Wanneer er een adertje in je hersenen knapt, kan dit grote gevolgen hebben voor je gezondheid. Bij een hersenbloeding, ook wel beroerte, apoplexie of attaque genoemd, is het vooral belangrijk om de symptomen en verschijnselen op tijd te herkennen. Hoe eerder je in het ziekenhuis bent, hoe beter…
Symptomen van een beroerte of hersenbloeding
Er zijn een aantal veelvoorkomende symptomen van een beroerte of hersenbloeding. Om de symptomen van een beroerte te herkennen moet je letten op de volgende verschijnselen:
1. Taal & spraak
Achteruitgang van het spraakvermogen of andere problemen met taal, kunnen verschijnselen zijn van een hersenbloeding/beroerte. Vooral plotselinge achteruitgang van de taalvaardigheid en/of spraakvaardigheid is een veelvoorkomend symptoom van een attaque.
2. Tintelingen & gevoelloosheid
Tintelingen in het lichaam kunnen wijzen op een attaque. Vooral tintelingen die zich uitsluitend aan één van beide kanten van je lichaam voordoen, kunnen een symptoom zijn van een hersenbloeding. Ook plotseling gevoelsverlies, gevoelloosheid of verlamming aan één zijde van je lichaam is een veelvoorkomend verschijnsel van een apoplexie.
3. Geheugen & denkvermogen
Plotselinge achteruitgang van het geheugen of denkvermogen kan een symptoom zijn van een beroerte. Als je ineens moeite krijgt met het onthouden van dingen (geheugenverlies) en als logisch denken je plots moeilijk afgaat, dan kan er sprake zijn van beroerteverschijnselen
4. Evenwicht & coördinatie
Plotselinge problemen met het houden van je evenwicht kan een symptoom zijn van een hersenbloeding. Ook coördinatieproblemen –bijvoorbeeld naar links willen lopen en een stap naar rechts zetten– kunnen verschijnselen zijn van een beroerte.
5. Ogen & gezichtsvermogen
Als je plots wazig ziet of door één van beide ogen niets meer ziet (hemianopsie), dan kan dat duiden op een hersenbloeding. Ook andersoortige acute achteruitgang van je gezichtsvermogen kan een symptoom zijn van een beroerte of hersenbloeding. Zijn jouw ogen altijd goed geweest, maar laten ze je plotsklaps in de steek, dan kun je te maken hebben met beroerteverschijnselen.
6. Barstende hoofdpijn
Als je van het ene op het andere moment barstende hoofdpijn krijgt, dan kan het een symptoom zijn van een attaque. Enorme hoofdpijn kan echter allerlei oorzaken hebben, dus bij opzichzelfstaande hoofdpijn dien je niet direct in paniek te raken. Krijg je echter totaal onverwacht de ergste hoofdpijn van je leven, dan kan dat een verschijnsel zijn van een beroerte.
Verschijnselen van een hersenbloeding komen zelden tegelijk
Het komt zelden voor dat je alle symptomen en verschijnselen van een hersenbloeding tegelijkertijd krijgt. Ga bij twijfel of het om een beroerte gaat daarom altijd naar het ziekenhuis! (bron)
Heb jijzelf ervaring met een hersenbloeding of een beroerte? Of ken je iemand die de verschijnselen van een beroerte bijtijds heeft herkend? Laat hieronder je reactie/ervaring achter om anderen voor een attaque / apoplexie te behoeden.
126 comments
Erin
6 februari 2019Hallo, Afgelopen zaterdag zat ik rustig tv te kijken toen ik plotseling het gevoel kreeg alsof ik een harde klap op mijn achterhoofd kreeg gevolgd door enorme hoofdpijn ik was ook direct misselijk de pijn bleef hevig aanhouden ik ben toen via de dokterspost naar de EHBO gestuurd ik kreeg pijnstillers maar dat hielp niet. Er is toen een CT-scan gemaakt van de hersenen hier was niets op te zien na 5 uur op de eerste hulp mocht ik naar huis. Vanaf die avond tot heden heb ik behoorlijke constante hoofdpijn het voelt als druk in mijn hoofd en druk in mijn achterhoofd ik heb nu dus al meer dan 72 uur druk in mijn hoofd en ben er echt niet gerust op. Gister bij de huisarts geweest die heeft diclofenac en diazepam voorgeschreven omdat zij denkt dat het spanningshoofdpijn is. Ik ben er niet gerust op en zou graag jullie mening willen vragen. — Erin
Joke
20 december 2018Hallo, isteravond zat ik te praten met mijn man toen ik plotseling hem niet meer begreep. Ik kom ook geen kloppende zinnen maken, er leek wel een soort kortsluiting in m’n hoofd. Ook was mijn zicht slecht en vlekkerig. Ik probeerde een vriendin een appje te sturen, maar tevergeefs want ik kon geen enkel kloppend woord/zin maken. Dit duurde al met al ongeveer 1 uur, en kreeg ook een dood gevoel in mijn rechterhand. daarna zakten alles af, en voelde ik me weer normaal. Toen ik naar bed ging kreeg ik wel in eens hoofdpijn, maar ben desondanks toch in slaap gevallen. Moet ik hiervoor een dokter raadplegen, of is dit iets wat wel vaker voorkomt? Wel zeg ik erbij dat ik zwanger ben, maar in een heel vroeg stadium, 7 weken. Groetjes, Joke
Marijke
20 januari 2019Joke, dat lijkt op een Tia….ik heb het ook enkele malen gehad, maar (helaas) genegeerd… Later toch een herseninfarct gekregen! Zou het zeker met je huisarts bespreken hoor!
Jantje
6 april 2019Vraag is een beroerte altijd met verlammingen of uitval. Ik heb heel erg verwardheidsproblemen extreem geheugenverlies werkelijk niks onthoudt ik of kan bespreken depressie is uitgesloten psychose veel onderzoek langere tijd geleden gehad daar blijft elke dokter het op gooien maar het gaat om het nu durf nergens meer heen en kraam ook alleen maar zelfde uit onder de huiduitslag maar ja geen dokter neemt me nog serieus en kam amper nog wat regelen alles wat iedereen zegt is zo weg en kan niks.
christel-44
4 oktober 2018hallo ik heb een vraag of iemand dit herkend, wij zitten na een jaar nog in onderzoek met mijn man. hij kreeg vorig jaar 7 augustus een knak in zijn hooft, daarna was het of zijn hooft tussen de deur geklemd was. en is hij even buiten westen geweest. toen hij bij kwam zijn ze met hem na de huis arts gereden die zei, ach een migraine aanval of stres. wij vertrouwde dit niet en hij is over gestapt na andere huisarts, waar ik al patiënt was. die stuurde hem na 6 weken meteen door na de neuroloog. scan en alles gehad maar daar was niks meer op te zien. die heeft hem na kempenheaghe slaapcentrum gestuurd. weer een jaar verder heeft die ons zojuist terug na de neuroloog gestuurd omdat het slaap ritme goed was en psychologisch gezien ook. zijn klachten op het eind van de dag heel moe ,rusten helpt niet. maar ook kan hij absoluut geen drukte en concentratie meer aan. hij voelt het dan weer gaan tintelen aan de zijkant van zijn hooft, en krijgt daarna hoofdpijn en moet vluchten uit de ruimte en alleen zijn. kent iemand deze symptomen?
lili
22 juli 2018Mijn man heeft reeds 3 TIA’s achter de rug, de laatste 6 jaar geleden, is altijd moe ligt na de middag altijd in bed staat op om te eten en terug in bed, heeft heel veel duizelingen en altijd druk in zijn hoofd, kan niets doen, is voor hem niet leuk, en ik heb het er enorm moeilijk mee, alles moet ik alleen doen, ben 73 jaar en kan het niet meer aan, neemt bloedverdunners en pillen tegen cholesterol, zou daar verder iets kunnen aan gedaan worden, het is net of de huisarts neemt hem niet serieus, zal misschien best nog eens met hen naar de neuroloog gaan maar die zegt ook altijd hetzelfde, er zijn 3 littekens te zien op de scan, hij neemt ook antidepressiva en kalmeringspillen, zijn er nog mensen die hetzelfde ervaren?
Anne
29 juli 2018Kan ook voor een deel door de kalmeringsmiddelen en antidepressiva zijn. Zou kijken of die wat afgebouwd kunnen worden.
Angel
20 oktober 2018Hallo Lillie ik herken dat ik heb 4 TIA’s gehad en moeheid en geheugen en concentratie verlies. Het word niet snel erkend door specialist toch is het zo. Het is zoals het is accepteer het maar ik snap ook hoe u man zich voelt. Ik woon alleen en dat valt ook niet mee maar het leven gaat door. Er is niks aan te doen Lillie probeer er met u man zo positief mogelijk mee om te gaan. Er bestaan ook mantelzorg sites zodat u ook nog afleiding heeft. Sterkte Angel
Petra
14 februari 2018Een jaar geleden werd ik plotseling in de auto duizelig, kreeg hoofdpijn, zag lichtflitsen en weet niet meer goed hoe ik thuis ben gekomen. Thuis belde ik mijn zus direct op en merkte dat ik niet meer uit mijn woorden kon komen en verward was. Ook kon ik namen van vrienden niet meer met elkaar in verband brengen. Toen gelijk met mijn mobieltje 112 gebeld, met aanwijzingen van mijn zus die aan de vaste telefoon hing. In de ambulance voelde ik dat ik langzaam maar zeker minder verward werd. In het ziekenhuis was ik alweer de oude en na 3 uur wachten, een hersenscan en bezoek van de arts dat alles goed was, mocht ik weer naar huis. De arts zei dat het waarschijnlijk een migraine-aanval was geweest met aura. Afgelopen zondagmiddag kreeg ik iets soortgelijks. Ik was moe van het wandelen, ging even op bed liggen en na een halfuur werd ik weer een beetje duizelig met hoofdpijn. Dit keer geen lichtflitsen. Toen ik aan tafel ging zitten, was ik weer helemaal verward en kon niet vertellen tegen mijn man wat er met me aan de hand was. Daarna keek ik even op mijn mobieltje en snapte de woorden niet die er stonden en ook wist ik de namen niet meer. Ik ben op de bank gaan liggen en na anderhalf uur was alles weer normaal. Gisteren met de huisarts gebeld. Hij vroeg veel dingen over scheve mond, tintelingen, halfzijdige uitval, enzovoorts. Nu gaat alles weer goed, maar ik maak me wel ongerust. Het is heel eng om zo’n kortsluiting in je hoofd mee te maken. Hebben jullie een advies?
Tily
17 juli 2018Dag Petra, heb je ondertussen al een juiste diagnose gekregen voor wat je is overkomen? Zelf herken ik de symptomen! Ik heb al enkele jaren zo kleine probleempjes maar wist totaal niet wat dit was. Het was ook steeds kortstondig. Dingen vergeten, niet opletten, verward zijn, vaak hoofdpijn… Soms enkele symptomen samen en soms niet. Er is een scan genomen van mijn hersenen maar daar was niks op te zien. Zelf begon ik me anders te voelen dan vroeger; ik was mezelf niet meer, ik was mezelf kwijt. Ik stak dit op allerlei verschillende dingen: te veel stress, een stukgelopen relatie, te druk op het werk… Nu ben ik zwanger en begonnen deze symptomen vaker voor te komen. Ik had black-outs, was verward en heel moe. Mijn omgeving zei dat dit door de zwangerschap was, maar vanbinnen voelde ik dat er iets niet klopte. Tot ik vorige maand alleen thuis was en plots de letters in mijn boek niet meer kon lezen, iets intypen in mijn GSM ging niet meer en zelfs mijn partner opzoeken tussen mijn contacten om hem op te bellen, ging niet meer… Gelukkig heb ik een thuistelefoon waar sneltoetsen in staan. Ik heb de eerste ingetikt en dat was mijn vader. Ik kon geen woord meer zeggen en hij had meteen door dat er iets aan de hand was. Hij is naar huis gekomen, heeft mijn partner opgebeld en samen zijn we naar de spoedeisende hulp gegaan. Daar was ik al niet meer in de war; ook was mijn spraak alweer iets beter. Ze hebben me in het ziekenhuis gehouden die nacht, omdat ik zwanger ben en ze geen risico’s wilden nemen. De volgende ochtend toen ik wakker werd, kon ik opnieuw niet meer praten. Omdat ik zwanger ben, hebben ze een MRI-onderzoek gedaan i.p.v. terug een gewone scan te nemen. Daaruit is gebleken dat ik een kluwen in mijn hoofd heb dat al op verschillende momenten kleine bloedingen gehad heeft. Op NVVN.org vind je uitleg over zo een kluwen. DIT IS NIET te zien op een gewone scan. Ik had dus het geluk dat ik zwanger was, want anders had ik nog steeds niet geweten wat er mis was met me. Ik wacht nog op verdere behandeling, maar dit is door mijn zwangerschap nu niet mogelijk. Hopelijk heb je hier iets aan, want ik herkende veel van mezelf in jouw verhaal. Laat je goed onderzoeken en laat je niet afschepen door de dokters. Je weet zelf het beste wat je voelt. Liefs, Tily
Paul
18 juli 2018Beste Tily, Dankjewel voor het delen van jouw ervaringen en bevindingen ten aanzien van een cavernoom (caverneuze malformatie): een zeldzame vaatmisvorming, bestaande uit een hoopje aderen in de hersenen of het ruggenmerg… Ik kan me héél goed voorstellen dat velen met deze informatie geholpen zouden kunnen zijn. Nogmaals dank en heel veel sterkte + beterschap toegewenst, óók ten aanzien van je zwangerschap! Groeten, Paul
Wally
9 februari 2018Hoe het bij mij is gebeurt… geen pijn, niet gevallen, geen hoofdpijn, niets van dat alles. Ik reed naar huis met de auto en voelde mij raar, ik weet niet eens hoe ik dat moet uitleggen / omschrijven, gewoon een raar gevoel. Ik ben wel al sinds 1998 hartpatiënt, hartinfarctje gehad, dan na een paar maanden 5 overbruggingen, 2010 nog eens in de kliniek voor een stent. Toen was er al iets mis tijdens het inbrengen van de katheter die de stent zou plaatsen, plots zag ik alles in veelvoud, de arts vroeg alles oké? Ik antwoordde “neen want ik zie alles dubbel”, de artsen zijn dan gestopt met de operatie en hebben me toen gezegd dat het zou kunnen zijn door de contrastvloeistof!? Om de 15 a 20 minuten was hij daar met een latje of een stylo, en, is het al beter? Ik zeg neen dat blijft zo dat dubbel zien, ’s avonds bij het eten was ineens alles terug normaal? De arts is dan nog n paar keer geweest met zijn stylo of lat om te controleren of mijn zicht weer goed was. ’s Anderendaags morgen was hij daar weer en zei, we vermoeden dat er gisteren bij de operatie een klontertje in je hersens is gekomen, maar om te voorkomen dat je in paniek zou geraken hebben we toen gezegd dat het door de contrastvloeistof kon geweest zijn, oké punt voor toen voor dat voorval. Dus 2016: ik kom thuis en dacht dat het misschien door mijn hart weer was dat ik me niet goed voelde, ik ben dan naar een dokter geweest en gezegd wat ik voelde, die heeft dan eens geluisterd naar mijn hart, en hij zei, tja, dat klopt zeer onregelmatig, ik heb daar dan voorschrift gekregen voor medicatie. Toen had die dokter al moeten kunnen vermoeden dat er iets anders was, want ik had daar nog nooit geweest en toen hij vroeg of ik van daar was (de gemeente) zei ik ja ja natuurlijk, dan vroeg hij mijn naam en adres en… Mijn naam wist ik wel, maar de straatnaam waar ik woonde kon ik niet zeggen!? Allez ik met mijn voorschrift naar de apotheek, ik gaf mijn voorschrift, en de apotheker zegt tegen mij (ik kom al jaren bij hem) moogt ge die wel nemen met uw andere medicatie? Ik zeg ik weet het niet, maar als de dokter dat voorschrijft zal dat wel in orde zijn zeker? Hij vroeg welke medicatie neem je allemaal voor je hart? Hoewel ik die medicatie al sinds 1998 neem, wist ik geen enkele naam!? Hij zei, ga eens thuis zien of breng ze eens mee (de apotheek is 3 huizen van mijn huis) dus om kort te zeggen ik kreeg deze medicatie… Thuis neem ik per toeval een boek en… dat staat vol met willekeurige letters!? Ik kon daar bijna niets van lezen! Hoewel ik zeer veel lees… Toen begon ik te twijfelen aan mezelf, nog een ander boek genomen… dezelfde letters!!! Hier en daar een woord… Toen mijn vriendin belt me en vraagt wat heb je gegeten? Ik zeg heu, groen bollen! Ze vraagt, wat??? Ik zeg van die zure groene bollen!!! Zei dacht dat ik aan het grappen was aan de telefoon, maar ik vond de naam niet van wat ik gegeten had, was dus een KIWI! Toen wist ik dat er IETS gebeurt was, maar wat en hoe… Simpele gesprekken gingen nog wel, al moest ik veel op woorden zoeken en van vele dingen vond ik de naam niet! De namen van de naburige straten, GFT-container (noemde ik dan groene bak) enz. enz. Gelukkig heb ik een paar goede vrienden, en die hebben nooit gelachen met wat ik allemaal uitkraamde toen, woorden niet vinden, woorden verkeerd uitspreken en soms voor een woord gewoon vlotjes een ander totaal ander woord zeggen in een zin. Mijn vriendin heeft me zeer veel en zeer goed geholpen, want in het begin was het echt een ramp om een gewone conversatie te doen met mensen of voor die mensen met mij! Want echt, ik kraamde wel rare dingen in een gesprek. In het begin probeerde ik andere mensen –en zeker mensen die ik niet heel goed ken– niet aan te spreken, nochtans, de meeste van mijn vrienden hebben veel geduld gehad en begrip getoond voor wat mij overkomen was. Was ik iets aan het zeggen, en ik vond een woord niet, dan hielpen ze met het juiste woord voor te zeggen, dan herhaalde ik dat woord een paar keer, eventueel in vervoegingen en dan zat het er meestal weer op zijn plaats, dus langzaam maar zeker kwam alles weer op zijn plaatsje. Zelf heb ik dan nog meer dan ervoor nog meer gaan lezen, alhoewel de eerste boek dat ik daarna gelezen heb, heb ik 3 maanden over gedaan! Nu gaat dat allemaal weer als vroeger, héél af en toe is er nog wel eens n woordje dat niet wil komen, maar nu!!! Begin 2017, ik ben aan het praten met iemand en ineens… zwart voor m’n ogen… het gevoel of ik flauwval, het wordt stil rond mij en een gevoel of er loopt warm water IN mijn hoofd, tot aan mijn schouders! En dan een gevoel of je enorm draait, en enorm hard remt, en oeps weer normaal!? Dat alles duurde misschien een fractie van een seconde??? Een tiental minuten later, hetzelfde! Ik heb dat toen zes keer gehad op ongeveer anderhalf uur, ik zei mannen, ik voel me niet goed, ik ga naar huis! Onderweg heb ik dat nog drie keer gehad. Toen ik dat voelde aankomen, wou met de auto aan de kant gaan, maar voordat ik op de pechstrook was, was het weer weg, thuisgekomen wat in de zetel gezeten, alles was redelijk goed… Na het eten was alles weer super goed, niets last gehad of ondervonden, twee dagen later heb ik dat weer n paar keer gehad, maar niet meer zo fel, dan weer een paar dagen geen last. Ik dacht, dat komt door al die medicatie!? Ik nam inmiddels 4 verschillende bloedverdunners en dan nog Xarelto! Dat is dan al een medicament die tegen de trombose zou moeten werken? Dus ik nam maar 3 bloedverdunners per dag i.p.v. 4, en elke dag nam ik ééntje uit het rijtje van 4 niet! Elke dag een ander, dat vond ik beter, en ik had die rare draaiingen niet meer!? Dacht ik!!! Na twee maanden was het er weer, heviger maar minder in aantal, twee keer heb ik het thuis zo erg gehad dat ik zou omvallen indien ik me niet had kunnen vasthouden. Nadien nog een paar keer gehad, maar dan weer minder erg, ik spreek hier over een periode van maanden!!! Wat heb ik gedaan??? Opletten, wanneer komt het, hoe komt het, en na een tijdje voelde ik wanneer het ging komen! En waarom ik het deed, weet ik echt niet, maar als ik HET voelde komen, spande ik gans mijn lijf en hield mijn adem in… en… ja, het ging weg!!! Geen zwarte plek voor mijn ogen meer, geen warme douche niet meer IN mijn hoofd, geen draaiingen meer, nadien altijd een gevoel dat ik niet anders kan uitleggen als het gevoel dat je hebt in je hoofd bij een verse verkoudheid, maar dan heel lichtjes… Het gevoel in je mond alsof je er een roodkoperen cent in je mond hebt gehad, en telkens als HET gaat komen, een zéér, zéér lichte hoofdpijn, zo miniem dat wanneer je iets doet, rechtstaan of rondlopen of zo, dan voel je die hoofdpijn zelfs niet meer. Ziezo, dat is wat ik heb ervaren en nog altijd ervaar met mijn hersenbloedinkje. Wat me wel tegenstaat is het volgende: op 20 januari 2018 heb ik een MRI laten doen omdat ik weet dat ik ondertussen weer een zeer kleine VAC heb gehad en daarvóór ook een paar, en dan zagen ze dat ik in de laatste 3 maanden weer een kleine VAC heb gedaan. Dus afspraak gemaakt met de neuroloog, en ik kan ten vroegste komen op 12 maart… Op die tijd kan er weer van alles gebeuren!!! Groeten, Wally
Pkeuntje
5 december 2017Ik heb een hersenbloeding gehad: een SAB. Ineens –vanuit het niets– een enorme klap in mijn nek… Alsof iemand er een knuppel tegenaan zette… Zo een pijn heb ik nog nooit gehad… Vreselijke nekpijn en hoofdpijn. Ik voelde dat mijn ontlasting en urine zo eruit liepen. En ik moest overgeven. Voor mijn gevoel duurde het uren, en ineens was ’t weg. Ik lag op dat moment in het ziekenhuis, had net een nieuwe nier gehad, dus heb de verpleging laten roepen door mijn buurvrouw in het bed naast mij. De verpleegkundige en een arts waren er net… Ik probeerde net te vertellen wat er gebeurd was, toen gebeurde het voor de tweede keer. Ik voelde dit keer ook mijn ogen wegdraaien. Van ’t ene op ’t andere moment ging het licht uit… Mijn eerste herinnering die ik heb daarna is dat iemand tegen me zei dat ik een hersenbloeding gehad had, 4 weken eerder… Die tijd ben ik dus kwijt. Wat ik lees op internet over hersenbloedingsymptomen –zoals moeilijk praten, slecht zien, et cetera– is voor mij niet herkenbaar. Alleen die vreselijke nekpijn… Geluklig kan ik het navertellen.
Gos
31 januari 2018Hallo, heb 1997 een subarachnoïdale bloeding (SAB) gehad met clip gezet. Leek jaren allemaal behoorlijk te gaan. Half jaar na overgang kreeg ik verschrikkelijk tintelingen en druk in mijn hoofd, welke steeds meer onleefbaar werden. Ook gebruikte in voordat ik tintelingen kreeg neusspray, en had enkele malen een narcose gehad. Heeft iemand ervaringen hiermee, kan dit met afvoer hersenvocht te maken hebben. Vanmorgen een polysomnografie (PSG) en elektro-encefalogram (EEG) gehad, hoop dat er iets op te zien is waar ze wat mee kunnen. Leven is ondraaglijk zo, elke dag overleven. Zeer verward en slecht slapen, heel erge druk in hoofd, tintelingen in hele lichaam, koud warm gevoel is niet goed, geen smaak en vaak geen geur, enz.
Paul
31 januari 2018@Gos: Zijn je schildklierwaarden, vitamine B12 en vitamine D reeds gecontroleerd?
Caro
30 oktober 2017FF mijn verhaal sorry proberen over mij schrijffouten te kijken en ik kan bijna niet zien. Heb autistische dochter zwanger en bevallen… Romy is geboren op 16 oktober. De weken voordien ben ik elke nacht wakker gebleven ter ondersteuning en bang dat ik de telefoon zou missen. Zondag 15 oktober krijg ik telefoon dat het voor die nacht is of s morgens. Ben hele nacht met haar aan de telefoon geweest. Maandag ben ik naar ziekenhuis geweest en ging na de kribbe en werd onwel zwart voor mijn ogen trillen helemaal… Ben gaan zitten met hulp en ben niet opgestaan een hele tijd. Had haakwerk bij maar kende mijn steek niet meer (dingen die ik pas erna besefte)… Thuis om 21 uur drek slapen en heb daar 14 dagen gelegen… Sinds vorige week ben ik begonnen nadenken: scheve mond, lamme arm, geen zicht, wartaal enz. En Google… dus ik denk in die richting. Ben beet nu ma nog niet goed kunnen ze dat nu nog zien op scan?
Paul
31 oktober 2017Ja, meestal kan een hersenbloeding uit het verleden ‘met terugwerkende kracht’ worden gediagnostiseerd middels een hersenscan. Persoonlijk zou ik DIRECT contact opnemen met je huisarts.
Lisa
30 oktober 2017Op 6 juni j.l. heb ik een perimesencefale bloeding achter in mijn hoofd gehad… ik stond s morgens op en voelde ineens een enorme hoofdpijn… verder werd ik misselijk en moest ik overgeven… dit was rond 7 uur… om half 11 kwam mijn dochter langs en moest ik nog steeds af en toe overgeven… zij heeft de honden uitgelaten en omdat ze het niet vertrouwde heeft ze de huisarts gebeld… we konden gelijk langskomen… er waren geen normale verschijnselen van een hersenbloeding maar ik had wel enige krachtuitval… Doorgestuurd naar de spoedeisende hulp en daar ging ik rond half 4 s middags door de CT-scan… toen gingen alle alarmbellen af… ik had een hersenbloeding… direct daarna weer door scan met contrastvloeistof en gelukkig geen gesprongen slagader… Halve week in het ziekenhuis gelegen op de stroke afdeling en toen wilde ik weer naar huis… gelukkig alles goed afgelopen… maar blijkbaar kun je dus ook een atypische hersenbloeding hebben…
Paul
30 oktober 2017Beste Lisa, Een perimesencefale oftewel goedaardige subarachnoïdale bloeding (SAB) betreft een spontane hersenbloeding binnen de subarachnoïdale ruimte… De hersenen worden omgeven door 3 hersenvliezen / meninges, namelijk: het buitenste harde hersenvlies (dura mater), het middelste spinnewebvlies (tunica arachnoïdea) en het binnenste zachte hersenvlies (pia mater). De ruimte tussen het middelste en binnenste vlies –hetgeen direct tegen de hersenen aanligt– wordt de subarachnoïdale ruimte genoemd. Deze ruimte bevat het hersenvocht oftewel de liquor en omgeeft de gehele hersenen, inclusief ruggenmerg. Binnenin deze ruimte lopen eveneens de bloedvaten die de hersenen van bloed voorzien. Indien een bloedvat in deze ruimte verantwoordelijk is voor een hersenbloeding, spreekt men ook wel van een subarachnoïdale c.q. perimesencefale bloeding… Peri = rondom… Mesencefaal = m.b.t. mesencephalon oftewel middenhersenen… Sub = onder… Arachnoïdaal = m.b.t. spinnewebvlies… Het gaat hier om een zeldzame, maar zeer ernstige aandoening die binnen de huisartspraktijk gemiddeld eens per 4 jaar voorkomt. (bron) De bekendste symptomen / verschijnselen zijn als volgt: een zeer plotseling optredende heftige en aanhoudende hoofdpijn (veelal omschreven als “de ergste hoofdpijn ooit”) + nekpijn. De hoofdpijn bereikt binnen 1 minuut het maximum en houdt langer aan dan 1 uur. Meestal is er ook sprake van hevige misselijkheid en braken. Bij een zeer ernstige bloeding kan bewustzijnsverlies optreden. Aanvullende symptomen zijn krachtverlies in de ledematen en nekstijfheid. Hoe dan ook heb je heel veel geluk gehad indien er geen sprake is van restklachten / restverschijnselen. Al met al, heeeeeel veel sterkte toegewenst en hartelijk dank voor het delen van je ervaringen en bevindingen. Mogelijkerwijs helpt dit toekomstige bezoekers!
Ellen
8 oktober 2017Vanaf de zomer 2015 kreeg ik knallende koppijn. Soms zo erg dat licht onverdraagzaam was. Huisarts stuurt me naar huis, jou maar dagboek bij. Dat had ik al gedaan en naast een relatie met computeren kwamen er geen verbanden uit. Een tweede bezoek vloeide opnieuw tot niets. De opticien constateerde een forse oogachteruitgang en een nieuwe bril leek even wat pijn te verminderen. Op 13 januari 2016 stond ik op met hoofdpijn en een zere keel. Ik ging thuis aan het werk en het lukte me niet om met links te typen. Wauw dacht ik: dit is een naar griepje. Ik schrok toen ik van mijn stoel gleed maar stond weer op om koffie te maken en wat spullen bij elkaar te leggen. Ik wilde dat mailtje toch afmaken en probeerde het een tweede keer. Links deed niets en met een grote klap lag ik ineens naar de stoel. Super veel hoofdpijn en ik plaste in mijn broek. Op dat moment wist ik dat ik een hersenbloeding had. Als een torretje op zijn rug lag ik te maaien met 1 been en arm. Links deed niets meer. Ik kom geen telefoon bereiken en niet omrollen. Na twee uur werd ik gevonden door mijn zwager en ben met ernstige spoed opgenomen in het ziekenhuis. Lag daar drie weken en nog een maand in een revalidatiecentrum. Vervolgens nog ruim een jaar poliklinisch gerevalideerd. Weer leren staan lopen goed praten en met zeer beperkte restverschijnselen (half verlamde linkerhand) functioneer ik weer. Maar wat een weg!!! Wees alert bij hoofdpijnen want de medici reageren daar op als huis tuin en keukenkastjes. De nasleep op sociaal relationeel emotioneel en energetisch vlak is onbeschrijflijk heftig. Voor mij invaliderend.
Jurjen Johan Beimers
14 september 2017Feit is, dat mensen in Friesland veel gezonder zijn. Minder stress, gelukkiger, minder criminelen, gezonde lucht, veel natuur, lievere mensen, veel eerlijkere en nuchtere mentaliteit, veel meer een saamhorigheidsgevoel, geen slechte stoffen in de lucht… Heerlijk om een gezonde Fries te zijn! Leve Friesland, letterlijk en figuurlijk. Weg met de vieze randstad met alle tokkies en aso’s!
Juglen
15 september 2017Lekker ongenuanceerd en kort door de bocht! Gelukkig zijn er in Nederland meer keuze-opties dan Friesland of Randstad…
Ger
3 oktober 2017Zo te horen komen bij jullie in Friesland wel veel geesteszieken voor…
Anis
17 juli 2017Net gehoord dat mijn lieve tweede moeder n hersenbloeding heeft gehad. Ik vermoed al n paar jaar terug als ik zo de symptomen lees. Ze heeft leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD), maar in korte tijd ging het zicht zo hard achteruit dat ze alleen nog schimmen zag en grauwtinten. Ze is zeer gedesoriënteerd sindsdien. Ze gaf aan zich in de war te voelen. En heeft al tijden een pijn rechts boven op haar hoofd. Bij niemand is een belletje gaan rinkelen! Geen arts, geen verpleegkundige, geen verzorgende kwam op het idee, dat er in haar koppie iets mis was. Ook de laatste keer niet, omdat ze visioenen had en dat kan bij LMD horen. Ze wilde niet meer leven, maar ik had zo graag gezien dat ze nog wat plezier had in haar leventje, dat wel heel klein werd. Maar goed, ’n wat warrig verhaal misschien, ik wil eigenlijk zeggen dat ik denk dat ze onnodig geleden heeft.
HARRY
8 juli 2017Beste , ik ben al drie jaar vrijgezel ; in die drie jaar dronk ik me iedere zaterdag veel te zat ! Altijd whisky cola ! Iedere zaterdag ! Zondags kwam ik zat thuis en kon niet meteen in slaap vallen teveel gewoon ! Na een paar uur slaap wekte m’n lichaam me al met hoofdpijn / kater . Op andere dagen deed ik aan bodybuilding en dronk ik regelmatig een shake en soms BCA pilletjes en heeeeeel soms creatine maar ik nam het zoals aanbevolen . Nooit geen anabolen of dergelijke gepakt !!! Nu de laatste anderhalf jaar rook ik bekent 2 pakken sigaretten per dag en doe ik weinig ! Ben ook depressief . Als ik zin heb ga ik eens trainen . NU 4 maanden geleden had ik stress van een meisje wat me bedrogen heeft enz … En toen ben ik verschillende keren wakker geworden in m’n slaap ! Toen ik opstond enorme hoofdpijn ! Vanaf toen zijn de echte klachten begonnen ! De volgende dag was ik achter de pc bezig en toen zakte ik precies weg qua denken ! Maar je wilt dit niet en je verzet je ertegen en je wilt terug erbij zijn ! daarop kreeg ik snelle hartkloppingen . Toen bleef ik een druk voelen op de borst … En daarna besloot ik van : ik ga me niet laten hangen zo want ik deed nik smeer altijd in m’n kamer en daar rookte ik nog veel sigaretten in ! Ma toen dacht ik : ik ga terug trainen en begon gewichten te heffen in m’n kamer ! Opeens steeg er iets na m’n kop en moest stoppen ! Na dat … ja ik heb al een paar maanden last van een continu storend gevoel in m’n kop alsof er iets niet op z’n plaats zit ! Heb ik iets kapot gemaakt met die gewichten te heffen of is het een combinatie van allerlei ? Het voelt echt alsof er iets niet op z’n plaats zit in m’n kop vanachter en das een heel eng gevoel !!! Buiten da heb ik elke dag hoofdpijn en is mijn slaap heel slecht ! Word om de 2 uur wakker ! Waarschijnlijk omdat er in m’n kop iets scheelt Ben bang dak kapot blijf of gehandicapt of zo blijf ! Ben spoed gegaan , CT scan, MRI scan gemaakt binnenkort ruggenprik , ze hebben bloed getrokken … Ze zien witte stolseltjes in de hersenen ma dat zouden meerdere mensen hebben en is naar het schijnt niks ! toch lees je ervan : TIA , hersenbeschadiging enzovoort ! Ook de ruimte waar de kleine hersenen inzitten is iets groter dan normaal maar dit is normaal zeggen ze … WTF is er toch aan de hand met me ??? Ik heb ook een slechte aortaklep lekkend ! Waarom hebben ze geen contrast in me gespoten bij de MRI ??? Dan kun je de bloedvaten toch fatsoenlijk zien ??? Misschien heb ik een kleine aneurysma of zo of een vernauwing . Ben nu met dokters bezig en neuroloog en zo maar ja … Zou een agiogram de oplossing zijn ??? Heb schrik dak dood ga iedere dag ! Ik krijg ook psychische aanvallen ! Problemen met denken soms ! Ik word er zot van !
Gonny
7 april 2017Hallo, Lees net de vragen en antwoorden hier. Ik ben op dit moment erg verdrietig en boos. Mijn schoonzoon van 27 jaar is afgelopen maandag met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Hij was op zijn werk en kreeg een soort aanval. Maar hij mocht na een paar uurtjes weer naar huis. Mijn bezorgde dochter maakte een afspraak bij de huisarts om hun vragen te kunnen stellen. “Wat was dit? Hoe gaan we hiermee om”? Na dit bezoekje even samen (met hun kindjes van 1 en 3 jaar) naar de supermarkt, en daar gebeurde het weer. Ambulancebroeder wilde hem niet meenemen naar het ziekenhuis, maar ze konden zelf wel even naar de spoedeisende hulp rijden… Daar, na 5 uur wachten aan de beurt, kreeg hij weer zo’n aanval. Mocht weer mee naar huis. Vermoedelijk hyperventilatie, maar maak maar een afspraak voor een EEG en MRI voor de zekerheid, werd er gezegd. Op hun vraag of hij met de auto naar het werk kon, werd geantwoord: “ik zou niet weten waarom niet”. Dag later weer naar huisarts en afspraak voor MRI gemaakt. DRIE WEKEN WACHTEN. De huisarts deelde mee dat ze pas weer 112 mochten bellen als schoonzoon niet meer ademde. Als twee deskundigen het gezien hebben, en ze zeggen dat het hyperventilatie is, dan zal dat wel zo zijn, deelde hij hun ook nog mee. Gisteren bleven de aanvallen komen. Ze voelden zich erg in de steek gelaten. Ik werk in het ziekenhuis als voedingsassistente en ben toen echt geflipt tegen de eerste de beste arts-assistent die ik tegenkwam. Filmpje laten zien van een aanval, en gezegd dat ik me schaam om in een ziekenhuis te werken waar ze mensen zo behandelen. Natuurlijk weet ik niet of dit het gedaan heeft, maar ze kregen ’s middags een telefoontje dat ze direct mochten komen voor een MRI. Daarna kregen ze de boodschap om met spoed een afspraak te maken bij de neuroloog. Daarna een telefoontje van de neuroloog of hij direct wilde komen om opgenomen te worden. Dus sinds gisteren ligt schoonzoon in het ziekenhuis. VIER dagen nadat de vreemde aanvallen begonnen zijn. VIER dagen nadat hij af en aan met een scheef gezicht rondliep, de aanvallen zich steeds opnieuw aandienden… VIER dagen in angst en onzekerheid. VIER dagen met verschrikkelijke hoofdpijn… VIER dagen rondgelopen en het bleek een herseninfarct te zijn. Op MRI is flinke zwelling te zien. VERSCHRIKKELIJK! Mijn schoonzoon is 27 jaar oud! Wat zou ik kunnen ondernemen tegen het ziekenhuis (waar ik dus wel werk)? Of de epileptische aanvallen weer overgaan, is nog maar de vraag. Gelukkig verder niet veel uitval. Pfffff, ik zit er erg vol van. Heeft iemand advies? B.v.d. Gonny
Paul
7 april 2017Echt ongelofelijk! Schaamteloos en wanstaltig! Bijna misdadig! Plotselinge epileptische aanvallen met uitval in het gezicht… En dan niet (willen) handelen… Ik heb min of meer hetzelfde meegemaakt met mijn vrouw… Destijds was ze nog jong en zei de ambulancebroeder dat het de bloedsuiker of bloeddruk was (terwijl ze in een restaurant omviel waar ze net een toetje had gegeten en ze haar bloeddruk ter plekke hadden gemeten en goed bleek). De neuroloog in Breda vond “dat jonge meisjes nu eenmaal flauwvielen”, en daar moesten we het maar mee doen… Na jarenlange epilepsie (waarvan wij inmiddels wisten dat het epilepsie moest zijn) zijn we op eigen initiatief naar België gegaan voor hulp… Daar wisten ze binnen een dag dat er inderdaad sprake was van epilepsie, van welke vorm en welke medicijnen ze moest innemen. Na 10 jaar ellende… Waar haar epilepsie vandaan komt, weten we niet. Voor zover bekend geen acute hersenschade, dus geen hersenbloeding. Hoe dan ook: de onwil en arrogantie binnen sommige medische instanties is precies de reden waarom ik ooit begonnen ben met deze website… Ik zou willen dat ik iets voor je schoonzoon kon betekenen, maar voor zo ver ik weet, is revalideren het enige wat er nu nog op zit, helaas. Natuurlijk kun je juridische stappen ondernemen tegen het betreffende ziekenhuis… Hoe meer getuigen je hebt die bovenstaande gebeurtenissen kunnen beamen, des te sterker je staat… Maar aangezien het betreffende ziekenhuis je werkgever is, weet ik niet in hoeverre dit positief uitpakt voor je werksituatie… Ikzelf zou het er denk ik niet bij laten zitten, maar dat is altijd gemakkelijk praten voor een buitenstaander… Heel veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
judith
18 april 2017ja dit is heel erg Ik woon alleen dus ik moet t zelf gaan doen Ik was bij mij aan de overkant naar de snackbar om iets te halen ineens kreeg ik vreselijke steken in mijn hoofd ik ben evengoed onder het roepen au au au naar huis gerend heb wat gegeten ben naar bed gegaan en gaan slapen aspirientje genomen s morgens praatte ik vreemd en mijn dochter heeft de huisarts gebeld uiteindelijk heeft het 3 maanden geduurd voordat ik in het ziekenhuis kon komen daar bleek dat ik inderdaad een herseninfarct rechts gehad … en na wat onderzoeken ben ik naar huis gestuurd met bloedverdunners mee. Nu zit ik thuis in een vies huis inmiddels ben ik nu diabeet! spuit insuline kreeg kanker op mijn stembanden daar ben ik aan geopereerd heb 5 maanden radiotherapie gehad en volgens de oncoloog is de kanker weg maar ik loop wel nog steeds met een volgens de KNO arts een tijdelijke tracheotomie die ze er steeds maar niet uithaalt eerlijk gezegd kan ik het niet allemaal op een rijtje zetten. Ik heb wel een scootmobiel gehad maar durf er niet in ben er al drie keer mee gekieperd. Mijn woonkamer is boven en mijn toilet en keuken beneden om iets te eten of te drinken pakken moet ik een vrij steile trap af maar die geeft ook wat behoorlijk problemen op zich ben ik dacht ik behoorlijk opgekrabbeld na die infarct maar de rest is knudde en er is niemand die help en doordat ik alleen ben ja ben ik behoorlijk bang
Shannen
21 maart 2017Ik heb nu al 2 maanden last van angst en paniekaanvallen. Helaas over een irreële angst om dood te gaan. Aan een hersenbloeding of een hartstilstand. Ik ben zelf 22 jaar, maar nu al ben ik er bang voor. Niet voor de dood maar eigenlijk meer hoe pijn het gaat doen. Helaas is dit bij mij een stoornis geworden. Ik werk niet meer, hobby’s doe ik niet meer (probeer het langzaam weer op te pakken). Ik ben verder heel gezond. In die tijd dat ik lichamelijk achteruitging hebben ze bloed geprikt. Alles was goed: schildklier was goed. Alleen mijn vitamine D was niet goed. En heb daarvoor medicatie gekregen. 2x hartfilmpjes gemaakt (ook tijdens hyperventilatie-aanval) en die waren ook prima. Mijn bloeddruk was ook goed ik sport veel en eet gezond (in die 2 maanden veel afgevallen door mijn paniekaanvallen maar netjes op een gezond gewicht gebleven). Moet ik echt zo bang zijn? Ik hoop dat iemand mij gerust kan stellen. Vooral ben ik bang dat ik opeens een hersenbloeding kan krijgen terwijl het in mijn familie niet is voorgekomen. Hartaanval wel. Mijn opa. Alleen die dronk rookte en at heel slecht en is niet echt mee te vergelijken. Alvast bedankt!
Paul
22 maart 2017Angst is echt een heeeeeele slechte raadgever! Als je je laat leiden door angst, word je er gegarandeerd niet gezonder op. Ik ken mensen (directe familieleden, waaronder moeder, ooms en tantes) die heel gezond hebben geleefd, maar op vroege leeftijd overleden aan kanker, herseninfarcten of hartstilstanden. En ik ken evengoed hoogbejaarden van in de 90 die vrijwel hun hele leven hebben geteerd op sigaretten, bier en junkfood en nu nog een gelukkig leven leiden. Twee ooms van mij hebben een hersenbloeding overleefd en zijn daar kapot van. Hun gezinnen en naaste familieleden evengoed… Mijn ene oom was enkele weken geleden nog op bezoek en mijn andere oom zie ik volgende week… De eventuele gevolgen / restklachten van een herseninfarct wennen nooit: je bent ineens afhankelijk, denkt anders, praat anders, reageert anders, bent veeeeeel sneller moe en overprikkeld… Maar dan NOG zijn mijn beide ooms hartstikke positief ingesteld, zijn ze er voor hun kinderen en kleinkinderen en maken ze er het beste van. Mijn punt is dat je bang kunt zijn voor een hersenbloeding, en dat die angst niet per definitie irreëel is (want mensen kunnen nu eenmaal een hersenbloeding krijgen), maar dat je dan net zo goed bang kunt zijn om kanker of een hartaanval te krijgen… Mijn moeder overleed 6 jaar geleden aan maagkanker en haar lijdensweg was echt een absolute verschrikking. Maar als je eenmaal in die molen zit, MOET je er wel in meegaan… Mensen zijn tot HEEL veel in staat, en je kunt nu eenmaal niet anders dan de dingen incasseren die het leven op je loslaat. Mensen worden steeds ouder en de manieren om mensen in leven te houden worden steeds beter, dus de kans dat wij vroeg of laat te kampen krijgen met een ernstige ziekte, is nu eenmaal groot. Maar laat je er alsjeblieft niet door leiden; laat je er niet eens door afleiden! Het leven is echt veel te mooi om je dag in dag uit zorgen te maken over dingen die misschien wel en misschien niet zullen gebeuren. Je kunt problemen pas oplossen als ze zich voordoen, dus focus je tot die tijd op dingen die er ECHT toe doen: genieten van het leven, mensen helpen, positief denken en blij zijn met alles wat meezit. Je bent 22! Ik vind het echt doodzonde dat je je zorgen maakt om potentiële / hypothetische hersenbloedingen… :( Mocht je last blijven houden van je ‘angststoornis’ of ‘paniekstoornis’ (bij gebrek aan een beter begrip), neem dan eens contact op met je huisarts of maatschappelijk werk. Mijn ervaring is dat vooral praten in dit soort situaties goed helpt…
Shannen
22 maart 2017Paul! Heel erg bedankt voor je reactie! Het zinnetje van jou dat ik het probleem pas kan oplossen als het er is, hou ik vast. Ik moet helaas op mijn behandelingen wachten. Ik krijg dan iets met gedragstherapie. Ik ben gewoon bang dat als ik het ooit een keer krijg dat mijn dokters me niet serieus nemen omdat ze weten dat ik last heb van paniekaanvallen.
Paul
23 maart 2017Een arts die zijn / haar patiënten niet serieus neemt (om welke reden dan ook) moet je wat mij betreft direct links laten liggen. Voel je je niet serieus genomen terwijl je je oprecht zorgen maakt, vraag dan DIRECT een second opinion aan, daar heb je als patiënt te allen tijde recht op. Je zou overigens ook meteen bij de ‘niet serieuze’ arts kunnen aangeven dat je voornemens bent om direct een second opinion aan te vragen bij een andere arts. Bij de meeste artsen zal er dan direct een lichtje gaan branden en een belletje gaan rinkelen, omdat: A. De patiënt blijkbaar echt heel erg ongerust is… B. De ene arts door de mand zal vallen als de andere arts iets vindt waarvan de ene arts het bestaan ontkende… Nou ja, dit blijft een hypothetische kwestie, maar mijn punt blijft dat dit soort scenario’s zich naar alle waarschijnlijkheid helemaal niet zullen voordoen. En dat ALS zich dergelijke problemen voordoen je ze pas kunt oplossen zodra ze zich voordoen. En dat er in westerse landen zoals Nederland altijd manieren zijn voor patiënten om druk uit te oefenen.
Shannen
23 maart 2017Bedankt Paul! Tot nu toe heb je mij het meest gerustgesteld! :) Dankjewel!
Paul
23 maart 2017Graag gedaan! :) Maar neem in ieder geval wel ALTIJD contact op met een arts als je je ernstig zorgen maakt. Liever 10 keer te vaak dan 1 keer te weinig… Ik probeer je niet opnieuw bang te maken, maar wil enkel benadrukken dat je ook weer niet standaard moet denken dat er niets aan de hand zal zijn, juist omdat je je zo vaak zorgen maakt “om niks”… Gewoon verstandig blijven nadenken en weloverwogen beslissingen proberen te nemen. ;)
Martin
23 juli 2022Goeiemiddag
Mn vrouw heeft 3 herseninfarcten gehad maar nu na al die hitte en alleen buiten loopt ze met een stok veel aan de muurkant en heb moeite met de stoep op en af lopen.Als ze midden op de stoep loopt heb ze het idee dat ze een soort van omvalt ikzelf twijfel en wil richting ziekenhuis wat is uw advies
Dieuwke
23 februari 20173 jaar geleden heb ik een herseninfarct gehad op 28-jarige leeftijd. Het is nooit helemaal gevonden waar dit door kwam. Wel heb ik een gaatje in mijn hart, dat ze later hebben ontdekt, dus waarschijnlijk heeft dit hier iets mee te maken gehad. Een gaatje dat nooit is dichtgegroeid. Ik ben even halfzijdig verlamd geweest door het herseninfarct, maar uiteindelijk alles weer teruggekregen qua vermogen en gevoel. Vorig jaar heb ik de dam tot dam loop hard gelopen (16 km) en ik werkte na het infarct binnen 4 maanden alweer fulltime. Nu heb ik al 2 keer een rare tinteling in mijn linkerhand en arm gehad. Tintelingen waardoor ik een vork niet meer goed kan vasthouden. De 1e keer ging het heel snel over, maar de 2e keer niet. Ik ben ook enorm moe en heb met vlagen hoofdpijn. Ook al de hele dag beetje duizelig en kan niet heel goed nadenken hierdoor. Hoe kan dit? Ik gebruik overigens al sinds 3 jaar (3 jaar geleden was het infarct) dus bloedverdunners. Ik dacht zelf aan migraine of is het toch iets anders dat te maken heeft met het infarct?
Paul
23 februari 2017De symptomen die je beschrijft kunnen (in theorie) te maken hebben met allerlei klachten en aspecten, waaronder een zenuwaandoening, een vitamine B12-tekort, een vitamine B6-overschot, ijzerstapeling, epilepsie, et cetera. De CVA-achtergrond die je beschrijft zou hier (wederom in theorie) natuurlijk iets mee te maken kunnen hebben, maar zoals je ziet, hoeft dat niet per se het geval te zijn. Zie desgewenst ook dit artikel over tintelende handen en vingers… Natuurlijk snap ik hartstikke goed dat je je zorgen maakt, maar ik denk dat je arts de enige is die hierin meer duidelijkheid of zelfs uitsluitsel kan geven.
Britney
18 februari 2017Hallo ik ben 15 jaar. Ik heb al 3 dagen hoofdpijn maar wel hevig maar niet echt hard hard ik ben juist beetje genezen van een verkoudheid maak me wel zorgen.
Johan
17 februari 2017Ik heb 2 weken geleden meegemaakt dat iemand een hersenbloeding kreeg maar niks van deze signalen gezien. Ze kreeg het abrupt en was gelijk buiten westen door een slagaderlijke bloeding. Het enigste wat ze nog deed was met haar lichaam kronkelen en met haar ogen draaien en slijm uit haar mond laten lopen. Dacht zelf aan een epilepsieaanval. Maar helaas was dat het niet. Artsen hebben van alles geprobeerd maar het mocht niet meer baten. Ze was pas 38 jaar.
els verboom
8 februari 2017kan een TIA ook 1 symptoom hebben, namelijk geheugen gaat weg?
Paul
8 februari 2017Geheugenverlies / amnesie / ‘amnesia’ is een symptoom van talloze natuurlijke processen, mentale veranderingen en gezondheidsaandoeningen, waaronder ouderdom, mentale stress, hoofdletsel / hersenletsel (hersenschudding), alcoholgebruik / alcoholmisbruik (Korsakov Syndroom), dementie, de ziekte van Alzheimer, beroerten (CVA’s), gebruik van bewustzijnsveranderende middelen, hersenoperaties, psychologische dissociatie, testosterontekort, vitamine B1-, B6-, B11- of (met name!) B12-tekort, vitamine D-tekort, schildklierproblematiek, et cetera. Natuurlijk kan geheugenverlies ook het gevolg zijn van een TIA, maar doorgaans is er dan ook sprake van aanvullende klachten –die bovendien vaker voorkomen– waaronder: het zicht aan één oog dat plotseling wazig wordt, het gezichtsveld dat aan één kant plots wegvalt, de mond die ineens scheeftrekt, plotsklaps met dubbele tong praten, niet meer op de juiste woorden kunnen komen (of zelfs wartaal uitspreken), en geen kracht of gevoel meer hebben in een arm en/of been aan dezelfde kant van je lichaam. Let wel: bij een TIA zijn de symptomen per definitie binnen enkele uren verdwenen; indien dit niet het geval is, spreekt men van een beroerte (80% herseninfarct, 20% hersenbloeding), welke niet van voorbijgaande aard is… althans niet volledig… Al met al lijkt het me te allen tijde raadzaam om een TIA of beroerte te laten uitsluiten, maar tegelijkertijd des te waarschijnlijker dat er sprake is van een andere oorzaak… bijvoorbeeld een schildklierprobleem of een vitamine B12-tekort…
Sora
2 februari 2017Hoi, ook ik heb de laatste tijd last van geheugenverlies en heb ineens een spraakgebrek. Ik kom niet meer snel op woorden en namen. Dit heb ik nu al wel een tijdje. Soms is m’n evenwicht ook niet optimaal en val ik weleens (niet vaak). Nu heb ik ook last van constante zware steken in mijn hersenen/hoofd. Mijn nek voelt ook “onder druk”, net als m’n neusholtes. Als ik begin te lopen voelen m’n benen zwaar en voel ik me een beetje duizelig (alsof ik dronken ben)… dat is nog helaas niet alles… Ik ben erg vermoeid en m’n onder rug zeurt ook erg met uitstraling naar benen. Om een beetje verlichting te krijgen, slaap ik met een kussen onder m’n benen. Werkt wel meer. Ik heb geen idee wat dit allemaal betekent, maar het voelt niet goed aan. Ik ben nu inmiddels 26 en misschien is het wel stress, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk met deze symptomen. Ik kan i.i.g. niet wachten tot ik er eindelijk ervan af ben. Bedankt voor het meedenken!
Paul
2 februari 2017Zijn je vitamine B12, vitamine B6 en schildklierwaarden al eens gecontroleerd?
Daan
2 december 2017Nou zo voel ik me al een jaar lang vorige week had ik een gezellig avondje met me broer en me vriendin en ging tot laat door het was erg koud buiten en me broer die wou na huis ik loop een stukje met hem mee en sta buiten tegen hem te praten zonder jas aan en ik viel als een plank na achteren ik kwam half bij zittende en me broer ging achter me zitten en ik viel zo weer weg dit keer vouwde ik mezelf dubbel en reageerde helemaal nergens meer op pijn prikkels niks tot dat me broer me op de zij legde en toen kwam er erg veel spuug uit sindsdien heb ik veel hoofdpijn af en toe dikke steken in me hoofd vooral achterin… Het gevoel dat schuim omhoog komt. Een drukkend gevoel op me borst kast me ogen die ik niet altijd even goed kan focussen ik blaf me vriendin ineens af kortom niet echt me zelf weet iemand wat dit kan zijn geweest?
Ria Nieuwmeijer
7 januari 2017Als je moeder begin van de week hevige hoofdpijn krijgt en de dagen daarna dingen ziet die er niet zijn en dan de huisarts laat komen die dan niets onderneemt dan de volgende en de volgende omdat het na zes uur is en geen een van de huisartsen zegt ze moet naar het ziekenhuis terwijl mijn moeder al dagen lang niet meer kan slikken de huisarts zegt daar kan ik ook niets aan doen en aan het einde van de week toch nog in het ziekenhuis wordt opgenomen de specialist zegt wat is dit? Uitgedroogde moeder komt in het ziekenhuis ik als dochter had het anders gewild. Hoe kon dit gebeuren niemand van de de dienstdoende huisartsen hebben ingegrepen. Dit is in 1993 gebeurd.
Jolanda
17 december 2016Hallo, een vriendin van mij is twee weken geleden met een ernstige bloedneus naar het ziekenhuis gebracht. Ze moest blijven en er werden scans gemaakt. Haar bloeddruk bleek ook erg hoog dus daar kreeg ze medicijnen voor en haar bloeddruk was al snel weer normaal. De vierde dag van haar opname appte ze mij dat ze geen gevoel in haar lippen had. Op aandringen van mij de arts op de hoogte gesteld en die was er van overtuigd dat het een TIA was. Ondertussen had ze al meerdere keren een bloedneus gehad die alleen gestopt konden worden door een tampon in haar neus. Donderdags kreeg ze een kastje voor haar hart en alles was oké maar nog steeds elke keer een bloedneus. Vrijdags appte ze mij dat ze van zaterdag tot maandag naar huis mocht. Ze zouden dan nog een MRI maken. Zaterdags een week nadat ze was afgevoerd met de ambulance kreeg ze weer een bloedneus. Deze werd weer gestopt met een tampon. Ze kreeg heel vreemd een bloedverdunner en een vitamine-injectie en mocht toch naar huis. Vier uur later kreeg ze weer een bloedneus. Ze was op de grond gaan zitten en haar zoon ging achter haar zitten terwijl de ambulance werd gebeld. Ineens stopte ze met ademen. Ze zijn gaan reanimeren en gingen daarmee door terwijl ze naar de ambulance gebracht werd en ook in de ambulance ging men door. In het ziekenhuis is ze twee dagen gekoeld. Maar ze kwam niet meer bij. De enige hersenfuncties die er nog waren dat waren die om haar hart te laten kloppen en om te ademen. Ze stierf op Woensdag 7 december. Ik vraag me nu af of ze haar wel naar huis hadden mogen laten gaan. En ik ben niet de enige… Wij zijn ervan overtuigd dat ze iets over het hoofd hebben gezien. Is hier iemand die iets soortgelijks mee heeft gemaakt? Of misschien iemand die enig idee heeft wat er gebeurd kan zijn. Het ziekenhuis zegt dat het gewoon toeval is, maar ik denk dat die bloedneuzen er zeker mee te maken hadden.
Ingrid
3 februari 2020Ik schrijf toch even een bericht. Ik denk namelijk dat ik iets in mijn hersenen heb gehad. Op een vrijdag kreeg ik een hele zware arm …dacht dat zal wel vermoeidheid zijn… de donderdag erop kreeg ik een enorme draaiduizeling met thee drinken met vriendin . Ik dacht het zal wel en ging door. Op vrijdag kreeg ik een hele rare pijn in mijn rechter achterhoofd…. soort van slagertjes die door mijn hoofd gingen van beneden naar boven. Er raar. Nu vanaf doe nacht slaap ik niet meer …maar dan ook helemaal niet. . en was altijd een goede slaper. Mijn leven staat op zijn kop . Heb slaapmedicatie . Heb rare emoties in me in 1 keer . En reageer als een dwaze op de medicatie. Mijn gezin staat op zijn kop. Nu denken ze een burn out. Maar ik denk echt dat er iets is mis gegaan boven. Heb wel een MRI gehad maar ze zeggen dat hier niet altijd iets op te zien is …. de neuroloog zegt ook niks aan de hand…… maar in 1 keer niet slapen zinder reden ….. vind her tr bizar. Ben kapot .kan in 1 keer in huilen uitbarsten. Heb geen concentratie meer . Geen gevoelens…zijn die pillen natuurlijk. Ik was een enorm gevoelsmens en alles is me afgenomen . Ze willen me nu ook de paas opnemen ….omdat ik raar op de medicatie reageer. . Is het dan toch iets geweest. Ik krijg mijn ogen ook bijna niet meer docht en oogbollen staan strak …. Moedeloos van . En dan de angst die ik viel zonder dat ik angst moet hebben. Daar is her de vrijdag 15de allemaal mee begonnen radeloos . Herkend iemand die symptomen dat het toch een bloeding is geweest.
Paul
18 februari 2020Hopelijk komt het niet aanvallend over, want het is volkomen bedoeld uit behulpzaamheid… Schreef je voordien goed Nederlands? Want in bijna elk van je woorden stond een typefout die ik heb gecorrigeerd om je bericht te kunnen lezen. Als dit het geval is, zou ik dit melden bij je artsen. Want plotselinge veranderingen in taalkunde kunnen duiden op een neurologische factor.
ans
16 december 2016mijn vader heeft een hersenbloeding gehad en nu heeft hij ook een tumor van 5 cm in zijn hoofd hij is 97 altijd erg actief geweest maar weet nu nergens meer van hij heeft altijd gezegd ik wil niet gereanimeerd worden nu heeft hij als enige medicijn dexamethason maar nu vragen wij ik en mijn zussen ons af is dat ook niet een vorm van reanimatie dat zijn leven gewoon gerekt word en wat gebeurt er als je er mee stopt
Paul
17 december 2016Dit is mijns inziens een ethisch zowel als technisch vraagstuk… Reanimeren is ingrijpen tijdens een acute levensbedreigende situatie, zodat iemand niet overlijdt. De definitie van reanimeren is “het kunstmatig overnemen van de ademhaling en de bloedsomloop wanneer sprake is van een circulatiestilstand”. Iemand in leven houden door een cruciale / kritieke / vitale ontstekingsremmer voor te schrijven, is naar mijn mening geen vorm van reanimatie. De vraag is of iemand niet het risico wil lopen om ‘slecht’ (men zegt nog weleens ‘als een kasplantje’) uit een reanimatie tevoorschijn te komen, bijvoorbeeld hersendood of verlamd… Dit is naar mijn mening iets totaal anders dan iemand die überhaupt niet in leven wil worden gehouden met behulp van medicatie… Er zijn immers heel veel mensen die zouden overlijden zonder hun medicatie; denk maar eens aan ernstige kankerpatiënten, diabetespatiënten, schildklierpatiënten, allergiepatiënten en ga zo maar door. Naar mijn mening is het voorkomen van levensbedreigende situaties iets totaal anders dan reanimeren, maar wellicht zijn er mensen die hier anders over denken… Hoe dan ook, onwijs veel sterkte toegewenst!
Dora
7 december 2016Hallo mijn man heeft op 13 maart 2016 een hersen infarct gehad en drie jaar geleden een Tia en 19 jaar geleden een heel zware hersenbloeding tussen de kleine en grote hersenstam gehad Nu na deze laatste herseninfarct maakt hij constant geluidjes is dit een gevolg van een herseninfarct
Lola
19 november 2016Hoi, ik ben een meisje van 13 jaar en heb net de bovenkant van me hoofd gestoten tegen een tafel :( Ik heb nu nog soms een beetje pijn aan de plek waar ik het heb gestoten en voel me ook een beetje misselijk. Ik ben nu heel bang of het iets ergs is zoals een hersenbloeding.
Paul
20 november 2016Een hersenbloeding na een val of stoot tegen een tafel lijkt me uitermate onwaarschijnlijk. Een hersenschudding zou wel kunnen… Zie eventueel ook dit artikel over hersenschuddingen en dit artikel over lichte hoofdletsels en hersentrauma’s… Mocht je je zorgen maken, neem dan contact op met je huisarts, bij voorkeur in overleg met ouders / verzorgers. Sterkte toegewenst!
aneta snell
11 november 2016Mijn man heeft 21 juli 2015 een hersenbloeding gekregen. Hij is 77 jaar. Na zijn hersenbloeding heeft hij een gedragsverandering gekregen. Nu wordt het slechter met hem. Hij is tegenwoordig vaak vergeetachtig. Kunt u zeggen of dit een gevolg is van de hersenbloeding. Wat moet ik doen?
Paul
12 november 2016Nee, ik ben niet de aangewezen persoon om een verband vast te stellen of uit te sluiten tussen de vergeetachtigheid van uw man en zijn hersenbloeding van ruim een jaar geleden. Wat u naar mijn mening het beste kunt doen is uw huisarts raadplegen; hij/zij kan onderzoek instellen naar zijn klachten. Onwijs veel sterkte toegewenst!
Mattia
16 september 2016Hallo. Gister tijdens het studeren voelde ik wat heel raars aan mijn hoofd. Het voelde alsof er even iets knapte waarna ik enkele seconden dubbel zag. Ik schrok heel erg en besliste daarom om naar huis te gaan. De normaalste handelingen gingen wel waardoor ik bij mezelf het ergste kon uitsluiten. Toen ik thuiskwam werd ik na het eten heel duizelig en misselijk waarna ik besloot om te gaan liggen. Het plan was dan om de dag daarna (vandaag dus) in de ochtend te kijken hoe het ging. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik me een beetje suf voel en de misselijkheid is nog steeds aanwezig. Ook voelt het alsof de rechterkant van mijn hoofd wat zwaarder is en alsof het een hele lange tijd onder druk heeft gestaan. Ik vraag me af of het zin heeft om de huisarts te bellen omdat ik het liefst een scan wil laten maken. Niet omdat ik dit vaker heb, maar wel omdat ik al langer last heb van prikkelende / schokkende hoofdpijn in bepaalde gedeeltes van m’n hoofd. Iemand die hier ooit het zelfde heeft gehad? Ik ben trouwens 18 jaar…
Amanda
16 juni 2016Hallo, Ik was 13 toen ik een hersenbloeding kreeg als gevolg van een avm naast me hersenstam en me visuele cortex: de besturing van me ogen. Ik voelde me die dag al raar en was moe! Ik voelde een kraakje in me nek en vond dat niet raar, maar ik werd er wel duizelig van. Ik was toen op school. Mijn klasgenoten en de meester schrokken toen ze me aankeken. Me ouders werden gebeld en ik ging naar huis. Ik viel gelijk in slaap. Toen ik wilde opstaan, kreeg ik zo veel hoofdpijn dat ik gilde. Ik zakte door m’n rechterkant heen en verloor me bewustzijn voor een paar seconden. Met die heftige hoofdpijn zijn we bij de EHBO beland die me in eerst instantie naar huis wilde sturen omdat ik te jong was. Toch hebben ze een CT-scan gedaan voor de zekerheid. Vanaf toen ben ik 2 weken lang in slaap gehouden zodat het bloed zou drogen. Ik ben van een gezond meisje naar een vrouw gegaan die chronisch ziek is door een AVM. Dus leeftijd zegt helemaal niks. Je het geluk of pech. Sterkte allemaal!!!
Paul
17 juni 2016Beste Amanda, Op zich mee eens, maar op jonge leeftijd is de kans op ‘geluk’ beduidend groter. En naarmate je leeftijd vordert wordt de kans op ‘pech’ helaas steeds groter. Dit heeft te maken met allerlei randvoorwaarden en omstandigheden die zich in het overgrote merendeel van alle CVA-gevallen ontwikkelen bij volwassenen en ouderen en niet of nauwelijks bij jongeren en kinderen. Daarmee wil ik geenszins beweren dat hersenbloedingen (in zeldzame gevallen) niet kunnen voorkomen onder jongeren of kinderen of dat doktoren om die reden minder alert, doortastend en besluitvaardig zouden moeten zijn, maar ik wil wel graag wijzen op een stukje statistiek. (bron) Want hoewel je altijd pech kunt hebben, doet een hersenbloeding zich nu eenmaal zelden voor onder jongeren kinderen… Een AVM (arterioveneuze malformatie) in de hersenen is nagenoeg altijd aangeboren. Onderzoekers denken dat een AVM ontstaat doordat er tijdens de ontwikkeling van het bloedvatstelsel in de 2e tot 3e zwangerschapsweek iets misgaat. Naar schatting heeft 88% van de mensen met een AVM geen last ervan en krijgen zij nooit klachten; bij hen komt de AVM meestal per toeval op een CT-scan aan het licht. Meestal wordt een AVM pas ontdekt als er een bloeding optreedt of de patiënt andere neurologische symptomen heeft, zoals epilepsie of verlammingen. (bron) Nogmaals: ik ben het nagenoeg volledig met je eens, maar de kansfactor is wel een belangrijke. Dat je nooit zekerheid hebt voor wat betreft je gezondheid staat vast, maar de stelling dat een hersenbloeding op iedere leeftijd kan voorkomen en dat het louter een kwestie van pech of geluk is –zonder daarin leeftijden, cijfers en statistieken mee te wegen– zou mensen onnodig ongerust kunnen maken. Feit is en blijft dat een hersenbloeding bij mensen onder de 30 extreem zeldzaam is en dat zich veruit de meeste hersenbloedingen voordoen onder 60+’ers (en dat de kans toeneemt met de leeftijd). Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Bjorn
6 juni 2016Hallo ik ben 37 jaar en heb een operatie in 2009 laten uitvoeren omdat ik spataders op mijn slagaders had maar tijdens de operatie een hersenbloeding gekregen ondertussen 95% laten emboliseren maar het rare is ik heb rechts de hersenbloeding gehad en heb geregeld ook rechts complicaties zoals verlamming aan het been en arm tintelingen 24/7 ondertussen veel MRI en CT scans laten nemen maar geen 100% match ze hebben wel 1 klein bochtje niet geëmboliseerd zou het daar iets mee te maken hebben?
angelique
1 juni 2016Hallo, ik ben een vrouw van 40, en maak me zorgen hoop om niks, ik heb 6 jaar geleden in een chatgesprek met iemand ineens een scheve mond gehad en ben van mijn stoel gevallen de persoon kon mij niet en heeft mij meerdere keren op de chat verzocht 112 te bellen wat niet gebeurde omdat ik dat de volgende morgen pas gelezen heb. Verder kreeg ik later een soort schok door mijn lichaam en kon zo neervallen, viel over de tafel terwijl ik die zag. Kon niet meer praten en SMS en niemand die me begreep de ambulance is toen geweest maar toen knapte ik weer op en is er niets mee gedaan. Ik gooide dit op de medicatie die ik gebruikte na een auto-ongeluk en de arts zei dat mogelijk de oorzaak was fentanyl neusspray 100 mcg. Ik nam dat aan. Onderzoek wees ook uit ik geen epilepsie heb. 3 jaar geleden ben ik buiten aan het roken en val ik blijkbaar met mijn hoofd op of tegen een betonnen paaltje moet s middags rond 15 uur geweest zijn. Iemand heeft mij naar bed gebracht waar ik vroeg hoe laat het was 2 uur in de nacht. Ik kon mijn hoofd niet optillen aan de rechterkant werd gek van de hoofdpijn heeft tot de volgende middag geduurd nu blijk ik zonder dat ik het weet gewoon wakker geweest te zijn tussendoor en gepraat te hebben alleen niet normaal ik bleek nogal afwezig te zijn. Nu begint weer dat schokgevoel door mijn lichaam terug te komen en vraag ik me af moet ik me zorgen gaan maken of niet. Ik heb nu een relatie en mijn partner heeft zelf 2 herseninfarcten gehad en zegt Angelique alles wat jij eerder vertelde komt echt overeen en sinds ik die schokken weer heb maak ik me best zorgen. Ik hoop op een antwoord van u, dank u wel alvast. Groet, Angelique
Paul
1 juni 2016Beste Er zijn Angelique, aanwijzingen voor mogelijke neurologische, neuropathische en/of neurotoxische bijwerkingen bekend van Fentanyl, maar deze potentiële bijverschijnselen zijn voor zover ik weet niet met 100% zekerheid causaal of correlatief toe te schrijven aan Fentanyl en sowieso erg zeldzaam. Ik ben geen arts en ben dus niet de aangewezen persoon om in te schatten of je klachten daadwerkelijk bijwerkingen van Fentanyl zijn geweest. Ik verwoord dit opzettelijk vaag omdat er voor zover ik weet niet of nauwelijks gevallen bekend zijn waarin Fentanyl voor een scheve mond en/of een vorm van ‘wegraking’ (flauwvallen / bezwijken / black-out / syncope / collaps, hoe je het ook wilt noemen) zorgt… Eerlijk gezegd doen de symptomen waarover je in eerste instantie schrijft sterk denken aan een vorm van beroerte (hersenbloeding, herseninfarct, TIA…). De 3 vaakst voorkomende symptomen waarmee tegenwoordig landelijk wordt gewaarschuwd voor een mogelijke beroerte zijn namelijk: MOND, SPRAAK, ARM… Ik citeer Hartstichting.nl: “Herken de signalen van een beroerte… Een scheve mond, verwarde spraak of een lamme arm. Dat zijn de 3 meestvoorkomende signalen van een beroerte. Bel direct 112 bij deze signalen. Bij deze signalen kan er sprake zijn van een TIA, herseninfarct of een hersenbloeding. Onderneem dan meteen actie! Mond, spraak, arm. Beroerte-alarm! Bel direct 112. Verreweg de meeste mensen hebben problemen met hun mond, spraak of arm.” (bron) De oorzaak van de val met je hoofd tegen het betonnen paaltje, vind ik moeilijk op waarde te schatten. Ook dit zou in theorie gerelateerd kunnen zijn aan hersenproblematiek. De kans dat de klap een hersenschudding tot gevolg heeft gehad lijkt me in ieder geval zeer aannemelijk. Persoonlijk zou ik contact opnemen met je huisarts en het verhaal dat je hierboven hebt getypt meenemen… Heel veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Angelique
8 november 2016Dank je wel voor je reactie in juni Paul. helaas toch gezondheidsproblemen . heb inderdaad aan de bel getrokken bij de arts die het niet nodig vond er iets mee te doen. helaas 3 weken terug na een vreemde tinteling in hals een vreemd gevoel in mijn hoofd ben niet goed geworden en heeft een vriendin de artsenpost gebeld helaas was ze zo in paniek dat de arts er niets van begreep en me naar de eerste hulp stuurde waar alleen een paar neurologische testen qua lopen zijn getest en helaas kon amper staan en evenwicht houden ze stuurden me met een zetpil naar huis dit omdat ik in het verleden eerder collaps heb gehad. Nu 3 weken later knap ik nog steeds niet op en dat gevoel in me hoofd verdwijnt niet meer als ik over mijn gezicht streel is het dof ook heb ik moeite met schrijven veel (domme) typefouten en moet er ook echt over nadenken. Ook is de moeheid niet meer normaal, slaap soms wel 20 uur op de dag, hoofdpijn heb ik niet gelukkig maar wel dingen die niet horen. Vanmiddag moet ik er alsnog voor naar het ziekenhuis omdat ook mijn cardioloog het niet vertrouwd. Een deel is aan mijn hart te wijden maar een deel past er niet bij. Dus dank je wel nogmaals voor het reageren.
Paul
9 november 2016Dit klinkt inderdaad als een neurologisch probleem. Zijn er reeds scans uitgevoerd? Zijn je vitamine B12 en vitamine B6 gecontroleerd?
Launoniem
23 mei 2016Ik heb 3 maanden geleden denk ik een beroerte gehad. Ik had een scheve mond, was helemaal bleek en kon niet normaal praten. Ik dacht dat ik flauw ging vallen dus wou ik snel een broodje eten. Het lukte niet om hem te smeren(had enorm last van mijn armen) dus gebaarde ik of mijn broertje dat wou doen. Na een paar happen werden mijn ogen groot en puilden uit volgens hem. Ik ben 16 en merk dat ik op school extreem mijn best moet doen om alles te begrijpen en om me te concentreren. Ik kan ook niet echt een verhaal vertellen, ik begin dan vaak ergens en aan het einde weet ik vaak zelf niet meer wat ik heb verteld. 3 maanden later (nu) zie ik steeds reclame met de 3 symptomen en denk ik er steeds aan. Maar omdat ik nog maar 16 ben, niet rook, genoeg sport en gezond leef lijkt het me onduidelijk. Ik ben ook niet naar de dokter gegaan. Wel heb ik 2 dagen moeite moeten doen om mijn ogen open te houden. Ik had ook erge hoofdpijn. ik merk dat ik af en toe ook duizelig ben.
Nathalie
12 mei 2016Hallo, Ik ben een vrouw van 30 jaar. Tot een aantal jaar geleden had ik geen klachten. Ik heb in het verleden wel een ongezonde levensstijl gehad (niet sporten, ongezond eten, roken, drinken en weinig slaap). Inmiddels ben ik gezonder gaan leven, ik sport 3 keer in de week, probeer te balansen met mijn voeding qua gezonde en ongezonde dingen, drink nog wel eens wat, maar veel minder dan vroeger, ik rook nog wel. 3,5 jaar geleden zijn mijn klachten begonnen. – Taal en Spraak / 3 jaar geleden begonnen. Moeite met goede zinnen formuleren, niet op de juiste woorden kunnen komen. Het lijkt wel of mijn vocabulaire een stuk beperkter is geworden. Terwijl ik eerst iemand was met een vlotte babbel die overal wel even ergens een praatje aanging. De manier waarop ik dingen uit wil spreken, woorden komen anders naar buiten. Het lijkt wel of ik even niet meer goed na kan denken op zo’n moment. Op mijn werk deed ik bijvoorbeeld een hele vreemde verspreking tijdens een klantgesprek. Waarvoor ik mij kapot schaamde, ik zei iets wat ik niet helemaal niet wilde zeggen. – Geheugen en denkvermogen / 3,5 jaar geleden begonnen. Helder denken kost mij moeite, ik merk aan mezelf dat ik informatie trager verwerk en minder scherp ben. Het lijkt wel of informatie minder goed tot mij doordringt. Meerdere dingen tegelijk doen veroorzaakt kortsluiting in mijn bovenkamer en resulteert in dat ik even niet meer kan praten of denken. – Ogen en gezichtsvermogen… Ik draag al vanaf mijn jeugd een bril. Wel zijn mijn ogen de laatste paar jaar flink achteruit gegaan (ik doe wel beeldscherm werk). – Barstende hoofdpijn/ 1,5 jaar geleden begonnen… Dit heb ik nu 2 of 3 keer gehad. Voor deze tijd had ik nooit hoofdpijn. Het is een hoofdpijn alsof er een scheur in mijn dak zit, pijnstillers helpen niet. Licht doet pijn in mijn ogen. Daarnaast krijg ik in deze vorm: links: gekartelde randen (soort flitsen) in mijn ogen/zicht. Het doet denken aan een oude televisiezender maar dan in deze vormen. Er ontstaat even een gevoel van desoriëntatie en slap op de benen staan, een soort doof geluid in mijn oren maar dit ebt na een paar minuten weer weg. Ik maak mij zorgen omdat ik voel dat het niet normaal is. Tot een half jaar geleden kon ik niet eens goed onder woorden brengen wat er aan de hand was, ik wist alleen dat het niet normaal voelde. Zeker niet als ik het vergelijk met eerder. Bij de huisarts kan ik mijn klachten niet goed verwoorden en daar moet ik een heel pleidooi houden en alsnog krijg ik geen doorverwijzing om de combinatie van klachten te laten onderzoeken. Mijn huisarts denkt dat ik tegen een burn-out aan zit. Mijn klachten zijn wel iets milder geworden maar ze zijn zeker nog aanwezig. Ik ben erg kort door de bocht en snel geïrriteerd het laatste half jaar. Mijn persoonlijkheid is ook erg veranderd, van heel sociaal en alles willen ontdekken naar extreem in mijn schulp gekropen en angstig voor nieuwe mensen en nieuwe situaties. Zijn mijn zorgen terecht? Mag ik uw advies hierover? Groet, Nathalie
Paul
12 mei 2016Beste Nathalie, Gezien de aard, ernst en omvang van je gezondheidsklachten lijkt het me totaal niet onterecht dat je je zorgen maakt over je gezondheid. Gezien je een reactie achterlaat onder een artikel over hersenbloedingen neem ik aan dat je een hersenbloeding vermoedt. Dit lijkt me dan weer niet heel erg waarschijnlijk… Althans, ik zie geen hele duidelijke aanleiding om een hersenbloeding te vermoeden, maar ik ben dan ook geen arts. Wat mij als eerste te binnen schiet is vitamine B12. Ben je al eens gecontroleerd op een vitamine B12-tekort, al dan niet ten aanzien van pernicieuze anemie? Neurologische en neuropsychische stoornissen zijn maar al te vaak het gevolg van een vergevorderd (ernstig en langdurig) vitamine B12-gebrek. Daarnaast zou je uit voorzorg je schildklierwaarden (TSH en FT4) en vitamine D laten controleren. Een (combinatie van een) vitamine B12-tekort, een vitamine D-tekort en een traag werkende schildklier komt relatief vaak voor en kan verregaande neurologische problemen, vermoeidheidsklachten en stemmingsstoornissen teweegbrengen. Het lijkt me al met al niet onverdienstelijk om deze potentiële boosdoeners te laten uitsluiten. Maak gewoon een afspraak bij je huisarts en dring aan op bloedonderzoek. Heel veel sterkte en beterschap toegewenst! Groeten, Paul
Anna
22 september 2016Het eerste wat mij gelijk te binnen schiet is vitamine B12 tekort. Misschien zelfs nog in combinatie met een vitamine D tekort. Goed om te lezen dat ik niet de enige ben die dat denkt en dat er wat meer aandacht aan besteed word. Zelf ook een tekort aan B12 en heeft me veel moeite (en meer dan 10 jaar) gekost om hier achter te komen. Dus mensen, bij vage klachten zoals zere spieren, lusteloos, depressief, slecht geheugen en vermoeidheid etc. altijd even laten bloedprikken. Zorg wel dat de actieve B12 word geprikt. Mijn gewone B12 geeft namelijk na het prikken aan dat ik goed zit. Terwijl de actieve B12 duidelijk laat zien dat ik veel te laag zit.
G
10 mei 2016Hallo, Ik heb sinds een maand of 4-5 steeds een beetje meer moeite met mijn spraak, geheugen en soms evenwicht. Vooral merk ik dat ik af en toe moeite heb om fatsoenlijk te praten, dan begin ik zinnen en struik ik compleet erover, waardoor ik voor mijn gevoel complete onzin zit te praten. Ook heb ik het gevoel dat mijn geheugen minder sterk dan voorheen is. En zoals ik net zei heb ik de laatste tijd ook heel af en toe het gevoel dat ik bijna omval als ik op het laatste moment iets ontwijk. Ik ben 18 jaar b.t.w. Omdat het al misschien wel een half jaar aan de gang is had ik niet het gevoel dat het iets heftigs was, ik vermoedde dat het gewoon een beetje suffig zijn was omdat ik sinds dezelfde tijd bijna dagelijks 0,05 – 0.10 gram wiet rook voor het slapengaan i.v.m. rugpijn en slapeloosheid. Maar sinds deze week ben ik eens gaan googelen en vond dat deze 3 symptomen eventueel te maken kunnen hebben met een beroerte. Heeft iemand een mening / tip over deze situatie en kan het daadwerkelijk om een beroerte gaan? Zelf leek het me niet waarschijnlijk omdat ik “nog maar” 18 jaar ben en er niet altijd last van heb, soms namelijk wel en soms helemaal niet. Alvast bedankt! M.v.g. G
Paul
11 mei 2016Beste G, Een beroerte op 18-jarige leeftijd lijkt me zeer onwaarschijnlijk, zeker als gematigde moeite met spraak, geheugen en evenwicht je enige symptoom betreft. Cannabis bevat bovendien psycho-actieve stoffen (THC, CBD e.a.) die op de hersenen uitwerken en allerlei klachten teweeg kunnen brengen, zeker als je hersenen nog in ontwikkeling zijn. Menselijke hersenen stoppen immers pas met het zich ontwikkelen tussen je 20e en 25e levensjaar… De kans dat je klachten gerelateerd zijn aan cannabisgebruik (of aan een totaal ander / ongerelateerd probleem) lijkt me beduidend waarschijnlijker dan een hersenbloeding op je 18e. Maar ik ben GEEN arts, dus uitsluitsel kan ik je niet bieden. Indien je je zorgen maakt, ga dan langs je huisarts! Sterkte & groeten, Paul
Chbu
17 mei 2016Zelfde klachten gehad. Heb 5 jaar geblowd en ik werd er niet slimmer op haha. Steeds meer verspreken en niet meer op mijn woorden komen, niet geconcentreerd kunnen blijven op iets en amper wat kunnen onthouden. Sinds ik ben gestopt met blowen gaat dat stukken beter… merkte het al na 3 maanden ongeveer. Probeer voor de rugpijn wat anders… Want echt heel pijnstillend is cannabis niet, meer lam makend. Sterkte!
michelle
5 mei 2016Hallo ik heb zelf toen ik 12 jaar was een beroerte gekregen. Ik had al dagenlang last van barstende koppijn en op een dag werd ik heel duizelig wakker. Ging naar de wc en het leek net alsof ik helemaal dronken was… Dus ik dacht bij mezelf, dit is niet goed en wou een leidinggevende zoeken. Op het moment dat ik de deur uitliep zag ik een leidinggevende en wou haar roepen, dat ging niet meer en ik stortte in… flauwgevallen dus. Ik was gelijk weer bij, maar heel wazig. Ik kon niet goed praten en mijn gezicht voelde raar aan en me arm die deed niet meer wat ik wou… ook soort van gevoelloos. Ze hebben mij op bed gelegd en laten rusten. Later ging in een kopje thee drinken en wat eten. Het lepeltje roeren in me thee ging bijna niet… en ik moest daarna ook nog kotsen… Alles wat hierboven staat beschreven heb ik gehad. Kan ik hier nog consequenties mee krijgen? Ik ben daarna ook niet naar een dokter geweest. Het is pas sinds een jaar of 6 dat ik er echt achter ben gekomen dat het een beroerte was. Want rond die tijd kwam er ook een reclame op tv over hoe je een beroerte moet herkennen etc. Toen zei ik ook tegen mijn moeder van dit heb ik allemaal gehad (die mensen van het kamp ben ik nog steeds boos op omdat ze niet eens me moeder of een dokter hebben gebeld), maar ja wat wil je als je net 12 ben… daar dacht ik zelf niet aan. Graag uw mening, ik ben onderhand 23 jaar.
Paul
6 mei 2016Ik snap dat je direct aan een beroerte moet denken, maar dat hoeft niet per se. Sowieso komt een beroerte op zulke jonge leeftijd niet of nauwelijks voor, al zou het in theorie mogelijk moeten zijn. Bovendien passen de klachten die je beschrijft bijvoorbeeld ook bij een epileptische aanval. Als je ooit een hersenbloeding, herseninfarct of TIA hebt gehad, is dat meestal terug te zien op een hersenscan… Dit zou je kunnen bespreken met je arts. Of je na 11 jaar überhaupt nog nieuwe klachten kunt krijgen door een toenmalige beroerte durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar dat lijkt me extreem onwaarschijnlijk.
Anoniem
15 september 2016Hallo ik heb toen ik 11 was een hersenbloeding gehad. Waarschijnlijk jij ook. Ik zou naar de dokter gaan want je hebt kans dat het nog een keer gebeurd. Heel veel sterkte!
Evelien
26 april 2016Hallo een vraagje. Drie jaar geleden ben ik gewurgd geweest tot net niet bewusteloos. Ik voelde mijn ogen uitpuilen en mijn beeld veranderde… Ik zag alles roze rood worden en voelde me wegzakken. Op die moment heeft die man gelukkig beslist om te stoppen. Maar het ergste moest nog komen… Ik liep vlug naar boven om te schuilen en toen kreeg enorme verschrikkelijke hoofdpijn ik heb/had dit nog nooit meegemaakt! Ik weet nog dat ik besefte dat ik ambulance moest bellen. Maar door de pijn lukte niks meer buiten in mijn kussen bijten. Ik weet niet of ik geslapen heb die eerste uren, maar weet enkel nog dat ik overtuigd was dat ik het niet ging halen. De volgende ochtend was de hoofdpijn minder, maar ik wou opstaan en liep overal tegenaan. Ik had veel moeite met evenwicht… Ik kon ook bijna niks zien omdat ik mijn ogen moest toe houden, want het licht deed te veel pijn. Ik ben op mijn poep trede per trede naar beneden geraakt. Stilletjes aan is het dan beter geworden. Ik heb wel de indruk dat ik sinds die dag heel slecht kan onthouden en ook absoluut geen concentratie meer heb (neem nu Rilatine daarvoor dagelijks). Aangezien ik toen een trauma had plus autisme dachten ze dat die verminderde concentratie daardoor kwam… Maar ik denk soms dat er lichte hersenschade is door die wurging. Zou dat een mini bloeding kunnen geweest zijn en vanzelf genezen? Of kan dat helemaal niet? Zo ja, is er dan nu nog gevaar als het zolang geleden is? Sorry voor de lange uitleg. Alvast bedankt!
Henri
24 februari 2016Enkele weken voor mijn CVA had ik soms diverse minuten het fenomeen van dubbelzien. Het waren momenten tussen de 5 tot 10 minuten. Ik had tijdens en erna geen hoofdpijn en na enkele minuten te zijn gaan liggen verdween het dubbelzicht weer. Ik weet het aan stress, daar ik op dat moment in een moeilijke periode verkeerde. Op een donderdagmiddag kreeg ik links in de nek pijnen die voelden als een stijve nek. Later op de avond straalde deze nekpijn uit naar de linkerkant van mijn achterhoofd. De pijn was dermate intens dat ik al reeds vrij vroeg naar bed ging, iets wat mijn vrouw al verontrustend vond daar ik normaal een nachtbraker ben! Na het wakker worden was de pijn wat gezakt, en voelde mij goed genoeg om boodschappen te gaan doen! Tijdens het winkelen was het net alsof ik een knak voelde in mijn hoofd en werd de pijn erger. Bij thuiskomst ben ik direct op bed gaan liggen, en werd de pijn in verloop van de dag heviger. In de avond plaatse ik een ijszak op mijn achterhoofd om de pijn te verzachten. Rond 23.00 uur kreeg ik ook nog koorts erbij (39,5) en mijn vrouw was in alle state, zij heeft toen een weekendarts laten komen. Deze vermoedde een ontsteking van het evenwichtsorgaan omdat ik als ik naar het toilet ging een beetje waggelde onder het lopen. Zij schreef een recept uit voor een antibioticum. Om 10.00 uur ’s morgens stond ik op en zakte direct door mijn linkerbeen. Ik kon niet meer lopen met dat been en was enorm duizelig. Tijdens het wachten op mijn broer die mij naar het ziekenhuis wilde brengen (ik was te koppig om een ziekenauto te laten bellen), ben ik tijdelijk buiten bewustzijn geraakt en eerst bijgekomen toen het ambulancepersoneel met de brancard in de woonkamer stonden. In het ziekenhuis zijn er op de daaropvolgende uren een uitval van de slikfunctie, dubbelzien aan beide ogen, gevoelloosheid in de linker aangezichtshelft en de rechter lichaamshelft ontstaan, evenals een een ernstige evenwichtsstoornis. Na 2 maanden kreeg ik een deel van mijn slikfunctie gelukkig terug. Het dubbelzien verdween na ongeveer 2 weken. Nu na 2 jaar heb ik nog altijd fantoompijnen in mijn linker gezichtshelft, zoals het gevoel dat mijn gezicht bevroren is. En mijn oog voelt alsof het de hele dag heftig traant! In mijn rechter lichaamshelft heb ik geen gevoel meer voor pijn, warmte of kou, maar wel een onaangenaam gevoel bij aanraking (armen en torso) kleding enzovoorts. Een lichte dysfagie (slikstoornis), bij moeheid, evenwichtsstoornissen, en vaak heel snel vermoeid bij relatief weinig inspanning en een slaapstoornis (syndroom van Wallenberg)!!! Mijn machogedrag heb ik in ieder geval afgeleerd, en ik raad iedereen aan bij vreemde voorvallen, en dubbelzien, al is het maar een minuut, direct een arts te raadplegen, ook al denk je aan stress… OH JA, stress kan ook een herseninfarct veroorzaken…
Fer
4 april 2016Hallo ik heb een paar weken geleden een hartaanval gehad en daarna een herseninfarct maar deze was heel miniem alleen heb ik nu aan mijn rechterkant een doof gevoel
wendy
23 december 2015Ik heb een herseninfarct gehad in augustus. Ik was op mijn werk toen een collega opmerkte dat ik een scheve mond had. Zelf niks gemerkt en trok snel weer weg. Daarna werd ik niet lekker en viel ik flauw. Nadat ik weer bijgekomen was had ik vreselijke hoofdpijn, maar functioneerde de rest van mijn lichaam prima. Ik ben naar huis gegaan heb paracetamol ingenomen en ben in bed gaan liggen. Na een paar uur slaap voelde ik me weer een stuk beter. Midden in de nacht werd ik badend in het zweet wakker en weer die vreselijke hoofdpijn, ik de huisartsenpost gebeld en het enige wat ze wouden doen is wat voor migraine uitschrijven. Ik heb bedankt omdat ik zelf zeker wist dat dit niet het geval was. Ik ben toch weer in slaap gevallen en toen ik wakker werd had ik nergens meer last van. Toch de huisarts gebeld aangezien mijn gevoel zei dat zulke hoofdpijn niet normaal is. Daar wat neuro onlogische testen gedaan en dat was allemaal goed, en ze gaf aan dat ze toch aan migraine dacht. Ik heb er opgestaan dat er toch contact met een neuroloog werd opgenomen aangezien ik dit niet normaal vond. Na een telefoontje wou de neuroloog me toch zien en werd ik ingestuurd. Daar kreeg ik een CT-scan en daar zagen ze afwijkingen op dus kreeg gelijk een MRI-scan waarop bleek dat ik twee kleine herseninfarcten heb gehad. En dat is toch wel moeilijk te bevatten vooral omdat je nog maar 32 jaar bent. Nu heb ik gelukkig geen rest verschijnselen en ben er goed vanaf gekomen en dat is omdat ik mijn gevoel heb gevolgd en naar de dokter ben gegaan. Dus volg je gevoel en als die zegt dat het niet klopt neem contact op met je dokter.
ano
8 december 2015Ik was bij mijn moeder toen ze een hersenbloeding kreeg. Ze was op een stel in de tuin aan het werken. Het was heet die dag. Op een gegeven moment voelde ze zich raar en ging ze braken. Eenmalig en kort. Hierna begon ze redelijk coherent, maar wat verward, te praten. Ik heb de dokter gebeld, omdat ik dacht dat ze een zonnesteek had. Het bleek dus een hersenbloeding. Geen uitval, geen motorische problemen.
Klaas
18 oktober 2015Goedendag, Onze dochter van 15 heeft 3 weken terug een zware hersenschudding opgelopen. Ze is 2x van haar grote paard gevallen en de 2x het bewustzijn verloren, 112 gebeld en die dachten aan een rugletsel omdat haar been er vreemd bijlag en geen gevoel had. Ze is naar het ziekenhuis gebracht en daar kregen we ’s nachts te horen dat ze gelukkig alleen een zware hersenschudding had. Ze is 1,5 dag in het ziekenhuis gebleven, daarna mocht ze gewoon alles doen wat ze kon. School ging absoluut niet, ze kon zich niet concentreren, braken en heel veel hoofdpijn. Langzamerhand wou ze weer gaan paardrijden dit ging goed. Echter nu ze weer in volle training is (ze rijdt officiële wedstrijden op hoger niveau) komen er toch dingen bij kijken. Geen gevoel meer hebben tijdens het rijden in haar arm , deze kan ze dan ook niet bewegen.
En nu ook haar been, gisteren kon ze niet meer haar been over het paard heen krijgen het viel gewoon naar onder. Mijn man heeft haar eraf gehaald met veel moeite toen wou ze gaan staan maar dat ging niet het been hing er gewoon slap aan. Dit duurde enige minuten, daarna ging het beter maar ze blijft zeggen ik heb minder gevoel aan mijn linker kant. Is dit nog van de hersenschudding of moet ik mij grote zorgen maken? P.S. Ze heeft altijd een gekeurde ruitercap op!
Robert
9 oktober 2015Ik ben 21 en heb sinds een avond stappen in februari ben ik zo erg veranderd dat ik bang ben dat ik niet meer normaal wordt. In de eerste instantie heb ik het afgeschreven op een zware depressie, maar een goede vriendin van me wees me er gisteren op dat het wel heel erg acuut gebeurt is. Vooral kop 3 is erg op mij van toepassing. Geheugenverlies en problemen met logisch nadenken zijn definitief aanwezig, en hoewel minimaal, heb ik ook het gevoel dat ik minder goed evenwicht houden kan als vroeger. Heeft het na zo’n lange tijd nog zin om naar een arts te gaan en kan hier nog wat aan gedaan worden? En kunnen hersenbloedingen ook door alcoholgebruik getriggerd worden?
Paul
15 oktober 2015Beste Robert, Ben je überhaupt al eens bij de dokter langs geweest? En zo ja, zijn er bepaalde onderzoeken verricht en diagnoses gesteld? Symptomen als evenwichtsstoornissen, vergeetachtigheid en moeite met nadenken, kunnen allerlei oorzaken hebben. Niet alleen neurologische oorzaken (qua hersenen) behoren tot de mogelijkheden, maar inderdaad ook psychologische stoornissen zoals chronische stress, overspannenheid, depressiviteit, burn-out en angststoornissen. Zelfs mankementen van de schildklier of de evenwichtsorganen kunnen boosdoener zijn. Persoonlijk zou ik met je klachten zo spoedig mogelijk langs de huisarts gaan. Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul P.S. Of alcohol op zichzelf (direct/primair) een hersenbloeding kan veroorzaken betwijfel ik ten stelligste; wel kan alcohol het zenuwstelsel in zijn algemeenheid negatief beïnvloeden.
Brit
4 september 2015Mijn zus heeft 3 maanden geleden een CVA gehad, ze heeft minder gevoel in haar rechterkant maar kan wel gewoon stappen, haar rechterbeen voelt kouder aan dan haar linker en sinds gisteren heeft ze ook geen smaak of gevoel meer in haar mond, ze zou dus bijvoorbeeld te hete koffie kunnen drinken… Heeft er nog iemand deze symptomen?
Paul
5 september 2015Een CVA kan zowel gevoelszenuwen (sensorische/sensibele zenuwen) als bewegingszenuwen (motorische zenuwen) als gemengde zenuwen beïnvloeden. Dat betekent dat zowel bewegingen als gevoelens kunnen worden aangetast. De gevolgen van een CVA lopen uiteen van spierverlammingen tot verminderde aansturing van lichaamsdelen… Scheve mond, problemen met praten of slikken… Controle verliezen over het urineren of ontlasten (incontinentie)… Het niet langer herkennen van voorwerpen op de tast… Geen verschil bemerken tussen scherpe en botte voorwerpen… Zich vergissen in warm en koud… Moeite met dagelijkse handelingen zoals aankleden, koken en wassen, zowel qua methodiek als qua volgorde van stappen (apraxie)… Taalstoornissen zoals woorden niet kunnen vinden, afnemende woordenschat, taalverlies, moeite met lezen en/of schrijven (afasie)… Spraakstoornissen zoals moeite met het duidelijk uitspreken van woorden, wartaal uitspreken, bijvoorbeeld door toedoen van gezichtsverlamming (dysartrie)… Zichtstoornissen, bijvoorbeeld wegvallen van het halve gezichtsveld… Verwaarlozing/neglect van het eigen lichaam, waarbij men tegen obstakels aanbotst slechts 1 kant van het lichaam wast of aankleedt… Gedragsveranderingen en persoonlijkheidsveranderingen, zoals sneller moe zijn, dingen vergeten, minder goed concentreren, snel bang of onzeker worden, impulsieve gedragingen, overschatting van eigen kunnen, moeite met planning, ruimtelijke oriëntatie en evenwicht, verminderde flexibiliteit, sneller emotioneel worden, buitenproportioneel geprikkeld of agressief reageren, depressie, dementie… De mogelijke restverschijnselen NA een hersenbloeding zijn extreem divers, verschillen zeer sterk per persoon en zijn hoofdzakelijk afhankelijk van de ernst van de hersenbloeding en hoe snel men de bloeding heeft opgemerkt en behandeld. Ik heb inmiddels bij zeven mensen in mijn omgeving een hersenbloeding meegemaakt, en ze zijn geen van allen met elkaar te vergelijken… Onwijs veel sterkte toegewenst!
Willy vd valk
28 juli 2015Mijn werd dol en kreeg binnen een paar minuten ontzettende hoofdpijn en last van haar nek.
anoniem
9 juni 2015Ik ben een jongen van 14, vandaag had ik ineens dat het zicht aan m’n rechterkant wegviel en dat er ineens hoofdpijn in m’n achterhoofd kwam. Zoiets is een paar maanden geleden ook gebeurd, deze 2 symptomen komen altijd samen het is ook telkens na ongeveer een kwartier tot een halfuur weer weg. Ik ben een halfjaar geleden ook ineens zonder enige aanleiding flauwgevallen. Ik zou graag willen weten wat ik zou moeten doen nu, ik vind 14 jaar wel een hele jonge leeftijd, vooral aangezien ik veel sport en ook redelijk gezond eet.
Chris van den Hogen
19 oktober 2015Ben je hiermee al naar een dokter geweest? Altijd doen. Ik ben geen dokter maar heb soortgelijke symptomen gezien bij mijn broertje en hij bleek epilepsie te hebben.
Angela
22 maart 2015Wel of geen TIA? Ik ben een vrouw van 48, ik ben minder valide en heb chronische pijn. Ook heb ik al 10 jaar Atenolol (bètablokker) vanwege een te hoge bloeddruk. Nu heb ik mijn hele leven praktisch migraine gehad en dit en de bloeddruk zit bij ons in de familie. Hoog cholesterol ook trouwens. Nu heb ik sinds ik in de overgang een ander soort migraine gekregen. Zonder spugen, feller en vaak trok deze weg als ik toch maar op stond. Nu vorige week zaterdag stond ik normaal op heel vroeg en terwijl ik naar de keuken liep deed ik iets met mijn hoofd en ik kreeg een soort dreun binnen in mijn hoofd en plots leek het of mijn schedel 3 maten te klein was. Ik weet niet meer precies hoe maar ben op één of andere manier terug naar mijn bed gekomen en heb me met heel veel moeite weer uit kunnen kleden. Toen begon ik te spugen. dit heeft 30 uur geduurd. Ook had ik heel veel moeite met praten en voelde me alsof ik niet echt bij was. Mijn jongste zoon heeft de doktersdienst gebeld en vrij snel stond er dan ook een arts aan mijn bed. Die heeft eigenlijk alleen maar een paar neurologische testjes gedaan maar verder niets. Spanningshoofdpijn zei hij. Paracetamol en Primperan (metoclopramide). Nou, dit leek weinig te doen, maar gelukkig na 1,5 dag was het spugen over. De gierende hoofdpijn bleef en mijn taal bleef ook moeilijk. Vergeetachtig, gedesoriënteerd etc. De donderdag erop is mijn eigen huisarts geweest en die nam mijn bloeddruk en die bleek 190/110… Schrikken dus, want dit is MET de Atenolol. Zei merkte wel aan me dat praten moeilijk ging, maar verder heeft ze weinig gecheckt v.w.b. TIA. Ze heeft me een calciumblokker voorgeschreven en ik moet nu komende week ergens bij haar komen om opnieuw te meten. Vrijdagochtend begon ik weer te spugen en nu 12 uur achter elkaar. Weer een dokter gebeld maar ook die zag geen noodzaak iets te doen. Ik sprak een vriendin van mij die verpleegster is en was stomverbaasd dat ik niet opgenomen ben. Zij zei wel dat ze dan geen dokter was maar door haar werk veel van mijn symptomen herkende en het vreemd vond dat ze mij thuis hadden gelaten. Op zijn minst een ECG moeten maken o.i.d. De verdere specifieke klachten zijn/waren: enorme druk op mijn oren en oogbollen, bij hoesten mijn hoofd vast moeten houden, door mijn rechter been heen zakken (2 dagen), midden in een zin niet meer weten waar ik het over had, naar woorden zoeken, gevoel dat ik out ga, veranderde smaak. Nou, misschien ben ik iets vergeten maar ik denk dat dit de belangrijkste dingen waren. Maar is de dokter nu laks geweest (t.a.v. potentiële TIA) of zie ik beren op de weg? Ik heb deze hoofdpijn nog nooit mee gemaakt en het was de ergste pijn ooit. dat terwijl ik +/- 9 x geopereerd ben aan hernia’s enz.. Ik hoop dat iemand mij een helder antwoord kan geven want ik ben heel bang dat ik straks wel in 1x echt onderuit ga en er dan niemand bij is. Ben ook heel bang dus.
Paul
22 maart 2015Ik ben GEEN arts en kan dan ook niet beoordelen of er al dan niet sprake is (geweest) van een TIA. Maar als ik in jouw schoenen stond, zou ik (gelet op je symptomen) heeeeeel hard aandringen op een hersenscan (CT of MRI) t.a.v. een potentiële TIA of hersenbloedinkje. Liever het zekere voor het onzekere nemen! Ook ik snap (wellicht vanwege mijn ondeskundigheid) niet dat je artsen niet kordater hebben gehandeld. Mijn schoonvader (met een TIA-verleden) komt vandaag toevallig op bezoek en diens symptomen komen zeer aardig overeen met de jouwe. Wellicht is er niks ernstigs aan de hand, maar laat dat alsjeblieft aantonen door een deskundige. Heel veel sterkte toegewenst!
Anoniem
12 februari 2015Hoi, Sinds twee jaar blijk ik reumatische artritis te hebben. Ben veel moe en soms beperkt. Maar afgelopen weekend voelde ik me best goed. Ik stond op om naar de bakker te gaan, kreeg ineens barstende hoofdpijn met raar gevoel (Ik had vroeger nooit last maar nu heb ik vaak aan beide zijkanten zurende pijn met nare steken in het hoofd; soms ’t gevoel dat ’t zo zou kunnen barsten). Heb ook veel last van evenwichtsstoornissen. Daarna begon mijn lichaam ’t te begeven, ik kon niet eens meer staan. Alsof ik uitschakelde, echt heel eng! Ik voelde m’n gezicht verlammen en m’n lip begon te hangen en een raar gevoel. Ik was zo bang! Ik kon moeilijk uit m’n woorden komen omdat ik ’t gevoel had dat m’n hersenen niet functioneerden op dat moment. Sinds ’t weekend ben ik eigenlijk uitgeput, wil alleen slapen. Nu ik iets meer kracht heb wil ik toch naar m’n huisarts, want ik blijf de vage klachten houden en ben angstig.
Fr@
26 januari 2015Beste allemaal. Op 2 september 2104 viel ik thuis zomaar neer met uitval aan rechterbeen, maar dat trok snel weer bij. Iedereen (inclusief ikzelf) dacht aan een hernia of beknelling in m’n rug. In het ziekenhuis wederom neergevallen en toen het idee dat er iets in m’n hoofd niet goed was. Uitval in m’n been terug. Direct onder de CT-scan: Niets te zien. Dus waarschijnlijk toch een hernia. Ik sport heel veel, ik rook niet, bleek geen hoge bloeddruk te hebben en m’n Ccholesterol is onder de 5. Geen problemen met spraak, armen etc. Alleen wat last aan m’n been. Heel wat neurologische onderzoeken gehad… Na 10 weken toch nog een keer met m’n hoofd onder de CT-scan. En ja hoor, 2 TIA’s en een herseninfarct. M’n been is nog niet best. En men vertelde dat dit niet meer goed gaat komen. Toch met wil, inzet en doorzetten kom je weer (soms wat minder snel dan je zelf wilt) een heel eind. Als je twijfelt, ga naar de dokter en laat je desnoods doorsturen naar het ziekenhuis! Praat erover, maar laat je niet van het kastje naar de muur sturen. Sterkte en succes iedereen!
lindsey
14 januari 2015Hallo, Ik ben 18 jaar oud en ik heb na gemeenschap ineens een aanval gehad. Ik was bij en ik zag ineens niks meer, ’t was een en al zwart… Ik werd duizelig en er kwam een hevige felle piep in mij oren. Ik was doodsbang en begon te shaken. De dokter (in opleiding) zei dat ze ’t niet wist. Maar het voelt totaal niet goed! Ik ben nu al 4 dagen thuis met hevige hoofdpijn en duizeligheid. Weet iemand of ik nu een hersenbloeding heb gehad? Of ik naar het ziekenhuis moet? Want ik voel me totaal niet mijzelf…
Paul
15 januari 2015Beste Lindsey, Ik ben GEEN arts, dus ik kan je niet vertellen wat je precies hebt ervaren. Naar mijn ondeskundige mening doet het in bepaald opzicht ieder geval denken aan een neurologisch probleem. In theorie zou het bijvoorbeeld gerelateerd kunnen zijn aan migraine, epilepsie of een TIA, maar dat durf ik echt absoluut niet met zekerheid te zeggen. Ook een paniekaanval, hyperventilatie, tekort aan bepaalde vitamines/mineralen of een plotselinge bloeddrukschommeling kan namelijk gepaard gaan met oorsuizingen en tijdelijk gezichtsverlies… Maar aangezien je er nu al meerdere dagen last van blijft houden, lijkt er meer aan de hand te zijn dan hyperventileren of paniekaanvallen. Persoonlijk zou ik teruggaan naar je huisarts en aandringen op bloedanalyse en vervolgonderzoek (bijvoorbeeld bij een cardioloog en/of neuroloog). Wat heeft je huisarts je aangeraden? Heb je bloed laten prikken? Zijn je hartritme, bloeddruk en bloedduikerspegel gecontroleerd? Nogmaals: ik ben GEEN arts; aanvullende informatie en adviezen inwinnen bij een arts lijkt me raadzaam. Heel veel sterkte & beterschap! Groeten, Paul
Joke
25 januari 2015Je hebt volgens mij wel degelijk een lichte hersenbloeding gehad en je had allang in het ziekenhuis moeten zijn. Het kan nog steeds hoor, tot 10 dagen nadat het gebeurd is kunnen ze er nog iets mee, en je krijgt medicijnen. Ik had het ook deze week maandag. Ik kon ineens niet goed meer praten toen ik uit bed stapte. Ben nu onder behandeling van een neuroloog. Het gaat al een stuk beter door die medicijnen. Mijn bloeddruk is weer op normaal peil. Veel beterschap toegewenst door Joke.
suzie
13 december 2014Hoi! Mijn moeder is onlangs overleden aan een hersenbloeding… Ze heeft er 2 gehad in 6 dagen tijd. Bij de eerste hersenbloeding was ze bij. Ze kon praten en dus precies vertellen wat ze voelde. Ze heeft het bloedvaatje horen knappen en voelde het bloed stromen. Ze had hele erge hoofdpijn aan de rechterkant waar het vaatje was gesprongen. Ze kon haar linkerarm en linkerbeen niet meer bewegen en had tintelingen (alsof ze verdoofd was, zoals je bij de tandarts een verdoving krijgt)… En ze kon aan het linkeroog ook niet meer goed zien. In het ziekenhuis knapte ze goed op, ze kon weer redelijk met haar linkerarm en been bewegen… Ze bleef wel klachten houden, vooral hoofdpijn. Na de 5e dag is ze naar een revalidatiecentrum gegaan. Die dag is de fysiotherapeut bij haar geweest en het ging goed. We hadden goede hoop dat ze weer beter zou worden… Zaterdagmorgen. de 6e dag dus, belde ze me nog ’s morgens op dat ik haar rode lippenstift moest meenemen… Ik kom ’s middag aan bij mijn moeder en ze bleek al een 2e hersenbloeding te hebben gehad aan de linkerkant en 5x zo groot als de eerste hersenbloeding… Daardoor is ze in coma geraakt en 3 dagen later helaas overleden…
Godelieve
11 november 2014Wij hebben een vriend van 67 jaar en die kreeg eerst de diagnose sinusitis, Uiteindelijk, pas na 3 weken, werd de goede diagnose gesteld en bleek het een bloeding in de hersenen te zijn. Hij had heel erge hoofdpijn en ook zijn oog deed pijn.
Ik
7 november 2014Mijn dochter van 11 heeft zes weken geleden een flinke hersenbloeding gehad. Ze had twee keer eerder een kleine “uitval” gehad en de dokter wuifde dit beide keren weg. Hij zei dat het flauwvallen was en die hoofdpijn die ze af en toe had was normaal, “dat heeft iedereen weleens”… Totdat het echt gebeurt! Dus denk nooit, ik ben te jong voor een hersenbloeding of het zal wel gewone hoofdpijn zijn, maar laat je ALTIJD checken!
De Smet Philip
6 november 2014Zelf heb ik al verscheidene TIA’s gehad. In 2003 heb ik een zware beroerte gehad en sinds verleden jaar verscheidene TIA’s. Het probleem is dat ze de TIA’s niet kunnen zien op de NMR aangezien dit voorbijgaand is. Twee weken geleden heb ik opnieuw een TIA gehad, rechts gedeeltelijk verlamd en spraak is ineens enorm verslechterd. Maar mag de revalidatie niet doen in het ziekenhuis te Vilvoorde omdat ze niets vinden van verslechtering niettegenstaande ik achteruit ben gegaan. Wat moet ik hiermee?
Anoniem
3 oktober 2014Ik vergeet snel dingen, heb een apart programma op school, ga 4 dagen met de taxi naar school en een dag met de elektrische fiets, terwijl ik twee jaar geleden gewoon 5 dagen naar school fietste, alle vakken op school volgde en ook in het weekend leuke dingen kon doen. Mensen kijken mij raar aan en roepen me na op school (als ik met de taxi op school kom) dat het chil is om ‘lekker’ met de taxi te kunnen, maar voor mij is het moeten, voor hun lijkt het chil, maar ik vind het verschrikkelijk! ALTIJD anders dan een ander, en veel dingen moeten laten die ik niet meer kan. Omdat je van de buitenkant niks ziet lijkt het allemaal ‘leuk’ NEE! ik zou willen dat ik weer HELEMAAL BETER WAS! Liefs van mij.
Sylvia
11 januari 2016Dat is jammer genoeg ons probleem, dat je aan de buitenkant niks ziet van een hersenbloeding, maar er van binnen van alles aan de hand is. Ik ben 51 en loop hier elke dag tegenaan. Sterkte lieverd
Anoniem
3 oktober 2014Hallo allemaal, Ik ben nu 14, het is bijna 2 jaar geleden dat ik een hersenbloeding (AVM) kreeg… Ik weet daar nog weinig van… 50 dagen in het ziekenhuis van Rotterdam gelegen, een grote operatie gehad. Daarna 2 maanden intern in revalidatiecentrum ‘de Hoogstraat’ gerevalideerd. En daarna nog 3 maanden in dagbehandeling… Mijn leven was helemaal veranderd, en ook nu 2 jaar later ben ik nog niet zoals ik was, al zou ik dat graag willen. Mensen denken dat het wel meevalt, en ik hoor dat ook regelmatig. Het moeilijkst van alles vind ik dat ik het moet accepteren! Je eigen weg accepteren, die ik me 2 jaar geleden wel heel anders voorstelde! Liefs van mij.
Sylvia
11 januari 2016Ik wens je heel veel kracht, licht en liefde toe!
Jan
24 september 2014Ik heb afgelopen vrijdagmiddag een “explosie” in mijn hoofd gehad. Begon met licht in mijn hoofd, dan steken en snel daarna in de armen, lichaam tot bovenbenen, omdat ik bijna viel kon in nog net snel gaan zitten met een dreun. Alles was voorbij het duurde enkele seconden. Daarna een raar gevoel in mijn hoofd. Half uur gelegen en toen ging het weer beter. Later wel weer lichte hoofdpijn en duizeligheid. Verder geen beroerte verschijnselen. Voor de pijn had ik 2 dagen hartritme stoornissen AF, een kwartier na de explosie was het hartritme weer normaal. Ik ben op Gran Canaria en ben heel goed geholpen in het ziekenhuis met als enige constatering dat mijn bloed te dun is i.v.m. bloedverdunners, dit zou de oorzaak kunnen zijn, want bloed, hart en hersenscan zijn verder prima. Is er iemand , die hier ervaring mee heeft of meer van weet? As. vrijdag is hopelijk de eindcontrole (bloed, cardioloog).
engelina
25 mei 2014Ik heb sinds drie nachten dove armen; lig ik net in bed, begint het eerst rechts en later links. Ik lig niet op mijn armen of zo. Overdag heb ik geen last van het dove gevoel, alleen ’n beetje een raar gevoel op mijn rechter handrug. Had ervoor geen last van. Heb wel een TIA gehad vorig jaar. Eeet iemand wat dit is, deze doofheid. Het is ook net alsof mijn armen ’s nachts zwaar aanvoelen.
Wim
24 februari 2014Sedert half september 2013 kamp ik met een oogproblemen. Mijn rechteroog kijkt naar links en ik zie alles dubbel. Oogarts en orthoptist kunnen niets vinden. MRI van mijn hoofd gemaakt, ook niets. Oogproblemen zouden tot ca. 6 maanden kunnen aanhouden. die tijd is nu bijna voorbij, maar de oogproblemen blijven / verminderen niet. In de tussentijd ook problemen met lopen. Lage rugpijn, pijn in heup en linkerbovenbeen, vooral bij trap omhoog lopen. Kan linkerbeen maar een klein beetje opheffen. Nu eindelijk bij de huisarts kunnen bewegen dat er meer onderzoek komt. Binnen 2 dagen zat ik bij de neuroloog. Deze dacht aan een ‘stille’ beroerte. Over 2 weken weer een MRI van hoofd en rug/heup. maar afwachten wat ze vinden. Ik vind het allemaal maar schimmig. Gelukkig op internet veel te vinden.
Jolanda
27 december 2013U schrijft hersenbloeding ook wel beroerte genoemd. Maar dit zijn verschillende ziektebeelden. Een beroerte is een verstopping, een bloeding is duidelijk anders.
Paul
27 december 2013Ja en nee. Niet iedere beroerte is een hersenbloeding, maar een hersenbloeding is wel degelijk een type beroerte c.q. CVA (cerebrovasculair accident). Letterlijk vertaald is dit een ‘ongeluk in de bloedvaten van de hersenen’ en het wordt dan ook als zodanig benoemd. Bij ongeveer 20% van alle beroertes gaat het om een hersenbloeding; daarnaast onderscheidt men het herseninfarct en de TIA. Een andere onderverdeling is A. herseninfarcten (ischemisch CVA en iCVA), die onder andere ontstaan door afsluiting van een bloedvat en B. hersenbloedingen (hemorragisch CVA en hCVA). Meer informatie hierover vind je in dit artikel over beroertes.
edward
10 juni 2014Een beroerte is een verzamelnaam voor “onderbreking van doorbloeding”… dit is dus zowel een herseninfarct als een hersenbloeding.
Judith
14 december 2013Ik heb vooral bij snel de trap op en af lopen (of bij te snel opstaan) heeeele erge, bonkende hoofdpijn. Heeft dat ermee te maken?
Zyranoc
27 februari 2014Niet als dit je enige symptoom is en ook weer verdwijnt na een poosje. Klinkt eerder als iets dat te maken heeft met bloeddruk.
janeke
20 juni 2015Ja ik heb sinds donderdag ook al een bonkende hoofdpijn aan de linkerkant achter mijn oog. En dat kwam bij het opstaan en nu heb ik nog steeds een lichte pijn als ik hoest of buk en dan weer recht op sta. Weet iemand wat dit is?
Paul
21 juni 2015Dit zou bijvoorbeeld te maken kunnen hebben met sinusitis: een bijholteontsteking…
Sati
9 december 2013Hallo, Mijn moeder heeft 2 keer eenhersensbloeding gehad, in 2009 werd dit de 3e keer. Nu is ze aan een kant verlamd. Ze kon in het begin (nadat ze haar 3e hersensbloeding kreeg) niet praten; ze kon ook niet lopen. De reden dat ze hersenenbloedingen kreeg was veel stress, en nu gaat het wel veel beter met haar. Ze krijgt medicijnen zodat ze NIET weer een beroerte krijgt. Ze slikt elke dag medicatie, maar de laatste tijd heeft ze spraakproblemen. Ze komt niet meer uit haar woorden, bijvoorbeeld: ik… ik… en dan begint ze te hijgen. En dan wilt ze nog iets zeggen, maar dan stopt ze ineens…? En vandaag was ze duizelig en ook misselijk, daarna zat ze op de bank en nu gaat het wel beter. Dan is ze niet meer zo duizelig… en nu, een paar minuten later, is ze opnieuw hartstikke duizelig. Maar toch ben ik bang dat ze nog een beroerte gaat krijgen… Ze is ook best flink/stevig en volgens de dokter moet ze afvallen, maar ze blijft maar eten, ik weet niet wat ik moet doen. :( Ik maak me erg zorgen! Toen ze 18 werd kreeg ze haar 1e verlamming en op haar 20e kreeg ze haar 2e hersensbloeding en de 3e was in 2009 en ze is pas 45 jaar. Ik weet niet wat ik moet doen, misschien kan ik haar beter naar het ziekenhuis brengen voor een MRI-scan? En ook bloed laten prikken? Groetjes, Sati
george kambel
2 december 2014Ik ben geen dokter, maar hebben ze je moeder op diabetes getest?
Ron
29 juli 2013Op 1 november 2012 heb ik op 21-jarige leeftijd een hevige hersenbloeding gehad. Ik werd ’s ochtends wakker met hevige hoofdpijn. Ik had in de gaten dat het niet goed zat en heb meteen mijn moeder gebeld. Zij is thuis gekomen van haar werk en belde direct de huisarts. Toen de huisarts mij zag heeft ze geen moment getwijfeld en een ambulance laten komen. Uiteindelijk 8 weken in het ziekenhuis gelegen en een hersenoperatie gehad. Omdat ik zo snel heb gehandeld, heb ik nu geen restverschijnselen meer. Mensen vragen mij nu nog vaak hoe ik voelde dat het niet goed zat, maar dat is niet uit te leggen als je het niet zelf meemaakt. Net als Tine hierboven zegt: Twijfel geen moment als je zelf doorhebt dat er iets goed mis is, altijd meteen bellen!
Tine
4 juni 2013Hoi! Toen ik 20 was krijg ik in de nacht een hersenbloeding. Hevige hoofdpijn, gevoel alsof er iets in je hoofd barst en braken. Huisarts gebeld, die zeiden neem 2 paracetamol het is waarschijnlijk spanningshoofdpijn. Die 2 paracetamol bleven natuurlijk niet binnen. Na een uur naar de huisartsenpost gegaan. Daar allerlei prikjes gekregen, niks hielp was nog steeds aan het braken. Ook daar werd ik aan me lot overgelaten. Ze zeiden je kunt of naar huis of zelf naar de eerste hulp gaan. Dit laatste heb ik toen gedaan. Na ook aandringen daar maakten ze een CT-scan en ja hoor een hevige hersenbloeding. Ik was zelf helemaal bij bewustzijn en had geen verlies in zicht of gevoelsverlies. Hetgeen wat toen bij mij de doorslag heeft gegeven is dat ik ook hevige pijn had als ik mijn knieën naar gezicht trok en me rug bol maakte, dit had bij spanningshoofdpijn geen pijn moeten doen. Ik wil dus zeggen, als je zelf echt het gevoel hebt dat er iets mis is aan de hand van de bovengenoemde symptomen, dring er dan bij de medische diensten ook op door! En een hersenbloeding voelt echt als een ‘popje’ in je hoofd.
Paul
4 juni 2013Beste Tine, Wat ontzettend naar om te horen zeg! Wel erg goed van je dat je deze reactie achterlaat. Hier hebben mensen echt wat aan. Het jammere van websites is vaak dat er alleen reacties worden achtergelaten door mensen die op zoek zijn naar hulp. En dus een oorzaak of oplossing zoeken voor hun problemen. Het is juist heel fijn als mensen ook een reactie achterlaten wanneer ze een achterliggende oorzaak hebben ontdekt of een oplossing hebben gevonden. Als iedereen dat zou doen, zouden er heel veel mensen geholpen zijn! Groeten, Paul
Judith
14 december 2013Ik zit nog in twijfel; heb erge, bonkende hoofdpijn bij het opstaan.
Christine
16 januari 2013Ik heb een paar keer een hersenbloeding gehad ik had alle symptomen en heb die nog. Nu zit ik met knallende koppijn, ik loop telkens de verkeerde kant op, mijn gezicht hangt, tintelingen links in het lichaam, vergeetachtigheid, slecht zicht, bloedneuzen, bloed in mond ach echt ik heb ze allemaal en het is begonnen in mijn oude huis. Ik viel om en lag languit in de gang ik kroop naar de telefoon en belde 112 maar die kwamen niet tot drie keer toe zelfs door mijn huisartsen werd ik niet geholpen en lieten mij aan mijn lot over. Nu heb ik er weer last van en gelukkig moet ik vandaag naar het ziekenhuis voor de uitslag van mijn bloed wat getest is op toxine. Ja gifstoffen door een riool lekkage afkomstig uit mijn oude huis wat ik twee jaar heb ingeademd en de verhuurder doet alsof hun neus bloed. Ik heb nu geen vertrouwen meer in huisartsen, 112 zit er ook voor jan met de pet ook daar heb ik geen vertrouwen meer in enz, enz en dat al is mogelijk in 2013. En dan mag ik niet zeggen dat ik me voel als een nummer, ik ben het er helemaal zat mee hoe ik behandeld ben, ik heb nu alleen nog vertrouwen in mijn specialist.
Judith
14 december 2013Oh, wat erg dat niemand wil luisteren! Hopelijk komt het goed!
jan
14 december 2012Hallo ik heb sinds een jaar tintelingen in mijn beide voeten, problemen met waterlaten en evenwichtsproblemen nu na verschillende onderzoeken is er eindelijk uitgekomen dat ik in het verleden meerdere kleine bloedingen in mijn kleine hersenen heb gehad en krijg nu bloedverdunners. Is er iemand met dezelfde ervaring, zo ja wil ik graag weten of deze klachten minder zijn geworden.
maryan
8 juni 2012Dit is echt erg. Ik denk dat ik een beroerte heb. Ik ben 18 jaar em heb veel last van vergeetachtigheid, taal-achterstand, vaak plotseling erge hoofdpijn, tintelingen op mijn been of ARM. Ik moet snel een afspraak maken bij de ziekenhuis. Ben ik eigenlijk niet te jong om een beroerte te hebben? Ik vindt het echt eng!
Judith
14 december 2013Als jij te jong bent, dan ben ik ook te jong. Ik hoop het, want dan hoef ik me geen zorgen meer te maken.
wielandt
6 juni 2011Ik had plots een pijnloze zwelling aan mijn linkerkaak aan het kaakgewricht bij het kauwen die daarna plots weer verdween totdat ik weer ging eten. Naar de dokter geweest en apranax gekregen… Hij zei dat het artritis is wat ik moeilijk kon geloven ,zo ineens dan.raar.Na enkele dagen had ik dat niet meer maar nu heb ik een voze kaak en tandpijn op plaatsen waar er geen meer staan.Zou dat met een kleine hersenbloeding iets te maken hebben? Vele groeten, Walter Wielandt
hanan
15 mei 2011Een hersenbloeding is echt erg man
Ingrid de Swart
8 maart 2011Hoe komt een dokter erachter dat je waarschijnlijk al eerder een kleine hersenbloeding hebt gehad. Is daar een test voor. Heb heel af en toe slecht zicht en zie dan zinnen maar half. Dat is dan in combinatie met lichtkringen om de ogen(Zo’n cirkel als je een steen in het water gooit). 2 jaar geleden had ik dat maar kon toen bijna niet uit m’n woorden komen. Wat ik dacht kon ik niet zeggen. Dat duurde ongeveer 1,5 uur. De huisarts vermoede dat het ging om migraine (achter de ogen). Erge hoofdpijn had ik toen niet. Ik twijfel nog steeds en ben toch een beetje bang. Mijn leeftijd is 53 jaar. Het laatste half jaar kan ik moeilijk op namen komen of bepaalde woorden. Heel raar.
maron
22 mei 2013Geen zorgen maken. Wat je huisarts zegt is correct. Zelf heb ik dit al bijna 30 jaar, alleen in de tijd dat het bij mij voor het eerst voorkwam zat elke arts mij aan te kijken of hij water zag branden. Niemand wist wat het was. Na verloop van tijd is er door onderzoek meer aan het licht gekomen en blijkt het echt samenhang te hebben met migraine, ook al hoeft er geen hoofdpijn op te volgen.