Onder tarwegras oftewel ‘wheat grass’ worden de jonge scheuten van de tarweplant verstaan. Tarwegras ontspruit uit tarwekiemen; dit zijn als het ware verweekte tarwekorrels zonder vlies. Vanwege hun uiterlijk worden ontkiemde tarwekorrels ook wel ‘tarwebessen’ of ‘wheat berries’ genoemd.
Door tarwekorrels te laten ontkiemen, ontstaan tarwekiemen, en als deze in aarde door groeien, ontstaan tarwegrasscheuten; dit zijn sprietachtige plantjes die qua uiterlijk veel weghebben van ‘normaal’ gras. Als je deze plantjes nóg verder zou laten groeien, dan krijg je volwassen tarwe, waarvan onder andere brood, pasta en ontbijtgranen wordt gemaakt. Tarwegras is dus een jonge, onvolgroeide variant van tarwe…
Toepassing van tarwegras
Tarwegras heeft –net als talloze andere planten– bepaalde heilzame en helende eigenschappen. Zo wordt tarwegraspulp, de pulp die na het persen van tarwegrassap overblijft, sinds jaar en dag gebruikt binnen verschillende vormen van natuurgeneeskunde in kompressen ter behandeling van wonden. Maar bijvoorbeeld ook voor bepaalde soorten gezwellen, acne, zweren, (eczemateuze) huiduitslag en andersoortige huidaandoeningen.
De meest populaire toepassing van tarwegras is toch wel het persen ervan tot drinkbaar tarwegrassap. Het drinken van tarwegrassappen en tarwegrassmoothies is zelfs dusdanig populair dat ze niet aan te slepen zijn bij de hypermoderne ‘sap-barretjes’ en ‘raw food restaurants’ die overal de kop op duiken. In veel gevallen worden er dan andere grassappen en hoog-nutritieve ingrediënten aan het tarwegrassap toegevoegd, waaronder:
- Havergrassap (‘oat grass’)
- Gerstegrassap (‘barley grass’)
- Kamutgrassap (‘kamut grass’)
- Luzernegrassap (‘alfalfa grass’)
- Greens poeders
- Algen & zeewier
- Roggegrassap (‘rye grass’)
Bij ‘juice bars’ oftewel ‘sapbars’ vind je naast tarwegrassap, tarwegrascocktails en geconcentreerde tarwegrasshots dus ook allerlei andere grassappen, al dan niet aangevuld met veronderstelde superfoods en superfruits.
Bereiding van tarwegrassap
Tarwegras werd plusminus 30 jaar gelden geïntroduceerd in de VS door Dr. Ann Wigmore. Omdat het menselijk lichaam niet in staat is om de stugge tarwegrasvezels te verteren, perste zij het tarwegras tot tarwegrassap met behulp van een zogenaamde ‘slow juicer’. Ook nu nog wordt deze methode gebruikt om tarwegrassap te winnen en zodoende te kunnen profiteren van de heilzame voedingsstoffen uit tarwegras. Sindsdien wordt ‘wheat grass’ volop verwerkt in allerhande groene sappen en groentesmoothies.
Het is overigens prima te doen om tarwegras zelf thuis te verbouwen met behulp van kweekschaaltjes en bloembakjes. Tarwegras groeit snel en je kunt het gemakkelijk biologisch verbouwen op de vensterbank. Dure poeders zijn helemaal niet nodig, dus verbouw lekker je eigen verse tarwegras! Je gebruikt toch ook geen boerenkoolextract of andijviepoeder?
Eigenschappen van tarwegras
Sommigen dichten tarwegras en tarwegrassap de meest prestigieuze gezondheidsbevorderende eigenschappen toe. Hoewel tarwegras absoluut rijk is aan (al dan niet essentiële) micronutriënten wordt de werkzaamheid van tarwegras maar al te vaak overdreven. Zo wordt de geneeskrachtige werking op tumoren en kanker (een hoax-achtig verhaal over de Ier Danny McDonald wat al vele jaren de ronde doet) niet ondersteund door wetenschappelijke bewijslast.
Ook de claims van tarwegras-promotors met betrekking tot ‘het onttrekken van gif aan kiezen’, ‘het voorkomen van grijs haar’ en het ‘afvlakken van oude littekens’ (bron) berusten helaas nergens op. Hetzelfde geldt logischerwijs voor de suggestie dat ‘één dosis tarwegras gelijk staat aan 800 tot 900 gram groenten en fruit’. Wel zijn er aanwijzingen (waarvan sommigen overigens niet erg aannemelijk zijn) dat tarwegras:
- Een pijnstillende werking heeft
- ontstekingsremmend & antibacteriële werkt
- Over bloedstelpende eigenschappen beschikt
- De spiegels aan geslachtshormonen positief beïnvloedt
- De fysiologische cel-vernieuwing bevordert
- Stabiliserend uitwerkt op de bloedsuikerspiegel
- Een reinigend effect heeft op het bloed (‘ontgiften’)
Tot slot beschikt tarwegras over de illustere ‘grassapfactor’ oftewel ‘Grass Juice Factor’ (die al sinds de jaren ’40 wordt onderzocht, maar waarop men de vinger maar niet kan leggen), waarvan men inmiddels weet dat ‘ie de groei en vruchtbarheid positief beïnvloedt. (bron)
Let op: gezondheidsorganisaties als de WHO stellen dat vertrouwen op een tarwegrasdieet bij ernstige ziekten zoals kanker fatale gevolgen kan hebben.
Voedingswaarde & voedingsstoffen van tarwegras
Analyses laten zien dat de voedingswaarde en voedzaamheid van tarwegras aanzienlijk zijn. Toch is tarwegrassap niet heilzamer dan een gevarieerd plantaardig voedingspatroon boordevol groenten, fruit, peulvruchten, noten, granen, zaden, pitten, kiemen/scheuten, paddenstoelen en algen. Het is sowieso geenszins raadzaam om een monotoon tarwegrasdieet te volgen. Tarwegras levert o.a. de volgende voedingsstoffen:
- Tarwegras behoort tot de beste bronnen van chlorofyl (bladgroen)
- Als bestanddeel van chlorofyl levert tarwegras ook veel “vitamine K” (wat eigenlijk geen vitamine is
- Een aantal essentiële macromineralen en spoorelementen, waaronder ijzer + (een beetje) magnesium
- Enzymen (o.a. amylase en protease)
- Een beetje vitamine C en een tikkeltje vitamine E en B-vitamines
- Allerhande fytonutriënten (waaronder antioxidanten)
Als je objectief kijkt naar de macronutriënten en micronutriënten in tarwegras, wordt je niet echt warm van. Een typische portie van 30 gram tarwegras levert slechts 7 kilocalorieën… wat overigens positief is als je er vanuit afslank-oogpunt naar kijkt. Maar dat brengt met zich mee dat tarwegrassap géén belangrijke vetten levert, en nauwelijks vitamines (op een beetje vitamine C na)… Al met al moet tarwegras het dus vooral hebben van chlorofyl, maar dat vind je in alle groene groenten, waaronder kool, spinazie, waterkers, algen, groene erwten, alfalfa etc. Vooral donkergroene bladgroenten hebben een hoge chlorofyl-dichtheid.
Tarwegras (in de vorm van sappen, extracten, poeders of sprays) is dus een prima aanvulling op je dieet, maar zie het niet als wondermiddel. Tarwegrassap levert absoluut bruikbare voedingsstoffen, maar hetzelfde geldt voor zo’n beetje iedere andere willekeurige groente. Als puntje bij paaltje komt, wordt de kwaliteit van tarwegras(sap) maar al te vaak overdreven en overtrokken. (bron) Laat je dus niet gek maken…
Al met al is tarwegrassap geen wondermiddel, maar een prima aanvulling op een toch al gevarieerd en uitgebalanceerd dieet.
Gevaren van tarwegras
Vanwege de grote hoeveelheid cellulose-vezels kan tarwegras spijsverteringproblemen en darmklachten veroorzaken. Daarnaast zijn de volgende nadelen, gevaren & risico’s bekend met betrekking tot tarwegras:
1. Gluten-intolerantie
Tarwegras is onvolwassen en daarmee (nog) geen graan. In principe is tarwegras dus glutenvrij, maar dat neemt niet weg dat tarwegras in relatief veel gevallen gecontamineerd (besmet) is geraakt door volwassen tarwe… en zodoende tóch gluten met zich meebrengt. Tarwegras(sap) is dus een kwestie van oppassen voor mensen met glutenintolerantie.
2. Tarwegras-allergie
Relatief veel mensen zijn allergisch voor tarwegras-eigen stoffen. Om welke stoffen het precies gaat is vooralsnog onbekend. Een allergische reactie op tarwegras kan zich op allerlei manieren uiten; van huiduitslag, tot zwelling in het gezicht tot maag- en darmklachten zoals misselijkheid en overgeven. In ernstige gevallen kan zelfs de levensbedreigende indicatie anafylaxie optreden.
Reageer je eenmaal allergisch op tarwegras, probeer het dan nimmer voor een tweede keer omdat een eventuele volgende allergische reactie op tarwegrassap doorgaans extreem heftig is.
3. Contra-indicaties met medicijnen
De grote hoeveelheid chlorofyl gaat gepaard met een heleboel “vitamine K” (fytomenadion, menachinon e.a.). Een overschot hieraan kan bloedklonters veroorzaken, vandaar ook dat een zogenaamd tarwegrassapdieet (waarbij je enorme hoeveelheden tarwegrassap drinkt) geenszins aanbevelenswaardig is. Mensen die bloedverdunners gebruiken moeten sowieso oppassen met tarwegras, met het oog op trombose en infarcten.
Een laatste nadeeltje is overigens dat tarwegras door verrassend weinig mensen lekker of smaakvol wordt gevonden.
Conclusie
Tarwegras wordt vooral gepropageerd door een kleine groep enthousiastelingen, vaak in de context van alternatieve geneeswijzen en/of ‘raw food’. Zelfs in bepaalde boeken, waaronder The New Encyclopedia of Vitamins, Minerals, Supplements and Herbs wordt de hoeveelheid nuttige voedingsstoffen in tarwegrassap zwaar overdreven. Ja, naast chlorofyl, vitamine C en ijzer zitten er minieme sporen van talloze vitamines en mineralen in tarwegras (A, E, K, calcium, kalium, fosfor, kobalt, zink etc.) maar dusdanig weinig dat je ze met goed fatsoen niet zou mogen vermelden. (bron)
Met deze overdrijving is overigens niet veel mis, zolang tarwegrassap maar niet als alternatief voor kankermedicijnen of een gevarieerd eetpatroon wordt aangeprezen. Roepen dat tarwegras ‘90% van alle vitamines en mineralen levert die een mens dagelijks nodig heeft’ is pertinent onzinnig en uit de lucht gegrepen. En de mentale en fysieke boost die veel mensen toeschrijven aan een tarwegrasshot is eigenlijk alleen maar te verklaren middels het welbekende placebo-effect (wat overigens geen afbreuk doet aan het resultaat). Conclusie, lekker tarwegrassap blijven drinken, maar altijd ter aanvulling op een algeheel gezond eetpatroon!
Update
Inmiddels is tarwegras uitgebreid getest, en wat blijkt: het alom geprezen ‘wheat grass’ is qua nutritionele samenstelling vergelijkbaar met spinazie. Tarwegras levert ietwat meer vitamine E en fosfor, maar aanzienlijk minder bètacaroteen, vitamine C, magnesium, calcium en kalium. Vitamine B12, de belangrijkste reden waarom veel veganisten en vegetariërs zo te spreken zijn over tarwegras, blijkt zelfs helemaal niet aanwezig in zuiver tarwegras. (bron)
Drink jij weleens tarwegrassap op basis van extracten of poeders? Of pers jij je eigen verse tarwegras met behulp van een slow juicer? Laat hieronder een reactie achter!
