Slaapverlamming ofwel slaapparalyse is een merkwaardig verschijnsel. Je hebt het idee dat je wakker bent, maar je lichaam reageert nog niet op je mentale bevelen. Zodoende kun je je niet bewegen, niet praten en dus ook niet opstaan. Bovendien gaat slaapverlamming vaak gepaard met hallucinaties: je ziet, hoort of voelt dingen die er niet zijn. De belangrijkste symptomen van slaapparalyse zijn:
- Je kunt je niet bewegen (spierverlamming)
- Je kunt niet praten
- Je kunt (soms) wel zien
- Je hoort geluiden die er niet zijn (voetstappen, deuren, stemmen, e.a.)
- Je ziet personen die er niet zijn (Incubus-syndroom)
- Je hebt het gevoel alsof iemand je verstikt (Old Hag-syndroom)
- Je voelt suizen of bonzen in je hoofd of oren
- Je bent angstig en paniekerig
- Je voelt je zweverig
Let op: niet iedereen heeft dezelfde symptomen bij slaapverlamming.
Slaapverlamming ofwel slaapparalyse kan dus ontzettend beangstigend zijn. Daarom hierbij 9 oorzaken, oplossingen en tips bij slaapverlamming…
Tip 1: Slaapverlamming is niet bovennatuurlijk
Vanwege de hallucinaties wordt slaapparalyse vaak in verband gebracht met bovennatuurlijke verschijnselen. Slaapverlamming heeft echter niks te maken met geesten, monsters of buitenaardse wezens. Hoewel de beleving van spookachtige verschijningen zeer realistisch kan zijn, zijn ze vergelijkbaar met gewaarwordingen en gebeurtenissen in een nachtmerrie. De nachtmerrie komt echter uitzonderlijk echt over, omdat je het gevoel hebt dat je al wakker bent.
Tip 2: De verlamming duurt niet écht lang
Slaapverlamming kent vele gradaties. Er zijn mensen die sporadisch niet wakker kunnen worden… En er zijn mensen die tot wel 10 keer per slaapcyclus een diepgaande en indrukwekkende slaapparalyse doormaken. Meestal duurt slaapparalyse slechts 1 tot 3 minuten, maar gevoelsmatig lijkt het een eeuwigheid te duren.
Tip 3: Slaapverlamming kan aanvoelen als ‘uittreden’
Sommige mensen ervaren tijdens de slaapverlamming een gewaarwording alsof ze boven hun bed zweven of zelfs boven hun eigen lichaam uitstijgen. Als je spiritueel ingesteld bent, zou je dit principe “uittreden” of een “bijna-doodervaring” kunnen noemen. Deze ervaring is echter volkomen aards en wordt veroorzaakt door o.a. je hersenactiviteit, bloeddruk en evenwichtsgevoel tijdens de slaap.
Tip 4: Rond kunnen kijken tijdens je verlamming…
Een kenmerkend verschijnsel van slaapverlamming is dat mensen kunnen rondkijken tijdens hun slaapparalyse. Soms zijn de ogen daadwerkelijk open en kunnen ze zelfs worden bewogen; droom en werkelijkheid kunnen dan in elkaar overlopen. Vaak wordt er echter niet echt iets gezien, maar enkel gedroomd. Het desbetreffende beeld (slaapkamer e.a.) is dan zodanig vaak herbeleefd dat je het letterlijk kunt dromen.
Tip 5: Kloppingen in het hoofd & suizingen in de oren
Slaapverlamming gaat bij veel mensen gepaard met een ruis in de oren (oorsuizen) en in het hoofd (“hoofdruis”). Soms is er ook sprake van een “elektrische schok” of “explosie” in het hoofd of van kloppen of bonzen in het hoofd of in de oren. Ook druk op de slapen en een drukkende hoofdpijn zijn geen ongewone verschijnselen. Dit heeft vooral te maken met de bloedsomloop en bloeddruk tijdens de slaap.
Tip 6: Slaapparalyse door toedoen van op de rug liggen
De meeste mensen hebben uitsluitend last van slaapverlamming als ze op hun rug liggen. Als je op je rug ligt, is de kans dat je spieren te laat uit hun slaaptoestand komen namelijk groter. Bovendien is ook de kans op een drukkend of verstikkend gevoel groter als je op je rug slaapt. Je eigen lichaamsgewicht voelt namelijk veel zwaarder aan tijdens je slaapparalyse, en dat gewicht bevindt zich voornamelijk in de buik.
Tip 7: Wakker worden…
Als je niet wakker kunt worden tijdens je slaapparalyse, dan kun je het beste proberen om je op een detail te concentreren. Probeer je bijvoorbeeld te concentreren op een woord, een vingertopje of een grote teen. Zodra je vat krijgt op een detail, volgt de rest van je lichaam doorgaans vanzelf. Kortom: wanneer je een aspect van je lichaam tot een reactie kunt overhalen, wordt de rest van je lichaam wakker geschud.
Tip 8: Paniekaanvallen door slaapparalyse
Slaapverlamming kan een gevoel van verstikking teweegbrengen. Je hebt het idee dat je geen adem meer krijgt of dat je hart het begeeft. Hierdoor kun je tijdens je slaapparalyse enorm in paniek raken. Omdat je je paniekaanval niet kunt uiten en niet om hulp kunt schreeuwen, wordt de paniek alleen maar erger. Het verstikken of het hartfalen gebeurt gelukkig niet echt. Probeer je dat te realiseren!
Tip 9: Slaapverlamming & epilepsie
Slaapverlamming wordt vaak gelinkt aan epilepsie. Het exacte verband is niet duidelijk, maar beide indicaties hebben een neurologische achtergrond. (bron) Zo zou het kunnen zijn dat slaapparalyse het gevolg is van een epileptische aanval tijdens de slaap. Bovendien zijn er mensen wiens slaapverlamming is verdwenen sinds ze anti-epileptica (epilepsie-medicijnen) gebruiken. Daarnaast wordt slaapverlamming in verband gebracht met narcolepsie, slaapapneu, slaapstuipen, parasomnie en aanverwante slaapstoornissen.
Heb jij ervaringen, vragen of opmerkingen m.b.t slaapparalyse ofwel slaapverlamming die je met anderen wilt delen? Laat hieronder je reactie achter!
438 Reacties
ik ben 31 jaar, en heb sinds een jaar een half slaapverlamming. het begon met het gevoel dat ik werd opgetild en rondgedraaid. daarna kwam erbij dat ik iets voelde op me, voornamelijk op mijn borstkas. ondertussen zie ik ook dingen, onlangs lag er iemand naast me. dacht ik. of ik hoor verschillende dingen. soms gebeurd het elke nacht, soms een tijdje niet. het rare is, als ik iets van alcohol gedronken heb, heb ik het niet. ik durf amper nog te gaan slapen, omdat ik bang ben dat ik weer slaapverlamming krijg. ik geraak er soms ook echt moeilijk uit, dan denk ik: wakker worden, wakker worden! en doe ik er alles aan om eruit te komen, en word dan heel paniekerig wakker. ik moet daarna zeker een half uur rechtop zitten, als ik het niet terug wil krijgen. het is alsof niemand je begrijpt, als je dit tegen iemand verteld, ik vertel het dan ook aan niemand meer. mijn dokter raadde een slaaponderzoek aan, maar de wachtlijsten zijn imens lang.. ik heb een periode gehad dat ik bijna dagelijks alcohol dronk, zodat ik het niet zou krijgen, en het werkte, ik had geen slaapverlamming meer… maar dit is geen oplossing natuurlijk. ik durf niet te gaan slapen, en ben heel moe overdag. ik voel het ook aankomen, in de avond voel ik al een soort suizen in mijn hoofd. ik ga op vaste uren naar bed, sta elke dag hetzelfde uur op, doe s avonds een uur voor het slapen niets meer, etc etc. ik ben het zo beu. ik dacht dat ik de enige was, niet dus.
Ik heb ook slaapverlammigen gehad. Niet zo vaak als u, maar mensen denken idd dat je gek bent en dat je de naam “slaapverlamming” vezint. Ik ben niet snel bang, maar slaapverlamming is telkens opnieuw een beangstigend gevoel. Ik begrijp je zeer goed Sdw!
Ik was een jongetje van ongeveer zes denk ik toen het mij voor de eerste keer overkwam. Het werd afgedaan als een enge droom. Nu 51 jaar later nog steeds last van en afgelopen nacht vier keer een slaap verlamming gehad. De laatste voelde voor het eerst “goed”, ik werd opgehaald door iemand, vermoedelijk een vrouw, ik zag haar vaag. Haar handen strekte zich uit, ik kon ze voelen en het voelde fijn, opgelucht!! Ik werd wakker omdat ik wakker gemaakt werd door mijn vrouw, gelukkig en tegelijkertijd jammer! Ik zou me net gaan overgeven aan mijn slaapverlamming en daardoor misschien in slaap gevallen zijn of wakker zijn geworden. Altijd angstig geweest hiervoor en als kind er altijd tegenop gezien om te gaan slapen. Een doorbraak?? Wie weet!!
Hoi…. Dito hier :(
Hey allemaal ik ben 16 jaar en ik heb volgens mij sinds mijn 14e al erge last van slaapverlamming ik kan wel zeggen dat ik het wel eens een paar keertjes kreeg onder me 14e. Ik heb nu 2 dagen achter elkaar slaapverlamming gehad maar ik sta bekend met dit. Ik ben vaak naar mijn dokter gegaan hiermee etc. Het enige wat ik gekregen heb is melatonine slaappillen om me te helpen met in slaapvallen dat helpt dus niet ik vind dat het erger word want dan ben ik ook nog eens zo moe terwijl ik de verlamming heb. Tijdens mijn slaapverlamming hoor ik veel geluiden in me oor de ene keer kinderen de andere keer voetstappen of een hele harde geluid van een bij etc Soms zie ik iets zoals een zwarte schaduw of dergelijk ik ben sinds dien bang mijn ogen te openen tijdens de verlamming. Al moet ik zeggen dat ik tijdens mijn verlamming erg tegenstribbel om eruit te komen ik lees dat ik me moet focussen op iets zoals een teen of vinger. Maar tijdens mijn verlamming als ik het doe voel ik dat ik mijn vingers bijv wel kan bewegen maar ik blijf in de verlamming ik heb best vaak slaapverlamming maar ik krijg het zeg maar in periodes een periode dat ik het een kleine tijdje niet heb en een ander periode dat ik het een heleboel dagen achter elkaar heb. Mijn dokter zei dat ik eens mijn slaap zou kunnen meten en dat ik in de ziekenhuis moet slapen maar dan denk ik bij mezelf stel dat ik op dat moment geen slaapverlamming heb?? Tja heeft iemand misschien tips wat ik kan doen of dergelijk want ik word er gek van :(
Ik ben 50 jaar en zeer blij dit allemaal te lezen, dacht dat ik de enige was die deze griezel had. Pffff uittreden van mijn lichaam en verstikt worden door rare menselijke gedaantes. Ik vecht telkens vol angst terug en kan dan wakker worden. Het blijft nadien wel hangen, als een koude rond mijn lichaam ook de angst. Nooit durfde ik er iets van zeggen tegen mijn naaste omdat ik dacht dat ze me gek gingen verklaren. Ik ben zo blij nu en heb het net weer gehad en voel me nu terug veilig en normaal ga dit nu wel delen met mijn naaste. Ik wens jullie allen veel steun en het beste toe en hoop dat jullie er ooit vanaf geraken want ik deel de onaangename ervaring tot wel minstens zes keer per week en dat is zeer vermoeiend. Ik ga volgende week naar de slaapkliniek en hoop dat het gebeurd. Moest er iets uitkomen laat ik het weten. Ik was ervan overtuigd dat ik geesten van het hiernamaals zag pffff gelukkig niet dus groet Kristiaan
Ik ben zelf heel bang dat ik slaapverlamming krijg. Ook al heb ik het nog nooit gehad en lig ik op mijn zij. Ik ben bang dat ik enge mensen zie die naar mij toe komen en mij probeer te vermoorden wat moet ik hier tegen doen?
Dit is de eerste keer dat ik hiermee te maken had, ik werd rond 5 uur ’s nachts wakker en kon heel lang niet slapen. Na ongeveer 1,5 uur lukte het weer om een beetje te gaan slapen. Ik lag heel erg stil in bed en ik merkte dat ik moe was, maar tegelijkertijd ook dat mijn hersenen heel erg wakker waren. Na ongeveer een kwartiertje voelde ik dat mijn lichaam van binnen ging tintelen (hetzelfde gevoel wanneer je been bijvoorbeeld slaapt maar dan minder erg). Daarna leek het alsof het heel erg druk vanbinnen werd in mijn hersenen zonder iets te doen, vervolgens zag ik allemaal felle kleuren en vormen en voordat ik het wist was ik in mijn droom beland. Ik was me bewust van dat ik aan het dromen was maar ik wou weg, omdat ik me helemaal opgesloten voelde in mijn lichaam. Ik probeerde met al mijn kracht mezelf te bewegen of wakker te worden, maar ik kon helemaal niks. Kort daarna kon ik mijn ogen openen ik probeerde toen mijn armen te bewegen, na een poosje werkte het. Toen ik uit de droom was ging ik gewoon verder slapen. Daarna gebeurde weer hetzelfde zonder aan het begin de felle kleuren en vormen gezien te hebben. In totaal heb ik vannacht 4x last gehad van een slaapverlamming achter elkaar
ik kreeg laatst een gevoel van een hele koude windvlaag die vanaf boven mijn hoofd dwars door mijn lijf naar beneden ging en mijn lichaam ook helemaal schudde is dat ook een slaapverlamming of niet was best wel beangstigend slaap nu noch met de raam dicht
Wat ik vaak meemaak, is dat ik steeds dezelfde droom heb. Ik voel zeg maar de hemel op mij vallen of een groot rotsblok, ik herinner het mij niet meer. Het voelt als het einde van de wereld. Zijn dit symptomen van slaapverlamming? Groetjes, Amy
Ben 32 en Ik heb al heel lang last van slaapverlamming (vanaf m’n 22e ongeveer), meestal niet met hallucinaties, soms kan ik zien maar meestal niet. Ook als ik op m’n zij lig heb ik er soms last van. Ik dacht eerst dat het te maken had met afknallen van spieren omdat ik dan in de foetushouding lang met m’n handen tussen m’n knieën maar het gebeurt ook als ik op m’n rug lig. Soms voel ik ook een druk in m’n oren en soms voelt het of m’n buik samengeknepen wordt, maar het gekke is ik ben ook wel is met de tv aan in slaap gevallen en toen kwam ik ook in een slaapverlamming maar kon wel zien wat er op tv was, en heb het ook een keer gehad met muziek op m’n telefoon dat ik het liedje hoorde wat er in m’n playlist werd afgespeeld tijdens m’n slaapverlamming. Wel heb ik vaak last van m’n polsen als ik uit de slaapverlamming ontwaak.
Ik val ook in slaap met de tv aan vannacht had ik het weer soms dagen niet en dan boel terug ik hoorde men naam roepen en zag een man met een zwarte kap hart bonsde en toen na paar min hup was het gedaan ik zag ook werkelijk alles op tv dat aan het spelen was in men geval was het kampioenen heb toen een kussen over men oren getrokken en viel terug inslaap
Hallo. Ik heb nu twee nachten achterelkaar gedroomd dat ik levend begraven word maar ik ben wel wakker! Ik voel de aarde op me geschept worden en ik zie steeds een man of vrouw met een zwarte hoodie of zo die de aarde op me schept. Zo erg dat ik de aarde op m’n ogen voel en kon m’n mond, ik proef het zelfs. Ik kan geen adem krijgen want aarde zit overal in m’n mond en neus. Ik voel series hoe koud en vochtig de aarde is en hoe zwaar. Ik kan niks bewegen en niet roepen. Voel alleen de angst. Het lijkt wel een uur te duren. Opeens kan ik dan rechtop komen en moet ik spugen van de smaak van de aarde en ben dan heel erg in paniek… Wat moet ik doen… Ik ben nog nooit zo angstig geweest…
Hoi, Ik heb de laatste tijd zo af en toe dat ik geluiden hoor in mijn droom en daarvan wakker schrik. Denken jullie dat dit ook een symptoom van slaapverlamming is? Ik slaap wel vaak op mijn rug, maar heb zo ver ik weet geen last van epilepsie.
Vanochtend toen ik wakker werd, keek ik naar mijn wekker. Ik voelde al dat er iets niet klopte: mijn zicht van mijn ogen begon te schudden en storen, daarna ik hoorde gebonk op de achtergrond en een stem van een vrouw die steeds hallo zei. Ik probeerde mij te bewegen, maar dat lukte niet. Ik probeerde god te vragen om hulp, maar ik kon niks. Het was de eerste keer dat ik zoiets heb meegemaakt.
Hallo. Ik heb zo n beetje alle verhalen gelezen en allemaal hebben ze het over niet kunnen bewegen tijdens de enge ervaringen. Maar ikzelf heb meegemaakt dat ik klaarwakker ben, alles hoor en zie en gewoon kan bewegen. Een paar jaar geleden voelde ik dat er iets of iemand eerst aan de ene kant op het voeteinde van mijn bed ging zitten en daarna op de andere kant. Heb me van angst niet durven bewegen, maar uiteindelijk wel gedaan, maar zag en voelde niemand. Jaren later gebeurde hetzelfde weer. Ik was weer klaarwakker. Is wel griezelig, woon alleen.
Dat is nou net het typerende van het fenomeen dat slaapverlamming heet: je dénkt dat je wakker bent en kunt er zelfs voor 100% van overtuigd zijn dat je wakker bent, maar dat ben je in feite niet. Iedere ervaringsdeskundige t.a.v. slaapverlamming die ik tot nog toe heb gesproken, denkt aanvankelijk wakker te zijn. Pas na dit vaker en vaker mee te hebben gemaakt, daagt steeds meer het besef dat er sprake is van een status die zich tussen slapen en waken in bevindt…
vaak last gehad,tussen 10 en 15, het gevoel of gedachte, schimmen zien loeren bij slapen gaan. Veel later, na rotperiode, 2017 mei lig altijd op me zij vensterraam helemaal open die dag. trok me los en keek snel over me schouder achter me zat een klein mormel bij die raam in opening, in die seconde dat ik los kwam, zag ik een kleine iets / beest wegspringen. Dat viel nog mee, je denkt raar voelt nog beetje gespannen, daarna slapen en vergeten. 3 MAANDEN LATER augustus 2017 zware week gehad weer zoiets lichaam was oververmoeid. ik lig op me rug, normaal nooit denk ik. ik verlam en voel kracht uiteindelijk kom ik los en zit rechtop binnen 2 seconde ik kijk 2 seconde voor me zag iets vaags, lange schim met arm. ik ga direct weer plat na loskomen, toen binnen 1 seconde weer rechtop… ik staarde nu 10 seconde en keek naar die schim, toen ging ik op me zij liggen, voelde druk en klaar ik hallucineerde niet en ja of je nog in je droom hopelijk, brrrrrrr
Ik heb 10 jaar geleden veel last gehad van slaapverlamming, rond mn 30ste jaar. Soms, bij het wakker worden, was ik compleet verlamd, met een zwaar gevoel, moeite met ademhalen, alsof ik in beton gegoten zat, heel angstaanjagend. Ik probeerde dan te focussen op m’n been of arm, om die te schudden, en zo mezelf wakker te schudden. Het is echt een worsteling, die niet altijd slaagt. Ik kwam ook eens op het idee om m’n vriendin te wekken, zodat ze me wakker kon schudden. Ik begon geluid te produceren, huuuhg huuuugh, huuuuugh; meer was het niet… Maar toch met succes!!! Een goede manier is focussen op je ademhaling, stevig en diep inademen. Door de extra zuurstof en de activiteit “wek” je jezelf!
Hoi ik had deze nacht iets raars meegemaakt. Ik was aan slapen toen ik opeens heel raar begon te voelen ik kon eerst mijn adem niet pakken daarnaa was ik een mens tegengekomen die me wou vermoorden ik zag mijn eigen kamer en toen die mens mij wou pakken stond ik op loop ik naar mijn moeder die daar ook was te slapen ik was haar aan het roepen maar ze reageerde niet en plots werd ik wakker ik kon mijn benen op voor de eerste 10 seconden niet bewegen en toen ik de lichte aan deed voelde ik me niet goed heel bang het was een raar gevoel ik was nog nooit zo bang tijdens het slapen ik weet zelf niet wat het was
Hallo mijn naam is Kevin. Ik heb voor voordat ik ga slapen last van een piep in me oor (een soort frequentie geluid. Dat dan eindig met een soort van explosie in mijn oor) daarna val ik in slaap en krijg ik dan ook last van nachtmerries. Ik heb het gevoel dat ik wakker ben en besef dan dat ik probeer uit mijn droom te komen maar dat lukt niet.. ik wil naar mijn vriendin roepen en haar om haar wakker te maken maar dat lukt niet. Het lijkt dat ook dat iemand mijn mond dicht drukt. Ik word daarbij dan ook aan aan mijn benen het bed uit gesleurd en door mijn kamer heen getrokken dat is dan over de grond en in de lucht. Als ik er eenmaal naar een paar minuten grip op krijg is het ook in 1x weg.. maak mijn vriendin dan wakker en vraag of ze iets gehoord heeft of gemerkt heeft aan mij. Maar dan zegt ze dat ik gewoon stil heb geslapen. En zei dan ook alleen maar wakker word als ik haar heb gewekt. Als ik dan weer in slaap val naar een paar minuten gebeurd dan weer precies het zelfde. Ik ben 30 jaar en ben niet vaak bang of zo. Maar dit vind ik best ernstig en word er ook wel bang van.. soms durf ik ook bijna niet in slaap te vallen omdat ik dan bang ben dat het weer gebeurd. Soms doe ik mijn oordopjes in en ga ik muziek luister en helpt dat dan wel af en toe. Maar ik heb wel het gevoel dag het met de tijd zich verergerd. Wat kan ik hieraan doen? Moet ik naar de dokter? Zijn hier oplossingen voor? Ik raak door mijn slaaptekort hier heel uitgeput door en slaap erg slecht de laatste tijd. Gaat dit ooit stoppen? Wie heeft hier antwoorden op? Graag zie ik een reactie tegemoet. Bedankt!
Hoi, Ik heb hier ook zoveel last van al jaren. Ik kreeg de tip koran op te zetten voor het slapen gaan ik moet zeggen gek genoeg helpt het echt geen last meer.
Hallo Kevin, ik las jouw verhaal hierover en ik wilde je vertellen dat ik exact het zelfde heb meegemaakt. Het werd zo erg dat ik soms wakker werd met krassen op mijn arm door dat ik telkens zwarte wezens zag. Ben dit ook gaan vertellen naar mijn dokter maar hij kon mij ook niet echt helpen. Mijn ouders waren op de hoogte toen verteld mijn vader dat ik voor het slapen gaan Quran Surat Baqara op YouTube zou moeten aanzetten en tegelijkertijd in slaapvallen. Ik deed dit elke avond, sinds die dag heb ik nooit meer slaapparalyses gehad. Ben dit ook aan mijn dokter gaan vertellen en hij was ook wel verbaast en motiveerde me aan dit verder te blijven doen. Ik raad iedereen aan die in dezelfde situatie zat als mij dat het het proberen waard is.
Hallo, ik heb nu al 3 keer tijdens mijn slaap het gevoel dat ik “doodga”, het voelt alsof mijn hart bij elkaar wordt geknepen en voel tintelingen rondom mijn hart en handen, ik voel ook alsof mijn ademhaling stilaan minder en minder wordt en ik weg slip naar “de andere kant” naar waar je zou gaan als je doodgaat zeg maar. Ook hoor ik in mijn oren een geluid alsof iemand er zand in schept. Ik ben compleet in paniek en probeer er alles aan te doen om wakker te worden zodat ik niet doodga. Deze nacht had ik het weer, ik voelde de tintelingen rond mijn hart en dacht oh nee niet weer, deze keer duurde het langer voor ik wakker werd. Ik voelde alsof ik echt verder ging naar “de andere kant” ik ging ergens door een barrière van veel wind en lawaai en ik dacht, ja, nu ben ik aan de andere kant. Ik dacht dat het te laat was om nog wakker te worden, dus ik heb me niet meer verzet. Het enige wat ik kon bedenken is op mijn mama roepen, die 3 jaar geleden overleden is. Ik heb heel hard geroepen, even gewacht, maar toen voelde ik dat ik terug achteruit ging, terug door de barrière en toen werd ik wakker. Ik weet echt niet wat dit is, het is heel beangstigend. Ik probeer informatie te vinden, kom steeds bij slaapparalyse terecht, maar weet niet of het dat ook zou zijn. Ik zou er graag van af geraken, alle hulp is welkom!
Dit lijkt me veeleer een lichamelijk probleem dat zich manifesteert tijdens je slaap en invloed uitoefent op je dromen. Heb je al eens uitgebreid slaaponderzoek ondergaan om je hersenactiviteit, hartactiviteit en longactiviteit tijdens je slaap in kaart te brengen? Dit lijkt me de meest effectieve stap om te nemen…
Neen, dat heb ik nog niet laten onderzoeken, misschien toch maar eens doen dan. Alvast bedankt voor je reactie, ik hoop dat ik er snel vanaf geraak.
Hallo, ik heb de afgelopen 2 maanden ook last gehad van dit voorval, dat ik wakker word, mijn ogen open zijn en dat ik me niet kan bewegen, maar ik heb het niet zo heftig als de meeste van jullie. Want ik probeer uit alle macht mijn hand te bewegen en dat helpt dan. Maar ik zie ook geen rare wezens of hoor rare geluiden en treed ook niet uit mijn lichaam of zo. Ik voel me ook wel rustig omdat ik weet dat het na een kleine minuut over is. Vannacht had ik het ook. Ik droomde dat ik ergens zat en opeens begon ik flauw te vallen. Ik voelde me langzaam wegzakken totdat ik uiteindelijk wakker werd en me niet kon bewegen. Ik wist wat te doen, dus ik probeerde mijn hand te bewegen en het werkte, en ik had ook geen last van rare geluiden of iets in die geest. Weet iemand of dit ook echte slaapverlamming is? Want als ik de meeste berichten van de anderen hier lees dan heb ik dat totaal niet. Bij mij is het niet echt een angstige situatie. Groeten, Hero
Hetgeen je beschrijft, oogt als een klassiek voorbeeld van slaapverlamming. Dus ik zou zeggen, JA, dit is slaapparalyse. Maar ik ben geen arts, dus een officiële medische / klinische diagnose kan en mag ik niet stellen…
Hallo, ik ben 16 jaar en ervaar al sinds mijn 14e (als ik het goed heb) al slaapverlammingen. Ik heb ook erg moeite mee om in slaap te vallen en misschien klinkt het kinderachtig, maar heb ook altijd een teddybeer naast me op bed om het vast te houden zodat ik nog wat kan knijpen zodat ik niet gevoelloos raak en in die ‘modus’ val. Durf ook nooit zonder oordopjes in in slaap te vallen (heb altijd natuurgeluiden aan bijvoorbeeld, het lijd af van de ‘geluiden’ zoals deur knallen of glas breken, gillen etc, wat dan gebeurd). Ik heb het er weleens over gehad met mijn ouders, want ik heb ze toen ooit verteld over een ‘schaduw-man’ die aan mijn bed stond. Maar ze bleven zeggen dat ik mijn levensstijl moest veranderen, zoals niet luisteren naar bepaalde muziek etc. en dat heb ik nu gedaan. Maar niks veranderd natuurlijk. Heb afgelopen nacht slaapverlammingen vijf keer gehad achter elkaar, en ik wordt het zat. Ik weet niet hoe ik mijn ouders het weer moet uitleggen, heeft iemand voor mij tips om het zelf te kunnen verminderen? Of dat ik minder angstig kan zijn (als niemand het weet, ga ik uiteindelijk wel naar mijn ouders weer toe)?
Beste Fleur, Pak je laptop of tablet. Open deze pagina. Geef het apparaat aan je vader of moeder en zeg “hier heb ik al 2 jaar last van”, lees er eens over. Informeren is de beste methode om begrip te creëren.
Beste vriend, Ik ernaar net hetzelfde. Geloof het of niet maar dit zijn slechte djinns. Als ik dit meemaak, begin ik in mijn droom vanzelf de Koran te reciteren, en het stopt onmiddellijk. Het is net alsof ze er niet tegen kunnen. Maak dit al 20 jaar mee! We zijn niet alleen! Koran citeren voor slapengaan (ayat al Kursi). Succes bro!
Ik ben niet spiritueel ingesteld. Maar er is zeker meer tussen hemel en aarde. Ik heb veel depressies gehad in mijn leven. Ik ben 49 jaar en heb alles wat ik wil. Behalve dan wat ik het meeste zou willen, een vriendin, een doel om voor te leven. Ik kom juist uit een relatie na vier jaar met veel depressie, zij heel erg spiritueel en ik heel erg verzettend daartegen. Zij een kinderwens, ik verzettend (dit verzet vanwege depressies, die ik eigenlijk liever omschrijf als verveling / het ontbreken van een doel). Ik ben geboren een jaar na het overlijden van mijn broertje (die stierf op drie jaar oud). Men zegt ik draag de pijn / angsten van mijn moeder met mij mee. Mijn oudste broer heeft zelfdoding gedaan, deze pijn en angsten hebben daar zeker toe bijgedragen. Nu vanaf mijn 25ste heb ik een zestal keren iets meegemaakt. “Ik word wakker, mijn bed zweeft, of er word hevig aan getrokken / hevige trillingen tegelijkertijd suist er door de slaapkamer van de ene naar de andere kant, heen en terug, heftig iets.” Ben zo angstig, kan niet om hulp roepen, krijg de woorden er niet uit. Duurt niet lang. Alle ervaringen zijn gelijkaardig. Ik zou willen dat dit “iets” zich manifesteerde. Zich zou laten zien. Altijd al gedacht dat er iets in mij zat, vroeger noemde ik het creativiteit, ik schreef boeken en maakte muziek, hoopte dat dit iets uit mij kon komen. Maar het komt niet en stoort mij meer en mij. Ik kan het ook niet doodmaken. Want dan zou ik mijzelf moeten doodmaken.
Hoi allemaal, Hebben een aantal schokkende ervaringen gelezen.. Ben gelukkig zelf bevrijd van deze ellende.. Tijdens het gebeuren heb ik de naam van Jezus aangeroepen en gezegd dat “het” moet stoppen in Jezus naam! Helpt echt! Ik ben er nl van overtuigd dat er een goede bron en een slechte bron is waar wij uit kunnen putten… Jezus is de goede bron en overwint van de slechte. Bij hem zijn we veilig! Wens jullie Gods zegen en rust toe! Ow en btw.. God kijkt niet waar we vandaan komen, maar waar we naar toe gaan. Groetjes
Beste Broer, Dit is niet de oplossing, zelfdoding. Ze willen niets liever. Beluister de koran voor het slapen en je zal zien dat dit niet meer voorkomt. Vertrouw me, dit werkt.
Leuk die medische feiten. Heb je het zelf wel eens meegemaakt? Ik heb lucide dromen en bijkomstig zoals ik het ervaar, uittredingen. Al sinds mijn 17e. Ben nu 45. In het begin was het een slaapverlamming maar nu kan ik me vrij bewegen, niet alleen in mijn kamer maar kan door de muur naar buiten in zwevende toestand. De laatste jaren heb ik veel gemerkt dat waneer ik in deze staat kom dat de overleden personen zich aan me vastklampen, ik zie ze niet maar voel dat ze me vast pakken en ik kan hun ook pakken, het zijn vaak de handen, omdat die het dichtsbij zijn. Ik hoor ze soms praten Ik ben nu in Japan/Tokyo en hier gebeurt het zelfde. Het enige verschil is dat ik ze nu Japans hoor praten. Ik kan helaas alleen maar luisteren.
Daarbij is het zo dat ik mijzelf heb aangeleerd om mij direct wakker te maken, wanneer ik me niet prettig voel door derden, entiteiten. Sommige entiteiten zijn nogal hardhandig en vervelend, sommige weer niet. Ik kom vaak in deze fase van alpha slaap als ik een comfortabele houding lig. Ik kan het vaak blocken door niet comfortabel te liggen. Als ik het dan een paar nachten tegen houd, komen er weer anderen langs. Zo gaat het al 38 jaar…
28 jaar
Hoi Ege, naar mijn weten ervaar ik dit zelf ook. Ik ben student humane wetenschappen op de middelbare school en ik zou graag, als u dit oké vindt hier een paar vragen over stellen en dit vergelijken met wat ik ervaar. Als u dit goed vindt, wil ik u mijn e-mailadres geven. Vriendelijke groeten, Seppe VB
Persoonsgegevens kunnen op Gezondr niet worden uitgewisseld, dit ter informatie.
Ik ben ervan overtuigd dat slaapverlamming absoluut niet een paranormaal fenomeen is. Ik snap dat men geneigd is dit te denken maar blijf met beide voeten op de grond, ons brein is tot veel in staat.
Ik maak slaapverlamming geregeld mee en inderdaad het is angstaanjagend, maar wat mij betreft heeft het helemaal niets met spoken of entiteiten te maken. Iedereen heeft zijn eigen wijze om hiermee om te gaan, maar laat jezelf niet gek maken met al die abracadabra verhalen. Zo gauw je accepteert dat je brein de oorzaak is kun je het makkelijker relativeren. Maakt het niet minder eng als het gebeurt, maar het toeschrijven aan ‘demonen’ helpt niet echt.
Hoi, ik heb vannacht voor het eerst last van slaapverlamming gehad. Ik had het gevoel dat mijn hoofd op mijn kussen werd gedrukt. Het is nu 3:14, maar ik durf niet meer te slapen. Ben er echt van geschrokken.
Hoi Farida, ik had ook een spierverlamming.. Wat toevallig je naam. mijn achternaam begint ook met een A!
Surah Al-Iglas, Surah Al-Falaq, Surah An-Nas en vervolgens Ayat al Kursi.
Ik ben een meid van 17 jaar oud. Ongeveer de eerste keer dat het gebeurde was ik 15. Nu ongeveer anderhalf jaar lang gebeurt het bijna elke nacht. Ik hallucineer, hoor dingen, ben in andere kamers en heb het gevoel dat iemand boven mij hijgt, mij aanraakt, kietelt. Van alles (ik zie ook dingen voorbij gaan in t zwart…). Dat ik opsta, en weer in bed lig, opsta, en weer in bed lig zon 5 keer. Vannacht hallucineerde ik mijn broertje, dat ik hem om hulp riep (hij slaapt in mijn kamer voor mij) en dat hij ook antwoordde. Ik dacht dat het echt was maar zodra ik wakker werd vroeg ik het hem maar was het dus niet zo. Ik WORD ER GEK VAN!
Hierbij enkele bronnen die slaapverlamming op een medisch-wetenschappelijke en kunstzinnige manier benaderen, zonder de spirituele en parapsychologische hoek in te duiken. (bron + bron + bron) Wellicht verhelderend na alle spookverhalen hieronder…
Met test op cern zwitserland kennen ze ook het bestaan van paranormale activiteiten vreemde manifestaties maar ontkennen het bestaan ervan en doen het zelfs af met als gekkigheid op de tv,waarvan ook gezegd wordt de opening naar de andere realiteit (wat Einstein al vertelde)vanwege de vreemde manifestaties en ze proberen zelfs met de formule van Einstein e=mc2 een entiteit om te zetten in massa , dus je kan niet meer het geestelijke voor fantasie nemen,dus waarnemingen welke geacht zijn als hersenspinsels door slaap tekort of andere slaap ziekten kunnen ook niet meer genegeerd als onzin of beelden die door de hersenen worden aangevult of gefantaseerd
Ah, oké.
Ik heb hier dus met periodes last van. Ben nu 24 en sinds een paar maanden weer een paar keer gehad. Nu voel ik de hartkloppingen, me ogen vallen dicht en die hartkloppingen lijken steeds harder, wil me bewegen maar dit lukt niet en dan ineens, beweeg ik me, maar val zo weer weg en de hartkloppingen houden aan. Sinds vorige week neemt ‘t toe. Rond me 17/18e had ik t ook een tijdje, ik viel in slaap maar besefte me dat ik me niet kon bewegen, wou tegen me vriend praten maar kwam geen geluid uit me mond, best in paniek, dacht toen ook inderdaad dingen te zien, ik droomde dat ik een glas water van nachtkastje pakte, maar ineens kon ik me niet bewegen, of praten een stikkend gevoel. Nu kan ik me herinneren van heel vroeger dat ik ook wel eens ‘n nachtmerrie had gehad, en me ouders wou roepen maar dit lukte ook niet! Ander verhaal, i schijn in mijn slaap ook heel levend te kunnen zijn. Praten, maar ook wandelen. (Zelf natuurlijk nooit bewust mee gemaakt) Het slaapwandelen komt nu niet echt voor, wel vaak schreeuwen. Zou dit met elkaar te maken hebben? De psycholoog zegt dat het schreeuwen/hevig dromen door trauma komt. En oké dat zou kunnen kloppen. Maar al die andere dingen had ik vroeger ook al last van. Wat is nou precies de oorzaak hiervan.
goedendag ik ben Amin en ben 12 jaar maar helaas heb k dit al 2 dagen achter elkaar ik zie niet perse mensen os schuwen bij mij is het in het begin als het of iemand hele tijd met een zaklamp in je ogen knippert en daarna hoor ik mijn ouders huilen en neeeeeeee roepen en mijn broertje huilen ook en dan is het in 1 keer stil hebben meer mensen dit op 12 jarige leeftijd?
Ik heb gelukkig nog nooit een gedaante of iets gezien, dat zou me echt heel eng lijken om te ervaren. wel heb ik eens meegemaakt dat ik een ‘explosie/knal’ hoorde. ik las dat dat een aandoening is, maar dat is meer als je er regelmatig last van hebt, en dan heb ik niet, ik heb het hooguit een paar keer meegemaakt. wat is schijnbaar ook doe, ik dat ik schok in mijn slaap (spier spasme). zelf heb ik het lang niet altijd door, soms wel. als ik een avond ging logeren met mijn beste vriendin, zegt mijn vriendin dan tegen mij dat ze van mij wakker schrikt elke keer omdat ik ineens schok met mijn lichaam. dit kan echt vaak op een nacht voorkomen. als aller laatste, ik heb laatst iets meegemaakt terwijl ik sliep, en ik weet niet zo goed wat ik er mee moet, of dat ik er bang voor moet zijn. ik weet niet of het een droom was, maar volgens mij wist ik wel dat ik sliep. ik hoorde een volgens mij vrouwelijke stem die heel hard iets schreeuwde. het was in het engels, en het enige wat ik me kan herinneren is dat er iets wel geschreeuwd als: “come home”, maar er werden nog een paar woorden daarvoor gezegd en ik weet niet meer wat. ik probeerde mijn arm te bewegen om te voelen of er iemand naast achter mij lag, maar het leek wel alsof mijn lichaam daar geen zin in had. daarna werd ik volgens mij wat meer wakker, en was ik gespannen. ik weet het allemaal niet precies meer, het was zo raar. nou wil ik niks in m’n hoofd halen, maar zouden de dingen die ik genoemd heb hierboven, tekenen van een slaapverlamming kunnen zijn?
hallo mijn probleem is begonnen met een ademhaling die ik S’nachts langs mijn bed opmerkte, daarna gefluister telkens als ik naar bed ging….voordat ik geslapen had !?? Dat heb ik opgelost (tijdelijk) met 2 radio’s langs mijn bed. Maanden later begon die ademhaling , die inmiddels tot een stem was uitgegroeid te reageren op de droom waaruit ik ontwaakte ..elke nacht opnieuw. Ook heb ik last gehad van het trekken aan mijn dekbed en wakker schieten door of het roepen van mijn naam, of het geluid van de lichtknop. Ik slaap nu al vanaf 3Oktober niet meer op mijn slaapkamer maar op de bank, waarik de laatste dagen een gevoel heb dat ik bekeken word en als ik dan goed kijk zie ik in de vorm van een lichaam bestaande uit heeele kleine deeltjes zilverachtig lijkende energie. of het wegschieten van schaduwen in donkere hoekjes . Ook heb ik het gevoel dat als ik slaap er iets of iemand bij mijn lichaam met mij bezig is of informatie uit mij haald door mij vragen te stellen waar ik al pratend in mijn slaap op reageer. ?????????????? MIJN VRAAG IS : kan iemand mij vertellen of dit bij een Slaapverlamming hoort en/of mss iemand dit herkend ????
Ik heb dit al heel lang, ik lijk dan boven mezelf te zweven, en zie mezelf dan liggen. Ik praat ook al mijn hele leven in mijn slaap, vroeger gaf ik zelfs antwoord maar wist dat ’s morgens niet meer. Ik heb ook vaak dat het dan lijkt dat er iemand bij mijn bed staat.
Ik ben 11 en heb het het super vaak meegemaakt, ik zie dingen, hoor dingen, ik word aangeraakt. Ik probeer niet in paniek te raken maar soms doe ik het wel. Het is 21/05/2019 6:09 ik ben van 3u niet meer gaan slapen, en ik ben 11. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn ouders denken dat ik het gewoon in mijn hoofd denk maar dat is niet zo.
Hallo, Ik heb vanmiddag een documentaire gezien over slaapverlamming en ik denk dat ik het nu net zelf heb meegemaakt. Ik viel bijna in slaap of zo en opeens hoorde ik mensen praten ik dacht dat mijn zoontje op YouTube zat en wou me omdraaien maar dat lukte niet en schreeuwen ook niet ik raakte in paniek en toen gingen opeens me ogen open en was het weer normaal ik ben hier zo van geschrokken dat ik nu echt niet meer durf te slapen ben zo bang om het weer te krijgen. Wat moet ik doen?
Ik denk dat ik dit ook ervaar, ik wordt half wakker en heb het gevoel dat heel mijn lichaam slaapt net als je arm of voet slaapt. aak lijkt het ook of ik wegzak of opstijg. en de aanwezigheid van iets… best griezelig. Ik moet dan echt moeite doen om echt wakker te worden want vind het altijd wel een beetje eng, als dat dan gelukt is heb ik meestal een klein halfuurtje geslapen. De laatste keer hoorde ik ook heel duidelijk muziek, van Anouk. echt heel apart, dat had ik niet eerder, wel dat het lijkt of je heel ver weg bent met je hoofd meestal zie ik veel licht. ik heb ook vaak ruis in mijn oren en mijn oren zijn vaak warm. zo warm dat ze rood worden, heeft dit er ook iets mee te maken?
Volgens mij hen ik dit altijd. Ik kom nooit echt in een echte slaap. Ik noem het altijd waakslapen. Bij mij tot effect dat ik zelden echt slaap. Kan iemand a.u.b. mijn vraag beantwoorden of het kam komen door traumatische ervaringen? Dat is wat ik heb en dat is wat ik in die toestand ook letterlijk beleef. Ik heb dus ernstige slaapgebrek. Val overdag inslaap, in slaap is groot woord. Ook waak slaap waardoor alles herbeleeft word en ook gewoon het horen van de tv als ik in slaap val op de bank. Maar reageren kan ik niet. Altijd wel paniek erdoor en geen lucht meer krijgen. Ik wil dus eigenlijk nooit slapen. Slik slaapmedicatie en dan ben ik wel weg, maar ook die ga ik van hallucineren. Ben er verdrietig van.
Hoi Mirjam, Het klinkt alsof je momenteel een hele nare relatie hebt met slapen. Hier word je vast ontzettend moe van. Je stelt een terechte vraag over een verband tussen traumatische ervaringen en slaapproblemen. Dit is iets wat vaak voorkomt. Echter kan therapie er vaak erg goed bij helpen. Misschien is het goed dit is met je huisarts te bespreken. Veel succes en ik hoop dat je snel iets vind dat je helpt.
Ik heb ook een slaapverlamming gehad en het was niet fijn ik moest van alles doen en zo gelukkig gaat het beter. Ik was opgenomen bij die GGZ en heb toen de Haldol / haloperidol gekregen alleen omdat ik smoorverliefd was op Chris Taub uit House die serie.
Beste Paul, Na het lezen van onderwerp “SLAAPVERLAMMING” bespeur ik 90% overeenkomsten omtrent een probleem bij mijn vriendin. Zelf mijn vriendin erkent dat het zo is, en ze voegde ook angst toe. Onze relatie is behoorlijk hieronder aan het lijden, mijn vraag is aan u of er een mogelijkheid is via lectuur c.q. hoe ik met haar het gesprek kan aangaan zodat het toch kan verdwijnen of een plekje kan krijgen waardoor de last verminderd of kan verdwijnen? Ik heb haar van alles aangeboden maar ze wil helaas niets aannemen. Alvast mijn dank!
Problemen bij geliefden bespreekbaar maken, is een probleem op zich. Sowieso is het heel lastig om met mensen te praten over dingen waar ze eigenlijk niet over willen praten… Deze kwestie staat eigenlijk helemaal op zichzelf en dus los van het onderwerp slaapverlamming. Misschien kun je je huisarts om advies vragen?
Ik heb regelmatig last van slaapverlamming. Meestal in drukke periodes. Omdat ik moe ben, doe ik dan een dutje op de bank, met in mijn achterhoofd nog veel te doen. Ik word dan wakker in mijn hoofd en wil opstaan, maar mijn lichaam luistert niet. De laatste keer heb ik tijdens een slaapverlamming geprobeerd mijn vriend duidelijk te maken dat hij me moest wakker maken. Ik probeerde geluid te maken. Uiteindelijk kwam er wel wat uit, maar niet genoeg om de aandacht van mijn vriend te trekken. Als ik het weer eens heb, zeg ik altijd: ik had weer ruzie met mezelf om wakker te kunnen worden… Gelukkig is het niet eng en ervaar ik geen rare waarnemingen. Soms is gewoon weer proberen te slapen het beste.
Dank je wel Paul voor je reactie. Ik herinnerde me later dat mijn moeder vroeger ademstilstanden had tijdens haar slaap, zonder apneu te hebben. Ik ga in ieder geval een afspraak maken bij mijn huisarts. Groet, Dian
Sterkte ermee!
Hallo, ik ben een meisje van 16 jaar. Ik heb best vaak last gehad van slaapverlammingen. Rond mei had ik het een paar dagen achter elkaar. Ik lag in bed, ik zag twee zwarte schimmen naast mijn bed fluisteren met elkaar. Dat is het engste wat ik heb meegemaakt tot nu toe. Tweede nacht durfde ik mn ogen niet te openen, mijn hoofd werd opgetild maar het leek alsof ik me hoofd liggend probeerde te houden. Moeilijk om uit te leggen maar het voelde heel zwaar aan. Ik heb het toen aan mijn vriendinnen verteld, de eerste keer dat ik het ooit aan iemand heb verteld. Later hebben we besloten om een documentaire te kijken over slaapverlammingen. Sindsdien heb ik er geen last meer van gehad. Maar gisteren begon het weer, ik deed een dutje in de middag. Ik viel net in slaap en het begon gelijk. Iemand trok aan m’n voet en het trilde heel erg. Ik probeerde wakker te worden en dat lukte gelukkig ook. Vandaag deed ik weer een dutje en kwam ik weer in een slaapverlamming terecht. Toen ben ik weer wat informatie op gaan zoeken en gaan kijken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Heb het jammer genoeg niet kunnen vinden. Vannacht bij het slapen gebeurde het weer, het duurde langer dan normaal. Elke keer wanneer ik dacht dat ik eindelijk wakker was zat ik weer vast. Dit gebeurde 3 – 4 keer achter elkaar. Op een gegeven moment raakte ik in paniek en leek het alsof ik ging hyperventileren maar werd ik na een paar tellen weer rustig. Alsof een slaapverlamming niet genoeg was kreeg ik ook nog een nachtmerrie er achteraan over een terroristische aanslag, ben nu ook op vakantie en dit is nogal beangstigend. Ik heb geen idee wat ik moet doen, ik durf ook niet meer te slapen en ben nu van plan om deze hele nacht op te blijven.
Ik heb die 2 schaduws elke nacht in mijn slaapkamer, weet me geen raad. Dus ik probeer ook niet meer te slapen. Of een hazenslaapje tussendoor op de bank HELP!!!
Hoi, Heb laatst ook een slaapverlamming gehad en zag ook een zwarte half doorzichtige schim die pakte iets naast mijn bed en toen wilde ik wakker worden en op dat moment rende die weg en hoorde een gezoem en erna geen voetstappen meer. Het zou eventueel wel kunnen helpen om ervaringen met elkaar te kunnen delen om het op deze manier te verwerken.
Melisa jou verhaal over de 2 schaduwfiguren langs je bed, dat ken ik. Ikzelf heb het zelfde probleem. Ik heb heel mijn leven niet gebeden, maar laatst kreeg ik een bijbel voor mijn problemen. Die man zij me , als je het nodig hebt leg dan de bijbel langs je en leg je hand erop. Dat doe ik nog steeds en het onze vader bid ik ook , en merk dat ze dan verdwijnen. ik wil je als advies geven, vertel dit is tegen een pastoor in de kerk en kijk wat hij je dan verteld. nog 1 ding jij kan het ook sturen door jou wil wet te maken. Sterkte en het ga je goed.
Slaapverlamming of wat het ook Is. Ik heb het ook ervaren en wat mij heeft geholpen Is dat ik er tegen gevochten heb. Ik was het zat en heb mijn ogen open gehouden en heb heel duidelijk gezegd dat ik wilde dat het weg moest gaan. Zeg het met je gedachten als je niet kunt praten maar wees sterk en zeg dat jij de baas bent. Mij heeft het geholpen.
Vanaf mijn kindertijd heb ik al last van slaapverlamming (ik ben nu 53). Proberen niet te slapen omdat je bang bent helpt echt niet! dat maakt het alleen maar erger en je gaat andere slaapstoornissen ontwikkelen. Helaas zeg ik dit uit ervaring. Het is wel zo dat als je uit zo’n verlamming komt, je niet te snel weer moet gaan slapen, dan blijf je erin doorgaan. Even opstaan en het licht aandoen en iets doen zorgt ervoor dat je er echt uit bent. Wat mij enorm heeft geholpen is het besef dat het niet echt is, ook al lijkt het levensecht. Handopleggingen, gedaantes, uittredingen, stemmen, ik dacht ook heel lang dat het echt was en was doodsbang. Toen ik jong was, was er niks over bekend en ik dacht dat ik gek was. Sinds ik weet wat het is, is het een stuk beter geworden. En de hallucinaties zijn minder. Het gevoel te stikken is er helaas nog steeds, maar gelukkig veel minder vaak en ik weet inmiddels dat ik eruit kan komen. Ook al is het niet echt, als het helpt om een bijbel naast je bed te leggen, moet je dat zeker doen. De kracht van je geloof, waarin dan ook (en je geloof in je eigen kracht), is enorm belangrijk! Want niet slapen en angst om te slapen zijn slopend. Blijf goed voor jezelf zorgen en zoek hulp en steun van mensen die dichtbij je staan. Heel veel sterkte!
Best Paul. Regelmatig (ongeveer eens in de 6 weken) word ik `s nachts plotseling wakker. Ik heb het gevoel of ik dood ga. Het is erg moeilijk om te omschrijven wat ik voel en wat er door me heen gaat. Ik schrik plots wakker en mijn lichaam voelt alsof ik dood ga. Ik kan me bewegen, maar heb wel het gevoel of ik heel hard mijn best moet doen om er “bij te blijven” en goed wakker te worden en te zorgen dat ik niet “dood” ga. Ik heb niet gedroomd. Afgelopen nacht voelde ik mijn lichaam helemaal tintelen, dat heb ik ook nog niet eerder gehad. Ik kan mezelf onmogelijk tot de orde roepen omdat ik alleen maar mijn best aan het doen ben om te zorgen dat ik bij bewustzijn kom en weer tot leven kom en niet wegzak, wat voor mij voelt alsof ik dood ga. Hartkloppingen heb ik ook, maar dat kan ik wel verklaren. Het eerste wat ik doe is de telefoon pakken, zodat ik mijn buren kan bellen.Maar dat is uiteindelijk (Goddank) niet nodig. Al met al duurt dit een minuut of 2, schat ik, al lijkt het veel langer te duren. Ik ben gewoon bang om te slapen en heb vanmorgen heel erg moeten huilen omdat het een vreselijke ervaring was. Nou wat voor mij het aller belangrijkste is om te weten is dat ik er niet dood aan ga, wat dat wil ik nog niet. :-) Ik wil ook niet dat het mijn leven gaat beheersen. Dank je wel alvast voor je reactie.
Beste Dian, Er zijn talloze soorten stoornissen; zowel fysiek als mentaal als emotioneel… Naast slaapstoornissen heb je ook nog gedragsstoornissen, stemmingsstoornissen, angststoornissen, paniekstoornissen, eetstoornissen, emotiestoornissen, gevoelsstoornissen, afhankelijkheidsstoornissen / verslavingsstoornissen, stressstoornissen, functiestoornissen, ticstoornissen, zenuwgeleidingsstoornissen, dwangstoornissen, geheugenstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen, seksuele stoornissen en ga zo maar door… Een exacte onderliggende oorzaak is in veel gevallen moeilijk aanwijsbaar… Vaak is sprake van een samenloop van omstandigheden: lichamelijke, psychische, sociale, culturele en/of opvoedkundige factoren die een rol spelen bij het ontstaan en/of de instandhouding… Stoornissen zijn maar al te vaak gerelateerd aan zenuwprikkels, neurotransmitters, hormonen en ‘afwijkende’ verbindingen in de hersenen. Maar van veel soorten stoornissen zijn de mogelijke oorzaken nog volkomen onbekend of nog niet volledig in kaart gebracht. Ik snap dat deze enge ervaringen je onzeker maken en dat je er bepaalde associaties aan verbindt. Persoonlijk zou ik er dan ook eens met je huisarts over praten, zodat hij/zij je kan doorverwijzen naar een vakkundig specialist. Ik beweer niet dat er sprake is van een aantoonbaar probleem, maar wie weet is er sprake van slaapapneu met nachtelijke ademstilstanden, afwijkende hersenactiviteit tijdens de slaap of zenuwproblemen door toedoen van een vitamine B12-tekort of vitamine B6-overschot… Ik roep maar iets… enkel om aan te geven dat het verstandig zou kunnen zijn om je te laten onderzoeken, om zodoende potentiële onderliggende oorzaken te achterhalen of uit te sluiten. Laat bijvoorbeeld eens slaaponderzoek doen bij een neurologische slaapkliniek… Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Na het lezen van alle ervaringen heb ik besloten ook mijn verhaal maar eens op papier te zetten. Al tijden heb ik last van slaapproblemen, nachtmerries waar ik niet uit kan komen, deze spelen altijd af in mijn huis. Een voorbeeld… meestal is het een vrouw die mij pijn wil doen, ze sleurt me mijn huis uit met geweld en woede, doet de deur op slot, ik gil om hulp, ik weet wat er gebeurd, ik weet wat er gaande is, maar ik kan niet wakker worden, iets houd mij tegen, mijn lichaam werkt niet mee en uiteindelijk word ik wakker gemaakt door mijn vriend, die daar veel moeite voor moet doen. Ik ben dan helemaal van slag, altijd huilend, overstuur, buitenadem en moet een tijd bijkomen om weer rustig te worden. Afgelopen nacht was het weer zo ver, maar dit keer ging het een stap verder. Ik werd mijn bed uit gesleurd door die vrouw, de trap af naar de woonkamer… ik schreeuw om hulp van mijn vriend, want hij kan mij uit die droom krijgen, hij verschijnt ook. Maar zei word boos en haalt me terug, ze trekt aan mijn arm, mijn arm achter mijn rug, echt heel hard en sleurt me mee… ik wil wakker worden want ik weet dat het niet echt is, maar ik kan het niet, ik gil om mijn vriend… het lukt hem om mij bij m’n positieve te krijgen. Ik ben zo overstuur, huilen, geen adem kunnen halen en mijn arm doet zo veel pijn, ik kan deze niet meer bewegen. De druk bij mijn hart, en het tintelende gevoel bij mijn voeten… mijn voeten moeten onder de dekens. Ik voel dat dit anders is. En dan zie ik die zwarte schim tegen de muur ik durf niks tegen mijn vriend te zeggen omdat hij moe is… ik word rustig en hoor aan de ademhaling van mijn vriend dat hij in slaap aan het vallen is. Dan seconden later merk ik dat hij een nachtmerrie heeft… het duurt maar heel even, ik dacht dat hij voor de grap mij aan het na doen was. Dit was niet het geval want hij vraagt waarom maak je me niet wakker, ik roep je toch ik roep je om hulp. Dan ziet hij ook de zwarte schim… Het is net alsof die schim van mijn lichaam zich naar zijn lichaam verplaatst… Hoe kan dit, hoe kunnen wij samen hetzelfde meemaken? Ik heb de schim tot 5 uur morgens gezien, en heb nauwelijks meer geslapen. Nu nog ben ik totaal overstuur.
Maar heeft je vriend de schim echt gezien of heb jij gedroomd dat je vriend aangaf de schim ook te hebben gezien? Het eerste scenario lijkt me Science Fiction.
Ik heb t zelfde meegemaakt mijn vriendin had ook zoiets en daarna kreeg ik t precies t zelfde, ik had allang geen last van slaap problemen .
Ik wil hier graag op reageren, “toevallig” kwam ik op deze site. Wat een vreselijke en heftige ervaring. Ik lees dat bijna alle ervaringen worden benoemd als slaapverlamming. Het valt toch op, dat er veelvuldig geestelijke verschijningen in voorkomen. Ik heb dit zeker 25 jaar meegemaakt. Eerste jaar elke dag en het voelde als ik mij niet verzette ik dood zou gaan. Dit gebeurde na de dood van een zeer geliefd familie lid. Ik had een occulte achtergrond, bijgeloof, geïnteresseerd in leven na de dood etc. Pas na vele jaren, door mijn bekering, werd het mij duidelijk, dat het kwam door het grote verdriet en mijn occulte achtergrond. Je krijgt als het ware een gat in je bescherming. Geloof t of niet na mijn bekering door de naam van Jezus uit te roepen, in mijzelf, want ik was als verlamd, verdween het. Toch kwam het, al was het stukken minder, terug. Toen ik besloot volledig voor God te gaan en mijn man zich ook bekeerde, kwamen de aanvallen heel heftig. Door het woord van God uit te spreken gebeurde er iets heel wonderlijks. Ik voelde als het ware mijn hart opengaan en dat er licht uitkwam. Daarna ben ik nooit maar dan ook nooit meer aangevallen. Probeer als t kan een bijbel te lezen en misschien naar een kerk te gaan? Zal zeker voor u bidden. Het klinkt misschien allemaal wereldvreemd, maar dat ben ik absoluut niet. Ik ben coach en mentor in een overkoepelende christelijke organisaties. Heel veel sterkte!
Ja , als kleine jongen destijds van vijf jaar oud heb ik tijdens het logeren een zwarte schim gezien wat het meest leek op een man met een hoed op en heel donkerzwart met gloeiende ogen. Dit was in de slaapkamer van mijn oma en opa lang geleden. Later op mijn vijfentwintigste meegemaakt dat ik uit mijn lichaam trad, ik Lagos mijn rug, en een vreselijke vrouw begon op mijn borst te drukken en te zitten en probeerde me te laten stikken met haar handen, Dit vergeet je je hele leven nooit meer!
Hallo Paul, Hierbij mijn reactie op je vraag van 15 maart. Ik weet het eigenlijk niet of het onder slaapparalyse valt. Ik dacht dat de zwarte gedaante die op je borstkas zit, dingen zien en voelen, uit je lichaam treden onder slaapparalyse viel, en het niet kunnen bewegen tijdens de slaapparalyse dat dat slaapverlamming was. Dat het beide een aparte naam hadden. Ben nou op vakantie, en hoop alles te kunnen lezen, wat ik al die jaren heb meegemaakt, en welk naampje bij wat hoort. Een van de verschijnselen die ik heb meegemaakt bijvoorbeeld, dat er iets over mij heen liep. Ik voelde afdruk van de poten, benen??? (twee potig) op mijn lichaam. Het had ongeveer het gewicht van een kat. Toen ik dit meemaakte, kon ik me nog bewegen nog schreeuwen. Totaal verlamd. Heel beangstigend. Dit noem ik dus slaapverlamming. Dit herhaalde diezelfde nacht, telkens en telkens weer. Ben toen uit bed gestapt (na eindelijk uit de verlamming gekomen te zijn), helemaal ik paniek, probeerde wakker te blijven uiteraard, iets gepakt waar ik in geloofde en het bij mijn hoofdeinde van mijn bed gelegd. Denk dat dit mijn alle eerste slaapverlamming was (was 19 jaar) Moest toch uiteindelijk slapen, want was doodmoe, en moet de volgende dag toch weer fris op mijn werk verschijnen. Na dat ik het voorwerp bij het hoofdeind van mijn bed had geplaatst (want geloofde heilig in het voorwerp dat het mij zou beschermen) weer in bed gedoken. Telkens weer, sprong het wezentje via mijn voeteinde op mijn bed, en liep over mijn benen, richting mijn gezicht. De eerste keer, was het wezentje tot mijn schouder geklommen (ik lag op mijn zij) Vergeet nog steeds niet, tot de dag van vandaag, zijn gewicht en de afdruk van zijn voeten. Het had de formaat van de pootjes van een kat. Ik kan me herinneren, toen het wezentje mijn schouder had weten te bereiken, dat ik tegen mij zelf zei: “Als ik dood ga, wil ik ook weten waaraan ik doodga”, en met een abrupte beweging kon ik ineens mijn hoofd bewegen, en kijken wat voor wezen er op mijn schouder zat. Nadat ik het voorwerp bij mijn hoofdeinde had geplaatst, kon ik mij blijven bewegen. Het wezentje bleef via het voeteneind van mijn bed telkens weer opnieuw komen, maar telkens zodra het mijn knie bereikte kon ik mijn onderbeen bewegen, en schopte ik het als ware weg. Ik kon na het plaatsen van het voorwerp me bewegen. Ik had geen verlamming meer. Nou ja, alleen mijn onderbeen dan. En als je geen verlamming meer hebt, en je wel kan bewegen, maar je blijft “erin” dat het dan slaapparalyse heette. Dat wat ik tegenwoordig nog wel eens meemaak, weet ik eigenlijk niet of dat het ook onder slaapparalyse valt. Ga wegens mijn “slaapziekte” tussen de middag een dutje doen. Word over het algemeen standaard na een uur wakker. Ik word wakker dus, maar kan niet wakker worden. Weet dat het vreemd klinkt. Ben dan ruim een uur aan het knokken om wakker te worden. Ben het totale besef kwijt. Denk dat ik al wakker ben geworden, zie mij zelf naast mijn bed staan, en voor je het weet, lig ik weer in bed te knokken om wakker te worden. Dit herhaald zich dus een uur lang!!! En telkens dat dit zich herhaald, zie ik mij zelf steeds iets verder naast mijn bed staan. Ik zou zweren dat ik al wakker was geworden en daadwerkelijk opgestaan was, maar voordat je het weet lig ik weer in bed. Het is een hele strijd. Ik heb dan geen besef meer wat werkelijkheid is. En zo dommel ik telkens dus weer weg. Mijn man komt vaak dan naar boven (want we wonen boven de zaak) waar ik dan blijf, want ik moet aan het werk. Mijn man maakt mij wakker, denkt hij, want ik reageer (kreun), en hij gaat terug naar de zaak. Maar als ik over een poosje nog niet op de zaak bent, komt hij kijken waar ik blijf, en probeert mij opnieuw wakker te maken. Het vreemde is, dat ik wel kan reageren. Ik zeg dan dat ik niet wakker kan worden, en dat ik mijn ogen niet los kan houden, en dat hij mij wakker moet maken. Uiteraard niet in zoveel woorden. Ik mompel dan een beetje. Soms ben ik zo twee uur aan het worstelen, terwijl ik na een uurtje te hebben geslapen toch echt wakker ben geworden. Een hele strijd. En als ik dan eindelijk in de zaak ben, ben ik gewoon slaapdronken. Dit gebeurd meestal in de winter. Ik treed als ware uit mijn lichaam, zie me zelf naast mijn bed staan. Slaapparalyse??? Heb geen gevoel dat ik een verlamming heb, en heb geen angst. Dat was vroeger toch echt wel anders. Totaal niet met elkaar te vergelijken. Maar toen ging het altijd gepaard met een nachtmerrie. Denk zelf dat de verlamming te maken heeft met de angst. Het niet wakker kunnen worden, en niet meer beseffen wat op dat moment de werkelijkheid is, zou ik zelf zeggen dat het geen slaapparalyse is, maar omdat ik tijdens het hele gebeuren telkens weer opnieuw uit mijn lichaam treed, moet het haast wel een slaapparalyse zijn. Wat denk jij Paul?
Beste Guzel, Slaapparalyse is een ander woord voor slaapverlamming, dus beide indicaties zijn hetzelfde. De klachten die je ervaart, behoren mijns inziens absoluut tot de kenmerkende symptomen van slaapverlamming. Hoe slaapverlamming zich bij iemand uit en ontwikkelt, is overigens wel afhankelijk van de onderliggende oorzaak… Zo lijken jouw slaapverlammingen nogal gecompliceerd te zijn, misschien wel omdat ze (wederzijds) worden beïnvloed door andere (slaap)stoornissen. Obstructief Slaapapneusyndroom (OSAS) zou zeker een rol kunnen spelen! Daarnaast zou het me totaal niet verbazen als er sprake zou zijn van een bepaalde vorm van epilepsie. Heel veel van de verschijnselen die je beschrijft, ervaart mijn vrouw namelijk tijdens haar epileptische aanvallen, en ook zij had voordat ze epilepsiemedicatie voorgeschreven kreeg van dit soort heftige slaapverlammingen… Zou ik in jouw schoenen staan, dan zou ik een videocamera ophangen in de slaapkamer en videomateriaal verzamelen van hoe je je nachten daadwerkelijk doorkomt. Dus om objectieve videobeelden te bemachtigen en te zien wat er nu eigenlijk echt gebeurt en wat je droomt. Ik neem aan dat je al eens uitgebreid bent onderzocht binnen een slaapcentrum, maar mocht dat niet zo zijn, laat dat dan zo spoedig mogelijk doen en druk men desnoods de videobeelden onder de neus. Dit lijkt me namelijk totaal geen houdbare situatie… :( Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Hallo Paul, Bedankt voor je reactie. Dit gebeurd tussen de middag als ik een dutje doe. Het verschil met hoe ik het vroeger had is, dat ik niet het gevoel heb dat ik verlamd ben, want zodra ik mezelf naast mijn bed zie staan, lig ik alweer in bed. Heb dus niet de kans om te realiseren dat ik een verlamming heb, want voor ik het weet, ben ik al weer diep in slaap. Misschien dat dat de reden is dat het ook niet beangstigend voor me is. En zover ik weet, droom ik dus niet. Vroeger ging dat altijd gepaard met nachtmerries. Volgens de slaapkliniek val ik nu dus ook niet meer onder idiomatische insomnie. Had me laten testen op narcolepsie. Het vreemde is, dat ik ook wel eens uit mijn lichaam treed terwijl ik niet slaap (gewoon met een klant sta te kletsen, of dansen). Snap dat niet. Je kan toch niet uit je lichaam treden als je wakker bent en actief bent? Ben blij dat ik nu eindelijk sinds 5 jaar heel lekker in mijn vel zit (bijna mijn hele leven depressief geweest) want anders krijg ik te horen dat het door de depressie komt. Epilepsie lijkt mij (in mijn geval) ver gezocht, maar daar een tegen, heb vaak black-outs (duur: een paar seconden). Narcolepsie blijven ze uitsluiten (slaapkliniek). Ben ten einde raad. Wat denk jij, van het uittreden als je wakker bent, en de vele black-outs? Dank je voor de tip (video-opname). Ga me zeker de volgende keer, als ik weer last begin te krijgen (slaapverlamming) mezelf op te nemen. Mijn OSAS heb ik nou goed onder controle dankzij de CPAP. Geen enkele apneu meer (voorheen 40 tot 50 maximaal per uur). P.S. Ik smeul van je site!!! Eindelijk verhalen lezen van anderen die “hetzelfde zien, voelen en meemaken”. Dat ik niet de enige ben. Heb nooit met niemand (behalve mijn echtgenoot) over mijn slaapverlammingen gepraat.
14 jaar geleden ook zoiets meegemaakt. Ik zag mezelf slapen. Hoorde mn schoonmoeder mijn naam roepen (omdat ik mn wekker kennelijk niet had gehoord) kon ook niet terug komen in mijn lichaam, wilde haar ook wel antwoorden maar ook dat lukte niet. Vreemde ervaring. Zojuist weer meegemaakt, alleen nu anders… Heel beangstigend. Ik had moeite met in slaap komen. Zelfs in mijn slaap had ik moeite om in slaap te komen kennelijk want daar begon het mee. Ik zag dingen die er niet waren, wezens… Enge gezichten, weet het niet meer precies. Ik schreeuwde om hulp en of iemand het licht aan kon doen maar kreeg geen reactie of kon hen niet horen. Ik raakte in paniek want ik kon me niet bewegen. Ik weet wel dat ik probeerde wakker te worden maar ik kon mijn ogen maar half openen. Daar heb ik mij op geconcentreerd, en daarna werd ik wakker. Wat mij opviel is dat ik last van oorsuizingen had. Wat ik mij nu eigenlijk opeens zo afvraag… Kan zoiets misschien triggered worden door het gebruik van methylfenidaat, waar ik toevallig vandaag (gisteren dus) mee gestart ben? 1 van mijn kinderen gebruikt dit medicijn ook en hij schreeuwt ’s nachts vaak in z’n slaap, of loopt paniekerig van boven naar beneden en roept daarbij dat iets weg moet gaan… Gebeurd niet elke nacht gelukkig, maar wel 1 of 2 keer per week. Misschien moet ik mijn ervaring van net niet koppelen aan dit medicijn. Maar als het wel kan komen hierdoor weet ik ook gelijk zeker dat ze mijn zoon een ander medicijn voor moeten schrijven. En mij dan ook haha. En nu word het zo meteen helaas weer tijd om te gaan slapen… Ben zo bang dat het weer gebeurd.
Beste Jits, Een mogelijk verband tussen methylfenidaat enerzijds en slaapverlamming anderzijds zou me niet per se verbazen… Hierbij enkele bekende bijwerkingen van methylfenidaat… Soms: – Moeite met inslapen, slapeloosheid, rusteloosheid en hyperactiviteit (daarom is het belangrijk de gewone tabletten niet later dan 4 uur voor het slapengaan in te nemen en de tabletten of capsules met verlengde afgifte zo vroeg mogelijk ’s ochtends in te nemen); – Nervositeit… Zelden: – Hartkloppingen (versnelde hartslag en verhoogde bloeddruk. daarom controleren sommige artsen dit regelmatig, bijvoorbeeld elk halfjaar); – Extra prikkelbaarheid en snel uit het evenwicht zijn’ – Bepaalde psychische aandoeningen kunnen verergeren, zoals ernstige geestelijke verwarring en ernstige angststoornissen… Zeer zelden: – Als je epilepsie hebt en niet aanvalsvrij bent, kun je meer aanvallen krijgen… (bron) Ik beweer geenszins dat de slaapverlamming wordt veroorzaakt door methylfenidaat, maar ik kan me voorstellen dat de mogelijkheid bestaat… Persoonlijk zou ik dit eens met je (huis)arts bespreken. Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Hallo Paul, ik heb OSAS (obstructief slaapapneusyndroom) en idiomatische hypersomnie (maar nu zeggen de artsen van de slaapkliniek dat ik geen idiopathisch hypersomnia heb)… Ze weten helaas niet wat ik heb, maar zelf weet ik dat ik nog een paar slaapziektes heb. Ben zelf nog zoekende wat voor slaapziektes ik nog meer heb. Kamp er van kinds af aan er mee. In de loop der jaren hebben mijn slaapziektes vele vormen gehad (viel tijdens mijn werk, sporten, autorijden in slaap, heb dat nu beter onder controle, maar volgens de slaapkliniek heb ik ook geen narcolepsie) maar daar schrijf ik binnenkort ff een stukje over. Ben einde raad, en zoek hulp. Ben zo zat om telkens moe te zijn. Ik kamp de hele dagen om niet in slaap te vallen. De reden dat ik op het verhaal van Jits reageer is het volgende: ik heb eerst ook methylfendidaat gehad (op mijn aandringen) en nu ben ik net gestopt met dexamfetamine, maar blijf de godganse dagen dood en doodmoe, en slaap doodgewoon akst door de medicijnen heen. Heb zelfs een paar keer speed geprobeerd, ik ga liggen en val gewoon in slaap. Vroeger in mijn jonge jaren zelfs extensie geprobeerd, viel gewoon in slaap op de bank in een discotheek (blijkt dat ik daar 2 uur lang heb liggen slapen). Dat is toch niet normaal! Ik doe dutjes overdag, maar als ik mijn werk niet zou hebben, zou ik de hele dag slapen, en ben dan nog steeds moe (praat uit ervaring). Het is dat ik mij zelf verplicht om dingen te ondernemen, want mijn leven is mijn neus voorbij gegaan met slapen (zodra ik vrij ben, slaap ik). Ben einde raad. Weet jij misschien wat ik nog meer kan gebruiken om nou eens eindelijk van mijn vermoeidheid af te komen? Ben nu ondertussen 50 jaar, maar heb het van kids af aan. Volgens de slaapkliniek heeft het misschien te maken met ADHD wat ik misschien zou hebben. binnenkort naar de psychiater om vast te stellen of ik ADHD heb. Ik weet wel zeker van wel, maar zelfs als dat wordt vastgesteld wordt ik daar niet actiever van. Vind het zelf heel gemeen van de artsen, dat als ze niet kunnen vaststellen wat ik heb, ze het dan mijn werk de schuld geven, omdat ik heel veel uren draai. Meestal wil ik dan niet zeggen wat voor beroep ik heb, want dan weet ik het antwoord er al op. Ik zelf heb ook jarenlang de schuld gegeven omdat ik dan veel te veel werk (ben workaholic) maar heb dit probleem sinds mijn kinderjaren. Ben 2 jaar geleden pas achter gekomen, dat er heel veel soorten slaapziektes zijn, en ben nog niet zo lang geleden achtergekomen wat betreft slaapparalyse, slaapverlamming etc. Ik heb onderhand bijna alle verschijnselen gehad. Gezien, gevoelt (letterlijk en figuurlijk) maar gelukkig geen stemmen gehoord. Ben bang als ik ook nog stemmen ga horen, dat ik dan ga flippen. Heb jarenlang last gehad van slaapparalyse en slaapverlamming, uittredingen, hypnagoge hallucinaties elke nacht raak, en paar keer op een avond, maar je zult het niet geloven, verneem nog niet zo lang dat ik niet de enige ben, en dat het allemaal een naampje heeft. Ik sta ervan te kijken dat “iedereen” allemaal al op de hoogte zijn wat ze hebben en hoe het allemaal heet. Dit is in het kort mijn noodkreet. Heb jij nog tips?
Na dromen wakker worden, maar dan zie ik nog schimmen wat verdwijnt in enkele seconden
Nou nu net was het dus weer eens zo ver… 3 jaar nergens last van gehad… Heb ‘m de laatste keer echt heftig mee gemaakt, dat ik dus boven mezelf zweefde. Toen ik dat had mee gemaakt dacht ik echt “oké, ik ben echt uitgetreden geweest” omdat mij altijd verteld is geworden dat het dus wel iets bovennatuurlijks is. Een vriend van me heeft er ook best veel last van en heeft me altijd gezegd dat je aan je tenen / voeten moet denken om je weer te aarden. Maar nu ik dit stukje heb gelezen is het gewoon logica en dat je jezelf wakker kunt maken door op iets te kunnen concentreren. Hoop dat ik weer verder kan slapen in alle rust. Dit stukje heeft me toch wel weer een beetje rustig gemaakt, ben allang blij om te lezen dat het niks met geesten e.d. heeft te maken. Fijne nachtrust en de groetjes, Yaleesa
Dit is heel herkenbaar voor mij, heb dit regelmatig. Ik heb een neussprayverslaving en heb eens geprobeerd daar vanaf te komen. Dit ging meer dan uitstekend, totdat eens op een nacht in mijn slaap mijn neus potdicht zat… en ik maar niet wakker kon worden. Uiteindelijk is dit wel gelukt door gekke bekken te trekken en proberen te gapen (het schijnt dat je gezichtsspieren in zo’n situatie niet verlamd raken) en toen ik wakker werd zat mijn neus ook daadwerkelijk potdicht. In mijn hersens gaat dan blijkbaar geen seintje af om dan maar verder door de mond te ademen. Misschien dat met een “normaal” neusslijmvlies het verstikkingsgevoel nep is: in mijn geval was dit dus echt… en sindsdien durf ik niet meer af te kicken van de Xylometazoline! :-( Heb ik slaapverlamming met een open neus dan schrik ik er niet meer van en doe ik het wat rustiger aan om wakker te worden, in sommige gevallen kan ik er dan zelfs om glimlachen. Is mijn neus dicht dan scheld en schreeuw ik vanbinnen op mijn lijf. :-P
Beste Lizzy, Houd er rekening mee dat nachtelijke ademstilstanden gerelateerd kunnen zijn aan (ernstig) Obstructief SlaapApneuSyndroom / obstructieveslaapapneusyndroom (OSAS) of (ernstig) Centraal SlaapApneuSyndroom / centraleslaapapneusyndroom (CSAS). Bij OSAS klapt de bovenste luchtweg dicht door verhemelte of tong. Bij CSAS geven de hersenen tijdens de slaap te weinig signaal door naar de ademhalingsspieren, waardoor de ademhaling stagneert. Slaapapneu wordt bovendien regelmatig in verband gebracht met slaapverlamming, dus het kan raadzaam zijn om apneu te laten uitsluiten… Sterkte en groeten, Paul
Hoi dit heb ik 2 a 3 keer gehad en misschien wel vaker in de slaap heb in Heerenveen ongeveer een uur op de stoep gelegen weet wat er gebeurde rond mij en hoorde alles de GGD is op motor bij mij geweest maar is niets meegedaan dit was de eerste keer dat ik het vernam ben ook al een keer met de ambulance van huis naar het ziekenhuis gebracht konden ze mij ook niet wakker krijgen maar weet precies wat er gedaan werd en onderzocht hebben me in de pols bloed afgehaald dat kon ik goed vernemen groet Johan Kiewiet
Beste Johan, Dit lijkt me eerlijk gezegd geen slaapverlamming… Slaapverlamming houdt in dat je niet wakker kunt worden uit je slaap en dat je in een staat tussen dromen en wakker zijn / werkelijkheid verkeert. Als je op willekeurige plekken ‘wegraakt’, ‘flauwvalt’, ‘bezwijkt’ of een ‘black-out’, ‘syncope’, ‘collaps’ of ‘toeval’ ondergaat (waarbij je niet op anderen kunt reageren, maar je je omgeving wel bewust meekrijgt), dan lijkt me dat veeleer duiden op een vorm van epilepsie, al dan niet gerelateerd aan narcolepsie. Ben je al eens onderzocht door een neuroloog? Sterkte en groeten, Paul
Hallo Paul, heb vaak black-outs. Weet dan niet meer wat ik doe, zeg of waar ik ben. Het overkomt me de gehele dag door, gewoon tijdens mijn werk, praten, lopen etc. Merk het vaak door mijn omgeving. Bijvoorbeeld: als ik les geef (sport, groepslessen) als iedereen de andere kans op danst of iedereen stil gaat staan, omdat ik dan de andere kant op dans. Door de reactie van mijn cursisten, dringt het pas na enkele seconden tot me door, terwijl maar mijn lichaam gewoon op de automatische piloot doorgaat. Tijdens het praten bijvoorbeeld: ben dan ineens stil, terwijl ik volop aan het vertellen ben, zodra ik weer bij zinnen ben, weet ik bij god niet meer waar ik het over had. Dit gebeurd veel en veel te vaak, niet zomaar iets waar iedereen wel eens last van heeft. Erg beangstigend vooral als ik aan het autorijden ben. Wat ik ook heel vreemd vind, dat ik uit mijn lichaam treed, wanneer ik wakker ben. Gewoon tijdens het praten, werken, uitgaan etc. Dan zie ik mij zelf op een afstand (en kijk dus naar mij zelf). Na enkele seconden (seconden denk ik) realiseer ik, dat ik naar me zelf sta te kijken. Op dat moment gebeurd er heel veel in mijn hoofd, maar ben bang als ik dat nu zou proberen te beschrijven, dat iedereen denkt dat ik gek ben. Vind dat heel heel beangstigend. Want “uittreden” doe je tijdens je slaapparalyse, en bij mij ging dat altijd gepaard met slaapverlamming. Aangezien ik ook vaak die black-outs heb, zou ik haast zeggen dat ik ff in slaap val telkens. Het vreemde is, dat ik op dat moment gewoon aan het doorpraten ben/blijf. Ik val dus niet weg. Ik gebruik geen drugs of medicijnen. Ben niet depressief. Zit goed in mijn vel. Heb jij een verklaring wat het dan wel is?
Ik heb eens in de zoveel tijd ook last van slaapverlamming, heel eng, maar heel gek ik weet op dat moment dat ik nog droom. Maar nu heb ik al een paar keer hier een heel angstig ventje van 9 moeten troosten, helemaal in paniek. Hij staat dan ineens beneden (altijd rond 11.30) huilend / krijsend en met zijn handen op zijn oren, hij gilt dat hij weg wil en dat hij het niet meer wil. Ik pak hem vast en zeg dat ik er ben maar ik krijg geen contact en dan ineens zie je hem ontspannen en kijkt hij je weer aan. Hij kan me alleen vertellen dat hij een enge droom had en dat hij weg wilde uit zijn droom, maar dat dat niet lukt. Dit klinkt heel erg naar slaapverlamming maar hij komt wel beneden… Hij weet dat hij naar beneden gaat maar dan wordt het weer donker en raakt hij in paniek… Hoe kan ik mijn ventje helpen? Het is zo zielig!
Mijn tweelingbroer had dat vroeger als peuter en kleuter ook, maar is er op een gegeven moment vanzelf “overheen gegroeid”. Mijn ouders hebben destijds zelfs een glazen deur tussen onze slaapkamer en de hunne gemaakt omdat hij er zo angstig en paniekerig van werd… Maar uiteindelijk is het dus helemaal vanzelf weggegaan / overgegaan. Ik weet dat je hier helemaal niks aan hebt, maar voor de beeldvorming wilde ik het toch even laten weten… Ik heb geen idee of bijvoorbeeld een kinderpsycholoog hier iets mee kan…
Ik had van de week een nare ervaring. Ik had me omgedraaid in bed en even later voelde ik dat er iemand achter mij kwam zitten doordat het dekbed strak aanvoelde. Ik begrijp achteraf niet waarom ik me niet om heb gedraaid. Ik voelde dat ik u door elkaar geschud werd. Ik wilde het lampje aandoen maar kon niet loskomen. Uiteindelijk kwam ik eruit. Ik bleef stil liggen en dacht even wat er nu precies gebeurd was. Ik heb het lampje aangedaan ik wilde de lampen binnen aandoen die gaan met afstandsbediening aan en uit… maar dat werkte niet… ik ben doodsbang geworden. Ik ben nu 2 dagen verder en slaap met alle lampen aan… ik wacht met slapen tot ik van moeheid in slaap valt s morgens probeerde ik de afstandsbediening en toen deed hij het wel. Is dit ook een slaapverlamming geweest?
Ja, ik denk dat de kans dat dit slaapparalyse is geweest extreem groot is!
Dank je voor je reactie Paul. Zal dit eenmalig zijn geweest? Ik durf niet meer te gaan slapen. Is er iets waardoor ik het zou kunnen voorkomen dat het gebeurd?
Of slaapverlamming eenmalig is of zich vaker voor zal doen, is helaas onmogelijk te voorspellen. Er zijn heel veel mensen die slaappralyse slechts eenmalig of enkele malen in hun leven meemaken, maar er zijn ook mensen met chronische slaapverlamming die bijna iedere nacht of zelfs meermaals per nacht een slaapparalyse ondervinden. De aard, ernst en frequentie van slaapverlamming is veelal gerelateerd aan de onderliggende oorzaak. Stress, kan meespelen, maar mogelijkerwijs ook slaapstoornissen, neurologische afwijkingen, ingrijpende gebeurtenissen, onverwerkte emoties, medicijngebruik, gebruik van stimulerende of hallucinogene middelen, et cetera. Een eenduidige oplossing om slaapverlamming in het vervolg te voorkomen, is er helaas niet. Het is echt een kwestie van de onderliggende oorzaak proberen te achterhalen en deze wegnemen of behandelen. Sterkte!
Goedendag, Ik heb er vaak last van dat ik slaap maar wakker lijk te zijn. Dan word ik me bewust dat ik slaap en probeer mezelf dan wakker te krijgen, maar meestal lukt dat niet. Heb dan ook een ruis en word meestal wakker met een gigantische tintelingen in mijn mond. Ooit een actieve lucide dromer geweest maar hier al zeker 5 jaar mee gestopt. Problemen zijn een half jaar geleden gestart. Zou ik een slaapverlamming hebben?
Hallo mijn naam is Michael, ik ben na het zien van een documentaire over slaapverlamming wat gaan afvragen hierover. Ik heb er namelijk ook last van, maar heel sporadisch. De laatste keer was twee jaar terug. De ervaringen zijn verschillend, zo heb ik vermoedelijk twee pijnervaringen gehad omdat ik nou niet precies wist of het gewoon een nachtmerrie was of niet. Deze gingen overigens niet gepaard met het gevoel van een kwaadaardige aanwezigheid. Een andere keer werd ik wakker in een verlamde staat waarbij ik het idee had dat ik uit mijn lichaam werd getrokken, dit ging gepaard met oorsuizen en een gevoel van een kwaadaardige aanwezigheid. Het gevoel van die kwaadaardige aanwezigheid was ook meteen de eerste en de laatste keer! De laatste slaapverlamming was dus twee jaar terug zoals ik eerder vermeldde. Deze ging gepaard met oorsuizen en wederom het gevoel uit mijn lichaam getrokken te worden of buiten-lichaam-treding / zweverig gevoel, maar geen gevoel van kwaadaardige aanwezigheid, dat was maar één keer. Heb echter ook nooit beangstigende hallucinaties ervaren, mits de twee vermoedelijke pijnervaringen gewoon een nachtmerrie was. Dit zijn mijn ervaringen, maar wat ik mij ben gaan afvragen is: heeft het effect op andere mensen in jouw omgeving omdat ik een familielid heb die jarenlang heftige “nachtmerries” heeft gehad en daar niet over wou praten omdat die persoon bang was dat dit mij ook zou overkomen. Ik weet toevallig dat deze persoon soms met de ogen open slaapt. Voor mij is dat genoeg om te vermoeden dat die persoon ook slaapverlammingen heeft ervaren. In de documentaire die ik gezien heb, is er volgens twee personen een situatie geweest waarbij de één na het vertellen van zijn ervaringen, dit zeg maar door heeft gegeven aan zijn luisterend oor en een ander heeft ongeveer hetzelfde gedroomd als de persoon die naast hem lag. Het eerste wat in mij opkwam is hersengolffrequenties (iedereen kent wel een situatie waarbij je het zelfde denkt als de persoon waar mee je aan het praten bent) en het feit dat wanneer je angst ervaart een hormonaal stofje van je hoofdhuid afgescheiden wordt (veel dieren kunnen dat waarnemen) en het dus op deze manier overdraagbaar kan zijn. Het geeft mij persoonlijk een naar gevoel als ik dit aan een dierbare zou overdragen ook al zijn mijn ervaringen bij lange na “nog niet” zo heftig geweest! Ik ben erg benieuwd naar reacties op mijn verhaal.
Hey Michael, Slaapverlamming zou in feite niet “besmettelijk” mogen zijn. Door er gewoon over te praten zullen anderen het dus geus niet zelf beginnen ervaren. Waar je wel rekening mee moet houden is dat de kans op slaapverlamming, volgens mij, wel vergroot als je er mee bezig bent (dus als je er over nadenkt, je er onbewust aan denkt). Als je met iemand over je slaapverlamming praat kan deze persoon hier dus onbewust regelmatig aan beginnen denken, waardoor er eventueel een grotere kans op slaapverlamming is. Wat betreft het angststofje: puur chemisch gezien zal dit stofje niet laten weten waarvoor je bang bent, enkel dat je bang bent, het zou dus geen verdere invloed mogen geven. Kort samengevat: Ik denk niet dat je dierbaren zomaar kunt “besmetten” met nachtmerries, zolang je er niet (te) veel over praat. (Want dan zullen zij daar ook beginnen over nadenken). Af en toe eens praten over zo’n dingen kan natuurlijk wel. Natuurlijk is dit allemaal niet bewezen, omdat het nu eenmaal een moeilijk te bewijzen onderwerp is. Mij lijkt het wel logisch. Groetjes,
Herat
Hallo, Ik had vanochtend ook zo’n aanval van slaapverlamming. Hoewel ik niet echt diep sliep, voelde ik op een gegeven moment iemand tegen mij aanliggen met de hand over mijn schouder. Ik wist dat het niet mijn man was, want hij was er al uit, zo tegen 6 uur ’s morgens. Dus ik probeerde de hand los van mijn schouder af te halen en probeerde te schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit; wilde uit bed, maar kon mij niet bewegen. Ik vond het een eng idee dat er een onzichtbaar iets tegen mij aan kroop. Het voelde echt aan. Soms probeert iets mijn bed te schudden en het voelde ook echt aan. Heel bizar. Is het echt geen geest?
Logischerwijs bestaan geesten niet, maar dat schudden is toch wel echt een teken van spookjes… :-?
Ik heb een slaapverlamming gehad voor de eerste keer. Ik was pas in slaap gevallen. Ik hoorde scherpe geluiden en rode en blauwe lichten in mijn raam. Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn leven. Ik probeerde te schreeuwen. Ik durfde erna echt niet meer te slapen.
Heb dit nu zelf 2x ervaren en het lijkt of er een geest ronddwaalt en ik voel ook net of er handen zijn die mij tegenhouden. Kan niet bewegen om licht aan te doen, wil schreeuwen, maar komt niets uit en vanmorgen lag mijn kat bij mij en toen de slaapparalyse bijna was afgelopen hoorde ik geblaas weliswaar niet van mijn kat. Heel eng!
Ik heb zelf helaas jaren lang ervaring met deze ‘slaapstoornis’. De aanwezigheid van iets kwaadaardigs of geesten is erg heftig. Jezelf onderwerpen aan de angst is echter geen optie. In een reactie zegt iemand tegen het kwaadaardige ‘ik heb jou niet nodig’. Ikzelf ben op een gegeven moment ook ‘boven’ de angst gaan staan en gezworen dat wanneer ik ooit overlijd deze ‘ geesten’ voor eeuwig zal najagen en vernietigen. Klinkt misschien wat extreem maar het werkt wel… Je angst onder ogen zien wat de logische wetenschappelijke verklaring ook mag zijn.
Of geesten nu wel of niet bestaan (ik geloof er niet in, maar goed…), door de (al dan niet denkbeeldige) ‘wezens’ op het hart te drukken dat je ze zult terugpakken (hoe irreëel dit ook moge zijn…), maak je hen niet zwakker, maar jezelf sterker. Je ziet je angst niet per definitie onder ogen, maar verzint als het ware een (drog)reden om niet meer bang te hoeven zijn. Dit beschermingsmechanisme zit in de aard van de mens. Geesten veroorzaken geen angst; angsten veroorzaken geesten. Dus slaapparalyse -> angst -> geesten… Als je jezelf ervan overtuigt dat je een reden hebt om niet meer bang te hoeven zijn, verdwijnen de geesten dus vanzelf. Zelfs al is de reden irreëel, denkbeeldig en absurd, het gaat om je eigen overtuiging en gemoed.
Ik heb precies het zelfde gehad me bed schudde ineens en ik voelde ook een hand over me heen het was echt intens heb nu ook last van stikaanvallen dan voelt t echt en ik kan ook ni bewegen en praten dat is nog vervelend ik dacht ook dat t een geest was maar ik wil heel graag weten wat het is dus kunt u me graag terug een berichtje sturen Mvg Romy
Bij ademstilstanden en ‘stikgevoel’ c.q. ‘verstikkingsgevoel’ tijdens de slaap zou je eigenlijk sowieso eens slaapapneu moeten laten uitsluiten…
Wow, nu pas zie ik dat mijn nachtmerries, mijn angst voor ‘geesten’ een naam heeft… slaapverlamming. ’t Begon toen ik 18/19 was en stopte op mijn 30e. Ben nu 48. Ik dacht altijd dat er een lichaam op mijn lichaam lag. Je doet in je hoofd van alles, maar er gebeurt niets. Inderdaad concentreerde ik mij op mijn rechterhand, alsof die mij uit de verlamming moest halen. En als dat gelukt was, dan had ik geleerd dat je je kussen moest omdraaien. Dat was dan weer koud en dan kon je zonder problemen verder slapen. Ook riep ik, omdat ik dacht dat ’t een geest was, ga weg, ik heb je niet nodig. Ook dat was een manier van eruit komen. Bij mij gebeurde het dus in mijn meest stressvolle periode uit mijn leven. Daarna heb ik nooit meer een slaapparalyse gehad. Wel had ik nog stress, maar ik ging er beter mee om en sliep niet meer op mijn rug. Echt wow… dat ’t beestje een naam heeft!
Hallo, Ik heb ook veel slaapverlammingen gehad. Maar nadat ik traumaverwerking gedaan heb (voor iets van vroeger) heb ik het helemaal nooit meer gehad. Misschien heeft slaapparalyse dus ook wel met je psyche te maken???
P.S. Ik had alleen slaapverlammingen als ik ’s middags sliep. En dan alleen bij het ontwaken. Ik merkte de laatste keren dat ik echt in paniek raakte. ging hyperventileren. Het beste wat je kunt doen, is zoveel mogelijk rustig te ademen, probeer zo ontspannen mogelijk te liggen en gewoon over je heen laten komen. Dan was ik er het snelst door…
Afgelopen nacht hier al een stukje getypt, vlak nadat ik drie ‘aanvallen’ binnen twintig minuten had. Lijd hier m’n hele leven al onder, maar door slaapgebrek en stress van de afgelopen weken werden de aanvallen ‘getriggerd’. Vandaag de huisarts gebeld, en mocht er als spoed tussendoor. Eindelijk m’n verhaal kunnen doen na levenslang angst (ben 45). Heb een combinatie van slaapverlamming met hypnagoge hallucinaties, en heb zojuist risperidon gekregen om ze tegen te gaan. Zo opgelucht dat de Arts me serieus nam: nu maar hopen dat de medicatie gaat helpen… De angst die ik voel op ’t moment zelf gaat aan doodsangst voorbij… Ben zo moe nu, maar durf nu wat beter te gaan slapen… Dankzij dit artikel de huisarts durven bellen, dus ondanks ’t feit dat dit artikel jaren geleden al gepubliceerd is, bij deze hartelijk dank!
Heel graag gedaan. :) Hopelijk geraak je snel van je aanvallen van slaapparalyse verlost!
Dank voor je reactie Paul – het is even wennen om dit medicijn te nemen qua bijwerkingen, maar ik moet zeggen dat ik tot nog toe goed geslapen heb (al duw ik ’t moment van slapengaan wat voor me uit), en ben ik voor ’t slapengaan nog wat bang… Al is de angst die ik op ’t moment zélf altijd voel vergelijkbaar met pure doodsangst, zoals mijn huisarts ’t noemde. Wat kan ’n goede huisarts toch fijn zijn! ;)
Wat een prachtige site!!! Ik kom helemaal thuis!!! Heb jarenlang last gehad van slaapparalyse, verlammingsverschijnselen gedurende de slaap en hypnogene hallucinaties, maar nooit geweten dat het met mijn slaapziektes te maken had. Ben nu onderhand 50 jaar, en ben er 2,5 geleden pas achtergekomen, omdat ik alle dokterspapieren van alle ziekenhuizen had opgevraagd. Op één van de opmerkingen van een neuroloog zag ik hypnogene hallucinaties staan, evenals narcolepsie (neurologische afwijking gekenmerkt door onweerstaanbare slaap), kataplexie (acute verslapping van skeletspieren tijdens bewustzijn) en nog een aantal onbekende woorden staan, en ben het eens gaan opzoeken op internet. Alles, maar dan ook alles wat ik jarenlang heb moeten ondergaan, zag ik ineens op internet staan. De zwarte gedaante, aliens, kleine monsters die over je lichaam lopen, dat je boven je lichaam zweeft… Ik heb altijd gedacht dat ik gewoon altijd nachtmerries had, en ’t aan mij lag, omdat ik depressief was. Verschrikkelijk die verlamming!!! En dat schorre geschreeuw dat uit je lichaam lijkt te komen, terwijl je een halve meter naast je lichaam lijkt te zweven, en naar je eigen slapende lichaam kijkt, dat je er alles aan moet doen om wakker te worden… Jarenlang ben ik getreiterd en geteisterd… Elke nacht was het raakt met de slaapverlamming. ELKE NACHT!!! Wat goed van jullie allemaal al beseffen wat jullie eigenlijk ondergaan en meemaken. Dan hebben jullie allemaal wel een verdomd goede arts! Als je weet wat je hebt, heb je steun, begrip en leer je tips om uit de verlamming te komen. Het besef dat het niet aan jezelf ligt… en weten dat anderen het ook hebben… Ik ga me eerst smeulen aan jullie verhalen, want het is nu al laat, en zal de volgende keer mijn verhaal verder afmaken. Wel zou ik nog graag willen weten of jullie een slaapziekte hebben en/of medicijnen gebruiken. Ik ben van kinds af aan moe en viel overal in slaap. Doe tegenwoordig een dutje tussen de middag, maar ben de godganse dag moe en aan het knokken om niet in slaap te vallen. Leef in een hel… Na jarenlang zoeken, komen we er nu pas achter dat ik OSAS (obstructieve slaap-apneu syndroom) en idiopatische hypersomnie heb (denk zelf narcolepsie, want zonder dutje val ik gewoon in slaap). Moet zelf doktertje spelen, en vragen of ik niet alsjeblieft een bepaald soort medicijn mag uitproberen. Heb methylfenidaat geprobeerd, en nu dexamfetamine. Helaas, ben nog steeds aan het knokken om niet in slaap te vallen, en ben nog steeds doodmoe. Wie van jullie gebruikt medicijnen en welke? Sterkte allemaal! Ik weet wat voor een hel jullie doormaken. Ik ben er zo goed als vanaf…
Beste Guzel, Je laatste opmerking “Ik ben er zo goed als vanaf”… Kun je misschien vertellen hoe je van je dagelijkse slaapverlammingen / slaapparalyses verlost bent geraakt? Ik ben echt ontzetten benieuwd! Groeten, Paul
het is 04:18 en ik durf niet meer te slapen. Ben ‘hiermee’ bekend. Ben de twee laatste weken pas rond vieren naar bed gegaan (zit teveel te piekeren), en vandaag rond drieën. M’n slaapmedicatie en morfine (+rest van medicatie – ben pijnpatiënt) begonnen te werken, dus ik ben in bed gaan liggen. Ik lag op m’n zij > lig dan altijd gewoon nog wakker te wachten tot ik ga dromen: ik begin altijd te dromen voor ik in slaap val (ik droom mooie, échte dromen). Nu liet ik mijn oren suizen (dat kan ik op de een of andere manier) en opeens hoorde ik keihard glas rinkelen in m’n hoofd, en werd ik omhoog getild en omgedraaid, zo boven de ruimte tussen bed en muur. M’n oren en hoofd suisden keihard en ik probeerde te gillen en m’n voeten te bewegen,maar niets lukte.ik werd richting de ruimte naast/onder m’n bed getrokken,alsof daar iets zat wat niet pluis was. Uiteindelijk toch met m’n voeten kunnen trappen, en dan trap ik er ‘doorheen’, en is alles goed. Iets dichter richting m’n echtgenoot gekropen (die merkt niets en ligt lekker te slapen). Vervolgens rustig gaan liggen en wachten op m’n slaap. Wéér dat keihard glasgerinkel, en daar ging ik weer – werd richting die ruimte tussen bed en muur getrokken, en wist dat daaronder iets heel engs was (zit te trillen terwijl ik dit typen). Kon me niet bewegen, heb gegild (maar blijkbaar binnen mezelf), en kon uiteindelijk weer ‘erdoorheen trappen’ (doe ik vaker: ik moet me focussen op bijvoorbeeld een teen of de hele voet, en als ik met al m’n aandacht daar ben, en hard genoeg trap dan kan ik uit ‘die bubbel’. Dichterbij m’n man gekropen. Ik heb dit soort slaapverlammingen vaker gehad, maar vergeet ’t dan de dag erna weer en ga verder. Heb ’t m’n man drie maanden geleden ‘ns verteld na zeventien jaar samen. Toen m’n hartslag weer normaal was ging ik weer liggen, en wéér gebeurde ’t. Nu zit ik beneden en weet ’t ff niet meer… normaal neem ik een derde slaappil. Stom dat ik m’n slaapritme zo heb verpest de laatste tijd – heb veel stress en weinig slaap gehad. Gek hè, een vent van 45 die niet naar z’n bed durft. Heb m’n huisarts nooit over m’n slaapparalyses verteld. Weet ’t even niet meer. Kga wat eten en misschien maak ik eerst m’n man wakker om bij me te waken terwijl ik in slaap val.. Dit is zó eng.. Ik bedacht me: als dit is wat mensen met schizofrenie zien, dan is dat werkelijk de hel op aarde.. Ik doe dit nooit, maar zit gewoon te brullen… kben bang en moe… afijn, morgen maar ‘ns rustig opzoeken wat ik tegen slaapverlamming kan doen, en misschien maar ‘ns eerlijk zijn richting huisarts..
Ik heb hier last van sinds mijn 14 jaar, steeds bij het inslapen en meerdere malen per nacht. De slaapverlamming komt en het gaat met periodes. Soms kan ik kalm blijven, maar vaak niet. Soms kan ik nog net op tijd aan mijn arm krabben of prutsen en voorkomen dat ik hier “in val”. Rond mijn 18 jaar ben ik beginnen wiet roken, dit hielp op korte termijn, maar op lange termijn werd de slaapparalyse gewoon erger dus ik ben er dan ook snel mee gestopt. Doordat het probleem zich vooral voordoet bij het inslapen durf ik vaak niet meer te slapen wanneer het zich meerdere malen voordoet. Ik studeer en werk als verpleegkundige en dus ook in shiften. Iemand tips om in slaap te vallen zonder verlammingen? heb hier een aantal jaren geleden reeds gepost en ben ook reeds naar de dokter gegaan maar zonder resultaat…
Beste Lise, ik heb eergisteren nacht voor het eerst een slaapverlamming gehad. Nu heb ik hier afgelopen twee dagen heel veel informatie over opgezocht. De enige tips die ik kan geven zijn: probeer niet op je rug te slapen, zorg dat je regelmatige slaaptijden hebt, ga vooral niet te laat slapen en zorg ervoor dat als je ’s nachts je bed uit gaat bijvoorbeeld om naar het toilet te gaan, dat je dan weer zo snel mogelijk probeert te slapen. Als je namelijk te lang wakker blijft en je vroeg in de ochtend weer in slaap valt kom je in je REM slaap terecht en heb je de grootste kans op een slaapverlamming (REM slaap is je diepste slaap en vaak de laatste droom die je hebt of de droom die je vaak nog kan onthouden de volgende dag).
Hi Lise, ik heb jaren geleden slaapverlammingen gehad en nu helaas is het weer een keer terug gekomen maar wat bij mij soms helpt is op mijn buik inslapen proberen te vallen, heb een film gezien op netflix “the nightmare” veel dezelfde dingen die mij zijn overkomen worden daar in de film beschreven, zeer interessant… succes!
Dag Lise, excuus dat ik je zo benader. Ik ben momenteel een groot verhaal aan het schrijven over slaapverlamming voor een landelijke krant, om er wat meer aandacht aan te geven. Aangezien je er zo lang last van hebt, zou jij (mag anoniem) je ervaringen hierover willen delen? Ik spreek ook een expert hierover: het zou mooi zijn als er aandacht aan wordt besteed.
ook ik heb er vaker last van. Ik ben een simpele vrouw, zonder psychische klachten.. elk huisje heeft zo zijn kruisje, echt stress heb ik niet… we zijn thuis gezond, dak boven ons hoofd en een volle koelkast dus wat willen we meer? Bij mij begint het met een rare ruis wat ik eerst voel… heel ver hoor ik gezoom… dan komt het steeds dichterbij… als ik dat geruis hoor probeer ik meteen op mijn zij of buik te liggen…. de ene keer helpt het… de andere keer weer niet… dan pakt het mij voordat ik me al wil omdraaien.. ook ik ben tot 2x toe aangevallen door een donkere iemand. In mijn beleving noem ik het een duivel. Zwart met rode ogen.. Probeert mij altijd te stikken… wat ik sinds kort doe is als ik het zwaar heb en ik word aangevallen of ik zo klem zit dat ik niet kan ontwaken… is een gebedje proberen te zeggen tijdens het gebeuren… Ik zoek toevlucht naar God. 9 van de 10 keer verdwijnt die enge duivel meteen en ontwaak ik meteen uit het hele gebeuren… ik heb eens een filmpje gezien op youtube. Een man die het ook heeft meegemaakt en dit had gefilmd. Tot mijn schrik kwam zag ik dus dat dit niet zomaar een hallicunatie is. Maar dat er echt iets aanwezig is. Ik ben zelf geen moslim. maar ik las dat er in de islam gesproken wordt over een Djinn. en op dat filmpje was het duidelijk te zien. ik zal het eens googlen en het hierop linken.
Ik ben nu 14 en heb er ook regelmatig last van net als jij had, ik dacht dat ik gek was en niemand dit had. Maar slaapverlamming is een bestaand iets wat mij iets meer gerust doet stellen, heb het zo erg gehad dat ik m’n moeder om hulp wakker schreeuwde
Hallo mijn naam is Jennifer ik ben 21 jaar. Ik heb sinds een jaartje nu last van slaapverlamming, in het begin was het soms 1 keer in de 2 maand. Maar afgelopen 3 weken is het veel meer geworden zeker wel 3-4 keer in de week en dan wel 3 keer in een nacht. Ik heb gisternacht weer iets nieuws meegemaakt ik lag op de grond en werd weer op bed gegooid, ik zweefde boven mijn bed en werd in de ronde gedraaid en knalde dan heel hard weer op mijn bed. Ik kreeg bijna geen adem en had hele erge pijn onderin mijn buik alsof daar iemand heel hard op had geslagen en het een hele dikke bult was geworden ik heb nog nooit zoveel pijn gehad in een slaapverlamming. Vervolgens werd ik wakker en dat voelde alsof mijn geest weer in mijn lichaam kwam en ik daardoor wakker schrok. Ik bleef rustig maar zon 3 a 4 minuten laten voelde ik alweer dat er een nieuwe slaapparalyse aan zat te komen ik hoorde stemmen en vuurwerk en om mij heen werd van alles gezegd door allerlei stemmen ik kon niet plaatsen wat er werd gezegd. De bult in mijn buik kwam weer terug en de pijn ook. Ik lag voor mijn gevoel weer op de grond en hield mezelf vast aan de vloer, werd weer op bed gegooid en schrok weer wakker. Ik heb mijn telefoon aan gedaan en hem zo neer gezet dat die me filmde in mijn slaap. Omdat het zo echt leek wou ik weten als dat ook zo was, maar nee was alleen te zien dat ik in paniek wakker schrok. Wat kan ik doen???
Groetjes jennifer!
+ dat ik ook alleen mijn ogen kan openen en soms ook dingen zie wat er niet zijn zoals een zwart gevlekt iets wat dan op mij afkomt en ik dan de haren over mijn lichaam voel!
https://youtu.be/fdtV5LeAJFk
Beste Geena, Tijdens mijn hbo-studie IMEM waren videobewerking, audiobewerking en fotobewerking belangrijke vakken. Dit filmpje betreft een ongelofelijk slechte manipulatie; dat zie je alleen al als je naar het aantal pixels per inch (PPI) kijkt van de zogenaamde schim. Het is bijna alsof er een foto is gefilmd (in werkelijkheid is waarschijnlijk in iedere frame dezelfde foto geplakt die steeds individueel is bewerkt). Tijdens de nacht beweegt er op de camera namelijk geen enkele pixel. De slapende persoon ademt niet en komt sowieso niet eens in beeld. Er beweegt geen ledemaat, geen gordijn, zelfs niet het kleinste plooitje van het beddengoed, echt helemaal niets… Dat het beddengoed gedurende een hele nacht geen millimeter verandert is statistisch gezien onmogelijk. Ondanks dat het raam open staat, is er zelfs geen mugje of vliegje op de ‘camerabeelden’ waarneembaar. Met hele slechte Photoshop-layers heeft men een soort van dag (grijs) en nacht (roodbruin) geprobeerd te creëren, maar dit effect is op geen enkele manier natuurgetrouw. De man op de beelden zou een piek in de audio hebben opgemerkt, maar er is niet eens sprake van audio. Er zouden bovendien meerdere videocamera’s rondom zijn bed zijn geplaatst, maar ondanks de gevarieerde opnames is er slechts 1 stilstaand beeld beschikbaar. Over de achtergrond en herkomst van de video en de onzichtbare man is verder 0,0 achtergrondinformatie te vinden. De kans dat dit nep is, is mijns inziens > 99,9%. De video heeft op YouTube 1.332.913 weergaven en ondanks dat enorme aantal views slechts 675 likes en bijna evenveel dislikes. Dat zegt eigenlijk al genoeg over de kwaliteit en betrouwbaarheid van dit materiaal… Iedereen moet natuurlijk helemaal geloven wat hij/zij zelf wil, maar laat je alsjeblieft niet opjagen door mensen die wat proberen bij te verdienen met goedkope YouTube-creaties waar ze een sensationeel verhaaltje aan vast plakken. Dit ‘filmpje’ heeft in werkelijkheid niets met slaapparalyse te maken. Groeten, Paul
Ik geloof dat ik ook dit fenomeen heb meegemaakt. Ik had net gedaan met leren en ik ging even een dutje doen. Ik wou wakker worden, maar het leek alsof ik gevangen zat in m’n eigen lichaam. Hoe meer bewuster ik werd van het dromen, hoe banger ik werd. Ik probeerde me te verzetten door m’n ogen open te doen en heel even lukte dat ook, maar ik kon niet bewegen. Ik zag m’n eigen kamer en mijn bureaulamp, dus het was “echt” wat ik zag. Toen m’n ogen alweer dicht gingen werd ik nog banger. Ik ben als ik m’n droom moet geloven recht gestaan, uit bed gevallen. Alles geprobeerd om wakker te worden, tevergeefs. Ik kon het onderscheid niet meer maken, wat was nu echt? De voorlaatste keer zag ik m’n moeder in m’n kamer. Ze stond zelfs naast m’n bed en ik hoorde stemmen. Toen ik wakker werd lag ik op m’n rug en wist ik dat ze er niet geweest was, omdat ze niet thuis was. Heel eng…!
Klopt!!! Dit heb ik ook super vaak gehad. Je moet je hand tot een stevige vuist maken of je ene been strekken en aanspannen. Zo kom ik weer uit de slaapparalyse. Groetjes, Pry
Alle punten op deze website kloppen prima, maar de auteur zoekt het enkel in het aardse en niet in het geestelijke, wat naar mijninziens verkeerd is. Alsof er na de dood niets is. De oorzaak van slaapverlamming en nachtmerries is vaak bovennatuurlijk. Het helpt om naar de God van de Liefde en Licht te bidden, of waar je in gelooft (beschermengel etc) wat positief is voor je en vraagt om bescherming en al het negatieve weg te sturen. Ik heb er ook vaak last van gehad en nog steeds heel soms, maar God om bescherming vragen heeft ALTIJD geholpen voor me. Alles heeft een frequentie en geesten ook. ‘Ruis’ horen om je heen, als een draaiend leeg caseettebandje, duidt op een verstoorde geestelijke atmosfeer, dus dan zweeft er wat om je heen in de ether (meestal een negatieve geest). Ik heb een keer 3 keer na elkaar ingeslapen, steeds dezelfde slaapverlamming / nachtmerries krijgen. De 4e keer kwam het in me op te bidden of te mediteren, toen gedaan en daarna nergens meer last van gehad!
De auteur van deze reactie zoekt de oorzaak van slaapverlamming in het spirituele, terwijl je het eigenlijk zou moeten zoeken in het sprookjesachtige. Slaapverlammingen duiden op kaboutertjes, elfjes of trolletjes die je ’s nachts tijdens je slaap lastigvallen. En dan nog iets met eenhoorns en tovenaarsspreuken… Ik heb onlangs een vuurspuwende draak gedood en een beeldschone prinses gered en toen verdween ook de slaapverlamming. Of misschien was het wel een droom…
Eerdergenoemde personen zoeken de oorzaak van slaapparalyse in het aardse, het spirituele, het bovennatuurlijke en het sprookjesachtige, terwijl de oorzaak van slaapverlamming simpelweg in het buitenaardse schuilt. Verlamming tijdens de slaap is overduidelijk een teken dat E.T. (the Extra-Terrastrial) terug naar huis gaat met behulp van z’n zoemende ruimteschipfiets. Verstoorde geestelijke atmosfeer is echt dikke onzin. En bidden heeft al helemaal geen nut, want E.T. heeft een hekel aan biddende en mediterende aardlingen; voor dat soort ongein doet hij echt de moeite niet om z’n UFO-motoren op slaapstand te zetten.
Hou toch op met doe onzin! De oplossing van slaapverlamming schuilt in een geheime digitale wereld van bits en bites. Zie ook The Matrix: “You take the blue pill, the story ends. You wake up in your bed and believe whatever you want to believe…”
Verbazend om te lezen dat als je gewoon in iets meer gelooft dan enkel een aardse oplossing (en zeker weten zijn er ook genoeg normale oorzaken voor slaap verlamming, zoals de schrijver ook goed vermeldt), dat dat zoveel bespotting en irritatie teweegbrengt van niet-gelovigen die denken dat je maf bent. En dat terwijl niet gelovigen vinden altijd dat mensen respect voor hun visie moeten hebben. Op deze manier krijgen ze dat dus niet.
@ Chris: Ze zeggen weleens dat je trollen niet moet willen voederen… Binnen dit topic lijkt me dat een gepaste waarschuwing. ;)
Hallo ik heb al van kinds af aan hele zware nachtmerries, iedere nacht, ik droom met mijn ogen open en zie alles rond me, als er vriendinnen bleven slapen toen ik kind was dan werden die wakker door het verschot van mij omdat ik zat te tieren naar hen, ik heb er al zoveel gehad dat ik zo bang ben om nog te slapen, ik ben nu 30 en slaap noch altijd met een nachtlichtje, de knop van de gewone nachtlamp ligt direct binnen mijn bereik, ik heb de nachtmerries nog altijd maar sedert 4 jaar niet meer ’s nachts, ik heb lorazepam voorgeschreven geweest tegen psychoses en het werkt wel, maar als ik tijdens de dag in slaap val dan is het daar weer, na 10 min zit ik met mijn ogen open en is er altijd iemand die me wilt aanvallen, hij volgt mij nu al van sedert ik een kind was, soms heb ik ook zwaar gesuis in mijn oren, en ik zie dit echt, voor mij is het toch echt, ik heb al zelfs geesten zien staan in mijn kamer, er was zelfs een moment dat in de zetel beneden in slaap viel dat ik het hoorde stampen boven om me gewoon naar boven te lokken en heb er eigenlijk echt volledig genoeg van en ook van die pillen, ik zou graag eens normaal willen slapen en weten vanwaar die stomme nachtmerries komen, ik kan er boeken overschrijven over hetgeen ik al gezien heb, en gehoord, iedere avond is da weer een ritueel om goed naar bed te kunnen gaan om te slapen, het duurt dan nog meestal uren tegen dak slaap, tips zouden welkom zijn!
Geachte Sophie. Ik merk dat je hier enorm onder lijd. Ik zou je graag iets willen aanraden en dit met de hoop dat jij hiervoor open zult staan. Ik ben zelf een moslima en Godzijdank heb ik niet zoveel last van slaapverlamming. Misschien gemiddeld tot drie keer toe in mijn leven. Maar als ik het ervaar dan helpt het om verzen te reciteren uit de quran. De sensatie of gewaarwording verdwijnt meteen. Ik vraag je niet om te geloven of om te bekeren. het enige wat ik je vraag is om dit te TESTEN. de beste vers tegen dit soort taferelen is genaamd ayat al koersie. TEST het gewoon je verliest hier niks maar kunt hierbij een gezondere slaappatroon winnen !!!!! Gegroet en moge God ons allen leiden naar de waarheid!
Beste Sofie, Het advies wat je van Nora kreeg, daar zit wel heel veel in. Ikzelf heb al een aantal jaren geen last meer van slaapverlammingen, maar daarvoor geregeld, compleet met alle ingrediënten. Ik ben er achter gekomen dat bidden erg goed helpt, waarbij je veelvuldig de woorden ” God ” en ” Jezus ” laat vallen. Ook het “Onze Vader” bidden helpt goed, of de “entiteit ” gebieden zich naar het licht te wenden. Het maakt op zich niet uit welk geloof je aanhangt, of dat je überhaupt iets gelooft, maar volgens mij is het meer een soort van ” strijd ” tussen goed en kwaad. Ikzelf ben niet fanatiek gelovig ofzo, maar ik weet dat dit werkt. Heel veel sterkte. Lieve groet, Bernadette Tulling.
Slaapverlamming heeft helemaal niets met het bovennatuurlijke te maken het zit net als religie tussen de oren van de mens. Maar als jij ermee geholpen bent je hulp bij een ‘god’ te zoeken moet je dat vooral doen.
Beste Nora en Bernadette, ‘een strijd tussen goed en kwaad’… werkelijk? Klinkt als een scene uit The Lord of the Rings. Knappe film hoor, maar uiteraard volledig gefantaseerd. Je brein is tot erg veel in staat. Er zijn mensen die kracht putten uit hun geloof, maar je wenden tot een ‘god’ is niets meer dan een overlevingsmechanisme, gecreëerd door het menselijk brein zelf. In dat opzicht is het niet verwonderlijk dat deze mensen, wanneer ze geplaagd worden door slaapverlamming, gebaat zijn bij een schietgebedje.
Hee mensen, ik heb het eerst ook gehad continue elke dag zelfs als ik op school en in de bus zat!!! Ik heb een paar maanden amper geslapen en was toen ook niet zo gelovig. Heb een tip gekregen van vrienden dat je voor het slapen ‘ gusül abdest ‘ moet doen. Dat betekend je zelf wassen op een speciale wijze. En daarna slapen met een soort versje dat heet ayetel kursi. Lees het gewoon even door en voor een extra is dit voor de kwade dingen om je te beschermen. Ik dacht zelf eerlijk gezegd dat het niet zou helpen maar ik slaap al nu 4 jaar zonder problemen en herhaal dit elke dag!! Alleen 1 keer toevallig een slaapverlamming gehad in mijn slaap omdat ik op mijn rug lag. Laat me weten of hwt er beter op is geworden want ik weet 100000 procent zeker dat het gaat helpen. SUCCES!! Weltrusten
Tijdens mijn adolescentie heb ik veel last gehad van slaapverlamming, op een gegeven moment durfde ik niet meer te gaan slapen. Op het moment dat ik in een soort van spiraal in slaap val, weet ik al dat het weer gaat gebeuren. Ik kan op dat moment al niets meer bewegen en onderga het. Er is altijd iets aanwezig, ik voel de kracht daadwerkelijk. Over m’n hele lichaam word ik aangeraakt en m’n matras ingeduwd. De eerste droom was echt eng. Ik hoorde harde muziek van beneden (bat out of hell – meatloaf). De deur ging open en licht kwam mijn kamer binnen, ik voelde dat er iets de trap op kwam. Toen heb ik mijn ogen dicht gegaan en die gingen niet meer open, lukte niet. Heb het nu nog af en toe. En hoeveel ik er ook over lees, eng is het nog steeds…
Ik heb weken achter elkaar elke nacht dezelfde soort ‘droom’. Ik word wakker en ik mag niet praten of ademhalen, als ik dat wel doe ga ik dood. Het voelt zo echt dat ik nog elke keer in paniek raak en ook echt het gevoel heb dat ik doodga. Na een tijdje kan ik dan wel weer helder denken maar het blijft eng. Heeft dit ook iets met slaapverlamming te maken of is dit toch iets anders?
Ik heb ook best vaal last gehad van slaapverlamming. Eigenlijk nooit snachts, maar altijd als ik ’s middags of na het eten in slaap val. In het begin heel beangstigend, inmiddels weet ik wat het is en heb ik een manier gevonden om eruit te komen. Ik ga gewoon verder slapen, ik denk op dat moment gewoon: oké niks aan de hand, nog een 5 minuten slapen en je wordt ”normaal” wakker. Overigens heb ik geen last van enge hallucinaties, wel kan ik mijn ogen maar een heeeeel klein stukje open doen en zie ik een punt van mijn kamer ”uitvergroot”. Heel gek.
Ik ben nu 17 jaar en heb vrij vaak (1 a 2 keer per week) last van slaapverlamming. Ik vind het heel beangstigend omdat je helemaal geen controle hebt en het lijkt wel een beetje alsof je doodgaat. De eerste keren dacht ik dat ook echt en raakte ik in paniek door te hallucineren. Nu weet ik dat ik het vaak heb dus adem gewoon rustig, maar het blijft een angstig gevoel. Weet iemand hoe ik van deze slaapverlamming af kan komen? Alvast bedankt! Groeten, Pim
Hoi Pim, Ik heb zelf bijna 3 jaar lang last gehad van slaapverlamming. Het ontstond tijdens een moeilijke periode tijdens mijn studie. Het begon van 1x per nacht naar de hele nacht door. Ik ben er pas na 3 jaar achter gekomen wat het was (voordien was ik niet bekend met slaapverlamming). Met deze tip ben ik al meer dan een jaar vanaf: Zodra je de slaapparalyse voelt opkomen of hebt… Verzet je er niet tegen, maar bal 1 van je handen tot een stevige krachtige vuist of span/strek een van je benen. Blijf volhouden en de verlamming zal afnemen. Dit helpt echt! Ik heb deze tip ergens gelezen en het werkt. Ben benieuwd of het ook bij jou werkt! Succes!
Hallo mensen, Dit is even belangrijk! Ik ben Tom en ik ben 16 jaar, op onze school werden presentaties gehouden en iemand had het over lucide dromen of zo? Ik heb dit getest en het was voor mijn gevoel heeeeeel eng. Ik lag op mijn zij en ik was bezig met het testen of ik zo zou kunnen dromen. Op dit moment hoorde ik een stem achter mij zeggen, Hallo kleine jongen… Ik durfde me niet om te draaien en ik schrok wakker, de meeste mensen zeiden dat lucide dromen leuk waren maar bij mij was die heel eng. Ik denk dat ik het eng vond omdat het 1 van mijn eerste keren was… Kan iemand mij uitleggen wat ik moet doen om rustig te blijven tijdens zo’n droom en wat ik dan het beste kan doen?
Beste Tom, Als je lucide droomt, betekent dat eigenlijk niets meer of minder dan dat je tijdens je droom wéét dat je droomt. Luciditeit kan heel zwak of heel sterk aanwezig zijn. Zo kan een zekere mate van luciditeit middenin een ‘gewone’ (non-lucide) droom ontstaan; dan realiseert je je ineens dat hetgeen je droomt niet echt is… Bij een hoge mate van luciditeit heb je als dromer tot wel 100% in de gaten dat de gebeurtenissen zich in je hoofd afspelen en onecht zijn. In dat geval weet je dat je niks te vrezen hebt en kun je van je lucide dromen ‘genieten’ en soms zelfs je dromen in een bepaalde richting sturen. Maar bij een lage mate van luciditeit ben je je als dromer niet per se in staat te realiseren dat alles wat in je droom gebeurt niet echt is, waardoor er een zekere mate van onzekerheid, angst en paniek kan optreden. Wat jij beschrijft, klinkt niet per se als een lucide droom, maar veeleer als een nachtmerrie-achtige ervaring. Hoe je nachtmerries kunt voorkomen, durf ik niet te zeggen. Wat vaak helpt is zo ontspannen mogelijk gaan slapen… Stress tot een minimum beperken, geen tv op de slaapkamer, ontspanningsoefeningen doen, ademhalingsoefeningen doen… En er bestaat een therapievorm tegen angstdromen en nachtmerries. Heel veel succes! Groeten, Paul
Beste Tom, Experimenteren kan gevaarlijk zijn. Blijf liever ver van dit soort dingen, er zijn al te veel mensen die last hebben van stemmen en stoornissen. Ik had ook deze ervaring waarbij mijn naam werd geroepen. Het was intens angstig en verstikkend, maar wat direct hielp was de indringer wegsturen in Jezus’ naam. In de Bijbel staat hier meer over. Ik weet niet of je gelooft, maar het is echt de moeite waard om je daar eens in verdiepen.
Mijn zoon denkt ook last van slaapverlamming last te hebben, maar hij maakt er dan wel geluid bij, op dat moment schreeuwt hij heel angstig. Is het dan geen slaapverlamming?
Beste Betty, Praten tijdens slaapverlamming is zeker mogelijk. Slaapverlamming is eigenlijk niks meer of minder dan lichamelijk (deels) verlamd blijven door slaap, terwijl je mentaal al (deels) wakker bent. Als je praat in je slaap, lig je als het ware op de grens van wakker zijn en dromen… Ditzelfde geldt voor slaapverlamming, dus een combinatie van slaapparalyse en praten in je slaap behoort zeker tor de mogelijkheden. Er zijn volop mensen die onrustig bewegen tijdens het slapen (Sleep Arousal Disorder), wandelen tijdens hun slaap (slaapwandelen/somnambulisme), slapend tandenknarsen (bruxisme) of praten in hun slaap (slaappraten/somniloquy)… maar ook allerlei andere vormen van parasomnie/parasomnia vertonen. Slaapparalyse verandert in principe niets aan al deze mogelijkheden. De ademhalingsspieren, orgaanspieren en (extra)oculaire oogspieren blijven bij iedereen gedurende de nacht actief, dus ook daar verandert slaapverlamming niets aan. Het punt van slaapverlamming is dan ook niet dat je tijdens je slaap minder spieren kunt gebruiken dan andere mensen, maar dat je tijdens het proces van ontwaken je motorische bewegingsspieren nog altijd niet of nauwelijks vrijwillig en niet of nauwelijks gecontroleerd kunt bewegen. Het ontwakingsproces wordt als het ware verstoord en vertraagd… Als je in een slaapverlamming blijft hangen, betekent dat hoofdzakelijk dat je bewustzijn ontwaakt, maar dat je lichaam nog een tijdje doorslaapt. Je ‘geest’ ontwaakt dus te snel of je lijf te langzaam, ’t is maar hoe je het bekijkt… Sommige mensen bewegen tijdens een slaapverlamming bepaalde spieren, sommigen filmen zichzelf tijdens de slaap en zien achteraf merkwaardige zenuwtrekjes of ’tics’ terug op de video-opnames van hun slaapverlamming… Er zijn zelfs mensen die op een gegeven moment hun ogen, vingers, tenen, lippen of andere lichaamsdelen enigszins gecontroleerd kunnen bewegen, maar de rest van hun lichaam nog altijd niet… Wat dat betreft is de ervaring van een slaapparalyse voor iedereen anders. Vooral op YouTube zijn heel veel individuele ervaringen en verhalen van ervaringsdeskundigen te vinden. Hopelijk kunnen jij en je zoon dit een plekje geven! Groeten, Paul
Hallo ik heb nu een aantal keren slaapverlamming gehad sinds dit jaar ik denk dat het is dat ik zeer oververmoeid ben en heel veel aan het werk ben sinds dit jaar. als ik het heb tel ik tot 3 en probeer ik met al mijn kracht mij wakker te maken dit lukt meestal van de eerste keer. als ik dit aan zie komen heb ik altijd een droom over geesten die dat mij proberen te pakken en dan krijg ik die slaapverlamming. heel angstig om mee te maken. ik hoop dat ik het niet meer krijg.
Ik heb al heel lang last van slaapverlamming. Het is lang niet altijd tijdens het wakker worden, maar ook midden in de nacht. Ik heb absoluut geen last van hallucinaties of zweverige toestanden, horen of zien van dingen. Ik weet exact wanneer het gebeurd, waar ik ben en zelfs hoe ik te opzichte van het bed, de kamer, of mijn vriendin lig. Gelukkig weet mijn vriendin wanneer ik een slaapverlamming krijg omdat ik dan begin te kreunen op een bepaalde manier (het enige waartoe ik tijdens een slaapparalyse nog in staat ben). Soms kan ze me er licht uit wakker schudden, maar soms moet ze me echt uit halen door flink door te rammelen. Ik denk dat het iets neurologisch is. en wat iedereen ook zegt… het is wel degelijk zeer beangstigend, want ik ben me er 100% van bewust, alleen heb totaal geen controle!
Beste Henk ik heb precies hetzelfde en ik denk ook dat het iets neurologisch is maar EEG toont niets aan dan alleen wat hersenoveractiviteit. Slaapcentrum ook niets, geen slaapapneu of narcolepsie. En ik vind het ook helemaal eng dit. Heb nu al jaren slaapverlammingen en was ook altijd blij als mijn inmiddels overleden man mij flink aanstootte, maar ik heb nog iets raars en zoek me suf op google… Elke avond sinds 2 jaar nu val ik op de bank zomaar weg, ongewild. Voel het niet aankomen en kom als het ware na soms 2 uur uit een soort coma. In de gekste houdingen. Alles doet me pijn, spieren en nek, zo ben ik een keer 5 uur weggeweest met mijn hoofd op de salontafel en mijn armen langs mijn lijf op de grond. Maar ook achter de laptop tot een paar keer toe, pang met mijn hoofd op de tafel waar hij op staat. En dan niet weten wat je aan het doen was… Zou dit ook zoiets kunnen zijn? Onderzoek wijst niets uit. Groet, Paulina
Beste Henk, ik ben 17 jaar. Ik heb zo erg last gehad van slaapparalyse dat ik niet meer durfde te slapen. Ik heb een oplossing. Ga met je hoofd naar het Oosten liggen. Nu denkt u vast, wat? Waarom het oosten? Omdat de zon daar opkomt en je dus nieuwe positieve energie van de zon krijgt. Na jarenlang verschrikkelijke nachtmerries te hebben gehad en slaapparalyse waardoor ik niet meer durfde te slapen, ben ik eindelijk geholpen. Af en toe een nachtmerrie of slaapparalyse aanval maar nooit meer zo vaak als toen ik met m’n hoofd naar het westen lag. Misschien helpt het?
Vanochtend een slaapverlamming gehad… Tenminste, dat vermoed ik. En ik denk zelfs dat dit mijn 3e ervaring met slaapparalyse is geweest. Vanochtend vroeg wakker en ik wilde nog verder slapen. Ik lig op m’n buik en voelt het matras bewegen, golven. Ik ben me bewust van dat ik in slaap aan het vallen ben. Het matras word zachter en ik voel dat deze omhoog gaat. Dat wil ik zien! Maar ik word niet wakker en lijkt op slot te zitten. Ik probeer mijn ogen open te doen en dat lukt een beetje maar voelt of ik in me rem slaap zit en ik zie mijn raam flikkerend. Gekke is dat ik dit ook beseft en beredeneer terwijl het gebeurt. Ik ben er uit en ik voel me nog effe raar en angst komt er dan pas ook bij. Ik zei al dat ik denk dat ik het 2 keer eerder heb gehad. Beide gevallen lig ik op mijn buik en word ik stevig vastgepakt door een zwart wezen. Ik kan me dan niet bewegen om uit die grip te komen en dwing mezelf wakker te worden. Ik heb dit altijd gezocht onder iets paranormaals als schaduwmannen. Laatste 2 ervaringen zijn dit jaar gebeurd.
Hallo allemaal, Ik heb sinds een aantal jaar vaak last van dit fenomeen… Ben inmiddels 21… Ik krijg deze aanvallen zoals ik ze noem niet helaas maar 1 of 2x in het jaar… Ik krijg ze wekelijks en soms meerdere keren per week… Vorig jaar een epilepsietest gehad, na een black-out midden in het verkeer (uiteindelijk aangereden toen ik op de fiets zat)… Hier kwam geen epilepsie mee naar voren… Ik heb mijzelf aangeleerd om met muziek aan te slapen, dit doe ik inmiddels jaren… Maar soms probeer ik het zonder muziek.. Om vriendlief tevreden te stellen… Wanneer ik zonder muziek slaap, heb ik een verhoogde kans op slaapparalyse… Maar ook wanneer ik zonder muziek slaap, heb ik geloofwaardige nachtmerries (altijd!). Muziek aan helpt mij goed, maar ik vergeet het soms… En in sommige situaties kan het niet… Ik ga echter binnenkort verdere stappen ondernemen om te kijken of er verder neurologisch of wat dan ook maar speelt… Hebben er mensen al onderzoeken gehad naar aanleiding van slaapparalyse? Groetjes, Isabelléa
Beste Isa, Mijn vrouw had jarenlang last van slaapparalyse, maar ook van onverklaarbare ‘black-outs’ (waarvan wij al jarenlang vermoedden dat het om “absence seizures”, “partiële epilepsie-aanvallen” en “gegeneraliseerde, tonisch-clonische epileptische aanvallen” ging). In Nederland hebben we meerdere neurologen bezocht, waarvan er één zei, “Jonge meisjes vallen nu eenmaal flauw”, waarna we weer konden vertrekken… Hier hebben we achteraf zelfs klachten over ingediend, maar de gang van zaken wordt nog altijd glashard ontkend en afgedaan als een verzinsel, aanvullende vragen worden ontweken en onze klachten worden afgedaan als ongegrond. Nou ja, point being: Uiteindelijk zijn we op eigen houtje naar het UZA in Antwerpen gegaan, waar we in contact kwamen met de FANTASTISCHE neuroloog Katrien Smets. Zij constateerde (na enkele uitgebreide onderzoeken) binnen een paar uurtjes dat er wel degelijks sprake was van slaapkwab-epilepsie oftewel temporale epilepsie. Sindsdien krijgt zij Kepra en heeft ze nooit meer last gehad van ‘black-outs’, noch van volledige of partiële epilepsie-aanvallen, noch van slaapverlammingen… Neurologen hebben het al met al niet altijd bij het rechte eind, dus blijf desnoods aandringen op vervolgonderzoek. Sterkte & groeten, Paul
Ik ben 20 jaar en ik heb denk ik nu voor de ervaring van vandaag 10 slaapverlammingen gehad in mijn leven. Ook heb ik vaak last van knallen en flitsen in mijn hoofd bij extreme vermoeidheid. De eerste keer dat ik dit had was heel beangstigend. Ik had voordat ik ging slapen flitsen in mijn hoofd, mijn beeld was dan voor een paar seconden trillend en het voelde naar in mijn hoofd. Toen ik in bed ging liggen zag ik een vuurtje dat steeds groter werd (waarschijnlijk een beginnende droom), waarop een enorme explosie in mijn hoofd volgde. Ik ben nog nooit zo bang geweest en ik zat recht op in bed, zoekend naar mijn toenmalige vriend waar ik me gelijk aan vast klampte. Dit heeft nog een aantal dagen geduurd. In de ochtend had ik vaak slaapverlamming als ik wakker werd. Ik hoorde soms stemmen en voetstappen terwijl ik in de ochtend helemaal alleen thuis was. Het gevoel dat iemand me vastpakt of achter me ligt vind ik erg beangstigend als ik me niet kan bewegen. Vannacht kon ik moeilijk in slaap komen, ik viel pas rond half 4 echt in slaap. Ik ben soms nogal bang om te slapen dus ik doe vaak mijn nachtlampje aan in mijn kamer. Toen ik wakker werd voelde het alsof ik overreden was door een bus dus ik ben weer even in bed gaan liggen. Sinds dat moment heb ik de meest heftige slaapverlammingen ooit mee gemaakt. Ik denk dat er 8 slaapverlammingen (voor mijn gevoel) achter elkaar volgden. Ik kwam er maar niet uit, ik kon mijn ogen wel open doen maar toch kon ik er heel moeilijk uitkomen. Elke keer dat ik eruit kwam viel ik weer weg en begon het weer. Ik kon het niet tegen houden dat ik weg viel maar ik vocht er tegen om wakker te blijven door het enorm pijnlijke zoemende geluid in mijn hoofd en mijn trillende ogen. Het leek wel een epileptische aanval. Mijn ademhaling ging steeds moeilijker en ik raakte ook een beetje in paniek. Doordat ik ook droomde wist ik niet meer wat echt en nep was. Ik had enorm veel pijn op mijn borst en in mijn hoofd. de volgende slaapverlamming kwam al snel en ik probeerde me te ontspannen en het te accepteren. Het leek net of ik vloog en het voelde opeens best prettig. Ik begon een beetje te testen hoe ik mezelf er sneller uit kon krijgen. Af en toe probeerde ik mezelf eruit te halen en dit lukte dan ook, wel viel ik daarna weer weg en gebeurde het opnieuw. De daaropvolgende slaapverlamming was best heftig, iemand pakte mijn handen vast en trok me naar boven. Ik liet het maar gebeuren en genoot van het aparte gevoel. Ik was er in tussen ook wel goed klaar mee en gelukkig riep mijn moeder me op dat moment. Ik focuste me op haar en ik knipperde met mijn ogen. Uiteindelijk is het me gelukt om recht op te gaan zitten. Ik ben nog nooit zo kapot geweest van het “slapen”. Ik hoop dat ik vannacht goed slaap. Ik weet niet goed of het vaker voorkomt wanneer ik stress heb. Wel is het erg vervelend, maar fijn om te lezen dat veel mensen dit ook ervaren.
Ik ben GEEN arts, maar dit klinkt enorm als aura’s, zoals die zich veelvuldig voordoen bij epilepsie en migraine. Een aura vormt veelal het begin van een epileptische aanval of migraineaanval… Sowieso doen slaapverlammingen zich relatief vaak voor onder migrainepatiënten en epilepsiepatiënten. Uit ervaring kan ik melden dat epilepsie bij lange na niet altijd als zodanig herkenbaar is. Lang niet iedere epilepsiepatiënt krijgt te kampen met grote, gegeneraliseerde, tonisch-clonische epilepsie-aanvallen. Er kan ook sprake zijn van kleine, partiële ‘kortsluitinkjes’. Wellicht iets om over na te denken en rekening mee te houden…
Hi… Ik ben verpleegkundige en heb veel gewerkt met mensen met epilepsie. Dit verhaal klinkt als een absance… Ik kan je niet met 100% zekerheid geven… Maar het heeft er zeker van weg… Groetjes, Isa
Hallo Sharon, Ik kan je uit ervaring de tip meegeven gelijk uit bed te stappen als je uit slaapverlamming komt. Als je blijft liggen komt het bij mij ook bijna direct weer terug. Je moet ff water gaan drinken of iets dergelijks, ff bewegen. Blijf je zoals in bovenstaand artikel ook inderdaad focussen op het bewegen van je vingers en tenen. Succes verder!
Hallo, Ik ben Linn en ik ben 16 jaar. Ik heb dit al zo lang en wist maar niet wat het was. Na een tijd zocht ik mijn symptomen op en kwam op dit. Ik herken werkelijk alles. Ook dat als je weer er uit komt dat je er steeds weer terug in valt (wat ik echt vreselijk vervelend en vermoeiend vind). Ik ben er al keer mee naar de dokter gegaan en legde uit dat het een slaapverlamming was en hoopte erop dat hij mij er mee zou kunnen helpen en tips kon geven wat ik kon doen. De dokter zelf wist niet wat het was en zei dat het ‘niks’ was en dat ik hoogstwaarschijnlijk wakker word in een droom. Wat trouwens ook een naam heeft, kan er zelf even niet op komen. Wat ik dus wilde zeggen is dat ik niet begrepen werd door de dokter en werd aangezien alsof ik echt gek was. Ik vind dat echt vervelend omdat ik weet dat ik het bewust meemaak en is zoals ik het vertel. Ik ben blij dat ik hier wel allemaal verhalen lees over mensen die precies het zelfde mee maken als wat ik heb. Hebben jullie ook nog tips voor mij?
jullie zijn echt maf redactie van deze site,kijk is na het aantal reacties man,en maar volhouden dat het niets engs is of geen paranormaal verschijnsel is! het kan wel waar zijn maar waarom zien zoveel mensen die er uberhout nooit wat over gelezen hebben het zelfde horen het zelfde etc en waarom ik althans stik ik zo wat lijkt me niet echt onschuldig,maar goed blijf maar volhouden dat het ….he want ja je moet je zelf wel geloofwaardig houden ook al heb je tig reacties die wat anders zeggem
Beste SJ, Veel mensen ervaren hetzelfde omdat de onderliggende oorzaak van slaapverlamming bij veel mensen overeenkomt: slaapapneu, neurologisch verschijnsel, invloed van druk op organen, et cetera… Tuurlijk, als je in iets paranormaals gelooft of wilt geloven, dan is dat je goed recht. Ik kan niet bewijzen dat slaapverlamming niet iets paranormaals is, net zo min kan ik bewijzen dat eenhoorns niet bestaan. Ik beweer overigens niet dat slaapverlamming niet eng is, dat is het zeker wel (althans, dat kan het zijn), vooral de eerste keren, en des te meer als je geen idee hebt wat er aan de hand is omdat je nog nooit van slaapparalyse hebt gehoord… Maar nachtmerries worden evengoed als eng ervaren, zonder paranormaal van aard te zijn. Slaapverlamming is naar mijn mening niets bovennatuurlijks; dat zeg ik heus niet om geloofwaardigheid te veinzen. Iemand maf noemen omdat zijn standpunten niet stroken met de jouwe vind ik trouwens een tikkeltje bot. Groeten, Paul
Bah, Ik heb vannacht drie keer slaapverlamming gehad! Heb ’t weleens eerder gehad, maar vannacht raakte ik echt in paniek. :( Ik lag op m’n buik dit keer en kreeg het zo benauwd! Ik hoorde een enge mannenstem en voetstappen op de trap. Ook weer het keiharde zoemende opbouwende geluid, zoals een vliegtuigmotor. Ik keek naar m’n vriend en probeerde me uit alle macht te bewegen, maar het lukte niet. Ik heb erg weinig geslapen vannacht en kwam ook moeilijk in slaap terwijl ik extreem moe was. Vond het zo eng!
Hallo, Ik maak heel vaak mee dat ik niks kan bewegen alleen mijn ogen en meestal zie ik een grote zwarte kat naar mij kijken alsof die mij wat gaat aandoen. Soms hoor ik ook hele rare enge geluiden dan durf ik mijn ogen niet te openen omdat het lijkt alsof er heel veel mensen in mijn kamer zijn. Ik gebruik momenteel zopiclon 7.5mg daarmee slaap ik goed maar zodra ik ermee stop beginnen mijn klachten weer.
Mijn nicht & ik ervaren dit probleem ook. Het is ons 1 keer eerder overkomen een paar jaar terug & nu komt het weer terug, alleen veel heftiger. Heeft iemand tips voor ons, want wij vinden deze slaapverlamming heel beangstigend?!
ervaren jullie dezelfde gewaarwordingen??????
Ik lees dat veel mensen slaapverlamming meteen afschrijven als ofwel iets dat puur in de hersenen zit, ofwel een soort spirituele ervaring is. Ikzelf heb ook soms last van slaapparalyse. Ik herken mezelf in de wetenschappelijke omschrijving ervan, en wil deze dan ook niet tegenspreken. Maar net zoals migraine vaker opsteekt wanneer mensen zich al moe, overwerkt of slecht voelen, geloof ik dat deze slaapstoornis (los van de neurologische aanleg daartoe) ook het gevolg kan zijn van spanningen overdag. Op die manier was het voor mij verhelderend erover te praten en na te denken wat me juist zo’n angst aanjoeg, en waarom. Ik slaap daardoor rustiger, en voel me ook beter overdag. Ik hoop dat mijn ervaring een suggestie kan zijn voor anderen, naast de andere adviezen, die ik ook erg nuttig en leerzaam vond.
Natuurlijk spelen stress, spanningen, angsten, depressies, burn-outs, overspannenheid, oververmoeidheid, overwerktheid en ‘je slecht voelen’ een rol bij slaapverlamming… Maar deze aspecten hebben toch juist talloze raakvlakken met neurologie en wetenschap? Het onderscheid dat je probeert te maken snap ik dan ook niet…
Dag mensen, Erover praten is niet makkelijk. Ik weet dat ik misschien naar een huisarts moet. Maar mijn verhaal is als volgt… Ik droom dat ik wakker word. Me woonst kan door lopen, maar als ik licht wil aansteken werkt niks van stroom. En elke keer terug op hetzelfde punt terugkomen. Als ik me eigen probeer wakker te maken lukt me dat niet. Ik heb dat wel 5 keer na mekaar voordat ik echt wakker ben… Niet normaal, ik voel me dan heel raar! Iemand een idee wat me overkomt? M.v.g. Ken
Dit fenomeen heet ook wel ‘vals ontwaken’. In dat geval droom je dat je wakker wordt of wakker bent. Vals ontwaken komt vaak voor in combinatie met slaapverlammingen, maar ook volledig los ervan. Sommige mensen dromen dat ze dromen dat ze dromen dat ze dromen, wat ook wel ‘recursief dromen’ wordt genoemd… (bron)
Als je aan het dromen bent is het normaal dat het licht niet aan gaat. Dus voor een deel was je al een stukje aan het dromen. :)
ik had vandaag voor het eerst slaapverlamming iedereen vond dit zo eng maar ijgenlijk had ik er geen last van eerst wel maar toen voelde ik mij op mij gemak het was zoooo raaaaar en tog was het op een of andere manier tog nog plezzant… ik was m 6 u sochtens wakker en et was al klaar light daarna heb ik third eye chakrak oefeningen gedaan dan ben ik op mijn pc leuke muziek gaan beluisteren en heb dan buiten in de zon in de hangmat gelegen raar dat dat zomaar eeens kan gebeuren tijdens een dutje in klaarlight dan nog messchien was het daarom niet zo eng ik lag onder mijn deken ton ik in slaaapviel ik kon kijken maar juist alleen onder die deken dus dat was wel jamer en omdat ik me niet kon bewegen kon ik die deken ook niet van me af trekken ( effetjes tussenin ) ( de laatste tijd ben ik bezig met mijn engel te vragen om atwoord en voor ik in slaapviel vroeg ik aan hem als je wilt wil ik je wel graag eens zien in mijn droom ) dus eerst was alles zwart en ik dacht doen nee nee de demonen komen om mij maar toen zei ik tegen me zelf nee je weet wat je moet doen je weet wat je moet doen en om een keer was alles weer helder en ik dacht dat het mijn bescherengel was dus ik was gerustgestelt messchien daarom dus di voetstappen … ik dacht dat dat mijn beschermengel was dus messchien is het daarom dat ik niet zo bang was hij loopte konstant heen en weer en hiegelde en ik probeerde hem weg te schoppen maar toen zij ik tegen mezelf nee nee wacht ik moet weten wat je naam is dus ik vroeg het aan mijn beschermengel en plots hoorde ik juist achter mijn oor tsssssss en heel stil teo maar dat vond ik niet eng en dat vind ik raar messchien omdat ik dacht dat het mijn beschermengel was want van je beschermengel moet je niet bang zijn na een tijdje kon ik mij bewegen waarschijnlijk was ik toen weer aan het dromen ofzo of halicuneren want wat ik aan het halicuneren was ging verder dus ik deed die deken van me weg en toen kon ik zien wie dat er heen en weer was aant lopen het was die ene teo hij lag gewoon in een zonnestoel op zijn gemak te glimlacchen het rare was het was een kind van 6-8 jaar??!! maar geestelijk net een volwassene hij vroeg om te lachen gaan we poepen en ik zij ja we gaan poepen het klinkt messcien raar maar dat is wat er gebeurde en toen kwam ik wakker ik kwam wakker en was zo blij gewoon omdat ik eerst dacht dat ik ijndelijk mijn bechermengel kon zien maar blijkbaar was dat niet mijn bescherm engel maar een hallicunacie want het blijkt dat je beschermengel vleugels moet hebben en een bepaalde kledij moet hebben en iets vast moet hebben + de naam moet duidelijk uitgesproken worden en dat was niet zo duidelijk maar op een of andere manier vond ik de slaapverlamming zo of maar ik denk omdat ik dacht at het mijn beschermengel was en messchien was het niet zo eng omdat het messchien in klaarlight was hoe dan ook het was het meest raarste ooit xDc 14 j by the way
Hallo Ken, dit is inderdaad “false awakening”. Van dit ene fenomeen kun je iets ontzettend leuks maken, namelijk een lucide droom. Als je namelijk merkt dat je droomt, omdat het licht het niet doet, waarom zou je dan meteen wakker willen worden? Ga naar buiten, de straat op, wapper met je armen en probeer te vliegen, het kan allemaal! Have fun! :D
Hier ook in het verleden circa een keer of 10 slaapverlamming gehad. Dit heb ik inmiddels een jaar of 2 niet meer gehad, tot vannacht. Het was gelijk weer een hele heftige ervaring waarbij ik ook stemmen hoorde. Stemmen die ik voorheen nog nooit had gehoord. Op zich is het een bijzondere ervaring, maar ook heel beangstigend. Gevangen zitten in je eigen hoofd en niet kunnen praten en bewegen. Op de een of andere manier lukt het me toch om me hier op een gegeven moment tegen te verzetten waardoor “ik eruit kom”. Als je slaapparalyse voor het eerst meemaakt, is het bijzonder beangstigend. Het lijkt alsof je om je eigen as draait terwijl je naar beneden valt en je kan er niets tegen doen. Bijzonder verschijnsel…
Twee keer een ervaring gehad dat ik ’s nachts wakker werd op mijn rug slapend. Mijn bewustzijn is in mijn buik waar ik, wat ik ook probeer, niet uit kan komen… En alles voelt dan hard en log aan. Ik hoor alles vanuit mijn buik: mijn diepe ademhaling, bloed suizen, hart kloppen. Ik bedwing mijn angst door mijzelf te overtuigen opnieuw te gaan slapen en dat lukt dan.
Tip: snel met je ogen knipperen helpt bij mij. Wat gebeurt er trouwens als je jezelf niet wakker maakt?
Ik heb het vannacht meegemaakt… Ik hoorde van ver iemand Engels praten, heel eng, en alsof iemand me uit mijn bed wou liften, omdraaien… Mijn vriend roepen, lukte niet. Ik heb toen snel met mijn ogen geknipperd en toen voelde ik langzaam alles weer terugkomen. De slaapparalyse was echt een nare ervaring!
Ik ben 54 jaar. Vannacht voor de 7de maal in mijn leven een slaapverlamming meegemaakt. Ik wist echt niet wat het was tot ik vandaag op internet begon te zoeken. Het is inderdaad heel angstwekkend. Ik lees wel dat je er niet van sterft. Hoe weet men dat? Ik kan op dat moment bijna niet ademen. Als ik dan verstik of ik krijg hierdoor een hartaanval, lig ik ’s morgens dood en zal niemand weten dat de echte oorzaak een slaapverlamming was. Of zie ik het verkeerd?
Het idee dat je verstikt kan meerdere oorzaken hebben, maar de primaire/directe oorzaak hiervan is NIET slaapverlamming. Het zou kunnen dat je enkel DROOMT dat je adem tekortkomt… Of je lijdt aan (obstructieve) slaapapneu… Slaapapneu-syndroom is een indicatie die relatief vaak voorkomt in combinatie met slaapverlamming en ook nog eens gepaard gaat met ademstilstanden & zuurstoftekorten… Ook bepaalde longklachten, hartklachten en maagklachten kunnen een dergelijke sensatie teweegbrengen. Misschien is het een idee om eens contact op te nemen met een slaapcentrum? Sterkte ermee!
Ik Ruud Schoorl nu 56 jaar had rond men twintigste regelmatig last van slaapparalyse. De eerste keer was was ik doodsbang. Ik kon me niet bewegen wel zien. Een tijd later kon ik me weer langzaam bewegen. Ik ben op zoek gegaan naar een boek waarin dit beschreven stond. Dat gaf me een hele geruststelling. Het beste is met je ogen knipperen, dit gaat namelijk wel, dan komt de rest vanzelf weer op gang. De slaapverlamming wordt dan doorbroken en je kan dan langzaamaan weer je armen bewegen enzovoort.
Hallo, Ik ben net wakker geworden uit een nare droom en wilde toch eens weten wat het is. Zodoende ben ik hier terechtgekomen… Ik heb vrijwel elke nacht als ik ga slapen een slaapverlamming. Tenminste, bijna alle symptomen die hierboven staan kan ik herkennen. Bij mij is het altijd dat er tijdens de slaapparalyse een persoon (meestal een bekende) in mijn kamer staat en mij vastpakt… Of een dier dat mij aanvalt… De pijn die daarmee gepaard gaat voel ik op dat moment ook echt. Zelf ben ik christen en ik heb het gevoel dat dromen als deze niet normaal zijn, al zijn ze nu wel uit te leggen zoals ik hier lees. Na zo’n droom ga ik vaak ook een gospelnummer opzetten waarna mijn angst verdwijnt. Dit zal misschien afgedaan worden met een psychische verklaring, maar toch zit het mij dan niet lekker. Ik heb het idee dat er meer achter zit dan alleen maar stress bijvoorbeeld, want ik heb juist weinig stress en heb deze symptomen al wel een jaar of 4 nu. Herkent iemand zich hierin?
Ik heb net ook een slaapverlamming gehad. Het is zeker 22 jaar gelden dat ik het voor het laatst heb gehad. Bij mij ontstaan aanvallen van slaapparalyse altijd uit een droom. Ik ben ook christen. En heb toen gelijk gebeden. Omdat ik vind dat ik dit niet wil en hoef te accepteren. Ik weet zeker dat God mij daar de rust in kan geven. En dat ik op Hem kan vertrouwen…
Ik heb vandaag weer sinds 22 jaar mijn eerste slaapverlamming gehad. Ik lag te dromen dat de wereld verging. En dat mensen ingevroren moesten worden. En dat we met hele massa’s naar een ruimte werden gebracht, waar dat ging gebeuren. Op het moment dat we weg werden gemaakt, kreeg ik die slaapverlamming. Ik keek op mezelf neer. Zag me zelf liggen. Maar kon niet bewegen of roepen. Wat ik ook probeerde… Kunnen nachtmerries een slaapverlamming opwekken?
Nee, ik denk niet dat je het zo moet zien. Nachtmerries zijn een uiting of een verwerking van je hersenen; hetzelfde geldt voor slaapverlamming. Beide neurologische verschijnselen/fenomenen kunnen zich afzonderlijk van elkaar voordoen, maar soms ook tezamen voorkomen of elkaar opvolgen. Het is echter niet zo dat een nachtmerrie de directe oorzaak is van slaapparalyse.
Sinds enige tijd heb ik denk ook enkele malen slaapverlamming ervaren. Ik ben dan in mijn slaap klaar wakker en zit gevangen in mijn hoofd. Mijn hersens zijn actief en ik kan een vast punt in de kamer zien. Met alle macht probeer ik uit deze situatie te komen en zet druk op mijn hoofd of probeer met mijn hoofd te schudden om dit te doorbreken. Ik wil uit alle macht uit deze status weg, bang om erin te zullen blijven. Het is voorgekomen dat ik dacht dat het me was gelukt om eruit te komen, maar ontdekte toen dat ik nog steeds sliep en ik opnieuw moest ontwaken. Slaapparalyse is ECHT, en vooral de eerste paar keren, een verschrikkelijke ervaring. Ik denk weleens dat mensen in een coma misschien wel hetzelfde ervaren. Dat ze wel alles kunnen zien en horen, maar enkel in hun hersens zitten en niet kunnen reageren en eruit kunnen ontsnappen. Ik denk dat hier ook mijn angst ervoor vandaan komt. Bang dat er een dag komt dat het me niet meer lukt om uit die fase te kunnen komen en er voor altijd in te moeten blijven. Het zou een hel zijn… Sterkte allemaal met jullie -vervelende- ervaringen met slaapverlammingen!
Ik ken iemand die meerdere dagen in coma heeft gelegen. Zij herinnert zich niets van dromen, droom-achtige ervaringen of wat dan ook… Maar of zich niets slaapverlamming-achtigs heeft voorgedaan of dat zij het zich enkel niet kan herinneren, is natuurlijk maar de vraag. Er zijn overigens gevallen bekend -afhankelijk van de oorzaak van het coma- waarin mensen in coma hebben gelegen en zich naderhand nachtmerries kunnen herinneren… Of zich kunnen herinneren dat bezoekers tegen heb hebben gepraat of voor hen hebben gezongen… Er zijn heel veel fora waarop mensen hun ervaringen met coma’s delen, evenals de dingen die zij zich kunnen herinneren van tijdens het coma. Maar er bestaat hoe dan ook geen direct verband tussen slaapverlamming en coma; het is in elk geval niet zo dat een slaapverlamming kan overgaan in een langdurig coma. Wel is het zo dat beide ‘aandoeningen’ gepaard kunnen gaan met hallucinaties oftewel hypnagogische waarnemingsstoornissen. Heel veel sterkte ermee!
Hallo, Ik was zojuist aan het slapen en maakte het gevoel weer mee… Ik merk wel dat ik alleen slaapverlammingen heb als ik echt heel moe ben. Vorig jaar was het mijn eerste keer dat ik het voorhad, dit jaar heb ik al 3x een slaapparalyse gehad. ik had zonet het gevoel dat ik mijn handen aan het opheffen was. Beweeg ik ze dan ook echt of niet? Ik heb na de slaapverlamming ook altijd last van mijn hart, een raar gevoel eigenlijk.
Ik heb zo lang als ik mij dit kan herinneren slaapverlammingen gehad. Het gebeurt gemiddeld 1x tot 2x per jaar. Meestal als ik extreem moe ben. Nooit heb ik aan anderen kunnen en durven uitleggen wat ik meemaakte en altijd gedacht dat het bij mij hoorde. Heel toevallig keek ik van de week naar een film waarin slaapverlamming voorkwam. Ik dacht dat dit wel heel erg leek op wat ik heb. Slaapverlamming daarna opgezocht en werkelijk alles wat erover geschreven is, is precies wat ik voel, hoor en zie. Ik ben nu 45 jaar en weet ’t nu zeker! Ik heb slaapverlamming al mijn hele leven en er zijn meer mensen die dit hebben. Ben bijna opgelucht! Ondanks dat ik het vreselijk eng en naar vind…
Mijn eerste keren dat ik last had van slaapverlamming was alleen dat ik in m’n hoofd wakker was en het gevoel had dat ik stikte, ik kon niet schreeuwen om hulp. Nou heb ik afgelopen ochtend slaapparalyse gehad, dat ik wakker werd… heel bewust wakker. Ik probeerde te bewegen, maar dit lukte niet. Ik probeerde mijn ogen te openen. maar dit lukte maar met 1 oog (voor mijn gevoel, misschien ‘droomde’ ik het zoals hierboven beschreven staat). Ik kon 1 deel van mijn kamer zien en wegkijken lukte niet. Ik ervaar deze slaapverlamming (zelfs na mijn eerdere 3 slaapverlammingsmomenten) alsnog als extreem eng.
Is iemand ook bekend met de gevolgen van slaapverlamming? Ik heb sinds enige tijd last van slaapverlamming. Gelukkig na de eerste keer is de beleving vele malen minder angstig. Maar kan het zijn dat mijn spieren de dag erna veel stijver aanvoelen? Voornamelijk mijn vingers? en de huid rondom mijn schedel, nekspieren en spieren in mijn gezicht (denk aan kaakspieren)?
In principe is is slaapparalyse een symptoom van een onderliggend ‘probleem’. Van emotionele strubbelingen tot mentale stress, neurologische problemen, slaapstoornissen, et cetera. Het is dan ook niet onwaarschijnlijk dat zowel de slaapverlamming als de spierpijnen die je ervaart allebei symptomen zijn van dezelfde onderliggende ‘aandoening’. Ben je bekend met bepaalde gezondheidsklachten? Misschien ervaar je tijdens je slaap wel partiële epileptische aanvalletjes waardoor je spieren verkrampen. Of wellicht heb je gedurende de nacht ademstilstanden door slaapapneu… Dit zijn slechts hypotheses, maar het ZOU kunnen… Persoonlijk zou ik eens met je huisarts over praten. Sterkte!
Misschien toch heel veel inspanning, ik word ook altijd bezweet wakker. En misschien ben je aan het tandenknarsen of kaakklemmen tijdens je slaap, waardoor je pijn aan je kaken krijgt? Geen idee…
Hoi! Ik heb al een aantal jaar last van slaapparalyse en heb er ook al een hoop over gelezen. Fijn dat er steeds meer bekend wordt gemaakt over dit verschijnsel. Helaas is slaapverlamming bij mij de laatste maanden steeds vaker aan de orde. De paralyse gaat gepaard met verschillende hallucinaties, zwevend gevoel, enorme oorsuizingen, tintelingen door mijn lijf (alsof ik onder stroom sta), klappen in mijn gezicht, bonken, stemmen, uit bed worden gesleurd en ga zo maar door… Ik houd bewust mijn ogen altijd dicht, zodat ik mezelf niet gek kan maken met eventuele beeldende hallucinaties. Ook krijg ik het inmiddels vrij snel voor elkaar om mezelf wakker te maken, maar dan moet ik daarna echt even rechtop gaan zitten en goed wakker worden voordat ik weer ga slapen, anders blijf ik erin hangen. Vannacht heb ik er weer meerdere keren last van gehad en de slaapverlamming heeft me flink uitgeput. Wellicht is deze vraag al beantwoord, maar stel, ik ga met deze klacht naar een dokter, wat kan ik dan verwachten? Is er medicatie tegen? En zo ja, heeft deze medicatie weer andere gevolgen?
Ik ben nu net wakker geworden van zo’n rare droom. Maar dit is niet de eerste keer. De eerste die ik heb gehad kan ik me eigenlijk nu goed herinneren. Ik was 13 jaar oud ongeveer en sliep bij me oma (ik ben nu 20). Ik weet nog goed dat ik net sliep, ik werd in één keer wakker en was ook net zoals jullie helemaal verlamd. Ik had dus datgene wat jullie noemen je lichaam ‘uittreden’. Ik kon gewoon kijken en op een gegeven moment begon ik omhoog te zweven. Ik zag mezelf liggen en raakte in paniek (ging ik dood dacht ik bij mijzelf). Op één of andere manier kon ik naar beneden duiken en kwam ik terug in me lichaam. Ik werd hierna meteen wakker. Ik was helemaal bezweet en doodsbang omdat ik natuurlijk geen flauw benul had wat er gebeurd was. Ik heb toen een paar uur wakker gelegen en de moed verzameld als ventje van 13 jaar om weer te gaan slapen. Daarna heb ik het nog wel is gehad tot vanavond. Nu weet ik gewoon wanneer ik zo’n droom (of slaapverlamming) heb. Maar het is zo raar, ik denk dat iedereen z’n eigen ‘dingetje’ heeft om maar op te noemen. Bij mij is het blijkbaar dat me lichaam zweeft of gewoon beweegt terwijl ik het niet eens wil. Nu ben ik er niet meer bang voor. Ik had het daarnet ook en liet me gewoon lekker zweven om te kijken wat er nou gebeurde als ik er is geen aandacht aan gaf en het gewoon lekker liet doen. Nou, ik werd dus wakker! Maar het blijft wel vervelend, zeker voor degene die het nog nooit ervaren heeft en dit hun eerste keer is. Ik weet nu in ieder geval (en ik wist het eigenlijk al) dat ik niet de enige was met dit voor sommige enge en voor andere iets speciaals of aparts is om het zo maar te noemen. Het is nu 3:25 ’s nachts, dus ik ga maar weer is slapen. Ik hoop voor de mensen die hetzelfde hebben als mij dat ze er hopelijk net zoals mij mee om kunnen gaan.
Ik heb zojuist slaapverlamming gehad (denk ik, de verschijnselen kloppen). Ik was net aan het leren in mijn bed en viel bij het leren (bijna) in slaap, dus deed ik mijn ogen dicht en ging op mijn linkerzij liggen. Vervolgens weet ik alleen het laatste nog, het waren 2 of 3 dromen door elkaar heen. Eentje dat ik achtervolgd werd en eentje weet ik niet meer en de laatste toen kreeg ik de slaapparalyse. Ik kreeg toen het gevoel alsof je dood bent en wilde gaan roepen, omdat mijn ma mij riep (wat eigenlijk niet zo was). Het lukte alleen niet en ik kreeg het beeld van mijn kamer te zien omdat ik op mijn zij lag. Vervolgens flitste het weer mijn droom in en was ik weer op de bank. Het voelde alsof ik ergens anders sliep. Het was heel vaag, maar ik dacht, ik zit nu toch vast, ik ga met mijn vriend praten, maar dat lukte ook niet omdat ik die slaapverlamming meenam naar die bank. Dus ging ik naar hem alles denken (het ging over zijn vriendin en dat ik het zat was om alleen maar een beetje te zoenen op feestjes en ik ook een vriendin wilde… :/). Toen flitste ik mijn kamer weer in en probeerde ik weer wakker te worden. Dit is namelijk al de derde keer dat wanneer ik even ga slapen tijdens het leren vastzit. En elke keer krijg ik een gevoel dat er een schim in mijn kamerdeur staat, maar ik kan het niet zien omdat ik vastlig en niks kan bewegen (het klinkt heel gek). Het lijkt ook alsof ik mijn ogen open heb en recht vooruit kijk, maar ik had mijn ogen dicht. Nu ik echt wakker ben weet ik dat het een vaag beeld is, maar als je erin zit, lijkt het net echt. Nog even, ook krijg ik tijdens de slaapverlamming het gevoel dat ik iemand moet helpen, maar het lukt niet, omdat ik vastzit. Ik werd pas wakker toen ik steeds dacht: Dave je moet nog leren! Dit duurt te lang… Ik hoop eigenlijk niet dat ik slaapparalyse heb, want ik lees net dat er iets is met epilepsie. Ikzelf heb geen epilepsie, maar kan je door dit ook epilepsie krijgen? Ik kwam trouwens op deze site door gewoon mijn vraag te stellen, want ik vertelde dit ook aan mijn ouders, maar die doen een beetje, oh het is vast niks (misschien is dat ook wel zo, maar ja ik wil toch wel ff weten). Ik ben trouwens 17 jaar, 5 havo, over maand eindexamen. ;) Groetjes, Dave
Nee, het is niet zo dat slaapparalyse gevaarlijk is en neurologische aandoeningen kan veroorzaken. Sommige neurologische problemen zouden alleen een verklaring kunnen zijn voor slaapverlamming die toch al bestaat. Zo wordt er gedacht dat slaapparalyses kunnen worden uitgelokt door o.a. epilepsie en slaapapneu. Succes met je eindexamen!
Sinds ik weet wat slaapparalyse is, ben ik er ook niet meet bang voor. En dat maakt een groot verschil! Door mijzelf erin te verdiepen ben ik de eerstvolgende episodes gewoon maar eens gaan ervaren. Ik merkte dat er niks meer gebeurde dan dat en ik werd vanzelf wakker. Daardoor werd ik minder bang en sindsdien heb ik nooit meer een episode van slaapverlamming gehad. Ik denk dat het een jaar geleden voor het laatst was. Stress en angst is denk ik de grootste veroorzaker.
Hallo allemaal, Ik heb ook last van slaapverlamming. Wat ik heel raar vind is dat het op het moment dat ik het heb zo erg aanvoelt! Ik kan niet eens meer terug slapen door de angst. Dan word ik in de ochtend weer wakker en denk ik er niet meer aan. Zo heb ik het al 3 jaar steeds achter me gelaten, terwijl ik graag naar een huisarts wil gaan. Iedere keer dat het dan weer ochtend is, heb ik het gevoel dat het onnodig is om naar de huisarts te gaan… Ik maak me ook zorgen om de reactie van mijn huisarts. Misschien heeft hij er nooit van gehoord en lijk ik wel gek!? Ik heb geen idee… Groetjes, Sabrina
Veruit de meeste huisartsen weten precies wat slaapparalyse is. En zo niet, dan kunnen ze het direct en ter plekke opzoeken in hun computer. Je hoeft je dus echt geen zorgen te maken dat je voor gek wordt aangezien, slaapverlamming is een algemeen geaccepteerd verschijnsel. Sterkte!
Hallo allemaal, sinds mijn 30e heb ik narcolepsie, ik ben nu 46, het is echt een hele vervelende ziekte, maar ik heb er mee leren leven. Hierbij hoort ook kataplexie (spierverslapping) en hallucinerende dromen, ik ben wel wat gewend dus. Twee weken geleden kreeg ik voor het eerst een slaapverlamming en vorige week nog een keer, doodeng! Ik raakte in paniek, maar kon niets doen, kon me niet bewegen. Ik kreeg het direct bij het inslapen, ik val namelijk heel snel in slaap, heb korte slaapjes, ben ’s nachts vaak wakker. Nu ben ik bang geworden om te gaan slapen. Door de narcolepsie val ik overdag ook vaak in slaap, kan het dan ook gebeuren, of gebeurt het alleen ’s nachts? Wie oh wie heeft dezelfde ervaring? Kan slaapparalyse ook komen door stress? Groetjes, Ina
Ik heb het ook, van die slaapparalyses. Als ik even wil slapen in de middag of zo, dan zet ik een wekker. Het idee dat de wekker mij wakker zal maken helpt enorm! Dan heb ik meestal ook geen last van slaapverlamming. Ik vind dit fenomeen vreselijk eng, alsof ik in coma lig of zo, brrrrr… succes lotgenoten!!!
Ik heb nu net slaapverlamming gehad. Ik was wat Engelse woordjes aan het leren in me bed en vervolgens viel ik in slaap. Na een korte tijd zie ik beelden die ik vaak denk. Ik zat dit keer vast dat ik sliep op een bank met een vriend en ik kon me niet bewegen op die bank, maar ik beeldde me in hoe die kamer eruit zag. Vervolgens dacht ik in mezelf in de hoop dat die vriend mij kon horen (ik zat dus zeg maar 2x vast), maar ik dacht ik zit nu toch vast, laat ik mijn geheimen denken. Op een gegeven moment was ik eruit, flitste vaag mijn kamer voor mijn gezicht, en dan was ik weer op die bank. En uiteindelijk werd ik echt wakker in mijn kamer en kreeg ik een bonzend/kloppend hoofd…
Sinds m’n 30e heb ik narcolepsie, heel vervelend, maar ik heb ermee leren leven. Hierbij hoort ook kataplexie (spierverslapping) en hallucinerende dromen, ik gebruik hiervoor medicijnen. Twee weken geleden kreeg ik voor het eerst een slaapverlamming, heel beangstigend. Vorige week heb ik het nog een keertje gehad. Ik krijg het direct als ik in slaap val en door mijn slaapstoornis val ik snel in slaap, heb korte hazenslaapjes, ben dus vaak wakker, nu ben ik steeds bang dat het terugkomt. Heeft iemand dezelfde ervaring, ik bedoel deze combinatie, narcolepsie en slaapverlamming? Groetjes, Ina
Dag allemaal, Rond mijn18de ongeveer kreeg ik mijn eerste keer slaapverlamming (nu ben ik 30), daarna kreeg ik het regelmatig, soms dagelijks, soms wekelijks, ook een lange periode van een paar jaar bijna geen slaapparalyses meer gehad. Niet kunnen bewegen, niet kunnen roepen, paniekaanvallen… Op een gegeven moment had ik het opnieuw, per toeval keek ik naar de klok, dit uur kon onmogelijk kloppen. Op een of andere manier had ik in mijn droom door dat het niet echt was en lukte het me veel beter om wakker te worden uit de slaapverlamming, ook de volgende keren dat ik het had, had ik nog altijd het besef dat het niet echt was. Af en toe heb ik nog zo’n slaapparalyse, maar zonder paniekaanvallen, niet zo’n probleem dus. Soms gaat de slaapverlamming nu over in lucide dromen (waar ik toen nog nooit van gehoord had), best aangenaam… Ik kan dan kiezen wat ik droom. Ik heb het nu een jaar toch al niet veel meer. En als ik het nog heb vind ik het niet erg. Ik denk dat je op een of andere manier je angst moet proberen te onderdrukken tijdens je droom, maar dat is natuurlijk niet zo simpel, heeft jaren geduurd bij mij en dan kwam het nog per toeval. Dit is natuurlijk een persoonlijk verhaal en ik weet niet of er iemand mee geholpen is, maar je weet nooit…
Eerder heb ik verteld over de hypnagoge schokken die ik onder meer heb en die de laatste jaren steeds erger geworden zijn. Van slaapverlamming heb ik een enkele keer last gehad, maar ik denk dat er wel wat dezelfde oorzaken aan ten grondslag liggen. Natuurlijk kan stress slaapstoornissen veroorzaken en stress is iets wat ik de laatste jaren zeker heb, maar ondanks dat ik de laatste tijd juist meer stress heb vanwege mijn verhuizing en de drukte op mijn werk, zijn de hypnagoge schokken minder geworden, zowel qua intensiteit als qua frequentie. Toen ik te weten kwam dat stress niet alleen geestelijk is, maar ook lichamelijk, door bijv. voeding, bedacht ik mij dat straling ook weleens veel stress kon veroorzaken. De mobiele telefoon heeft natuurlijk alweer wat jaren geleden zijn intrede gedaan, maar sinds een paar jaar zit hier ook wifi en 3G/4G op. Nu ik ’s nachts mijn wifi en 3G uitzet, zijn mijn klachten minder geworden. Toeval? Misschien kunnen mensen deze tip proberen: baat het niet dan schaadt het (zeker) niet! Wat ik trouwens nog steeds opmerkelijk vind (en misschien heeft iemand hier een antwoord op of een idee over?) is dat op je rug slapen de slaapverlamming inderdaad verergert. Sterker nog: als ik in slaap val op mijn rug, heb ik ze altijd, maar enkel bij de eerste keer in slaap vallen. Maar: als ik ’s ochtends wakker word en op mijn rug verder slaap, heb ik nergens last van. Zou dit komen doordat er ’s nachts alweer wat stress ‘van je afgevallen is’?
Toevoeging: Ik bedoel niet alleen bij de eerste keer in slaap vallen. Soms gebeurt het wel 30x! Maar als ik hierna daadwerkelijk geslapen heb, heb ik er daarna geen last meer van of in ieder geval ’s ochtends niet.
Hallo Sabryna, Ik heb 13 jaar geleden voor de eerste keer een aanval van slaapverlamming meegemaakt, nu bijna niet meer. Ik heb nu ook veel last van hypnagoge schokken en inderdaad, soms heel vaak achter elkaar… Maar als je eenmaal geslapen hebt, is er niks meer aan de hand. En ook het op de rug liggen komt me heel bekend voor, dan komen de slaapparalyse en slaapstuipen vaker dan op de zij bijvoorbeeld. Ik was benieuwd of jij nog meer bijkomstige klachten hebt, dit omdat ik bijvoorbeeld ook overdag nog weleens een wollig gevoel heb in het hoofd.
Ik heb ’s nachts regelmatig het gevoel dat ik klaarwakker ben, ik hoor alles en kan me gewoon bewegen, ik hoor mijn vrouw dan een paar keer draaien en krijg uiteindelijk een por in mijn zij omdat ik lig te snurken. Zo is dat soms de hele nacht lang, gevoel dat ik de hele nacht onrustig wakker ben en maar niet in slaap kan komen en mijn vrouw meld dan dat ik de hele tijd snurk. Ik hoor haar draaien, ik hoor haar praten en uit bed gaan, maar hoor mezelf niet snurken. Als de wekker ’s morgens gaat heb ik het gevoel dat ik niet of nauwelijks geslapen heb, terwijl dat wel zo is. Heb ook een paar keer per jaar dat ik wakker word en compleet ontspannen ben, dan heb ik het idee een soort uit mijn lichaam te treden, daar heb ik geen problemen mee, geeft wel een apart gevoel. Kan iemand verklaren waarom ik regelmatig het gevoel heb dat ik wakker ben, van alles hoor behalve dat ik toch blijkbaar slaap en snurk? Ik ben ’s morgens dan gebroken.
Klinkt alsof je slaapcycli worden onderbroken, waardoor je niet optimaal de 4 verschillende fases van iedere slaapcyclus doormaakt. Kort door de bocht kun je een doorsnee nacht opdelen in 5 slaapcycli van elk 90 tot 120 minuten. Deze cycli hebben allemaal dezelfde opbouw van 5 verschillende fasen die onderling afwijken qua hersenactiviteit en oogbeweging. Fase 1 t/m 4 gaat gepaard met trage oogbewegingen; deze fasen worden dan ook onder de ‘Non Rapid Eye Movement’ (NREM) geschaard. Fase NREM-1 en 2 worden tezamen ook wel de ‘lichte slaap’ genoemd; NREM-3 en 4 de ‘diepe slaap’. Alleen tijdens de laatste fase is er sprake van snelle oogbeweging oftewel ‘Rapid Eye Movement’ (REM), vandaar ook de term ‘remslaap’. Er zijn verschillende aspecten die je slaapcycli, kernslaap, restslaap, slaapdiepte en slaapkwaliteit kunnen beïnvloeden. Niet alleen slaapverlamming, maar bijvoorbeeld ook overmatige stress of slaapapneu. Misschien is het een idee om je huisarts om een doorverwijzing te vragen naar een slaapkliniek? In dit artikel over slaapproblemen kun je alles lezen over verschillende slaapstoornissen en vind je desgewenst tips om beter te slapen.
Hoi allemaal, Zojuist heb ik last van slaapverlamming gehad en besloot dit op te zoeken. Ik lag trouwens op mijn rechter zij. Het was zo apart… Ik lijk wel gek, maar het leek net alsof ik van tevoren al wist dat het weer kwam. Mijn hart ging sneller kloppen en gebons in mijn oren… Ik kan gewoon niet bewegen, alles is zwaar… Ik probeer hard om (ik ben 27 hahaha) “Mama, mama!” te roepen, maar er komt geen geluid uit?! Ook probeer ik mezelf wakker te maken. Zodra ik eenmaal wakker ben kijk ik direct rond of ik een geest kan zien, ja of nee… Ik weet het niet, maar het lijkt of iemand mij wil laten stikken. Nu durf ik niet meer te slapen. Het is nu 7 uur, maar meestal gebeurt dit tussen 3 en 4 uur, om de twee weken. Wat kan ik tegen deze slaapverlamming doen?
Goedenavond. Op een niet erg bijzondere nacht lag ik te slapen. Er was niks aan de hand. Ik was ook niet aan het dromen. Had de dag ervoor wel hard gewerkt. Tot ik op een moment wakker werd. Ik kon mijn hoofd gewoon bewegen. Helaas vond ik het een rare ervaring dat mijn lichaam compleet verlamd was. Ik kon niks bewegen, een compleet verlamd gevoel. ik kon wel overal kijken. Na een aantal minuten werd mijn lichaam wakker en kon ik weer normaal functioneren. Is dit gezond? Is dit normaal? Met vriendelijke groet, John
Beste mensen, Ik heb in mijn slaap weleens gehad dat ik vast zat in mijn droom. Ik moest doodgaan op de 1 of andere manier voordat ik weer wakker mocht worden. Dit heb ik al zeker een sinds oktober 2013 gehad. Nu lag ik te dromen en kreeg ik geen adem meer. Alles werd zwart en ik werd weggezogen. Ik lag naast mijn oma in bed en wou haar zeggen wat er aan de hand was, maar dat ging niet. M’n hart ging steeds sneller tekeer, ik wist niet hoe of wat ik moest doen maar plots werd ik wakker. Ik ging om 3 uur naar bed en sta om half 6 weer op… Weet iemand misschien wat dit is…
Reactie op Dries: fijn voor je kerel dat je je heil in ‘den Here’ hebt gevonden. Hallucinaties (ook in combinatie met slaapverlamming) lijken mij echter eerder een neurologisch probleem. Misschien zou je moeten proberen de zaak wat realistischer te bekijken, even met je beide voetjes op de grond. Wend je eens tot wat wetenschappelijk bewezen is, in plaats van met je hoofd in de wolken, pardon, de hemel te lopen.
Joan, U hoeft hiervoor niet onbeleefd te worden, als ik mij daar goed bij voel omdat ik zo over slaapverlamming denk. Dan is dat denk ik mijn eigen keuze die mij ook ten goede komt “blijkbaar”. U hoeft ook niet over de wetenschap te beginnen want die hebben nog NIETS BEWEZEN hierover, ze hebben enkel een vermoeden dat het dat is wat jij vernoemt. Dus aub respecteer ieder zijn reactie, wel te rusten. ;) Joan
Hoi allemaal, Ik denk zelf ook last te hebben van een slaapverlamming als ik kijk naar de symptomen. Ik heb hier net 3 kwartier geleden last van gehad, dus ik vond dat de juiste gelegenheid om nou eens eindelijk op te zoeken hoe dit komt. Ik heb er namelijk ongeveer 1 x per maand last van en het is ontzettend beangstigend. Ik las ook dat dit vaak voorkomt wanneer je op je rug ligt, maar k lig nooit op mijn rug?! Toch heb ik last van dezelfde symptomen?!
Hallo, Ik ben Anne, ik ben 19 jaar. Ga na school, sport veel en eet goed. Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Alles wordt steeds erger en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al vanaf mijn 14e last van slaapverlamming (althans, ik denk dat het slaapverlamming is…). Het begon bij mij met elke nacht 1 of meerdere keren een soort ‘bijna-dood-ervaring’. Het was elke keer op een andere manier, de ene keer werd ik overreden, de andere keer stortte een vliegtuig neer, werd ik verbrand of levend begraven. Op het moment dat ik eigenlijk dood zou gaan, werd ik me ervan bewust dat ik in me bed lag en heb ik hele ernstige en pijnlijke schokken. Dit duurde voor mijn gevoel 2 uur, maar in werkelijkheid maximaal 2 minuten. Door me goed te focussen op m’n pink of tenen ging het weg. Ik ben hier rond m’n 18e mee naar de dokter gegaan. Zijn advies was om op m’n zij te gaan slapen en proberen te zorgen niet op m’n rug te gaan liggen. Zodat mijn lichaam actiever bleef. Dus ik heb allemaal kussens voor en achter m’n lichaam gelegd zodat ik niet meer kon draaien. Ik heb er toen meer dan een jaar geen last van gehad. Maar sinds 5 weken geleden is het weer begonnen, maar nu vele malen erger. En op m’n zij liggen werkt niet meer. Het is nu wel anders dan voorheen. Ik krijg nu echt een soort verhaal over de dingen waar ik daarvoor over nagedacht heb, het loopt in m’n dromen alleen bijna altijd fout af. Doordat het zo echt lijkt en ik constant zoveel informatie krijg en niet kan verwerken ga ik aan ’t twijfelen of het nep of echt is, en dan dus ga ik me na een tijd afvragen hoe ik op die plek ben gekomen, en dan besef ik dat ik in bed lig, en krijg ik de zelfde rare schokken als voorheen. Dit heb ik enkele keren (op m’n 18e) eerder gehad, maar nu denk ik steeds dat ik weer gewoon wakker word. Ik ben dan ook in me bed. Maar eigenlijk stap ik een nieuwe soort nachtmerrie in. Ik had bijvoorbeeld vannacht toen ik de eerste keer wakker werd een andere tijd op m’n wekker staan, dus ik echt dat ik moest opschieten, want ik had rond die tijd de volgende dag eigenlijk een afspraak. Ik me helemaal klaargemaakt, ik reed die kant op en overal waar ik keek was ruzie. Opeens keek iedereen op straat me aan. Toen dacht ik me ineens dat het niet klopte. En kreeg ik ineens weer van die schokken. En kwam erachter dat in nog sliep. Met veel moeite probeerde ik wakker te worden. En nou was ik weer in m’n slaapkamer… Ik wou Niet meer in slaap vallen want ik was bang dat ik weer zo’n slaapverlamming zou krijgen. Dus ik deed de tv aan en opeens werd het heel warm en benauwd op me kamer. Maar ik probeerde me op de tv te focussen en op alle zender was Dora. Opeens belde een vriend mij op en zei dat hij de weg kwijt was. Op hetzelfde moment begon Dora het liedje op de kaart te zingen. Alleen vertelde ze waar hij heen moest. En ja hoor, ik sliep weer. En er gebeurde weer hetzelfde… Toen ik weer wakker werd dacht ik meteen uit bed te gaan. Ik ging naar beneden, maar ik kon m’n ouders nergens vinden. Dus ik bel ze op en ze zaten bij de buren. Ik wou naar buiten lopen, maar alle deuren waren op slot en ik kon geen sleutel vinden. Dus belde ze weer op en m’n moeder huilde. Ik begon spontaan mee te huilen en zag ineens dat de ramen van plastic waren. En m’n ouders stonden erachter. Nou, ik probeerde weer wakker te worden, maar dit keer kreeg ik het maar niet voor elkaar. Ik kreeg na een tijd het gevoel dat ik in mijn lichaam gevangen zat en door m’n oogleden moest kijken, want ik kon ze niet dichtdoen. Ineens stond ik midden op een grote drukke straat en hierdoor kreeg ik een behoorlijk heftige paniekaanval. Maar door de woede-aanval die ik kreeg, had ik de kracht om echt wakker te worden. Dit had ik nog nooit eerder gehad… Weet misschien iemand hoe dit kan? Maar ik wil het liefst weten hoe ik dit moet stoppen… Want ik durf nu eigenlijk niet meer te gaan slapen.
Beste, Volgens mij is hier voornamelijk sprake van ‘lucide dromen’ en ‘vals ontwaken’. En dus niet per definitie van slaapverlamming (al zou dat natuurlijk ook best wél zo kunnen zijn)… Lucide dromen houdt in dat je tijdens je droom wéét dat je droomt. Luciditeit kan heel zwak of heel sterk zijn. Meestal ontstaat luciditeit middenin een ‘gewone’ (non-lucide) droom. Je realiseert je ineens dat de ervaringen in je droom onecht zijn, meestal ontstaat dit besef nadat er zich iets ongebruikelijks of onmogelijks in je droom heeft plaatsgevonden. ‘Lucide worden’ houdt dus in dat je ineens beseft dat je droomt; de mate van luciditeit kan dus sterk variëren; bij een hoge mate van luciditeit heb je als dromer volkomen in de gaten dat de gebeurtenissen zich in je hoofd afspelen, dat er geen reëel gevaar dreigt en dat je in werkelijkheid in bed ligt en elk moment wakker kan worden… Bij een lage mate van luciditeit ben je je als dromer bewust genoeg om bijvoorbeeld gebeurtenissen te sturen, maar onvoldoende om je te realiseren dat de dingen in je droom niet echt zijn. Lucide dromen blijven de dromer doorgaans véél beter bij dan andere soorten dromen, vandaar ook dat je je droom nog zo goed en gedetailleerd kan navertellen. Er is nog altijd heel veel onduidelijkheden over dromen, zo ook over het lucide droomproces. Tijdens lucide dromen is er ook vaak sprake van vals ontwaken. Je droomt dat je wakker wordt, terwijl je in werkelijkheid nog steeds slaapt en in een volgende droom terechtkomt. Vals ontwaken kan zich inderdaad meermaals herhalen, waardoor een ongemakkelijk gevoel ontstaat… Je ervaart een droom in een droom in een droom in een droom… Je droomt dat je droomt dat je droomt dat je droomt… Dit fenomeen heet ook wel een ‘recursieve droom’. Lucide dromen en recursieve dromen kunnen beangstigend zijn, maar sommigen ervaren ze als prettig en streven ze zelfs na. Zulke mensen worden ook wel ‘oneironauten’ of ‘droomreizigers’ genoemd. De aard van een lucide droom is vooral afhankelijk van waarover je droomt en in welke mentale staat (bewustzijnsniveau) je verkeert. In principe is er geen enkele reden om bang te zijn tijdens dromen, uiteindelijk zul je altijd wakker worden. Wel is het zo dat veel mensen erg moe, groggy, bedwelmd of zelfs uitgeput wakker worden na lucide dromen, recursieve droom en/of intense nachtmerries. Veel mensen dromen afwisselend lucide en non-lucide. Ze wéten met tijden dat ze aan het dromen zijn en zijn met tijden in staat hun droom (grotendeels) bewust te sturen. Wat je precies kan doen om lucide dromen, nachtmerries, vals ontwaken en slaapverlamming te voorkomen, is moeilijk te zeggen. Dromen kunnen te maken hebben met overmatige stress, een slechte slaapkwaliteit, slaaphouding, kwaliteit van bed en kussen, een belabberd slaappatroon/slaapritme en/of onderbroken slaapcycli. Ook zouden onverwerkte ervaringen en emoties een rol kunnen spelen, evenals slaapstoornissen (slaapapneu, narcolepsie, slaapparalyse, parasomnie e.a.). Wellicht kun je je probleem eens bespreekbaar maken met je huisarts? Groeten & sterkte, Paul
ik heb ook al jaren last van slaapverlammingen, zelfs zo erg dat ik niet meer durf te slapen voor 6 a 7 uur ’s ochtends. Ik gebruikte medicatie, Seroquel (quetiapine), die heeft een anti-hallucinatoire werking. Ik werd daar nog angstiger door, want het was daardoor veel moeilijker om uit de slaapverlamming te komen. Dus volgens mij zijn het geen hallucinaties die wij ervaren, ook ervaren we bijna allemaal hetzelfde, dat is toch ook vreemd! Omdat we mogelijk nog in de REM-slaap zitten, ervaren we wakker en dromen door elkaar heen, wordt gezegd. Nou dan zou je toch ook prettige hallucinaties kunnen hebben? Of heb ik dat nu mis? Nou ik heb alleen nare ervaringen, met slaapverlamming ervaar ik een aanwezigheid. Ik heb zelf ook geen flauw idee hoe en wat er nou echt aan de hand is tijdens een slaapverlamming, maar wat er beweerd wordt door de wetenschappers geloof ik helemaal niets van. Die weten het zelf ook niet, maar geven wel aan dat je er een medicatie voor kan gebruiken.
Het is voor mij een hele opluchting, hier te vernemen dat ik echt niet de enige ben met dit akelige fenomeen. Deze slapparalyse komt bij mij niet zo vaak voor, maar als het er is, is het zéér intens. Er lijkt dan plots iemand met een gewicht van 150 kg op m’n lichaam te liggen, soms lijkt het een betonblok te zijn, waar ik onderuit wil kruipen. Ik wil roepen en tieren dat hij van me af moet gaan, maar dat lukt me niet onmiddellijk. Het meest eigenaardige van de slaapverlamming is dat ik ondertussen besef dat het niet écht is, maar toch wil ik roepen. Vannacht heb ik het dus weer ervaren en omdat ik nu eens echt wou weten of er nog meer (zo’n gekken) als ik rondlopen, heb ik het maar eens opgezocht. Pfff… wat een opluchting, ik ben dus echt niet gek.
Beste, Ik wil niemand bang maken maar ik heb dit zelf onderzocht en ik dit blijkt voor mij 100% Paranormaal te zijn. Waarom? Ik had ook hetzelfde, ik zag letterlijk een donker persoon mijn kamer binnentreden en mij wurgen, ik kon niet bewegen, ik werd bang, maar telkens dit weer gebeurde werd ik zelfzekerder en minder bang, ik wou dit “onbekende wezen” dat volledig zwart is bevechten. Dus telkens als ik agressief werd en aan God denk, en zelf een religieuze vers citeer, stopt het ONMIDDELIJK, dit is ongelooflijk maar het is zo, wanneer je u sterk houd hoe gek het ook klinkt en je aan god denkt en de moed bijeenraapt om er tegen te vechten, dan duurt het bij mij nog geen 10 Seconden, ik heb het zo verslaan, daarom dit kan niets te maken hebben met ” je bloeddruk” “je bloedsomloop” etc etc, allemaal zever. Wat zou er dan mis zijn met mijn bloeddruk etc. En op je rug liggen is ook zever want ik heb het vaak gehad als ik op men buik lag. Dit is gewoon iets paranormaal , een demoon of weet ik veel wat, In elk geval iets paranormaals, Hier is geen medische wetenschappelijke verklaring voor, MIJN RAAD AAN MENSEN DIE DIT HEBBEN, AUB HOU UWZELF STERK EN PROBEER IN GOD TE GELOVEN EN VECHT ERTEGEN EN WORD VOORAL BOOS EN HAAL JE KRACHT DAARUIT, je bent binnen de paar seconden verlost en de kans dat je het weer krijgt verkleint met 10tallen keren. Groetjes
Wat fijn… eindelijk weet ik waar ik al jaren last van heb. Ik was zelf al wel zover dat het iets aards/fysieks was (hoewel ik zeer spiritueel in ’t leven sta, en ook echt n keer leek te ervaren dat ik ’n soort operatie onderging door ‘wezens’ waar m’n organen eruit gehaald leken te worden), een soort storing in m’n hersensysteem: m’n lijf slaapt, maar m’n geest is nog wakker. Ik herken alle symptomen. Tip: ik heb er vooral last van bij stress, vermoeidheid of emotionele overload periodes. Herkenbaar?
Heel herkenbaar! Ik ben zelf altijd wel een onrustige slaapster geweest. Ik ga alleen echter door -wat je noemt- een emotionele overload heen omdat ik te maken heb gekregen met een andere aandoening. Mijn leven staat hierdoor op zijn kop en heb ineens last van zo goed als alle punten van slaapverlamming, behalve dat ik daadwerkelijk ook dingen zie. Ik hoor echter wel voetstappen en geknetter in mijn hoofd… Gecombineerd met de oorsuizingen die ik al had, gaat het enorm tekeer. Ik geloof dat het iets neurologisch is…
Wat herkenbaar… de eerste keer dat ik slaapverlamming had was ik 15 en heb het toen een hele periode heel vaak gehad, ook meerdere malen achter elkaar, terwijl ik op mijn buik lag. Nu ben ik 18 en is er nog geen maand voorbij gegaan dat ik geen last heb gehad van slaapparalyse. Afgelopen nacht ook. ik ben me er zeer van bewust wat het is op het moment zelf, maar het gevoel van iets kwaadaardigs in mijn slaapkamer is er ook sterk. Hoewel ik weet dat het er niet is. is het erg beangstigend, want het gevoel is zo sterk. Ook hoorde ik vannacht allemaal verschillende stemmen door elkaar heen, maar ik kan me herinneren dat ik dacht dat het buiten was. Als ik nu terugdenk waren de stemmen te hard om van buiten te komen en zullen deze ook wel vanuit mijn “droom” zijn. Ook een soort van “elektrische spanning” in mijn lichaam, vooral in mijn nek en hoofd, ook was ik niet de baas over mijn eigen ademhaling en bewegingen. Wel kon ik mijn ogen een beetje open doen, maar ik deed ze liever dicht vanwege het rare gevoel en de stemmen. Ondanks dat ik weet wat het is, ben ik vannacht wel weer in paniek geraakt. Vannacht probeerde ik te bewegen, gillen en doen, maar nadat ik merkte dat dit niet ging lukken, probeerde ik verder te gaan met slapen. Waarna ik weer 2 keer half wakker werd en vastzat. Rustig gebleven en verder gaan slapen… Ook heb ik soms gewoon als ik wakker ben last van dezelfde soort “elektrische spanning”, maar dan meer in de vorm van schokjes. Ik vraag me af of dit in verband staat met de slaapverlamming…
Ik heb er nu terug 1 slaapverlamming gehad na toch wel 5 maanden of zo en ik zocht wat info op internet en ik las u reactie. Ik heb volledig hetzelfde alleen kan ik me er goed tegen vechten en uit de verlamming komen, het enige wat me tegensteekt is dat ik ook voel dat er precies aanwezigheid is en ik kom er zot van. Ik wil er geen mensen bank maken want da ben ik nu zelf, maar ik las op Wikipedia echt enge dingen over die aanwezigheid dat ik niet wil geloven, ik weet nu al zeker dat ik niet meer naar horrorfilms kijk en nu zeker wakker blijf. :D
Het idee dat het een slaapverlamming zou zijn komt doordat ik wakker was en niets kon doen en het behoorlijk benauwd had, vandaar mijn vraag. Het zal een paranormale ervaring geweest zijn, dat vermoeden had ik al. Dank voor je reactie.
Ik heb dit verschillende malen meegemaakt en kwam steed in iemand anders zijn lichaam uit, bleek dat deze persoon verdronken was en de laatste keer dat ik dit meemaakte is hij smiddags om 1500 uur uit de sloot gehaald, bleek er al 3 weken in te liggen, ik kon hem precies omschrijven, ik bleek deze persoon ook al eens eerder gezien te hebben! Hoe verklaard u dit?
Misschien kun je dit beter zelf proberen te verklaren… Het is namelijk een erg onsamenhangend verhaal. Je kwam tijdens je slaap in iemands lichaam terecht en wist ook nog eens hoe diegene eruit zag; had diegene z’n ogen dan op antennes staan waardoor hij naar zichzelf kon kijken? Of zag je zijn spiegelbeeld in het water? Oh nee, tuurlijk, hij was verdronken, dus waarschijnlijk kon ‘ie niet langer zien… Maar als ‘ie verdronken was lag ‘ie óók nog eens onder water óf met z’n gezicht naar beneden… Dus hoe kon je z’n gezicht dan überhaupt zien en later zelfs herkennen of in ieder geval voor de geest halen!? Echt een heel vreemd verhaal… Het hele principe van paranormale verschijnselen is overigens dat ze bovennatuurlijk en onverklaarbaar zijn, anders noemde men ze wel normaal. En wat dit met slaapverlamming te maken heeft snap ik niet helemaal…
Ik heb ondertussen al een aantal jaren last van slaapverlammingen. Ik word wakker en kan enkel kijken, niets anders. Ik ben wel 100% bij besef, maar niets wil bewegen. Ondertussen heb ik al wel door dat als ik telkens probeer mijn teen te bewegen, dat de rest van mijn lichaam dan uiteindelijk wel tot beweging komt… Het is alsof mijn ziel wakker is, maar mijn lichaam niet! ’t Moeilijkste is dat als ik een slaapverlamming heb terwijl ik op mijn buik lig, dan heb ik precies geen adem meer. Maar wat ik wel kan meegeven is de truc met de teen. Nu kan ik uit een slaapverlamming geraken op 30 seconden tijd. Het wordt ook ‘l’homme de la nuit’ (man van de nacht) genoemd omdat sommigen geloven dat slaapparalyse iets bovennatuurlijks is. Maar ik weet en voel dat het puur en alleen mijn lichaam is.
Hallo allemaal, mijn naam is Justin. Ik ‘hoor’ de laatste tijd tijdens mijn slaap geluiden waar ik wakker van word. Dit zijn geluiden zoals een deur die opengaat of dichtslaat, maar ook voetstappen en ik heb zelfs een keer een geweerschot gehoord. Als ik dan wakker schrik, hoor ik helemaal niks meer. Dit stelt mij erg ongerust, ik lig dan vaak lang wakker na te denken of het wel echt is of niet, terwijl ik het heel echt heb beleefd. Heeft 1 van jullie hier ook eens een beleving van gehad? En is dit ook gerelateerd aan of een vorm van slaapverlamming?
Hoi, Ik kwam op deze website en ben verbaasd dat er zoveel mensen zijn met zulke enge dromen! Ik heb laatst ook een droom gehad en ik weet 100 procent zeker dat het echt was, ik blijf erbij dat het echt was, maar dan lijk ik gek toch? M’n moeder zei dat het dromen zijn. Ik sliep (naar mij gevoel was ik wakker), ik zie m’n deken bewegen alsof er iets bovennatuurlijk naar me toe komt en ik werd gek! Ik dacht een geest, iets kwaadaardigs, en ineens werd er vanaf m’n hart tot m’n keel dichtgeknepen, alsof ik stikte. En m’n ogen waren open en ik ervoer het echt, ik was doodsbang en dacht dat ik doodging. En ik wou schreeuwen, maar dat lukte niet, ik was verlamd. En ineens kon ik bewegen, in 1 seconde rende ik m’n kamer uit en ging op zolder slapen bij m’n zusje… Ik dacht echt dat ik een geest in m’n kamer had die me wat aan wou doen. Het leek zo echt!!! Dus ik ben niet de enige en jij gelukkig ook niet. Godzijdank heb ik sindsdien niet meer van zulke dromen gehad… Wees niet bang, ’t zijn echt nachtmerries. Gr. Milanda
Zoek op Google eens op ‘exploding head syndrome’. Ik heb zelf weleens een ‘geweerschot’ gehoord. Vooral niet van wakker liggen. Hoe meer stress je ervaart, hoe meer kans je hebt dat het terugkeert. Ik heb periodes (zoals nu) dat het meerdere keren (voordat ik in slaap val) lijkt alsof mijn hart stopt of ik stik (en ik doodga). Ik schrik dan wakker, maar maak mij er niet te druk om. Ik heb dit al honderden keren meegemaakt en ik leef nog steeds :) Ik denk dat het (met al de beschreven dingen hier: geluiden, ‘gedaantes’, niet kunnen bewegen, etc.) zo is dat je lichaam eerder in slaap valt dan je geest, terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn (en dat zou best door stress kunnen komen). En dat je ‘mind’ dus ’tricks’ met jezelf speelt. Ik heb al een slaaponderzoek gehad en ik heb geen apneu. Wel word ik iedere keer bijna wakker en dan slaap ik weer verder en dat hoort niet. De hypnagoge schokken die ik ervaar werden niet geregistreerd bij het slaaponderzoek (ik had ze die avond gelukkig!) en ik had al gelezen dat deze dat ook nooit worden. Het blijft lastig, want het wordt niet zo serieus genomen door de geneeskunde. Wat overigens goed kan (gelukkig heeft mijn internist zelf last gehad van hypnagoge schokken!) dat het met je nek te maken heeft. Dat kan een nektrauma zijn, maar het kan ook zijn dat je nek niet recht genoeg ligt ’s nachts dus dat je kussen te dik of te dun is of dat je matras niet goed is. Succes met het oplossen allemaal! Ik probeer al het mogelijke al (behalve dat ik niet alle stress uit mijn leven kan bannen) en het helpt nog niet echt.
Hallo, Mijn naam is Glen, ik heb vanmorgen weer twee aanvallen van slaapparalyse gehad. Ik wou wakker worden, maar dat lukte me niet. Het gekste was, ik hoorde alles, deed mijn dekens opzij en klapte in mijn handen, maar ik werd niet wakker. Toen werd ik heel onrustig, heel veel angst. Op een gegeven moment merkte ik dat ik weer bij positieve kwam. Ik heb dit nu geloof ik zo’n twaalf weken, ik kom er niet meer uit. Ik ben gewoon bang om te gaan slapen. Wat kan ik het beste doen? M.v.g. Glen
Hallo, Ik ben Anneke en heb ook veel last van slaapverlamming. Wat kan helpen is, als je voelt dat je weg gaat zakken, probeer dan op je zij te gaan liggen, dat kost mij altijd heel veel moeite, maar dan zet de slaapparalyse niet door.
Jeetje zeg… Wat heb ik dit vaak verteld aan iedereen en niemand snapt mij… Ik ben nu 45 jaar en heb dit (waarvan ik nu begrijp dat het slaapverlamming is) heb ik al sinds mijn 14e. Ik heb bijna altijd hetzelfde, ik slaap dan vaak op mijn rug, maar ’t kan ook op mijn zij zijn… dan wil ik wakker worden, maar dat lukt niet. Ik raak dan in paniek meestal. Gevoel dat mijn ogen als een gek tekeer gaan en dat ik helemaal onder mijn dekbed lig, waardoor ik dreig te gaan stikken, vreselijk beangstigend! Ik denk telkens weer, dit overleef ik niet als ik me aan dit gevoel overgeef, dus ik heb het gevoel dat ik vecht tegen “de dood”. Als ik dit vertel, wat overigens voor mij heel heftig is (en “gelukkig” na alle verhalen over slaapparalyse te hebben gelezen), besef ik dat ik helemaal niet gek ben en dat het zeker niet als een ordinaire nachtmerrie afgedaan moet worden. Na al die jaren ben ik natuurlijk steeds weer wakker geworden, maar dat het een slaapverlamming is, heb ik nooit geweten. Als ik het vertelde en zei, ik ben dan verlamd hoor, kijken ze mij aan en zeggen dan, ach joh, dat is een nare droom. Ik heb mezelf aangeleerd tegen mezelf in mij hoofd te zeggen, wakker worden, kom op, je bent sterker dan dit slappe lichaam, maar daarna slaap ik niet meer of ervaar ik opnieuw een slaapparalyse. Ook heb ik dat ik luid snurk de laatste jaren, echt heel vervelend. En net alsof achter in mijn keel en huig dat die verdikt zijn en dat ik daardoor bijna niet kan ademen, herkent iemand dit? Eigenlijk slaap ik slecht… vroeg wakker, droge keel en vaak plassen. Ik ben na dit te lezen wel gerust dat ik niet de enige ben en zeker niet gek ben!!!
Beste Suzie, Heb je weleens gelezen over Slaap Apneu Syndroom (SAS)? In dat geval treden er tijdens de nacht ademstilstanden op, waardoor je een extreem slechte slaapkwaliteit ervaart, tussendoor wakker schrikt en ’s ochtends doodop wakker wordt. Dit fenomeen gaat maar al te vaak gepaard met snurken en keelklachten. Wellicht heb je iets aan dit artikel over slaapapneu… Sterkte en groeten, Paul
Ik heb dit ook dikwijls, gisteren nacht had ik iemand die met zijn handen over mijn mond kwam en ineens mijn neus en mond dichthield, ik was aan het stikken hierdoor. Ik wou roepen naar mijn man en bewegen en doen, maar dit ging niet, ik was verlamd. Ineens kreeg ik ook geen lucht meer en leek het alsof mijn hart stopte met slaan. Hierdoor geraakte ik heel paniekerig en ja inderdaad, ik dacht ook dat ik de dood ervoer, en mijn geest mijn lichaam verliet. En dan word je ineens wakker en durf je niet meer te slapen… ik word hier zo zot van. :( De volgende dag moet ik dan gaan werken en ben ik zo moe, iemand weet wat kan helpen tegen zulke slaapverlammingen?
Beste Sabrina, Voor zover ik weet kan ‘dromen dat je stikt’ of ‘verstikking ervaren tijdens je slaap’ gerelateerd zijn aan slaapapneu oftewel Slaap Apneu Syndroom (SAS). Dit fenomeen komt relatief vaak voor in combinatie met slaapparalyse. Lees desgewenst ook dit stukje over slaapapneu eens. Bij een slaapcentrum kunnen ze eventueel uitgebreid onderzoek doen naar je slaapritme (qua slaapcycli), slaapkwaliteit en eventuele slaapstoornissen. Groeten, Paul
Ik heb al slaapverlamming (met gedaanteverschijningen) sinds mijn 13e. Ik ben nu 43 en van tijd tot tijd heb ik er nog steeds last van… vreselijk! Maar misschien een tip, want ik weet uit ervaring dat als ik probeer om echt kalm te blijven… dan ‘win’ ik het en ebt de slaapverlamming weg. Raak ik daarentegen in paniek, dan wordt dat ‘ding’ (zo noem ik het) machtiger.
Ja, ik herken dit ook, ik heb me zelf aangeleerd om tot drie te tellen tijdens een episode van slaapverlamming. Eerst zeg ik tegen mezelf, blijf rustig. Dan kalmeer ik mezelf en dan tel ik 1, 2, 3. Ik geef hiermee de kracht om mezelf te bewegen en dit werkt dan voor mij. Maar eerst probeer ik mezelf te kalmeren, want ik weet dat ik hiermee mezelf kan “bevrijden”. Het is een heel stikkend gevoel. Ik weet niet of dit dromen zijn… Want mijn denkvermogen is er gewoon bij. Zo sliep ik thuis bij mijn vriend, zijn ouders waren op vakantie en hij werkte. Ik hoorde iemand lopen beneden, ik wou tussentijd wakker worden maar dit lukte me niet. Ik dacht nog dit kan me vriend niet zijn want die was werken. De ouders kunnen het ook niet zijn, want die waren op vakantie en kwamen een week later terug… Dus ’t enige wat ik kon bedenken was dat iemand ingebroken had. Diegene hoorde ik naar boven lopen en richting mijn kamer opgaan waar ik sliep. Ik probeerde mezelf tussentijd te kalmeren en telde 1, 2, 3… ik gaf zoveel kracht om me te bewegen en dit lukte. Net toen diegene naar het bed toe liep deed ik mijn ogen open en ik zag niemand. Maar omdat ik zo bij was met mijn geest en wist dat niemand thuis kon zijn… En mezelf nog wist te kalmeren en te tellen… Ik weet niet of dit dromen zijn, want ik onderscheid dromen van wat ik af en toe meemaak. Dromen gebeuren bij mij vanzelf, ik beleef die dromen nou eenmaal… Maar hier denk ik rationeel bij.
Beste mensen, Ik lees jullie verhalen op deze pagina over slaapverlamming omdat het fenomeen slaapparalyse zich ook voordoet bij mensen die uittreden. In sommige gevallen komt slaapparalyse bij hen voor op het ogenblik dat ze opnieuw terugkeren in hun lichaam. Je kan je het een beetje voorstellen alsof je lichaam nog slaapt terwijl je met je bewustzijn in waaktoestand bent. De meeste mensen die dit ervaren voelen het aan als beangstigend en het onderwerp is dan ook bekend bij allen die zich met uittredingen bezig houden. Je lichaam is geparalyseerd terwijl je verder totaal bij bewustzijn bent. Soms kan je nog een beetje met je tenen wiebelen, je voelt je heel angstig en voelt een druk op je. Enkel je ogen kan je nog bewegen en soms na enige tijd ook een arm of een been. Het fenomeen gaat na enkele minuten uit zichzelf weer over. De reden waarom ik deze informatie hier post is de volgende. Niet enkel is het fenomeen van de slaapparalyse bekend. Bij de eerste fase van het uittreden zijn er ook bepaalde gewaarwordingen die het eigenlijke uittreden voorafgaan. Er wordt aangeraden aan de beginnende uittreders om hier niet te veel aandacht aan te besteden omdat het, wat de uittreding zelf betreft, gewoon voorlopers zijn van de uittreding zelf. Je hoort, voelt of ziet dan bepaalde ‘dingen’ terwijl je nog in je lichaam zit, maar zodra je bent uitgetreden zijn deze gewaarwordingen ook verdwenen. Het merkwaardige nu is dat zowat al de gewaarwordingen die ik hier lees, ook worden ervaren door mensen, net voordat ze gaan uittreden. Het is een hele waslijst van – trillingen over delen van je lichaam… tot en met het hele lichaam – dit gaat dikwijls gepaard met heel luide geluiden binnenin het hoofd of oor, dikwijls omschreven als een heel luide bel of een knal of scherp gepiep, soms wel alsof je hoofd gaat barsten – het horen van geluiden in de directe omgeving terwijl die er niet zijn, soms ook stemmen die stilletjes spreken of fluisteren
– het voelen van de aanwezigheid van andere wezens, soms als beangstigend ervaren maar meestal ook positief (zodra ze zijn geplaatst in de juiste context) – het effectief waarnemen van deze entiteiten – entiteiten die aan je trekken, als om je te helpen om je lichaam te verlaten. De lijst gaat maar door. Hoe meer ik hier lees, hoe meer ik dezelfde symptomen herken. Er is echter één groot verschil, wat ieder van jullie hier als een nare ervaring omschrijft, wordt door degenen die uittreden veeleer positief ervaren. Waarom vertel ik dit alles hier? Stel eens dat jullie eigenlijk een spontane vorm van uittreding meemaken maar niet weten wat er zich voordoet en derhalve in pure angst geparalyseerd blijven liggen? Of stel dat jullie effectief ook uittreden maar net zoals met de meeste dromen, de informatie van die uittreding niet meer herinneren omdat de angst zo groot is dat de informatie wordt weggedrukt? Ik begrijp dat dit standpunt vergezocht kan overkomen. Toch zou ik graag willen afsluiten met de volgende bedenking. Stel inderdaad dat dit waar zou zijn en dat elk van jullie eigenlijk in staat is om op een spontane manier uit je lichaam te treden. Zou je daar dan niet wat meer willen over lezen? Of je er nu in gelooft of niet, de verschijnselen zijn zowat honderd procent gelijklopend, behalve dat de astrale wereld geen wereld van angst is maar integendeel een wereld vol van mogelijkheden die je lever net veel rijker kunnen maken. Hopelijk heeft iemand hier iets aan. Met leifde gedeeld.
Kan wel hele verhalen schrijven over mijn ervaringen met slaapparalyse. Een aardbei die je echt proeft en ruikt. Mijn dochter die naast mij ligt en mijn hand pakt en lief praat. Zoenen en lichamelijk contact, zo echt dat ik gewoon nog zijn geur ruik en weet hoe zijn mond smaakt. Mijn hoofd en bovenlichaam trilt en schudt… Knallen in mijn hoofd… Wind door de slaapkamer… Een man bovenop mij, ik lig op bed en hij wil mij wurgen, maar ik win altijd van hem… Prikken in mijn zij. Gevoel dat ik een hersenbloeding krijg. Bellen, geluiden, stemmen… Maar nog nooit een uitreding gehad, althans niet dat ik mij kan herinneren. Was het maar zo. Het einde is altijd beangstigend. Ik ga dan net zo lang knipperen tot ik wakker ben. De angst tijdens de slaapverlamming is te overweldigend helaas.
Ik ben 24 en heb nu 5 a 6 jaar last van slaapverlamming en ben 3 jaar geleden naar de huisarts geweest die het ook niet kon verklaren. Vanochtend werd ik ook wakker net na een nachtmerrie en ik kon me dus niet bewegen. Ik wist wel wat er aan de hand was, maar toch raakte ik in paniek omdat ik het idee dat iemand in me ballen zat te knijpen (ja erg vreemd, maar ik maak dit wel vaker mee XD). En dat deed ontzettend pijn voor m’n gevoel. Het leek ook echt alsof een gestoord persoon onder me dekens zat aan me bed einde om mij het leven zuur te maken of zo haha. Tijdens de paniek probeerde ik dan te schreeuwen om help. Maar dat ging ook zeeeeer moeilijk en ik kon nog beetje iets mompelen van “maa maa” hahah. En dit dan midden in de nacht. diezelfde ochtend nog me moeder gevraagd of ze wat had gehoord. En ja, inderdaad, ze hoorde wel iemand schreeuwen maar dacht dat het van buiten kwam dus ging ze weer verder pitten… zucht! Verder ben ik elke keer wanneer ik zo’n slaapverlamming ervaar de volgende dag ontzettend moe en kan ik erg moeilijk opstaan. Het komt met vlagen. Een periode zeer heftig en dan een periode niet. Ook kan ik bevestigen dat ik ook inderdaad het vaak op me rug heb terwijl ik nooit op me rug in slaap kan vallen. Daarnaast heb ik het ook vaak als ik op me zij lig, heb het idee dat ik er dan makkelijker uit komt. Het ergste vind ik nog wel het wakker worden, weer in slaap vallen en WEER wakker worden en weer vast zitten. Als dit gebeurd probeer ik altijd erg bewust diep diep adem te halen want vaak lijkt het ook gewoon alsof ik stik. Als ik het goed begrijp kan je dus vrij weinig aan slaapparalyse doen en de huisarts ook niet??? Want de laatste tijd ben ik dus ontzettend moe in de ochtend en overdag kan ik me slecht focussen. Ik kom ook frequent hierdoor echt te laat ergens omdat ik wakker word en het lijkt alsof ik maar 1 uur heb geslapen of zo. Slapen is op een gegeven moment ook echt niet meer leuk. Groetjes, Julian
Heb het ook mogen ervaren, op m’n rug zowel als bij het liggen op de zij. Op je zij lijkt de slaapparalyse inderdaad makkelijker weg te gaan. Ik voel het dan echt aankomen, waardoor je er meer tegen kan vechten of zo…
Hahaha julian, erg komisch. Het is natuurlijk heel vervelend maar ik heb me slap gelachen toen ik dit las van jou.
Wow, alles wat ik hier lees zo herkenbaar… De laatste paar maanden komt slaapverlamming bij mij ook steeds vaker voor. Een tijd terug had ik het gevoel dat ik mijn vriend wilde beschermen omdat er iets naast het bed stond, in mijn beleving lag ik vlak achter hem op mijn zij en mijn handen werden warm omdat ik hem zo hard vastpakte en ik dacht dat ik hem pijn deed door het harde knijpen! Volgende ochtend wist mijn vriend van niets en volgens hem de hele nacht rustig op mijn rug gelegen, hij is een lichte slaper en word normaal altijd van mijn gedraai wakker. Vannacht weer zoiets, er zat iets naast me op het bed, voelde het matras gewoon inzakken! Wilde heel hard schreeuwen en schoppen, maar er kwam geen geluid uit mijn mond, terwijl ik dacht dat ik echt toch wat geluid maakte… Ook had ik het idee dat ik heel stevig vastgehouden werd… Kan er maar niet aan wennen dit soort dromen!
Hallo Monique, Ik lees toevallig dat je slaapverlammingen hebt als je op je rug ligt. Dit kan ook de oorzaak zijn van het probleem. Ik en velen hebben dit als ze op hun rug in slaap vallen of terechtkomen.
Hallo, het is nu de 2e x dat ik last heb van slaapverlamming. Doodeng vind ik het! Eerste x was een paar maanden terug. Ik sliep, maar was wakker. Ik had mijn ogen open en er stond een zwarte schim bij de kast… Heel eng! De schim deed verder niets, behalve staren. Mijn lichaam wou mijn ogen openen maar dat was heel zwaar. Je wilt wakker worden, maar het lukt niet. Het gaf een heel benauwd gevoel. Toen ik eenmaal wakker werd, was ik volledig in paniek. Ook was ik zo moe dat ik meteen weer in slaap viel en weer precies hetzelfde gebeurde. Alleen bewoog de schim nu wel… Vet eng! Eenmaal weer wakker durfde ik niet meer te slapen en ben ik dicht tegen mijn vriend aan gekropen. Zijn ademhaling bracht mij tot rust en zo viel ik weer vredig in slaap. Nu vannacht was nog veel erger… ik droomde dat ik sliep op een brandweerkazerne. Iedereen schreeuwde brand en er was een hoop paniek. Dit was dus gewoon een droom. Vanuit die droom wou ik wakker worden omdat ik bang was. Dit lukte echter niet vanwege de slaapparalyse. Weer probeerde ik mijn ogen te openen, maar ze voelden heel zwaar en het lukte niet. Opeens hoorde ik heel veel verschillende stemmen roepen BRAND. Echt heel veel verschillende stemmen, in paniek, die van veraf steeds dichterbij kwamen en vervolgens leek het echt boven mij te hangen. Toen kreeg ik een ruis in mijn oren die steeds harder werd en over ging in een hele heftige piep waar ik niet vanaf kwam. Ik wou om hulp roepen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk werd ik echt wakker omdat ik help riep. Dit Was om 1:02 dat ik wakker schoot en om 5:30 werd ik weer wakker omdat er overal sirenes waren, zeker een kwartier lang. Wat een herrie! Er bleek een grootschalige brand te zijn 10km van mij verdaan. Beetje eng toch?
Jemig mensen, Ik ben nou 47 jaar en eindelijk lees ik wat ik al die jaren heb meegemaakt. Ik lees dat ‘slaapparalyse’ een redelijk veelvoorkomend probleem is, maar gek genoeg had ik er nog nooit van gehoord. Zelfs een keer deze ervaringen met een psychologe gedeeld… Ik heb het echt heel vaak meegemaakt, ik noemde het uittredingen, maar dat was alleen om het een naam te geven. Wat ik het vervelendste van dit alles vond, is de keiharde pieptoon die ik ervoer en de druk op mijn hoofd, waardoor ik altijd heel bang was om een soort hersenbloeding te krijgen. Dit was voor mij het ergste, de hallucinaties daar kon ik op een gegeven moment wel mee omgaan. Ik heb er wel een slaapstoornis aan overgehouden, in die zin dat ik vaak overdag geen dutje durf te doen vanwege deze ervaring. Ik heb het zelden ’s avonds en bijna altijd overdag gehad. Slapen is voor mij altijd al moeilijk geweest, vooral sinds ik een alleenstaande moeder ben en ik erg vroeg op moet en ik een absoluut avondmens ben. Ik vind het echt heel bijzonder om hier achter te komen en dit alleen omdat ik vannacht weer niet kon slapen en tegenwoordig maar uit bed ga. Ik wilde weten wat een nacht zonder slaap met een mens doet en stuitte op dit verhaal over slaapverlamming. Ik wil er graag meer over weten.
Beste Freddy, Ik verbaas me er ook iedere keer weer over dat mensen achter de aard en oorzaak van hun slaapprobleem (moeten) komen door dit ondeskundige artikel over slaapverlamming. Nog steeds zijn er dus mensen die zelfs na bezoek aan een arts niets wijzer zijn geworden. Ik heb dit stukje in 2011 geschreven, eveneens aan de hand van eigen speurwerk en onderzoek en vind het in ieder geval positief dat sommigen er tot op zekere hoogte mee geholpen zijn. Overigens staat er inmiddels best wel wat nuttige informatie over slaapparalyse in de bijna 200 reacties hieronder. Sterkte ermee! Groeten, Paul
Hallo, Ik ben werkzaam op een huisartsenpost. Een arts waar ik regelmatig mee werk, ik ook mijn huisarts geworden. Tijdens de dienst bespreek ik weleens dingen met hem, dus ook gezondheid dingen. Daar ik ook weleens last heeft van slaapparalyse, heb ik er j.l. van verschillende sites informatie op papier gezet, en hem gevraagd of hij er eens naar wil kijken. Vorige week zei hij tegen me, “He Ed, ik heb er eens over na gedacht, maar misschien heb je wel slaapapneu. Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik denk dat hij mogelijk gelijk gaat krijgen, om de volgende redenen. 1. Slaapapneu gaat meestal gepaard met zuurstof gebrek, waardoor je vaak gaat hallucineren. 2. Vaak ben ik duizelig, waardoor ik een dagopname heb gehad in Doetinchem (duizeligheidscentrum) daar is niks uit gekomen. Conclusie : duizelig zijn kan natuurlijk komen door zuurstofgebrek. 3. Hoofdpijn, keelpijn, droge keel, hartkloppingen, veroorzaakt door, vul zelf maar in. Daar ik vaak een gestoorde nacht of in mijn geval dagrust heb, gebruik ik regelmatig een zolpidemtartraat (slaapmiddel van het benzo type), niet dagelijks, want ik wil er niet verslaafd aan raken. Nu is het me opgevallen dat indien ik dit slaapmiddel heb ingenomen, nog nooit last heb gehad van slaapparalyse, omdat je dan wel goed slaapt. Mijn vraag is aan u, is er iemand die last heeft van slaapparalyse, en slaapapneu heeft? En is er iemand dit na het gebruik van slaapmedicatie wel last heeft gehad van slaapparalyse? Vandaag heb ik dit met mijn huisarts besproken, en een verwijsbrief gehad voor de KNO-arts voor een slaaponderzoek. Uw reacties zie ik graag op dit forum tegemoet. Uiteraard zal ik de uitslag van KNO-arts mededelen op dit forum. MvG Ed
Beste Ed, Dankjewel voor je bericht! Slaapverlamming wordt inderdaad wel vaker in verband gebracht met slaapapneu; dit is ook regelmatig aan bod gekomen in eerdere berichtjes. Aangezien slaapparalyse een symptoom kan zijn van apneu, zou het me niet verbazen indien beide aandoeningen tezamen worden gediagnosticeerd. Desalniettemin komt apneu/apnoe beduidend vaker voor zonder paralyse dan met. Ook komt verlamming beduidend vaker voor zonder apneus dan met. Een verband is dus bij lange na niet altijd aanwezig. (bron + bron + bron) Meer over slaapapneu kun je eventueel lezen in dit artikel over Slaap Apneu Syndroom (SAS)… Nogmaals dank! Groeten, Paul
Hoi Ed, Ik heb ook al jaren last van slaapverlamming, zelfs zo erg dat ik niet meer durf te slapen voor 6 a 7 uur ’s ochtend. Ik had een tijdje geen last meer van slaapparalyse, totdat ik een soort slaapmedicatie kreeg: Seroquel (quetiapine). Als ik dat slaapmedicament innam, werd het alleen maar erger, ik werd er dan nog angstiger door omdat ik mezelf veel moeilijker kon wakker maken. Ik ben daar dus ook mee gestopt. Het valt mij op dat ik slaapverlamming krijg wanneer ik vroeg in slaap val, ik weet niet of het daar echt mee te maken heeft, maar zo ervaar ik het wel. Gr. Lisa
Beste Ed, ik ben bij de KNO arts geweest en heb ook een nacht in een slaapcentrum geslapen, ik heb een hele lichte slaapapneu, maar dat was nihil. Ook een EEG gehad en daar kwam uit dat ik wat hersen-overactiviteit heb, dus dat is niet de reden. Alles wat jij opnoemt heeft hier dus niets mee te maken, ik gebruik ook slaapmiddel, en met of zonder heb ik het al jaren, dus ook dat is (bij mij) geen reden. Ik heb het idee dat niemand dit precies weet. Groet, Paulina
Hoi, Ik ben 16 en ik heb deze week al 5 keer een slaapverlamming gehad. Vannacht zelfs 2 keer achter elkaar. Ik vind het zo eng, ik durf nu egt niet meer te gaan slapen. Wat kun je eraan doen? Kun je het voorkomen? Help me alsjeblieft!
Ik heb al lange tijd last van slaapverlamming. Laatst las ik een artikel over narcose en roodharigheid. Ik vraag me nu af of slaapverlamming en roodharigheid met elkaar te maken hebben.
Zelf heb ik al heel lang last van slaapverlamming. Ik las ergens dat er een verband bestaat tussen roodharigheid en narcose. Mijn vraagt is nu: zijn er onder jullie veel die last van slaapverlamming hebben en tegelijkertijd roodharig zijn? Misschien kunnen we hier wat mee… Groeten,
Johk
Ik ben toevallig ook roodharig en heb ook last van slaapverlamming.
Ben niet roodharig, maar heb wel last van slaapverlamming.
Heeey ja ik heb ook af en toe last van slaapverlamming en ben wel licht rossig van mezelf.
Ik heb dit idd ook vanaf mijn puberteit en zoals velen hier in alle vormen gehad. Alles wat ik lees is erg herkenbaar. Ik heb het zelf vaak als ik op m’n rug beland of in de middag een powernap neem. Onlangs viel ik in de middag op de bank in slaap en kreeg dus weer eens een “slaapverlamming”. Ik had mijn ogen open en kon alles om me heen zien. Vaak kan ik tijdens de verlamming wel kreungeluiden maken. Het vreemde was dat mijn familie tegenover me op een andere bank rustig tv aan het kijken waren en niks mee kregen van mijn geluiden. Omdat mijn ogen open waren en kon zien wat er gebeurde, zag ik onze hond naar me toekomen en die reageerde wel op mijn geluiden. Hij probeerde me wakker te maken door op me te springen en mijn gezicht te likken. Dit vond ik vreemd, want normaal gesproken heb ik dit altijd als er niemand om me heen is of familieleden gewoon liggen te slapen. Wat ik me nu dus afvraag is, heeft überhaupt iemand weleens slaapparalyse in het bijzijn van mensen die wakker zijn, en merken deze personen dan ook dat je vast ligt?
Een zeer interessante vraag! Mijn vriend heeft slaapverlamming, dit weten we nog maar net doordat zijn symptomen zo ernstig en beangstigend werden dat we opzoekingen hebben gedaan. Ik ben er op den duur al op getraind om meteen wakker te worden als ik hem geluiden hoor maken. Ik weet dat hij vastzit in zijn droom en niet wakker kan worden, dus op het moment dat hij zacht kreunt of mij om hulp fluistert, neem ik hem vast en vertel ik hem dat ik bij hem ben en dat ik hem hoor, dat hij eventjes geduld moet hebben en dan wel zal wakker worden. Zo daalt zijn paniek en raakt hij uit de slaapparalyse, maar soms helemaal overweldigd door de bijkomende hallucinaties (meestal demonisch).
Normaliteit heb ik episodes van slaapparalyse inderdaad ook alleen als er geen mensen om me heen zijn. Maar nu ook steeds vaker in het bijzijn van m’n vriend. Laatst lag ik samen met me vriend op de bank in te dutten en toen gebeurde het weer. Ik zelf merkte dat ik enorm aan het hyperventileren was. Hij zei toen ook achteraf dat ik inderdaad aan het hyperventileren was en daarbij m’n ogen af en toe opende die vervolgens weer naar boven rolden en dicht gingen. Toen ik er eindelijk uit kwam, raakte ik best geïrriteerd dat hij me toen niet wakker had gemaakt, haha. :P Maar hij wist toen ook niet zeker of het een slaapverlamming was. ’t Stomme is, tijdens de slaapverlamming blijf ik achter elkaar pogingen doen om zijn naam te roepen en naar mijn gevoel maak ik dan ook echt geluiden, maar uiteindelijk gebeurt dat dus niet echt… op het hyperventileren na.
Hallo, Ik heb ook heel veel last van slaapverlamming… Ik was er een hele tijd vanaf, maar ik merk nu dat sinds ik weer bij een vriend in huis woon (had daar al 2x eerder gewoond) ik er weer heel veel last van heb, terwijl ik er voorheen (toen ik elders woonde) geen last meer van heb gehad. Nu ik weer bij hem woon, valt het me dus op dat ik er weer veel last van heb… Hoe komt dat? Dan ga ik toch geloven en denken dat het aan het huis ligt dan toch? Iemand een idee waarom ik er hier in dit huis telkens weet last van heb?
Hoi Melissa, Ik denk inderdaad dat het aan de plek ligt waar je slaapt. Een tip is om je bed niet tegen over een deur of raam te plaatsen en voordat je gaat slapen een koepel visualiseer zodat je ‘beschermd’ word. Dit heeft mij van mijn slaapverlamming afgeholpen. Ik heb het nu alleen nog als ik niet lekker ben, maar niet meer zo erg als het was.
Vorige week zaterdag waren wij naar een strandfeest op stap geweest. Beetje uit mijn ritme nam ik zondagavond zoals gewoonlijk een slaappil. Mijn man en ik gingen om 23:30 uur naar bed. Voor mijn gevoel viel mijn man gelijk in slaap en ik zou, zoals altijd binnen een half uur ook moeten slapen, maar dit was dus niet zo. Ik lag maar te woelen en draaide steeds van buik naar zij en weer terug. Uiteindelijk ben ik op mijn rug beland. Is helemaal niks voor mij, want ik ben een echte buikslaper. Doordat ik voor mijn gevoel klaarwakker was ging ik om mij heen kijken en werd afgeleid door een grote zwarte schim bij de slaapkamerdeur. Ik dacht nog mijn huispak hangt aan de deur, maar de schim was groter dan mijn huispak en had een puntmuts. Tevens zag ik aan de deur een soort van vinger uitsteken die dan weer strekte en dan weer boog. Paar keer knipperen met mijn ogen,maar de schim ging niet weg. Vervolgens zag ik een paar grote witte vlekken op het plafond. Ik dacht nog vreemd in het donker, maar bleef er toch naar kijken. Uit de witte vlekken ontstonden kleine lichtgevende bolletjes die bij elkaar als 1 grote bol zich verplaatsten richting de muur van de buren. Dit gebeurde een paar keer. Ook veranderden de rondjes in zwarte spinnen/krabben die richting de muur gingen. Ik kon niet geloven wat ik allemaal zag en kon ook niet meer bewegen. Ik hoorde mijn man wel snurken, dus was voor mijn gevoel echt wakker. Toen ik weer naar de grote schim bij de deur keek zag ik de deuropening eerst helemaal donkerzwart worden en vervolgens brak deze weer open tot een groot spinnenweb. Voor mijn gevoel heeft dit uren geduurd. Om 05:50 uur ben ik 10 minuten eerder opgestaan en in de douche op mijn stoel mijn haar gaan föhnen. Via de spiegel kon ik in de kamer aan de voorkant kijken. Weer zag ik hoe de deuropener eerst pikzwart werd en vervolgens weer in een spinnenweb veranderde. Totaal in paniek deed ik de douchedeur dicht en ging verder met haar föhnen. Gewoon niet kunnen geloven wat deze nuchtere ram was overkomen ging ik naar mijn werk. Maar ik ben de volgende avond wel met een slaapmasker op gaan slapen. Durf ook niet meer in het donker te lopen. Als ik ’s nachts wakker word kijk ik eerst onder mijn masker voorzichtig omhoog. Als ik dan niets meer zie doe ik alsnog mijn masker af. Weet niet goed hoe ik met deze ervaring om moet gaan. Hoop dat iemand hier ervaring mee heeft…
Klopt het dus dat het doorgaat terwijl je wakker bent? Je was wakker toen je je haar föhnde neem ik aan?
Hier heb ik ook ervaring mee en ben het echt zat! Wat mij wel heeft geholpen (raar maar waar), slapen met knoflook… Met heb ik geen probleem, zonder heb ik last van slaapverlamming…
Ik begrijp helemaal hoe je je voelt, weken nadat ik een slaapverlamming heb gehad, durf ik ’s avonds niet meer te gaan slapen. Als mijn partner vroege dienst heeft, kan ik niet meer in slaap vallen vanwege de angst. Pas als het licht begint te worden, durf ik mijn ogen te sluiten. Het vreemde aan jouw verhaal is dat je na het opstaan nog steeds die hallucinaties hebt.
Beste, Dit lijkt op een paranormaal verschijnsel waar u over spreekt, men beweert dat de mens hallucineert, maar waarom “hallucineren” we allemaal over “kwaadaardige” gedaantes? We “hallucineren” bijvoorbeeld niet over vrolijke konijntjes die in onze slaapkamer naar ons lachen of regenbogen die tevoorschijn komen, maar altijd over donkere gedaantes, schimmen en andere enge en duistere objecten. Je moet je gewoon sterk houden, sinds ik gelovig ben geworden heb ik er totaal geen last meer van. Ik heb het nog 1 X gekregen en heb het overwonnen door niet bang te zijn en er tegenaan te vechten, en te denken aan GOD, en bam weg was alles, ik was vrolijk wakker geworden, nooit meer last van gehad. Dus die wetenschappers kunnen de pot op met hun verklaringen, dit is iets paranormaals dat goed te bestrijden is met 1 Geloof, 2 Zelfvertrouwen & 3 Kracht om wakker te worden. Een recept van succes die veel mensen zal verlossen! Probeer het, nu als je niet gelovig bent kan je toch op het moment het hebt je inbeelden dat er een god is en je sterk houden en vooral explosief reageren, dit zal het wezen wegblazen van je en vervolgens zal je na enkele seconden kunnen opstaan , dit zal zeker helpen. Wie me niet gelooft wat ik hier zeg als hulp, moet zichzelf & andere mensen die dit ervaren ook niet geloven in wat ze meemaken. Word wakker dit is ECHT en veel mensen hebben er last van, met allemaal dezelfde ervaringen of soortgelijk. Dit is geen toeval of hallucinatie. Want niemand hallucineert op dezelfde manier, maar bij dit fenomeen wel, we ervaren allemaal hetzelfde. Dus… Mvg
Beste Dries, Je zegt het eigenlijk zelf al: “Veel mensen hallucineren over kwaadaardige gedaantes”. Dit begrip is echter zodanig breed dat dus niet iedereen met slaapparalyse hetzelfde meemaakt. Jij spreekt bijvoorbeeld over een gedaantes, schimmen, duistere objecten, demonen etc. Daarnaast ervaren allerlei mensen old hags, duistere mannen of vrouwen, nachtdemonen, succubi, incubi, aliens, kwade geesten, monsters, slaande deuren, voetstappen, explosies in het hoofd, druk op de borst en talloze andere fenomenen die als negatief worden ervaren. Zelfs de fenomenen die relatief vaak voorkomen, zijn bij iedereen verschillend; omdat bepaalde aspecten overeenkomen, heeft men ze simpelweg een overkoepelende naam gegeven. Door iets een naam te geven, kan je hetgeen immers makkelijker benoemen en dit vergemakkelijkt simpelweg de communicatie. Je draait hier al met al oorzaak en gevolg om. Negatieve ervaringen zorgen voor negatieve gewaarwordingen. Als je lekker ligt te slapen, droom je over fijne dingen… Maar het slaat nergens op te veronderstellen dat je om die reden allemaal over dezelfde ‘goedaardige gedaante’ droomt. Ik vind je ‘onderzoek’ erg kort-door-de-bocht en generaliserend. Het is onomstotelijk wetenschappelijk bewezen dat er neurologische, psychologische, cognitieve en psychofysische problemen ten grondslag liggen aan veel (veronderstelde) parapsychologische (‘bovennatuurlijke’ en ‘bovenzintuiglijke’) fenomenen en verschijningsvormen. Ik begrijp dat geloof, vertrouwen, kracht en overtuiging voor sommigen positief kunnen uitpakken voor wat betreft slaapverlamming, maar of je gelooft in god of het Vliegend Spaghettimonster maakt mijn inziens niet uit. Sorry als dit negatief klinkt, maar op mij komen je verhalen echt over als contraproductieve bangmakerij. Groeten, Paul
Hoi, Drie maanden geleden heb ik mijn eerste ervaring met slaapverlamming meegemaakt. Ik kon mezelf niet bewegen en had hevige druk op mijn borst, er stond een man naast m’n bed die mij wurgde en hijgde in m’n oren. Ik raakte in paniek en dacht dat dit mijn einde wel zou zijn. Ik kon niet schreeuwen, alleen zacht om hulp roepen. Toen probeerde ik in paniek te bewegen. Voor mijn gevoel na 10 minuten kon ik eindelijk weer bewegen en ik zag nog steeds overal schimmen weg trekken. Toen ben ik ’t op gaan zoeken en zag dat er veel mensen last van deze situatie hebben (ook zelfde ervaring met een man naast ’t bed). Heb daarna een week niks meer meegemaakt. Maar na die week heb ik elke nacht minimaal een keer een slaapverlamming. Dit varieert. De ene keer ben ik in paniek. De andere keer ben ik zweverig. De ene keer voel ik me bekeken. En de andere keer hoor ik stemmen of voetstappen. Ben er al best aan gewend geraakt, maar ben altijd wel oververmoeid. Ik zou graag jullie ervaringen ook willen weten zodat ik er een beter beeld van kan krijgen en of mensen dezelfde symptomen hebben als ik: paniek, zweverig, hartkloppingen, hoofdpijn, bekeken voelen, druk op borst en/of keel, stemmen/geluiden, fluisteringen, zacht kunnen praten, overal tintelingen, denken dat je ergens anders bent etc.
Wat was ik opgelucht toen ik hoorde dat ik niet de enige ben! De eerste keer was ongeveer 15 jaar geleden. Sinds een jaar heb ik terug regelmatig zo’n “aanval”. Ik lig dan steeds op mijn rug, maar kan niks bewegen. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar kan alleen maar een klein stukje zien, net alsof ik een donkere bril draag met een klein kijkgaatje. Roepen lukt niet, met veel moeite slaag ik er soms in om te fluisteren. Ik krijg ook altijd verschrikkelijke hoofdpijn. Af en toe lijkt er iemand in de kamer te zijn, maar niet altijd. De paniek die je overvalt is enorm… Soms hoor ik ook dat iemand mij roept. Verschrikkelijk, vooral als je zoontje op dat moment in bed ligt… Je wilt opstaan en naar hem toegaan, maar het lukt gewoon niet! Ik heb het ook vaker als ik overdag een dutje doe. Ik voel me achteraf altijd ellendig, dat gevoel blijft nog enkele uren erna. Er is wel een wetenschappelijke verklaring voor, maar zo’n ervaring is voor mij altijd verschrikkelijk. De enige troost is dat ik niet de enige ben! Ik heb dit ooit wel aan enkele mensen verteld, maar niemand die wist waar ik het over had!
Jammer dat er in Nederland vaak laconiek wordt gedaan over dit soort lastig te verklaren problemen. Ze kunnen je leven volledig beheersen, maar klop je ermee aan bij een eerstelijns zorgverlener, dan stuit je soms op een muur van onbegrip en onvermogen. Veel te vaak moet je “ermee leren leven”… Ik ben benieuwd of er toch ook mensen zijn die ooit een zorgverlener hebben bezocht die slaapparalyse serieus nam of zelfs effectief wist te behandelen? Iemand positieve ervaringen?
Dit heb ik ook een aantal keer meegemaakt. Ik had de laatste keer het idee dat iemand van helemaal beneden naar zolder kwam gelopen en naast mijn bed stond. Hevige druk op heel mijn lichaam. Ademhaling ongecontroleerd, maar mijn ogen wel kunnen bewegen. Ik heb ’t zelf vaak als ik op mijn linkse zij in slaap val. Ik ben er nu aan gewend maar vind de slaapverlamming een totaal onprettige k*t ervaring.
Toevallig kwam ik op deze website, omdat ik een boek las waarin slaapparalyse naar voren kwam en ik daar enige tijd last van heb gehad. Nooit heb ik getwijfeld aan dat het een ziekte zou zijn en maakte me er vooral niet druk over. Ik vond het wel heel fascinerend en doodeng. Ik kreeg het plotseling in mijn puberteit en het gebeurde iedere nacht en vooral als ik op mijn rug lag. Ik werd wakker, realiseerde dat ik mijn lichaam niet kon bewegen, raakte in paniek, ging mijn spieren in mijn hoofd spannen waardoor er een suizend geluid ontstond en probeerde niet weer in slaap te vallen. Dit lukte meestal niet waardoor ik weer wegviel. Als ik wakker werd moest ik altijd het licht aandoen en even bijkomen. Als ik dit tegen mensen vertelde keken ze me stom aan en snapte er niets van. Ik heb het dus maar voor mezelf gehouden. Als het me overkwam dan bleef ik rustig en vroeg ik om hulp, dat deed ik vanuit mijn intuïtie en dan werd ik snel wakker. Een paar jaar geleden kwam ik een paragnost en die wees mij plotseling op dit probleem zonder dat ik gezegd had dat ik dit had. Ze zij alleen, verplaats je bed en bescherm je buik. Er zijn energieën die contact met je willen maken. Ik keek stomverbaasd, maar baad het niet schaad het niet. Sinds ik mijn bed heb verplaatst die tegen over een raam stond en nu dus niet meer, heb ik nergens meer last van. Als ik het idee heb dat ik ergens slaap waar ik me niet veilig voel visualiseer ik me een kom om me heen zodat ik ‘ beschermd ‘ ben. Het klinkt inderdaad super zweverig, maar ik ben er vanaf. Hoe stom het ook klinkt. Sorry voor de mensen die opzoek zijn naar een wetenschappelijk rationele oplossing, maar die heb ik ook helaas niet. Ik kan net als artsen gaan gissen naar neurologische verklaringen, maar daar lossen we niks mee op en al die bende in je lijf ( lees: anti depressieve) Ik ben geen proefkonijn. We willen alles maar verklaren, maar niet alles valt te verklaren blijkt maar weer.
Ik stuit op deze site omdat ik googlde op de symptomen. Eergisternacht maakt ik voor mijn idee iets verschrikkelijks mee ’s nachts. Ik sliep geloof ik maar ik werd wakker omdat ik onder stroom stond in m’n hoofd en m’n lijf ook en ik kon helemaal niets. Ik ervoer dit als verschrikkelijk eng en ik raakte vreselijk in paniek, maar ik kon niks, ook het gevoel dat ik uit m’n lichaam ging en schreeuwde om hulp, maar ja, niemand hoorde me. Een paar weken geleden ben ik van de trap gevallen en brak m’n pols en een hoofdwond, ben geopereerd en ben nog steeds herstellende. Ook slaap ik sindsdien slecht tot weinig. Vorige week Temazepam gekregen en inderdaad wat meer geslapen. En dus precies op vakantie gebeurd me dit… Afgelopen nacht heb ik niet geslapen, ik durf niet meer. Vanavond weer thuis en ga ik het weer proberen… Moet ik naar een arts? Brrrr…
Ik word net wakker en heb weer eens last gehad van slaapparalyse… Meestal heb ik het als ik erg vermoeid ben en een powernapje doe. Ik ben me tijdens zo’n slaapparalyse erg bewust dat ik er een heb… Nu last van een zwaar hoofd… beetje hoofdpijn… dat heb ik meestal na afloop…
Hallo, ik heb ook al enige tijd last van slaapverlamming. Gisterennacht had ik nog meegemaakt dat het leek alsof er iets op mijn benen zat, waardoor ik erge kramp had en niet kon bewegen. Daarna hoorde ik een stem die mijn naam zei en ik werd gelukkig wakker. Ook heb ik een keer meegemaakt dat het deken om mij heen verstrakte en ik werd gedraaid op mijn zij en toen hoorde ik een kusgeluid en het leek net of ik een kus op mijn wang kreeg. Toen werd ik wakker om vlak daarna weer te verkrampen en dit keer een klap op mijn gezicht voelde en weer wakker werd. Ik was erg geschrokken en moest ervan huilen. Ik heb wel een professor op tv horen praten dat deze dingen komen door stress, oververmoeidheid en ook vitaminetekort en bloedarmoede. Ik heb ook een bloedonderzoek laten doen en daaruit bleek dat ik ernstige vitaminetekort had en ijzertekort. Nu ben ik er wel gerust onder dat het niet iets anders is. Wel is het vreemd dat ik slaapparalyse altijd meemaak als mijn man niet thuis is. Zoals net gezegd, ik weet wat de oorzaak is en daar ben ik blij, maar vind het nog steeds naar om zoiets mee te maken. Ik probeer er niet veel aan te denken en dat zou ik ook anderen als tip geven.
Ik vraag me af of slaapverlamming altijd onschuldig is of dat het toch verstandig is om een arts te raadplegen. Weet iemand dat? Bedankt!
Goedenavond allemaal, ik wil jullie wat vragen. Ik heb bijna al jullie reacties gelezen en ik heb ook last van slaapverlamming sinds m’n 6e ongeveer. Ik ben 1 keer hiermee naar de huisarts geweest en die wist niet waar ik het over had. Maar wat ik dus wil weten en waar ik bang voor ben… kan dit epilepsie zijn? Want je krijgt dit alleen als je slaapt en niet overdag? Het maakt me gewoon zo angstig. Soms denk ik dat mijn hersenen straks niet genoeg zuurstof krijgen en en dat er wat misgaat of zo? Ik zie graag jullie reacties tegemoet (ik heb net trouwens een slaapverlamming gehad dus ben helemaal in paniek). M.v.g. Kim
Vannacht heb ik weer zoiets meegemaakt… Ik kon niet bewegen, wel kijken, had het gevoel dat iets mij vasthield en kon niet gillen. Pfff, verschrikkelijk eng gewoon!
Hey, Ik kan er moeilijk mee overweg. Ik slaap vrij regelmatig. Als ik in huis ben en ik slaap, dan heb ik het gevoel dat ik wakker ben en alles kan aanraken. Maar niks werkt, van lichten tot tv… En plots lig ik weer in me bed. Dan krijg ik het gevoel dat het toch een droom was. Oef, nee, nee, het herhaalt zich wel drie tot vier keer voordat ik helemaal wakker ben. Dit is een voorbeeld van wat ik zoals droom; ik word er bang van en voel me naderhand erg down. Het gevoel ooit een dag niet meer wakker te geraken, dat is wat ik voel. Een ander voorbeeld van wat ik heb meegemaakt: Ik zit in me auto te wachten op m’n vriendin, oké ik leg me ff neer, dan weer het gevoel dat ik buiten m’n auto ben, maar toch niet, tot er een soort angst in me optreedt en dan word ik wakker… Iemand een idee? Moet wel zeggen, ik start meestal op de rug of op me zij om te gaan slapen. En dan word ik op me buik of zij wakker. Grts, Kenneth
Ik heb ook last van slaapverlammingen sinds mijn puberteit, ik ben ermee naar de huisarts geweest en de neuroloog en heb een slaaponderzoek gehad. Maar echt serieus nemen deden ze niet, de huisarts wist niet eens wat het was. Enige wat ik voorgeschreven kreeg waren medicijnen (melatonine en eventueel antidepressiva als dat niet zou helpen). Ik ben er voor mijzelf achter gekomen dat het bij mij met overprikkeling en de daaruit voortkomende oververmoeidheid te maken heeft. De slaapverlamming wordt dan een soort spanningsontlading. De hallucinaties die erbij horen zijn inderdaad eng… maar ik roep ook altijd bescherming tijdens een slaapverlamming en dat helpt! Hoe het allemaal precies zit weet ik ook niet.
Haha, nog 1 vraag aan Paul. Heb jij het ook mee gemaakt? Wie ben jij? Heb jij deze site opgericht?
Hallo Cynthia, Ik heb deze site mede-opgericht. Ikzelf heb nog nooit slaapverlamming gehad (al twijfel ik over enkele voorvallen toen ik nog heel erg jong was). Ik ben me een aantal jaren geleden in slaapparalyse gaan verdiepen toen mijn vrouw het fenomeen beschreef; zij had er zeer regelmatig last van. Bij haar blijkt inmiddels dat het gerelateerd is aan epilepsie (en evt. migraine en narcolepsie). Ik heb bovenstaande informatie dus in eerste instantie bijeen geschaard voor mijn vrouw, maar al snel bleken meer mensen last te hebben van slaapverlamming. Groeten, Paul
Bedankt voor je reactie Paul. Ben niet geheel overtuigd maar goed dat is ieder zijn eigen. Maar lees op deze site veel reacties vandaar mijn vraag hoeveel mensen hebben hier ongeveer last van? En kan je me wat uitleggen hoe het komt dat ik dit heb? Waarom treft dit mij… Ik kan er inmiddels aardig mee omgaan. Maar blijf me afvragen waar het vandaan komt. Groetjes
Zowel je brein als je psyche zit extreem ingewikkeld in elkaar, dus precies aanwijzen waar slaapverlamming vandaan komt, is mijns inziens een lastige opgave. Er kunnen genetische, neurologische, (psycho)sociale en cognitieve factoren een rol spelen. Misschien maken je hersenen een soort kortsluiting, zoals bij epilepsie of migraine? Of misschien verwerken je hersenen op onderbewust niveau bepaalde spanningen, angsten, trauma’s etc.? Wellicht is het zelfs een synergie/samenspel van verschillende factoren… Waarom krijgt iemand bijvoorbeeld kanker? Dat is heel moeilijk te zeggen omdat er enorm veel factoren zijn die een rol kunnen spelen (voeding, stress, roken, genetische aanleg etc.); zodoende kan een causaal (oorzaak-gevolg) verband heel moeilijk worden aangetoond. Er worden wel steeds meer veelvoorkomende gezondheidsklachten en fenomenen in verband gebracht met slaapparalyse, waaronder slaapkwaliteit, slaapstoornissen, lucide dromen, ademhalingsstoornissen, abnormale hartritmes, epilepsie, narcolepsie, slaapapneu, paniekstoornissen en -aanvallen, fobieën etc. Overigens krijgt bijna 40% van de mensen ooit in zijn/haar leven te kampen met slaapparalyse. Het boek ‘The Dream Machine: Lucid dreams and how to control them’ van (para)psycholoog Keith Hearne vind ik erg verhelderend, maar ook dit onderzoek van Jean-Christophe Terrilion is erg leerzaam. Groeten, Paul
Hallo iedereen, Ik ben erg blij dat ik niet de enige ben die dit ook heeft. Ik ben nu zelf 32 en heb sinds mijn 10e last van het uittredingen en slaapverlammingen, voornamelijk slaapverlamming. En altijd maak ik wat naars mee tijdens dat hele gebeuren. Sinds 4 jaar ongeveer weet ik dat het een slaapverlamming is. Heb daarvoor nooit geweten wat het is, maar had er bijna elke nacht last van, soms wel 3/4 x per nacht. Soms ook een paar weken niet, dan weer dagen, weken en/of maanden achter elkaar wel. Elke keer dacht ik ook dat ik doodging, het blijft hoe dan ook beangstigend. Heb meerdere malen meegemaakt dat een zwarte schim mij aan mijn voeten trok en hij praatte met een boosachtige stem, alsof het een demon was of zo. Ik krijg het ook vlak voordat ik in m’n diepe slaap val. Het rare bij mij was dat ik altijd al voelde aankomen wanneer ik het zou krijgen, vlak voordat ik ging slapen:”het gaat straks weer gebeuren”… En ja hoor, ik kreeg weer een slaapverlamming. Ik kreeg dat gevoel, dat er iets negatiefs om mij heen hing, alsof er iets kwaads bij mij in de buurt was, er hing gewoon iets naars in de lucht, beetje moeilijk om uit te leggen… En wanneer ik dat voelde, kreeg ik die avond dan ook een slaapverlamming. Het is erg belangrijk om niet bang te wezen; je moet je rustig houden tijdens je slaapverlamming. Nadat ik wist dat wat ik heb een slaapverlamming is, ben ik meer gerustgesteld. Sinds dat moment denk ik: “hier gaan we weer”… en blijf dan gewoon afwachten tot het weer weggaat. Alhoewel ik soms nog wel angstig ben hoor, want ik voel meestal bij een slaapparalyse een ongelooflijke pijn in m’n hoofd, alsof het elk moment kon barsten, maar niet altijd… Ik hoor inderdaad ook geruis in m’n oor, m’n hart dat op hol slaat, niet kunnen praten, mij heel erg zweverig voelen, maar probeer rustig te blijven. Ben een keer in slaap gevallen met de tv aan, die stond op MTV; ik viel in slaap en kreeg een slaapverlamming. Ik kon me niet bewegen en kon alleen naar de tv kijken, daar zag ik een clip van Beyoncé. Ik had gelukkig op dat moment geen last van een zwarte schim en ook geen last van pijn in m’n hoofd; het was voor mij weer afwachten totdat ik weer wakker kon worden en toen ik wakker werd, was de clip van Beyoncé bijna afgelopen, zo wist ik dat m’n slaapverlamming 2/3 minuten duurde. Mijn ex verklaarde mij voor gek omdat hij niet gelooft dat “er meer is”. Ik ben altijd al christelijk geweest, vroeger naar de kerk geweest met mijn ouders, sinds mijn 14e niet meer, omdat je ouder wordt en je gaat meer je eigen weg. Ik deed ook niks meer met mijn geloof, ik begon het onzin te vinden, bidden dus ook niet. Tot 3 jaar geleden, ik vertelde iemand over mijn slaapverlamming en dat ik er maar niet vanaf kwam, diegene zei tegen mij dat bidden heel erg helpt. Ik ben sindsdien heel erg gaan bidden, wij hebben het evangelisch geloof, dus bidden tot Jezus Christus. Ik ben sinds 3 jaar zo erg gaan bidden, tot tranen in m’n ogen en het zo echt meende tot diep in mijn hart… Dat ik in Hem geloofde en dat hij al het kwade en negatieve dat om mij heen hing weg wilde halen en mij een rustige nachtrust wilde geven en de slaapverlamming ook bij mij weg wilde halen en het uittreden van m’n lichaam in m’n slaap… Heb sindsdien ook echt geen 1 keer een slaapverlamming meer gehad of een uittreding. Zolang is me dat mooi NOOIT meer overkomen, sinds mijn 10de, hooguit 2 maanden, niet langer. Ik zeg niet dat jullie dat moeten doen, ieder zo z’n eigen ding, maar mij heeft het wel geholpen, sinds 3 jaar bid ik elke avond voor het slapengaan en sindsdien geen 1 keer meer gehad, had ik zelf nooit gedacht.
Beste Samantha, Wat een prachtig verhaal! Althans, wat een prachtige afloop! Of de oplossing van slaapverlamming daadwerkelijk bij religie ligt, laat ik gemakshalve even in het midden, maar op mij komt het in ieder geval over dat als je maar voldoende overtuigd bent van het feit dat ‘iets’ ervoor kan zorgen dat je slaapparalyse wordt opgelost, dat dat ook daadwerkelijk gebeurt. Hoe erger je je zorgen maakt en hoe banger je voor iets bent, des te groter de kans dat datgene zich voordoet. Wat dat betreft is je psyche van enorme invloed op je fysiek. Hoe hoe minder zorgen je je maakt over je klachten en hoe positiever je tegenover een (mogelijke) oplossing staat, des te groter de kans op genezing. Dus het geloof in het feit dat je geen slaapverlamming krijgt zou er in theorie voor kunnen zorgen dat er zich geen slaapverlammingen meer manifesteren. Dit principe werkt overigens bij meer klachten, kwalen en problemen. Natuurlijk geldt dit niet voor alle gezondheidsproblematiek, maar het is denk ik wel goed om in de gaten te houden dat angst, zorgen, stress, paniek en negativiteit je klachten doorgaans alleen maar verergeren. Het kan dus heel erg belangrijk zijn om bepaalde dingen te nemen zoals ze zijn en in zekere mate los te laten… Nou ja, ik ben weer een tikkeltje aan het raaskallen geslagen, maar ik vond je verhaal zo mooi dat ik er even op wilde reageren. Dankjewel voor je bericht! Groeten, Paul
Hoi Samantha, Wat super dat je er van af bent! Dankzij Jezus! Ik heb ze ook niet meer! Bidden helpt echt! Dat kan ik jullie allemaal aanraden. Het is echt niet te doen die angst… Met Jezus ben je meer dan overwinnaar!
Ik heb al 10 jaar last van slaapverlamming. Ben alleen niet zo overtuigd als de rest dat het hallucinaties zijn… Als het hallucinaties zijn, waarom maakt iedereen over het algemeen hetzelfde mee?
Beste Cynthia, Iedereen ervaart ongeveer hetzelfde omdat de herkomst van elk van de vaakst voorkomende ‘syndromen’ die men tijdens een slaapverlamming kan ervaren (nachtdemon, old hag, succubus, incubus, boze geest, monster, slaande deuren, voetstappen, explosie in ’t hoofd, druk op de borst etc.) bij iedereen min of meer gelijk is. Slaapparalyse treedt doorgaans op wanneer je hersenen in een overgangsfase verkeren van diepe droomslaap oftewel REM-slaap naar waken c.q. wakker worden. Tijdens de REM-slaap zet je brein de meeste van je spierfuncties uit, waardoor je tijdens een droom niet lijfelijk je droom uitbeeldt en dus geen hele gekke dingen kunt doen terwijl je slaapt. Kortom: de zijn tijdens hun dromen tijdelijk verlamd waardoor je óf kunt dromen óf kunt bewegen. Soms zetten je hersenen je dromen óf je verlamming niet (volledig) uit, waardoor je gelijktijdig droomt en verlamd bent. Of erger nog: soms zijn je sensorische organen (oren, ogen en neus) al geactiveerd, terwijl je op motorisch niveau nog verlamd bent. Als dit gebeurt tijdens een ‘ondiep’ onderdeel van je slaap-waak ritme (slaapcyclus) kun je de combinatie van droom en verlamming op bewust én onderbewust niveau meemaken. Je ziet, hoort, ruikt en ervaart dingen, zonder dat je je kunt bewegen. Hypnagogie betekent dat paralysesyndromen zich vóór het daadwerkelijke in slaap vallen voordoen (hypnagogische hallucinaties). Hypnopompie daarentegen, houdt in dat een syndroom zich voordoet ná de REM-slaap (hypnopompische hallucinaties). Ter illustratie: het ‘Old Hag Syndroom’ is een combinatie van slaapparalyse enerzijds en hypnopompische hallucinatie anderzijds die eigenlijk alleen maar wordt ervaren wanneer men plat op de rug ligt (waarschijnlijk door beïnvloeding van je evenwichtsorganen en druk van je maaginhoud). Je wordt angstig; de angst veroorzaakt druk op de borst, die nóg angstiger maakt… en zodoende kom je in een vicieuze cirkel van angst en een gevoel van verstikking terecht. Niet gek dat hierdoor vaak een nachtmerrie optreedt aangaande iemand die je probeert te doen stikken. De dromen tijdens slaapparalyse kunnen zodanig vivide en dusdanig werkelijkheidsgetrouw overkomen dat je niet kunt zeggen waar je droom eindigt en realiteit begint. Je kunt je omgeving, je lichaam, je handelingen etc. als wezenlijk en levensecht ervaren, terwijl je ze in feite nog steeds droomt. Zelfs je wekker, je tv en je slaapkamer worden regelmatig gedroomd. Je droom is bijzonder realistisch; bovendien is het tijdsverloop uit z’n verband gerukt en is het niet of nauwelijks te bepalen wat je écht meemaakt en wat niet. Een old hag, incubus of succubus wordt ervaren als je in een gecombineerde staat van waken en nachtmerrie verkeert. Logischerwijs zul je hierdoor angst ervaren en als je vervolgens “half wakker wordt” in een staat van verlamming, kan angst omslaan in absoute paniek of doodsangst en dit beïnvloedt juist het inbeelden van nachtmerrieachtige figuren. Je sensorische organen zijn half in slaap en half wakker, dus je ziet/ervaart wat je hersenen op onderbewust niveau creëren. Je ziet dus hetgeen waarvoor je bang bent omdat je bang bent. Natuurlijk kunnen hier talloze factoren aan ten grondslag liggen, waaronder en slaapkwaliteit, slaappatroon, voedingspatroon, lichamelijke activiteit, mentale stress, sommige medicijnen, bepaalde emoties etc. Deze factoren beïnvloeden bepaalde delen van de hersenen, bepaalde hormonen, je gewaarwording van bepaalde organen (maag, hart, longen etc.). Tot slot kunnen er (deels) neurologische verschijnselen een rol spelen, waaronder hersenactiviteit, epilepsie, narcolepsie, schizofrenie, neuropathie, apneu etc. En hoe erger je van de hallucinaties onder de indruk bent en hoe grondiger ze je beheersen voordat je gaat slapen, des te groter de kans dat ze zich opnieuw voordoen. De angst voor de hallucinaties kan dus al voldoende zijn om ze nogmaals te beleven. Hoe meer angst, bezorgdheid, stress en ellende je gedurende de dag ervaart, des te groter de kans op nachtmerries en slaapverlammingshallucinaties. Het kan dan ook raadzaam zijn om psychologische hulp te zoeken als je veel last ondervindt aan je periodes van slaapverlamming en tegelijkertijd last hebt van onverwerkte angsten, fobieën, trauma’s of paniekaanvallen. Want hoe beter je je slaapverlamming kunt loslaten en hoe minder je jezelf erop focust, des te minder angstig je zult worden en des te minder last je ervan zult hebben. Overigens ziet lang niet iedereen dezelfde manifestaties/gewaarwordingen tijdens slaapparalyse. Er zijn veeleer een aantal algemene taferelen die men tot in detail heeft beschreven en een naam heeft gegeven, maar de details verschillen sterk per persoon. Bovendien zijn er enorm veel taferelen te vinden die slechts door een enkeling worden ervaren tijdens slaapverlamming en die zodoende géén naam hebben. Sterker nog: veel mensen ervaren pas een veelvoorkomend slaapverlammingssyndroom of -patroon nadat met erover heeft gelezen. Onze hersenen kunnen immers gewaarwordingen samenstellen uit zelfs de kleinste en meest onbetekenende informatie, herinneringen en ervaringen, zelfs al zijn ze zo onbeduidend dat we ons er niet eens van bewust zijn dat we ze hebben. Bepaalde omstandigheden, context of beschrijving kan al als trigger volstaan om ze tot een droomervaring samen te smeden tijdens je slaapparalyse. Mijn persoonlijke ervaring is dat vooral een vast slaapritme c.q. slaappatroon en voldoende fysieke inspanning (fitness, teamsport, hardlopen etc.) cruciale aspecten zijn ter voorkoming van slaapparalyse. Nou ja, het is een beetje een onsamenhangend relaas geworden, maar wellicht kun je er iets mee. Sterkte & groeten, Paul
Vanochtend werd ik om half 11 wakker en ging ik douchen, toen ik daarna nog heel even in bed ging liggen dacht ik wakker te zijn. Op dat moment voelde en hoorde ik mijn dekbed bewegen en dat er iemand naast me kwam liggen. Zelf vond ik dit heel eng en wilde me omdraaien omdat ik wist dat het niemand kon zijn. Dit lukte niet, ook kreeg ik mijn ogen niet open. Vervolgens heb ik het geaccepteerd en werd ik pas om 1 uur ’s middags wakker. Nu ik het heb gegoogeld en dankzij dit forum weet ik wat het is, maar het maakt me eigenlijk alleen maar banger. Vandaag was de eerste keer en ik wil niet dat het nog eens gebeurt of in een nog ergere vorm aanwezig zal zijn.
Wat een verhalen allemaal zeg! Het is denk ik fijn voor iedereen om te lezen dat ‘je niet gek bent’. Zelf heb ik qua slaapverlamming één keer The Old Hag / Incubus meegemaakt, nu alweer zo’n 10 jaar geleden. Wat ontzettend eng was dat zeg! Ik was helemaal verlamd en in de kamer, op een kleine afstand van een bed, stond een zwarte entiteit, die voor mij aanvoelde als de duivel (niet dat ik gelovig ben) of iets dat voor de duivel werkte: in-en-in slecht in ieder geval en hij wilde bezit van mij nemen. Uit alle macht schreeuwde ik zo hard als ik kon om mijn toenmalige vriend wakker te maken die links van mij sliep. Er kwam alleen maar een zacht gegorgel uit mijn keel en (natuurlijk) werd hij niet wakker. De entiteit kwam op mij zitten en… (toen werd het anders dan dat ik bij alle andere verhalen lees) op de één of andere manier lukte het mij om mijn armen weer tot leven te krijgen en ik duwde hem van mij af. Ik ben uit bed geploft en naar de kamer ernaast gekropen, alleen met mijn armen, want mijn benen waren nog verlamd. Hij kwam achter mij aan en kwam ook in die andere kamer en… van daarna weet ik ‘helaas’ niets meer. Ik werd natuurlijk ‘gewoon’ wakker in het bed, helemaal verbaasd en mij afvragend hoe ik ‘weer’ in bed was gekomen, omdat ik mij dit niet kon herinneren en de ‘droom’ zo echt leek. Natuurlijk was ik helemaal niet uit bed geweest (toch?). Ik heb trouwens totaal geen benul van hoe laat het was en hoe lang dit alles geduurd heeft, ik denk ook, omdat ik pas later wakker werd en niet meteen na/tijdens dit gebeuren. Weet je wat ik zo bijzonder vind aan dit fenomeen? Dat nagenoeg alle mensen die The Old Hag zien, zo ongeveer hetzelfde zien en meemaken. Is het iets lichamelijks/neurologisch? Waarom stellen wij ons dit allemaal ongeveer hetzelfde voor? Nee, niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld (anders zou het misschien cultuurgericht kunnen zijn). Is dat het collectief onderbewuste waar Jung het over had? Is dit een archetype? En wat als het toch een kwade geest zou zijn? Zo ja, waarom heb ik dan nog geen verhalen gelezen die slecht aflopen? Niet dat dit gebeuren op zichzelf niet erg genoeg is, maar ik lees bij niemand dat hij/zij zich na slaapverlamming bezeten voelde of wat dan ook. Het loopt altijd ‘met een sisser’ af; je wordt toch wakker, hoe lastig dit vaak ook ging… (Ik weet hoe eng slaapparalyse is, dus ik bedoel dit totaal niet bagatelliserend: je hele leven kan er negatief door beïnvloed worden). Persoonlijk houd ik het maar op iets lichamelijks/neurologisch. Momenteel heb ik veel problemen met slapen, sommige wel wat gerelateerd aan slaapverlamming, maar vooral ‘Hypnic Jerk’-achtige dingen. Soms slaap ik de hele nacht bijna niet, omdat ik constant wakker schrik, of omdat het lijkt of ik stik, of omdat het lijkt of mijn hart ermee stopt, of omdat ik een elektrische schok voel in mijn lichaam. Het is meestal niet het bekende vallen van het ontspannen van de spieren, want die zijn dan al ontspannen volgens mij: ik word echt wakker naar mijn idee. Ik heb het idee dat mijn lichaam al slaapt en mijn geest nog niet en dat ik bewust meemaak dat mijn hartslag en ademhaling langzamer gaan en dat ik daar van schrik (en dan heb je daarna meteen een hartslag van 200). Soms stik ik ook echt bijna tijdens de slaapverlamming en dan kom ik als reflex rechtop in bed en neem een grote ademteug, maar dat is dan eerder midden in nacht; ik word dan ook op apneu getest. Soms hoor ik stemmen of zie ik een eng gezicht voor me, maar dan weet ik dat ik hallucineer en bijna ga dromen (is dus niet zoals bij The Old Hag) en word ik meteen weer wakker. Ik heb echter ook wel eens dat ik voel dat mijn dekbed naar beneden gedrukt wordt en dan ben ik niet verlamd en dan slaap ik ook nog niet (denk ik zeker te weten), want dan kom ik meteen overeind om te kijken wie of wat dat doet (en dat laatste doe ik in ieder geval echt). Ik had laatst trouwens ook een soort van knal van een geweerschot (heel hard dus) in mijn hoofd waarvan ik wakker schrok. Ik lees dat de meeste mensen het een ‘knap’ noemen en ik heb er in het Nederlands nog geen term voor gevonden, maar in het Engels heet het Exploding Head Syndrom. Oorsuizingen en tintelingen (in mijn handen, na de schrik) heb ik ook vaak. The Old Hag heeft zich echter gelukkig niet nog een keer voorgedaan bij mij en ik hoop voor iedereen dat ze dit nooit (of niet meer) mee hoeven te maken. Na veel onderzoek over dit alles zijn mijn eigen conclusies (misschien heb je er wat aan): de basisoorzaak is (langdurige) stress. Stress in alle bekende vormen, maar ook stress voor je lichaam door het eten van E-nummers, bestrijdingsmiddelen, hormonen (van plofkippen, etc.), etc. Hierdoor raken bijv. je hormonen uit balans, kan je bijnier uitgeput raken (waardoor ook je schildklier langzamer kan gaan werken en stofjes minder goed doorgegeven worden) en dan gaat het mis met je serotonine-huishouding en daar komt het volgens mij door (ik lees hier ook verhalen van mensen die het hebben na het gebruik van XTC/MDMA en dan is al je serotonine in één keer op). En natuurlijk, dat je geest (te) actief is door gepieker en maar niet wil gaan slapen (en je lichamelijk vaak juist erg moe is). En de angst zelf (als je het al een keer meegemaakt hebt) helpt natuurlijk ook niet mee… Andere tips die ik gelezen heb omtrent slaapverlamming (die niet in het artikel staan):
Alles beter dan de enge gedaantes en de verlamming. En wellicht helpt het feit dat je het als een uitdaging gaat zien ook al, want dan ben je geen slachtoffer van wat je overkomt, maar neem je de regie in eigen handen!). Iedereen sterkte en nooit opgeven, zeker ook niet bij je huisarts als je van het kastje steeds opnieuw naar een andere muur gestuurd wordt. Laat je niet afwimpelen, hoe moeilijk dit soms ook is! Het is jóuw leven: laat je niet leven, maar neem de regie. Vaak stond ik met een onbevredigend gevoel buiten na een huisartsbezoek, omdat ik de helft vergeten was te vragen en de helft van de klachten vergeten was te vertellen. Tegenwoordig maak ik documenten op mijn laptop, print deze voor mijn bezoek, overhandig deze tijdens mijn bezoek en klaar. Ook handig voor jezelf als overzicht en tijdlijn… :)
Beste Phoenix, Bedankt voor je uitgebreide verhaal! Ik vraag me soms af of de door jou beschreven (bovennatuurlijk aandoende) verschijnselen die sommigen tijdens hun slaapverlamming ervaren iets te maken zouden kunnen hebben met aura’s zoals die voorkomen bij epilepsie en migraine. Dus dat je wellicht een epileptische aanval of migraine-aanval hebt tijdens je slaap… Ben je bijvoorbeeld al eens door een neuroloog onderzocht? Sterkte & groeten, Paul
Slaapverlamming is iets waar ik al vanaf kleins af aan last van heb. Sinds 3 jaar weet ik wat het is en ben ik er niet meer bang van. Maar voordat ik wist dat ik slaapverlamming had, dacht ik echt dat ik met kwade geesten had te maken, het voelde zo bovennatuurlijk. Ik werd er echt ontzettend angstig van, want alles wat er gebeurt voelde zo echt. Ik vond het ontzettend fijn toen ik er achter kwam dat dit slaapverlamming was en dat ik niet de enige ben die dit heeft. Ik wordt vaak voor mijn gevoel uit bed getrokken aan mijn voeten, als ik dan opzij kijk zie ik mezelf liggen. Er komen heel vaak mensen op mij zitten die mij willen laten stikken. Of dat er iemand achter mij ligt en mij steeds steviger beetpakt totdat het pijn gaat doen. Meestal zit er iets achter mij en zie ik niet wat het is. Heb gelukkig maar 1x gehad dat ik een klein jongetje in een hoekje zag zitten die steeds dichter bij kwam en mij ineens naar mijn keel greep. En 1x gehad dat ik verkracht werd. Het is echt walgelijk, maar ik herken het nu gelukkig wel. Ik let heel erg op mijn ademhaling en dan kom ik er zo weer uit. Heb daarna drukkende hoofdpijn. Ben dan echt uitgeput en val dan direct weer in slaap. Waarna ik meteen weer een “aanval” krijg. Meestal is het 3x achter elkaar, dan wordt ik er gek van en hou mezelf wakker door onder de douche te gaan staan. Maar omdat ik zo bezig wordt gehouden in mijn slaap, herken ik wanneer ik een slaapverlamming heb, maar ook wanneer ik gewoon droom. Hierdoor kan ik lucide dromen, dat is het enige leuke er aan.
Blij dat ik dit het artikel via Wikipedia heb gevonden. Ik heb het soms weken achter elkaar niet en dan weer een paar keer achter elkaar dezelfde ochtend, bij het wakker worden of als ik een middagdutje doe. Vandaag dus weer. ik ‘zag’ zelfs allerlei knetterende vonken wit vuur langs schieten en hoorde een geluid alsof er een raket aan het opstijgen was! Ik heb geleerd om te proberen om rustig te blijven en me dan lichaamsdeel voor lichaamsdeel proberen te ontspannen. Of ik probeer hardop te kreunen, zodat mijn vriend me wakker roept. Eva P.S. Ik heb het trouwens gevoel dat het vaker voor komt als het warm is in de kamer. Ik zet dan ook onmiddellijk een raam open of haal een deken weg.
Jeetje, wat een opluchting dat ik dit gevonden heb! Ik heb er nu sinds een maand of 2 last van en word bijna iedere ochtend wakker, compleet verlamd en met een tintelend lichaam. Vanochtend was ’t het heftigst tot nu toe omdat ik stemmen en geluiden hoorde, terwijl ik ‘verlamd’ in bed lag. Ik was helemaal in paniek en mijn vriend was al werken. Nu dacht ik, ik ga mijn verschijnselen eens Googelen en kom ik hier terecht. Ik vind het zo raar dat ik dit zomaar vanuit het niets heb gekregen!? Ik ben helemaal niet bekend met epilepsie of wat dan ook. Qua oorzaak is er nog niet veel bekend begrijp ik van het internet… Maar ik put wel steun uit jullie verhalen! Voel me nu tenminste niet alleen…
Wat ben ik blij dat ik dit heb gevonden. Ik dacht namelijk echt dat ik gek aan het worden was! Vele mensen aan wie ik het uitlegde, geloofden mij niet en zeiden dat ik dat vast droom of psychisch niet in orde was. Ik begon dit zelf ook te denken. Tot ik het aan iemand vertelde die een vriend had die haar precies hetzelfde uitlegde. Het begon lang geleden, elke keer als ik bijna in slaap viel kon ik mij niet meer bewegen; mijn ogen kreeg ik niet open, ik kon niet praten, alsof mijn lichaam naar beneden werd gedrukt, net alsof iemand mij onder controle had. De eerste paar keer vond ik dit zo eng! Soms zodra ik mijn ogen open kon doen en kon bewegen ging ik gillen; dan zat ik stokstijf in bed. Ik durfde dan niet meer te gaan slapen. Maar het kwam steeds vaker. Nog steeds als dit gebeurt vind ik het eng. Soms heb ik die slaapverlamming wel 3x achter elkaar. Als het gebeurt denk ik NEE, niet nog een keer. Wanneer houdt dit op?! Wanneer dit gebeurt, duurt het voor mijn gevoel zoooo lang! Ik ben het zo ontzettend beu… Is hier iets tegen te doen? Ik voel de slaapparalyse vaak aankomen en dan wil ik het tegengaan. Ik probeer dan te bewegen, maar dit lukt dan al niet meer. Het begint bij mijn voeten; terwijl ik het daar voel, kan ik al gelijk niks meer doen. Het enige wat ik kan is nadenken. Ik haat dit gevoel zo erg dat ik niet eens meer wil slapen. Ik heb het zo ongelooflijk vaak. De ene dag niet en dan soms wel 3 keer op een avond, heel de week lang. Ik word er echt gek van. Dit gevoel is ongekend en zo eng! Terwijl ik het al zeker een jaar heb vind ik de slaapverlamming nog steeds heel eng, dat gevoel dat iemand mij beheerst. Echt bizar!
Ik heb ook last van slaapverlamming. Ik kan me alles zeer goed herinneren wat er steeds gebeurt. Heb het al zo 7 keer gehad sinds mijn rug-accident; toen is alles begonnen. Ik maak de slaapverlamming mee met enge hallucinaties! Korte opsomming: Een man die me door de lucht gooit… Een oude dame die naast mijn bed zit… Geluid en voetstappen op de trap… Precies uit mijn bed getrokken worden… Ik voel ook aanrakingen… Vandaag was er een positief einde en was er een oudere man die me kuste op mijn voorhoofd en zei ga nu maar slapen. En ja hoor, ik kon gerust slapen met licht aan! Dit was het in een notendop. Behalve dat ene dingetje is het verre van leuk!
Ik heb nu ook een aantal keer gehad dat ik bewust was van de slaapverlamming. De eerste keer merkte ik al inderdaad dat ik me niet kon bewegen. Uit alle macht probeerde ik me te bewegen, maar in plaats daarvan voelde ik mijn hele lichaam (van binnen leek wel) heen en weer schudden met een keihard opbouwend zoemend geluid. Alsof ik onder stroom stond en het geluid klonk echt buitenaards als in een film. Daarna voelde het alsof iemand me aan het duwen was en daarna leek het alsof ik aan het ‘uittreden’ was. Heel apart! De tweede keer had ik precies hetzelfde dat mijn lichaam zo aan het schudden was en hoorde ik weer dat opbouwende geluid alsof iets gaat opstijgen. Het gekke was dat ik me er gelijk van bewust was, dat ik dit al eerder heb gehad en ik kreeg sterk het gevoel dat ik weer ging opstijgen. Op een gegeven moment zweefde ik inderdaad (dat is de hallucinatie) en zweefde ik tegen het plafond aan. Heel vreemd haha! ;)
Ik heb nu al zo’n 1,5 jaar last van slaapparalyse. In het begin vond ik het heel eng en ik zag ook vaak verschijningen en voelde vaak dat er iemand naast me op mijn matras kwam zitten en vervolgens mij over het hoofd deed aaien of deed prikken met een vinger in mijn zij. Voelde ook vaak een druk in mijn rug, alsof iemand je in de rug aan het duwen is. Ik voelde toen vooral pijn, veel pijn. Dit had ik vaak 1 tot 2 keer in de week. Sinds ik van dit bestaan af weet, ben ik ermee leren omgaan. Meestal lukt het mij om direct te kunnen bewegen met een been bijvoorbeeld. Maar als het mij niet direct lukt, dan hoop ik dat het snel voorbij is. Ik ben er gelukkig niet meer zo erg bang voor. Ook is het verminderd naar 1 keer in de aantal maanden.
Heb ook al 20 jaar last ervan, maar kom er nu pas achter dat het slaapverlamming is. Omdat mijn vader Parkinson heeft, maakte ik mij toch wel zorgen dat ik het misschien ook heb en dat dit een symptoom ervan is. Gelukkig blijkt dit waarschijnlijk niet zo te zijn en hebben meer mensen er last van die ook geen parkinson hebben. Bij mij gebeurt het als ik oververmoeid ben en ongewild in slaap val. Tenminste, mijn lichaam valt in slaap, terwijl mijn geest nog actief lijkt te zijn. Ik ben mij dan precies bewust van wat er om mij heen gebeurt; ik hoor het en ik voel het, maar als ik dan een beweging probeer te maken, lukt dit niet. Ik raak dan in paniek en heb het gevoel dat ik opgesloten zit in mijn eigen lichaam (als het locked-in syndroom). Ik blijf dan proberen mijn tenen en vingers te bewegen en op een gegeven moment ‘breek’ ik er eindelijk door. Pfff, een opluchting. Ik weet wel dat als ik een jointje heb gerookt met wiet, de kans groter is dat het gebeurt dan wanneer ik dat niet heb gedaan. Het heeft er in ieder geval mee te maken. Blij dat ik dit gelezen heb, want misschien raak ik de volgende keer dat het gebeurt niet meer zo in paniek. Nu ik weet dat slaapparalyse wel vervelend is, maar relatief onschuldig en dat ik niet de enige ben…
Sinds een jaar of twee heb ik “last” van wat symptomen zoals hiervoor wordt beschreven. Pas met een vriend terloops gehad over -slecht- slapen, vermoeidheid, ‘zomaar’ in slaap vallen, concentratieproblemen en kramp in m’n benen en voeten en dan zonder uitzondering ’s avonds, ’s nachts en ’s ochtends. Daarnaast heb ik zeker 3 tot 5 keer per week last van – wat nu hierboven wordt beschreven als “slaapverlamming”. Zeker de eerste keren gaf het een angstig gevoel. Ik heb het fenomeen wat hierboven ‘slaapverlamming’ wordt genoemd en al snel denk ik “het is niet anders”. Daardoor is het minder beangstigend, maar minstens net zo vervelend en het maakt mij ook kwaad (btw, ik zou best eens een ‘uittreding’ willen ervaren; lijkt mij heel bijzonder). In eerste instantie dacht ik dat het misschien te maken had met een zich ontwikkelende reuma; maar gelukkig niets van dat alles. Overigens: het ‘zomaar’ op de bank of achter mijn bureau in slaap vallen vind ik wel voldoende reden om eens een huisarts te bezoeken. Voordat je het weet ben je een gevaar voor je omgeving.
Ik heb ookal jaren last van slaapverlammingen… Bij mij heeft het met een soort spanning in mijn lijf te maken die zich opbouwt, opbouwt, opbouwt… en dan boem… wordt het heel heftig ’s nachts met slaapverlammingen… en dan ben ik het kwijt. Echter ben ik ermee naar de huisarts en neuroloog geweest, maar die namen het totaal niet serieus. Daar baal ik wel van, want als het iets neurologisch is dan is het misschien op te lossen. In het dagelijks leven heb ik sowieso last van neurologische storingen (hoge spierspanning, spieren niet kunnen ontspannen, weinig prikkels kunnen verdragen). Is dit herkenbaar voor iemand?
Hoihoi, Ik heb ook veel last gehad van slaapverlamming en nachtmerries. Vooral in periodes van stress. Mijn ervaring is dat er een goede reden was waardoor ik niet kon ontspannen. Met de ontspanning kwam namelijk ook “oud zeer” bovendrijven. Met veel oefening (yoga, meditatie e.a.) en begeleiding (psychotherapie) heb ik geleerd te ontspannen, te vertrouwen op mezelf en meer los te durven laten. Mijn nachtrust (en nog belangrijker, mijn leven) is er enorm op vooruit gegaan! Veel succes allemaal, Sandra
Ik heb precies hetzelfde als dat jij hier beschrijft… Dat ’t idd langzaam opbouwt en ineens, BAM kan je niet meer bewegen. Maar wat ik dan wel raar vind is dat ik slaapverlamming krijg terwijl ik nog niet eens geslapen heb. Is dit herkenbaar bij iemand? Ik wil graag antwoord want nu denk ik dat ’t wel iets bovennatuurlijks is…
Help… Ik had al eerder van slaapverlamming gehoord, maar nu kwam ik er wat meer achter wat het was. Ik zie zowel op Facebook als hier allemaal reacties van mensen met slaapverlamming en nu durf ik niet meer te gaan slapen… Wat moet ik doen?
Ik ben heel blij dat ik dit artikel gevonden heb! Ik herken heel veel dingen. Zelf heb ik er alleen last van als ik overdag weer in mijn bed ga liggen. Vaak slaap ik dan heel vast en droom ik de gekste dingen, waarna ik terecht kom in een slaapverlamming. De eerste keer dat dat gebeurde dacht ik oprecht dat ik doodging. Ik wilde schreeuwen om hulp, maar dat ging niet. Wat bij mij werkt om wakker te worden is mijn hele lichaam in een snelle (spastische) beweging te ontwaken en dan daarna niet meer verder te slapen.
Al ca. 25 jaar last van slaapstoornissen. Medicatie gekregen. Afgebouwd pas geleden (heel stom: cold turkey). Gevolg hallucinaties en weer slecht slapen. Opnieuw afgebouwd, maar little by little. Leek even best goed te gaan. Maar ik viel overdag als ik even wilde lezen o.i.d. direct in slaap. ’s Avonds TV aan en dan: ik werd ik er ’s nachts van wakker en had niets gezien. Gisteren spande de kroon: ik wilde een radioprogramma volgen en was volgens mij klaar wakker om dat onderwerp niet te missen. Het programma was mijns inziens oervervelend. Toen ik op de klok keek, zo van hoe lang duurt dit nog was het programma van 23-24 uur al lang afgelopen. Ik bleef wakker met het idee dat wat ik wilde horen nog zou komen. Ik wist zeker dus dat ik al die tijd alert had liggen luisteren, maar ik had geslapen. Het was inmiddels bijna 01.00 uur. Heb geen verlammingen geconstateerd, maar kon ook niet meer in slaap komen. Op zich een verademing om soms te kunnen slapen, maar het verontrust me dat ik het niet meer voor het zeggen heb. Herkent iemand dit?
Jeetje, wat ben ik blij dat ik dit lees. Ik dacht al dat ik gek aan het worden was of zo, zo herkenbaar. Ik hoop dat ik iets minder angstig kan zijn als de slaapverlamming zich een volgende keer voordoet.
Wat ben ik blij net zoals jij, dacht ook dat ik gek aan het worden was, durfde het tegen niemand te zeggen behalve tegen mijn zoon. Ik denk dat ik gewoon wakker ben, maar voel dan dat er iets of iemand in mijn bed kruipt… en zijn/haar arm om mijn middel slaat, heel stevig, zodat ik niet weg kan. Ik kan geen geluid maken, echt doodeng allemaal! Ik zeg dan in mijn hoofd wegwezen hier! Dit is mijn kamer! Jij hoort hier niet! Dan is het weg, en ik vlucht uit bed… Pfff… mijn hart zit achter in mijn keel dan. Dit is nu al meer dan een halfjaar zo.
Fijn om eindelijk te weten wat het is! Dat oorsuizen en niet kunnen bewegen als ik op mijn rug in slaap probeer te vallen. En het gevoel alsof ik heen-en-weer beweeg, door mijn eigen lichaam heen, alsof ik een geest ben. Heel verwarrend. Gelukkig is er een medische verklaring. Het komt bij mij vaak voor wanneer ik de nacht ervoor al slecht heb geslapen. De hallucinaties die ik heb zijn niet eng, ik zie bijvoorbeeld kleden op het plafond liggen of handvatten aan de muren, maar vreemd is het wel. Wat bij mij helpt is met mijn tanden op elkaar klappen (niet te hard, maar wel herhalend), of met mijn vingers proberen te bewegen, dan word ik binnen een paar seconden weer wakker. Verder heb ik hier geen hulp voor (ik weet immers pas net wat er aan de hand is), maar ik heb ook niet het gevoel dat het echt nodig is. Kun je er vanaf komen?
Ik ben zojuist wakker geworden na het proberen te slapen. Wederom een slaapverlamming. Heb het soms een jaar niet, en nu opeens een paar keer in een week. Van te voren voel ik al aan mijn lichaam dat ik te energiek ben, tenminste, mentaal. Fysiek ben ik vaak wel echt moe. Zodra ik lig (rug, terwijl ik een zijslaper ben) merk ik dat ik heel snel van een herinnering naar een droom ga. Deze overgang is niet te herkennen. Je moet je voorstellen dat je gewoon denkt aan een iets leuks van de middag ervoor waarna het op een gegeven moment een rare nachtmerrie-achtige wending krijgt. Mijn lichaam verlamt, mijn hart begint luid en steeds sneller te kloppen, mijn lichaam gaat trillen (gevoel alsof je onder stroom staat), suis in je oor, mini-explosie in je hersens, en steeds benauwder wordende. Ik ben inmiddels zo ver hierin dat ik zelfs kan bepalen of ik het meer toelaat. Net weer geprobeerd om doelmatig te stoppen met ademen (mijn manier om eruit te raken is om heel doelbewust en zwaar te ademen en dan tenen te bewegen). De geluiden, spanning en flitsen werden steeds heftiger en ik werd toch een beetje bang. Toen maar ademen en hoppa, eruit. Nu ben ik behoorlijk energiek, en ik merk dat mijn lichaam nog steeds heel licht onder spanning lijkt te staan. Soms een mini-schok, en een knalletje in mijn hoofd. Dit is trouwens een andere soort verlamming dan het gevoel dat er een entiteit in de kamer is. Dit heb ik juist vaker als ik wakker word. Nu weer proberen te slapen. Tip: als ik een drukke week heb gehad, zowel fysiek als mentaal, en in een lekker leefritme zit, dan is er niets aan de hand. Is dit uit balans, dan voel ik zo’n verlamming aankomen. Toch maar meer gaan sporten deze week. Succes allemaal.
Hallo allemaal, Een jaar of 3 geleden heb ik mijn eerste slaapverlamming meegemaakt. Ik herken veel van de symptomen die op dit forum beschreven worden. In plaats van het kloppen of bonzen in het hoofd ervaar ik een soort gezoem, of snelle vibratie die door mijn gehele lijf loopt. Ik lig op mijn zij wanneer het gebeurt, ik heb het gevoel dat ik wakker ben en ik zie een gedaante in de gang die naast mijn bed komt staat (hoe de gedaante zich verplaatst is erg vreemd alsof het gepaard gaat met elektrische schokjes), het volgende moment verplaatst hij zich door mij heen, ik voel weer dat zoemende geluid dat vanaf mijn tenen naar mijn hoofd gaat en voel een aanwezigheid achter mij, maar ik ben niet bij machte mij om te draaien. Een arm wordt vervolgens om mijn middel gelegd en ik voel dat ik naar achteren getrokken word. Tegen deze tijd ben ik al compleet in paniek en mijn hart zit in mijn keel, maar ik kan niet schreeuwen of bewegen hoe hard ik dat ook probeer. Na wat een hele worsteling lijkt te zijn ‘snap’ ik er als het ware uit. Na wat onderzoek kwam ik tot de conclusie dat het om slaapverlamming moet gaan, maar ondanks dat ik dat nu weet hebben deze episodes een enorme impact op mijn gemoedstoestand. Na de eerste ervaring was ik als de dood om te gaan slapen en het heeft bijna een half jaar geduurd voordat ik zonder de tv aan in slaap durfde te vallen. Gelukkig komen ze niet al te vaak voor, 3 in de afgelopen drie jaar, maar de onrust die het in mij veroorzaakt is niet prettig te noemen en het duurt enige tijd voordat ik het gevoel heb weer normaal te kunnen functioneren.
Hoi allemaal, Helaas herken ik deze de dromen ook. Gelukkig de laatste tijd niet zo vaak meer last ervan. Zeer beangstigend; je denkt controle te hebben over je lichaam en hebt het gewoon niet. Kan er tegelijkertijd echt nijdig van worden! Wat mij geholpen heeft is tijdens het gebeuren te gaan bidden en te “zeggen” in de droom: “ga weg! Of hou op in Jezus naam! En… ik ben dan vrijwel direct echt echt wakker en heb dan geen angst meer! Zeer bevrijdend! Dan besef ik me dubbel en dwars dat ik niet zonder Jezus kan en dat hij alles overwonnen heeft aan het het kruis! Als je zijn offer aanvaardt mag je een kind van God worden. Zal niet zeggen dat alles dan vanzelf gaat, maar je mag dan weten dat je veilig bent bij Hem; niet alleen nu, maar ook voor je leven hierna! Bidt eenieder die dit leest Gods zegen toe en ben je op zoek naar De waarheid? In de bijbel staat dat Jezus zegt: Ik ben De Weg, De Waarheid en Het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij! Vraag Hem om de Heilige Geest. Het is een mysterie en valt.
Kon mn verhaal niet helemaal afmaken, maar wilde nog even delen dat: Het mysterie vaak niet te begrijpen valt, maar dankzij de Heilige Geest kom je steeds dichterbij de Waarheid! En volgens mij heeft iedereen daar recht op! Jesus loves u!
In mijn reactie van 5 maart is te lezen hoe de slaapverlammingen bij mij zijn begonnen en wat voor invloed dat voor mij heeft gehad. Ik heb hulp gezocht, mijn slaapproblemen werden te erg! Ik ben bij een fijne psycholoog terecht gekomen, eindelijk iemand die mijn slaapverlammingen en alles daarbij hoort, ernstig serieus neemt! Ik krijg nu van haar EMDR-therapie. (Google maar) Kort gezegd is het een therapie die gericht is op angst- en trauma-verwerking. De psycholoog is er namelijk van overtuigd dat die ene eerste slaapverlamming voor mij gewoon een traumatische ervaring is geweest. Ik wist niet wat me overkwam en dacht op dat moment ook letterlijk dat ik doodging. Ik heb nu pas twee sessies gehad, maar kan nu al zeggen dat de angst, en de emotie die de eerste slaapverlamming bij me oproept al stukken minder is geworden.
Ik heb slaapverlamming sinds ongeveer een dik halfjaar. Althans de dokter denkt dat het slaapverlamming is. Ik neem nu melatonine in voor die verschijnselen. Ik herken wel wat uit het artikel, vooral dat van ‘op je rug wakker worden’. Ik word altijd wakker op mijn rug (als ik het heb, nu was het een paar maanden geleden, dankzij de Melatonine). Afgelopen nacht heb ik het weer gehad. Ik werd wakker na een droom, kan bijna niet bewegen maar voel me altijd wel een beetje misselijk. Nog mensen die zich misselijk voelen na zo’n belevenis? Ik vind het akelig. Het voelt raar aan, als in een droom. Ik doe dan altijd het licht aan maar daar gaat een hele worsteling aan vooraf… Vermoeiend. Lijkt lang te duren maar duurt maar een paar minuten, denk ik. Soms kan ik mijn dromen goed herinneren, andere dagen niet of nauwelijks. Apneu zou het niet zijn omdat je dan verschillende keren per nacht wakker wordt. Ook heb ik tegenwoordig wat meer last van déjà vu’s (overdag). Soms denk ik dat ik helemaal gek word. ;)
Wat ben ik blij dat deze website bestaat. Ik word net wakker uit een slaapverlamming kom ik nu achter. Ik was heel bang. Er kwam een hoge ruis in mijn oren, zo’n geluid uit een buitenaardse film en ik zag een donkere vrouwelijke gedaante naar me kijken die me mee wilde nemen ‘naar boven’. Ik kon niet bewegen en ik probeerde te schreeuwen maar ook dat lukte niet. Nu ik weet wat dit is, snap ik ook wat mijn ervaring van een paar jaar terug was. Toen stond er een vrouw naast mijn bed die zei: ik ben een entiteit en ik heb een ziel nodig. Ik kon ook niet bewegen toen en ben heel bang geweest.
Fijn om te lezen dat mensen geholpen zijn met deze site! Een stukje herkenning, verklaring of bewustwording kan soms al een heleboel geruststelling en duidelijkheid scheppen. Heel veel sterkte ermee!
Hallo, Mijn naam is Sharona en ik ben nu bijna 17. Ik kreeg de eerste keer slaapparalyse toen ik 13 was. Mijn opa was overleden en ik sliep samen met moeder in mijn opa en oma hun huis en ik wist dat ik wakker was, maar ik kon me niet bewegen. Heel veel geruis tussen m’n oren en m’n hoofd werd heel zwaar, ook mijn ademhaling werd onregelmatig en ik raakte in paniek. Intussen droomde ik dat m’n overleden opa mij een geheime kamer wou laten zien, ik zag de kamer terwijl ik wist dat ik wakker was en het niet waar kon zijn. Daarna probeerde ik er uit te komen en dat lukte ook, al leek het een eeuwigheid te duren. Toen heb ik er 2 jaar geen last meer van gehad, tot een half jaar geleden, om de paar weken heb ik er last van. Gisternacht ook weer, ik kon m’n kamer zien, maar niet bewegen of roepen. Ook mijn ademhaling was prut. Er lag ook een stapel kleren op m’n stoel wanneer ik m’n ogen open deed, want dat was het enige wat ik kon bewegen. Ik zag een vrouw en toen ik m’n ogen sloot wist ik dat het gewoon een stapel kleren was, maar daarna deed ik mijn ogen weer open en zag ik die vrouw weer… Terwijl ik wist dat het niks was. En ik wist dat ik wakker was, maar alsnog zag ik die vrouw… Ik vind het echt vervelend om dit te hebben. Ik heb een keer slaapverlamming met iemand naast me gehad, m’n moeder dus, en verder uitsluitend wanneer ik alleen ben en alleen wanneer ik in mijn moeders huis ben. Ergens anders bij vriendinnen of bij m’n vader heb ik het serieus nooit…
Ik heb zo af en toe ook last van slaapverlamming. Gisteravond had ik er ook last van en deze was toch wel weer heftiger als de vorige keren. Ik lag gisteren op mijn zij en ik merkte al dat ik in een slaapverlamming kwam. Ik lag met mijn gezicht naar mijn vriendin toe en ik zag haar ook omhoog komen en mij proberen aan te raken, maar toen ik keek veranderde haar gezicht in een zwarte schim en kreeg ik een elleboog tegen mijn keel aan. Sinds ik over slaapverlamming heb gelezen blijf ik heel rustig en probeer ik mijn tenen te bewegen. Meestal ben ik er vrij snel uit en ik vraag dan aan mijn vriendin of ze er iets van gemerkt heeft en meestal zegt ze dat ze alleen wat gemompel hoorde. Dit was toch wel de meest angstaanjagende verlamming die ik gehad heb. Er staat ook weleens een gedaante in de deuropening, maar ik kan gelukkig vrij makkelijk mijn gedachten rustig houden en concentreren op mijn tenen. Het is en blijft een raar fenomeen en ik ga toch eens bijhouden wanneer het bij mij optreed, want ik ben in een zeer goede conditie en heb ook geen stress of iets anders wat vaak genoemd wordt.
Wauw, wat een verhalen allemaal. De één herkenbaar en de ander weer totaal niet. Bizar om te lezen dat er zoveel mensen met hetzelfde probleem worstelen en dat er qua behandeling/oorzaken nog zo weinig over bekend is. Mijn verhaal is in veel opzichten hetzelfde als van velen van jullie. Ik merk bij het slapengaan dat ik vast kan komen te zitten in een bepaalde gedachte. Dan wil ik bijvoorbeeld een simpele situatie van die dag herinneren, maar ik kom dan niet verder dan een naam. Doordat ik zo bezig ben met het herinneren vergeet ik regelmatig en diep genoeg adem te halen. Dit zorgt voor een paniekerig gevoel. Daarnaast heb ik ook last van een enorme druk op de borst. Deze druk op de borst is voor mij het vervelendste, omdat het mij bang maakt om te gaan slapen. Een paar jaar geleden begon het bij mij en ik was zo bang dat mijn hart het zou begeven dat ik mij heb laten onderzoeken in het ziekenhuis. Mijn hart, bloeddruk en mijn longen zijn daar onderzocht en het bleek dat mijn organen en bloeddruk in perfecte conditie verkeren. Ondanks dat dit voor mij een hele opluchting is en weet dat er niks kan gebeuren, blijf ik me extreem benauwd voelen. Er is echter één reden waarom ik twijfel of ik kamp met slaapverlamming. Ondanks dat ik veel van de symptomen herken, ontbreekt er een nogal belangrijk onderdeel en dat is de verlamming zelf. Ik heb geen verlamming van mijn spieren en kan bewegen en praten. Wat ik wel bij de mogelijke symptomen zie staan, maar in bijna geen enkele reactie teruglees is dat er donkere schimmen in de kamer aanwezig zijn. Deze zijn continu in beweging en komen ook dicht bij mijn gezicht. Best een cool gezicht en wellicht heeft dit wel een verlammend effect (nu ik erover nadenk). Ik ben overigens blij dat ik deze site gevonden heb, want je zou voor de grap eens moeten googelen op ‘zwarte schimmen’. Aangezien ik toch niet kon slapen was ik al bezig om een e-mail op te stellen naar een geestenverdrijver over mogelijke tips & trucs.
Hoi Sander, Ik kan me wel vinden in een paar van de dingen die jij zelf zegt. Alleen lees ik zelf helemaal niks over een stem die je dingen toeroept. Dat heb ik namelijk wel altijd. Een stem schreeuwt me toe dat ik mijn ogen dicht moet houden en dat ik stil moet liggen, alsof die stem me wil beschermen. Ondertussen voel ik een enorme druk en heb ik het gevoel dat er iets kwaads binnen wil dringen. Enorm beangstigend inderdaad, maar ik zie nooit wat omdat ik naar die stem luister en niet kijk. persoonlijk geloof ik wel in energieën/geesten etc. omdat ik en mijn familie er ook ervaring mee hebben. Het zou best kunnen dat iets ‘kwaads’ je wil overnemen, maar daar moet je je mening gewoon zelf over vormen. Mijn advies? Probeer in jezelf te zeggen dat je GROOT bent en het niet accepteert dat er schimmen etc. überhaupt in de buurt durven komen. Dat helpt bij mij ook. Probeer er tegenin te gaan, maar spot er niet mee! Ik hoop dat je er wat aan hebt. ;)
Heb met interesse alle verhalen gelezen, maar heb zelf iets dat er misschien op lijkt, maar weet niet of het tot dezelfde categorie behoort. Vlak voor het inslapen voel ik een soort knap onderin mijn achterhoofd. Terwijl ik inslaap zwelt geraas los in mijn hoofd. Een geluid dat steeds harder en harder wordt, alsof mijn hoofd uit elkaar explodeert. Ik probeer hier uit deze situatie te komen, maar als ik voor mijn gevoel beweeg, wordt het geluid nog erger. De laatste tijd wordt de periode van geluid naar mijn gevoel steeds langer. En ik word nu ook echt met pijn in mijn hoofd wakker, waarna het geraas heel langzaam afneemt. Valt dit ook onder slaapverlamming? Ook ik heb jarenlang slaapmedicatie en heb inderdaad het gevoel dat dit het triggert.
Die ‘knap’ in je hoofd herken ik niet. Geen idee of dat wel of niet met slaapverlamming te maken heeft, maar ik heb al heel lang last van slaapverlamming (met rustige periodes), maar wat je beschrijft zegt mij niets. Verder herken ik me wel in de andere verhalen (de geluiden, voetstappen, alsof er iemand in de kamer loopt, het niet kunnen bewegen terwijl je het wel ontzettend probeert, het gezoem in je hoofd, het heel moe wakker worden, je ‘zwaar’ voelen, etc.). Ik zou voor die ‘knap’ in je hoofd toch eens naar de huisarts gaan.
Voor zover ik me kan herinneren heb ik al last van slaapverlamming, in de pubertijd is dit verergerd (nu 25). Alleen slapen is eigenlijk een drama, zoals afgelopen nacht beland ik 7 keer in dezelfde fase, en ben er letterlijk naar van nu. Ik kon er altijd vrij snel en redelijk goed uitkomen, maar ook dat wordt alsmaar lastiger. Ik heb ermee leren leven, maar in slaap komen, wordt op deze manier toch wel een opgave op zich. Ik kan er weken/maanden last van hebben, en dan weer een poos niet. Tevens ben ik ook bekend met sporadische heftige migraine-aanvallen. Bij flikkerend zonlicht/stroboscoop lig ik zo op m’n snoetje… Zat erover te denken om dit eens aan te kaarten bij de huisarts, dacht dat ik eroverheen zou groeien, maar word er nu gewoon flauw van. Ik noem de andere “hersenpan-kwaaltje” ook even, misschien dat het los van elkaar staat, maar misschien herkent iemand zich hierin? Zijn er mensen die hiervoor naar een huisarts gaan? Zo ja wat kan die doen? En helpt het?
Bedoel je met ‘lig ik zo op m’n snoetje’ dat je in geval van flikkerend licht gemakkelijker in slaap valt of dat je erdoor flauwvalt? Mijn vrouw heeft namelijk haar hele leven last gehad van slaapverlamming, migraine en (wat artsen aanzagen voor) flauwvallen, maar bij haar bleek het uiteindelijk om een zeldzame vorm van epilepsie te gaan. En haar episodes van flauwvallen bleken uiteindelijk niet-conventionele varianten van epileptische aanvallen (dus zonder stuipen, urineverlies, tongbeet etc.). Ambulancebroeders hebben meermaals haar bloeddruk gemeten direct na een dergelijke episode en er was eigenlijk geen enkele reden om aan te nemen dat het om ‘normaal’ flauwvallen ging. Na zelf op onderzoek te zijn uitgegaan, hadden we direct een zeer sterk vermoeden van epilepsie, wat we ook meermaals hebben aangekaart bij huisarts en neuroloog, maar zelfs toen mijn vrouw een aanval kreeg in de wachtkamer van de huisartsenpraktijk (en de huisarts zelfs even kwam kijken) werd het domweg afgedaan als ‘klassiek flauwvallen’. Uiteindelijk eigenhandig een fantastisch neuroloog (Dr. Katrien Smets) in UZA Antwerpen opgezocht en zij was er -na jarenlange ellende- binnen 2 uurtjes achter dat mijn vrouw leed aan epilepsie. Sinds mijn vrouw epilepsiemedicatie gebruikt, is zowel de slaapparalyse als de migraine als het vermeende flauwvallen helemaal verleden tijd. Point being: natuurlijk kan er sprake zijn van ‘gewoon’ flauwvallen of migraine-aanvallen, maar neem niet zomaar op eigen initiatief aan dat je te kampen hebt met bijvoorbeeld migraine of flauwtes. Laat altijd een gespecialiseerd arts hiernaar kijken en hierover beslissen. En blijf je erover twijfelen, vraag desgewenst een second opinion aan. Om je vragen te beantwoorden: ja, er zijn mensen die met dit soort problemen naar de huisarts gaan en die kan je indien nodig doorverwijzen naar een gespecialiseerde slaapkliniek/slaapcentrum of naar de afdeling neurologie van een ziekenhuis. Sterkte ermee! Groeten, Paul
Bedankt voor je snelle reactie Paul! Het gaat inderdaad om flauwvallen, en herken het verhaal van je vrouw ook helemaal. Toen mij het de 1ste keer (12 jaar) overkwam werd dat inderdaad gelinkt naar epilepsie, maar dat is eigenlijk afgedaan destijds. Wat je zegt, verder geen andere dingen behalve het flauwvallen. Ik kan het “voorkomen” in de zin van, gewoon een beetje opletten met die flikkeringen, er volgt eerst een schrik reactie, waarvan ik ook even van de wereld ben voor het doorzet. Zomaar flauwvallen gebeurt gelukkig niet, ik weet niet beter, dus ben het daardoor ook “normaal” gaan vinden. Denk dat het een wijze stap zal zijn om dit eens aan te kaarten bij de huisarts. Bedankt!
Graag gedaan. ;) Aankaarten bij je arts lijkt me sowieso niet verkeerd. Ik weet niet precies onder welke omstandigheden je “wegraakt”, maar mijn ervaring is dat alleen al het vooruitzicht van flauwtes heel beangstigend kan zijn en heel erg onzeker kan maken. Autorijden, openbaar vervoer, uit eten etc. is niet bepaald prettig als je weet dat je op ieder willekeurig moment kan neerploffen. Sterkte ermee! Groeten, Paul
Ik zie veel reacties en ja ik heb wel herkenning, maar bij mijzelf toch weer anders. Ik heb als ik naar bed ga vlak nadat ik ga liggen ontstaat er een heftige ruim in beide van mijn oren in een bepaald ritme. Dit ritme wordt telkens sneller en het eindigt in een soort explosie gevolgd door een fluittoon en ik heb letterlijk het gevoel dat mijn trommelvliezen er van resoneren. Dit proces duurt een seconde 30. Na deze 30 seconden kan ik me ongeveer 10/15 seconden niet bewegen, maar kan ik wel zien, nadenken enz. Ik heb verder geen bijverschijnselen zoals dingen horen, hoofdpijn enz. Deze klachten heb ik al vanaf 2007 en komen af en aan. Soms heb ik er maanden geen last van en daarna heb ik weken achter mekaar. Het aparte vind ik dat ik het heb als ik op mijn rug of linkerzij slaap/lig, maar niet op mijn rechterzij. Graag reactie van mensen die het ook krijgen bij het slapengaan!
Ik heb een paar keer slaapverlamming gehad en in mijn beleving heb ik de laatste keer 1 arm los kunnen krijgen en geprobeerd mijn man wakker te maken door op zijn rug te krabben. Ik heb hem dat de volgende ochtend verteld, maar hij heeft nergens wat van gemerkt. Maar tot onze verbazing zaten er toch een paar behoorlijke diepe krassen op zijn rug die er pijnlijk uitzagen… Blijft toch vreemd.
Hallo allemaal, Ik heb al 18 jaar last van slaapverlamming. Het komt soms dagen achter elkaar en soms vaker per nacht. Vervolgens kan het een paar weken weg zijn. Maar vaak heb ik het enkele nachten achter elkaar en meermaals per nacht. ik weet 1000% zeker dat het langer duurt dan een paar minuten. 30 tot 50 minuten heb ik meegemaakt. Omdat de telefoon ging en ik kon kijken hoe laat ik een gemiste oproep had. Ook merken de personen naast mij niks. Zoals mijn partner die gewoon wakker was en tv keek. Ik hoor wat er gebeurt. Want zodra ik het voel, ben ik wakker, maar ik kan mij net bewegen of praten. Het voelt als een druk die van hoofd tot voeten gelijk is die je helemaal naar beneden duwt. Ook als ik mij niet verzet, blijft die zware druk. Ik zie en hoor ook enge geluiden. Ik las in een reactie dat iemand een ademhaling hoorde. Deze dingen zijn mij bekend. In mijn beleving was ik aan het slaan en schoppen. Maar ik bleek niet te bewegen en gewoon stil te liggen tijdens de slaapparalyse… Ik voel het soms ook komen. Dan ben ik heel moe en weet ik dat ik op moet staan. Uit bed moet. Ik ben dan zo moe en voel me vanuit de zij-positie op m’n rug geduwd worden. En in de ‘eindstand’ lig ik ook op mm rug. Ik ben nadat ik weer wakker wordt helemaal uitgeput. Mentaal en fysiek. Ik moet dan zitten op het randje van mijn bed en letterlijk bijkomen. 17 jaar terug wat hier geen informatie over. Het enige wat ik te horen kreeg wat dat dit geesten zijn. Ik houd me helemaal niet bezig met geesten en dergelijke, dus was als tiener erg bang om te gaan slapen. Ik las een tijdje terug in een magazine over slaapverlamming. En dat je geest al wakker is, maar je lichaam nog niet. Als je met je ogen knippert dat je lichaam actief stimuleert. Ik probeer dit dus nu tijdens zo’n ‘aanval’ en heb het idee dat dit dus wel helpt. Misschien dat dit een ander ook kan helpen! Ik heb er nog steeds wekelijks last van. En met name als ik gedurende de dag een dutje doe… dan kan ik de klok er gelijk op zetten. Ik blijf het een vreselijke ervaring vinden. Sterkte allemaal! Groet, Yara
Al 3 jaar lang heb ik deze nare ervaringen meegemaakt; niet wakker kunnen worden, t gevoel dat ik geen adem meer krijg, het horen van geluiden en het zien van mensen die er niet zijn op dat moment, niet kunnen bewegen en praten. Behalve dat ik het eng vind, ben ik het ook zat aan het worden. Ik ben dus van de week naar de huisarts geweest en die zei dat het met stress en spanning te maken heeft en dat uit zich in een paniekaanval tijdens de slaap. Maar na het lezen van deze website weet ik wel 90% dat het om slaapverlamming gaat. De beschrijvingen zijn precies hetzelfde als wat ik heb.
Ik heb zelf heel erg vaak slaapverlamming, bijna elke nacht en regelmatig ook vaker dan 1 keer. Dit is ook al ruim een jaar het geval. Ik word er niet goed van en slaap niet meer graag!
Ik las een stukje van jullie over slaapverlamming en bij mij wordt het steeds ernstiger en het klopt dat het voor je gevoel lang duurt, maar ik lag een keer met me hoofd naar de wekker toen ik last kreeg van een slaapverlamming en ik dacht ik laat het komen, maar het duurde 20 minuten, weet het 100% zeker. Is dat ernstig als het zo lang duurt? Ik kan er namelijk niks van vinden op het internet. Ik zou het heel fijn vinden als jullie deze vraag kunnen beantwoorden!
Beste Sam, Super naar zeg! Helaas kan en mag ik geen uitspraak doen over individuele (gezondheids)klachten omdat ik geen arts ben. Om te laten vaststellen (dan wel uitsluiten) of je überhaupt te maken hebt met slaapverlamming (of misschien toch iets anders) en of dit potentiële (gezondheids)risico’s met zich meebrengt, zul je echt naar je huisarts moeten gaan. Deze kan je wellicht doorverwijzen naar een gespecialiseerd neuroloog of slaapcentrum/slaapkliniek. Hopelijk ben je er snel vanaf. Heel veel sterkte en beterschap in ieder geval! Groeten, Paul
Ja hoor! Bij mij zijn de slaapverlammingen ook weer terug. De eerste slaapverlamming had ik twee jaar geleden, toen m’n zoontje net een paar weken oud was. Het was er eentje met alles erop en eraan. Ik hoorde een vreselijk zoomgeluid, en het voelde alsof er iemand bovenop me zat. Ik was erg in paniek en dacht dat ik dood ging. Na wat onderzoek wist ik dat het om een slaapverlamming ging en dat het vaak veroorzaakt wordt door vermoeidheid en stress. Dat was niet zo gek met een pasgeboren baby. Ik dacht opgelucht te zijn dat ik wist wat wat was, maar helaas. De slaapverlammingen bleven komen, en waren niet minder eng. Ik werd bang om te gaan slapen en ontwikkelde zo ernstige slaapproblemen. Ik kreeg ’s nachts last van hartkloppingen, paniekaanvallen en hyperventilatie. Naast het feit dat m’n zoontje ook nog meerdere nachtvoedingen kreeg kwam ik dus ernstige slaap tekort. Van de dokter kreeg ik slaapmedicatie en ik ben uiteindelijk ook aan de antidepressiva gegaan om van de angstaanvallen af te komen. De slaapverlammingen verdwenen, heel af en toe kwam er nog eentje langs, maar ze duurde dan minder lang en ook hallucineerde ik er ook niet meer bij. Rustig aan ben ik de slaapmedicatie af gaan bouwen en na een jaar ook de antidepressiva. Dat is allemaal succesvol verlopen! Maar nu. zo’n drie kwart jaar later is het binnen een week weer helemaal mis! Vorige week was mijn zoontje ziek en moest ik er ’s nachts een aantal keer voor hem uit. Na die ene nacht was ik zo vermoeid dat ik er erg op gebrand was de volgende nacht goed te willen slapen. Ik werd die nacht om 1.00 uur wakker met een slaapverlamming en lag daarna de hele nacht wakker. Hoge hartslag, en alertheidsfase op code rood! Van elk geluidje schrok ik. En ja, zo lig ik nu dus al een week weer elke nacht wakker met m’n hart in m’n keel en meerdere slaapverlammingen. Ik weet dat ik het mezelf aandoe, maar hoe ik er weer vanaf moet komen weet ik niet. Ik heb ik weer slaappillen in huis, maar zelfs die hebben me de afgelopen nachten niet geholpen. En ook wil ik die helemaal niet slikken. Eigenlijk ben ik een beetje radeloos. Aan de antidepressiva wil ik niet. Balen dit! Heeft er iemand ervaring met bepaalde therapieën?
Ik had deze ochtend een heel nare ervaring. Ik hoorde zacht ritmisch geklop achteraan op mijn bed, maar kon niet reageren; Dan voelde ik het geklop rond mijn lichaam gaan en werd ik vastgelegd met mijn dekbed. Ik zag een witte flits en trad uit. Nadien hoorde ik naast mij gegrom en zware adem; dacht dat het mijn man was, maar die was al op. Ik wou tasten naast mij, dat ging niet. Toen kwam er vanonder het bed een bulderende wind en was alles voorbij. Kort nadien begon onze hond die in de woonkamer was hard te blaffen… Ik was doodsbang en ben er al de ganse dag niet goed van.
Hoi iedereen, Tot op vandaag wist ik niet dat slaapverlamming bestond. Ik heb er last van sinds mijn 16e ongeveer en ben nu 22. In het begin viel alles goed mee, ik wist dat ik niet echt wakker was, maar eigenlijk sliep… Nu gaat het van kwaad naar erger; heb er steeds meer last van… en vandaag was mijn engste ervaring tot nog toe. Ik hoor iemand om hulp roepen, ik wil reageren, maar niks lukt… enkel mijn ogen bewegen. Een aantal minuten daarna rent er een meisje met een baby de woonkamer binnen, want ik lag op de zetel. Ze keek me angstig aan en ik was weer weg. Ik had zo’n schrik dat ik mezelf wilde wakker maken. Ik dacht dat dit lukte, maar tevergeefs. Zo ben ik 2x hervallen in die verlamming tot ik uiteindelijk wakker werd. Ik had mijn GSM vast in de hand, want die had ik tijdens de verlamming willen gebruiken om te bellen naar mijn partner. Ik ben toen wakker geworden met ongelooflijke hoofdpijn. Ik weet niet meer wat ik hiervan moet denken, maar wil hulp! Op deze manier begin ik bang te worden om te slapen…
Hallo lotgenootjes, Ik heb sinds een paar jaar zo af en toe rare gewaarwordingen in mijn slaap (slaapverlamming?). Het is altijd als ik net inslaap. Ik droom dan dat ik in bed lig te slapen en mijn echtgenoot naast mij ligt. Dit laatste is op dat moment niet mogelijk, omdat zij nachtdienst heeft. In mijn droom ben ik mij van dit feit bewust en wil wakker worden, maar dit lukt niet. Ik dwing mijn hoofd dan ietwat te shaken en dan lukt het mij om wakker te worden. Maar schijn bedriegt! Ik ben namelijk niet “echt” wakker, ik droom nog steeds dat ik in bed lig te slapen en de plek naast mij is leeg. Dus dit klopt, alleen hoor ik dan de televisie. Deze wil ik dus uitzetten en dan begint het weer, hoofd shaken, pink aanspannen… Dan gebeurt er iets in mijn lijf dat het angstigste is! Mijn hart gaat tekeer en mijn ademhaling is oncontroleerbaar zo lijkt het. Ik neem een heel diepe ademteug, en dan word ik echt wakker! Enkele seconden erna hoor ik tintel-geluidjes in mijn hoofd en is mijn ademhaling nog ietwat onrustig. De laatste weken heb ik bijna elke avond last van dit fenomeen: slaapverlamming? Oh ja, soms word ik wel 3 keer “schijn”wakker in mijn droom voordat ik dus weer echt wakker ben. Ik ben middelmatig autistisch en gebruik hiervoor al jaren medicatie: Methylfenidaat. Ik denk niet dat het iets met de medicatie te maken heeft, maar denk wel dat uit ik bovenstaande berichten genoeg zaken haal die op mij slaan. Ik ben pas geleden geopereerd aan mijn teen en moet 2 weken rusten met mijn been hoog. Ik slaap dan op de rug, kijk de hele dag tv of lees een boek. Sporten lukt ff niet en ik slik dicoflenac en paracetamol. Misschien dat deze zaken het weer triggert, afwachten of het na de rustperiode weer overgaat.
ik heb ’t nu in korte tijd 2 keer gehad dat ik wakker word en niet kan bewegen. De laatste keer lag ik op de bank te slapen en werd wakker en ’t leek of ik stikte. Ik wou me bewegen, maar ’t ging niet. De tv stond aan en ik kon gewoon alles zien, maar ’t duurde even voordat ik bewegen kon en echt wakker was. Best beangstigend. Ik hoop dat ’t niet nog vaker gebeurt…
Ik heb dit ook eenmalig meegemaakt en dit enkele dagen nadat ik naar zo’n akelige, spooky horrorfilm had gekeken. De dag erna durfde ik niet meer naar mijn kamer… nooit zal ik het vergeten. Hopelijk overkomt het mij geen tweede keer!
Ik heb nu 4 weken last van slapeloosheid. De eerste 3 weken heb ik Valdispert en daarna Melatonine geprobeerd. Echter toen haalde ik toch nog maar 4 a 5 uur per nacht en niet aaneengesloten. Sinds 7 dagen ben ik aan de slaappillen, voorgeschreven door de huisarts. Ik slaap nu weer aaneengesloten, maar red nog altijd maar iets van 5,5 tot 6 uur. Vanochtend hoorde ik een klik van een deur die openging en daarna niets meer, dus ben verder gaan slapen. Ik lag op mijn rug en in ene voel en hoor ik iets over het dekbed glijden waar ik onder lig en in ene worden mijn benen naar beneden geduwd en leek het alsof er iemand op mijn buik/ borst zat waardoor ik geen adem meer kreeg. Ik kreeg mijn ogen niet open. Ik weet dat ik zei “ga van me af, ga van me af”, al was dat in mijn hoofd omdat ik niet hardop kon spreken. Het voelde echt super eng. Maar dit kan dus slaapverlamming zijn?
Beste Petra, Jazeker, dat klinkt als slaapverlamming. Overigens hoor ik wel vaker van mensen dat ze te kampen hebben gekregen met slaapverlamming na inname van middelen die de slaapduur, slaapcyclus en/of slaapkwaliteit zouden hebben moeten optimaliseren. Je slaapparalyse zou in theorie dus best weleens getriggerd kunnen worden door je slaapmedicatie. Heel veel sterkte! Groeten, Paul
Nog nooit heb ik zoiets engs meegemaakt. Ik lag in bed op mn zij, en ik werd wakker omdat mijn kat aan het tapijt krabde omdat ze uit de kamer wilde. Ik was te moe om te reageren, maar gelukkig hield ze op. Toen voelde ik op m’n linkerzij, want ik lag op mn rechter, iets op me zitten. Ik dacht, oh, dat is m’n kat… gelukkig, dan houdt ze op… tot ik haar weer bij de deur hoorde krabben als een gek. Toen besefte ik dat het niet mijn kat was die ik voelde; het gevoel was veel te zwaar en ik werd compleet mijn matras in gedrukt. Ik kon m’n hoofd niet optillen, niet zuchten, niet m’n tenen bewegen, helemaal niks! Tot ik dus op de gang mijn moeder hoorde lopen, toen ineens was het weg en kon ik alles weer. Deze ervaring was 1 van de engste dingen die ik ooit heb meegemaakt en zal ik nooit vergeten. Toen ik het ging opzoeken, kwam ik uit op slaapverlamming. Nooit eerder van gehoord en ik vind het maar raar hoe ze dit “wetenschappelijk” hebben onderzocht. Raar dat mensen onafhankelijk van elkaar dezelfde dingen zien, horen en/of voelen. Ik geloof niet dat er een hallucinatie bij mij optrad, Ik voelde duidelijk iemand mij aanraken en duwen en mijn kat weet wat er gebeurd is, want toen ik een uur later naar beneden ging en haar wilde aaien, keek ze mij aan met zeer grote pupillen, alsof ze bang voor me was. Na wat snuffelen aan m’n hand verdween dat direct. Heel vreemd dit, en doodeng!
Gisteravond voor de eerste keer een nare ervaring gehad. Ik lag op mijn rug, voor mijn gevoel wakker, en voelde ineens 2 stompen in mijn buik met daarna flinke hartklopping in mijn hals. Twijfel sloeg in of ik het nou gedroomd had of daadwerkelijk had beleefd. De hele ochtend mee bezig geweest en eens op internet gaan zoeken, en kwam ik uit bij slaapverlamming… Had er nog nooit van gehoord tot vanavond.
Ik ben blij om te horen dat ik niet de enige ben met dit probleem! Ik heb al mijn hele leven te kampen slaapparalyse. Toen ik jong was (tussen 4 en 10 jaar) had ik vooral last van voetstappen die ik hoorde, maar er was niemand. Ik geloofde niet in spoken, maar het viel wel op dat wanneer ik dit dacht te horen, ik een nachtmerrie had. En altijd kwamen dezelfde personen erin voor. Dit gebeurde zeker 1 keer per week tot ik rond een jaar of 10 was. Toen verdween het… tot een kleine maand geleden! Nu hoor ik dezelfde voetstappen af en toe weer, maar daarnaast hallucineer ik ook nog, heb ik weleens het gevoel dat ik stik, heb ik last van uittreden en vooral last van niet kunnen bewegen. Ik wist niet wat me overkwam vorige maand. Ik dacht echt dat ik bewust mijn eigen dood meemaakte door het gevoel van stikken, niet kunnen bewegen en de uittredingen. Ook hallucineerde ik en zag die 2 personen die vroeger in mijn nachtmerries voorkwamen. Ik raakte totaal in paniek, maar kon niet om hulp schreeuwen dus raakte nog meer in paniek. Gelukkig weet ik nu dat het slaapverlamming is en dus allemaal niet echt is, maar prettig is het niet. Zeker niet wanneer je dingen voelt en ziet die er niet zijn. Ik dacht echt dat ik de enige was en durfde er niet met anderen over te praten. Ik was bang dat ze me zouden aanzien voor psychopaat. Gelukkig is dat grotendeels niet het geval. Maar ik ben wel benieuwd naar wie die 2 mensen zijn die telkens terugkomen. Ik zou niet weten wie het zijn en heb verder geen traumatische ervaringen.
Hey Sjaq, Ik heb ook al van kleins af aan last van slaapparalyse. Net als jij had ik het vroeger, rond 5-6 jaar ook dikwijls (dan zag ik een man aan mijn bed staan). Het is toen gestopt, maar heb het sinds 2 jaar geleden nu terug. Ik was net naar een studio verhuisd en had het daar zo’n +-3 maal per week. Ik heb daar verschillende keren ook dingen gehoord, zoals voetstappen, kastdeuren die openden en sloten, etc. Een keer zag mijn vriendin zelfs door de kamer wandelen en wat opruimen, maar toen ik uit de paralyse schoot, bleek zij al 2 uur naar haar werk te zijn. Ik heb toen wat opgezocht en het kwam erop neer dat ik ’s morgens niet mocht blijven snoozen (omdat je dan in en uit REM-slaap schakelt, wat voor de verlamming zorgt) en zeker niet op mijn rug. Ik heb het geprobeerd en sindsdien nog maar 2 of 3 keer zo’n slaapparalyse gehad (telkens op m’n rug). Ben ook weer verhuisd, waar de slaapvibe (zo zal ik het zeggen :D) wel beter is. Nu heb ik het vanmorgen weer tijdens het snoozen gehad (op m’n rug) en hoorde ik mijn vriendin naar binnen komen via de voordeur en een vrouw geld geven om één of andere reden. Ik wist wel dat dit niet echt was en na wat vechten, ben ik dan uiteindelijk echt wakker geschoten. Gelukkig heb ik nog geen enge hallucinaties gehad, maar die angst is er natuurlijk altijd wel :p Nu ja, je droomt eigenlijk wat, terwijl je wakker bent, om het zo te zeggen. Dus, happy thoughts, op je zij slapen, niet snoozen en eventueel een paar slaapkamer herinrichtingen kunnen waarschijnlijk wel de aanvallen sterk doen verminderen of zelfs laten ophouden.
Hallo, Ik heb een vraagje: Ik had hier als kind zijnde ook last van: hoorde voetstappen en zag wat… Mijn zoon heeft dit nu ook, maar nog voordat hij gaat slapen… Mijn vraag is: zag en hoorde je wat nadat je in slaap was gevallen of nadat je had geslapen (dus dacht wakker te zijn geworden)… Of voor het slapengaan, in bed dus? Groeten, Gerlinde
Hey Gerlinde, Ik weet niet of uw vraag aan mij was gericht, maar ikzelf heb het enkel ’s morgens meegemaakt, of in het midden van de nacht. Maar slaapparalyse heeft te maken met het in- en uitgaan van de REM-slaap. Die treedt allereerst op vooraleer in diepe slaap te raken, net als bij het ontwaken, dus het is best mogelijk dat uw zoontje dit ook bij het slapengaan meemaakt.
Wauw, dit is echt typisch… Gisternacht hoorde ik de hele tijd stemmen iets zeggen over Cthulu? En iets wat me terug m’n bed in duwde… Toen wilde ik mijn vader wakker schreeuwen, maar toen ik naar rechts keek, stond hij in de deuropening naar me te kijken vol verwarring. Hij sprak tegen me, maar het was zijn eigen stem niet?! Ik zag rare spinnetjes over m’n arm en been heenlopen… Pas toen mijn kleine zusje aan kwam rennen, vloog ik los van ’t bed en alles was weg. En m’n pa omarmde me bijna huilend! Gek! Ik zit hier sindsdien zware zwarte koffie te drinken… Ik ben niet zo van het bovennatuurlijke, maar wat me nu is overkomen, daar ben ik echt stil van… :(
Wow, ik ga helemaal stuk hier. Ik heb sowieso alle symptomen meegemaakt en heb letterlijk elk verhaal gelezen en heb tot alle details aan toe meer dan de helft van dezelfde verhalen precies meegemaakt. Het is een echt een k$#situatie ik ben van Surinaamse afkomst en had er 3 a 4 keer per week last van, tot een dag dat ik het zat was, toen ben ik met een lukuman (medicijnman) gaan praten en er zit veel meer achter dan we denken… Maar om een lang verhaal kort te maken: in april zei hij mij dat ik geen rund mocht eten en toen had ik er tot 1 januari geen last meer van (de dag waarop ik toch maar ff een stukje rundvlees at). Sindsdien is het weer terug en het is wel degelijk ook iets spiritueels. Wetenschappers willen voor alles een wetenschappelijke verklaring leggen waarvoor er onvoldoende informatie is; want ze weten nog steeds niet veel meer dan de benaming (slaapverlamming) en de eventuele oorzaken ervan.
Hallo! Ik ben het inderdaad met je eens. Ooit van het Old Hag-syndroom gehoord? Men zegt dat je dan hallucineert dat er een incubus op je borst zit die je probeert te verstikken. Er zijn zelfs schilderijen uit 1800 die zoiets afbeelden. Vaak zeggen mensen die aan slaapparalyse leiden ook dat ze een ‘kwade aanwezigheid voelen’. Ik ga nu niet zeggen dat we massaal in demonen en engelen moeten geloven, maar sluit het allemaal niet uit. ;)
Sinds mijn laatste reactie zie ik dat er nog vele andere reacties bij zijn gekomen. Ongelooflijk, wat een herkenning! Echt alles wat hieronder wordt beschreven klopt met hoe ik het ervaar en al die tijd ervaren heb. Het gebeurt inderdaad vaak als ik alleen in bed lig. Maar niet altijd. Als ik onbewust weet dat m’n partner naast me ligt en het gebeurt weer, probeer ik hem te roepen, maar dat lukt dan dus niet. :-( Het valt me daarnaast op dat het vaker gebeurt in tijden van (meer) stress, onregelmatigheid of drukte.
Ik herken het bij mezelf ook! In tijden van stress en vermoeidheid heb ik meer last van slaapparalyses.
Heeft iemand ervaring met anti-epileptica medicijnen tegen slaapverlamming? Ik heb hier namelijk al meer dan drie jaar last van. Mijn nachtrust gaat volledig naar de knoppen. Ik heb hier dagelijks of in ieder geval wekelijks last van. Vaak ook meerdere keren per nacht. Ik word altijd moe wakker en voel me nooit uitgerust in de ochtend.
Dit is een persoonlijke ervaring dus niet op medische grond: mijn vrouw heeft epilepsie en jarenlang last gehad van slaapverlamming (vandaar ook dat ik bovenstaand artikel destijds heb geschreven), maar sinds zij weet dat ze epilepsie heeft en daarvoor anti-epileptica krijgt (Keppra), is zij nagenoeg volledig vrij van slaapparalyse. Dit kan puur toeval zijn, maar persoonlijk denk ik dat dat niet het geval is. Een extreem regelmatig slaapritme draagt volgens haar ook bij aan het voorkomen van slaapverlamming ‘aanvallen’, evenals NIET slapen op de rug. Heel veel sterkte ermee! Groeten, Paul
Ik ben echt blij dat er meer mensen zijn met slaapverlamming. Bij het ziekenhuis konden ze me niet helpen en ik was zo bang. maar is er ook een oplossing voor? Groetjes en sterkte voor iedereen!
Ik heb net weer een paar aanvallen van slaapparalyse gehad, ik heb het al vanaf mijn 16 jaar, ben nu 26. De dromen die ik heb zijn zo echt, ik kan zelfs door mijn eigen huis heen lopen! Voelen dat ik word aangeraakt hevige tintelingen, stemmen, schimmen… Lange tijd heb ik niet geweten wat ik nou had, en als ik het vertelde aan iemand verklaarde diegene mij voor gek! Ben blij dat ik lees dat ik niet de enige ben die aan slaapparalyse lijdt.
Hoe kom ik hiervan af? Ik vind het zo eng en vervelend. Ik zie ook vaak allemaal mensen om me heen staan, bah! Ik voel ook vaak dat er iemand op me ligt of zo’n hele enge druk.
Op gelijke, gezette tijden gaan slapen en opstaan. Sporten helpt ook.
Niet op je rug slapen. ’s Morgens als je nog wat wilt ‘soezen’, is dat best te vermijden. Als je echt graag nog wat wilt indommelen, doe dat dan op je zij. De slaapparalyse kwam bij mij vaak in deze situatie voor, maar ik kan het op deze manier voorkomen.
Ik heb dit verschijnsel al heel vaak gehad… Ik had het vooral na een tijd hard werken en weinig slaap. Dagen achter elkaar en soms wel meer dan 5x per nacht! Ik heb gelezen dat het ook kan komen door bijvoorbeeld een tekort aan vitamine B of een tekort aan serotonine. Ik heb toen een potje L-tryptofaan gekocht met daarin toegevoegde vitamine B. Sinds ik dit slik heb ik het nooit meer gehad. Tryptofaan is een natuurlijk aminozuur en goed voor je lichaam, geen wazig medicijn dus! Placebo? Geen idee; ik ben i.i.g. happy! Gr. Kevin
Hoi Kevin! Bedankt voor deze tip! ik ga het zeker proberen. Ik heb al vanaf mijn 3e last van slaapparalyse en ik ben nu 34. En ben er dus al heel lang klaar mee! Groetjes, Pamela
Ook ik heb hier al een aantal jaar last van, het begon bij mij ook met hallucinaties van geluiden en verlammingen van mijn lichaam (ik lag in bed en dacht dat de deurbel ging en/of iemand binnenkwam met de sleutel, ik kon niet bewegen noch praten) in deze vorm is de slaapverlamming een aantal jaar aangehouden. Nu heb ik vooral last van die ‘explosie’ in mijn hoofd, dit heb ik vooral de afgelopen tijd erg vaak wanneer ik wil slapen; een stuk of 6 tot 10 keer achter elkaar. Ik vind het erg vervelend want elke keer moet ik op tijd waken uit deze vorm van slaapverlamming anders heb ik het gevoel dat mijn ‘hersenen’ of mijn hoofd met een soort ballonnetje uit elkaar ‘popt’ ik weet het, een hele vage beschrijving maar zo voelt het voor mij aan. Ik ervoer een soort zelfde gevoel toen ik voor een keer lachgas deed, het deed mij aan de slaapverlamming denken waarna ik dat ook nooit meer heb gedaan. Dit heb ik nu elke avond, vooral wanneer ik erg moe ben.. Ik denk zelf dus dat het ook veel te maken heeft met vermoeidheid/uitputting. Het jammere is alleen dat ik dan juist niet kan slapen door de keer op keer herhalende slaapverlamming en daardoor wakker wil blijven omdat het voelt alsof de druk anders te hoog wordt. Herkent iemand dit?
Heel herkenbaar! Ik ben nu ook alweer een uur wakker na slaapverlamming.
Ik ga het kort houden. Slaapverlamming is echt zwaaaaaar klote!
Ik heb dit al zo’n 7 jaar en het is echt super eng! Ik ben pas gisteren achter gekomen dat ik dus slaapverlamming heb. Wel vind ik het knap dat ik mezelf heb aangeleerd om me te concentreren op bijvoorbeeld mijn arm en die dan op het juiste moment te bewegen. Ik had het afgelopen zaterdag en toen voelde ik me zo raar en ik kreeg geen adem meer en ik probeerde ook alles te bewegen, maar het lukte maar niet en ik dacht echt dat mijn hart het begaf… Maar toen werd ik weer wakker. Soms na het wakker worden van de verlamming slaap ik gelijk weer verder en voel ik meteen weer dat ik verlamd word, maar dan schud ik mezelf meteen weer wakker. Dit gaat bijna altijd goed, maar soms ben ik te laat en zit ik weer vast. Ik heb ook weleens gehad dat ik wakker werd en dat ik twee wezens/geesten naast mijn bed zag en toen was ik nog maar 6 en ik hallucineerde ook super veel, maar ben dus super blij dat dit niet echt is. Echt naar is dit, maar ik ben ook weer blij dat ik niet alleen ben. Ik ben nu 15 en heb geleerd me goed te concentreren op een lichaamsdeel en dat ik zo min mogelijk op mijn rug moet slapen. Groetjes, Inaa
Het is zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van heeft! Ik heb er zelf bijna iedere nacht last van. Soms als ik bijna in slaap val, maar ook wel midden in de nacht. Ik dacht altijd dat ik echt wakker was, maar hier lees ik dat dit dus ook een droom kan zijn. Ik kan helemaal niets bewegen op dat moment, alleen m’n ogen. Wat er bij mij bijkomt en wat ik extreem beangstigend vind, is dat ik niet kan ademen. Ik moet er voor mijn gevoel eerst heel lang over nadenken, voordat mijn lichaam weer weet hoe dat moet. Ik probeer meestal mijn arm hard te bewegen, maar dit lukt niet. Ik val wel altijd meteen weer in slaap en meestal heb ik het daarna ook niet weer. Een goede tip lijkt het me om niet meer op m’n rug te slapen.
Beste Else, Mijn partner heeft nog steeds weleens last van slaapverlamming en ik krijg steeds meer het idee dat het een staat is tussen waken en slepen in. Je blijft als het ware hangen, een deel is al wakker, maar een deel werkt niet mee en komt zodoende niet volledig uit de slaaptoestand. In welke mate lichaam en geest hierin een rol hebben, is denk ik moeilijk te bepalen omdat je niet precies kunt zeggen wat je droomt en wat je in wakkere toestand ervaart. Ik heb dit zelf nog nooit meegemaakt, maar als ik op de verhalen van ervaringsdeskundigen mag vertrouwen, is slaapparalyse een extreem nare gewaarwording. Heel veel sterkte toegewenst! Groeten, Paul
Heb het vanmorgen ook nog slaapverlamming gehad… Ik werd ‘wakker’, volledig verlamd, maar wel bij bewustzijn. Ik kon ook enkel maar met de ogen knipperen… Dit heb ik de laatste tijd toch weer veel. Eerst was het ongeveer 1x op de 3 maanden… Maar nu krijg ik het steeds frequenter. Ik heb er ook een hoop hallucinaties bij, zoals een duistere aanwezigheid, honden die blaffen… Een deur die open of dicht gaat… En eens zag ik een oud vrouwtje naar me toe kruipen… Elke keer ben ik weer bang, terwijl ik weet dat het allemaal over gaat en dat het allemaal niet echt is… Nu, het bizarre van alles is dat ik het ook alleen maar krijg als ik alleen ben. Vanmorgen was mijn partner 30 minuten weg en toen kreeg ik het… Hebben jullie dit ook als er iemand bij je slaapt?
Ik heb het idd ook alleen maar als ik alleen ben! En ook alleen maar thuis. Bij mij gebeurt het altijd in de ochtend als ik weer in slaap val nadat mijn vriend de deur uit is gegaan.
Dit heb ik al zo’n 20 jaar. Af en toe komt het opzetten, ik voel het dan al aankomen terwijl ik slaap. Voorheen was er weinig over bekend. Niemand leek me ook te begrijpen. Ik ben zo blij dat er eindelijk meer bekendheid over bestaat! Ik dacht dat ik gek werd. :-)
Maar heeft het er misschien iets mee te maken dat ik aan de andere kant van mijn bed lag, op m’n andere zij? Want dat was de eerste keer dat ik ooit zo heb gelegen en nu krijg ik het ineens.
Ik werd vanochtend wakker en ik lag niet zo lekker, dus had ik mijn kussen aan de andere kant van mijn bed gelegd. Toen ik even later weer wakker werd was ik nog steeds moe dus ging ik weer slapen en ineens hoorde ik een keiharde piep en een soort geruis alsof iemand een pak hagelslag leeg giet. Ik dacht dus dat Jorick en Brend wakker waren en beneden aan het eten waren, maar toen ik mijn hoofd wilde optillenm kon dat niet. Ik kon mezelf helemaal niet bewegen. Mijn ogen kon ik maar voor de helft open doen en als ik mijn handen wou bewegen, ging dat heel stroef. Ik had voor heel even paniek, maar ik wist gelukkig al snel wat het was en werd rustig. Ik probeerde mezelf te bewegen: m’n armen en benen, maar ik kon alleen m’n handen bewegen. En toen ik mijn rug probeerde, schoot ik ineen uit de verlamming. Dus ik ging weer slapen… Maar toen ik wou slapen hoorde ik weer die piep en ruis en het voelde alsof er een soort strak doek rond mijn lichaam was gewikkeld. Als ik ademde, voelde ik dat. Ik werd er niet echt bang van, dus ik probeerde mijn rug weer te bewegen. En dat lukte! Ik schoot voor m’n gevoel weer uit de slaapverlamming. Ik ging weer slapen en kreeg ’t weer, het piepen en ruisen; en daarna de verlamming. Ik wist inmiddels wat er aan de hand was en wat ik moest doen, dus ik deed m’n ogen dicht en ging weer slapen. Dit ging zo’n 5x door en toen werd ik om 12:40 ’s middags wakker.
Heey, Ik heb hier zelf al last van sinds mijn 14e ongeveer (ben nu 20). Soms enkel verlamming; soms met enge hallucinaties. Ik heb dit altijd bij het in slaap vallen. En als ik het heb, meerdere malen per nacht. Meestal in periodes van stress (rond en na de examens, na een ruzie, etc.). Zijn er nog mensen die dit hebben bij het in slaap vallen? Ik heb het hier eens met mijn dokter over gehad vorig jaar omdat het echt wel mijn slaap wegneemt, maar deze deed er nogal licht over. X
Hoi Lise ik heb precies hetzelfde. Soms het gevoel dat ik gek word of dat er iets engs in m’n hersenen heb of zo. Nu moet ik zeggen dat het erg rustgevend is te lezen dat andere mensen hetzelfde ervaren en dat de symptomen van deze slaapverlamming mij i.i.g. heel erg bekend voorkomen. Ik heb volgende week examens en moet vandaag werken en leren, dus misschien dat de druk dat ik weet dat ik MOET slapen het aanwakkert of zo. Ik ga er maandag mee naar de dokter, maar ik denk dat hij me ditzelfde verhaal gaat vertellen. Zodra ik er overdag problemen mee krijg, neem ik het pas echt serieuzer omdat het nu echt de kenmerken heeft van een slaapstoornis. Ik heb overigens ADD en relatief veel drugs gebruikt vroeger (ik ben nu 18), Ik denk dat dat ook meespeelt, bij mij dan.
Hallo, Ik ben Duscha, 43 jaar. Ik wil bij deze even mijn verhaal kwijt, wat ik niet kan plaatsten. Ik heb in 2002 een CVA gehad en ben daar gelukkig goed doorheen gekomen, maar nu heb ik ook de ziekte van BELL. Ik heb sinds 2 avonden en nachten een probleem. Ik voel dat mijn hart harder en sneller gaat kloppen, ben duizelig en veel ruis in mijn oren en een naar gevoel in mijn lichaam. Zodra ik naar bed ga, moet ik medicatie innemen omdat mijn hart te hard en te snel gaat kloppen. Maar als ik in bed lig, gaat alles veel sneller en harder ruisen en kloppen en mijn bloeddruk gaat ook omhoog. En als ik dan mijn ogen wil sluiten, is het nog erger en dan krijg ik in 1 keer een ernstige schok door mijn lichaam. En dat komt dan later weer terug; heb het nu 2 keer gehad en minimaal 4/5 keer per nacht. Als ik slaap, merk ik het niet, maar zodra de avond weer valt dan komt het terug. Weet iemand wat dit zou kunnen zijn??? Ik maak me erg zorgen hierom.
Al meer dan 40 jaar heb ik slaapverlamming. In het begin was dat enorm beangstigend. Er was weinig over bekend, er was geen internet, dus geen Google en het heeft vele jaren geduurd voordat ik er werkelijk achterkwam wat het was, maar ondertussen moest ik wel leren ermee om te kunnen gaan. Ik heb wel een paar tips: 1. Word je er bewust van dat alles wat je ziet en hoort van jezelf afkomstig is. In deze toestand “hoor” je bijvoorbeeld dingen die je normaal niet hoort, zoals je bloedstroom, het kloppen van je hart, ja, zelfs de activiteit van je hersenen. 2. Ook stemmen schijnt voor te komen, hoewel ik dat zelf nooit heb ervaren. Vergeet niet dat je al voor een behoorlijk deel in een REM slaap zit. Het enige verschil is dat je tijdens slaapverlamming je er getuige van bent dat je in een REM slaap glijdt. En dat maakt het allemaal zo echt, ook de stemmen. 3. Spierverslapping tijdens de slaap is normaal. De meeste mensen zijn allang onder zeil als er spierverslapping optreedt, maar iemand die slaapverlamming heeft, maakt dat allemaal bewust mee. 4. Je hersenen zoeken naar een verklaring waarom je jezelf niet meer kunt bewegen en je kunt jezelf in situaties geplaatst zien waarin dat niet kunnen bewegen verklaard wordt. Niet zelden worden fysiologische verschijnselen of ongemakken omgezet naar een droom. Als je je daar bewust van wordt geeft dat meer controle. Er zit dus niemand op je borst. Je ervaart je lichaam simpelweg op een totaal andere manier dan je gewend was en je brein zal je van alles voorspiegelen om daar een verklaring voor te vinden. Als je dat beseft zul je er steeds meer controle over krijgen en ben je later ook in staat de gebeurtenissen naar je hand te zetten. En dan is alles mogelijk… Groeten, Henk
Hallo mensen, Een tijdje terug heb ik dit ook meegemaakt. Ik zag een zwarte schim, en hoorde rare geluiden. Ook had ik het gevoel dat een onheilig iets in mijn kamer aanwezig was. Het engste vond ik dat ik mezelf niet meer kon bewegen; ik probeerde uit alle macht te roepen, maar ook dat kon niet. Niet zolang daarna werd ik wakker met een schreeuw. Het leek alsof het een eeuwigheid duurde, maar het waren slechts 30 seconden.
Hallo mensen. Ik heb een onderzoek gedaan. Vertrouw mij ik doe dit al 4 jaar… Ten eerste: cafeïne is slecht voor je en voor je slaap. Kinderen plassen hierdoor niet alleen in hun bed, maar cafeïne zorgt ook voor problemen met het hart! Dit is vast niet de eerste keer dat jullie het horen! Maar tijdens het slapen, gaat het hart zendingen naar je hoofd sturen, dat is altijd zo! Maar als je net cafeïne hebt gedronken voor het slapengaan, verbreekt de cafeïne vele verbindingen, waaronder je ogen etc. Dan heb je geen macht en dan besturen de ogen alles zelf. Ze zorgen ervoor dat je de enge dingen van de droom ziet, bijvoorbeeld een demon. Onthoud als je hier last van hebt: drink alleen in de ochtend koffie.
Hoi, Ik heb het al vanaf mijn 3e jaar. Ver voordat ik koffie dronk! Cafeïne maakt bij mij dus geen verschil voor de slaapverlamming, helaas…
Hoi iedereen, Ikzelf heb dit voor de eerste keer meegemaakt vorige week. Ik werd rond 1u ’s nachts wakker, maar kon mijn ogen amper open houden en mijn lichaam was ook helemaal verlamd. Ik zag mijn gordijnen volledig zwart worden en had het gevoel dat er ‘iets’ op mij zat waardoor ik volledig in de matras werd geduwd. Ik was volledig in paniek, wist niet wat me overkwam. Na een paar minuten was dit over en kon ik terug bewegen. Deze week had ik weer hetzelfde, maar ik had er ondertussen al over gepraat met mijn ouders en deze keer was ik dus veel minder in paniek en dacht ik gewoon oh kom, even en het is over. Het is gewoon zo een bizar en angstaanjagend gevoel dat je je niet kan bewegen. Ook je oogleden kan je amper open houden. Dit heb ik wel geprobeerd omdat ik wakker wou worden en uiteindelijk lukt het wel. Ik denk dat je best zo rustig mogelijk blijft wanneer je dit overkomt en je misschien beter terug in slaap laat vallen in plaats van krampachtig te proberen je lichaam te bewegen, want hierdoor geraak je zeker in paniek… Ik hoop wel dat ik dit niet elke week opnieuw meemaak. Dus veel sterkte aan diegenen die dit al jaren en jaren hebben en die ook nog waanvoorstellingen krijgen… Dit is geen pretje!
Hallo, Graag zet ik mijn eigen ondervindingen hier neer. Zonet nog onderging ik slaapverlamming, en een zeer intense. Wat bij mij echter verschilt: ik hoor niets, tenzij er daadwerkelijk geluid is. Ik ruik niets, en heb geen controle over mijn ogen of ademhaling… Ik kan geen enkele lichaamsfunctie onder controle houden. Wat ik van jongs af aan al deed, was me concentreren op mijn linkerhand. Deze kan ik meestal een klein beetje bewegen. Met alle moeite van de wereld lukt me dit en vervolgens word ik wakker. Ik ga inderdaad wel vaak over van slaapverlamming in nachtmerrie en dit kan zeer veel overslaan. Ik heb het echter nog nooit gehad bij het in slaap vallen, maar altijd bij het ontwaken. Ook gebeurt het niet veel, uitzonderlijk eens. Behalve vandaag is het, bij mijn weten, maanden geleden. De tip die ik zou geven: Realiseer je dat het normaal is, en dat je je in deze status bevindt. Blijf er kalm onder, probeer het te accepteren en verder te slapen. Lukt dit niet? Probeer met alle moeite een lichaamsdeel te bewegen. IETS zal wel lukken. Bij sommigen de ogen, bij mij mijn linkerhand (en echt alleen mijn linkerhand). Als het vaak gebeurt, zou ik er wel mee naar de huisarts gaan. Groetjes!
Hallo allemaal. Ik heb last met in slaap komen. Bijna elke avond als ik in slaap probeer te komen, krijg ik zo’n verlamming. Het lijkt wel of mijn lichaam al gaat slapen en m’n geest nog wakker is. Ik probeer mezelf dan wakker te maken door te trappen met m’n benen. Ik baal er enorm van, want het gebeurt meestal ongeveer 5 keer voordat ik rustig in slaap val. Iemand hier ervaring mee? Groet, Madelief
Ik heb hier jarenlang last van gehad, voor zover ik me kan herinneren van mijn 15e tot 21e (nu 36 jaar). Ik heb hier destijds nooit met iemand over gepraat, maar ik was elke avond bang als ik ging slapen. Soms was het een paar dagen rustig, maar de “uittreding” zoals ik het maar noem, kwam soms wel 3x per nacht. Ik kreeg dan het gevoel alsof ik langzaam steeds hoger boven mijn bed zweefde, en daarbij draaide ik ook een soort van rondjes in de lucht. Ik wist natuurlijk dat het niet echt zo was, maar het voelde wel heel realistisch. Ik verstijfde dan van angst en balde mijn vuisten, ook hoorde ik een hard suizend/zoemend geluid. heel beangstigend. Met de jaren kon ik er wat beter mee omgaan, en kreeg het om het zo maar te noemen wat beter onder controle zodat ik sneller weer “terug kon”. Na jaren onrustig slapen dacht ik echt dat ik er letterlijk gek van werd. Is er iets mis, zijn er geesten, naja, je verzint van alles. Toen ben ik ermee naar de dokter gegaan, en die verwees me door naar een psychiater. Daar heb ik niets mee gedaan, omdat ik wist dat ik geen psychische problemen had. Ik ben het toen wel tegen andere mensen gaan vertellen, vrienden en ouders, en vreemd genoeg is het toen langzaam over gegaan, vrij snel ook. Heel apart, praten heeft waarschijnlijk de druk weggenomen die ik dagelijks voelde als ik ging slapen. Zo van het zal vanavond toch niet weer gebeuren… Misschien dat het anderen ook helpt. Praat er met goede vrienden of familie over en kijk dan wat de effecten daarvan zijn.
Ik heb vanmiddag mijn 2de nare ervaring gehad en zal proberen het hier zo duidelijk mogelijk te omschrijven !! Ik ben vanmiddag naar bed gegaan in de hoop een uurtje te kunnen slapen omdat ik door rugklachten vannacht niet goed heb geslapen…Ik moet er ook bij zeggen dat ik het laatste jaar erg slecht slaap en slaapmedicatie soms helemaal niet helpt..Ik ben naar bed gegaan en voelde me gelijk al rusteloos,koude voeten en alweer bang dat ik niet zou kunnen slapen..Na een uurtje het voelt alsof ik tussen wal en schip zweef wel of niet slapen verstijf ik helemaal..Maar bij mij dit is nu de 2de keer wordt ik enorm door elkaar geschud in bed echt poltergeist taferelen en heb vreselijke moeite om wakker te worden laat staan mijn ogen open te krijgen. Dit enorme schudden is behoorlijk angstig en de eerste keer lukte het me gewoonweg niet om mijn bed uit te kunnen komen om het licht in de slaapkamer aan te doen.. Ben wel spiritueel maar weet geesten niet te herkennen en dacht ook eerst dat het was maar zie niemand in mijn slaap/droom en door wat op internet te zoeken kom ik hier terecht alleen vraag me af of dit wel slaapverlamming is aangezien ik het schudden hier niet tegen kom, wel lees ik over epileptische aanvallen….Herkend iemand dit ?
Hey, Ik herken dat schudden wel; in het begin was het alsof er iemand op m’n bed ging zitten en m’n matras naar beneden trok. Vanmorgen was het de eerste keer dat gelijk gans m’n bed schudde, aangezien ik niet wist wat het was, durfde ik uit schrik al niet te bewegen, maar roepen lukte niet, dus m’n vriend zei dat ik eens bij slaapverlamming moest kijken… En ik herken wel heel veel, dus dit zal het wel zijn. Is wel ambetant en de laatste tijd heb ik er meer en meer last van. Is ook wel meestal naar de ochtend toe.
Hallo Anja, ik heb ook enkele keren meegemaakt dat mijn bed begon te schudden, was wel lichtelijk, maar toch, kreeg daar toch even wel een heel naar gevoel bij hoor, ook omdat ik het nog nooit zo meegemaakt had, en vervolgens inmiddels nu toch al een paar keer. Inderdaad lees ik bij jou dit verschijnsel nu ook, maar verder heb ik er ook nog niks over gelezen dat meer mensen dit mee gemaakt hebben, buiten mezelf (en jou) nu om. En als je dan helemaal vast ligt en niks kunt bewegen, gewoon vreselijk eng vond ik het! Hoop dat dit toch echt een keer helemaal over gaat en weg blijft!
Ik heb hier ongeveer een jaar last van. Eerst waren het alleen mijn benen, nu mijn hele lichaam. Als ik schreeuw komt er niets tot zacht gefluister uit en ik raak altijd in paniek als ik niet slaag in mijn eerste poging tot ‘ontwaken’. Ik concentreer me dan altijd op 1 lichaamsdeel en probber die dan te bewegen. Vannacht heb ik er bijna 2 uur lang last van gehad (het gebeurde steeds weer opnieuw), op een gegeven moment durfde ik mijn ogen niet meer dicht te doen. Ook hoorde ik gesuis en voelde ik alsof ik naar beneden werd geduwd. Ook (dit maakte me doodsbang) hoorde ik gefluister en een zware adem vlak voor mijn gezicht. Vannacht was de eerste keer dat ik hallucinaties kreeg. Ik vind het heel eng, ook al weet ik dat het goed gaat komen, maar niks kunnen bewegen is gewoon verschrikkelijk. Kan niet eens mijn oogbollen bewegen. Ik ga hier wel mee naar de dokter, ik wil hier van af zijn.
Ik heb hier ook vaker last van. In het begin vond ik dit heel erg beangstigend. Ik heb hier mijn moeder over verteld en zij vertelde mij dat zij zelf en mijn oma hier ook meerdere malen last van hadden. Gelukkig heb ik hier niet al te vaak last van. Mijn oma heeft het opgelost gehad door haar bed om te draaien, zij keek altijd richting de trap.. Verder ben ik er nu heel erg bewust van wat mij gebeurt tijdens die slaap verlamming. Daardoor kan ik tegen mij zelf zeggen kom op wordt wakker niet bang zijn het is zo over. Ik weet ervan dat is erg fijn. Als ik aan iets leuks en bekends denk ontwaak ik meteen.. Iets dat dicht bij mij zelf zit. Misschien een tip!
Heb nu 7 jaar last van slaapverlamming. Ga door een hel! Sterker nog: het is de duivel himself die op m’n borst zit. Een keertje had zei hij me nog recht in me gezicht “dat ik van hem was” vreselijk echt. Ik schreeuw het uit, maar meer als gemompel komt er niet uit. Ik ben wakker, ik denk… Ik probeer te praten, die klootzak wil gewoon niet van me af. Waar blijft m’n vrouw nou? Waarom duurt het altijd zo lang voordat ze me eindelijk aantikt en ik bevrijd wordt? Waarom komt diezelfde demon nu ook in andere dromen hallo zeggen. F@CK man! Dit is geen slaapprobleem, dit is horror! Ik weet het ook niet. Onlangs PTSS bij me geconstateerd, en dan krijg je dit erbij? Las dat iemand het had over explosies in je hoofd tijdens het inslapen; dat herken ik ook. Het rare is dat dat gebeurt als de tv net uit is en zijn lading verliest… Je kent het wel, die tik die je hoort als ie afkoelt. Nou, bij mij tikt ie als een bom in m’n hoofd. Hoe kan de tv-spanning nou bij mij ook zo n tik in m’n hoofd geven? Ben zeer statisch. Als ik hard werk schiet er constant stroom op m’n collega’s bij het aanraken. Vage sh@it allemaal! En nog veel meer: die boeman op m’n borst, ik zie hem hartstikke echt en het praat nog ook. Ben echt voor niks of niemand bang, maar “jij bent van mij”… WTF?! Als je het mij vraagt, sommige mensen krijgen een mooi teken van god, wij van de duivel. Ik wens het niemand toe, maar als hij op je borst zit en nog tegen je praat, wil ik wel eens zien wie denkt dat een dokter het kan verhelpen…
Hallo, Ik heb een aantal maanden XTC gebruikt tijdens het uitgaan. Nadat ik 1x slaapparalyse heb gehad, ben ik meteen gestopt. Heb het nu 4 maanden niet meer gebruikt. Ik heb nog steeds slaapparalyse, maar niet regelmatig. De ene nacht wel en de andere nacht niet. Ik heb het waarschijnlijk door hersenbeschadiging. Wat adviseren jullie mij? Zal ik naar de huisarts gaan? Of is dat zinloos?
Slaapparalyse komt vrij vaak voor, ook bij mensen die nog nooit XTC hebben gebruikt. Om heel eerlijk te zijn heb ik het vermoeden dat de angst voor een slaapparalyse (en de angst dat je een hersenbeschadiging hebt opgelopen) een veel grotere oorzaak is dan het incidenteel gebruik van XTC. Slaapverlamming kan een soort trauma veroorzaken omdat geen enkel mens de totale controle over zijn of haar lichaam wil verliezen. Bovendien hebben onze hersenen een geweldige capaciteit om zichzelf te repareren. Denk hierbij aan mensen die een herseninfarct hebben gehad, waardoor een (in sommige gevallen zeer groot) gedeelte van hun hersenen compleet is afgestorven omdat er geen bloedtoevoer meer is. Door revalidatie leren zij in essentie om hun hersenen van nieuwe aansluitingen/bekabeling (rewire) te voorzien: gezonde delen van de hersenen nemen de functies van de afgestorven delen over! Pas sinds een jaar of 10 a 15 zijn wetenschappers er achter dat dit proces nooit stopt. Met andere woorden: tot aan je dood zullen je hersenen in staat zijn om zichzelf te repareren, of liever gezegd, ze zullen zich aanpassen om de ‘oefeningen’ die je doet zo goed mogelijk uit te kunnen voeren. Een aantal tips om je hersenen optimaal te laten presteren: 1. Genoeg slapen & gestructureerd leven. 2. Dingen die stress opleveren oplossen en niet uitstellen. 3. Elke dag groente en fruit eten (liefst biologisch, omdat daar geen of weinig bestrijdingsmiddelen in zitten). 4. Genoeg complexe koolhydraten eten in de vorm van bijvoorbeeld volkoren producten (koolhydraten zorgen voor glucose; de motor van je hersenen). 5. Eet een paar keer per week vette vis (zalm, makreel, haring e.a.). 6. Sport een paar keer intensief per week (regelmatig sporten halveert de kans op dementie, dus dit geeft al wel aan hoe belangrijk sporten is voor je hersenen). 7. Onderhoud actiever sociale contacten (zeer goed om gezond van geest te blijven). 8. Drink niet te veel alcohol. 9. Leer nieuwe dingen op verschillende vlakken: muziekinstrument leren spelen of een nieuwe taal leren. 10. Verdiep je eens in een totaal ander vakgebied dat je altijd al interessant hebt gevonden door daar studieboeken voor te lezen of een cursus voor te doen, ook al ben je niet van plan om er iets mee te doen. 11. Voorkom passieve activiteiten zoals elke avond urenlang voor de televisie hangen.
Ik neem al tijdje ook mdma en xtc en heb dit ook al redelijk veel ervaren. Ik word wakker kan totaal niet bewegen noch praten. Ik adem wel maar word echt paniekerig en plots schiet alles los en kan ik weer bewegen. Als ik een weekend gebruikt heb dan heb ik de week erop zeker last van. Als ik er 1 krijg dan neem ik betahistine 16 mg 1 pilletje en dan heb ik er die nacht geen last meer van. Als ik dit niet neem dan heb ik er meerdere Malen in dezelfde nacht. Ik gebruik betahistine 16 mg eigenlijk voor evenwichtstoornissen die ik soms krijg, maar het helpt wel degelijk. Gebruik regelmatig xtc en andere middelen.
Zelf gebruik ik soms ook XTC of MDMA, maar heb gelukkig geen last van slaapparalyse, mijn vriend wel. Eerder werd hier al genoemd dat serotonine-niveau dit kan beïnvloeden. Als je XTC of MDMA neemt, wordt die serotonine en dopamine (gelukshormonen) in 1x opgemaakt. Het duurt zo’n 3 maanden voordat je weer een normale balans hebt. Daarom zou ik zeker de ‘drie maanden regel’ in acht nemen… daardoor is de ervaring van het nemen van de drugs ook optimaal en kan je lichaam enigszins herstellen. Mijn vriend doet inmiddels 1 a 2 keer per jaar drugs en heeft er geen last meer van. Het kan natuurlijk ook dat de oorzaak bij jullie ergens anders ligt, voorzichtig met drugs is sowieso verstandig.
Graag verneem ik van je wie die prijs van 1 miljoen dollar heeft uitgeloofd.
James Randi Educational Foundation (De ‘$1 Million Challenge’)
Hallo! Ik ben 26 jaar en sinds 3, 4 jaar last van slaapverlamming. Het komt bij mij in periodes en soms heb ik het een paar keer achter elkaar in dezelfde nacht. Dan wordt ik wakker en merk ik dat ik mezelf niet kan bewegen. Ik weet mezelf dan los te wurmen en wordt dan echt goed wakker en zak daarna gelijk weer gelijk in die rare toestand weg. De eerste keer schrok ik me echt rot. Ik kon alleen mijn ogen open doen en met moeite bewegen. Voor de rest kon ik helemaal niks. Meestal heb ik dan ook het gevoel alsof er iets engs mijn kamer in komt of naast me op bed zit. Ik voel me ook heel zwaar. Ik heb mezelf aangeleerd rustig te blijven en me te ontspannen zodat ik daarna echt goed wakker word. Ik heb ontdekt dat het alleen gebeurt als ik op mijn rug lig dus dan draai ik snel op mijn zij en slaap ik verder. Maar meestal schrik ik toch elke keer als het gebeurt en vergeet ik wat ik mezelf heb proberen aanleren en in paniek ga ik uit alle macht proberen om mijn armen en benen te bewegen om maar uit die toestand te komen. Dat lukt dan na een tijdje wel en zolang ik op mijn zij ga liggen is er niks aan de hand. Ik vind slaapverlamming erg vervelend en eng soms. Niemand in mijn omgeving heeft het en ben er nog nooit mee naar de dokter geweest.
Heeft iemand ervaring met de homeopatische middelen Sambucus D6 ( dr. Noel Pratt) of Lachesis D6 ( dr. Horvilleur) ?
Van homeopathische middelen (ik bedoel de verdunningen, en niet fytoproducten/natuurgeneesmiddelen) is de werking nog nooit aangetoond, sterker nog, er staat al jaren een prijs van 1 miljoen dollar op voor degene die kan bewijzen dat homeopathische verdunningen meer effect hebben dan het verdunningsmiddel (veelal water).
Hallo Nele, Wees gerust, dat lijkt niet echt op een slaapparalyse. Een slaapparalyse krijg je van het ontwaken bij het inslapen. Uit jouw verhaal kan ik toch opmaken dat je deze dingen had bij het ontwaken na echt slapen? Als je een slaapverlamming hebt dan kun je je niet bewegen en sommigen krijgen inderdaad waanvoorstellingen. Maar volgens mij lag het bij jou inderdaad aan de pijnstillers. Hey, maar ik ben geen dokter… Net of die wel precies weten wat slaapverlamming is. LOL!
een jaar of 2 geleden heb ik ook iets vreemds meegemaakt, en nu lees ik dingen over slaapverlamming en dat lijkt er toch heel erg op. Ik zat toen serieus onder de pijnstillers, en dacht dat ik gewoon compleet aan het ijlen was van teveel pijnstillers. Ik had toen rugklachten waar geen arts een oorzaak van vond. krampen ter hoogte van mijn longen, maar dan in de spieren in mijn rug. 2 heel frustrerende weken thuis gezeten. van arts naar arts. En in die periode had ik weinig om handen. Ik had nog geen televisie, was toen ook alleenstaand, dus altijd alleen thuis, weinig afleiding voor mijn frustratie. Lag soms kruipend op de grond van de rugpijn. Toen ik dan in de zetel indommelde droomde ik altijd gefrustreerde situaties. Ik werd me der ook soms op het eind van “slapen” bewust van dat ik met mijn ogen open lag. Ook heel realistische situaties doordat ik echt niet meer kon merken of het nu echt was, of niet. Mijn broer was daar dan plots om iets voor me klaar te maken om te eten, dan was mijn vader daar ook ineens, en toen kwam ik terug bij en was er helemaal niemand. En dan wist ik dat het een droom of zo was, of dat ik aan het ijlen was. Ook altijd in die situaties dat ik zo half sliep, verlamd was, die dromen gingen altijd gepaard met een angst- of frustratiegevoel. Niet kunnen recht staan om water te halen (in mijn droom dan), Altijd was het ik, of iemand die daar bij mij was, die hulp nodig had, en nooit kon ik helpen of geholpen worden door obstructies (gsm op de tafel, kon er niet aan omdat ik verwikkeld op de grond lag in een fleece-deken -beeldde ik mij in- terwijl ik wellicht gewoon verlamd lag) Roepen maar niemand die me hoorde, babbelen tegen mensen die er zijn, maar die me niet horen. Is dit typische slaapverlamming? Gaat slaapverlamming niet gepaard met je mentale – emotionele toestand?
Hierboven een link wat ik laatst dus tegen kwam voor allen hier over een b.d.e. Van een neurochirurg. Het gaat hier om slaapverlamming, ik weet het, maar toch interessant om dit mee te nemen.
Hallo allemaal, Afgelopen nacht heb ik een zoals hier genoemd staat een slaapverlamming gehad. Ik heb dit wel eens meer gehad, dat ik me bewust was waar ik me bevond en tussen slaap en waak in was, maar niet zoals vannacht. Het oorsuizen, gevoel van paniek omdat ik besefte dat ik mijn lichaam niet kon bewegen. Ik heb hierover wel eens meer gezien en gehoord, van mensen die bijna dood ervaringen hebben meegemaakt. Eigenlijk vind ik het juist heel jammer dat hierboven staat dat het hallucinaties zijn, ik denk namelijk dat het wel degelijk een bewustzijn is in ons, die de gebeurtenis ervaart. Want hoe kan je anders zien en horen… Zoals een moeder hier haar kind in de wieg hoort? En het gevoel dat het ook echt is? Ik weet echt wel het verschil tussen een hallucinatie en het gevoel dat iets echt is. Ik heb in mijn jongere jaren wel eens paddo’s op ter experiment met vriendinnen, en dan is dit echt geen hallucinatie. Want op het moment dat ik in paniek schoot omdat ik mijn lichaam niet kon gebruiken en ik het gevoel had in een donkere kist te liggen dacht ik het volgende: Als ik dit kan ervaren, dan kan ik dit ook sturen zodat ik in deze toestand ook kan zien. Op het moment dat ik dacht om iets te kunnen zien, kon ik ineens de muur tegenover me in mijn slaapkamer en de grote behangfoto aan de gehele wand zien. Ik weet i.i.g. dat ik de volgende keer als dit gebeurd, wetende dat ik er wel controle over heb, zorgen dat ik rustig blijf en uitzoeken hoe dit nu precies allemaal werkt. Ik betwijfel of dit wel iets is als iets puur neurologisch. Volgens mij bestaan wij toch net uit iets meer dan alleen een stel hersenen en een lichaam.
Hallo, Ik ben een vrouw van 33 en sinds mijn kindertijd heb ik last van nachtmerries. Met de jaren is dit steeds erger geworden en is er ook slaapverlamming bijgekomen. Het is niet dat ik hier elke nacht last van hem, maar eerder met periodes. Het is wel steeds zo dat ik dan heel sterk het gevoel heb dat een negatieve entiteit bezit van mij wil maken, mij wil bang maken, door me uitvliegt en me zelfs wil meenemen. Het voelt als een zwarte energiewolk die enorm krachtig is. Het enige dat tot hiertoe geholpen heeft om uit deze ‘droom’ wakker te worden is vragen om bescherming aan mijn beschermengel. Alles voelt zo echt en lijkt helemaal niet op een droom. Ik ben hier dan de hele dag van onder de indruk en voel me dan ook heel slecht.
Hoop dat het ooit zal stoppen, of dat er een remedie zal gevonden worden om dit soort ervaringen onder controle te krijgen. Groetjes, Lieke
Laat gewoon eens een EEG maken. Bij mij zoon kwam eruit dat hij epilepsie heeft. Slaapverlamming en epilepsie worden aan elkaar gelinkt. Groetjes, Janneke
Het voelt niet alleen als een zwarte energiewolk, ik heb er zelfs een gezien, een hele grote zwarte energiewolk, die heel langzaam op me af kwam terwijl ik totaal vast lag en niks kon bewegen, zo ook geen geluid uitbrengen… alleen mijn ogen kon ik bewegen… Was ZO eng!
Eindelijk heb ik gevonden wat er met me aan de hand is. Gelukkig, sorry voor de anderen, heb ik het 2 x in het jaar ongeveer 10 seconden. Maar het is zeker een vreemde gewaarwording om zo wakker te worden. Mensen die het erger hebben dan ik, en dat zijn er best wat, sterkte om deze $%#@^&* onder de knie te krijgen! ;)
Hallo, Gisteren nacht voor het eerst slaapverlamming ervaren. Het duurde inderdaad, zoals Julius al schreef, niet enkele minuten maar een half uur tot drie kwartier. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik zweefde, kon niet praten, niet bewegen en voelde mij compleet machteloos. Nadat ik ‘wakker’ werd mijn man wakker gemaakt en verteld wat er gebeurde, hij dacht dat het droom/ nachtmerrie was. Het voelde zo echt aan, ik hoorde zelfs mijn zoontje van 10 weken die naast het bed in een wieg ligt. Deze ervaring heeft zo een indruk bij mij achtergelaten ben er zelfs nu nog van in de ban. Voor mensen die hier vaker last van hebben wens ik veel sterkte toe!
Hallo Jackie, Ikzelf ben er net pas achter gekomen dat het een slaapparalyse betreft. wat jij omschrijft was exact datgene wat ik ook beleefde. De indruk die het achterliet zat er nog weken. Dat vergeet je i.d.d. niet zo gauw. Veel sterkte voor eenieder die dit regelmatig treft.
Hallo, Ik weet niet of dit artikel nog actief is, maar ik ga toch even mijn verhaal typen. Ik heb van jongs af aan al erg veel last van nachtmerries. Toen ik jong was (rond de 5 jaar) kreeg ik ook pilletjes zodat, ik lekker kon slapen. Nu heb ik er soms nog last van, zo´n 3 keer in de week, niet zo veel meer dus. Maar waar ik nu meer tegen aanloop is dat ik erg diep slaap en wanneer ik wakker word, voelt mijn lichaam de eerste 1 a 2 minuten verdoofd (tintelend gevoel) en voel ik langzaam mijn lichaam weer zwaar worden. Soms schrik ik midden in de nacht wakker en heb ik datzelfde gevoel in mijn lichaam, eerst verdoofd of verlamd en daarna word het heel langzaam weer zwaar. Het voelt niet echt prettig en ook heb ik het gevoel dat ik nog moeier wakker word dan wanneer ik naar bed ging. 2 Dagen geleden schrok ik wakker omdat, ik iemand mijn slaapkamer deur hoorde open doen terwijl die altijd op slot zit als ik slaap. Daarna ben ik verder gaan slapen met het licht aan. Ik ben over dit laatste opzoek gegaan en vond informatie over slaapverlamming ofwel slaapparalyse. zou het dat kunnen zijn? En zou het voor mij nuttig zijn om dit te laten onderzoeken of i.i.g. mee naar de huisarts te gaan? Ik hoop antwoord te ontvangen. Groeten, Maiya.
oh wat herkenbaar!! Eindelijk is er een naam voor wat ik heb! Na 8 jaar (!) ben ik er dan eindelijk achter wat ik heb en durf ik ermee naar de huisarts te gaan. Ik heb het gevoel alsof mijn keel wordt dicht geknepen en ik probeer uit alle macht te schreeuwen, te roepen. Soms denk ik dat ik wel geluid maak maar ik weet het niet zeker. Van de week dacht ik mijn partner in zijn arm te knijpen en te trekken maar hij heeft er niks van gevoeld zegt hij. Ik ga zeker naar de huisarts want ik durf soms niet eens meer te gaan slapen, bang om dit weer te krijgen. Bij mij is het echter een poos weg geweest. Toen ik zwanger was en overdag sliep is het begonnen. Heb er na de bevalling geen last meer van gehad, of sporadisch. En nu opeens weer dagelijks. Bestaat er niet iets als een forum o.i.d. waar lotgenoten kunnen praten?
Na 20 jaar ben ik er vandaag achtergekomen wat het is. Soms kon ik ook zien (met dichte ogen) en probeerde ook net als jij iemand naast me aan te tikken, maar hij/zij merkte niets. Toen ik het de eerste keer meemaakte, dacht ik dat het een aardbeving was. Maar later werd het erger. Ik voelde stormachtige geluiden en druk in mijn hersenen. En als ik probeerde te bewegen/loskomen, werd het maar erger. Ik kreeg het alleen maar als ik op mijn rug sliep en in periodes waarin ik slecht at. Het is inmiddels lang geleden dat ik voor de laatste keer te kampen had met slaapverlamming; misschien 7-8 jaar geleden. Op de zij slapen en goed gevarieerd eten heeft geholpen bij mij!
Ik heb hier ervaring mee, bij mij ontstond slaapverlamming na stress periodes… ook stopte het verschijnsel weer zeer snel nadat ik weer gezond leefde dus 5x per week een uur hard sporten… normaal eten (3of 6x per dag), geen overgewicht en extra vitamines tot mij nemen en wat heel erg kan helpen is tryptofaan of 5-htp als supplement. (voor het slapen, wordt omgezet als serotonine en verwijdert stress en rotgevoelens). Als je helemaal niet kan slapen neem melatonine pillen (kan je zo op internet kopen) dat is wederom een natuurlijk supplement en ook planten maken het aan om in een soort nacht-rust te komen. Dan dwing je je lichaam om te gaan slapen als je gaat liggen. Ik denk persoonlijk dat het hele SPOOK-slaap tafereel door een verstoord serotonine ritme komt… Stress kan een oorzaak zijn of als je nooit sport en een slecht leven hebt qua voeding. Een dieet kan al voor dat problemen zorgen en een chronisch gebrek aan serotonine! Succes! Het is i.i.g. goed te genezen!
Heb vanaf mijn 18e het verschijnsel van slaapverlamming veelvuldig meegemaakt. Ben nu 31 en maak het nog af en toe mee. De angstgevoelens tijdens de verlamming zijn wel minder geworden. Herken veel van de symptomen die worden beschreven. Heb al mijn eigen symptomen ook opgeschreven. Leef verder gezond, sport regelmatig, heb een gezin en 2 kinderen en wordt door mijn omgeving beschouwd als een rustig en stabiel persoon. Heb wel een aantal vragen over het verschijnsel, waar ik tot nu toe nog niets over heb gelezen. 1. Zijn er bijzondere hersenactiviteiten gemeten van mensen tijdens de verlamming? Mijn eigen ervaring is i.i.g. dat ik voor de verlamming altijd een vol hoofd met gedachten heb en na de verlamming een leeg/ helder hoofd. Ben benieuwd of er bepaalde hersengebieden extra actief zijn. 2. Mijn verlamming duurde veelal 20 tot 45 minuten, terwijl ik meestal lees dat een verlamming maar enkele minuten duurt. Wellicht dat dit te maken heeft met een verkeerde tijdswaarneming, maar ik heb meegemaakt dat ik op de klok keek toen ik naar bed ging, na enkele ogenblikken een slaapparalyse kreeg en toen ik de paralyse kon verbreken op de klok keek en er wel enige tijd was verstreken. 3. Ik was me na de eerste keren geschrokken te zijn, op een bepaald moment zeer bewust van het feit dat er een slaapparalyse aanving. Hiermee was er na enkele keren eigenlijk geen sprake meer van angst voor het verschijnsel. Toch bleef ik het gevoel houden aangevallen te worden (gestompt/gestoken in de buikstreek) en het gevoel een geestelijk gevecht aan te gaan om deze pijnen te bestrijden/uit de paralyse te komen. Is hier een verklaring voor te geven? 4. Is er überhaupt een verklaring voor het verschijnsel druk op de buik? Dat je je eigen buik als iets zwaars en drukkends voelt als je op je rug ligt kan ik me voorstellen, maar ik heb de druk altijd gevoeld als heel erg lokaal gerichte steken die ook door mijn buikwand heen gingen (heb overigens zelf een vrij platte buik, dus die druk valt ook wel mee). Ben benieuwd of iemand mijn vragen kan beantwoorden. Groet, Julius
Hallo! Ik ben Nadine en ben 23 jaar. Een aantal jaar geleden had ik dit voor het eerst. ik werd wakker en kon me niet bewegen. bij al deze keren was het als ik overdag sliep. Nadat ik dit een aantal keer had gehad ben ik er naar gaan vragen bij de huisarts. Deze gaf aan dat dit kan gebeuren omdat je hersens te laat het signaal afgeven dat je al wakker bent en het ‘slot’ er af kan. Als ik er vaak last van had was het verstandig als ik terug kwam. Maar daar bleef het bij. Nu zit ik al 4 maanden op Bonaire omdat mijn moeder hier woont en blijf hier tot mei. zo’n 3 weken geleden had ik het ineens weer een aantal keer midden in de nacht. daarbij droomde ik dat ik in mijn droom in me slaapkamer wakker werd en ik dacht dat er iets in me kamer was. ik was zo bang dat ik mijn bed uit ging naar mijn moeder toe. daar kwam ik er achter dat ik me mobiel vergeten was en deze perse wilde hebben; ik liep in mijn droom terug naar mijn kamer waar de deur in me gezicht dicht sloeg toen ik naar binnen wilde gaan; toen werd ik echt wakker. helemaal in de war omdat het zo echt leek en ik ben nog nooit zo bang geweest. ik ben toen echt gelijk naar mijn moeder gerend. hierna ben ik een paar nachten bang geweest om te slapen en sliep heel slecht ’s nachts. uiteindelijk trok de bangheid dat er iets in me kamer was wel redelijk weg en sliep ik weer beter. Nu sinds ongeveer een week heb ik het iedere nacht dat ik midden in de nacht wakker wordt en me niet kan bewegen. tijdens dit ben ik ontzettend bang voor iets. ik slaap altijd op een zij dus ik heb verder geen last van een druk op me borst of dat soort dingen. ik kan wel mijn ogen open doen. ik probeer uit alle macht te bewegen dan en te schreeuwen. soms heb ik het idee dat er ook echt iets uit me mond komt maar dat weet ik niet zeker. als ik eenmaal wakker ben dan draai ik op m’n andere zij en slaap ik weer verder. Ik slaap eigenlijk ook nog half heb ik het idee vandaar dat ik het me dan ’s ochtends niet helemaal helder meer herinner. Ik droom de laatste tijd ook heel heftig. Nu begin ik overdag super moe te worden. wanneer ik me ogen dicht doe dan zou ik in slaap vallen. Momenteel is het hier 4 uur ’s nachts. ik had het straks weer en daarna kon ik niet meer slapen. dat is nu voor het eerst. Mijn klachten zijn allemaal nog zeer recent maar ik begin me nu wel een beetje zorgen te maken omdat het steeds erger wordt en ik er meer klachten bij krijg. Vooral omdat ik nooit slaapproblemen heb gehad. Ik ben iemand ik ga in bed liggen, hoe laat dan ook of waar dan ook, ik slaap, word de volgende dag wakker en heb nergens last van. Nu vraag ik mij eigenlijk af of dit iets met narcolepsie te maken kan hebben en of dat zomaar uit het niets kan ontstaan. Ik heb eigenlijk geen last van stress of dat soort dingen, ga op regelmatige tijden slapen en slaap ook zeker genoeg. zo’n 9 a 10 uur… minder kan ik hier op Bonaire niet slapen want dan ben ik overdag ook erg moe.
De kracht van gedachten… We gaan wat betreft spiritualiteit een nieuwe fase in. In deze nieuwe fase moet de mensheid het verschil kunnen voelen en weten tussen positieve en negatieve energie. Zij kan negatieve energie transformeren naar positieve energie. Het doel is ook dat wij dit in aardse taal/woorden kunnen uitleggen. Als de mensen zich ervan bewust worden dat zij deze positieve en negatieve energieën kunnen voelen, gaat er een nieuwe wereld voor hen open. na enige ervaring en training in het voelen en waarnemen van energie, is het de kunst om dit alles om te zetten in woorden. Nadat men de energie en/of waarnemingen een plaats heeft gegeven in het dagelijks leven, kan men deze ook gebruiken om verdere ervaringen op te doen en dit weer om te zetten in kennis/weten. Alle handelingen komen voort uit de gedachten. Vandaag is het resultaat van gisteren. Wil men verbetering in de huidige situatie, dan moet men vanaf heden de gedachten en daarmee ook de dagelijkse handelingen veranderen. Doordat men anders handelt, is ook de uitkomst anders; Het begint dus bij de gedachten (gedachten-handelen). Als ik u nu vraag: wat is in dit leven uw eerste jeugdherinnering? Weet u het al? Zoals u ziet begint het leven bij uw eerste gedachte! Al uw handelingen komen hieruit voort. Alle problemen kunnen worden opgelost door anders te gaan denken. Nu denkt u misschien, wat heeft dit met negatieve energie te maken? Echter, let wel, het negatieve heeft invloed op onze gedachten. Daarom moet men ervaringen krijgen met allerlei soorten energievelden. Deze ervaringen kunnen alleen door spiritualiteit worden verkregen. Vandaag maakt u kennis met een zeer hoge energie (=hoge trilling) om bepaalde ervaringen op te doen voor spirituele bewustwording in dit nieuwe tijdperk, dat wij de 4e dimensie noemen.
Ik heb hier ook af en toe last van. Bij mij is het in periodes. Het lijkt me echt vreselijk als je het meerdere keren per nacht hebt. In heb begin raakte ik in paniek en dat gevoel is echt vreselijk. Nu vind ik het nog wel vervelend, maar ik denk gewoon het gaat vanzelf over en ik probeer zo diep mogelijk adem te halen en eigenlijk word ik dan altijd na 2 of 3 diepe zuchten wel wakker. Het is bij mij eigenlijk altijd ’s ochtends, dus als ik het een keer heb zorg ik wel dat ik gelijk opsta, anders als ik weer in slaap val gebeurt het meteen weer.
Hallo, Ik heb ook al sporadisch een tijdje last van een soort gelijke klachten. Ik weet niet of het slaapparalyse is, want ik ervaar het niet als een verlamming als ik wakker ben. Bij mijn gebeurt het meestal als ik ’s ochtends na het wakker worden weer verder ga slapen. Ik besef me dan dat ik slaap en kan dan niet meer wakker worden. Soms word ik wakker (of droom ik dat ik wakker word) en dan lijkt het alsof mijn lichaam gedwongen weer in slaap valt, dit kan ik niet tegen gaan. In het begin maakte mij dit heel bang, dan probeerde ik om hulp te schreeuwen en raakte ik in paniek omdat ik niet wakker kan worden. Nu ik weet dat het waarschijnlijk slaapparalyse is geef ik mij over aan dit gevoel, ik probeer niet meer krampachtig wakker te worden, maar probeer weer echt in slaap te vallen, dit helpt! Meestal word ik meteen wakker, maar ik moet net als wat jij zegt lala meteen uit bed gaan anders gebeurt het weer!
Ik ben afkomstig uit turkeye en ik heb ook jarenlang deze probleem. Er zijn 2 oplossingen die bij mij werken. Met licht aan slapen en als je die slaapverlaming weer hebt gebetje zeggen dan gaan ze weg, gegarandeert.
Hallo, Ik zal me even voorstellen, man 27 jaar, werkt al bijna 9 jaar onregelmatige diensten. Loop al zolang met dit verschijnsel: slaapparalyse. Heb verder nergens geen last, dit is het enige in jaren dat waar ik voor naar de huisarts ben gegaan. Loop er sinds dit jaar mee bij de neuroloog, in eerste instantie omdat ik dacht dat dit slaap apneu zou kunnen zijn. Ben bezig om met medicatie de slaapparalyse te onderdrukken, echter wil dit nog niet werken (medicatie eist te veel van mijn lichaam). Ondanks ik tal aan informatie weet over slaapparalyse en ondanks ik met 9jr best wel ervaren ben met slaapparalyse kan ik er nooit en te nimmer aan wennen als ik in een nacht enkele malen een ‘aanval” krijg. Iedere keer weer het te moeten ervaren op in principe elk tijdstip van de nacht. Het blijft vreselijk en het is zo jammer dat er heel weinig oplossingen hiervoor zijn. Groet, Mar27
Ik heb na lange tijd weer zo’n aanval gehad. Alleen met de wetenschap die ik nu heb over dit verschijnsel heeft het kort geduurd. Het was eergisteren en weer in de ochtenduren en ik denk dat ik mij opwond om toch nog even te kunnen slapen toen het gebeurde. Ik realiseer mij, nu ik er over nadenk, dat opwinding over het willen slapen en niet snel genoeg kunnen slapen dit ook kan veroorzaken.
Ik ben er sinds kort achter dat het met mijn ADHD en neiging tot depressie te maken heeft. Ik heb via de psychiater antidepressiva (Lexapro) gekregen en heb er nu geen last meer van!
Hartelijk dank! ik heb wel last van depresieve buien.
Ik zal in ieder geval naar mijn huisarts gaan en vragen om een onderzoek.
Echt? Kan kloppen… Ik zit niet zo lekker in mijn vel de laatste tijd, op z’n zachtst gezegd.
Ik ben blij met dit artikel want dit beschrijft precies wat ik al jaren vanaf mijn jeugd heb. Ben nu 51 jaar. Het komt meestal in de vroege ochtend, ik zei altijd tussen waken en dromen overviel deze beklemming mij. Ik dacht altijd dat het demonisch was en wil daarom maar niet slapen, bang voor dit verschijnsel. Het beïnvloedt mijn geestelijke gesteldheid en nachtrust. Waardoor ontstaat dit?
Al een tijdje dat er nog een reactie was hier. Ik heb Me en nog andere klachten. Nu heb ik het vandaag deze morgen ook meegemaakt. Ik was aan het dromen, werd een beetje wakker, en kon mijn lichaam niet meer bewegen. Heel raar, ik wist niet of ik nog aan het dromen was of het echt was. Ik heb er een heel raar gevoel bij en schrik. Gr. Natascha
Oké, bedankt voor je geruststelling. Ik ga deze week in ieder geval naar de huisarts i.v.m. met ADHD dat ze net ontdekt hebben bij mij. Misschien heeft het daarmee te maken? Ik zal een balletje opgooien bij die beste man. Bedankt in ieder geval!
Oké, het wordt wel erkend dus? Ik was bang dat artsen het een te vaag gegeven zouden vinden.
Nee hoor, absoluut niet. Het is wetenschappelijk bewezen dat bepaalde medicatie werkzaam is tegen slaapverlamming en dat andere medicatie slaapverlamming kan veroorzaken of in ieder geval in de hand werken. Medici die slaapverlamming niet serieus nemen, nemen hun vak dus niet serieus. Mijn vrouw heeft in het verleden veel last gehad van slaapverlamming, maar sinds de aanpassing van haar medicatie (m.b.t. allergieën, epilepsie, astma etc.) heeft ze er geen last meer van. Gewoon contact opnemen met je huisarts dus, en laat je vooral niet zomaar wegsturen.
Ik ben me aan het verdiepen in slaapverlamming, omdat ik hier wel degelijk last van heb. Ik ben er nooit echt open over geweest omdat ik dacht dat niemand me zou geloven, dacht eerst dat het iets paranormaals was. Mijn vraag is, kun je met deze klacht naar een huisarts? Want ik vind het erg vervelend, het beheerst m’n leven af en toe.
Ja, je kunt zeker naar de huisarts gaan. Hij/zij kan je doorverwijzen naar een gespecialiseerd slaapcentrum ofwel slaapkliniek. In het slaapcentrum laten ze je eenmalig (soms meermaals) overnachten om je “door te meten”. Het team van zo’n slaapkliniek bestaat uit allerlei specialisten, waaronder een neuroloog en een KNO-arts. Het is absoluut niet zeker dat de oorzaak van je slaapverlamming wordt achterhaald, maar soms wordt er een oplossing gevonden die de klachten onderdrukt zodat je geen last meer hebt van slaapverlamming.
Ga naar de huisarts en vraag of je een EEG mag laten maken. Bij jouw zou een epileptische achtergrond de oorzaak kunnen zijn.