Er is ontzettend veel gaande op gebied van drinkwater. Dat drinkwater schoon moet zijn en daartoe dient te worden gereinigd/gefilterd is logisch… Maar er zijn steeds meer aanvullende eigenschappen van water die men vandaag de dag probeert te beïnvloeden, waaronder:
- Algehele mineralisatie c.q. mineraalgehalte (Total Dissolved Solids: TDS) (bron)
- Kalkafzetting door calcium
- Zuurgraad (pH-waarde): stabiele zuurheid / alkaliteit
- Zuurstofgehalte & waterstofgehalte
- Redoxpotentiaal: oxidatievermogen vanwege positieve lading (ORP: Oxidation Reduction Potential)
- Waterclusterstructuur & clustergrootte (qua aantal moleculen in 1 watercluster)
Vooral het ontzuren en alkaliseren van leidingwater met een ‘water ionizer’ wordt met de dag populairder…
De zuurgraad van drinkwater…
Aan de zuurgraad van water wordt door steeds meer mensen waarde toegekend. Het alkaliseren van je drinkwater met behulp van een ‘ioniseerder’ c.q. ‘ionisator’ c.q. ‘ionizer’ c.q. ‘alkalizer’ zou volgens sommigen helemaal fantastisch zijn om uiteenlopende reden. Hoewel ze nooit wetenschappelijk zijn aangetoond –laat staan onomstotelijk bewezen– dichten sommigen zelfs verregaande gezondheidsbevorderende eigenschappen toe aan:
- Basisch Actiefwater
- Alkalinewater (> neutraal pH 7)
- (Elektrolytisch) geïoniseerd water
- Alkalisch oftewel basisch water
- ‘Zuurstofwater’, ‘Schoonheidswater’ of ‘Levenswater’
- ‘Kangen Water c.q. kangenwater
- Anti-oxidatief water (tegen vrije radicalen)
Eigenlijk komen bovenstaande termen allemaal op hetzelfde neer: leidingwater wordt elektrolytisch geïoniseerd met een ionisatie-apparaat, waardoor het alkalisch oftewel basisch wordt. Alkalisch is het tegenovergestelde van zuur. Een pH-waarde/zuurgraad van 0 tot 2 is een zeer sterk zuur, 2 tot 4: sterk zuur, 4 tot 6: zwak zuur, 7: neutraal, 8 tot 10: alkalisch, 10 tot 11,5 sterk alkalisch, 11,5 tot 14: zeer sterk alkalisch. Alkalinewater heeft doorgaans een pH-waarde van 9.
Hieronder lees je meer over de veronderstelde voordelen van alkalisch drinkwater oftewel alkalinewater…
Zuur-bufferende carbonaten
De term alkaliniteit of alkaliteit wordt gebruikt voor de zuur-bufferende capaciteit van een oplossing. Het gaat hierbij om het vermogen van een stof om zuren te neutraliseren tot aan het equivalentiepunt van carbonaat of bicarbonaat. De alkaliteit van ons drinkwater wordt dan ook hoofdzakelijk bepaald door in water opgeloste carbonaationen oftewel bicarbonaationen. Maar er zijn méér componenten die kunnen bijdragen aan de alkaliteit van water, waaronder boraat, fosfaat, silicaat en nitraat… (bron)
Bicarbonaat staat overigens ook wel bekend als (mono)waterstofcarbonaat en ‘dubbelkoolzure soda’.
pH-waarde van menselijk lichaam
Een pH van 7,4 zou volgens de voorstanders van ‘ontzuring’ een optimale zuur-base-huishouding van het menselijk lichaam weerspiegelen. Velen van hen gaan ervan uit dat het lichaam doorgaans véél zuurder is omdat je lijf verzuurt door toedoen van moderne fabrieksvoeding, watervervuiling, luchtvervuiling, stress etc.
Om die redenen zouden mensen gebaat zijn bij een zogenaamd ‘alkaline-dieet’. Sommige voedingsmiddelen zijn van nature basisch oftewel alkalisch, maar drinkwater zou moeten worden gealkaliseerd met behulp van een elektrolytische ‘water ionisator’ oftewel ‘water alkalizer’ om het zuur-bufferend te maken…
Alkalisch drinkwater is dan ook een drijvende factor in een alkalisch oftewel ontzurend dieet.
Ionisatie van leidingwater met drinkwater-ionisator
In ‘normale’ toestand zijn atomen en moleculen ladingneutraal dankzij de hierin aanwezig neutronen en protonen. Een neutron is neutraal; een proton is positief geladen. Een atoomkern bevat van nature een gelijk aantal neutronen en protonen. Dankzij negatief geladen elektronen rondom de atoomkern is een atoom tóch neutraal. Als er echter elektronen worden weggehaald of toegevoegd aan een molecuul of atoom, verkrijgt het een polariteit en wordt het een ‘ion’. Ionen zijn positief dan wel negatief geladen zoutdeeltjes die opgelost voorkomen in drinkwater…
Ionisatie betekent dat een atoom of molecuul in ongeladen toestand een elektron kwijtraakt of er een bijkrijgt en zodoende verandert in een ion: een positief geladen kation of een negatief geladen anion. Er bestaan dus ionen met een pluspolariteit (láger aantal elektronen) en ionen met een minpolariteit (hóger aantal elektronen). De eigenschap ‘elektrische polariteit’ houdt immers in dat een ion niet neutraal [0] is, maar positief [+] of negatief [-] geladen. (bron)
Een atoom wordt dus positief als deze door toedoen van ionisatie een elektron verliest; zo’n positief geladen atoom noemt men een ‘kation’; een negatief geladen atoom wordt ook wel ‘anion’ genoemd. Voor ionisatie van in water opgeloste zoutdeeltjes is energie nodig, welke ook wel bekendstaat als ionisatiepotentiaal. Deze energie wordt opgewekt door een water-ionisator oftewel water-ionizer. Met een water-ionisator wordt leidingwater dus voorzien van ionen. Mineralen die ionen in zich dragen, noemt men ook wel elektrolyten. (bron)
Kort door de bocht doet een water-ionisator het volgende: In kraanwater bevinden zich positief geladen minerale deeltjes zoals calcium, magnesium en kalium. De [+] deeltjes worden aangetrokken door de [-] platen en zodoende negatief geladen, terwijl de [-] deeltjes worden aangetrokken door de (+) platen en positief worden geladen. Door het gebruik van [+] en [-] elektrolyseplaten, wordt het water in twee stromen verdeeld: een zure en een alkalische.
Ionbindingen scheiden in zuren & basen
De onderlinge aantrekking tussen de kationen en anionen heet ‘ionbinding’. Zouten zijn ondanks hun positieve en negatieve ionen tóch neutraal qua polariteit omdat ze evenveel positieve als negatieve ladingen bevatten. Positieve en negatieve ionen rangschikken zich namelijk altijd zodanig dat er een neutraal geladen stof ontstaat. Positieve en negatieve ionen gaan dus altijd in een vaste, gestructureerde verhouding zitten. Het regelmatige patroon van de ionen in een zout heet ‘ionrooster’. (bron)
Kationen zijn positief geladen ionen (o.a. calcium [Ca2+], magnesium [Mg2+], kalium [K+] en natrium [Na+]). Anionen zijn negatief geladen ionen (o.a. chloor [Cl−], sulfaat [SO42−] en carbonaat [CO32−]). Zouten zijn zodoende polaire stoffen. Ladingen van eenzelfde polariteit stoten elkander af; ladingen van tegengestelde polariteit trekken elkaar juist aan.
Positief (+polariteit) en negatief (-polariteit) geladen ionen trekken elkaar dus onderling aan en vormen zodoende ionbindingen. Zo trekt het kation natrium het anion chloride aan, waardoor ze tezamen de verbinding natriumchloride oftewel tafelzout vormen. Zouten vormen in water meestal ionenparen van een positief geladen metaal-ion en een negatief geladen, niet-metalen zuurrestion.
Door ionbindingen te manipuleren kan drinkwater worden opgedeeld in een zure stroom en een basische stroom, waardoor kraanwater wordt gealkaliseerd tot alkalinewater.
Aantrekkingskracht van elektroden: anoden & kathoden
Ionisatie oftewel ‘ionization’ is het proces waarbij een atoom of molecuul er elektronen bijkrijgt of juist verliest, waardoor respectievelijk een negatief geladen anion dan wel een positief geladen kation ontstaat. Met een ionisator oftewel ‘ionizer’ wordt doorgaans een apparaat bedoeld waarmee ionen kunnen worden opgewekt en de polariteit van reeds aanwezige ionen kan worden gemanipuleerd.
De hoeveelheid kationen en anionen in water is niet alleen bepalend voor de geleidbaarheid en hardheid ervan, maar ook voor de zuurgraad oftewel pH-waarde ervan. Een ionisator is dan ook hoofdzakelijk bedoeld om de zuurtegraad van drinkwater aan te passen middels elektrolyse. Zodoende staat een water-ionisator beter bekend als ‘water ionizer’, ‘water alkaliser’, ‘water-alkalisator’ of ‘water-alkalisatiefilter’.
Een water-ionisator bevat doorgaans een paar tegengesteld geladen elektroden waarmee een elektrische stroom wordt opgewekt. Zodoende krijgen positieve ionen er dankzij de ionisatie van water elektronen bij; negatieve ionen doneren juist elektronen. Het water valt uiteen in waterstofionen en hydroxide-ionen, waardoor drinkwater alkalisch c.q. zuurbufferend (basisch) wordt.
Anionen en kationen hebben dus niet alleen een onderlinge aantrekkingskracht; ze worden ook aangetrokken door elektronische geleiders in de vorm van elektroden of elektroplaten… meestal een negatieve anode en een positieve kathode.
Alkalisch water goed of slecht voor je gezondheid!?
Water bevat zouten. Zouten bestaan uit organische en anorganische elementen zoals zuren, metalen, hallogenen en koolstof. Sommige van deze elementen behoren tot de essentiële mineralen die we als mens in kleine hoeveelheden nodig hebben, maar veruit de meeste zouten willen we liever niet in ons drinkwater hebben. In water oplosbare zouten vormen ionen zodra ze in water oplossen; vandaar dat drinkwater maar al te vaak wordt ‘gedeïoniseerd’…
Bewezen technieken zoals ionenwisseling en membraanfiltratie zijn praktisch voor het doorzuiveren en deïoniseren van leidingwater. Maar om één of andere reden is het elektrolytisch ioniseren van leidingwater om alkalisch drinkwater te producten vandaag de dag minstens zo populair…
Het basisch/alkalisch maken van kraanwater met behulp van een ionisatieapparaat t.b.v. elektrolytische ionisatie zou volgens voorstanders niet alleen het gehalte aan basische mineralen in het toevoerwater verhogen, maar ook:
- Het gehalte aan zure mineralen verlagen
- Het geleidingsvermogen van water verhogen
- De pH-waarde sterk verhogen
- Het redoxpotentiaal sterk verlagen (en bovendien anti-oxidatief maken)
- De clustergrootte van het water verkleinen
- De chemische belasting ervan met 90 tot 99% terugschroeven
Let wel: voor dat laatste zou een elektrolyse-ionisator oftewel ‘ionizer’ mét actiefkoolfilter vereist zijn; zo’n apparaat kost al snel 1200 tot 3000 euro qua aanschaf en 200 euro per jaar aan elektriciteit en onderhoud. In google vind je deze apparaten veelal terug onder de noemer ‘Alkaline Water Ionizer’ of ‘Water Alkalizer’. Bekende Ionisator-merken zijn o.a. AlkaMedi, Jupiter, Ionia, Mayu en Bawell. (bron)
Of er ook maar iets klopt van de veronderstelde gezondheidsvoordelen van ‘alkalinewater’, is nog maar de vraag… Er is namelijk niet of nauwelijks wetenschappelijke data voor handen omtrent alkalinewater oftewel ‘kangenwater’. Bovendien blijft alkalinewater niet alkalisch; het zit immers in de aard van positieve en negatieve ionen om weer bijeen te komen en stabiele bindingen te vormen. De elektrolyse wordt dus al snel tenietgedaan.
Aan alkalisch oftewel basisch water wordt door sommigen verregaande gezondheidsbevorderende eigenschappen toegeschreven. Omdat de zuurheid van water wordt bepaald door ionen, kán het verwijderen of omwisselen van ionen er inderdaad voor zorgen dat de pH-waarde van drinkwater verandert, maar verandering is niet per definitie positief, laat staan gezond.
Scepsis…
Er heerst nogal wat scepsis omtrent de ionisatie van drinkwater met behulp van elektrolytische-ionisatoren. Als je de voorstanders van ontzurend basisch water mag geloven, zou geïoniseerd c.q. gealkaliseerd water echter overal goed voor zijn; zo zou alkalinewater ontzuren, ontgiften én ontslakken. Maar ook je afweersysteem (immuunsysteem/weerstand) versterken, het verouderingsproces remmen, de stofwisseling en spijsvertering verbeteren, afvallen en gewichtsbeheersing vergemakkelijken, de voedingsstofopname bevorderen, oxidatie tegengaan en allerhande kwalen en aandoeningen verhelpen en/of voorkomen… (bron)
Hierbij valt te denken aan slapeloosheid, diabetes mellitus, hoge bloeddruk, reuma, jicht, immuniteitsproblemen, voedselallergieën, hooikoorts, pijnlijke gewrichten, nierstenen en galstenen, darmklachten, huidklachten, Alzheimer, allerhande ontstekingen en zelfs kanker… Nogmaals: deze veronderstelde effecten van alkalisch waarde worden geenszins ondersteund door wetenschappelijke bewijslast. Sterker nog: alles wijst erop dat alkalisch water zijn veronderstelde effectiviteit enkel en alleen ontleend aan het welbekende placebo-effect. (bron + bron + bron + bron + bron)
Nog even over de aanschaf van een water-ioniseerder
Ben jij wél overtuigd van het nut van water-ionisatie, dan is het in ieder geval handig om er een water-ionisator te nemen die verschillende standen heeft waarmee je de zuurgraad en het redoxpotentiaal kunt instellen op specifieke waarden. Als je dan toch zo’n duur alkaliserend apparaat aanschaft, wil je immers wel weten hóé alkalisch je water precies is. Bovendien zou ook zuur water bepaalde toepassingsdoeleinden hebben en kun je dankzij verschillende standen verschillende zuur- en base-gradaties bewerkstelligen, dus ook (extreem) zuur water produceren. (bron, bron & bron)
Eerder kon je al lezen dat de zuurgraad van water met name afhankelijk is van opgeloste carbonaten. Maar watermoleculen bestaan bovendien uit zure waterstof (H+) ionen en basische hydroxide (OH-) ionen. [H+] + [OH-] = [H20] (water). Met de duurdere water-ionisatoren kunnen desgewenst alle andere ionen uit water worden gehaald, waardoor extreem zuiver water overblijft. Men kan er echter ook voor kiezen om waterstof en hydroxide van elkaar te scheiden, dus op te splitsen, en de onderlinge verhouding aan te passen, waardoor extra zuur of extra alkalisch water ontstaat.
Voor het verwijderen van ionen dient de een water-ionisator overigens wél te beschikken over een ionenwisselaar en/of hyperfiltratiemembraan.
Kwaliteitsverschil
Hoe goed een specifieke water-ionisator zijn werk doet, is met name afhankelijk van de hoedanigheid en kwaliteit van de ionisatiecel, de soort elektroplaten (titanium, platina e.a.), het elektrodemateriaal, de elektrobaden, eventuele filterpatronen, de elektrolyse-spanning, overpotentiaal/overspanning, het filtergebruik, de doorstroomsnelheid van het water binnenin de ionisator en bovenal de effectieve geleidbaarheid tijdens de elektrolysebehandeling. De grootte van de elektroden, de spanning (voltage) & capaciteit (ampèrage) van een alkalizer worden veelal groots uitgelicht door fabrikanten, maar zijn beduidend minder belangrijk .
Hoe goed een bepaald ionisatieapparaat voor drinkwater is, kun je aan de buitenkant niet zien. Wat dat betreft kun je wellicht nog het best afgaan op de mening van ervaringsdeskundigen en veel gebruikerservaringen lezen in de vorm van reviews. Of ionisatie van water nut heeft of niet laten we eventjes in het midden, maar met een simpel en goedkoop ionisatiekraantje of kunststof ionisatieflesje zul je deze elektrolytische klus in ieder geval nooit klaren.
Conclusie
Door het manipuleren van de polariteit en oplosbaarheid van ionische oftewel ionaire mineralen verandert tevens de zuur-base-balans van het water. Alkalische elementen krijgen de overhand, waardoor de pH stijgt, de zuurgraad daalt en water basisch wordt.
Een standaard water-ionisator verwijdert in principe geen verontreiniging uit het toevoerwater; zodoende zijn veel water-ionisatoren uitgerust met aanvullende koolstoffilters, osmosefilters, ionenwisselaars, sedimentfilters en UV-filters om óók nog eens eventuele chemicaliën uit drinkwater te filteren. Mocht een producent zuiverende effecten toeschrijven aan diens water-ionisator, dan zijn die niet toe te dichten aan het alkalisatieproces, maar aan een interne actiefkoolfilter, omkeerosmosefilter, ionenwisselaarshars etc.
Logischerwijs geldt: hoe meer mineralen er in het kraanwater/leidingwater zitten, des te meer een ionisator met het water kan doen. Aan de ORP en pH van water wat toch al extreem zacht en zuiver is, valt immers niet veel bij te schaven. Sterker nog: uit volledig gedeïoniseerd water kan geen alkalinewater meer worden vervaardigd.
Tot slot
Een water-ionisator is een alkaliseringsfilter om kraanwater te alkaliseren/ontzuren. Een dergelijk apparaat ioniseert watermoleculen en scheidt in water opgeloste ionenparen van elkaar, waardoor water in een zure en een basische stroom kan worden opgedeeld. Dit gebeurt meestal met behulp van elektrolyse: een reeks elektrobaden in combinatie met een aantal elektrolytische cellen op basis van titanium en platina platen. Hoe meer van deze baden, cellen en platen, des te krachtiger de ‘water ionizer’.
Een water-ionisator produceert aan de ene kant alkalisch ‘alkalinewater’ met een overmaat aan hydroxide-ionen en aan de andere kant zuurstofrijk ionenwater met een overmaat aan zuurstof-ionen. De alkalische elementen in het gescheiden alkalische deel van het water zouden in staat zijn om zuren te neutraliseren, lichaamscellen te revitaliseren en weefsels te remineraliseren dankzij microclusters van bioactieve mineralen. Alkalinewater zou zelfs je lichaam kunnen hydrateren en ontgiften. Echter is voor géén van deze extravagante gezondheidsclaims wetenschappelijk bewijs voor handen.
Dat basisch drinkwater ten goede komt aan je fysieke gezondheid of mentale gesteldheid is al met al nooit aangetoond… Bovendien zijn er inmiddels volop aanwijzingen dat er cruciale verschillen qua elektrolytische samenstelling en functionaliteit bestaan tussen natuurlijk basisch water en water dat op kunstmatige wijze alkalisch wordt gemaakt. Want:
- Hoelang blijven vrijgemaakte c.q. losse elektronen vrij in het alkalinewater aanwezig?
- Dus wanneer gaan ze nieuwe verbindingen aan?
- Hoelang blijven atomen geïoniseerd, dus hoelang blijven ionen ionen?
- Hoelang blijven ionenparen (dus ionen die elkaar onderling aantrekken) van elkaar gescheiden?
Of je met ionisering van water het beoogde alkaliserende effect bewerkstelligt, is dus überhaupt nog maar de vraag. Hoe dan ook is de kans groot dat geïoniseerd water niet lang alkalisch oftewel basisch blijft. Althans: niet zolang het basische deel en het alkalische deel in één en dezelfde oplossing aanwezig blijven. De waterstof-ionen en hydroxide-ionen zullen dus (deels) lijfelijk van elkaar moeten worden gescheiden.
En al zou een deel van het zure water worden verwijderd via een afvoer en al zouden ionen niet direct weer nieuwe stabiele ion-bindingen vormen, dan nóg is er geen enkele reden om aan te nemen dat alkalisch water gezonder is dan ‘normaal’ leidingwater.
Heb jij ervaring met water-ionisatoren en alkalisch drinkwater? Deel hieronder jouw vragen, opvattingen, ervaringen en bevindingen hieromtrent!
