Verschillende soorten waterfilters om thuis kraanwater/leidingwater te filteren & zuiveren

Kraanwater zuiveren en filteren wordt steeds populairder. Het gaat hierbij het om het nafilteren c.q. doorzuiveren van ‘schoon’ leidingwater dat reeds geschikt is bevonden als drinkwater…

Industriële productie van drinkwater

In beginsel zijn er 2 verschillende termen voor het industrieel reinigen van ruw toevoerwater om er drinkwater van te maken, namelijk:

• Filteren
• Zuiveren

Voor beide doeleinden bestaan grootschalige water-behandelende systemen met ieder hun eigen normen. Zo moet een waterfilterstation ten minste 99,99% van alle pathogene bacteriën uit het toevoerwater verwijderen. Een waterzuiveringsinstallatie moet ten minste 99,9999% van alle pathogene bacteriën uit het toevoerwater verwijderen, evenals 99,999% van alle virussen. En zo zijn er nog talloze andere wettelijke eisen v.w.b. waterfiltratie en waterzuivering door Nederlandse waterbedrijven.

Nederlands kraanwater moet niet alleen aan de wettelijke Europese drinkwaterrichtlijnen van de EU en de ‘Guidelines for Drinking-Water Quality’ van de WHO voldoen, maar ook nog eens aan het nóg strengere Nederlandse Leidingwaterbesluit. (bron)

Kraanwaterzuiveraars & leidingwaterfilters voor thuis

Het water dat bij jou thuis uit de kraan loopt, voldoet aan extreem strenge drinkwatereisen. Een drinkwatersysteem voor consumenten dat ná de watermeter wordt geïnstalleerd om Nederlands leidingwater na te filteren, hoeft dan ook niet per se aan industriële normen te voldoen. Termen als ‘filter’, ‘filteren’, ‘filtering’, ‘filtratie’, ‘waterfilter’, ‘zuiver’, ‘zuiveren’, ‘zuivering’ en ‘waterzuiveringsinstallatie’ worden hierna vrijelijk afgewisseld en door elkaar gebruikt, aangezien het hier gaat om het binnenshuis nabehandelen van leidingwater dat reeds uitermate geschikt is voor consumptie. En dus NIET om industriële drinkwaterproductie uit ruw grondwater, duinwater, oppervlaktewater of rioolwater.

Thuis nafilteren & doorzuiveren

Omdat Nederlands leidingwater drinkbaar moet zijn en dus reeds gefilterd en gezuiverd is, draait het bij de nazuivering met waterfilters voor thuisgebruik veeleer om het verwijderen van eventuele reststoffen die niet per se schadelijk zijn. Althans, voor wat betreft de minuscule concentraties waarin ze nog aanwezig zijn. Hierbij valt te denken aan:

• Hardheidsmineralen (kalk e.a.)
• Zware metalen (lood e.a.)
• Hallogenen (chloor e.a.)
• Pesticiden (bestrijdingsmiddelen & beschermingsmiddelen)
• Medicijnresten (allerhande geneesmiddelen)
• Hormonen (oestrogenen e.a.)
• Industriële chemicaliën (oplosmiddelen e.a.)
• Ongewenste smaak-, geur- & kleurstoffen
• Schubben (onopgeloste stoffen)

Natuurlijk halen leidingwaterbedrijven het overgrote merendeel van dit soort stoffen (99,999xxx %) uit jouw kraanwater. Desalniettemin kúnnen er sporen van zulke stoffen in kraanwater voorkomen, afhankelijk van de exacte locatie en omstandigheden.

Kan Nederlands leidingwater überhaupt nóg beter!?

Voorop staat dat Nederlands kraantjeswater van absolute topkwaliteit is! Er zijn maar weinig landen op de wereld waar leidingwater zó schoon en veilig is als in Nederland. Sterker nog: het Nederlandse kraanwater behoort tot het schoonste ter wereld en is zelfs zuiverder dan bepaalde flessenwaters! Hoewel je je kunt afvragen of doorzuiveren nodig of nuttig is, neemt dit niet weg dat er nog altijd verbetering mogelijk is…

Omdat de bronnen (vooral oppervlaktebronnen) waaruit drinkwaterbedrijven ruw water winnen steeds sterker verontreinigd raken –door vervuiling, industrie, landbouw, medicijngebruik enzovoort– blijven er steeds meer reststoffen in ons leidingwater achter. Dit heeft o.a. te maken met:

• Steeds weer nieuwe chemische stoffen in medicijnen
• Toenemende industrie óp oppervlaktewateren
• Gebruik van landbouwgiffen + overbemesting
• Groeiende vuilstortplaatsen
• Uitstoot door auto’s & fabrieken
• Illegaal dumpen/lozen van chemisch afval
• Zure regen

Deze ontwikkelingen dwingen waterleidingbedrijven ertoe om steeds meer putten te sluiten en verschillende toevoerwaters te vermengen. Bovendien wordt beweerd dat de normen voor toegelaten hoeveelheden schadelijke stoffen in drinkwater steeds verder worden verhoogd c.q. verruimd, waarbij economische belangen zwaarder zouden wegen dan de volksgezondheid. Echter heb ik geen betrouwbare bronnen kunnen vinden die deze claim bevestigen.

Naast externe verontreiniging kan er overigens ook nog vervuiling plaatsvinden binnenin het waterleidingnet. Hierbij valt te denken aan loslatende deeltjes van waterleidingen zoals koper, lood, cadmium en asbest. En in moderne kunststof leidingen het lekken van o.a. gechloreerde koolwaterstoffen via buiswanden. Om het zekere voor het onzekere te nemen en potentiele misstappen van waterbedrijven voor te blijven, zijn er in ieder geval steeds meer mensen die ervoor kiezen om kraanwater na te behandelen…

Wat in ieder geval vaststaat, is dat waterbedrijven de methodes en technieken binnen hun waterzuiveringsstations continu moeten aanscherpen om te kunnen blijven voldoen aan de Nederlandse leidingwatereisen. Of filterapparaten voor thuisgebruik per definitie helpen om leidingwater gezonder of veiliger te maken, is echter nog maar de vraag. Waterzuiverende apparaten kunnen zelf immers óók weer voor vervuiling zorgen.

Waterfilters: soorten drinkwaterfilters om thuis kraanwater/leidingwater te filteren & zuiveren

Hierbij een korte uiteenzetting van de verschillende soorten apparaten waarmee je thuis je leidingwater kunt doorfilteren c.q. nazuiveren…

A. Omgekeerde osmose m.b.v. osmose-apparaat

Omgekeerde osmose oftewel ‘Reverse Osmosis’ (RO) is een vorm van membraanfiltratie en de meest gebruikte techniek om leidingwater binnenshuis na te filteren. Omkeerosmose houdt in dat water vanuit een hogedrukcompartiment in een lagedrukcompartiment wordt geperst. Tussen beide compartimenten bevindt zich een halfdoorlatend membraan, waar watermoleculen wél doorheen gaan, maar veruit de meeste opgeloste en rondzwevende stoffen niet.

Een osmose-apparaat wordt tussen de waterleiding geplaatst en haalt tot 99% van alle kalk uit je leidingwater, evenals de meeste andere opgeloste vaste stoffen (ionen c.q. mineraalzouten). Maar ook eventuele medicijnresten, hormonen, zware metalen, organische verbindingen, bacteriën en virussen. In principe worden alleen de allerkleinste ionen (bijv. fluoride) niet of nauwelijks tegengehouden; deze zijn namelijk zodanig klein dat ze de microscopisch kleine poriën in het osmosemembraan te passeren. De effectiviteit van een osmose-apparaat en de zuiverheid van het uiteindelijke osmosewater zijn dan ook hoofdzakelijk afhankelijk van de kwaliteit van het gebruikte membraan.

Let wel: veel mensen kiezen voor een uitgebreid osmose-apparaat waarin óók één of meerdere van de hieronder vermelde filters aanwezig zijn; meestal gaat het om een koolstoffilter en/of sedimentfilter. Soms wordt een osmose-apparaat nog opgevolgd door een aanvullende ionenwisselaar en/of UV-filter.

B. Ionenwisseling middels selectieve ionenwisselaar

Ionen zijn in water opgeloste mineraalzouten met een positieve of negatieve elektrische lading. Sommige van deze zouten behoren tot de hardheidsmineralen die kalkaanslag veroorzaken. Het verwijderen van ionen uit water (of het neutraliseren ervan) wordt ook wel deïonisatie genoemd. De bekendste vorm van deïonisatie en de meest gebruikte techniek om ionen binnenshuis uit drinkwater te filteren is ongetwijfeld ionenwisseling.

Een apparaat dat ionen uitwisselt wordt ook wel een ionenwisselaar genoemd. Een ionwisselaar wordt na de watermeter geïnstalleerd en bevat een filterhuis gevuld met ionenuitwisselende harsen. Deze kunstharsen worden zodanig behandeld (geïoniseerd) dat er zich ionen aan binden. De hars wordt in de vorm van harsbolletjes in een waterfiltersysteem verwerkt. Iedere harssoort is in principe ionselectief; zo zijn er harsfilters met ionenwisselingsharsen die uitsluitend werkzaam zijn tegen bijv. calcium, magnesium, jodium, nitraat, silicaat of fosfaat.

De meest gebruiksvriendelijke ionenwisselaars voor consumenten zijn zogenaamde ‘Kati-Ani-Filters’. Ze zijn voorzien van een zogenaamde ‘mengbedhars’ of ‘mixed bed filter’, dit is een bonte verzameling van harssoorten waarmee álle positieve en negatieve kationen en anionen uit het toevoerwater worden gevist, inclusief calcium en magnesium: de twee belangrijkste veroorzakers van kalkaanslag.

Een optimale ionenwisselaar bevat dus een ‘mengbed’ van sterk zure kationharsen en sterk basische anionharsen. De katione en anione korrels wisselen ionen uit met het water. Alle in het water aanwezige kationen worden dankzij de harsen ingeruild voor waterstof-ionen [H⁺] en alle anionen voor hydroxide-ionen [OH⁻]. Tot slot vindt er een reactie plaats tussen waterstof en hydroxide, waardoor zuiver [H2O] overblijft: water. Op den duur zullen de harsen verzadigd/uitgeput raken; in dat geval dienen ze te worden geregenereerd of vervangen.

Let wel: eventuele stoffen zónder elektrische lading worden ongemoeid gelaten door een ionenwisselaar en blijven dus in het water aanwezig.

Kalkmagneet voor óm je waterleiding

Ionen zouden ook kunnen worden gemanipuleerd en geneutraliseerd met behulp van een magneet. Middels polarisatie, repolarisatie en/of depolarisatie zouden ionen (met name calcium) onschadelijk kunnen worden gemaakt. Hierdoor zouden ze niet meer samenklonteren of zich vasthechten, maar als microscopisch poeder met het water mee uit de kraan komen, zonder kalkaanslag te vormen. Een anti-kalkmagneet verandert niets aan de samenstelling van het drinkwater; de ionen zijn er nog wel, maar reageren anders. Aldus de verkopers en voorstanders.

Dat een magneet onder bepaalde omstandigheden kán werken tegen kalkaanslag is correct. Dat goedkope kalkmagneetjes van enkele tientjes deze klus kunnen klaren is uitermate onwaarschijnlijk.

D. Koolstoffiltratie oftewel actiefkool-adsorptie

Een actiefkoolfilter werkt op basis van koolstof; kool heeft de eigenschap allerlei stoffen aan zich te binden. Bij actiefkooladsorptie oftewel koolstoffiltratie wordt speciaal behandelde koolstof gebruikt. Deze kool heeft een immense interne oppervlakte (5 gram actiefkool heeft een effectief oppervlak ter grootte van een voetbalveld) en kan zodoende enorme hoeveelheden stoffen aan zich binden die mogelijkerwijs in je leidingwater aanwezig zijn.

Het leidingwater loopt langs een blokkoolfilter c.q. koolstofblok of door een filterhuis met koolstofgranules of koolstofpoeder en staat hierbij opgeloste stoffen af aan de kool. Actiefkool verwijdert talloze chemisch-synthetische en organische stoffen, waaronder chloor, fluor, jodium, oliën, zuren, PCB’s, PAK’s, pesticiden, hormonen, medicijnen, bacteriën en virussen. Om aanwas van algen en kolonisatie van bacteriën in het actiefkool te voorkomen, wordt doorgaans een aanvullende UV-filter gebruikt in dit soort waterfilters.

Een koolstoffilter maakt onderdeel uit van zo’n beetje elk osmose-apparaat en elke ionenwisselaar. Dankzij de actiefkoolfilter gaan osmosemembranen en ionenwisselingsharsen namelijk véél langer mee.

E. Bezinking met sedimentfilter

Een sedimentfilter is een bezinkingsfilter waarbij leidingwater van boven naar beneden door één of meerdere sedimentlagen loopt. Een sedimentfilter oftewel bezinkingsfilter is doorgaans de eerste voorfilter van filterapparaten die met name grove onzuiverheden uit het toevoerwater filtert. En dus géén minuscule, in water opgeloste stoffen.

In de natuur vindt van nature sedimentatie plaats dankzij massieve gesteenten, grindlagen, zandlagen, kleilagen, gravel etc. Van oudsher worden er 4 klassieke sedimenten onderscheiden, namelijk: A. steen/grind; B. zand; C. silt/stof; D. lutum/klei. Steen is het grofst, kleideeltjes zijn het fijnst. Klei en silt vormen tezamen leem. In moderne sedimentfilters wordt meestal gekalibreerd filterzand, gerecycled filterglas, synthetisch zandglas of keramiek gebruikt.

De meeste osmosetoestellen zijn voorzien van een sedimentfilter ter bescherming van het osmosemembraan; sommige ionenwisselaars bevatten eveneens een sedimentatiefilter zodat de harskolommen langer meegaan.

F. Ozonisatie: desinfectie met behulp van ozonfilters

Ozongas is sterk oxiderend c.q. oxidatief en doodt zodoende álle mogelijke micro-organismen en microben. De ozonfilter vind je voornamelijk terug in zwembaden, aquaria en vijvers om de opeenhoping en vermenigvuldiging van bacteriën, algen en schimmels tegen te gaan. Eencellige organismen kunnen zich bijvoorbeeld in het filtertoestel nestelen indien een filterapparaat niet continu wordt gebruikt of niet goed wordt onderhouden en/of gereinigd.

Ozon wordt geproduceerd uit zuurstof en vervalt ook weer snel tot zuurstof. Desalniettemin is ozongas sterk irriterend en oplossend en zodoende potentieel gevaarlijk… Daarnaast kan ozon polyamide filtermembranen, ionenwisselingsharsen en elastomeren oplossen, bijvoorbeeld als er een lek ontstaat in een ozonfilter. Vandaar dat ozonfilters niet zo veel worden gebruikt in leidingwaterfilters voor binnenshuis. Ozon is zeer krachtig, maar kan ook gemakkelijk worden geneutraliseerd met behulp van ultraviolet licht.

G. UV-filter ontsmetting dankzij ultraviolet licht

Ultraviolet licht is op een golflengte van 254 nanometer en een dosering van 30.000 microwattseconden per vierkante centimeter in staat om 99.9999% van veruit de meeste soorten bacteriën te vernietigen. UV-licht is dan ook een ideaal medium om drinkwater te ontsmetten. Wel blijven de dode bacteriën bij ultraviolette desinfectie in het water aanwezig.

UV-lampen kunnen op allerlei plaatsen binnen een waterfilterinstallatie worden ingezet; niet alleen om water te ontsmetten, maar ook om bacteriegroei en algengroei in waterfilters te voorkomen. Denk maar eens aan potentiële bacteriekolonies in osmosemembranen, ionenwisselaarsharsen en koolstofcartridges.

Ook werkt UV-licht in bepaalde situaties om ozon, vrij chloor (chlorine) en chloramineverbindingen te vernietigen, maar dan wel in beduidend hogere doses. Ultraviolet licht geeft zélfs het toevoerwater een desinfecterende werking mee, dus ook met UV-licht behandeld water ontsmet tot op zekere hoogte jouw filtermediums.

Tip: het plaatsen van UV-filters bij de ingang en uitgang van filterhuizen, filterkolommen en filtercartridges kan de periode tussen twee reinigingsbeurten sterkt oprekken.

H. Destillatiefilter: destilleren van water

En dan is er nog de oude, vertrouwde destillatie waarmee tot 99,9+ procent (ultra)puur water (H2O) kan worden verkregen. Dit wordt ook wel gedemineraliseerd water of demi-water genoemd. Water wordt verdampt d.m.v. hitte, waarbij alle opgeloste stoffen achterblijven. Vervolgens wordt de stoom gecondenseerd. Deze techniek is erg rigoureus en kost erg veel energie en wordt zodoende niet toegepast in particuliere waterzuiveringsapparaten voor thuisgebruik.

Samenvatting verschillende waterfilters voor thuisgebruik

Nog even de verschillende soorten waterfilters… Er zijn héél veel verschillende soorten waterfilters met ieder hun eigen unieke functie en werking. De meeste van deze filters werken tot op zekere hoogte en op een bepaalde vlak, bijvoorbeeld aangaande verontreiniging, zuurgraad of hardheid; sommige andere waterfilters doen helemaal niks. Onder meer de volgende waterfiltersystemen en aanverwante apparaten voor thuisgebruik zijn in omloop:

• Osmose-apparaat t.b..v. omkeerosmose om water te zuiveren
• Ionenwisselaar op basis van harskorrels om water te deïoniseren
• Magneet tegen kalkaanslag voor óm je waterleiding
• Koolstoffilter c.q. actiefkoolfilter t.b.v. actiefkooladsorptie om water te onsmetten
• Sedimentfilter voor grove onzuiverheden (stof, kalkneerslag, bezinksels, etc.)
• UV-ontsmetter op basis van UVC-licht tegen schadelijke micro-organismen en microben
• Ozonfilter o.b.v. ozonzuurstof, eveneens tegen eencellige micro-organismen
• Water-ionisator (ioniserende & polariserende filter) voor ontzuurd en basisch ‘alkalinewater’
• Zuurstofverrijking; óf met elektrische vortex-apparatuur of dizuurstof (O2)-patroon
• Toevoeging van macromineralen en spoorelementen dankzij vitaliseringsapparaat met mineraalfilter

In de praktijk koopt bijna iedereen een osmose-apparaat en/of een ionenwisselaar. Koop je een ‘high-end’ exemplaar van de één, dan kun je deze nog aanvullen met een ‘basis’ exemplaar van de ander. Ook zogenaamde ‘water ionizers’ zijn populair, maar de werking ervan is nogal omstreden.

Aanschaf van een waterfilter

Voordat je een waterfilter aanschaft, dien je jezelf eerst af te vragen wat je ermee wilt bereiken. In beginsel zijn er vier belangrijke aspecten van drinkwaterbehandeling middels waterfilters:

1. Water reinigen c.q. ontsmetten v.w.b. schadelijke stoffen; je wilt immers veilig water waar je niet ziek van wordt…
2. Water zuiveren c.q. filteren, want je wilt ook helder, geurloos en lekker water met een prettig ‘mondgevoel’.
3. Daarnaast wil je wellicht kalkaanslag beperken, dus water ontharden (v.w.b. calcium).
4. Water alkaliseren… dit is een omstreden techniek om basisch alkalinewater te produceren door de zuurgraad (pH) aan te passen. Het drinken van dit basische ‘kangenwater’ heeft volgens sommigen allerlei heilzame effecten.

Dus wat wil je: veiliger water, lekkerder water, ontkalkt water of minder zuur water?

Conclusie

Er zijn in beginsel 3 populaire soorten/types waterfiltersystemen c.q. filterapparaten waar verschillende soorten filterpatronen en filtermembranen in worden verwerkt. De 3 populairste drinkwaterfilters voor thuisgebruik zijn als volgt:

1. Ionenwisselaar om te ontkalken/ontharden

Met high-end ionenwisselaars kunnen alle elektrisch geladen deeltjes (ionen) uit toevoerwater worden gefilterd. De beste ionenwisselaars beschikken over een mengbed: een ‘bad’ gevuld met gevarieerde harskralen. Dit wordt ook wel een ‘kati-anti-filter’ genoemd omdat ‘ie zowel alle kationen als alle anionen uit het toevoerwater filtert, inclusief de hardheidsmineralen calcium en magnesium die verantwoordelijk zijn voor kalkaanslag. > Lees meer…

2. Osmoseapparaat om te zuiveren c.q. purificeren

Een osmose-apparaat filtert net als een ionenwisselaar (tot wel 99% van) alle soorten ionen uit het leidingwater, Een osmosemembraan houdt echter nog veel méér in water opgeloste stoffen tegen. Een ionenwisselaar is namelijk niet selectief en haalt zodoende óók stoffen uit je water zónder elektrische lading, waaronder (tot op zekere hoogte) bepaalde organische verbindingen en chemicaliën. Zolang ze maar groter zijn dan de membraanporiën. > Lees meer…

Desalniettemin is een osmosemembraan op zichzelf nog altijd niet toereikend voor 100% schoon drinkwater; vandaar dat er in een topkwaliteit osmose-apparaat in ieder geval ook een koolstoffilter en sedimentfilter aanwezig zijn. (bron)

3. Water-ionisator ofwel -alkalisator om te ontzuren

Apparaten om leidingwater te ioniseren c.q. alkaliseren c.q. ontzuren (voor alkalisch ‘kangenwater’) zijn extreem populair. Voorstanders verbinden zelfs talloze gezondheidsclaims aan basisch alkalinewater. Wat velen echter niet beseffen, is dat een loutere ‘water ionizer’ of ‘water alkalizer’ geen blijvende veranderingen aanbrengt in de moleculaire waterstructuur. Zodoende is een water-alkalisator een peperduur en nutteloos apparaat. En zelfs potentieel gevaarlijk! > Lees meer…

Dus…

De kwaliteit van een waterfilterapparaat is niet alleen afhankelijk van de soort en functionaliteit; van elk soort apparaat worden goede en slechte exemplaren verkocht. Vooral de kwaliteit en kwantiteit van de filtermaterialen (membranen, harsen, elektroden, elektroplaten etc.) is belangrijk. Daarnaast spelen de saliniteit, temperatuur, zuurgraad en algehele hardheid van het toevoerwater een belangrijke rol.

Elk van bovenstaande 3 apparaten kan voorzien zijn van een aanvullende sedimentfilter, actiefkoolfilter en/of UV-filter voor extra filtering, zuivering en ontsmetting. Sommige ‘water alkalizers’ bevatten zelfs ingebouwde ionenwisselaars en/of osmosemembranen! Zodoende kan zelfs een ionisator c.q. ‘alkalizer’ effectief nazuiveren. Het verschil is alleen dat een ionisator doorgaans vele malen duurder is dan een ionenwisselaar of osmose-apparaat.

Watermeters & sensoren

Een filterapparaat klinkt wellicht leuk, maar hoe weet je nou eigenlijk of er daadwerkelijk iets met het toevoerwater gebeurt? Koop altijd een waterfilter met sensoren! Er zijn verschillende watermeters en watersensoren om de eigenschappen van water te meten en controleren:

• pH-meter: zuurgraad (qua zuren & basen)
• EC-meter: elektrische geleidbaarheid (qua elektronen)
• ORP-meter: Oxidatie Reductie Potentieel (qua antioxidanten)
• TDS-meter: Total Dissolved Solids (totale hoeveelheid opgeloste stoffen)
• dH-meter: hardheid (qua hardheidsmineralen calcium & magnesium)

Er zijn losse sensoren die je met de hand in water kunt plaatsen. Er zijn echter ook computers/monitors met meerdere geïntegreerde sensoren waarop je tot wel 5 verschillende waarden kunt aflezen. Een topkwaliteit osmoseapparaat of ionenwisselaar is doorgaans van zo’n multifunctionele computer voorzien.

Oplichterij

Laat je niet foppen! Omdat de populariteit van waterfilters alsmaar toeneemt, wordt er ook steeds meer misbruik van gemaakt door handige marketeers die over de rug van goedgelovige consumenten een graantje willen meepikken. Er worden steeds meer onzinnige apparaten en attributen verkocht waarvan wordt beweerd dat ze water kunnen filteren, zuiveren, ontharden, ontkalken, ontzouten, ontzuren, alkaliseren, ioniseren, deïoniseren, vitaliseren, verrijken, (re)mineraliseren, ‘redoxeren’, ‘hexagoneren’ en/of diep infrarood bestralen… De exacte werkzaamheid ervan is in veel gevallen echter één groot vraagteken!

Het gaat onder meer om bepaalde opzetstukjes voor kranen, ‘filterflessen’ en magneetjes, maar ook om peperdure ‘alkalizers’, infraroodlampen en andere wonderapparaten die berusten op omstreden, dubieuze en pseudowetenschappelijke methodes en technieken. De veronderstelde mogelijkheden lijken oneindig; ordinair kraantjeswater wordt in een handomdraai omgetoverd tot een toverdrank die je van al je fysieke en mentale ongemakken zou kunnen verlossen! De vele tabellen, grafieken, cijfers en ‘wetenschappelijke’ onderzoeken die als bewijslast worden aangedragen, zien er doorgaans imposant en veelbelovend uit… maar in werkelijkheid vormen ze een rookgordijn. Trap al met al niet zomaar in hexagonwater, kangenwater, alkalinewater, diep-infrarood water en al dat soort hocuspocus.

Tot slot

Dat kraanwater minstens zo gezond is als mineraalwater moge inmiddels duidelijk zijn. Toch kunnen er zowel in kraantjeswater als in flessenwater nog altijd stoffen zitten die daar niet per se in thuis horen… Althans, die je eigenlijk niet –of in ieder geval niet te veel– in jouw drinkwater wilt hebben zitten en zodoende via een glaasje water wilt binnenkrijgen. Hierbij valt te denken aan:

• Chloor & arsenicum
• Fluor/fluoride
• Lood, koper & ijzer
• Kalk (kalkafzetting & kalkbezinksel)
• Nitraten & nitriet
• Mangaan

Maar in theorie ook minimale hoeveelheden bacteriën, virussen, restanten van hormonen, medicamenten, industriële chemicaliën, bestrijdingsmiddelen (pesticiden/insecticiden) en milieuverontreiniging. Daarom neemt de populariteit van waterfilters voor thuisgebruik nog altijd toe…

Met een drinkwaterfilter voor thuisgebruik zul je heus wel wat uit je leidingwater halen, maar: A. Is dit nuttig? B. Is dit raadzaam? C. Is dit veilig? Vooral kalk verwijderen, is praktisch, maar een bijkomend nadeel hiervan is dat er naast kalk ook een heleboel heilzame macromineralen en spoorelementen verdwijnen. Dat de watersamenstelling door nafiltering verandert, staat vast. Maar of leidingwater gezonder wordt… Wil je je kraanwater enkel gebruiken voor schoonmaakwerkzaamheden en waterverbruikende apparaten, koop dan vooral een waterfilter. Maar wil je kraanwater (ook) drinken, weeg de voordelen en nadelen dan goed tegen elkaar af!

Heb jij thuis een waterfilter of sta je op het punt er een te kopen? En zo ja, wat voor filterapparaat vind jij het beste om leidingwater door te zuiveren? Laat hieronder een berichtje achter!