Waar kunnen kinderen & jongeren anoniem terecht met medische vragen of problemen?

Uitgaande van de vele reacties die worden achtergelaten op Gezondr, is er onder kinderen en jongeren behoefte aan anoniem medisch advies, zonder medeweten van ouders; soms zelfs zonder bezoek aan een arts. Maar kun je als kind überhaupt zomaar naar een dokter? Óf is daarvoor altijd toestemming van je ouders nodig? En waar kan een kind anoniem terecht met lastige, private of ‘gênante’ medische vraagstukken. Hierbij de nodige uitleg…

Rechten & plichten

Kinderen en jongeren vragen regelmatig wat ze kunnen doen als ze zich zorgen maken over mogelijkerwijs medisch gerelateerde eigenaardigheden, maar hier niet met hun huisarts over durven te praten. Of als zij behoefte hebben aan een doktersrecept, medisch onderzoek, medische behandeling of medisch-esthetische ingreep door een arts, maar dit niet met hun ouders durven te delen… Dit kan lastige situaties opleveren, want zowel kinderen als ouders als artsen oefenen bepaalde rechten uit en hebben bepaalde plichten jegens elkaar. Enkele voorbeelden hiervan zijn:

• Patiëntenrechten, zowel van ouders als kinderen
• Gezag van ouders/verzorgers/gezaghebbenden over kind
• Zwijgplicht van artsen jegens patiënt
• Informatieplicht van arts jegens patiënt en ouder
• Identificatieplicht van patiënten
• Etc. etc. etc.

Je kunt je dan ook wellicht voorstellen dat de exacte situatie en omstandigheden (waaronder leeftijd) bepalend zijn voor eventueel recht op anonimiteit in zulke situaties…

Wie is verantwoordelijk voor een kind?

Kinderen worden (overigens terecht) steeds serieuzer genomen, ook binnen de gezondheidszorg. Ze worden bovendien steeds intensiever betrokken bij alle zaken die hen aangaan, zo ook als het aankomt op medische en medisch-esthetische vraagstukken.

Kinderen hebben net als volwassenen bepaalde patiëntenrechten. Een kind onder de 18 jaar is echter minderjarig en zodoende voor de wet en  niet zelfstandig. Omdat minderjarige kinderen handelingsonbevoegd zijn, staan ze onder gezag van hun ouders, verzorgers of wettelijke vertegenwoordigers. Deze rechtspersonen oefenen zodoende de rechten van het betreffende kind uit.

Daarnaast hebben ouders en vertegenwoordigers ook plichten; zo zijn zij verplicht hun kinderen te verzorgen en op te voeden. Zij moeten bovendien handelen in het belang van hun kind en rekening houden met wat een kind wil en kan.

Toestemming van ouders bij medisch ingrijpen

In principe heeft een minderjarige voor álle officiële handelingen toestemming nodig van een ouder, verzorger of vertegenwoordiger. Dit geldt bijvoorbeeld voor wisseling van school, inschrijving bij een vereniging, afsluiting van een abonnement etc. Bij handelingen die voor de leeftijd ‘normaal’ worden geacht, mag deze ouderlijke toestemming worden verondersteld. Een kind van 8 jaar bijvoorbeeld, mag zonder begeleiding van een ouder wél een doos drop kopen, maar géén televisie.

Binnen de gezondheidszorg gelden uitzonderingen op bovengenoemde wet- en regelgeving aangaande minderjarigheid, zelfstandigheid en handelingsbevoegdheid. De patiëntenrechten van kinderen en hun ouders zijn vastgelegd in de ‘Wet op Geneeskundige Behandelovereenkomst’ (WGBO). Je bent burgerlijk minderjarig tot en met je 17^e levensjaar en meerderjarig vanaf je 18^e. Medische minderjarigheid duurt daarentegen tot je 16^e en medische meerderjarigheid begint dus al bij je 16^e. (bron)

De wet WGBO onderscheidt 3 leeftijdsgroepen voor wat betreft medisch minderjarigen, namelijk:

• Kinderen tot 12 jaar
• Kinderen tussen de 12 en 16 jaar
• Jongeren vanaf 16 jaar

Voor iedere leeftijdscategorie geldt dus aparte wet- en regelgeving en daarmee verschillende rechten en regels waaraan men zich met houden…

Wie beslist: ouder of kind?

In principe zijn het de ouders die beslissen over de (medische) behandeling van kinderen onder de 12 jaar. Voor een medische handeling bij een kind vanaf 12 jaar is behalve de toestemming van de ouders óók toestemming van het kind zélf vereist. Vanaf de 16 jarige leeftijd mogen jongeren zelfstandig over geneeskundig onderzoek of geneeskundige behandeling beslissen, dus zónder toestemming van hun ouders en ondanks hun wettelijke minderjarigheid. Jongeren (16-plussers) hebben namelijk precies dezelfde patiëntenrechten als volwassenen.

Tussen de 12 en 16 moet zowel kind als ouder toestemming geven; als één van beide weigert, mag in beginsel géén behandeling plaatsvinden. Wanneer een kind tussen de 12 en 16 een behandeling expliciet weigert, kan niemand die afdwingen.

Medische, esthetisch, sociale & psychische vraagstukken

Ook al zijn ouders-verzorgers diepgaand betrokken bij de opvoeding en verzorging van een kind, dan nóg krijgen zij niet alles mee. Vooral intieme fysieke problemen worden nog weleens geheimgehouden. Een kind geneert zich bijvoorbeeld en durft niet over zijn/haar problemen te praten met ouders, verzorgers of artsen… Binnen die context kunnen zich onder meer de volgende vragen en probleemstellingen voordoen onder kinderen:

• Mag een kind zonder medeweten van diens ouders naar een dokter of heeft hij/zij altijd toestemming nodig?
• Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel omdat mijn ouders gaan scheiden, maar hen wil ik er niet mee lastigvallen…
• Ik ben te zwaar en voel me dik, maar durf hier met niemand over te praten…
• Kan ik als kind een klacht indienen over een behandeling of behandelaar?
• Ik zie scheel en wil daar iets aan doen, maar mijn ouders nemen me niet serieus…
• Ik heb pijn of jeuk op een intieme plek, maar hiermee durf ik niet naar mijn ouders of arts te stappen; wat nu?
• Kan ik als kind een moedervlek laten weghalen zonder dat aan mijn ouders te vragen?
• Kunnen mijn ouders weigeren om mij naar de dokter te laten gaan met mijn probleem? Dus wat als ik geen toestemming krijg?
• Ik ben minderjarig en bang dat ik zwanger ben; mijn ouders gaan kwaad zijn, dus wie kan mij helpen!?
• De dokter deed iets wat ik niet vond kunnen; wie kan ik daar een vraag over stellen?
• Ik ga niet goed om met eten; ik prop me stelselmatig vol en/of probeer af te vallen door middel van geforceerd braken, laxeren of uithongering…
• Vanaf welke leeftijd behandelt een dokter je zonder ouderlijke begeleiding?
• Mogen mijn ouders of verzorgers zomaar mijn medisch dossier inzien?
• Moeten mijn ouders per se bij de behandeling aanwezig zijn?
• Mijn menstruatiecyclus is zeer onregelmatig op gang gekomen; ik ben er erg onzeker over…
• Ik vind dat ik thuis slecht word behandeld, wat nu?

Indien een minderjarige een vraag niet wil, kan of durft voor te leggen aan diens ouders, kan dit in theorie problemen opleveren…

Kinderen die hulp zoeken…

Vaak wordt er in zulke gevallen online rondgestruind, dus op websites en forums; men gaat op zoek naar informatie, lotgenoten en hulp. Met een beetje geluk krijgt een kind waarheidsgetrouwe informatie en nuttige antwoorden, maar met een beetje pech wordt men (doorgaans onbedoeld) op het verkeerde been gezet en gaat dit ten koste van de lichamelijke, mentale en/of emotionele gesteldheid van een kind. Het is dan ook belangrijk dat kinderen met serieuze gezondheidsvraagstukken bij een deskundige en bevoegde partij terechtkomen. Afhankelijk van de soort vraagstelling of problematiek…

Maar waar kun je als kind anoniem terecht!?

Het is voor kinderen niet altijd even makkelijk om problemen bespreekbaar te maken met ouders, verzorgenden, vertegenwoordigers of artsen. Als je ook maar enigszins het idee hebt dat je met je ouders kunt praten, doe dat dan! Zij hebben het beste met je voor en zijn de aangewezen personen om je te helpen en ondersteunen en desgewenst deskundige hulp in te schakelen. Wil je toch graag anoniemere hulp, dus van een onbekende, dan zijn dit mogelijke plekken waar je terechtkunt:

1. De Kindertelefoon

Wil je gewoon een keer ergens over praten met iemand? Dan kun je bellen met de Kindertelefoon. Die is er speciaal voor jongens en meisjes tot 18 jaar en er zit altijd iemand met een luisterend oor. Je hoeft niet je naam te noemen als je belt.

Jaarlijks draaien meer dan honderdduizend jongens en meisjes dit nummer; chatten kan ook! Je kunt de Kindertelefoon raadplegen voor de meest uiteenlopende vragen en problemen. Zoek je anti-verveeltips? Wil je een verhaal of (nare) droom kwijt? Gewoon even lekker klagen? Of simpelweg chatten met een medewerker van de Kindertelefoon? Dat kan allemaal!

Het is óók mogelijk tijdens een telefoontje of chat iemand erbij te vragen die je wellicht verder kan helpen, bijvoorbeeld als je met een ernstig probleem zit. In dat geval moet je wel je naam vertellen. De Kindertelefoon is onderdeel van Jeugdzorg Nederland; het gratis telefoonnummer is: 0800 – 0432, zowel voor vaste als mobiele telefoons. (websites: www.jeugdzorgnederland.nl | www.kindertelefoon.nl)

2. Jouw zorgverzekering

Je zorgverzekeraar is de aangewezen persoon om je te vertellen waar je terechtkunt met een medisch vraagstuk. Je ouders betalen geen zorgpremie voor hun kinderen indien ze jonger zijn dan 18 jaar, maar je bent als kin wel meeverzekerd. Als kind of minderjarige jongere kun je dus evengoed bij een zorgverzekeraar terecht voor informatie omtrent medische zorg, behandeling, onderzoek en medicatie. Op jouw zorgpas en de zorgpas van je ouders staat de naam van je zorgverzekeraar vermeld.

3. Bureau Jeugdzorg (BJZ)

Kinderen hebben rechten! Bureau Jeugdzorg beschermt en houdt toezicht. Ze helpen kinderen en jongeren tot 18 jaar bij het opgroeien (en ouders bij het opvoeden) en verwijzen kinderen en jongeren door naar de aangewezen zorgverleners. Zit je als kind ergens mee en wil je erover praten, dan is Bureau Jeugdzorg de aangewezen instantie. Misschien over een probleem thuis, op school of op je werk. Je bent echt niet de enige die ergens mee zit! Bij Bureau Jeugdzorg vind je mensen die naar je luisteren en je helpen een oplossing te vinden. De hulp kost niks en ze vertellen het ook niet zomaar door aan je ouders. Kijk hier voor hoofdlocaties per Nederlandse regio.

Je kunt Bureau Jeugdzorg bellen als ruzies thuis uit de hand lopen… Als je je zomaar somber of opgefokt voelt… Als je wordt gepest… Als je iets ergs hebt meegemaakt, bijvoorbeeld met geweld of seks… Als je iets hebt gedaan waardoor je met de politie te maken krijgt… Of als je vragen hebt over je lichamelijke of emotionele gesteldheid. (website: www.bureaujeugdzorg.info)

Bureau Jeugdzorg is lid van Jeugdzorg Nederland en dient o.a. als lijfelijk loket, een locatie waar je persoonlijk terechtkunt. 

4. Advies- en Meldpunt Huiselijk geweld en Kindermishandeling Veilig Thuis

Is jouw vraag gerelateerd aan lichamelijke, psychische of emotionele kindermishandeling (geweld, misbruik en/of verwaarlozing), neem dan contact op met ‘Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (Veilig Thuis)’, waarvan de Raad voor de Kinderbescherming deel uitmaakt. Dit geldt ook voor seksueel misbruik, waaronder ontucht en incest. Een maatschappelijk werker of vertrouwensarts zal je verder helpen en onderzoek instellen naar de aard en ernst van de situatie. Je kunt Veilig Thuis bereiken via telefoonnummer 0800-2000 (website: www.vooreenveiligthuis.nl)

Veilig Thuis is samen met de Wet op de Jeugdzorg deel van eerder genoemd ‘Bureau Jeugdzorg’.

5. Rijksoverheid

Zit je met een probleem en heb je geen idee waar je terechtkunt? Dan kan de Nederlandse Rijksoverheid wellicht uitkomst bieden. Dit is overigens géén informatielijn voor medisch advies, maar een samenwerkingsverband van 11 ministeries, waaronder het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Zij kunnen je wellicht toelichting geven op wetten, regels en rechten en vertellen bij welke instantie je terechtkunt met jouw vraagstuk. Telefoonnummer: 1400.
Andere handige sites en links voor kinderen zijn onder meer:

• Jongeren Informatie Punt (JIP): informatievoorziening voor jongeren van 12 t/m 25 jaar door gecertificeerde JIMMY’s (Jongeren Informatie Medewerkers). Zie ook: JIPsite.nl.
• De Kinderombudsman: onafhankelijke partij die de rechten van kinderen en jongeren beschermt, en controleert of de kinderrechten in Nederland worden nageleefd door de overheid.
• Stichting Anorexia & Boulimia Nervosa: vertrouwelijke informatie & advisering omtrent eetstoornissen, óók onder kinderen en jongeren.
• SOA Infolijn: vertrouwelijke informatie & advisering omtrent seksueel overdraagbare aandoeningen en geslachtsziekten.
• Kinder- en jongerenrechtswinkel (KJRW): vrijblijvend juridisch advies voor minderjarigen, zowel kinderen als jongeren.
• DefenceForChildren: organisatie die opkomt voor de rechten van kinderen.
• Kinderrechten.nl: website over ‘De Rechten van het Kind’.
• DitIsJeugdzorg.nl: ervaringen & verhalen van lotgenoten binnen de jeugdzorg.
• Kindermishandeling.info (Expertisecentrum Kindermishandeling informeert over preventie, signalering en hulpverlening aangaande kindermishandeling).
• Meldpunt Consument en de Zorg: patiëntenfederatie NPCF (Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie) helpt je de weg te vinden in het woud van regels. Ze verwijzen je indien nodig door naar de juiste organisatie.
• Kinderbescherming.nl (de website van de Raad voor de Kinderbescherming).

Een situatie kan plotseling uit de hand lopen, waardoor paniek ontstaat en er vandaag nog iets moet gebeuren. Doet zich een situatie voor waarin snel of per direct hulp nodig is of ben je in gevaar? Aarzel dan niet en bel de politie op telefoonnummer 112. Is er geen acuut gevaar, maar gaan de problemen niet over? Bel dan naar bovengenoemde Kindertelefoon (0800 – 0432) of naar Jeugdbescherming Nederland voor advies, ondersteuning, begeleiding of bescherming (0900 – 2003004).

Achtergrondinformatie voor kind & ouder

Hierbij nog de nodige algemene informatie over rechten van kinderen en hun ouders omtrent medische vraagstukken (bron)…

A. Kind wil wél behandeling, ouders weigeren

Wanneer een kind een bepaalde behandeling of ingreep wenst, maar de ouders het er niet mee eens zijn, dan kan desbetreffende behandeling in principe niet doorgaan. Indien de hulpverlener de behandeling kan uitstellen, zonder daarmee schade te berokkenen aan het kind, dan verdient uitstel doorgaans de voorkeur. Men zal dan wachten totdat het kind zelfstandig mag beslissen en niet langer toestemming nodig heeft van de ouders.

Als ouders tégen het behandelen van (hoofdzakelijk) esthetische problemen zijn, zoals moedervlekken, pigmentvlekken, acne, scheelzien etc. dan zal hiermee veelal worden gewacht tot het 16^e levensjaar. Wil het kind de behandeling per se doorzetten, dan kán een hulpverlener besluiten om tóch de wens van het kind te volgen. De arts zal zich altijd moeten afvragen in hoeverre behandeling direct noodzakelijk is.

Indien een behandeling plaatsvindt waarvoor de ouders geen toestemming hebben gegeven, moeten zij toch opdraaien voor de kosten ervan; ouders hebben namelijk altijd de verplichting de kosten te dragen voor de verzorging en opvoeding van hun kind.

B. Recht op informatie van kind & ouder

Zowel kinderen als ouders hebben wettelijk gezien recht op informatie. Dat betekent allereerst dat een kind duidelijke uitleg krijgt op een voor hem/haar begrijpelijke manier, zodat hij/zij weet wat hem/haar te wachten staat en hij/zij optimaal kan meewerken aan de behandeling. Een hulpverlener dient informatie dus zodanig te verschaffen dat dit door het betreffende kind kan worden begrepen.

Ook ouders krijgen volledige informatie; op basis daarvan kunnen zij beslissen over de behandeling van hun kind. Ouders mogen te allen tijde het medisch dossier inzien van hun minderjarige kind en kunnen zelfs een kopie aanvragen van dat dossier. Meestal zal inzage plaatsvinden tezamen met de hulpverlener; deze kan namelijk uitleg geven en inzicht verschaffen. Een jongere (16+) heeft recht op volledige informatie; de ouders krijgen die informatie niet meer, tenzij de jongere daar uitdrukkelijk toestemming voor geeft.

Indien inzage van het medisch dossier van een kind door een ouder niet in het belang van het kind wordt geacht (of zelfs in strijd met dit belang), mag een hulpverlener ouderlijke inzage weigeren. Dit komt overigens zelden voor; een ouder kan bovendien een klacht indienen om alsnog inzage af te dwingen. Zonder toestemming van een gezaghebbende mag een kind onder de 12 zijn/haar medisch dossier overigens niet inzien.

Tot slot kan een kind bezwaar maken tegen inzage van diens medisch dossier door zijn/haar ouders. Indien de arts het kind in staat acht hierover te beslissen, zal hij de ouders géén inzage verlenen.

C. Aanwezigheid bij behandeling

Ouders behartigen de belangen van hun kind en hebben zodoende het recht om aanwezig te zijn bij de medische of medisch-esthetische behandeling van hun kind. Ouders zijn echter niet verplicht om mee te gaan; zo kan een kind van 11 met een beugel doorgaans best alleen naar de orthodontist om de hoek. In veel gevallen zal de aanwezigheid van ouders het kind geruststellen en positief uitpakken. In sommige situaties kan het voor een kind prettig zijn om alleen met een hulpverlener te praten, vooral als het aankomt op intieme en privacygevoelige zaken.

Vanaf de 16-jarige leeftijd kunnen ouders geen nabijheid of bezoek afdwingen. Als een jongere dit op prijs stelt, mogen ouders uiteraard bij behandelingen aanwezig zijn, maar een jongere kan dit ook weigeren.

D. Belang van het kind staat altijd voorop

Het belang van een kind staat altijd voorop. Hulpverleners zullen dan ook altijd willen weten wat een kind zélf vindt van een bepaalde behandeling of ingreep. Indien een hulpverlener meent dat het besluit van een ouder tegen het belang van hen kind indruist, hoeft hij een behandeling niet uit te voeren.

Indien een 12- tot 16-jarige die volgens de hulpverlener de gevolgen van zijn/haar beslissing kan overzien een behandeling niet accepteert, kan niemand deze behandeling afdwingen, óók de ouders niet. Indien de behandeling noodzakelijk is, zal de hulpverlener met het kind overleggen en naar een oplossing zoeken die wél door het kind wordt geaccepteerd.

De hulpverlener kan de ouders duidelijk informeren om hen op andere gedachten te brengen. Lukt dit niet, en komt het kind hierdoor in gevaar, dan kan de behandelaar ervoor kiezen om een maatregel van de kinderbescherming aan te vragen, waardoor de ouders tijdelijk beperkt worden in hun ouderlijk gezag.

in acute (nood)situaties –dus indien er direct moet worden ingegrepen om nadelige gevolgen voor het kind te voorkomen– mag een hulpverlener handelen zónder toestemming van de ouders, maar er zijn uitzonderingen, zoals bij inentingen en bloedtransfusies.

E. Uitzonderlijke weigering door kind onder de 12

In beginsel mag een kind onder de 12 een behandeling die de ouders en de hulpverlener noodzakelijk achten niet weigeren. Als een behandelaar er echter van overtuigd is dat het kind voor zichzelf kan beslissen mag hij/zij bij uitzondering de weigering van een kind volgen; dit komt bijvoorbeeld nog weleens voor wanneer een kind al geruime tijd ernstig ziek is en zodoende goed kan overzien hoe belastend een specifieke behandeling kan zijn.

F. Kind wil wél, ouders mogen niks weten

Als een kind niet wil dat zijn/haar ouders worden geïnformeerd over een consult, behandeling of ingreep, kunnen zij hier logischerwijs ook geen toestemming voor geven. De hulpverlener in kwestie zal het kind eerst proberen te overtuigen om de ouders alsnog bij de situatie te betrekken. Lukt dit niet, dan is het aan de arts om in te schatten hoe goed het kind voor zichzelf kan beslissen.

Indien een ouder niet geïnformeerd mag worden, kan deze ook geen rekening krijgen. Het kind zal de betaling dus zélf moeten regelen, bijvoorbeeld via diens ziektekostenverzekering. Indien dit niet mogelijk blijkt, zal het kind zélf voor de kosten moeten opdraaien; direct of middels een afbetalingsregeling die met de arts wordt getroffen.

G. Gescheiden of overleden ouders

Niet elk kind leeft samen met beide ouders; het gezag over het kind is desalniettemin altijd geregeld en toegewezen aan één of beide ouders of aan een gezaghebbend voogd. Over belangrijke gebeurtenissen aangaande het kind (zoals een medische behandeling) dient normaliter áltijd overleg te worden gepleegd tussen beide ouders, zelfs als er geen sprake is van gedeeld gezag en één van beide ouders het volledige gezag uitoefent.

H. Financiën: geldelijke afhandeling & zorgkosten

Een jongere (16+) maakt zelf afspraken met een hulpverlener over een medische behandeling en is zodoende ook zélf verantwoordelijk voor de financiële gevolgen hiervan. Dit hoeft geen probleem te zijn, omdat de ziektekostenverzekering veelal de kosten dekt, maar soms is een eigen bijdrage verschuldigd of is een behandeling niet (of niet volledig) verzekerd. In zo’n geval spreekt de ziektekostenverzekeraar allereerst de jongere zélf aan. Kan de jongere niet betalen, dan zijn de ouders verplicht de rekening te voldoen; hun financiële zorgplicht en opvoedplicht blijft namelijk bestaan totdat een kind 18 jaar is. (bron)

I. Verregaande complicaties binnen gezinssituatie

Indien ouders of verzorgers niet goed voor hun kind zorgen, kan een maatregel van de kinderbescherming worden opgelegd. De rechter kan het gezag van een ouder of verzorger beperken of volledig ontnemen. De rechter zal in zo’n geval een derde belasten met het gezag: een zogenoemd voogd.

Vraag in geval van (verdenking van) kindermishandeling, psychisch/emotioneel misbruik of incest om hulp of raad bij ‘Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK)’, waarvan de Raad voor de Kinderbescherming deel uitmaakt, of bij Bureau Jeugdzorg of de zedenpolitie.

Er zijn uitzonderingen op nagenoeg iedere regel zoals in geval van noodzaak, geestesziekte, verstandelijke beperking, medische dwang, overmacht en meerderjarige wilsonbekwaamheid maar dit zijn zogezegd uitzonderingssituaties binnen het medisch recht.

Tot slot

Kinderen tot 12 jaar mogen NIET zelf beslissen over medisch handelen; dat doen hun ouders voor hen. Tót 12 jaar is het kind binnen de gezondheidszorg dus afhankelijk van de ouders en de hulpverleners. Vanaf de 16 mogen kinderen zelfstandig beslissen over medisch ingrijpen. In het kort ziet het onderscheid er als volgt uit:

• Kinderen jonger dan 12 jaar mogen niet voor zichzelf beslissen over een medisch onderzoek of doktersbehandeling. Dat doen hun ouders of verzorgers voor hen. De arts moet jonge kinderen op hun eigen niveau vertellen wat er met hen gaat gebeuren.
• Kinderen tussen de 12 en 16 beslissen samen met hun ouders over een geneeskundig onderzoek of medische behandeling. Op deze leeftijd kunnen kinderen hun eigen situatie doorgaans goed overzien. Hun mening gaat vaak bóven de mening van hun ouders.
• Jongeren van 16 jaar en ouder mogen helemaal zélf beslissen over onderzoeken of medische behandelingen die zij ondergaan. Ouders zijn tot de 18 jaar nog wel financieel verantwoordelijk. (bron)

Omdat een behandeling extreem ingrijpend kan zijn voor kinderen, is het van cruciaal belang dat ouders en hulpverlener het kind zo veel mogelijk betrekken bij iedere stap, ongeacht de leeftijd. Bovengenoemde patiëntenrechten voor kinderen gelden overigens niet alleen in relatie tot artsen en ziekenhuizen, maar ook ten aanzien van consultatiebureau, fysiotherapeut, tandarts, logopedist etc.

Heb je vragen over instanties, hulplijnen of informatiepunten waar je als kind of jongere terechtkunt met medische vragen of problemen? Laat hieronder een berichtje achter!