Een gastroscopie is een maagonderzoek waarbij de dokter je slokdarm, maag en het bovenste gedeelte van je dunne darm bekijkt. Dit gebeurt met behulp van een endoscoop, een flexibele slang met aan het uiteinde een camera met lampje. Deze slang wordt via je keel in je maag gebracht. De dokter heeft tijdens het onderzoek een soort van live feed en kan de camerabeelden met behulp van een monitor direct bekijken. Er worden doorgaans tijdens een maagscopie ook wat kleine hapjes weefsel (genaamd ‘biopten’) uit je maag, slokdarm en darm genomen voor verder onderzoek.
Toen mijn dokter me onlangs vertelde dat hij bij mij een gastroscopie wilde uitvoeren, reageerde ik ongeveer zo:
Ik zal maar gewoon eerlijk zijn: ik ben niet zo’n held als het op onderzoeken aankomt en een maagscopie klinkt nou niet bepaald prettig. Inmiddels heb ik mijn gastroscopie (gelukkig!) achter de rug en deel ik in dit artikel mijn ervaringen, bevindingen en tips betreffende het ondergaan van een maagscopie. (Spoiler: het viel reuze mee!)
Ik heb gekozen voor een gastroscopie met roesje. De keuze tussen een gastroscopie met of zonder roesje was voor mij persoonlijk snel gemaakt. Ik heb epilepsie en krijg snel last van aanvallen indien ik me niet lekker voel. De kans dat ik me tijdens een maagscopie super fijn zou voelen, achtte ik niet aanwezig. Vandaar dat ik direct om een roesje heb gevraagd. Mijn arts leek dit overigens ook de beste optie en was zo beleefd om me te vertellen dat het onderzoek meestal niet als prettig wordt ervaren. Zie ook het artikel ‘Gastroscopie: met of zonder roesje?” voor meer informatie daarover.
Voorbereiding gastroscopie
Als je een gastroscopie moet ondergaan, dan krijg je van je arts wat informatie mee naar huis. In mijn geval was deze informatie vrij beknopt. Het was een A4’tje met een korte omschrijving van het maagonderzoek, vergezeld door een papier dat ik diende te ondertekenen waardoor ik instemde met het onderzoek en verklaarde dat de dokter mocht ingrijpen indien nodig en dat ik voldoende informatie had ontvangen over het onderzoek. Ik was in eerste instantie nogal verbaasd dat ik hiervoor moest tekenen.Ik had mijn maagscopie overigens in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen in België, dus ik weet niet zeker of je in Nederland ook dient te tekenen.
Hoe dan ook, ik was nog steeds een beetje geschrokken dat ik überhaupt een gastroscopie moest ondergaan en nog enigszins in de ontkenningsfase. Ik heb dus eerst een tijdje mijn dokter gestalkt met aanvullende vragen over het onderzoek. Er stond in mijn papieren namelijk dat de gastroscopie werd uitgevoerd om coeliakie (glutenintolerantie) uit te sluiten, terwijl ik al eens een maand glutenvrij heb gegeten. Moest er dan überhaupt wel met zo’n slang in mijn maag worden gepord?! Dit brengt me direct bij mijn eerste tip:
Vragen stellen
Lees de informatie die je van het ziekenhuis krijgt goed door, en stel vragen indien je iets niet snapt. Een gastroscopie is geen grapje, dus het is logisch dat je vragen hebt en goed voorbereid het ziekenhuis in wilt gaan. Ik heb mijn arts vijf keer moeten mailen en drie keer moeten bellen voordat ik een reactie kreeg (helaas ook geen grapje), maar uiteindelijk kreeg ik gelukkig een antwoord. Het bleek dat glutenintolerantie ook mogelijk is zonder dat je daar verder iets van merkt, dus de gastroscopie had in mijn geval toch wel zin. Kortom: wees nooit bang om iets te vragen, het gaat tenslotte om je gezondheid.
Tip: google niet te veel naar ervaringen
In aanloop op het maagonderzoek schieten je vast vragen te binnen. Kan het pijn doen? Wat kan er misgaan? Een belangrijke tip: google niet te veel! Wees je bewust van het feit dat iedere medische ingreep risico’s met zich meebrengt en dat er een kans is op complicaties, maar besef je ook dat juist de verhalen waarbij het fout gaat veruit het meest gedeeld worden op internet. Door het lezen van horrorverhalen kun je alleen maar extra nerveus raken en dit draagt niet bij aan een soepel verloop van het onderzoek. Je weet toch niet hoe jouw gastroscopie precies zal gaan totdat je het ervaart. Je voorbereiden is prima, maar er is een grens. Heb je inhoudelijke vragen? Leg ze dan aan je arts voor. Ik heb vooraf wel wat informatie over een maagscopie opgezocht op internet, maar ben ook snel weer gestopt met surfen toen ik te veel rampscenario’s tegenkwam.
Nuchter voor onderzoek
Voor een gastroscopie dien je volledig nuchter te zijn. Dit betekent dat je niets meer mag eten of drinken (dus ook geen water) na 12 uur ’s nachts voorafgaand aan de maagscopie. Het kan dus prettig zijn om de gastroscopie zo vroeg mogelijk op de dag te plannen, dan zit je minder lang met een rommelende maag.
Inname van medicatie voor gastroscopie
Aangezien je volledig nuchter moet zijn voor het ondergaan van een gastroscopie, wist ik niet precies hoe het zat met de inname van medicatie. Daar heb je immers water bij nodig. Ik slik zelf epilepsiemedicatie op zeer gezette tijden en wilde deze medicatie liever echt niet overslaan of later nemen omdat dit de kans op epileptische aanvallen juist vergroot. Ik heb in eerste instantie naar de receptie van de maag-, lever- en darmafdeling gebeld om te vragen of ik toch een klein beetje water mocht gebruiken voor het innemen van mijn medicatie. Hier kreeg ik een vrij lompe ‘nee’ op terug. Ik was dus alweer half in paniek omdat ik nu een gastroscopie moest ondergaan zonder epilepsiemedicatie.Paul, mijn man, heeft vervolgens nogmaals gebeld en kreeg iemand aan de lijn van de uitvoerend afdeling gastroscopie. Deze verpleegster zei dat het geen enkel probleem was als ik mijn medicatie een paar uur voor het onderzoek met een klein beetje water innam. Toen ik bij aankomst vermeldde dat ik mijn medicatie inderdaad met een klein slokje water had ingenomen, werd daar ook helemaal niet raar op gereageerd. Inname van medicatie is indien noodzakelijk dus wel gewoon mogelijk.
Voorbereiding in ziekenhuis
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, werd ik begeleid naar een ruimte voor korte opnames. Paul mocht gelukkig ook gewoon mee. Er stonden zo’n 20 verrijdbare stoelen in de ruimte, waarvan ik er eentje toegewezen kreeg. Vervolgens kreeg ik eerst een infuus in mijn arm. Dit kun je vergelijken met bloedprikken waarbij de naald na het prikken wordt vervangen door een flexibel buisje waardoor je je arm vervolgens weer vrij kunt bewegen.
Daarna kwam er een zuster bij me zitten voor een korte voorbespreking. Ze vroeg wanneer ik voor het laatst had gegeten en gedronken en vroeg nogmaals toestemming voor het uitvoeren van de gastroscopie. Ze noteerde mijn gewicht en wilde weten of ik allergieën, hart- en/of longproblemen heb. Vervolgens heb ik nog even moeten wachten voordat ik werd geroepen voor de daadwerkelijke gastroscopie.
Tijdens het gastroscopie onderzoek
Toen de zuster me kwam halen voor de maagscopie, werd ik met stoel en al naar een onderzoeksruimte gebracht. Daar wachtte de arts op me. De zuster vertelde me dat ik op het bed in het midden van de ruimte mocht gaan liggen. Zo gezegd zo gedaan. Vervolgens sloot de zuster wat apparatuur aan om mijn hartslag, bloeddruk en zuurstofgehalte te kunnen meten en vertelde ze dat ze nu ook het infuus aan ging sluiten zodat ze het roesje konden toedienen zodra het onderzoek begon. Dit roesje werkt vrijwel direct na het toedienen, binnen een minuut.
Keelverdoving
De zuster vertelde me dat het vervelendste stukje van het onderzoek is wanneer de endoscoop de keel passeert. Slikken moest ik beslist alleen doen op het moment dat het werd aangegeven, anders niets. Het was verder voornamelijk heel belangrijk om zoveel mogelijk te ontspannen en goed op de ademhaling te letten. Ik kreeg eerst een verdovende spray voor mijn keel. Ik werd gewaarschuwd dat deze erg vies was, maar dat viel allemaal wel mee. Ik kreeg eerst twee spraytjes in mijn mond en moest toen slikken. Vervolgens werd dat herhaald. Het is op dat moment belangrijk om echt goed te slikken. Op die manier wordt de verdovende spray goed verdeeld en kan hij optimaal werken.
Het onderzoek zelf
Ik moest vervolgens op mijn linkerzij gaan liggen en ik kreeg een kussen onder mijn hoofd waar ook nog een doek op werd gelegd. “Voor het kwijlen”, aldus de zuster… Ik vroeg me nog af of dat nou wel nodig zou zijn (antwoord: ja). Ik lag overigens met mijn rug naar de monitor waarop de dokter je maag bekijkt en zag zelf dus niets. Vervolgens kwam ook de dokter bij het bed staan en gingen ze aan de slag. Het licht werd gedimd en ik kreeg een bitje in de vorm van een ring tussen mijn tanden. Ik had vooraf gedacht dat het bitje vervelend zou zijn, maar dat viel alles mee. Je hoeft dan in ieder geval niet na te denken over of je je mond wel goed open hebt en of je tong niet in de weg zit.
Vervolgens kreeg ik te horen dat ze van start gingen met het onderzoek en ging de slang in mijn keel. Ik heb me ondertussen vooral goed op mijn ademhaling gefocust. Ik had vooraf gelezen dat je moet doen alsof je in een heerlijk geurend bloemenveld staat, dus daar ging ik voor. Twee tellen inademen, drie tellen uitademen…
Ik voelde het moment dat de slang mijn keel passeerde wel. Het voelt onwennig en een beetje vervelend, maar het deed geen pijn. Voor de rest heb ik weinig van het onderzoek gevoeld en het was binnen een mum van tijd voorbij.
Hoe voelt een roesje bij een maagscopie in de praktijk?
Ik wist vooraf niet zo goed wat ik me nou precies bij een roesje moest voorstellen. Een narcose is echt iets anders, maar wat is een roesje dan wel?! Het middel dat voor mijn roesje is gebruikt heet Dormicum (werkzame stof Midazolam) en werd via een infuus (naaldje) toegediend.
Midazolam werkt rustgevend, vermindert angstgevoelens, ontspant de spieren en maakt suf. Verder stopt het epilepsie-aanvallen.
Ik ben door het roesje niet echt in slaap gevallen en kreeg alles (volgens mij) gewoon mee. Tegelijkertijd merkte ik achteraf wel dat ik dingen net wat minder gedetailleerd heb onthouden. Zo kan ik me bijvoorbeeld nog prima herinneren dat ik na het onderzoek vanaf de behandeltafel moest opstaan en in een rolstoel moest gaan zitten (ik kon dus gewoon zonder problemen opstaan en een paar stappen zetten ondanks het roesje). Ik kan me echter niet specifiek herinneren dat de zuster me vervolgens met de rolstoel uit de behandelkamer heeft gereden.
Kortom: standaard zou je tijdens een maagscopie waarschijnlijk hyper alert zijn en alles extra bewust meemaken. Met een roesje was bij mij het tegendeel waar.
Afronding onderzoek
Tot slot vertelde de arts dat ze de slang weer gingen verwijderen. Dit was snel gebeurd en voelde ik nauwelijks. Daarna mocht ik weer in de verrijdbare stoel gaan zitten en werd ik teruggebracht naar de ruimte voor korte opnames. Daar werd mijn stoel achterover gezet zodat ik kon ‘uitslapen’. In de praktijk was ik niet slaperig en kon ik gewoon kletsen met mijn man. Ik was wel een klein beetje duizelig. Na een half uurtje kwam de dokter nog even langs om de uitslag van het onderzoek kort te bespreken. Uiteraard krijg je niet direct de uitslag van de biopten die ze afnemen. Ik had er vooraf rekening mee gehouden dat mijn maag flink naar, opgeblazen en pijnlijk kon aanvoelen na de gastroscopie, maar ik heb werkelijk nergens last van gehad. Na zo’n 45 minuten mocht ik wat drinken en direct daarna mocht ik met mijn man mee naar huis en zat de gastroscopie er op.
Na het maagonderzoek
In de kantine van het ziekenhuis heb ik wat kleins te eten gekocht en dat viel prima. Mijn keel was nadat de verdoving was uitgewerkt een heel klein beetje gevoelig, maar pijn zou ik het zeker niet noemen. Al met al is de gastroscopie met roesje mij enorm meegevallen. Als ik dit vooraf had geweten, dan had ik me echt niet zo’n zorgen gemaakt. Overigens blijft het een onderzoek dat ik liever niet dagelijks meemaakt, maar van pijn of paniek heb ik geen enkele minuut last gehad terwijl ik dat wel had verwacht. Al met al denk ik dat je zelf eigenlijk je grootste vijand bent tijdens een gastroscopie. Lukt het je om rustig te blijven en je te concentreren op je ademhaling, dan is het echt zo voorbij. Overigens is het wel goed om te vermelden dat de uitslag van mijn gastroscopie helemaal in orde was; er was geen sprake van bloedingen of bijvoorbeeld een maagzweer.
Hopelijk heb je iets aan dit verslag over mijn ervaringen met een gastroscopie gehad. Heb jij ook een gastroscopie gehad en hoe is het bij jou gegaan? Of heb je vragen over een gastroscopie met roesje? Laat dan gerust hieronder een reactie achter!
