Een woedeaanval, woedeaanval of driftbui is geenszins constructief. Sterker nog: als je onnodig, ongecontroleerd en overdreven boos wordt, jaag je mensen tegen je in het harnas. Op een gegeven moment gaan relaties onder je woedeaanvallen lijden… En hoe bozer je wordt, des te moeilijker het is om de dingen achteraf recht te zetten. Hieronder vind je daarom 4 tips om driftbuien en woedeaanvallen te voorkomen…
1. Achterhaal de oorzaak van jouw woedeaanvallen
Als je achteraf terugkijkt op een tomeloze driftbui of woedeaanval, dan is deze doorgaans lastig te verklaren. Als je eenmaal bent afgekoeld, kun je de exacte oorzaak/trigger van de woede-uitbarsting waarschijnlijk niet eens meer benoemen. Toch is het belangrijk om de reden van een woedeaanval te achterhalen.
Vraag jezelf eens af op wie je het vaakst boos wordt en onder welke omstandigheden je doorgaans boos wordt… Ben je eigenlijk oververmoeid of extreem gestrest in plaats van boos? Reageer je je eigen problemen af op een ander? Ben je onzeker? Heb je nooit geleerd om constructief en gedoceerd emoties te uiten? Wellicht vind je op deze manier de achterliggende reden van je driftbuien en woedeaanvallen en kun je deze relatief makkelijk verhelpen.
2. Tel tot 10 als je opgekropte woede voelt opborrelen
Het is wellicht een enorm cliché, maar tot 10 tellen werkt echt. Als je een driftbui of woedeaanval voelt aankomen, loop dan even naar de hal en tel rustig (hardop of in jezelf) tot 10. Je zult merken dat de ergste agitatie en woede verdwijnt.
De scherpe randjes zijn eraf; de rode waas voor je ogen is verdwenen; je kunt weer reëel nadenken. Als je tot 10 telt, kun je de potentiële gevolgen van je driftige gedrag weer overzien. Je kunt jezelf intomen en je zelfbeheersing terugvinden, nog voordat je onnodige en ongewenste schade aanricht met een golf van woede.
3. Woedeaanval voorkomen: krop je emoties nooit op
Het klinkt tegenstrijdig, maar je moet regelmatig je emoties tonen. Overdreven en ongecontroleerde boosheid wordt namelijk vaak veroorzaakt door een spreekwoordelijke “druppel die de emmer doet overlopen”. Als je regelmatig wat uit de emmer schept, raakt deze nooit overvol.
Dit betekent dat je beter direct tegen een ander kunt zeggen hoe je je voelt en wat je van de dingen denkt en vindt. Laat het direct merken als je het ergens niet mee eens bent. Zeg het eerlijk als iemand je beledigt of kwetst. En laat bijtijds van je horen als je kwaad of verdrietig bent. Kortom: als je continu, gecontroleerd en gedoceerd je oprechte emoties toont, loop je veel minder kans om een oncontroleerbare woedeaanval te krijgen.
4. Denk vooruit ter voorkoming van ongecontroleerde driftbuien
Hoewel een woedeaanval op het moment zelf voelt als een enorme ontlading of zelfs opluchting, is deze woede-uitbarsting op de langere termijn en achteraf gezien totaal zinloos. Doordat je overdreven boos wordt, kwets je anderen en zul je het naderhand op de een of andere manier goed moeten maken. Als je vaak last hebt van woedeaanvallen, zullen anderen bovendien steeds minder geneigd zijn om je te vergeven.
Probeer daarom eens stil te staan bij de gevolgen van je driftbuien en woedeaanvallen, zelfs al ben je nog zo overtuigd van je eigen gelijk. Met woede bereik je namelijk niks. Je kunt veel beter op een rustige manier een meningsverschil uitpraten, zelfs als je je enorm gekwetst en beledigd voelt. Vooruit denken tijdens een woede-aanval valt niet mee, maar je kunt altijd een zekere mate van controle uitoefenen over jezelf.
Kun jij in tomeloze woede uitbarsten als je het idee hebt dat jou onrecht wordt aangedaan? Of ben je geen held in het beheerst, gecontroleerd en gedoceerd uiten van jouw emoties en driften? Laat hieronder weten hoe jouw relaties worden beïnvloed door driftbuien en woede-uitbarstingen!
52 Reacties
Goedemiddag, Ik heb last van woedeaanvallen. Vaak word ik eventjes boos om iets stoms en normaal gaat dit snel over. Maar door bepaalde reacties van mijn man wordt het tegenwoordig steeds erger. De aanvallen gebeuren wanneer ik het gevoel heb dat er mij onrecht wordt aangedaan. Als mijn man dan zegt dat ik moet kalmeren, of hij verdedigd de “tegenpartij” dan voel ik me onbegrepen of voel ik me veroordeeld in plaats van te worden geholpen. Heeft iemand hier ervaring mee of goede tips die kunnen helpen? Ik denk zelfs nu aan scheiden voor mijn en zijn eigen bestwil want ik ben de conflicten heel heel moe.
Hallo, ik heb vaak woede-uitbarstingen als ik het idee heb dat ik niet wordt gehoord of als ik iets goeds denkt te doen wat juist verkeerd afloopt, heb er een jaar voor bij het GGZ gelopen omdat het een keer uitliep op een handgemeen waarvoor ik ook in de cel heb gezeten omdat ik het interieur ging verbouwen, maand later nog een x gebeurd waardoor ik mijn vrouw en dochter een maand niet mocht zien. Sindsdien is het er niet beter op geworden. Relatie is over en ik hou nog vreselijk veel van haar maar zij wilt me niet meer zoals ik nu ben, maar ik haar wel en wil graag hulp…
Ik word vaak boos om de kleinste dingen bv. Als me vriendin zicht vergist met vertellen wat ze om 2 uur heb gedaan maar ik weet dat het 3 uur was.of als ik een stomme reclame geval zie ken ik wel met de afstandsbediening smijten en ze uitschelden van ben je d’r weer. in de winkel als ik dame boodschappen doe en ik vraag zal ik T mandje dragen reageert mijn vriendin met ik heb geen polio ken ik ook liep van worden zitten we te vaak op elkaars lip of moet ik wat rustiger aan doen?
Hallo, Ik weet niet precies wat het is, maar als ik erg boos ben op een persoon dan pijnig ik mezelf door keihard tegen de muur te stompen. Ook al is mijn hand gekneusd ik sla daarna gewoon weer tegen de muur. Kan ik me hiermee verwonden bijvoorbeeld iets breken. Ik kan er niet mee stoppen krijg ineens een aanval en dan ga ik slaan.
Ja, als je maar hard genoeg slaat tegen een harde muur kun je zeker botjes in je hand en vingers breken… :(
Ben afgelopen week al naar het ziekenhuis geweest maar is gekneusd. Nu paar dagen later weer veel woede aanvallen en hard tegen de muur geslagen. Nu ook mijn vingers dik en pijnlijk. Ik kan mijn boosheid niet remmen.
Misschien dat het geen verkeerd idee is om eens te gaan praten met iemand van een ‘Instituut voor Maatschappelijk Welzijn’ (voormalig maatschappelijk werk) of een ‘Centrum Jeugd en Gezin’… Of allereerst eens met je huisarts erover te praten; misschien verwijst hij/zij je wel door naar een kundig psycholoog of psychotherapeut… Al met al lijkt het me goed om professionele hulp in te schakelen om je woede-uitbarstingen onder controle te krijgen.
Een goedkope metalen prullebak is een goeie manier van afreageren zonder al teveel spijt.
Jow man als ik jou was zal ik echt een boksbal kopen of zo dat je niet je handen kapot slaat. En nee dit is echt niet normaal of zo ga inderdaad met iemand praten om te beginnen maar eens met je huisarts die zal je wel doorverwijzen.
Hoi, Ik heb nu 3 keer een woede uitbarsting gehad en de laatste keer heb ik de gitaar van mijn man stukgeslagen. het ergste van alles is dat mijn kinderen van 14 en 15 op bed lagen en alles hebben meegekregen. zelf ben ik opgegroeid met een vader die een kwade dronk had en zijn handen regelmatig losliet op mijn moeder. Ik zou toch beter moeten weten. door mijn jeugd heb ik best moeite mijn gevoelens te uiten of te zeggen wat ik wil, maar begin het te leren. Als dan mijn man in een ruzie of een woordenwisseling mij niet snapt en mij vervolgens doodzwijgt of geen zin heeft om te praten, wordt het dus zwart voor mijn ogen. Wat ik zo raar vind is dat ik het nu pas heb die woede en vroeger niet.
Woedeaanvallen gebeuren uitsluitend als ik alleen ben… Ik woon alleen en heb geen relatie. Net de filters van de afzuigkap vervangen onder luid geschreeuw, gevloek en stampvoetend. Het ging gewoon niet even makkelijk. Het tweede filter bijna kapot geslagen op de tafel, GSM weggesmeten, omdat er een bericht binnen kwam, terwijl ik zo moeizaam bezig was. Als het dan allemaal toch is gelukt zonder de filters kapot te maken, weg te smijten dwars door de ramen of de afzuigkap van de muur te rukken, besef ik weer eens hoe zinloos dit allemaal weer was. Het kost veel energie, je krijgt er koppijn van en een zere strot. En na afloop zit ik te janken, omdat ik het weer heb laten gebeuren. En toch gebeurt het me steeds weer. Ik slik sinds een halfjaar bètablokkers, die woedeaanvallen zouden indammen, niet dat ik ze daarvoor gekregen heb. Maar zou een prettige bijwerking zijn. Niet dus. Het lijkt eerder erger te worden, vaker voor te komen dan daarvoor. Psycholoog? Eerdere ervaringen met een ander probleem waren niet zo positief: “hoe en waar zit je er over 10 jaar voor?” Weet ik veel! En dat boeit me NU ook helemaal niet. Om gauw de plek des onheils te verlaten om tot rust te komen zit er niet in. Het is echt een ontploffing, een explosie, die niet zich niet langzaam opbouwt. Ik baal er van als een stekker na afloop en ben blij, dat mijn kat niet door mij op zo’n moment gemolesteerd wordt. Die blijft rustig liggen… en komt even bij me als de rust weer terug is. Lief beest… jammer dat haar vrouwtje zo’n vat explosieven is…
Hallo, Ik heb een vriend die last heeft van woedeaanvallen en word pissig om de kleinste dingen. Dit omdat hij simpelweg gewoon niet streng is opgevoed en zijn ouders altijd toegaven aan wat hij wil. Het is te vergelijken met een klein kind. Hij had de woedeaanvallen al vanaf kinds af aan en zijn ouders wisten er niet mee om te gaan. Nu op latere leeftijd word hij boos als hij gewoon zijn zin niet krijgt of als dingen niet gaan op zijn manier. Of bijvoorbeeld wat laatst gebeurde, zijn laptop het niet meer deed omdat zijn harde schijf was gecrasht. Was hij er toe in staat om gewoon zijn laptop uit het raam te gooien en boos te worden op alles en iedereen. Het is ontzettend kinderachtig maar ergens ook wel zielig en wil hem graag helpen. Dat hij leert om zijn woede te beheersen en dingen te kunnen accepteren ook al gaat het niet op zijn manier. Ook kan hij heel erg slecht tegen teleurstellingen en geniet hij te weinig van het leven. Verder ziet hij de wereld somber in en hoop hier verandering in te kunnen brengen.. :(
Beste Onyx , Ik zit precies in dezelfde situatie . Weet ook niet goed hoe hiermee om te gaan. Als hij boos wordt om iets, klap ik dicht uit angst dat hij mijn dochter of mij iets gaat aandoen. Ondertussen is mijn dochter 20 jaar en reageert sinds kort ook keihart terug, maar dat maakt mij helemaal bang dat hij door t lint zou gaan. Ik neem al 20 jaar bètablokkers alleen om zijn woedeaanvallen, want dan gaat mijne bloeddruk de hoogte in, alleen al van de schrik. Ik weet eigenlijk niet hoe ik dit al 20 jaar volhoud. Ik reageer alleen om te zeggen dat wij niet alleen zijn , er zullen er zeker nog in onze situatie zitten die er niet over praten. Ik heb het ook jaren voor mijn eigen gehouden. Want als mijne man buiten komt is dat een hele andere man als wij kennen . Thuis heeft die soms ook wel goeie momenten maar die zijn zeldzaam. Mijne man zijn moeder werd ziek toen hij 10 jaar was. Op zijn 18 is zijn moeder overleden. Dus een echte goeie jeugd heeft die niet gekend. Wat u zegt van word boos als hij zijn zin niet krijgt is hier precies t zelfde. Op aanraden van mijn huisdokter moest ik alles opschrijven, ik kan u verzekeren dat is al een bestseller. Hoop op de dag dat het zal verbeteren. :-)
Dit klinkt enorm als narcistisch gedrag. Hebben jullie je weleens verdiept in ‘alledaags’ narcistische gedragskenmerken of in de klinische (en veeleer ‘kwaadaardige) variant genaamd ‘narcistische persoonlijkheidsstoornis’ (NPS)? Zie desgewenst ook deze 3 artikels over narcisme en de honderden verhalen van ervaringsdeskundigen daaronder:
Heel veel sterkte toegewenst!
Hallo, Hebben jullie ook tips wat je wel en niet moet doen als je partner een woede aanval heeft en je beschuldigd van de ergste dingen. Ik reageer altijd uit emotie op de vreselijke dingen. Maar het schijnt beter te zijn om je af te sluiten want hij meent het niet maar ik ben dan de schiet paal. Het is een kunst om er niet aan onder door te gaan.
Tot 10 tellen, psychologen bezoeken, naar buiten gaan, bespreekbaar maken… alles heb ik geprobeerd. Maar toch komt er steeds weer dat moment dat de stop eruit gaat en ik een woedeaanval krijg. Ik kan een ander niet de schuld geven, maar 9 van de 10 keer is het wel de (non)reactie van een ander waardoor ik getriggerd word. De laatste keer nam ik me voor om niet boos te worden en ben ik een uur gaan wandelen. Toen ik terugkwam vertelde ik wat mij dwars zat (ik had 2 uur op iemand gewacht die niet even kon laten weten dat het later werd). In plaats van begrip daarvoor kreeg ik allerlei onzinnige excuses (ik was druk). Omdat ik boos was is ze na een paar minuten weggelopen en belde erna om mij telefonisch mijn vet te geven. Ik vond het zo kut dat ze niet in staat was om even sorry te zeggen dat ik allerlei rotdingen heb gemaild. Ik wilde dit niet, maar had mezelf niet meer in de hand. Natuurlijk heeft dit verhaal ook een andere kant. Ik ben 2 keer bedrogen en het vertrouwen wordt er niet beter op als iemand zonder reden of berichtje uren later pas verschijnt. Ik voel me emotioneel onbegrepen, ben een zachtaardig en rustig persoon, maar zodra ik gekwetst word, lijkt het alsof er een storm in mijn hoofd omgaat en doe ik dingen die ik helemaal niet wil doen of zeggen. Ik neem me voor om dat niet te doen, maar heb er geen controle over. Het voelt als kortsluiting. Waarom ik zo hypergevoelig ben als het gaat om gekwetstheid? Ten eerste ben ik overgevoelig. Leed of emoties van anderen grijpen me erg aan en soms barst ik in tranen uit, terwijl het geen betrekking op mij heeft. Mijn moeder was lief, maar conservatief en dominant. Kinderen moesten gehoorzamen. Voor emoties en diepe gesprekken was geen plaats. Nu zie ik ook wel dat zij zelf bang is voor emoties, maar dat neemt niet weg dat het mij belemmerd heeft om zelf goed met emoties om te kunnen gaan. Ik ben getrouwd. Het huwelijk was niet best, ondanks dat er liefde was, en kwam er later achter dat mijn zoon niet van mij was. Daarna kreeg ik een relatie met een dominante vrouw. Hoeveel ik ook van haar hield, het heeft jaren geduurd voordat ik bij haar wegging. Een andere relatie kwam ik achter dat ze op datingsites zat. De laatste relatie vertelde mij dat ze oprechtheid en stabiliteit wilde. Tot ik er tot 2 keer toe achterkwam dat ze mij bedonderde. Ik heb haar dat vergeven en wilde verder, maar voel me onbegrepen als iemand er niet over wil praten en ik alles maar zonder meer moet vertrouwen. Ik geef niet snel om een persoon, maar als ik van iemand houd is het ook 200%. En dat was bij een paar vrouwen in mijn leven. Het probleem is ook dat alleen de mensen waar ik van houd mij kunnen kwetsen of mij dat gevoel kunnen geven. En juist in die situaties verlies ik mijn controle. Niets heeft geholpen… geen psycholoog, niet tot 10 tellen, geen wandeling van een uur (sterker nog, de dominante vrouw begon me uit te maken voor lafaard, te tergen of de deur te blokkeren of te slaan als ik even frisse lucht wilde halen om escalatie te voorkomen). Ik heb dit niet m.b.t. mijn kinderen. Blijkbaar omdat ik weet dat zij mij niet bedonderen of bewust kwetsen. Het gebeurt bijna alleen in relaties. Ik ben ook bang dat ik nooit een normale relatie meer kan hebben en vertrouw geen vrouw meer. Bestond er maar een pilletje of schakelaartje die kon voorkomen dat de stop eraf vliegt. Ik wil dit niet meer…
Beste, Je verhaal is (qua emoties) voor 100% herkenbaar. Ik heb er echt jaren over gedaan om niet meer extreem boos te worden in dit soort situaties en zelfs nu bereik ik nog weleens bijna het kookpunt… Ik vind het moeilijk om aan te geven wat ik precies heb veranderd, maar bij mij zit het ‘m hoofdzakelijk in een stukje acceptatie… Ook al voel je je gekwetst en ook al voel je je nog zo oneerlijk of onrechtvaardig bejegend, ACCEPTEER dat iedereen zijn goede en slechte eigenschappen heeft en dat iedereen anders tegen situaties aankijkt. Jij ergert je aan het feit dat iemand je urenlang heeft laten wachten en je ook nog eens verwijten maakt, maar waarschijnlijk ziet zij de situatie totaal anders. Wellicht heeft zij op haar manier haar uiterste best gedaan om zo snel mogelijk bij jou te zijn en zit het niet in haar om daar even over te bellen. Natuurlijk is dit zwaar vervelend, maar zij heeft waarschijnlijk niet te kampen met oncontroleerbare woede-aanvallen. Zo heeft iedereen irritante eigenschappen… skeletten in de kast… narigheid op de kerfstok… geheimen die men met zich meedraagt… nare eigenschappen… Als puntje bij paaltje komt, “heeft iedere gek zijn gebrek”. Als je andermans gebreken kunt accepteren voor wat ze zijn, zul je er minder snel boos om worden. En inderdaad, vaak is het een kwestie van vertrouwen… Want gevoelsmatig laat je over je heen lopen door niet boos te worden. Dit voelt alsof je jezelf EXTREEM kwetsbaar opstelt. En pas als je iemand voor 100% vertrouwt, zul je je vrijwillig zodanig kwetsbaar naar diegene durven opstellen. Natuurlijk, als iemand echt te ver gaat, mag je best boos worden… Maar als iemand je regelmatig gerechtvaardigd boos maakt, hoort diegene wellicht geen belangrijke rol in je leven te spelen… In dat geval is hij/zij deze heftige emoties misschien niet eens waard, zelfs al houd je nog zo veel van diegene. Een relatie moet natuurlijk wel een houdbare, constructieve situatie blijven. Al met al is het denk ik een bewuste keuze die je zult moeten maken om iemand voor 100% te accepteren en vertrouwen, inclusief alle goede en slechte eigenschappen. En een optimale balans zoeken tussen geven en nemen… Groeten, Paul
Beste Moedeloos, Het is inmiddels meer dan twee jaar nadat je deze brief schreef en ik weet niet of je deze blog nog leest – maar ik wil je toch graag laten weten dat ik je verhaal herken en dat ik volkomen begrijp dat je uit je dak ging. Twee uur op iemand wachten die zich niet eens excuseert en vervolgens als enige agendapunt accepteert dat jíj boos bent geworden … dat is inderdaad om razend van te worden! En ik vind het hartverscheurend dat het altijd gebeurt in contact met vrouwen van wie je houdt. Hoe krijg je de macht over je eigen gevoelens terug, zonder de chaos te creëren die ontstaat als jóu geweld kan worden verweten? Een goed werkend, geweldloos middel daartoe, waar je misschien iets aan hebt : er niet zijn. Wacht nooit meer langer dan een twintig minuten op iemand. Is ze er dan nog niet of heb je niets gehoord? Ga weg van de plek waar jullie hadden afgesproken. Neem geen contact op. Wacht tot zij dat doet. Ze is jou excuses schuldig, niet andersom. Als ze belt kun je ervoor kiezen begrip te tonen (‘hee, waar was je nou!’) maar zij heeft een fout gemaakt en niet jij. Reageert ze niet, of manipulatief, of onvoorspelbaar? Dan is ze jou niet waard! Verbreek het contact. Je lijkt een zachtaardig iemand, met een moedig en open karakter (anders zou je deze brief niet durven schrijven!). Maar ook met een neiging tot ‘adoreren’ van een partner en er helemaal voor gaan. Je verdient heel wat beter! In een goede relatie ben je gelijkwaardig, kun je gewoon eerlijk tegen elkaar zijn, hoef je niet te schreeuwen om te worden gehoord. Kruip alsjeblieft nooit meer over de grond van nederigheid, en loop nooit meer op eieren, om een relatie te behouden!. Wordt dat toch steeds weer van je geëist, dan kun je de relatie het beste zonder opgaaf van reden verbreken. Ga liever op zoek naar mensen die wel de moeite waard zijn!
Beste mensen… Ben een alleenstaande moeder van een puber van 17 waar ik al vanaf mijn zwangerschap 100% alleen voor zorg. Helaas is er hier sprake van codependency… Balans in rol tussen moeder-kind is verstoord. Toch heb ik mijn grenzen… Helaas wanneer ik het gevoel heb dat er onterecht op een onrechte houding naar mij gereageerd wordt, kan ik na een paar waarschuwingen gruwelijk uit m’n slof schieten. Dit heeft emotioneel schade aangericht bij mijn kind… Ik ben hard bezig om die woedeaanvallen te voorkomen. Helaas heeft puberlief mega-ontploffingen, binnen 5 minuten al… Waarin ze de meest walgelijke woorden naar me weet te gooien. Ze dreigt me een mes tussen m’n ribben te plaatsen of wenst me k@n#r toe… Achteraf heeft ze zo enorm veel spijt, maar ze meent deze woorden totaal niet… Wij triggeren blijkbaar iets extreems bij elkaar… Wat kan ik doen als ouder om mijn aandeel te herstellen en in de toekomst zien te voorkomen? Zodat ik het voorbeeld kan geven hoe het ook en productiever kan? Dank alvast voor eventuele antwoorden!
Hallo, Ik ben 16 jaar en heb een stemmingstoornis. Ik heb ook af en toe van die woede-aanvallen, dat ik van alles omgooi en van alles zeg, dus kortom, mezelf kwijtraak. Wat zou ik het beste kunnen doen?
Beste (anonieme), Ik heb bij een vorige vraag een uitgebreide reactie geschreven. Ik hoop dat deze door de redactie wordt goedgekeurd. Hierin staat wat je bijvoorbeeld zou kunnen doen bij woedeproblemen. Jezelf kwijtraken gaat niet gebeuren. ;-) Wel verlies je de controle en kun je je machteloos voelen. Wordt je bewust wat je voelt. Woedeaanvallen kun je van te voren voelen aankomen, maar omdat je nog niet geleerd hebt of het afgeleerd hebt om de stadia te voelen. Stel je voor dat je woedeaanval niveau 5 is en er ook een niveau 1 is (rust en ontspannen), dan zijn er altijd nog drie niveaus die je kunnen helpen tijdig in actie te komen. Wanneer je je emoties in kaart brengt in gradaties van niveau 1 (rustig en ontspannen) naar niveau 5 (ongecontroleerde woedeaanval), dan zul je merken dat er nog drie niveaus tussen zitten. Wanneer je deze in kaart brengt (in gedachten, gevoel, gedrag, intentie, resultaat, nodig) weet je precies wat je moet doen. Bij niveau 3 wordt je alert en onderzoek je wat er nu precies bij jou gebeurt (zie stap 1 van deze blog). Bij niveau 4 neem je een ‘time-out’ en doe je iets wat je rust geeft (wandelen, meditatie). Blijf uit niveau 5! Respecteer je niveaus en luister naar je lichaam/gevoel en onderzoek waar het vandaan komt. Heel veel succes met het zelfonderzoek en het voelen van je emoties! Warme groet, Raymond Ottens
Hallo Paul, Ik heb 5 maanden een relatie, op dit moment is het over omdat ik te vaak een woede-uitbarsting heb. Hoe kan het toch dat ik steeds de kleine dingen boos/woest word terwijl ik wanneer ik afgekoeld ben zelf vind dat ik onredelijk heb gereageerd en niet weet waarom het zo uit de hand is gelopen? Ik weet dat ik dit moet veranderen omdat ik zo geen enkele relatie in stand kan houden. We houden veel van elkaar, maar we weten allebei niet hoe hiermee om te gaan. Hoop op een reactie…
Beste Poekie, Ik zag dat er niet gereageerd was, wellicht heb je al persoonlijk een reactie via je email, maar wil toch even reageren. Het is inderdaad erg naar als je woedeaanvallen hebt die je relatie beïnvloeden, wel ontzettend goed dat je hierover praat. Waarschijnlijk heb deze woedeaanvallen eerder meegemaakt in bijvoorbeeld eerdere relaties. Woedeaanvallen hebben dan ook niets te maken dat je niet van elkaar houdt. Ze hebben alles te maken met jouw interne systeem van overtuigingen, waarden, gedachten, emoties en gedrag, welke voortkomen uit jouw ervaringen in je verleden. Dus niet met de persoon (jouw partner) die jouw ‘pijnstukken’ bij jou triggeren. Wat ik vaak te horen krijg in mijn praktijk is dat mijn cliënten vaak hun woedeaanvallen niet voelen aankomen, ze zeggen ‘het is er in eens’ of ‘alsof een knop aan gaat’. Wat ze eigenlijk zeggen is dat ze niet voelen dat er meerdere fasen/niveaus in hun emotie opbouw was. Wanneer je je emoties in kaart brengt in gradaties van niveau 1 (rustig en ontspannen) naar niveau 5 (ongecontroleerde woedeaanval), dan zul je merken dat er nog drie niveaus tussen zitten. Wanneer je deze in kaart brengt (in gedachten, gevoel, gedrag, intentie, resultaat, nodig) weet je precies wat je moet doen. Bij niveau 3 wordt je alert en onderzoek je wat er nu precies bij jou gebeurt (zie stap 1 van deze blog). Bij niveau 4 neem je een ’time-out’ en doe je iets wat je rust geeft (wandelen, meditatie). Blijf uit niveau 5! Respecteer je niveaus en luister naar je lichaam/gevoel en onderzoek waar het vandaan komt. Een ’time-out’ is een concrete afspraak die je met je partner maakt, bijvoorbeeld 15 minuten terugtrekken in een kamer of buiten wandelen (ga nooit auto- of motorrijden). Na de afgesproken tijd kom je terug en geef je aan wat je nodig hebt en wat niet. Ga niet opnieuw in discussie. Vaak wanneer je in niveau 1 of 2 zit kun je er wel weer over praten en zie je ook waar het mis ging. Woedeaanvallen hebben niets te maken met de ander. De ander triggert alleen iets wat in jou gehoord dient te worden en aandacht nodig heeft. Wees lief voor jezelf, dus ook voor het boze stuk in jezelf. Luister er naar en geef het aandacht. Een ander kan dit nooit voor je oplossen of sussen. Dus gun jezelf die ontwikkeling. Heel veel succes! Warme groet, Raymond Ottens
Ik heb de laatste maanden last van enorme woede-aanvallen met fysiek geweld, ik heb alles al geprobeerd maar mijn probleem blijf aanslepen…
Knap van je dat je durft toe te geven dat je een potentieel gevaar voor de samenleving vormt.
Ik heb heel vaak dat als me iets niet lukt moet ik gewoon iets slaan of kapot gooien, maar dat is heel af en toe en ik voel het ook niet opkomen. Het is ineens pats boem heel kwaad en ik heb geen idee wat ik ermee moet doen want ik vind het namelijk heel irritant en vervelend en reageer het soms ook op vriendinnen af…
Ik ben een puber, heb geen ADHD, maar kan mijn woede af en toe niet goed beheersen en doe dingen waar ik achteraf spijt van krijg. Over tip 4 kun je als puber helemaal niks mee omdat ouderen nooit in discussie gaan met een puber en ze hebben altijd weer gelijk die ouderen verzin er een tip bij die wel helpt voor woedeaanvallen.
Het is echt niet zo dat ouderen per definitie niet in discussie gaan met pubers. Dit is totaal afhankelijk van de individuele oudere en van de individuele puber. Als je een negatieve en vooringenomen instelling hebt als de jouwe en zomaar verlangt dat anderen dingen voor je doen: “verzin er een tip bij die wel helpt”, dan zal een ander inderdaad minder snel geneigd zijn om met je in discussie te gaan. Misschien moet je je net even wat anders opstellen om een volwassen dialoog mogelijk te maken…
Woede-aanvallen kunnen, net als andere emoties, ook voortkomen uit een lichamelijke, hormonale of energetische disbalans. Zo kan bijvoorbeeld een lage bloedsuikerspiegel de oorzaak zijn van woede. Een kleine aanleiding van buitenaf is dan slechts nodig om iemand uit zijn vel te laten springen. In de Oosterse geneeskunde wordt gewerkt met meridianen. Woede hoort bij het houtelement dat weer hoort bij de lever- en galmeridianen. Een verstoring binnen dit element kan er ook de oorzaak van zijn dat je eerder boos wordt. Voeding kan daarbij een grote rol spelen, maar ook overbelasting, bepaald weer (wind), perfectionisme of onvoldoende bewegen. Woede kan zelfs een reactie zijn op een voedselallergie. De oorzaak van woede hoeft dus niet alleen maar geestelijk te zijn, sterker nog: woede is vaak niet op te lossen via gedragstherapie of zelfhulpgroepen. Mocht je dit herkennen, dan kun je eens proberen een andere weg te bewandelen. Wie weet heb je er baat bij!
Mijn woedeaanvallen komen echt waar uit het niets. Daarnet zat ik te studeren en ineens word ik heel kwaad. Ik kneep mijn vuisten samen om te zorgen dat het overging en sloot mijn ogen. Wat als ik dit in de klas krijg (ben namelijk nog maar 14). Wat is dit?
Beste Paul, Je reactie van 27 augustus is als een spiegel. Heb alleen geen idee hoe de opborrelende boosheid te beteugelen. En nog spannender, het voorkomen door eerder mijn emoties, gevoelens en mening kenbaar te maken. Kun je voor verwijzing naar een ART bij de huisarts terecht?
Ik voel mijn woede-aanvallen aankomen. Het gaat van de 10x, 8x goed en 2x fout. Puur omdat ik dan geen uitweg meer zie. En inderdaad, je lost er niks mee op. Maar de drang dat het dan eruit moet is groter dan de gevolgen nadien. Ik denk zo vaak, Richard laat het gaan, maar dat gaat 2 dagen goed en de derde dag kan ik mij bij dezelfde gedachten (die mij dan eigenlijk meer verdriet doen dan echt boos maken) toch een zware woede-aanval voelen en krijgen.
Dat is voor mij errug herkenbaar! Bij mij komt woede vooral voort uit een (niet altijd even gerechtvaardigd) gevoel van onrechtvaardigheid. Ik voel me oneerlijk bejegend of beticht, niet serieus genomen of gebagatelliseerd en zodoende gekwetst, gefrustreerd en verdrietig. En zoals jij ook zegt: eigenlijk niet eens echt boos. Ik kan mijn woede-aanvallen inmiddels prima onder controle houden door mijn trots los te laten en gewoon te denken ‘Maakt het uiteindelijk echt uit wie er gelijk heeft?’ en ‘Ook al zou ik gelijk hebben, welk nut heeft het om gelijk af te dwingen of gelijk te krijgen?’. Het vervelende is dat als je eenmaal in een spiraal van woede zit, je alleen nog maar argumenten gaat zoeken waarom de ander fout zit… en daar gaat het vaak mis! Maar als je tot 10 telt en afkoelt, kun je de situatie van twee kanten bekijken. Vaak heb je allebei deels gelijk, maar zie je de situatie allebei volledig vanuit je eigen perspectief, waardoor er misverstanden optreden. Neem je de tijd om naar elkaars zienswijze en standpunten te luisteren, dan blijkt vaak al snel dat er ruzie wordt gemaakt om niks; dat je elkaar gewoon verkeerd hebt begrepen of dat je allebei een totaal andere kijk hebt op dingen. Overigens is het wel erg belangrijk dat je niet zomaar je eigenwaarde opzij zet om de ander een plezier te doen. Het gaat erom dat je dingen op een volwassen manier uitpraat en niet zomaar vervalt in tomeloze agressie, woede-aanvallen, driftbuien of scheldpartijen. Het is een kwestie van een gulden middenweg vinden; je moet je ongezouten mening kunnen blijven geven, zonder de ander onnodig te kwetsen. En je moet op een gezonde manier ruzie kunnen maken, zonder bang te hoeven worden voor conflicten. Het klinkt wellicht cliché, maar ruzie maken is echt heel belangrijk in een relatie. Als een van beide continu toegeeft en over zich heen laat walsen, gaat het vroeg of laat gegarandeerd mis. Kortom: gedoseerd ruziën zonder dat situaties escaleren en uit de hand lopen. Dan heb je daarna tijd om ’t goed te maken. :D Mijn ervaring is dat dit vooral een kwestie is van oefenen/trainen. Boeken over woedebeheersing c.q. ‘anger management’ kunnen je wellicht de nodige inzichten verschaffen. Nou ja, these are just my 2 cents…
Ook ik heb last van woedeaanvallen, maar dat tot tien tellen is in mijn geval grote onzin gebleken… Ik kom nog niet eens tot 3 en dan is het (alweer) gebeurd.
Beste, Ik heb een zoon van 26 maanden en soms heeft hij driftbuien uit het niets en begint hij te roepen en op mij te slaan. Ik probeer mij altijd in te houden en kalm te blijven, maar soms lukt dit echt niet en roep ik terug of straf ik hem op een stoel of op zijn kamer. Hoe kan ik het beste omgaan met deze woede-aanvallen? Kan dit ook zijn omdat ik zwanger ben en minder geduld heb? Groeten, Ela
Beste, Ik heb de laatste weken enorm last van woede-aanvallen die voornamelijk gericht zijn op mijn vrouw. De reden hiervan blijft voor mij onduidelijk en ik als ik binnen mezelf probeer te zoeken waarom ik deze aanvallen krijg, stuit ik op een muur. Het is niet zo erg dat ik zaken begin te vernielen, maar ik vrees dat ik met dit gedrag veel belangrijkere zaken ga vernielen zoals andermans vertrouwen, respect en medeleven… Weet iemand raad? Groeten, Marc
Beste Marc, Ga eens vrijblijvend naar Maatschappelijk Werk. Een luisterend oor kan in dit soort situaties heel veel inzicht scheppen in persoonlijke situaties en relaties. Groeten en heel veel sterkte, Paul
Marc, Ik heb juist hetzelfde als u, maar dan ook met de kleine en haar studies die erbij komen. Frustratie en onbegrip die ik niet kan verwerken en dus partner uitschelden enz… Ik zie dit echt niet zitten om antidepressiva te nemen.
Hallo, Ik heb soms heel erg last van woedeaanvallen. Als iets niet goed gaat, en het wil niet lukken, dan wordt ik ontzettend boos en agressief. Dan ga ik met spullen gooien en tegen de deur trappen. Er wordt wel eens gezegd, als je boos bent, ga tegen een kussen stompen of wat dan ook. Maar het wordt alleen maar erger en erger. Kijk, ik ben nogal perfectionistisch, en als iets niet lukt, dan moet het voor mij gevoel gewoon toch lukken. En dan ga ik gewoon door. Kunnen jullie mij helpen? Wat kan ik hier het aller beste aan doen? Met vriendelijke groet, Patrick uit Rotterdam
Hey Patrick, Ik kan me wel in jou verplaatsen. Heb er zelf ook last van. Als je dan ergens mee bezig gaan en het wil niet lukken, dan grijp je het eerste het beste dat je tegenkomt en sla je het kapot. Tijdens het schrijven van mijn scriptie heb ik daardoor flink wat computermuizen versleten. Ze zeggen dat je je woede op bijvoorbeeld een kussen moet afreageren. Alleen heb je die niet altijd als eerste bij de hand. En het gaat om dat eerste moment. Tegenwoordig draag ik altijd een stressbal bij me. Daardoor raak ik al veel negatieve energie kwijt. Door bovendien rustig te ademen door de neus wordt het hoofd weer leeg en word ik rustig. Nu alleen nog iets vinden waardoor ik op het werk ook rustig kan zijn.
Ik heb sinds enige maanden last van enorme woede-aanvallen als ik denk dat er niet naar mij wordt geluisterd of niet met mij wordt gecommuniceerd, waar het dan maar over gaat. Ook denk ik dat mijn vriendin denkt dat ik een ander meisje heb, wat totaal niet aan de orde is. Het gaat zo ver dat ik diverse dingen inmiddels al heb vernield thuis, waar ik zeker niet trots op ben. Ben bang ben dat ik mijn mooie gezin kwijtraak… Wie o wie kan en wil mij helpen? B.v.d. Berry
Beste Berry, Het zou raadzaam kunnen zijn om eens een afspraak te maken bij Maatschappelijk Werk. Dit is een zeer laagdrempelige instantie en bovendien vrijblijvend. Je kunt je problemen bespreekbaar maken en er wordt je een luisterend oor geboden. Dit kan al heel veel helpen om bepaalde dingen te plaatsen en om ze een mentaal plekje te geven. Mocht verdere (relatie)therapie kunnen bijdragen, dan kan een maatschappelijk werker dat bovendien heel goed inschatten. Google eens op ‘Instituut voor Maatschappelijk Welzijn’ of ‘Algemeen Maatschappelijk Werk’ met jouw woonplaats erachter. Heel veel sterkte! Groeten, Paul
Heb de laatste tijd ook veel last van woedeaanvallen. Begint met een kleine discussie en eindigt vaak in slaande ruzie. Wordt dan nog extra getriggerd door mijn vrouw die direct onze jongste dochter dreigt af te pakken. Vrouw is opnieuw zwanger en wil ze niets aandoen. Iemand tips of prof hulp om over te praten?
Mijn dochter Rosaly heeft vanaf haar 11e levensjaar last van agressie. Eerst dacht ik dat het “de zin willen krijgen” was, maar het is echt vanuit het niets naar een agressie-aanval. Ze vliegt haar vriend vaak aan als hij weg wil gaan of als hun discussie uit de hand loopt. Ook heeft zij mij nu 6 keer aangevallen en het wordt van kwaad tot erger. Kan iemand mij advies geven?
Beste Angela, Hoe oud is je dochter momenteel? Agressie kan worden uitgelokt door medicijnen (epilepsiemedicatie e.a.) of gerelateerd zijn aan psychologische, hormonale en/of neurologische stoornissen (ADHD, hormoondisbalans e.a.). Een eerste stap zou Maatschappelijk Werk of huisarts kunnen zijn, maar daar moet zij (afhankelijk van haar huidige leeftijd) wel voor open staan. Vanuit de nulde en eerste lijn zou er dan gekeken kunnen worden of psychotherapie (psycholoog / psychotherapeut / psychiater) kan bijdragen aan behandeling van de huidige problematiek. Maar dit is eigenlijk een beetje koffiedikkijken omdat ik geen inzicht heb in de situatie. Beseft zijzelf dat ze agressief wordt? Praat ze er weleens met je over? Hoe staat zij in de situatie? Hoe denkt haar vriend erover? Gebruikt ze medicamenten? Is ze toen ze jong was weleens onderzocht? Of is er ooit een (mogelijke) oorzaak gediagnosticeerd? Hoe dan ook heel veel sterkte! Hopelijk komt er snel verbetering in de situatie. Groeten, Paul
Ik heb het laatste jaar er echt last van gekregen. Ik sloop zelfs dingen, wil wat kapot gooien of trap een deur kapot… Ik denk dat ik ook wel hulp zou kunnen gebruiken. Ik weet alleen niet hoe, want ik ben totaal geen prater, dus een psycholoog helpt denk ik niet echt.
Mijn vader heeft veel woedeaanvallen door kleine dingen, bijvoorbeeld als hij iets vies eet. Weet iemand of dat een ziekte is? Of is hij gewoon een kwade man? Hij is de laatste jaren bijna altijd boos en ik wil hem graag kalmeren.
Soms kan ik om de kleinste dingen boos worden. Het liefst wil ik dan alles stuk gooien en ik ben pas 12. Wat wel vaak helpt is gewoon een knuffel of kussen of gewoon iets zachts nemen en daarop alles uitwerken.
Ik heb regelmatig last van driftbuien en kan er niets tegen doen dat is ontzettent vervelend
Beste, Ik heb regelmatig last van dergelijke driftbuien, eigenlijk echte agressie-aanvallen. Ik zou graag een zelfhulpgroep hiervoor vinden. Weten jullie daar iets meer over? Ik ben van Gent, België. M.v.g. en dank bij voorbaat, Peter
Ik heb dit ook. En ik wil er ook iets aan doen. Ook graag rond een zelfhulpgroep ergens rond Gent.
Beste Peter en Bobcat, Google eens op ‘anger management’ of ‘ Agressie Regulatie Training’ (ART). Of lees het boek ‘Anger Management For Everyone: 7 Proven Ways To Control Anger And Live A Happier Life’ van auteur Raymond Chip Tafrate. Ik ben helaas niet bekend met zelfhulpgroepen rondom Gent, maar als je op ‘anger management gent’ of agressieregulatie gent’ googelt, vind je vast wel een aanknopingspunt. Groeten & sterkte, Paul