De term ‘beroerte’ is een verzamelnaam voor alle “ongelukken” met betrekking tot de bloedvaten in en naar de hersenen. We onderscheiden de volgende 3 vormen van een beroerte ofwel cerebrovasculair accident (CVA):
- Herseninfarct
- Hersenbloeding
- TIA (kortstondig infarct)
Beroertes worden dus grofweg onderverdeeld in CVA’s waarbij bloed vrijkomt (bloedige beroerte ofwel bloeding) en CVA’s waarbij geen bloed vrijkomt (niet-bloedige beroerte ofwel infarct).
Gevolgen van een beroerte…
In 80 procent van alle beroertes gaat het om een herseninfarct. De gevolgen van een herseninfarct en een traditionele hersenbloeding zijn doorgaans hetzelfde… Een deel van de hersenen krijgt geen zuurstof meer, waardoor dat deel van de hersenen niet meer functioneert en op den duur afsterft. Hierdoor kunnen allerlei uitvalsverschijnselen ontstaan, waaronder:
- Verlamming (uitval van zenuwstelsel)
- Spraak-veranderingen
- Moeite met taal (lezen, schrijven, lezen & begrijpen)
- Moeite met concentreren
- Gedragsveranderingen
- Duizeligheid & evenwichtsproblemen
- Blindheid & dubbelzien
- Chronische vermoeidheid (vaak moe & lusteloos)
- Epileptische aanvallen (door verstoorde prikkeloverdracht)
- Overlijden (bij langdurig zuurstoftekort)
Hieronder bespreken we het verschil tussen een hersenbloeding, herseninfarct en TIA. Vervolgens wordt uitgelegd hoe je een beroerte gemakkelijk kunt herkennen…
Herseninfarct: symptomen & kenmerken
Een herseninfarct ontstaat wanneer de bloed- en zuurstoftoevoer naar de hersenen wordt belemmerd. Dit gebeurt wanneer een slagader in de hersenen wordt afgesloten door een verstopping. Een verstopping ontstaat doorgaans als gevolg van een bloedstolsel of bloedpropje of door dichtslibbing door slagaderverkalking. Hoe langer een bepaald deel van de hersenen zonder zuurstof komt te zitten, des te ernstiger de gevolgen.
Verschijnselen van een hersenbloeding
Een traditionele hersenbloeding ontstaat als een bloedvat in de hersenen openbarst of inscheurt. Bij het springen of inscheuren van een bloedvat wordt een deel van het hersenweefsel overspoeld door plasma-eiwitten en rode bloedcellen. Dit heeft meestal weefselsterfte tot gevolg. (bron)
Er komen verschillende soorten hersenbloedingen voor, afhankelijk van de plaats van de bloeduitstorting. De hersenen worden beschermd door het zachte hersenvlies; daaromheen bevindt zich het spinnenwebvlies; en daar weer omheen zit het harde hersenvlies. Zodoende onderscheidt men 4 soorten hersenbloedingen namelijk:
1. Intracerebrale hersenbloeding
Van een intracerebrale hersenbloeding is sprake als een “traditionele” oftewel spontane hersenbloeding plaatsvindt in het zachte hersenvlies, direct rond de hersenen. Bij een intracerebrale hersenbloeding lekt er bloed in het zachte hersenweefsel. Een intracerebrale hersenbloeding treedt dus spontaan op, meestal als gevolg van een verhoogde of te hoge bloeddruk (hypertensie).
2. Epidurale hersenbloeding
Van een epidurale hersenbloeding is sprake als bloed zich ophoopt tussen het harde hersenvlies en de benige schedel. Dit gebeurt meestal door een zeer snelle, slagaderlijke bloeding. Een epidurale hersenbloeding wordt meestal veroorzaakt door een harde klap of val op de schedel en betreft dus geen ‘traditionele’ hersenbloeding.
3. Subdurale hersenbloeding
Van een subdurale hersenbloeding is sprake als er bloed vrijkomt tussen het spinnenwebvlies en het harde hersenvlies. Deze aderlijke bloeding ontstaat doorgaans langzaam, bijvoorbeeld na een lichte verwonding. Meestal beginnen de symptomen van een subdurale hersenbloeding met hoofdpijn en concentratiestoornissen. Een subdurale bloeding kan blijvend c.q. chronisch zijn.
4. Subarachnoïdale hersenbloeding
Van een subarachnoïdale hersenbloeding oftewel SAB is sprake als bloed vrijkomt tussen het zachte hersenvlies en het spinnenwebvlies. Een subarachnoïdale hersenbloeding ontstaat meestal als gevolg van het openbarsten van een natuurlijke uitstulping, verwijding of misvorming van een bloedvat (aneurysma).
TIA – Kenmerken & verschijnselen
TIA staat voor Transient Ischemic Attack oftewel ‘voorbijgaande belemmering van de bloedtoevoer naar de hersenen’. Een TIA is dan ook een tijdelijke, kortdurende beroerte, waarbij de uitvalsverschijnselen uiteindelijk volledig wegtrekken. Achteraf kan dus ook pas worden bepaald of een beroerte een TIA betreft.
Beroerte & hersenbloeding herkennen…
Een hersenbloeding of herseninfarct kan verregaande gevolgen hebben voor de gezondheid. Het is daarom zeer belangrijk om een beroerte tijdig te herkennen en vervolgens zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te gaan. Hoe eerder een patiënt wordt behandeld, des te groter de kans op genezing. Aan de volgende symptomen kun je een beroerte herkennen:
- Plotselinge spraak– en taalproblemen
- Spontane gevoelloosheid van je lichaam
- Geheugenverslechtering of geheugenverlies
- Acute problemen met denken, onthouden en herinneren
- Spontane evenwichts-, coördinatie en oriëntatieproblemen
- Acute barstende hoofdpijn
- Acute verandering in gezichtsvermogen (blind aan één oog, dubbelzien etc.)
- Een plotseling tintelend gevoel in je lichaam
- Verlammingsverschijnselen
Herken je bij een ander één of meerdere van bovengenoemde symptomen van een beroerte? Breng diegene dan direct naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Herken je bij jezelf één of meerdere van bovenstaande symptomen van een hersenbloeding? Laat je dan direct naar het ziekenhuis brengen!
Gedetailleerde symptomen van een beroerte of hersenbloeding
Hieronder zetten we alle verschijnselen, symptomen & kenmerken van een beroerte, hersenbloeding, herseninfarct of TIA nog eens uitgebreid en extra gedetailleerd uiteen. Zodoende kun je een beroerte nog gemakkelijker en sneller herkennen, mocht je er ooit mee te maken krijgen…
1. Taal & spraak verandert door beroerte
Achteruitgang van het spraakvermogen of andere problemen met taal, kunnen verschijnselen zijn van een beroerte c.q. hersenbloeding. Een beroerte kan namelijk voor uitval zorgen van het spraakcentrum in de hersenen.
Vooral plotselinge achteruitgang van de taalvaardigheid en/of spraakvaardigheid is een veelvoorkomend symptoom van een hersenbloeding. Je kunt een hersenbloeding dus herkennen als jij of iemand anders plotseling vreemd, haperend of onsamenhangend gaat praten.
2. Beroerte herkennen aan tintelingen & gevoelloosheid
Tintelingen in het lichaam kunnen een symptoom zijn van een beroerte. Met name tintelingen die zich uitsluitend aan één van beide kanten van het lichaam voordoen, kunnen wijzen op een hersenbloeding of herseninfarct. Een hersenbloeding beïnvloedt namelijk zelden beide hersenhelften.
Ook plotseling gevoelsverlies, gevoelloosheid of verlamming aan één zijde van je lichaam is een veelvoorkomend verschijnsel van een hersenbloeding ofwel beroerte. Een beroerte legt namelijk een deel van het motorische zenuwstelsel plat, waardoor je niet al je spieren meer kunt bewegen. Je kunt een beroerte dus herkennen als plots één van beide armen of benen verlamd blijkt of als één van beide mondhoeken gaat hangen.
3. Geheugen & denkvermogen wordt aangetast door een beroerte
Plotselinge achteruitgang van het geheugen of denkvermogen kan wijzen op een beroerte c.q. hersenbloeding. Wees dus alert als je ineens moeite krijgt met het onthouden van dingen of als logisch denken je plotseling heel moeilijk afgaat. In dat geval kan er namelijk sprake zijn van beroerte-verschijnselen.
Wees ook op je hoede als iemand anders ineens verstrooid, gedesoriënteerd, warrig of wazig overkomt. Als diegene niet opklaar bij jouw pogingen om helder met hem/haar te communiceren, rijd dan direct met diegene naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.
4. Beroerte herkennen aan evenwicht- & coördinatieproblemen
Plotselinge problemen met het behouden van je evenwicht is een potentieel verschijnsel van een beroerte c.q. hersenbloeding. Als je plotseling je evenwicht verliest, dreigt om te vallen en/of je evenwicht niet kan hervinden, dan kan er dus sprake zijn van een beroerte.
Ook coördinatieproblemen – bijvoorbeeld naar links willen lopen, maar onbedoeld een stap naar rechts zetten – kunnen verschijnselen zijn van een beroerte. Ben je plotseling letterlijk de weg kwijt, houdt dan rekening met een beroerte. Je kunt een beroerte dus ook herkennen als een ander plotseling niet meer weet waar hij/zij is.
5. Ogen & gezichtsvermogen verslechteren ten gevolge van een beroerte
Als je ineens wazig ziet, dubbel ziet of door één van beide ogen niets meer ziet, dan kan er sprake zijn van een beroerte. Een hersenbloeding kan namelijk je gezichtsvermogen aantasten en zelfs tot algehele blindheid leiden omdat de zichtcentra zich in je hersenen bevinden.
Overigens kun je een beroerte ook herkennen aan andersoortige achteruitgang van je gezichtsvermogen. Bijvoorbeeld als nooit iets aan je ogen heeft gemankeerd, maar ze je plotsklaps in de steek laten. Iemand die aangeeft dat er plotseling iets met zijn/haar ogen aan de hand is, kun je dus ook maar beter direct naar het ziekenhuis brengen.
6. Barstende hoofdpijn door toedoen van een beroerte
Wanneer je van het ene op het andere moment barstende hoofdpijn krijgt, dan kan dat duiden op een beroerte. Van de miljoenen mensen die te kampen hebben met hoofdpijn, heeft echter slechts een enkeling te maken met een beroerte.
Hoofdpijn is dan ook uitsluitend een symptoom van een beroerte als er sprake is van helse hoofdpijn die heviger is dan je ooit eerder hebt gevoeld. Bij opzichzelfstaande hoofdpijn hoef je dus niet direct in paniek te raken. Krijg je echter totaal onverwacht de ergste hoofdpijn van je leven, dan kan dat een verschijnsel van een beroerte zijn.
Tot slot
Bovenstaande verschijnselen van een beroerte doen zich zelden allemaal tegelijkertijd voor. Ga daarom bij de minste of geringste verdenking direct naar het ziekenhuis. Wanneer een beroerte niet op tijd wordt behandeld, blijven namelijk restverschijnselen over. Wanneer de hersenen te lang van zuurstof verstoten blijven, kun je zelfs aan een beroerte overlijden! (bron)
Te hoge bloeddruk (hypertensie) is één van de risicofactoren voor een hartritmestoornis, hartinfarct, hartaanval en beroerte (herseninfarct, hersenbloeding & TIA). Laat daarom met regelmaat je bloeddruk meten als je een verleden hebt met hartklachten & bloeddrukklachten.
Heb jij ervaring met het identificeren van een beroerte (herseninfarct, hersenbloeding of TIA)? Laat hieronder jouw verhaal achter zodat ook anderen kunnen leren om de symptomen van een beroerte tijdig te herkennen!
Ik lag vanochtend nog in bed en hoorde opeens een hele harde knak in mijn hoofd. Omdat ik ooit een virus had en mijn mond en oog scheef hingen aan een kant, ben ik meteen in de spiegel gaan kijken. Maar er was niks te zien. Ik heb nu wel hoofdpijn.
Mijn vader is drie maanden geleden overleden aan een herseninfarct… hij stond vol in hel leven en dit kwam dan ook totaal onverwacht… de symptomen waren braken… later zei hij dat hij wel wat hoofdpijn had gehad die dag… opeens zag hij links niet meer goed… inmiddels op de huisartsenpost en daar zakte hij in elkaar… vrijwel meteen had hij een adem en hartstilstand werd de traumahelikopter opgeroepen om te intuberen… gereanimeerd… hart op gang gekregen met medicatie… met spoed naar het UMC gebracht… binnen de 4 uur bloedverdunners toegediend… toen naar de intensive care. Daar drie dagen en nachten aan zijn bed gezeten. Maar helaas was de schade te groot. :( De bloedprop is naar zijn hersenstam geschoten en heeft die en delen van zijn kleine en grote hersenen zo beschadigd dat hij nog maar 1% kans had om uit coma te komen. We hebben moeten besluiten de apparatuur uit te laten zetten… 13 minuten later was hij overleden. Een nachtmerrie… niemand had dit zien aankomen.
ik weet het niet wat het is mijn moeder heeft een pacemaker en de afgelopen week nu twee a drie dagen ziet ze dingen dus ze zegt dat er mensen zitten familieleden of kennissen die zitten dan in de kamer en zeggen niks of een hond die een drolletje gedaan heeft en ze praat dus normaal met mij maar zegt opeens wie zit daar dan en verder is ze echt wel alert maar ze is anders in doen en laten normaal zit ze heel vaak te snauwen en nu bijna niet en ze zit heel raar met de mond en dan de tong iets eruit ik weet het niet meer ben bang ga vandaag de dokter bellen
Ik heb soms (1 keer in 2 maanden) ineens last van een paar van de genoemde verschijnselen: Moeite met lezen en begrijpen, moeite met concentreren, acute problemen met denken, onthouden en herinneren. Maar dit verdwijnt weer na ongeveer een half uur tot een uur. Daarna heb ik een lichte hoofdpijn voor een paar uurtjes. Wat kan dit zijn? Het lijkt me namelijk dat bij een beroerte of herseninfarct de verschijnselen aanhouden. Ik heb verschillende onderzoeken gehad. Toen hebben ze niets kunnen vinden in mijn hersenen en ben ik doorverwezen naar een cardioloog. Daar is een erg lage hartslag geconstateerd en sindsdien heb ik een pacemaker. Maar de problemen zijn hiermee dus niet weg. Maar omdat het niet vaak voorkomt wordt niet verder gezocht. Maar omdat het best heftig is maak ik me toch wel zorgen.
Deze klachten herken ik, bij mij gaat het dan om een migraine aanval… Ik kom wat moeilijker uit mijn woorden, weet het juiste woord niet altijd te vinden. Verder ben ik trager in mijn denken en kan niet goed organiseren. Krijg mijn gedachtes en handelen niet op elkaar afgestemd. Vaak ook koud en geeuwerig… na een aantal uur of een halve dag later begint de hoofdpijn die ik dan behandel met medicatie. Het voelt naar en maakt je onzeker en kwetsbaar. Succes ermee.
Ik heb eind juli een herseninfarct gehad en niet herkend omdat m’n mond niet scheef hing… ik had wel een onderbuikgevoel maar aangezien ik 38 ben er maar een ander label aan gehangen… ik dacht dat ik iets aan m’n evenwichtsorgaan had… na 2 maanden bleek dat ik wel degelijk een herseninfarct heb gehad. Ik ben een deel van “mij” kwijt… ben veranderd en heb heel veel moeite met de acceptatie. Zit inmiddels in een revalidatietraject en heb alleen schade in m’n hoofd… niks lichamelijks… al vind ik het wel een dooddoener als mensen zeggen… nou gelukkig zie je er niks van… was liever een arm kwijt geweest en m’n koppie weer kunnen gebruiken dan dit…
Hallo Mireille, Het lijkt mij heel vreemd om ineens een stukje van je eigen zijn te missen en zeker als een ander daar ook nog niets van ziet. Gelukkig ben je je er wel bewust van dus je basis “kenner” is nog intact (anders zou je immers niet weten dat je iets mist). Gaande ons leven veranderen we allemaal alleen gaat dat zo langzaam dat je het zelf niet door hebt. Ongetwijfeld zul je dat herkennen als je terugdenkt aan hoe je 10 jaar geleden was. Doordat het nu zo abrupt is gegaan valt het zo op. Ik hoop dat het een eenmalige gebeurtenis blijft voor je en voor nu zal je, hoe hard het ook klinkt, met het verlies moeten leren leven. We hebben nu eenmaal niet de regie over ons leven hoe graag we dat ook willen en hoe hard sommige mensen daarvoor ook hun best doen, het komt zo het komt en het enige waar je een keuze in hebt is de manier waarop je er me dealt. Die keuze heb je; ga je in de put zitten of ga je het leven aan. Dat zal de ene keer beter gaan dan de andere maar de enige die dat kan doen ben je zelf. Wees blij dat je beseft wat er aan de hand is want dat betekent dat je kern intact is en richt je op de dingen die je goed doen. Verdrietig zijn om je verkies is prima, laat het maar zijn, het wordt vanzelf minder. Sterkte! Herman
Echt rot voor je Mireille, ik begrijp je maar al te goed! Veel sterkte!
Hoi Mireille, heel herkenbaar, ook ik heb vorig jaar eind juli een herseninfarct gehad. Doordat ik met ernstige evenwichtsstoornissen was opgenomen in het ziekenhuis kreeg ik een MRI (wel na 4 dagen naar huis gegaan omdat het “beter” ging). Ik heb geen revalidatie gehad. Omdat er niets lichamelijks was, werd ik niet verder behandeld. Ik ben zelf maar een beetje gaan googelen. Heb neurofeedback gedaan voor de duizeligheid. En shiatsu massage voor de vermoeidheid. Maar op dit moment nog steeds overgevoelig voor prikkels, kan niet langer dan een uur bij iemand op bezoek of uit eten, anders 2 dagen in bed met hoofdpijn. Ook nog steeds last van extreme vermoeidheid, niet chronisch gelukkig. Heeft de revalidatie bij jou geholpen?
Ik heb ook wat hulp nodig. Iemand die ik goed ken heeft een TIA en beroerte eroverheen gekregen en zijn oog is uitgedroogd geraakt doordat zijn oog niet gesloten was met slapen. Helaas hebben wij het heel laat gehoord omdat hij niet in de buurt woont, nu is hij 11 weken verder van dit verhaal. Hij is volledig verlamd en kan niet praten en niet slikken. Hij is volledig bij kennis. Kan ik misschien wat advies krijgen? Heb vragen opgeschreven omdat ik denk dat de mensen om hem heen maar wat doen en zijn enige manier van communiceren niet goed wordt aangepakt met dat ene oog. Ben er kapot van, alle hulp advies of telefoonnummer is welkom. :( Kan niet begrijpen dat er niet goed naar om gekeken is in het ziekenhuis! Nu zit hij in een kliniek. Wat kan ik wel doen, wat niet?
Beste Cylis, Ik vind het moeilijk om je verwachtingen op waarde te schatten. Ik ben slechts een blogger met beperkte medische kennis en kan dan ook slechts adviseren om medisch advies in te winnen bij een deskundige medische instantie (je zorgverzekering, een medisch adviesbureau, De Gezondheidslijn, et cetera). Het is aan zijn naaste familie om eventuele juridische stappen te overwegen, maar natuurlijk staat het iedereen vrij dit bij hen aan te kaarten. Al met al weet ik niet zo goed waarnaar je op zoek bent… Sterkte en groeten, Paul
Hallo, Ik zit ook ergens mee. Twee jaar geleden heb ik tijdens wakeboard een harde klap op m’n voorhoofd gemaakt. Deed pijn maar verder niet bewusteloos. Maar een dag later kreeg ik aan het einde van de dag tijdens het fietsen verschijnselen van een tia: heel erg spraak gebrek!!! Kon bijna niks zeggen en kraamde onzin uit. Kreeg tintelingen. Voelde me heel raar. Slap alsof ik weg zakte. En ben bij een vriendin thuis op bed gaan liggen daarna ben ik een paar weken heel erg vergeetachtig geweest. Ik heb er weinig kennis van dus dacht miss aan een hersenschudding omdat ik gevallen was. Ben naar de huisarts gegaan mijn verhaal gedaan maar die reageerde alleen met “tja je hebt ook wel veel aan je hoofd de laatste tijd”. Het zit me nog steeds dwars maar ik weet niet wat ik er mee moet. Sindsdien heb ik wel ’t gevoel dat ik wat langer moet nadenken om op de juiste woorden te komen. Ik ben 38 jaar oud en leefgebied. Sportief rook niet. Iemand suggesties?
Hallo, Ook ik zit even met een probleempje. Sinds vanochtend ben ik heel erg duizelig en voornamelijk aan 1 kant. Als ik lig op m’n linkerzij dan begint alles me te duizelen en wordt ik misselijk en het is een heel eng gevoel. Ook bij het opstaan heel duizelig en evenwichtsstoornissen… Dan zet ik opeens een stap opzij terwijl ik dat niet wil. Ik heb geen uitval, maar wel een zware linker arm… De laatste dagen heb ik ook weleens steken aan de linkerzijde van m’n hoofd. Een hele heftige steek en dan wordt het heel warm op die plek. Iemand een idee wat dit kan zijn? Ik ben een vrouw en 30 jaar en best wel een beetje bang (ouders zijn overleden aan hart en vaatziekten)…
Neem alsjeblieft direct contact op met je huisarts. Mocht die er niet zijn, bel dan de huisartsenpost of desnoods de spoedeisende hulp. Zij kunnen inschatten of het nodig is om naar het ziekenhuis te gaan voor onderzoek naar een CVA / TIA en eventueel (al dan niet preventief) bloedverdunners en/of cholesterolverlagers voorschrijven. Ik wil je absoluut niet bang maken –en wil zelfs niet beweren dat ik iets verdenk– maar ik heb de afgelopen jaren veel te vaak meegemaakt dat mensen te lang hebben doorgelopen met CVA-klachten. De vriendin van mijn vader kreeg afgelopen weekend nog een TIA en was eigenlijk ook niet voornemens om een arts te bellen. Gelukkig deed haar dochter dat toch! Ik zie je liever onnodig naar het ziekenhuis gaan dan onterecht thuis blijven…
of het reactie goed is, ik zit hier maar had eerst van de week mijn hoofd, links oog. nu kreeg ik een mail van mijn neef wat is er aan de hand er klopt iets niet zo warrig heb je veel pillen kijk uit al langer onbegrip ben ik moe lal ik zeg ik maar nu zit het me niet lekker links ook wazig tong slap hand links tintel en die hoofd oog pijn duurt even schrik je rot. zit te prakkiseren mijn arts woont nog oude woonplaats had allang nieuwe moeten ebben wou net bijna naar de buren maar goed naar een ziekenhuis heb nog niet eens gedocht geen fut maar goed ben best bang zie dit nu ben helemaal alleen dat is ook de ellende proberen te douchen
Beste Simone, Eerlijk gezegd vat ik de strekking van je bericht niet helemaal… Bedoel je dat deze klachten zich plots voordeden en dat je er vooralsnog helemaal geen arts over hebt geraadpleegd en dat je dus geen idee hebt van de oorzaak? Als dit het geval is, ga dan desnoods direct langs een huisartsenpost of richting de eerste / spoedeisende hulp! Dit lijkt me namelijk geen houdbare situatie! Groeten, Paul
Ben zelf 30 mei 2016 getroffen door een aneurysma, heb ruim 3 weken in het ziekenhuis gelegen, kon helemaal niks meer, niet zitten etc. was zelfs blind. Vreemd genoeg weet ik van deze hele periode niks meer, ook de week voor de hersenbloeding ben ik helemaal kwijt. Komt dit vaker voor vraag ik me af. Daarna naar een revalidatiecentrum gebracht en ben daar heel snel weer op de been geholpen, heb geen beperkingen overgehouden. Alleen ben ik ondanks operaties aan mijn ogen erg slechtziend geworden.
Hallo, mijn vader had in november 2016 zijn tweede beroerte, een TIA werd vermoed. in 2009 had hij ook al eens een CVA, toen duurde de uitval en zijn slechte spraak langer maar hij kwam er, net zoals nu, door. maar nu heeft hij bijna continue barstende hoofdpijnen, soms zo erg dat hij ervan moet braken. mijn vader is en hardwerkend succesvol zakenman, absoluut niet kleinzerig, maar nu zit hij soms dagen in de zetel met gesloten ogen van de pijn. herkent iemand dit na een TIA? want de huisarts geeft antibiotica en pijnstillers, gist naar sinusitis, enz. maar dit is duidelijk een gevolg van de TIA maar de neuroloog schijnt dit verschijnsel niet te herkennen. momenteel verblijft hij trouwens in UZ Leuven, na een plots optredende verwardheid die niet weggaat… eveneens onverklaarbaar .. lumbaalpunctie is oké, scan is oké, MRI ook… EEG ook… we zitten met de handen in het haar en de neurologen ook. ze doen nog volop onderzoeken maar ik dacht, ik vraag het eens aan mensen die zelf een TIA of CVA hebben meegemaakt…
Ik heb in september 2016 een TIA gehad en heb ook nog erg veel last van hevige hoofdpijn. Lig dan in bed, in een donkere ruimte en alles is dan teveel. Ik ben met migraine bekend, maar dat is dit niet. Deze pijn is zo hevig dat alles teveel is. Mijn neuroloog stelt nu een revalidatietraject voor, maar ik betwijfel of de hoofdpijn hiermee verdwijnt / overgaat. Ik loop tegen veel onbegrip aan en krijg ook telkens antwoorden als “het heeft tijd nodig”. Ik vind het erg vermoeiend en het vergt erg veel van mijn lichaam. Veel sterkte voor je vader!!!
Beste Marjan, Een TIA-geïnduceerde hoofdpijn (of hoofdpijn na een beroerte an sich) kan verschillende oorzaken hebben en in verscheidene categorieën thuishoren. Bij een zwelling in de hersenen kan zich extreme hoofdpijn voordoen, maar extreem doordringende hoofdpijn kan ook worden veroorzaakt door een overdosis aan medicijnen. Het kan zelfs een ‘normale’ bijwerking zijn van bepaalde medicijnen… Dat je 8 maanden na je TIA nog steeds zulke hoofdpijnen moet trotseren vind ik echter wel frappant… Zijn er tussendoor nog weleens hersenscans gemaakt om zwelling uit te sluiten? Al met al kan aan extreme hoofdpijn na een TIA, hersenbloeding of herseninfarct niet zomaar 1-2-3 een specifieke primaire / causale oorzaak worden toegeschreven, omdat er meerdere mogelijke ontstaansmechanismen bestaan… En er dus sprake kan zijn van meerdere vormen van hoofdpijn (migraine, spanningshoofdpijn of medicijn-geïnduceerde hoofdpijn: bijwerking dan wel overdosis)… (bron + bron) Slik je momenteel nog bepaalde medicamenten? Heb je naast de hoofdpijn ook last van andere (al dan niet neurologische aandoende) klachten? En sta je nog onder controle van een neuroloog of andersoortig specialist? Heel veel sterkte en beterschap toegewenst in elk geval! Groeten, Paul
Mijn vriend heeft avc gehad in november 2017 nu nog chronische vermoeidheid, pijn aan de rechterkant, niet in staat om te werken en zich lang te concentreren, prikkels kan hij niet verdragen. Heel erg, hij is alleenstaande vader, heeft geen geld meer en recht op niets want is Roemeen. Ik heb al geld geleend maar kan niets meer geven. Weet echt niet hoe we hier uit kunnen komen. Hij is ook eigenwijs en je kan dus moeilijk met hem praten. Geen hulp van wie dan ook, hij heeft zelfs geen mutualiteit in orde meer daar hij niet werkt, dus heeft geen medische hulp. Heel erg…
Goede vriend van ons heeft 29/11/2016 een herseninfarct gehad. Hij is 88 jaar, net geworden. Hij kan terug stappen, sinds het infarct wel met rollator, maar gaat goed. In het ziekenhuis had hij sondevoeding, maar na 1 week kon hij terug slikken en eet weer zelfstandig en drinkt en eet weer alles, tot nu toe zonder problemen. Het probleem is zijn spraak: hij krijgt logopedie, maar er is nog niet veel verbeterd. Het gaat om een afasie van Broca: hij zegt alles in telegramstijl, maar het kost hem veel moeite. Schrijven gaat een klein beetje, lezen, een paar zinnen… Kan er nog verandering in goede zin komen, nu, na 2,5 maand? Hij is niet dementerend, geheugen was altijd heel goed. Sinds het infarct heeft hij wel moeite met op woorden te komen.
Voor zover ik weet kan taal opnieuw worden getraind, maar ik ben niet zo goed thuis in de verschillende hersencentra die verantwoordelijk zijn voor taal (qua spraak, schrift en begrip). Gister was een oom van me bij me op bezoek die een jaar of 5 geleden een beroerte / attaque heeft gehad, en volgens mij gaat hij er qua taal en spraak nog altijd op vooruit, al heeft hij ook nog weleens ‘slechtere periodes’ en ‘korte terugvallen’, voor zover ik kan inschatten vooral ook gerelateerd aan vermoeidheid en overprikkeling. Zijn mobiliteit gaat er juist nog steeds op achteruit, en ook ervaart hij slikproblemen, echt heel naar om te zien. Wat ik verder nog kon vinden: “Veel behandelaars denken dat taalproblemen verminderen tot drie maanden na een beroerte, maar dat is niet zo. Pas na zes maanden is er geen duidelijke vooruitgang meer in de taalvaardigheid. In de eerste zes weken herstellen woordbegrip en zinsopbouw en in de eerste drie maanden kan de woordklank verbeteren. De hersenen hebben hierna tijd nodig om deze onderdelen van taal te laten samenwerken. Na drie maanden kan de manier waarop mensen spreken nog verder verbeteren.” (bron) Misschien is het een idee om dit vraagstuk voor de zekerheid bij de neuroloog weg te leggen? Heel veel sterkte toegewenst!
Een goede vriend kreeg 2 weken geleden een herseninfarct. Zijn linkerzijde is verlamd en hij kan totaal niet praten. Hij is 33. Hij gaat binnenkort naar een revalidatiecentrum om hem zo goed mogelijk ‘op te lappen’. Volgens de artsen zal hij nooit meer kunnen praten en zal hij pas na veel oefening korte afstanden kunnen stappen. Kan men hier nu al zeker van zijn? Ik dacht dat je pas na 6 maanden de blijvende hersenschade kan meten. Bedankt voor uw reactie.
ik kreeg ineens vanmorgen last van mijn rechteroog. wazig aan de buiten kant van de oog. daarna hoofdpijn net alsof ik een muts op heb.. daarbij tot 2x kon ik mijn woorden niet goed vinden. nu is dit over. alleen een hoofdpijn.
Beste Jolanda, Volgens mij heb je hier last van een vorm van migraine. Heb dit zelf al van kinds af aan en hier is niet veel aan te doen. Het wazige beeld duurt maximaal een kleine 30 minuten, trekt weer weg en je blijft zitten met hoofdpijn en soms momenten dat je het moeilijk hebt met concentreren op woorden. Ik heb er meestal last van bij stress, vermoeidheid, tijdens ziek zijn… Excedrine helpt goed tegen de hoofdpijn (erna) en je concentratie. Hopelijk heb je hier iets aan gehad en sterkte!
Ik ben op mijn 23e getroffen door 2 kleine beroertes. Ik weet nog dat ik tot twee keer toe zeer heftige hoofdpijn had. Maar kreeg ook een raar stijf gevoel in mijn linkerbeen. Uitvalverschijnselen, evenwichtsproblemen en ook plotseling krachtverlies. Mijn huisarts dacht dat het spanning was. En gaf mij bètablokkers. Die hielpen natuurlijk niet. Ik ben slechts enkele minuten halfzijdig verlamd geweest. Dat was op een zaterdag en ik moest toen naar de hap. Echter was alles al gedeeltelijk bijgetrokken toen ik daar aan kwam. De dienstdoende arts testte mijn reflexen en die waren goed. Ik werd naar huis gestuurd en in de avond vierde wij sinterklaas. Ik kon mijn pakjes niet eens openmaken. En toen begon ook voor de eerste keer die zware hoofdpijn. De CT scan die eigenlijk noodzakelijk was bleef uit. En ik bleef door dat mijn eigen huisarts zij dat het spanning was. Doorlopen met de klachten. Pas na de kerst toen de ergste symptomen zich herhaalde. Werd er serieus actie ondernomen. De CT scan wees hersenschade uit. Ik werd gelijk aan de medicijnen gezet. En moest gelijk met de ambulance van het Langeland ziekenhuis in Zoetermeer, naar het Westeinde een neurologisch ziekenhuis in Den Haag. De M.N.R. scan wees uit dat er een grote bloedprop zat in mijn halsslagader die was gaan schieten. Dat verklaarde al die kortstondige symptomen behalve de hoofdpijn die hield wat langer aan. Na diverse onderzoeken konden ze niks vinden bij het hart en na een week waren mijn vaten schoon en kon ik naar huis. Ik heb 6 maanden moeten revalideren. De schade die zit aan de rechterkant van mijn hersenen heeft gelukkig niet hele belangrijke functies aangetast. Net buiten de ogen en heel iets in het bewegingscentrum. Dat merkte ik wel want de fijne motoriek van mijn linkerhand liep achter op rechts. Ook waren twee vingertoppen lange tijd gevoelloos. Dit is inmiddels bijgetrokken. Ik ervaar geen vermoeidheidsklachten meer maar heb wel te maken met andere late gevolgen van het infarct. Zo kan ik met werk niet meer hetzelfde tempo halen. En lang mijn concentratie vasthouden tijdens een werkopdracht gaat evenmin moeilijk. Ik ben nu 28 jaar en al met al denk ik dat ik van geluk mag spreken dat ik er zo goed van af gekomen ben. Als je deze symptomen heb ga dan gelijk naar het ziekenhuis. Ook op jonge leeftijd kun je er door getroffen worden.(Dat heb ik helaas zelf ervaren) En vraag bij twijfel om die CT scan van het hoofd. Als je er op tijd bij bent kun je erger voorkomen. O ja nog een ding bij mij is nooit een oorzaak gevonden. Zelfs genetisch onderzoek liet niks afwijkend zien. De medicijnen die ik nu levenslang moet sikken moeten de kans op herhaling aanzienlijk verkleinen. Gelukkig gaat het nu bijna 5 jaar goed. — Coen
Vandaag 2 week geleden werd ik wakker met een raar soort hoofdpijn. Heb jarenlang last gehad van clusterhoofdpijn dus ben wel wat hoofdpijn gewend. Maar toch was dit anders. Toch schonk ik er niet heel veel aandacht aan. Nam een kopje koffie en ging het ochtend journaal kijken. Na een minuut of 10 werd de hoofdpijn erger en erger tot het moment ik enorme steken voelde en ik mijn zicht van m’n linkeroog verloor, de paniek sloeg enigszins toe maar ik wilde niks laten merken aan m’n vriendin. En dacht ik ga wel ff onder de douche onder de douche voelde ik tintelingen in m’n lippen. En nog steeds hield ik mezelf voor gaat wel over. Na het douchen maakte ik mezelf klaar om de deur uit te gaan. Ik was nog steeds gedeeltelijk blind. ik ging lopen naar m’n afspraak en merkte dat door he’t verminderde zicht ik overal van schrok heel veel moeite had met coördinatie en alsof dit nog niet genoeg was, was ik op een gegeven moment compleet de weg kwijt halverwege een route die ik 100000x had gelopen. Ging gewoon naar m’n afspraak en later op de dag werd m’n blindheid wel iets minder en zakte de paniek ook wel. Maar ik bleef me raar voelen. Uiteindelijk ben ik een week later pas naar de huisarts gegaan omdat ik nog steeds niet 100% zicht terug had. De huisarts was niet blij dat ik een week gewacht had. En stuurde me direct naar het ziekenhuis eerst naar de oogarts die stuurde me gelijk door naar de neuroloog en een uur later lag ik in de ct scan. En een half uur later kreeg ik het “goede” nieuws ik had een herseninfarct gehad. ik ben 36 en zag dit totaal niet aankomen. ik heb blijvende schade aan m’n gezichtsveld over gehouden. Mag waarschijnlijk nooit meer autorijden. Ik herken plekken die ik elke dag zie niet goed meer. Raak “verdwaald” tijdens m’n vaste rondje hond uitlaten. Een hele rare gewaarwording. Heb momenten dat ik echt extreem moe wordt. En een concentratieboog heb van een regenwormen. Ik heb dan relatief gezien nog geluk gehad want het had nog veel erger kunnen zijn. En de angst bij elk piepje en kraakje in je hoofd is heel erg. Mensen doe niet als mij en loop er geen week mee door en luister goed naar je lichaam.
Hoi ik ben vorig jaar wakker geworden en kon niet meer normaal lopen. Linkse voet kon en kan ik nog steeds niet goed aansturen. Eerste instantie naar herniapolikliniek maar daar bleek dat mijn reflexen hyperactief waren. Kreeg ook echt ongecontroleerde spasmen in linkse been. MRI van het hoofd gehad en zat een witte vlek rechts onderin de hersenen. Heb heel veel stress en slapeloosheid nu al een aantal jaar. Ben nu een jaar verder en nu is de diagnose een herseninfarct en moet ik bloedverdunners gaan slikken. Alleen uit alle onderzoeken kwam niets uit. Alles was gewoon prima, bloeddruk ook. Ik ben huiverig om nu al bloedverdunners te slikken aangezien dit voor de rest van je leven is. Ben 39 jaar. Maar nu heb ik dus alweer een tijdje last van gespannen spieren en tintelingen in mijn hoofd. Kan dit de stress zijn? Bedankt alvast voor de reacties!
Ik ben 37 en heb 2 weken geleden een herseninfarct (CVA) gehad. Ik heb vier dagen in het ziekenhuis gelegen. Eenmaal thuis voel ik me elke dag beroerd, enorm vermoeid, misselijk, duizelig als ik rechtop ga zitten of lopen en hoofdpijn. Ook kan ik niet goed tegen licht of drukte. Wanneer ga ik me weer wat beter voelen? Ik lig alleen maar en slaap veel. Ik kan niks in huis doen of voor de kinderen zorgen. Mijn linkerarm en been werken weer een beetje.
Beste Monique, Omtrent het herstel na een CVA kan niemand met zulke nauwkeurigheid concrete voorspellingen doen… Wat hebben je artsen je zoal uitgelegd? Volg je momenteel revalidatietherapie, sta je onder periodieke controle, heb je bepaalde ‘leefregels’ aangereikt gekregen?
De neuroloog wil mij pas over 6 weken op controle. Ik heb nu bloedverdunners en cholesterolverlagers en 2x in de week fysio. De arts heeft mij helemaal niets verteld, behalve dat de herseninfarct in de hersenstam heeft plaatsgevonden. En dat het een half jaar kon duren op verbetering. Ik kan nu niet eens voor de kinderen zorgen en word gek van me beroerd voelen en duizelig en moe.
Beste Monique, Ik ben geen arts, dus medisch advies kan en mag ik niet geven. Om misverstanden te voorkomen: voor zover ik kan inschatten, bedoelt men niet dat het een halfjaar kan duren VOORDAT er verbetering in je situatie optreedt, maar dat er TOT ongeveer een halfjaar na een CVA nog (geleidelijk aan) verbetering kan optreden. Dus wat ik in eerdere reacties ook al aangaf: veel uitvalverschijnselen als gevolg van een hersenbloeding kunnen binnen enkele weken tot een halfjaar nadien herstellen; na deze 6 maanden is verdere vooruitgang en verbetering doorgaans erg beperkt en relatief zeldzaam… na 1 jaar blijft de situatie nagenoeg 100% gelijk… Het omvangrijkste en invloedrijkste herstel vindt al met al plaats in de allereerste weken na een CVA. Persoonlijk zou ik contact opnemen met je arts om te vragen wat je zelf kunt doen om bij te dragen aan optimaal herstel… Wat ik in ieder geval weet, is dat je herstel na een CVA (helaas) nimmer kan forceren. Onwijs veel sterkte en beterschap toegewenst!
Ik ben vorige week duizelig wakker geworden en dacht misschien slaaptekort dus ging terug slapen. Bij ontwaken bleef ik echter duizelig en heb toen de ambulance gebeld en werd naar het ziekenhuis gevoerd. Na onderzoeken en verblijf van 4 dagen werd er gesproken van een lichte beroerte. De duizeligheid blijft aanhouden en ben zeer moe en wil veel slapen. Ik mocht naar huis dus werd er geen kinesitherapie gevolgd. Door de beroerte zie je wel een verandering aan de ogen, wazig zien en ogen trekken zelfs een beetje weg. Nu heb ik nog last van duizeligheid, evenwichtsstoornis, aanhoudend moe en slaperigheid en dat de hele dag door wat geen leuke ervaring is. Nu bij slapengaan ben ik altijd bang als ik denk hoe ga ik de volgende dag wakker worden? Alsook tijdens de rit naar huis toe kon ik de drukte op de autosnelweg niet goed verdragen. Het liefst heb ik een rustige kalme omgeving en het daglicht hindert mij ook een beetje. Ik hoop dat dit ooit allemaal terug zal verbeteren maar de vraag is, hoelang gaat het duren vooraleer ik volledig ben herstelt.
Beste Ronald, In principe geldt dat beroertes (en daaruit voortvloeiende gevolgen) tot ongeveer 1 jaar na voorval nog in enige mate kunnen herstellen. In welke mate dit herstel optreedt, is volkomen afhankelijk van ernst, duur, locatie en randomstandigheden. Daaromtrent zijn dus geen concrete uitspraken of individuele voorspellingen te doen. Over het algemeen wordt gezegd dat veel uitvalverschijnselen als gevolg van een hersenbloeding binnen enkele weken tot een halfjaar kunnen herstellen; na een halfjaar is verdere vooruitgang doorgaans zeer beperkt. In de allereerste weken na een hersenbloeding is de kans op herstel het grootst en vindt doorgaans het omvangrijkste en invloedrijkste herstel plaats… Persoonlijk zou ik overigens echt contact opnemen met je arts(en) om met hen te overleggen over revalidatie, praktische tips, adviezen, handvatten en eventuele andersoortige begeleiding. Ontzettend veel beterschap en sterkte toegewenst!
Vannacht bij het naar de wc gaan, verloor ik mijn evenwicht, de vloer leek wel schuin te zijn, ik moest mij aan alle kanten vasthouden, het was anders dan gewoon duizelig zijn, heel eng. Het evenwicht is nu wel weer hersteld, ik heb zelfs net even gefietst. Ik voel mij nog wel wat raar in mijn hoofd, alsof ik door de brillenglazen van een te sterke bril kijk, ik heb geen hoofdpijn of andere verschijnselen, moet ik aan een TIA denken?
Ik heb een week of twee een lichte herseninfarct gehad. Gelukkig is het goed verlopen. Wat opmerkelijk is ik ben constant moe, duizelig, vergeetachtig en kan moeilijk concentreren. Dit leidt ertoe dat ik heel onzeker wordt en ook angstig. Heb met de neuroloog gesproken, ze zei het is normaal na een herseninfarct.
Een half jaar na mijn herseninfarct belde mijn jongere broer de huisarts, omdat hij een vreselijke hoofdpijn had, de huisarts raadde hen paracetamol aan Na 6 paracetamol was de hoofdpijn nog niet te harden, weer de huisarts gebeld, die een dienstdoend arts naar mijn broer stuurde. Mijn broer gaf zelf aan bang te zijn voor een beroerte. De dienstdoend arts kwam langs met een chauffeur en vond mijn broer een verwarde man en herkende direct zijn autistische trekken, doordat mijn broer erg terughoudend was en nauwelijks wilde antwoorden de dienstdoend arts raadde hem aan nog een paracetamol te nemen en als het niet overging de volgende dag Naarden huisarts te gaan. Dat was niet meer nodig, mijn broer verscheen niet op zijn werk en werd levenloos in zijn bed gevonden De dienstdoend arts ging na het maken van excuses en de opmerking dat hij een onjuiste conclusie had getrokken vrijuit. Mij achtervolgd nog steeds de vraag, wat zo’n ernstige hoofdpijn anders kon zijn dan een symptoom van een beroerte. Mijn broer werd 53.
Ik kreeg 2,5 jaar geleden een infarct en kan nu na 3x ambulante revalidatie, nauwelijks lopen of iets met mijn linkerhand doen ik ben 63 en denk dat het nooit meer beter zal worden.
Hallo voor drie maanden geleden een lichte bloeding gehad in mijn kleine rechter hersen helft. Heb een slecht zicht en een naar gevoel in mijn hoofd. Problemen met het werk concentratie denkvermogen horen hier ook bij. Maar het ergste is het zicht. Zou dit nog goed komen?
Beste Howard, Wat een vreselijke ervaring! In principe geldt dat beschadigingen in de hersenen (en de gevolgen hiervan waarmee je als getroffene te maken krijgt) tot ongeveer 1 jaar na een beroerte nog in enige mate kunnen herstellen. In welke mate dit precies is, is volledig afhankelijk van de exacte ernst, duur en locatie van de bloeding. Heb je na je hersenbloeding revalidatietherapie gevolgd? De revalidatie na een beroerte richt zich op algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL), maar o.a. ook op logopedie, fysiotherapie en (in een later stadium) cognitieve revalidatie. Het is van cruciaal belang dat er door getroffenen en zorgverleners actief wordt gewerkt aan revalidatiebehandeling tijdens de herstelfase van een beroerte. Dus welke herstel- en revalidatiebehandelingen heb je zoal gehad? En wat zeiden je artsen, therapeuten en ondersteuners? Heb je tips, adviezen en oefeningen gekregen? Het is aan je behandelend arts om inschattingen te maken van en uitspraken te doen over (eventueel herstel van) je gezichtsvermogen. Aan de hand van je verhaal kan een niet-betrokkene daar helaas geen voorspellingen over doen. :( Onwijs veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Ik was 20 jaar toen ik geheugenverlies begon te krijgen. Na 1 jaartje werd het erger. Ben nu 22 jaar en mijn geheugenverlies is erger geworden. Ben ook heel duizelig,kan me niet concentreren, als ik ergens ga weet ik soms niet waar ik naartoe ga en waarom, en sinds paar maandjes zijn mijn ogen ook slechter geworden. Heb m’n glazen veranderd van mijn bril, maar ik blijf wazig te zien… Ik heb ook vaak humeur veranderingen.. Plots word ik kwaad uit de niks.. Heb ook al maanden lang elke dag barstende hoofdpijn, geen 1 medicaties helpt.. Soms heb ik taal problemen, ik kan dan het woord niet ik Nederlands vinden.. Heb dat alles aan mijn huisarts verteld en gevraagd als ik misschien onderzoek kon laten doen want 22 jaar zijn en niet weten wat of wie iemand is schrikt me.. En zijn antwoord was neen.. Hij had me dure pilletjes voorgeschreven voor mijn geheugenverlies maar dat heeft me helemaal niet geholpen.. Heb het aan hem gezegd en de enigste antwoord is dat ik stress heb.. Stress heeft iedereen maar deze harde geheugenverlies hebben op 22 jaar en alles noteren vind ik niet normaal.. Kan iemand me zegge wat ik moet doen? Hartelijk bedankt voor wie me wilt helpen.
Vraag een second opinion aan bij een andere huisarts of neem direct contact op met de afdeling neurologie bij het ziekenhuis. En als je huidige huisarts hieraan mee wil werken, laat je bloed dan eens controleren op ernstige vitaminetekorten, mineralentekorten en schildklierwerking. Sterkte!
Hallo, Ik ben Jasmijn en ik ben 16 jaar. Gisteren op het werk werd ik opeens extreem duizelig, en steeds als ik me omdraaide moest ik me vasthouden om niet om te vallen, en moest ik me weer helemaal opnieuw oriënteren. Ik ben gewoon door blijven werken, en heb alleen iets extra’s gegeten en gedronken. Eenmaal thuis was ik helemaal trillerig en zwak, en kon ik niks anders doen dan met mijn hoofd op tafel liggen. Ik ben mijn bed ingekropen en ’s avonds bij het avondeten kon ik opeens mijn rechterarm niet meer omhoog krijgen en begon ik spontaan te huilen, ik voelde me heel raar en ver weg. Ik kon niet meer helder denken en alles draaide. Nu een dag later ben ik nog steeds duizelig, maar ik heb geen idee wat dit geweest kan zijn… Moet ik naar de huisarts?
Ga naar je huisarts, laat je bloed prikken, glucose checken, bloeddruk, bloedarmoede, schildklierwerking. niet ermee lopen, gezondheid is niet te koop!
Hallo, Ik wilde ook even mijn verhaal delen. Afgelopen maandag rond een uurtje of 5 ik zat gezellig te eten met mijn 2 jonge kindjes. Plots werd ik niet lekker een soort duizelig maar toch weer anders alsof mijn oriëntatie weg was ik niet meer recht kon lopen en elk moment kon weg vallen. Vervolgens begonnen mijn tanden en kiezen te verdoven aan de rechterkant later begon mijn tong. Het gevoel alsof ik een verdoving had gekregen van de tandarts mijn rechter been begon ook maar kon er nog op staan maar voelde enorme druk staan op mijn kaken. Dit alles duurde 16 minuten ik was echt bang ben later na de huisartsenpost gegaan daar noemde ze een hoop zaken op griepje etc. Ik zeg ik heb geen griep dit is geen griep mijn bloeddruk was 150/70 maar onderweg na de dokter kreeg ik hoofdpijn en de arts zei dat me bloeddruk kwam door de hoofdpijn. Ik liet me afschepen het is nu dus woensdag gisteren ben ik nog bij de arts geweest mijn eigen heb bloed afgenomen en zo en neurologische testen wijzen niets uit. Toch ben ik bang ik heb enorme hoofdpijn alsof iemand mijn slapen eruit drukt en ben helemaal niet bekend met hoofdpijnklachten. Ik neem paracetamol in. De doktoren hebben van alles genoemd maar bij een TIA paste deze klachten niet omdat ik dan verlamd had gevoeld i.p.v. verdoofd en hoofdpijn en zo past niet. Ik ben pas 29 dus wellicht daarom geen actie maar wat ik heb meegemaakt was enorm angstig! Ik ben bekend met hoge bloeddruk problemen dus duizeligheid maar dit was geen gewone duizeligheid dit was heel raar alsof ik zwaar dronken was zo een gevoel. Groetjes, Nikita
Domste is om er lang mee te lopen met je klachten, achter mekaar naar de dokter laat een scan uitvoeren van je hoofd, en bloedonderzoek op o.a. diabetes en heel het rambam.
Het is jammer dat er niet nog meer aandacht wordt geschonken aan het informeren van mensen over de verschijnselen van beroertes en hoe we ermee om moeten gaan. Als meisje van 20 jaar heb ik mijn moeder twee jaar geleden thuis op de grond gevonden, ze was al helemaal koud en stijf, helaas overleden na een beroerte. Achteraf had ik haar ’s ochtends mee moeten sleuren naar de huisarts of het ziekenhuis toen ze voorovergebogen stond bij de wasmachine, omdat ze haar hoofd niet meer goed kon bewegen door de heftige hoofdpijn. “Ach, ik zal wel een koutje hebben gevat bij de barbecue gisterenavond”. Het is iets wat me altijd zal blijven achtervolgen en ik mezelf waarschijnlijk nooit kan vergeven…
Beste Faye, Wat een extreem hartverscheurend verhaal! Ik hoop dat je uiteindelijk zult beseffen dat het in elk geval niet jouw schuld is/was en dat de doorsnee 18-jarige echt niet in staat is om met enige zekerheid een hersenbloeding te herkennen aan de hand van zulke algemeen voorkomende symptomen als hoofdpijn. Natuurlijk zijn er verschijnselen –zoals uitval van bewegingsspieren en houdingsspieren door verstoring van de neurologische aansturing in de hersenen– die sterk op de mogelijkheid van een hersenbloeding kunnen duiden, maar er zijn zelfs extreem ervaren artsen en specialisten die zich in dit soort situaties vergissen. Zelfs al bezoeken patiënten op eigen initiatief een arts omdat ze sterk het vermoeden hebben dat er sprake is van bijvoorbeeld een TIA, dan nog wordt er met regelmaat de verkeerde diagnose gesteld, waarna een patiënt zonder MRI-onderzoek weer naar huis wordt gestuurd. Ik hoop dat je deze verschrikkelijke situatie op den duur (en op een bepaald niveau) een plekje zult kunnen geven. Ik heb mijn moeder bijna 5 jaar geleden op vreselijke wijze verloren. Zij had kanker en wilde per se geen chemo of bestraling ondergaan, dus ze koos er als het ware bewust voor te sterven. Maar ook sterke pijnbestrijding en euthanasie vond zij tot op het allerlaatste moment geen optie, dus dat betekende een hele lange lijdensweg. Ik vraag mezelf na al die tijd nog bijna dagelijks af of ik haar niet had moeten dwingen tot behandeling over te gaan, maar op een bepaald niveau besef ik dat je iemand niet tot zulke keuzes kunt dwingen. Jij hebt niet eens de kans gekregen om bewust een keuze te maken, dus ik hoop echt dat je jezelf vergeeft voor zover daarvan sprake kan zijn. Ik ben het overigens voor 100% met je eens dat er VEEL meer aandacht besteed zou moeten worden aan (het leren herkennen van) de symptomen van CVA’s. Ieder beetje bewustwording op dit gebied is extreem waardevol! Onwijs veel sterkte toegewenst met het verwerken van je verschrikkelijke verlies! Groeten, Paul
Ik heb zelf 2 jaar geleden 2 beroertes gehad, daarna geopereerd aan m’n halsslagader, ben nu bijna 2 jaar verder, maar ik voel me net zo als voor de beroertes: altijd moe, huilerig, begin zelfs vervelende tics te krijgen… Het voelt zo rot en vervelend! Alsof ik hier niet doorkom…
Hoi hoi, Ik heb 3 jaar geleden ook 2 beroertes gehad en een forse scheur in de binnenwand van mijn halsslagader (ik was 35). Ik heb nog steeds pijn in nek (zenuwtakken zijn beschadigd) en evenwichtsproblemen en erg moe. Hoe gaat het met jou nu???
Ik was 22 jaar. Kreeg pijn in de nek, harde toeter in een oor, tintelingen en uitval gezichtsveld, hevige hoofdpijn… Twee weken lang op en neer naar eerste hulp met als diagnose STRESS… Toen de pil voorgeschreven omdat ik volgens de artsen een hormoonstoornis had… Acuut een tweede “aanval”, diagnose: migraine met aura… Heftige hoofdpijn, gezichtsvelduitval werd definitief, eindelijk een gezichtsveldonderzoek waarmee de uitval bevestigd werd, toch weer naar huis gestuurd met paracetamol… Dag daarna eindelijk een MRI en ja hoor, het was een CVA. Op m’n 27e een TIA. Vorige week, ben nu 29, weer gezichtsvelduitval, heftige hoofdpijn, diagnose migraine met aura, heeft een week aangehouden… Gedeelte van gezichtsveld wat voorheen ontbrak ontbrak nu ook weer, na 5 dagen is dat ook volledig weggebleven, ben dus nu weer een stukje “blinder”… MRI-scan was goed, dus de vraag is nu, wat is er aan de hand?
Hallo, hoe gaat het inmiddels? Ik heb afgelopen zondagavond een herseninfarct gehad. Keek naar het verkiezingsdebat en plots viel het zicht gedeeltelijk weg. Ben gaan lopen en heb lenzen uitgedaan. Kreeg vervolgens pijn in m’n hoofd. Had eerder nooit hoofdpijn. Doktersdienst gebeld. Daar m’n armen, benen etc. het normaal deden, werd het acute migraine genoemd. Ben gaan slapen. ’s Ochtends nog steeds slecht zicht. Naar huisarts, die me verwees naar een oogarts. Oogarts kon oorzaak niet vinden. Stelde voor naar neuroloog te gaan. In de scan. Diagnose gesteld. Toen naar de cardioloog. Pols was te hoog. Nu bloedverdunners en pillen om hart tot rust te brengen. Vraag. Heeft iemand van jullie ook zo’n ervaring? Ik moet nog door de molen bij de cardioloog. Groet, Adela
April 2013 ging ik een aantal keren naar de huisarts met hevige hoofdpijn, kon niet meer functioneren. Voorhoofdsholteontsteking werd er gezegd… Paasweekend 2x naar huisartsenpost geweest. Steeds tintelingen in been en slecht zien en echt ziek en hele heftige hoofdpijn. Hyperventilatie zeiden ze allebei de keren. Dag later lag ik in het ziekenhuis met 3 herseninfarcten door een scheur in m’n halsslagader. Ik was 42 jaar, dus hadden de artsen niet aan infarcten gedacht…
Hallo, Ik heb al enige tijd last van pijn in mijn onderrug, aan de linker zijde. Af en toe kom ik niet meer uit mijn woorden, moeite met de namen van mijn kinderen. Soms word alles wazig, bij bukken duizelig. Constante tintelende voet links en af en toe valt me hele been in slaap. Volgens de reumatoloog heb ik reuma in mijn onderrug en krijg ik daar prednisolon injecties maar deze helpen maar kort tegen de pijn. Ik ben 38 dus hard op zoek wat er mis is.
Beste Ronald, Dit kan echt van alles zijn; van een schildklierprobleem tot een primair neurologisch probleem tot een vergiftiging of verregaande infectie… Ik wil je absoluut niet ongerust maken, maar dat je de namen van je kinderen vergeet, is mijns inziens geen goed teken. Ik vraag me af of de reumatoloog wel de juiste specialist voor je is in dit geval… Ben je ook al bij de internist en neuroloog geweest? Is je bloed al eens onderzocht op ontstekingsindicatoren, schildklierwaarden en overschotten/tekorten aan bepaalde vitamines en/of mineralen? Zijn je klachten begonnen na een specifiek voorval? Was er een aanloop van een periode van ziekte? Natuurlijk is je ruggengraat/ruggenmerg van directe invloed op je hersenen, maar dat een rughernia neurologische problemen ten aanzien van zien/praten/denken/onthouden/concentreren kan veroorzaken, heb ik nog nooit gehoord. Volgens mij zijn het in geval van een rughernia (hernia nuclei pulposi: HNP) juist zenuwen naar benen of armen die bekneld raken. Symptomen als tintelende voeten en slapende benen vind ik dan ook niet gek in geval van een hernia, maar de overige klachten… Ik ben GEEN arts, maar ik zou absoluut aandringen op doorverwijzingen en vervolgonderzoeken. Naar mijn ondeskundige mening zou er best meer aan de hand kunnen zijn dan (alleen) een rughernia. Ontzettend veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Hoi enkele weken geleden was er plots iets mis met mijn zicht uit mijn linkeroog. Ik zag alles wazig en dubbel en weet niet waardoor het kwam. Na een tiental minuutjes was het weer weg. Ik neem medicatie tegen hoge bloeddruk. Moet ik nu naar de dokter om dat voorval te melden? Nu heb ik schrik dat het misschien een TIA was…
Je zou de huisartsassistent(e) even kunnen bellen om te vragen wat hij/zij ervan vindt. De gezichtsklachten en oogproblemen die je omschrijft past in ieder geval niet uitsluitend bij een TIA, maar kan in principe ook een totaal andere oorzaak hebben. Had je ook andersoortige klachten zoals duizeligheid, mobiliteitsverlies, hoofdpijn, verwardheid of iets dergelijks?
Mijn vriend (65 jaar) heeft op maandag 01/06 een bloedklonter gehad in de hersenen. We waren er snel bij (na een kwartiertje reeds op spoed). Gevolg: rechterkant verlamd, zowel mondhoek als arm en been. Na de nodige scans volop begonnen met bloedverdunners. Momenteel nog in ziekenhuis voor revalidatie. Rechterarm is oké. Terug leren zelfstandig lopen; gaat al wel met rollator. Linkeroog draait niet meer mee; blijft naar buiten staan; wordt momenteel afgeplakt om een comfortabeler zicht te hebben. Weet iemand of dit nog goed komt? En zo ja, wat zijn de verwachtingen qua tijd? Groetjes, Mieke
Beste Mieke, Er zijn in beginsel twee verschillende soorten beroertes oftewel CVA’S (Cerebrovasculaire Accidenten)… Ongeveer 80% van de beroerten zijn korte ischemische aanvallen oftewel ‘mini-beroertes’ die worden veroorzaakt door een tijdelijke onderbreking van de bloedtoevoer naar (een deel van) de hersenen. Daarnaast heb je de ‘gewone beroerte’, die voorkomt wanneer een bloedklonter in de hersenen de bloedtoevoer afremt. De klonter kan ter plekke zijn ontstaan of worden aangevoerd van elders in het lichaam. Door toedoen van de verstopping gaat een ader lekken of spuiten, waardoor bloedingen in (of aan het oppervlak van) de hersenen ontstaan. Dit type hersenbloeding is zeldzamer, maar ook veel risicovoller. Het deel van de hersenen dat beschadigd raakt, wordt namelijk buiten werking gesteld. Een dergelijke hersenbeschadiging kan al binnen enkele minuten optreden. De kans op volledig herstel is vooral afhankelijk van de aard en ernst van de hersenbeschadiging. Twee van mijn ooms, mijn schoonvader en de buurman van mijn vader hebben CVA’s gehad. Alleen mijn ene oom heeft permanente hersenschade overgehouden aan het CVA, met blijvende verlamming van bepaalde hersenbanen en zenuwen tot gevolg. Wat ik weet, is dat ieder van mijn bekenden heel veel baat heeft gehad bij revalidatietherapie. Over het algemeen wordt aangegeven dat de gerealiseerde vooruitgang na een CVA het grootst is tijdens de eerste weken van het revalidatietraject, maar evengoed wordt algemeen aanvaard dat ook nadien nog veel vooruitgang kan worden gerealiseerd en dat de revalidatie na een CVA zelfs een levenslang proces is. Ik ben overigens GEEN expert en probeer enkel met je mee te denken… Kijk bijvoorbeeld ook eens op de sites van UMCG, Hartstichting, Hersenwerk, Nederlandse CVA-Vereniging en Beroerte Adviescentrum. Onwijs veel sterkte toegewenst voor jou en je vriend! Groeten, Paul
Mijn vrouw het twee weken terug een ontzettende hoofdpijn gehad en zelfs overgegeven. Twee dagen later was de hoofdpijn verdwenen. Afgelopen maandag had zij weer zo ontzettende hoofdpijn en begon ook moeilijk te lopen, de dokter erbij maar die kon niets alarmerends vinden. Hij het wel tegen haar gezegd dat als het erger word zij direct weer contact moet opnemen. Sindsdien is zij heel erg verslechterd en woensdag kon zij bijna niet lopen. Donderdagochtend, na een helse nacht direct weer de dokter gecontacteerd waarbij hij haar doorverwees naar het ziekenhuis. Na vele onderzoeken en scans niets gevonden, maar haar toestand raakt steeds erger. Zij werd toen opgenomen en vrijdag verder onderzoek gedaan. Vrijdag had de neuroloog het te druk en werd dit uitgesteld tot maandag. Inmiddels is zij ook incontinent. Ik weet mij geen raad meer.
Zeven weken geleden heb ook ik een CVA (Cerebro Vasculair Accident) gekregen. Ik had ook links uitval aan mijn arm en been… Ik ben nu nog aan het revalideren in Adelante. Ik loop gelukkig weer en kan ook weer mijn arm bewegen… Maar sinds 3 dagen heb ik weer barstende hoofdpijn en die rare vlekken voor mijn ogen komen weer terug. Dit maakt mij heel beangstigd en ik ben bang dat het gaat terugkomen… Hebben hier nog meer mensen last van of last van gehad na een beroerte?
Spraakproblemen, concentratieproblemen, dubbelzien en pijn in mijn hoofd. Huisarts neemt mij niet serieus! Kon naar huis, na 8 uur was het over. Ben 39 en nu erg ongerust! Gebeurt het nog een keertje?
Mijn ouders waren 29 januari 2015 50 jaar getrouwd, een feestje was gepland op de 30e, vandaag dus… Op hun trouwdag waren wij, hun kinderen en kleinkinderen, om 18.00 uur om hun een leuk symbolisch cadeau aan te bieden. Kort daarna ging het bij mijn moeder mis. Ze liep een aantal keren weg, klaagde over misselijkheid en zware hoofdpijn. Ze gaf een paar keer over. Ze deed wat afwezig. We dachten misschien een zware griep? Ze ging zitten op een kruk, met het hoofd ondersteund. Ze reageerde slecht op vragen, we hebben haar toen op bed laten liggen. Daar hebben we haar laten antwoorden op vragen wie er vanavond waren. Nauwelijks herkenbare woorden. Ze veegde veel in haar linkeroog met haar linkerhand. Daarop hebben we de ambulance gebeld. De broeders vermoedden een beroerte. Bij aankomst op het ziekenhuis, ze wonen er gelukkig 5 minuten rijden vandaan, werd er snel een scan gemaakt. De neuroloog gaf aan dat er een diepe hersenbloeding plaats had gevonden, niet operabel. Zijn mededeling dat indien haar ademhaling ermee zou stoppen, geen reanimatie zou plaatsvinden, sloeg bij ons in als een bom. Zo ernstig was het dus! Kort daarna ging de reactie op pijnprikkels hard achteruit. Nadat ze een nacht had doorgebracht in een ziekenhuiskamer, gelukkig met mijn vader erbij, overleed ze gisteren om 8.30 uur op 74 jarige leeftijd. Zeer wrang, hard en zo oneerlijk…
Hallo allemaal. Heb al heel lang last van m’n heup en rug. Op 2 september word ik thuis niet lekker en krijg steek in m’n heup. Ga staan, gevoel in m’n been valt weg en ik val om. Huisarts stuurt me door naar ziekenhuis. Allerlei tests gedaan en iedereen denkt aan een hernia of beknelling. In het ziekenhuis word ik weer niet goed en val neer. Op dit moment dacht ik: er is in 0’mn hoofd iets niet goed, maar stond toch in aanwezigheid van artsen weer snel op. Wat last van m’n rechter onderbeen (geen pijn) Direct CT-scan gemaakt en daar was niks op te zien. Inmiddels allerlei onderzoeken gehad. Tot men in november toch nog maar een MRI-scan en hersenvochtonderzoek heeft gedaan. Daaruit blijkt dat ik 2 TIA’s en een herseninfarct heb gehad. Heb nu problemen met lopen door uitval in m’n rechterbeen. Ik rook niet, ik sport heel veel, ben niet te zwaar, geen hoge bloeddruk en geen cholesterolproblematiek. Maar had wel al maanden lichte hoofdpijn en wat lichte uitval gehad aan m’n been en arm. Dat been van me komt wel goed: Hoop houden, trainen trainen en trainen… En volhouden, ook al gaat het naar mijn zin niet snel genoeg. En laat je niet van het kastje naar de muur sturen! Desnoods 2e opinie om duidelijkheid te krijgen! Want daar heb je recht op. Want er zijn zat tests om een TIA of Infarct in de hersenen te constateren, maar dit wordt toch heel vaak nagelaten, waardoor een herseninfarct of TIA over het hoofd wordt gezien. Dus gewoon even bij je dokter aanbellen, daar is niks mis mee…
Ik wist niet wat me overkwam, dagen hoofdpijn en afwezig. Ben neer gevallen met linkerkant uitval, dus een beroerte. Mensen, bel op tijd het kan fataal zijn! Met mij gaat het weer, maar word een opgave om mobiel te zijn.
Vrouw, 51 jaar, workaholic… Hersenbloeding gevoeld, enorme pijn vanuit onderrug door naar rug, nek, hoofd en toen een enorme pijn… Had last van enorme stress en later bleek hoge bloeddruk, jaar daarvoor burn-out gehad, nog 1 maand met zware hoofdpijn, misselijkheid en uitval linker oog doorgewerkt. Was net met een overname meegegaan. De hersenbloeding is nu bijna 4 maanden geleden. Geluk gehad, maar daardoor er wel laat achtergekomen wat ik had.., Iedereen dacht stress in combinatie met verhoogde bloeddruk. Nu last van zware hoofdpijn, brandende ogen, vergeetachtigheid, depressiviteit, ik ontwijk veel publiek, lawaai, harde stemmen, slaap slecht… Gelukkig is mijn linkeroog weer verbeterd qua zicht. Nu kan ik wel aangeven dat ik beter naar mijn lichaam had moeten luisteren en naar de klachten die gingen opspelen.
Heb 2 weken geleden een aneurysma gehad, na 5 dagen overgeven en hoofdpijn kon ik geen kant meer op en ben naar spoedgeval geweest. Heb dadelijk een lumbaalpunctie gehad en dag erna embolisatie. Nu 3 weken erna heb ik constant oorsuizingen, precies iemand die een breinaald door mijn hoofd steekt (elektriciteit) en ook regelmatig mijn lippen die in brand staat precies. Is dit normaal?
Heb vier jaar geleden een herseninfarct gekregen voor mijn klas. Een frustrerende ervaring. Het probleem is dat ik nog steeds zo vermoeid blijf. Ga ’s avonds vaak vroeg naar bed terwijl ik een nachtmens was. Frustreert me enorm!
Vijf maanden geleden heb ik een TIA gehad. Op de MRI bleek dat ik er geen letsels aan overgehouden heb. Toch heb ik nog steeds last van erge hoofdpijn bij vermoeidheid en concentratiestoornissen. Ook zowel psychisch als fysisch vlug vermoeid. Gaat dit nog over of kan het toch blijvend zijn, alhoewel er geen letsels te zien waren?
Duurde bij mij een jaar voordat ik weer de oude was na een beroerte. Geduld hebben, dus…
Ik ben 54 en had al 7 maanden geen menstruatie meer en had wat last van opvliegers. In maart 2014 kreeg ik een TIA en mijn opvliegers bleven weg. Jippie dacht ik nog, is die TIA toch nog ergens goed voor geweest?! Maar na 4 weken begon de menstruatie weer in lichte vorm, en na 4 weken nogmaals, en ja hoor… na 4 weken opnieuw. Ik slik bloedverdunners sinds de TIA. Ben ik “gereset”?
Hoi Joke, Ik word op ’t moment behandeld voor een beroerte, maar ze weten het nog niet zeker of het een beroerte of zenuwuitval is. Maar jouw verhaal over de menstruatie viel mij op omdat ik dat ook heb, al een poos moet ik zeggen. Ik begrijp dat je 4 weken later dus nog een TIA hebt gehad? En mijn vraag is, had jij ook last van een uitval? Mijn linker onderarm werkte namelijk niet meer, begint weer wat te komen gelukkig. Zal ik dit ook moeten melden?
Hallo, Ik ben 55 jaar en loop al vele jaren met hoofdpijn. In december 2013 mocht ik eindelijk naar de neuroloog. Ik ben onderzocht en heb een MRI-scan gehad op 19 december, 31 januari afspraak voor de uitslag. Oeps, ik moest eerder komen, op 4 januari… schrik of gelukkig ze hebben iets gevonden en kunnen ze mijn hoofdpijn weghalen. Nee, we kunnen niets vinden, geen tumor, niets, alles is goed hoor. Medicatie tegen de pijn en voor vervolg maar naar de huisarts. Nahhh, mijn man blij, huilen dat ik niks heb. Ik echter niet blij, heb verdorie hoofdpijn! Op 10 april fietsen en vreselijke hoofdpijn; ogen draaien weg, zonder dat ik er controle over heb. Snel de fiets af en op de grond liggen zodat ik mijn hoofd niet stoot… vreselijke helse pijnen. Omstanders bellen 112, en ja hoor, een hersenbloeding, een aneurysma geknapt. SPOED operatie van Groningen naar Nijmegen… Oh, oh, oh, zeg ik nog voor de operatie, de neuroloog zegt tegen mij ‘niets aan de hand hoor, misschien een spiertje’, en daar lig je dan in kritieke toestand. Dochters, man en kleinzoon erbij en maar hopen dat ik het ga redden. Ik heb het gered, moet nog een operatie ondergaan omdat er nog 2 aneurysmae zitten, maar hoe kan dat nou? De neuroloog keek alleen of er geen tumor zat en heeft niet de vaten bekeken. :-( Triest voor mij en mijn familie. Mijn leven staat op zijn kop, en nu?
Zo zie je maar hoe belangrijk het is om een hersenbloeding tijdig te herkennen. Ik verloor er mijn man door die pas 51 was. ’s Morgens alles nog oké, ’s avonds was hij er al niet meer. Wij dachten beiden dat het wel terug over zou gaan…
Beste mensen, Ik ben 38 jaar. Ik liep in een drukke winkelstraat en begon mij naar te voelen. Ik dacht het is te druk voor mij hier… ik ben zwaar overspannen, dus komt dat wel voor. Ik loop naar mijn auto en mijn zicht valt half weg. Gezichten en zo zie ik nog maar half, ook het gevoel in mijn rechterkant wordt erg weinig. Ik ben naar huis gereden en vreselijke hoofdpijn kwam opzetten en mijn truitje was nat van het zweet. Na een halfuur ging het beter. De arts zei dat het een kleine TIA kon zijn, maar via bloedonderzoek en dergelijke is niets gevonden. Nu, 4 maanden later, laat ik nog steeds soms spullen uit mijn handen vallen en verspreek ik me vaak. Ik struikel over mijn spraak, maar ook over mijn schrift. Wie kent dit?
Beste Mariska, Ik herken alle symptomen die je benoemt. Mijn vrouw heeft slaapkwab-epilepsie en vertoont nagenoeg al deze verschijnselen tijdens een partiële epileptische aanval. Ik beweer overigens geenszins dat dit ook bij jou de oorzaak is, maar neurologisch onderzoek naar epilepsie zou wellicht raadzaam kunnen zijn. Bespreek dit desgewenst eens met je huisarts. Heel veel sterkte! Groeten, Paul
Ik ben 51; heb op 6 maart jongstleden een hersenbloeding gehad: links een totale uitval. Vandaag de dag nog steeds last van zware vermoeidheid na inspanningen, zoals bij het schrijven nu. De uitval is denk ik nu hersteld voor 95%, maar ik kamp nu dagelijks met zware hoofdpijnen. Het zou kunnen komen door de oedeem die ik ook even erbij kreeg. Totaal verstoken van informatie hier… Ik woon namelijk op Cyprus en de gezondheidszorg hier dateert nog uit de vorige eeuw. :(
Mijn vader (66 jaar) heeft 10 dagen geleden een hersenbloeding gehad. Rechts totaal verlamd en geen gevoel. We zijn bezorgd dat er nooit meer beweging in komt. Had u dat ook? En hoe gaat het nu?
Mijn zoon (17 jaar) heeft vaak last van zwakheid. Zijn lichaam valt uit, dan zie je hem op de grond en dan staat hij weer op. Hij zweet verschrikkelijk veel en de linker kant van zijn lichaam heeft weinig gevoel. Hij krijgt dan ook tintelingen. Wat kan dit zijn? Verzoek: reageer hierop…
Beste Betty, Jouw verhaal doet me heel erg denken aan dat van mijn vrouw. Zij heeft bijna 10 jaar rondgelopen met soortgelijke klachten en ondanks talloze bezoeken aan artsen en specialisten heeft men tot voor kort nooit kunnen vaststellen wat er aan haar gezondheid mankeerde. Pas enkele jaren geleden is een epileptoloog in het UVA te Antwerpen erachter gekomen dat mijn vrouw lijdt aan een vorm van slaapkwab-epilepsie waardoor zij heel vaak moe en lusteloos is, vaak “flauwvalt” c.q. inzinkt en allerlei aspecifieke gezondheidsklachten heeft. Ik ben overigens GEEN dokter, dus zie mijn reactie vooral NIET als medisch consult. Ga SOWIESO langs je huisarts voor medisch advies. Hopelijk kun je iets met deze info. Sterkte & groeten, Paul
Mijn vader is 65 jaar; hij heeft last van pijn in de linkerarm, duizelingen, wazig zien en hoofdpijn. Moet ik mij zorgen maken?
Lijkt me echt vreselijk een hersenbloeding. Ik wordt al angstig van het idee! Ik ga voortaan beter mijn bloeddruk in de gaten houden.
Mijn oom heeft een paar jaar geleden een herseninfarct gehad.Aan de buitenkant zie je het alleen nog omdat zijn mond aan een kant een beetje verzakt is. Je hoort het daarom ook als ie praat. Verder is er weinig aan hem te merken, maar hij kan soms wel heel fel uit de hoek komen. Hij is wat minder vriendelijk (zelfs wat agressiever) geworden in zijn communicatie. Hij doet onvriendelijker tegen zijn vrouw, maar ook tegen zijn hond, ook waar anderen bij zijn… Terwijl het juist altijd een hele sympathieke, zachte man was. Kunnen die gedragsveranderingen ook een restverschijnsel van het herseninfarct zijn? Het is zo moeilijk om er iets van te zeggen omdat je er niet zeker van kan zijn dat ie het van zichzelf doorheeft. De hele situatie moet voor hem bovendien ook niet makkelijk zijn…
Klopt dat of is er meer aan de hand na een TIA? Vermoeid, concentratieproblemen en geheugenstoornis…
Beste Rob, De restverschijnselen van een TIA verschillen sterk per persoon. Er zijn mensen die na verloop van tijd volledig herstellen, maar er zijn ook mensen die veel last blijven houden van moeheid, lusteloosheid, depressie, verstrooidheid en concentratieproblemen. Bij een TIA blijven in ieder geval nooit uitvalverschijnselen (verlamming, blindheid, spraakgebrek e.a.) achter. Is dat wel het geval, dan is er namelijk sprake van een herseninfarct.Ik weet niet hoe lang het geleden is dat je TIA zich heeft voorgedaan, maar mocht dat kort geleden zijn, dan kan zich potentieel gezien nog veel verbetering in de situatie voordoen. Hopelijk is dat in jouw situatie het geval. In ieder geval heel veel sterkte met het herstel! Groeten, Paul (redeactie)
Ik ben altijd moe, slechte concentratie, geheugen op korte termijn is slecht, heb een jaar geleden een TIA gehad.