2015

  Zeer herkenbaar! Eindelijk erkenning in dit. Ik heb een relatie gehad van 15 jaar… de eerste 3 jaren waren fijn en voelden gelijkwaardig. Daarna is mijn vriend totaal veranderd. Ik wist niet wie ik voor me had… Maar wilde blijven geloven dat die goede jongen er toch nog ergens zat. Ik werd vernederd tot op het bot. Machtsmisbruik en seksueel misbruik. Mijn schoonouders gebruikten ook hun macht, alles draaide om hem. En hun narcistische zoon deed zijn ding… En werd door iedereen op handen gedragen. Zooo onzichtbaar, zoals hij te werk gaat. Na mijn Pfeiffer is het erger geworden. Ik viel in 2 weken af van de 54 naar de 37 kilo. Ik was doodziek. Ik hield echt van hem omdat ik hem toch anders dan narcistisch had gekend. Hij verwaarloosde me en buiten hem had ik niet veel… Hij loog en bedroog me doorgaans, groot en klein. Ik heb toen mijn vervanging gezocht in de cocaïne. Eenzaam en alleen reed ik de achterafweggetjes over. Het was m’n grootste vriend en grootse vijand. Hem kwam het achteraf heel goed uit. Hij leefde zijn leven. Daarna dacht ik… Ik ga me niet kapot laten maken. Ik walgde al zolang van hem en was het vertrouwen in mezelf en mijn eigenwaarde kwijtgeraakt… door zijn narcistische macht. Ik ben nu 5 jaar bij hem weg, maar iedereen in de omgeving draagt hem op handen en ziet hem niet als de narcist die hij is… Ook ziet niemand wat voor geraffineerd beest het hij zijn. Daar kan ik wel mee leven… Maar ik heb 2 kinderen van hem en daar heeft hij heel veel invloed op. Via hen heeft ie nog macht… Dat maakt mijn omgang met de kinderen soms moeilijk. Het heeft me letterlijk bijna kapotgemaakt. Ik ben nu 5 jaar verder… En 33 jaar oud… ME en geestelijk en lichamelijk aangetast door (dacht ik) de liefde van mijn leven. Het doet goed om hier een beetje erkenning in te krijgen…

• Carolien

  1 juli 2015

  Ook heel herkenbaar voor mij, heb gelukkig ook de stap gezet om weg te gaan bij mijn narcistische partner, mede door de komst van een kindje, moest dit er niet geweest zijn had ik waarschijnlijk nog langer bij hem gebleven terwijl dit uiterst slecht zou geweest zijn voor mij. Daarna ook de stap gezet om bij een psychotherapeut te gaan die mij heeft geholpen om mijzelf weer op de rails te krijgen. Ondanks te hele situatie ben ik op dit ogenblik eigenlijk best tevreden dat ik deze periode van narcisme heb doorgemaakt want nu sta ik veel sterker in mijn schoenen.

• Naomi

  20 juni 2016

  Lieve Diana hoe gaat het nu met jou??? Je bent super sterk… dit ligt allemaal NIET aan jou. HIJ is zoals hij is en jij moet weg en alle contact verbreken met de narcist of met een omgangsregeling handelen. Ga jezelf weer ontdekken… je eigenwaarde is weg en moet terugkomen! Succes!

• Fa Q

  21 augustus 2016

  Dat heeft allemaal niets met narcisme te maken, jullie amateur psychologie is lachwekkend en jullie conclusies zijn schrikbarend, kijk eens naar je eigen want iedereen en alles de schuld geven van een mislukte relatie is ook niet eerlijk. Verdiep je in psychologie en ga niet aan de hand van 1 artikel conclusies trekken.

• bang vogeltje

  4 februari 2015

  Goeie dag, Na een relatie van vier jaar (knipperlichtrelatie) te hebben gehad, ben ik er eindelijk achter gekomen waarom het leven was wat het was. Psychopaat, narcist, eindelijk is de tijd van begrijpen aangebroken. Ook ik ben slachtoffer van narcistisch misbruik, ik ben nog een schim van de vrouw die ik vroeger was. Alcoholisme, leugens, vreemdgaan, winkeldiefstal, huwelijksaanzoeken, internetdates, geld aftroggelen, loze beloftes… De ene dag wilde hij met me trouwen, ’n week later woonde hij bij een andere vrouw. Dan kwam hij smekend op hangende pootjes terug, opnieuw beloftes, maar ’t bedrog bleef. En ondertussen was ik z’n schatje en hemelde hij me op. Het is allemaal onvoorstelbaar dat iemand zo gewetenloos met vrouwen om kan gaan. Ondertussen weet ik ook dat dit patroon tijdens zijn vorige relaties hetzelfde was. Het heeft me getekend, ’t leven terug oppakken is ’n zware taak. Hij is sedert een maand naar een nieuwe prooi getrokken, en gelukkig laat hij me momenteel met rust. Hoe geraak je daar in hemelsnaam door?! Hij speelde graag toneel, maar van mij uit was het oprecht. Alle energie is uit mezelf gezogen. Het doet deugd hier te zien dat er meerdere mensen soortgelijke situaties meemaken. Veel sterkte aan iedereen!

  Reply

• Paul

  4 februari 2015

  Beste BV, Onder dit artikel over narcisme staan inmiddels bijna 300 reacties van mensen met soortgelijke ervaringen uit narcistische relaties. En onder dit artikel over Narcistische Persoonlijkheidsstoornis (NPS) staan er nog eens bijna 100. Wellicht heb je iets aan de tips, adviezen en ervaringen van lotgenoten. Heel veel sterkte in ieder geval met de verwerking van je trauma’s! Groeten, Paul

• annelies

  8 januari 2015

  Ik ben 18 jaar gehuwd geweest met een narcist, 3 kinderen later en 6 jaar werkzaam onbekwaam door zijn narcisme. Ik was mentaal op bij moment van scheiding. Het enige dat ik tijdens het huwelijk in hand had was enkel mijn scheiding. Het moment dat ik kon zeggen, nu zorg ik voor mezelf en mijn kinderen. Mijn 2 oudste kinderen wonen bij hun vader. Hij heeft het zo kunnen bekomen dat ze nog nauwelijks contact met me hebben, zijn gevoelsmacht, nog altijd. Mijn jongste is wel nog bij mij en ik hoop haar zoveel liefde te kunnen bijbrengen waar hij tekort schiet. Al 3 mijn kinderen bewonderen me voor mijn liefde voor hun, dus het teken dat de narcist gewetenloos is, zelfs over zijn eigen kinderen. De 2 oudste weten dat hij narcist is, ze zijn ook 15 en 17 jaar maar hij misbruikt zijn macht om hun bij mij te laten komen. Ik heb me erbij neergelegd en hoop als ze eenmaal op eigen benen staan, ze wel terugkomen. De jongste van 10 jaar weet enkel dat haar vader enorm veel leugens verteld. De toekomst brengt raad, zo denk ik erover, we kunnen nu eenmaal de toekomst niet voorspellen, zeker die van een narcist niet (nooit).

  Reply

• kim

  18 mei 2015

  Fijn dat ik dit lees! Mijn ex trekt op een slinkse manier de kinderen naar zich toe. Het gaat hem zo gemakkelijk af, terwijl hij ze de eerste 6 jaar links heeft laten liggen. Ze vinden hem geweldig! Ik ben soms bang dat ie op die slinkse manier de kinderen helemaal voor zich wint. Maar inderdaad, de tijd zal het leren… Misschien als ze ouder zijn dat ze het ook inzien hoe hij echt is.

• Carolien

  14 december 2014

  Beste Bernadette, Ik heb wat aan jouw stukje tekst gehad, ook je link naar “Hetverdwenenzelf.nl”. Het boek ‘The Grey Rock” heb ik nog te lezen, maar ga ik zeker verder naar kijken. Ik heb een vraagje aan jou. Even beetje uitleggen hoe de situatie is: ik ben nu 6 jaar gescheiden van een man, die volgens mij narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij is zelf ook zo opgevoed door voornamelijk zijn narcistische vader volgens mij, van moeder zal het mij ook niet verbazen… Ik ga toevallig na 6 jaar gescheiden te zijn, nogmaals mediation aan om over de omgangsregeling e.d. te hebben… We hebben ook een vechtscheiding toen in der tijd gehad. Nu zit mijn 12 jarige dochter met vele vragen, boosheid, vraagt bij mij zoveel om bevestiging, uit haar boosheid i.v.m. haar vader bij mij neer etc. en ik zie op haar uitslagen van school dat zij op emotioneel vlak, toch zo functioneert, waarvan ik denk dat komt uit thuissituatie voornamelijk. Ik wil niet alles in de narcistische hoek drukken naar haar vader toe, ik maak natuurlijk ook mijn fouten. Wat zou jij mij adviseren als kind van narcistische ouders, op welke leeftijd is het verstandig om je kind in te lichten hierover (over (ongezond) narcisme)? Dat het niet aan haar ligt in wat er gebeurd bij haar vader naar haar toe. Ze ziet al zoveel in: dat hij b.v. haar naar zich toetrekt,maar ook van zich afstoot. Zo heeft hij een keertje gezegd, dat hij meer van zijn vrouw houdt dan van haar. Dat het mijn schuld is, dat haar vader in een andere woonplaats woont, dat zij inziet dat dit niet klopt. Ze krijgt ontzettend veel kritiek van hem. Hij zegt dat ze alles, mag bijvoorbeeld een extra weekend bij mij blijven, maar als ze dit aangeeft, krijgt ze een hoop kritiek of de opmerking: vind je het dan niet leuk hier (werkt in op haar emotie)… De dingen die ze doet, zijn nooit goed genoeg. Ze heeft heel veel te helpen bij hun thuis in de weekenden wanneer ze bij hen is. Bijna geen rust. Haar vader is hertrouwd en zij krijgen binnenkort een kindje (mijn dochter voelt zich vervangen)… Ze is gemiddeld de ½ v.d. weekenden in het jaar bij hem. Hij wil eigenlijk meer weekenden, maar zij wil dit niet etc. Als ze bijvoorbeeld zou weten hoeveel er te lezen is op internet hierover, kan ze dit zien als bevestiging, maar het kan haar ook mogelijk overrompelen, als je snapt wat ik bedoel…? Wat is raadzaam om te doen voor een 12 jarige? Wat kan ik als moeder voor haar doen hierin? Wat zou jij adviseren? Haar vader vind ik heel slinks in zijn woorden, is heel snel. Het blokte mij toen, nog steeds wel. En bij haar nu ook… Ik hoor graag van jou. M. vr. groetjes, Carolien

  Reply

• Felicia

  24 oktober 2014

  Het beste wat je kunt doen met een narcist is hem/haar behandelen als een klein kind. Want dat zijn ze eigenlijk ook. Een kind van vier liegt ook om zijn zin te krijgen. Spiegelen werkt ook wel, het narcistische, kille, harde gedrag nabootsen. Maar dat is heel zwaar. Die ander is er toch altijd wat beter in getraind.

  Reply

• meneer P

  24 november 2014

  Ben je daar echt zo zeker van? ’t Lijkt me namelijk niet heel verstandig bij mensen die je leven zuur kunnen maken. Het zou zo kunnen zijn dat je ze juist uitlokt en dat kan gevaarlijk zijn voor jou. Jij kan nabootsen wat je wilt, maar iemand met ASPS lacht je vierkant uit.

• Gon

  6 oktober 2015

  Meneer P Bij sommige narcisten helpt dat en bij anderen niet. Narcisten zijn net als normale mensen niet allemaal hetzelfde. Bij de een werkt dit en bij de ander dat. Dat moet je uit zien te vogelen.

• Jacqueline

  8 september 2014

  Hoi Eefje, Ik heb hetzelfde mee gemaakt als jij. Maar blijf vechten tegen de leugens en probeer Jeugdzorg en Kinderbescherming te overtuigen. Maak afspraak op afspraak met hen en blijf vooral aandringen op het leed van je kinderen. Heeft bij mij bijna 3 jaar geduurd, maar had mijn zoon terug bij me. Laat je niet onder sneeuwen en laat zien dat je boven zijn leugens staat. Graaf voor jezelf verder naar de waarheid en probeer dit op een rustige manier aan te tonen. Ik hoorde ook de leugens aan van Jeugdzorg maar gaf nooit gelijk een reactie. Eerst overdenken wat de waarheid erachter is en dan confronteren. Ik heb via Jeugdzorg een gesprek aangevraagd met mijn ex, en mijn ex op een hele rustige manier geconfronteerd met de echte waarheid. Hij ging zo volledig uit zijn stekker. Dit was het moment van ommekeer voor de hulpverlening. Men zag ineens een kant die men nog niet had gezien. Ook bij de vele rechtszittingen deed ik het op die manier. Heeft in mijn voordeel gewerkt. Ik begrijp volledig je wanhoop, maar laat het niet zien bij gesprekken en/of rechtszittingen. Diep ademhalen en probeer met je neus in de wind over te komen. Laat zien dat je meer bent dan hij! Ik wens je heel veel sterkte en vechtlust. Zal je nodig hebben maar uiteindelijk ben jij winnaar. Ik denk aan je… Groetjes, Jacqueline

  Reply

• Eefje

  11 juli 2014

  Ik ben slachtoffer van een psychopaat en mijn leven en dat van mijn kinderen is een hel. Jeugdzorg en kinderbescherming geloven alles wat deze man zegt. Hij houdt mijn kinderen gevangen. Hoe kom ik hier uit? Vriendelijke groet, Eefje

  Reply

• Bernadette

  9 augustus 2014

  Eefje, het is heel erg moeilijk omdat jullie nog contact (moeten) hebben door jullie gezamenlijke kinderen. De beste oplossing om van een narcist af te komen is alle contact verbreken en totaal geen reactie geven, hoe ver ze ook gaan om je pijn te doen. In jouw geval is het hebben van geen contact niet mogelijk. Het enige wat je kunt doen is zoveel mogelijk lezen over narcisme/psychopathie (kennis is echt macht!). Helaas is er in Nederland betrekkelijk weinig goede info beschikbaar, maar ga eens lezen op “Hetverdwenenzelf.nl” Hier staat ook veel goede info/hulp. Het boek “Ratgevallen” van Sigrid van Dort beschrijft ook heel goed welke geniepige trucs narcisten gebruiken. Als je te maken hebt met een narcist is het heel moeilijk om er uitte komen, maar kennis is echt al een hele goede hulpfactor. Is het voor jou misschien mogelijk om hulp van een maatschappelijk werker te krijgen? Deze hebben meestal geen of weinig kennis van narcisme (zoals alle hulpverleners in Nederland), maar kunnen je wel goed helpen als je ex allerlei instanties op je afstuurt met leugens. Verder is het raadzaam om zoveel mogelijk bewijs te verzamelen van wat je ex aan narcistische handelingen verricht (mails, telefoon, foto/video etc.). Ik weet dat het verschrikkelijk moeilijk is, ben zelf met narcistische ouders opgegroeid en heb hierdoor ook in mijn verdere leven herhaaldelijk met narcisten en kwaadaardige narcisten te maken gehad en nog steeds te maken. Ze kunnen echt heel ver gaan! Laat je niet intimideren en reageer niet (of in ieder geval zo min mogelijk). De “Grey Rock” methode is een hele goede (ik weet niet hoe goed je Engels is, de uitleg hoe dit werkt is in het Engels en te vinden via Google). Ik hoop dat je dit leest en er iets aan hebt. Heel veel sterkte en liefs!

• anoniem

  11 december 2015

  Ben je zeker dat hij een echte psychopaat is? In dat geval zou ik in eerste instantie een bezoek brengen naar een psychiater, ik raad je aan om alle bewijzen neer te leggen die je hebt en eventueel zaken aanvechten via de rechtbank.