Veel mensen zijn onzeker over zichzelf. Meestal gaat de onzekerheid over lichaam en uiterlijke kenmerken, maar men kan ook twijfelen over karaktereigenschappen en persoonlijke kwaliteiten. Een laag zelfbeeld kan je zelfvertrouwen & eigenwaarde om zeep helpen en het dagelijks leven enorm bemoeilijken. Daarom hierbij enkele tips m.b.t. een laag zelfbeeld…
Oorzaken van een laag zelfbeeld & minderwaardigheidscomplex
Een minderwaardigheidscomplex betekent letterlijk dat je jezelf minder waard vindt dan anderen. Het kan echter ook zo zijn dat je niet voldoet aan je eigen idealen. Een minderwaardigheidscomplex is dan ook een combinatie van een negatief zelfbeeld en de daaruit voortvloeiende gedragingen. Een laag zelfbeeld wordt meestal veroorzaakt door de negatieve beleving van je:
1. Lichamelijke kenmerken
Veel mensen hebben een laag zelfbeeld omdat ze niet tevreden zijn met hun uiterlijk. Zo kunnen aspecten als overgewicht, flaporen, pukkels e.a. een minderwaardigheidscomplex veroorzaken.
2. Bekwaamheden & capaciteiten
Mensen kunnen een laag zelfbeeld opbouwen als ze denken dat ze niet goed genoeg zijn. Zo kan een gebrek aan succes en erkenning een minderwaardigheidscomplex veroorzaken. Mensen die goed zijn in hun werk, een bepaalde sport of hobby of succesvol zijn qua carrière of vermogen, hebben dan ook niet zo snel een laag zelfbeeld.
3. Sociale vaardigheden
Ook een gebrek aan sociale vaardigheden kan ten grondslag liggen aan een laag zelfbeeld. Zo kunnen mensen extreem verlegen, timide, beschaamd of bevreesd zijn in hun sociale doen en laten. Naarmate deze communicatiestoornis langer aanhoudt, zal het lage zelfbeeld erger worden.
Laag zelfbeeld verhelpen & tegengaan
Een laag zelfbeeld is volkomen irrationeel. Het werkt je gevoel van minderwaardigheid bovendien in de hand, waardoor je in een negatieve spiraal terechtkomt. Het is dan ook belangrijk om een laag zelfbeeld zo spoedig mogelijk aan te pakken. Hierbij enkele tips om een minderwaardigheidscomplex te verhelpen…
1. Laag zelfbeeld relativeren met behulp van Google…
Wat je allereerst moet beseffen is dat niemand perfect is en dat iedereen met bepaalde onzekerheden te kampen heeft. Zelfs topmodellen, filmsterren, professoren, topfunctionarissen en presidenten twijfelen aan bepaalde vaardigheden en capaciteiten. Ook heeft iedereen bepaalde lichamelijke eigenschappen waar hij/zij niet over te spreken is. Het ideaalbeeld dat door televisie en tijdschriften in stand wordt gehouden, is te danken aan millimeters make-up en Photoshop en bovendien totaal niet realistisch.
Google maar eens op ‘celebrities without makeup’! Je zult zien dat het hedendaagse modebeeld en schoonheidsideaal enkel bestaan dankzij professionele visagisten, belichtingstechnici, beautycases en foto- en videobewerkingsprogramma’s. Hoewel het een subtiele vorm van leedvermaak is, zal deze zoekopdracht je zelfbeeld direct een stukje opkrikken!
2. Jezelf accepteren zoals je bent voor een positief zelfbeeld
Een minderwaardigheidscomplex komt voort uit een gebrek aan eigenwaarde & zelfvertrouwen. Zoals je hierboven al kon lezen, zijn daar verschillende mogelijke oorzaken voor. Zo zijn er mensen wiens lage zelfbeeld wordt veroorzaakt door:
- Ouderdom, haarverlies & rimpels
- Lichamelijk letsel, brandwonden & littekens
- Moedervlekken, pukkels & pigmentvlekken
- Flaporen, scheelheid & haakneus
- Kleine borsten & dikke billen
Het merkwaardige is dat mensen die hun “gebreken” accepteren voor wat ze zijn, enorm zelfverzekerd overkomen en dus een sterk zelfbeeld neerzetten. Zodoende maken zij het niet alleen makkelijker en leuker voor zichzelf, maar worden ze ook beter behandeld door anderen. Want hoe meer eigenwaarde je uitstraalt, des te waardevoller anderen je vinden!
3. Lichamelijke verzorging voor een beter zelfbeeld
Lichamelijke veranderingen door ouderdom kun je niet of nauwelijks voorkomen. En plastische chirurgie maakt het er zelden mooier op. Er zijn echter een aantal eigenschappen waar je eigenhandig aan kan werken om een positief zelfbeeld te bewerkstelligen. Enkele voorbeelden hiervan zijn:
- Huid: optimale huidverzorging tegen rimpels & pigmentvlekken
- Haar: kapsel & haarkleur bijhouden voor een sexy look
- Tanden: gebit goed verzorgen voor een stralend witte glimlach
- Kleding: leuke kleren, schoenen & accessoires kopen zodat je er modieus uitziet
- Cosmetica: juiste make-up gebruiken voor een mooie uitstraling (lippen, ogen, nagels etc.)
- Gewicht: overgewicht tegengaan m.b.v. sporten & verantwoord eten
- Stress: overmatige stress vermijden voor je algehele gesteldheid
Hoe mooier jij je jezelf maakt, des te leuker je jezelf voelt en des te meer je eigenwaarde stijgt!
4. Professionele hulp voor meer eigenwaarde
In sommige gevallen kan een minderwaardigheidscomplex verregaande problemen opleveren. Je zelfbeeld strookt dan totaal niet met de realiteit, waardoor psychologische stoornissen kunnen optreden. Zo zijn er mensen die zichzelf afstotelijk vinden, terwijl anderen hen als knap ervaren. Als je je vanwege je lage zelfbeeld depressief voelt en sociale contacten vermijdt, dan is het uiterst raadzaam om eens te gaan praten met je huisarts of maatschappelijk werk.
Een (extreem) laag zelfbeeld ontstaat doorgaans niet door een beetje overgewicht of een pukkel op je kin. Stel jezelf daarom de volgende vraag: ‘Wat veroorzaakt mijn lage zelfbeeld en welke emoties liggen hieraan ten grondslag?’ Er is bijna altijd sprake van een diepgaande, achterliggende oorzaak. Helaas is het lastig om hier objectief naar te kijken, er onbevooroordeeld naar op zoek te gaan en er op je eentje aan te werken. Professionele hulp om van je minderwaardigheidscomplex af te komen is dan ook helemaal zo gek nog niet!
Heb jij een laag zelfbeeld? Laat a.u.b. hieronder weten wat je er tot nog toe mee hebt gedaan!
25 Reacties
hallo, ik ben 17 jaar en zit met een minderwaardigheidsprobleem ik heb dit al enkele jaren en ben er nu ook al een jaar of twee redelijk depressief van heb mezelf echt al kapot willen maken door die problemen maar ik kan het niet stoppen de twijfel aan me zelf is gewoon te groot … ik ben jaren aan een stuk gepest geweest, uitgescholden en heb veel geweld gezien en dat allemaal van een stiefmoeder waarvan ik dacht dat zij eindelijk mijn papa ging gelukkig maken. zij woonde bij ons vanaf 2012 (ongeveer) en zorgde voor heel wat ellende want zij had geen papieren maar ja was wel al zo goed als samen met mijn papa ze kon dus ook niet gaan werken maar trok wel bij ons in we zaten toen in zware financiële problemen en dat had eigenlijk ook wel al best veel gedaan met me. ik ging naar school met super lang haar allemaal kleren totaal uit de mode ik zag er echt slecht uit en werd ook gepest op school … ook hoe de anderen me aankeken dat had echt al veel met me gedaan maar me papa heeft me altijd zwaar gesteund ook al hebben we het kei zwaar en hij heeft me altijd proberen recht te trekken en weg te duwen van die slechte gedachtes. maar ja het was ergens ook wel realiteit en hoe ouder ik werd hoe meer ik realiseerde hoe erg de situatie was en werd want achter dat mijn stiefmoeder een 3 maand bij ons woonde en nog vriendelijk was draaide ze helemaal. ze werd agressief ze begon ik en mijn broer helemaal de grond in te duwen. mijn papa verzette zich daar wel tegen maar altijd in lage mate. hij is ook 56 jaar en zei was bijna 40 denk ik en ja voor hem was dit een kans dat hij nooit meer in zen leven ging hebben. en ik hoopte gewoon als klein mannetje dat hij eindelijk terug de oude ging worden want na de scheiding met mijn mama zat hij ook zo diep in de put. dat deed me echt veel pijn om mijn papa zo te zien. ik hoopte gewoon dat alles beter ging worden en hij zei me altijd dat het beter ging worden. en nu zijn we al een paar jaar verder en we zitten nog steeds in financiële problemen. ik ga zoveel mogelijk gaan werken of ik kan maar ja heb ook al veel kansen verpest gewoon door dat ik de moet niet had om te gaan en ik op school in het middelbaar de eerste twee jaar kon ik nog goed studeren maar dat was ook al in een lage mate en achter een tijd moest ik dan BSO doen en dan achter een tijdje zat ik in deeltijds. ik dacht dat die school me ging helpen om uit mijn financiële problemen te raken thuis maar ik heb er dus niks aan ik zit op die school de leerstof trekt op niks de jongeren die daar zitten zitten bijna allemaal aan de drugs. ik kan ook niet terug naar het gewoon onderwijs anders begin ik terug in het 3de jaar en ik heb daar ook niet de kracht meer voor. soms wil ik echt graag weg van alles weet iemand hoe ik ooit tot rust kan komen… ik ga ook gaan praten bij een psycholoog ik probeer nog veel naar buiten te gaan. ik ga bijvoorbeeld gaan lopen skaten en gaan werken en soms school als ik er wel geraak… :/ en wil echt aan mezelf werken maar ik heb niet het gevoel van vordering en verbetering. ik mediteer nu ook al een maand aan een stuk en ik voel mij daar soms echt verrast goed door maar het is nog niet het gewenste normale gevoel dat ik terug wil hebben…
Ook ik ben enorm onzeker en negatief ingesteld. Dit is in de jaren alleen maar erger geworden. Ik ben niet onzeker over mijn uiterlijk, ik ben vooral onzeker over wie ik ben, wat ik kan en hoe mensen mij zien. Ik vind mezelf al snel minder leuk of sociaal dan een ander persoon, en omdat ik het idee heb dat mensen mij niet mogen heb ik moeite met sociaal zijn. Ik voel me vaak ongemakkelijk in het bijzijn van mensen waar ik juist graag mee om zou willen gaan, bang dat ze me niet mogen, want ik mag mezelf ook niet. Ik ben erg negatief ingesteld als het gaat over wat ik kan of over wie ik ben. Ik vind mezelf niet leuk, en krijg ik kritiek op het werk dan zakt de moed in mijn schoenen. Want zie je wel, ik kan het niet. Mijn vriend begrijpt dat dit heel moeilijk is voor mij, maar het is ook heel moeilijk voor hem om te leven met mijn onzekerheden. Zo kan ik enorm onredelijk zijn naar hem toe, hij weet niet hoe hij hier mee om moet gaan waardoor we vaker ruzies hebben om iets waar we geen ruzie over hoeven te maken. Na lang uitstellen ben ik toch echt gaan beseffen dat ik hier iets aan moet doen als ik wil veranderen, gelukkig wil worden, meer sociale contacten wil hebben en mijn relatie en baan wil redden. Ik heb zojuist een afspraak gemaakt bij een psycholoog.
Heb juist hetzelfde
Ik ben ook erg depressief op het moment, vanwege mijn lage zelfbeeld. Ik haat mezelf en ik heb constant het gevoel, al dan niet reëel, dat andere mensen mij ook niet mogen. Daardoor meet ik mezelf een houding aan waardoor het voor anderen ook echt wel heel moeilijk wordt om mij aardig te vinden. Ik sluit mezelf af, wil geen sociale contacten omdat het gemakkelijker is om alleen te zijn dan om met dit soort gevoelens contacten met anderen te hebben. Heb ook veel moeite met mijn uiterlijk. Vroeger was ik best aardig om te zien, nu gaat de leeftijd toeslaan. En als je uiterlijk jarenlang het enige is dat je hebt en dat gaat ook zienderogen achteruit dan is er eigenlijk niets meer de moeite waard aan je. Wil eigenlijk gewoon dood.
Beste, Na veel reacties te hebben gelezen plaats ik dan nu zelf ook een reactie. Ik herken mezelf veel in wat hier wordt gezegd. Sinds een lange tijd voel ik me zo onzeker dat ik geen 1 spiegel meer durf in te kijken zonder te beseffen hoe lelijk ik mezelf wel niet vind. Ik doe er alles aan om mezelf mooier te laten voelen: afvallen, make-up, gezonde levensstijl. Maar niks lijkt te helpen. Ik zie het mooie van anderen heel snel in, maar zelf kan ik nooit erkennen dat ik er ook mag zijn. Het is zelfs zo erg dat ik me niet durf te vertonen op feestjes, mezelf opsluit en nog miserabeler laat voelen. Daardoor voel ik me nog zwakker en is het een vicieuze cirkel waar ik niet meer uit lijk te komen. Ik weet niet meer hoe ik mezelf gelukkig kan maken en het niet kan relativeren met de goede en mooie dingen die ik bereik in het leven. Ik voel me vaak schuldig tegenover familie/vrienden en voel een angst dat ik nooit zo mooi of knap zal zijn als anderen. Ik realiseer me dat mijn beeld van denken helemaal niet goed is, maar ik weet niet waar en hoe ik moet beginnen om mezelf beter te laten voelen. Groet, Charlotte
Ik ben nu 24 jaar. Ik ben voor de meeste mensen dat blije meisje die altijd vol zelfvertrouwen zit… maar schijn bedriegt. Ik heb namelijk op met werk erg veel zelfvertrouwen (ik ben kapster) omdat ik gewoon heel erg goed weet wat ik doe en mijn klanten dus op mij vertrouwen in alles! Hoe fijn is dat? Maar in het echte leven ben ik heel onzeker… Ik ben onzeker over mijn uiterlijk, ik vind mezelf echt totaal niet knap, ja na veel make-up en me haar goed in model denk ik mwah… kan best wel. Maar dan ook echt het is niet anders. Terwijl je zo vaak hoort knapperd of wat zie je er goed uit denk ik… wie ik? Heel vreemd ik zie dus totaal iets anders dan andere mensen me zien. Vooral als ik bij mensen zit die enorm slim zijn en ze hebben het over studeren en dat soort dingen. Word ik weer enorm onzeker en probeer ik het weg te lachen. Ik weet namelijk nooit waar ze het over hebben, maar voel me dan altijd vreselijk dom! Want ja mijn kappersopleiding duurde maar 2 jaar en dan denk ik altijd dat ze denken van oh zij is maar een kapstertje (terwijl ik dan denk je moest eens weten wat daar allemaal bij komt kijken!!!)… Ook dat zorgt ervoor dat ik dus hierin ECHT de beste wil zijn. Omdat ik dat hiermee kan. Ook heb ik erg last van angst. Vooral in de auto als ik zelf niet rij. Ik kan wel huilen als we op de snelweg rijden en ik zie allemaal auto’s invoegen en inhalen! Vreselijk want ik heb dan totaal niet de controle en vertrouw niemand die ook maar naast achter of voor ons rijd… Controle is ook echt mijn ding! 7 dagen per week proberen zo veel mogelijk te poetsen in huis en alles moet dan ook echt schoon zijn. Behalve de zolder, daar hangt de was en staan nog wat tassen met spulletjes (maakt niet uit, want daar komt niemand)… Ik ben gewoon TE VEEL bezig wat mensen van me denken… Als ik dit aan heb, denken ze zeker dat ik een tutje ben… Als ik alleen maar zwart draag, denken ze natuurlijk dat ik een gothic ben… Als ik wat zand op de vloer heb liggen, denken ze natuurlijk dat ik vies ben… Als ik geen make-up op heb, vind iedereen me lelijk! Zo gaat het met alles wat ik doe… de hele dag lang! Maar ik blijf altijd maar mijn masker opzetten en iedereen denkt dat ik altijd vrolijk en leuk ben! En daar wil ik vanaf… ik wil me gewoon weer happy voelen zonder elke keer te denken wat andere mensen van me denken en overal letterlijk en figuurlijk wat meer schijt aan hebben! Mijn vriend is de enige die weet hoe ik me voel en waar ik bij huil!!! Ik heb hulp nodig, maar zou echt niet weten hoe en bij wie ik hiermee terecht kan? Hoe krijg ik hierbij hulp? Als ik hier het een en ander lees, is het dus nog best lastig om echt goede hulp te krijgen! Ik hoop dat iemand tips voor me heeft…
Beste Emmy, Zou niet iedereen te kampen hebben met verregaande en diepgewortelde onzekerheden? Vooral ook ten aanzien van de manier waarop men denkt te worden gezien en ervaren door anderen… Dit kan zeker te maken hebben met iemands individuele (gevoel van) eigenwaarde, zelfvertrouwen en zelfbeeld, maar persoonlijk denk ik dat zelfs mensen die extreem zelfverzekerd, zelfingenomen, egocentrisch en/of arrogant overkomen diep van binnen met dezelfde onzekerheden te kampen hebben. Misschien niet in dezelfde mate, maar dan nog… ik denk dat het bij mensen hoort… Het enige wat je kunt doen is inderdaad loslaten… de controle uit handen geven… lak hebben aan… En dat is lastig!!! Zie ook:
Er zijn overigens instanties waar je vrijblijvend en laagdrempelig hulp kunt krijgen bij mentale, emotionele en psychosociale strubbelingen; denk maar eens aan GGZ of IMW (instituut voor maatschappelijk welzijn, voormalig ‘maatschappelijk werk’). Een ‘maatschappelijk werker’, psycholoog of psychotherapeut kan allerlei praktische handvatten en zelfhulpmethodes aanreiken om wellicht wat ‘losser’ en ‘vrijer’ in het leven te leren staan. Heel veel sterkte en succes toegewenst! Groeten, Paul
Hey ben Jerry heb Da ook wat je zegt vind me echt lelijk en Da straal ik ook uit denk ik men altijd aan t denken wat denkt die van mij en die is beter as mij ik wil daar echt vanaf maar weet niet waar of hoe je mag me gerust wat sturen om wat te praten en anderen ook want vele hier zitten met Da stom gedacht dit is mijn gsm nummer wie wilt mag me sms’en grtzz Jerry
Ik heb sinds mijn puberteit problemen met mezelf. Ik heb autisme, waar ik door hard werken wel veel over geleerd heb. Maar door onder andere altijd anders te zijn geweest dan anderen (met busje naar speciale school, op vakantiekamp voor autisten, een Wajong-uitkering, begeleiding), heb ik altijd het gevoel een sukkelt te zijn, dom te zijn. Ik denk dat anderen slimmer en beter dan me zijn. Altijd wanneer ik iets niet meteen begrijp of wanneer ik een fout maak, heb ik daar erg veel last van en kan ik er lang over malen. Soms ben ik zo onzeker dat ik dingen maar aan anderen overlaat, ‘want zij weten het wel beter’. Af en toe zijn er ook gedachten dat het niet uitmaakt of ik leef of niet. Terwijl ik wel veel bereikt heb. Maar toch die problemen met mijn zelfbeeld.
Ik ben een meisje van 13 jaar. Ik ben heel onzeker over mezelf (bent niet blij met me uiterlijk want ik heb een puisten huid) en als ik zie dat andere me heel raar aan kijken is me halve dag al verpest. Ik heb het idee dat ik niet alles waar ik mee zit aan mijn vriendinnen kan vertellen daardoor kom ik met mezelf in de knoop. Ik praat hier over wel met me ouders maar die vinden dat ik mooi ben zoals ik ben, ik vind dat niet en krijg daardoor soms haat aan me zelf. Wat kan ik hier aan doen?
Eerst en vooral: heel goed dat je hier met je ouders over kan praten, dat is goed voor je zelfvertrouwen later (y). Misschien kan je iets duidelijker maken dat het écht een probleem vormt voor jou en wat de opties zijn om er iets aan te doen (huidspecialist bezoeken, bepaalde crèmes uitproberen, make-up als camouflage…). Weet dat dit probleem tijdelijk is meisje en dat er een tijd gaat komen dat je je daar niet meer onzeker over gaat voelen. Het gaat helemaal over hoe jij er zélf tegenover staat, als jij geen probleem van je pukkels maakt, gaat iemand anders dat ook niet doen. Zelfzeker lachen, helpt! En je vrienden doen er vast niet moeilijk over, trek je daar op! Veel moed en kracht met deze periode, je kan het! ;-)
Negatief zelfbeeld gecombineerd met een hoge mate aan neuroticisme is mijn diagnose nadat ik hulp zocht omdat ik verdacht werd van een stoornis in het autistisch spectrum. Dit is NIET aangeboren, maar aangeleerd. Eerst heb ik via de huisarts eerstelijns psychologische hulpverlening gekregen om het pesten sinds de kleuterschool (ben nu richting 50…) tot nu toe (op kantoor/werkvloer) een plek te geven. Daarna kwamen er steeds meer aanwijzingen richting “er is meer aan de hand”, wellicht iets “in het autistisch spectrum”?! Het zal je maar gezegd worden… Helaas komt dit nog eens bovenop mijn diverse chronische aandoeningen en daarmee al dan niet samenhangende lichamelijke ongemakken zoals kapotte knieën, morbide obesitas, slaapapneu, scoliose en noem maar op… Laag zelfbeeld… gecombineerd met een hoge mate aan neuroticisme… Het is me wat… Na diverse formulieren te hebben ingevuld en een naast familielid ook formulieren te hebben laten invullen een psycholoog en een psychiater gesproken… Na meerdere weken in spanning de uitslag… Ik ben er, cru genoeg, blij mee… Ik weet eindelijk wat er aan schort… Psychotherapie is het devies. Hoe kom ik echter aan een goede psychotherapeut(e)? Als ik erop google kom ik vaak bij van die zweverige types in de alternatieve sfeer. Wat heb ik dáár nou aan…? HELP! Ik weet nu wat ik mankeer, hoe krijg ik dit mankement gerepareerd?!?!?!
Beste G, Kun je misschien iets meer vertellen over de uiteindelijke diagnose die bij je is gesteld? Er zijn namelijk talloze psychotherapeuten met ieder hun eigen specialisme. Iedereen die een bepaalde vorm van therapie toepast, wordt therapeut genoemd. De titel ‘psychotherapeut’ mag je in Nederland alleen gebruiken als je je artsexamen hebt afgerond, namelijk: doctoraalexamen psychologie, pedagogische wetenschappen of gezondheidswetenschappen (met als afstudeerrichting geestelijke gezondheidskunde). De term ’therapeut’ wordt (vooral op websites) gebruikt door mensen die hobbymatig of beroepsmatig methodes toepassen ter genezing van lichamelijke of geestelijke gezondheidsproblemen. Helaas mag iedereen zichzelf therapeut noemen, zelfs zonder diploma of werkervaring. Het is dus belangrijk dat je iemand zoekt die daadwerkelijk bevoegd is als PSYCHOtherapeut. Hetzelfde geldt overigens voor psychologen… helaas is ook de term/titel ‘psycholoog’ in Nederland niet beschermd, waardoor iedereen, dus ook mensen die GEEN studie psychologie hebben afgerond, zichzelf psycholoog mogen noemen (dit in tegenstelling tot België). Hoe dan ook, een psychotherapeut heeft daadwerkelijk een studie psychologie, geneeskunde, pedagogiek of maatschappelijk werk voltooid en vervolgens een erkende opleiding tot psychotherapeut afgerond. ‘Psychotherapeut’ is in Nederland dus een beschermde titel; psychotherapeuten MOETEN zich dan ook registreren in het BIG-register. Let wel: in België is psychotherapeut GEEN beschermde titel, vandaar ook de verwarrende zoekresultaten als je in Google naar psychotherapeuten of psychologen zoekt. Afhankelijk van hun (Nederlandse/Belgische) woonplaats kunnen personen zonder erkende functie binnen de geestelijke gezondheidszorg een enorme verscheidenheid aan (vage) therapieën uitoefenen en zichzelf ook nog eens psycholoog of psychotherapeut noemen. Zodoende is er inderdaad een enorme weelde aan alternatieve therapeuten. Een therapeutische methode wordt alternatief genoemd indien er geen erkende vakopleiding voor bestaat. In de meeste gevallen is er ook geen overkoepelende (vak)organisatie of wetgeving die waakt over de kwaliteit van de door alternatieve therapeuten aangeboden zorg. Point being, zoek GOED naar een officieel erkend therapeut die ervaring heeft met jouw specifieke klachten. Mocht je achtergrondinformatie kunnen/willen delen, dan wil ik best even met je meekijken voor aanknopingspunten. Heel veel sterkte & beterschap in elk geval! Groeten, Paul
Herken me een beetje in jouw verhaal. Heb ook een laag zelfbeeld, niet dat ik vind dat ik zelf niks kan, maar puur mijn uiterlijk. Ik heb dus problemen met mijn eigen “ik”. Heb hier hulp voor gezocht maar kwam alleen diagnose depressief uit. Antidepressiva zouden kunnen helpen. Nou heb verschillende medicijnen geprobeerd maar had nog steeds problemen met mijn eigen spiegelbeeld, heb dit ook vaak genoeg te kennen gegeven, maar kreeg steeds als antwoord komt door je depressie. De problemen werden erger in de loop der jaren (niet meer voor spiegel, niet meer op foto’s, etc.). Maar kreeg hierdoor steeds meer diagnoses. Nu 10 jaar verder nog steeds het grote zelfbeeld probleem, maar nu komt het door mijn autisme (jawel mijn nieuwe diagnose ). Maar ik heb nog steeds een hekel aan mijzelf: komt door je autisme zeggen ze, kan je niet helpen… Zucht hoezo waardeloos die psychiatrie?
Het feit dat verlegen of timide zijn hier als ‘communicatiestoornis’ wordt aangeduid, is de grondslag voor veel onzekerheid bij introverte mensen. Hier zou eens iets aan moeten veranderen.
Dat staat er inderdaad letterlijk, dat verlegenheid en timiditeit communicatiestoornissen zijn. Dingen uit hun verband rukken, much!? Volgens mij gaat bovenstaand stukje over een laag zelfbeeld… Lezen is een vak en overdrijven een kunst. En die link naar ThePowerOfIntroverts.com die je erbij spamt, benadrukthet onoprechte en gedwongen karakter van je berichtje nog eens extra.
Ik ben moeder van 4 kinderen. Ik heb al sinds ik me kan herinneren een laag zelfbeeld. Het begon eerst niet eens zo zeer op uiterlijk. Hoewel ik altijd wel ontevreden ben geweest op mijn buik en benen. Maar meer dat ik mezelf niets waard vond en daar heb ik (helaas) in mijn jeugd ook naar gehandeld. Ik heb het mezelf erg moeilijk gemaakt in mijn jeugd, met alle gevolgen van dien. Nu ervaar ik dat ik nog steeds te kampen heb met deze gevoelens en dat ze erger worden. Ik baal niet van mezelf, ik heb oprechte haatgevoelens naar mezelf. Ik kan mezelf niet in de spiegel bekijken en denken: wat een leuke vrouw staat daar. Ik zie enkel nog maar minpunten. Zowel lichamelijk als mentaal. Na jaren van problemen binnen mijn gezin, mede door mijn minderwaardigheidscomplex, ben ik nu (pas) zover dat ik erover kan en wil praten met een psycholoog. Mijn therapie zal binnenkort opgestart worden omdat ik zo niet verder kan leven. Ik geraak namelijk met de dag meer en meer in een depressie en heb zelfs overwogen om een einde aan mijn leven te maken, omdat ik ervan overtuigd ben dat mijn gezin beter af is zonder mij. Ik vind het doodeng om alles op te moeten rakelen waar ik eigenlijk niet meer aan herinnerd wil worden. Maar ik moet. Ik moet voor mijn gezin, maar ik moet vooral ook voor mezelf.
Ik heb al vanaf mijn puberteit last van een minderwaardigheidscomplex doordat ik niet aan de verwachtingen van mijn vader kon voldoen en op school gepest werd. Nu ben ik bijna 50 en ondervind nog regelmatig last hiervan, vooral als ik depressieve gevoelens heb. Ik zou niet weten hoe je hier vanaf kan komen, want dat probeer ik al jaren. Er is geen psycholoog die hier raad mee weet.
Lieve Ron, geen gewone psycholoog kan jou hiermee helpen zoals je aangeeft. Waar het om gaat is dat jij GODS GELIEFDE KIND bent gewoon zoals je bent je hoeft nergens aan te voldoen. Hij heeft je gemaakt in je moeders buik, precies zoals HIJ dat WILDE de Grote Schepper van het heelal. En hou HOUD VAN JOU zoek alsjeblieft hulp bij een kerk in je buurt je zult daar broeders en zusters treffen die je zullen helpen. Je mag deel zijn van Gods gezin. Je bent perfect voor God in al je zwakheid veel sterkte en moge de vrede van God je hart vervullen. Esther
Ik ben bijna 47 en werkloos… Ben moeder van 3 kids (2 nog thuis) en doe veel vrijwilligerswerk voor school en woonzorgcomplex (1 ochtend per week bij deze laatste) maar voel me nog steeds depri. Krijg ook weinig complimenten, ook niet van mijn gezin. Ik ben telefoniste/receptioniste geweest, maar kan geen werk vinden. Er is ook veel veranderd op computergebied, dus ik hoef niet te solliciteren, want ik heb alleen mavo, meao en 10 jaar geleden een cursus Word gedaan. Ik wil tevreden kunnen zijn over mezelf, maar dat lukt niet. Wat moet ik doen?
Beste Hetty, Ik las je verhaal en kon het niet helpen me betrokken te voelen bij je. Jouw verhaal lijkt erg op dat van mijn moeder. Onopgeleid, maar slim. Hardwerkend, zonder erkenning. En dat is heel zonde, want zoals ik haar daaraan onderdoor zag gaan, was onterecht. Allereerst helpt het voor jou misschien meer up-to-date cursussen te volgen die je CV kunnen versterken? Met een sterker CV heb je meer kans op een baan die voor voldoening zal zorgen. Hoewel ik begrijp dat waardering uit je omgeving heel fijn kan zijn en je net even dat steuntje in de rug kan geven waardoor je je beter over jezelf gaat voelen… heb je het niet echt nodig. Je hebt je eigen complimentjes nodig. Want zoals het negatieve gevoel dat je nu meedraagt, kun je dat ook omzetten in positieve gevoelens. En díe meedragen. Breek jezelf niet af op dat wat in jouw ogen verkeerd is gegaan, kijk naar wat je allemaal wél hebt bereikt. Die dingen waar je naar terug kijkt en denkt ‘nou, dat heb ik toch maar mooi gedaan’. Wees trots op jézelf, wacht niet tot anderen dat zijn of worden. Want zolang je niet van jezelf houdt, kunnen anderen dat ook niet. Als jij jezelf niet waardeert, kunnen anderen dat ook niet. Onthoud dat je er mag zijn. Wat voor baan dan ook, wat voor situatie dan ook. Al noemenswaardig: in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, pak je vrijwilligerswerk op. Dat is super! Moeder van drie… Wie bewondert moeders niet!? Denk er eens over na wat het is dat jou gelukkig maakt, of weer gelukkig zal maken… Tot slot: Natuurlijk dien jij wel te solliciteren! Denk maar zo, wie wil jou nou niet? Ruime ervaring en nogmaals; je mag er wezen. Uiteraard zul je afgewezen worden, waarschijnlijk vaker dan eens, maar dat hoeft je niet te remmen. Er zijn er in de huidige (economische) situatie bar weinig die na een enkel sollicitatiegesprek worden aangenomen. Als werken jou gelukkig maakt, dan zorg je ervoor dat je dat weer kunt.
Ik heb kleine borsten en heb een vriendje en ben zo beschaamd om lichamelijk contact te hebben met hem en dat is heel vervelend. Hij zegt dat ik mooi ben en zo, maar ik kan dat niet geloven. Ik kan niet van boven liggen of zo want ik voel me zo lelijk. En ik weet niet wat ik eraan kan doen?
Ga naar de Hema en koop daar een Maxi Push-up, dat scheelt al een heleboel. En je vriend moet je accepteren zoals je bent, anders moet hij maar een ander zoeken als hij dat liever heeft. ;)
Groet
Ik moet zeggen dat ik het niet eens ben met Laura’s reactie. Ik zou geen maxi push-up BH kopen. Accepteer jezelf zoals je bent. Er zijn zoveel voordelen aan kleinere borsten. Zo hebben dames in mijn omgeving bijvoorbeeld een grotere cupmaat, maar die kunnen zelden een strak shirt aan zonder aangekeken te worden. En wijde shirts maken gelijk heel dik, dus het is ook nog een zoektocht naar die juist pasvormen. Bovendien zijn grote borsten heel zwaar, niet comfortabel. En dan denk je vast ‘heb ik er graag voor over als ze wat groter waren’ (dat dacht ik in ieder geval vaak, heb ook geen prominente voorgevel), trust me, je bent perfect zo. Wees er maar blij mee. Aan ieder figuur zitten voor- en nadelen. Het is niet voor niks zo, zoals je bent past bij jou, bij jouw bouw en maakt jou, jou.
1: Vraag je vriendje wat hij mooi aan je vindt (sommige mannen houden van kleine borsten, en sommige houden meer van billen). 2: Borsten definiëren niet de schoonheid van je lichaam. De schoonheid wordt voor het grootste gedeelte bepaald door hoe gezond je eruit ziet (dus of je geen over- of ondergewicht hebt, hoe gaaf je huid is, etc.) en de algehele vorm van je lichaam (zandloper-vorm wordt gezien als het meest ideaal, hoewel dat subjectief is; mensen kunnen een lichte appel- of peervorm mooier vinden). 3: Je mooiste schoonheid zit natuurlijk in jezelf, maar je uiterlijke schoonheid moet het niet belemmeren. Als je problemen hebt met lichamelijk contact, is dat natuurlijk wel een probleem (ik neem aan dat je het eigenlijk wel zou willen). Leer jezelf accepteren door niet meer te kijken naar zo’n specifiek punt als de grootte van je borsten, maar naar je algehele vorm. En als je ook hoort van je vriendje wat hij het mooiste aan jou vindt, kan jij het misschien ook begrijpen. 4: Om een push-up BH te kopen is alleen maar tegen jezelf liegen, daar los je niks mee op. Zoek wat het mooie deel aan jou lichaam is (ronde, volle billen, slanke taille, gave huid, mooie ogen, etc.) en leer dat te accentueren m.b.v. kleding of (het liefst een beetje) make-up.