Eiwitten zijn onmisbaar, want je lichaam gebruikt eiwitten voor bijna alle cruciale fysiologische processen. Enkele voorbeelden hiervan zijn:
- Groei, instandhouding en herstel van cellen (spieren, huid, skelet, haren, tanden e.a.)
- Stofwisseling & cellulair transport
- Aanmaak van antistoffen (immuunsysteem)
- Orgaanfuncties
- Aanmaak van enzymen & hormonen
De gevolgen van een eiwittekort
Als bovenstaande processen niet plaatsvinden, ga je op den duur dood. Eiwitten zijn dus letterlijk van levensbelang. Een eiwittekort uit zich eerst in allerlei ziekteverschijnselen, doordat bepaalde lichaamsfuncties niet meer (volledig) kunnen worden vervuld. De belangrijkste gevolgen en symptomen van een eiwittekort vind je hieronder…
1. Gebroken nagels
Een van de eerste verschijnselen van een eiwittekort is het breken van je teen- en vingernagels. Als er niet genoeg eiwitten (aminozuren) voorradig zijn, kunnen je nagels namelijk niet optimaal in stand worden gehouden en hersteld.
2. Verstoorde wondgenezing
Als kleine wondjes minder snel genezen dan normaal, kan dat te wijten zijn aan een eiwittekort. Nieuwe weefsels worden namelijk opgebouwd uit eiwitten.
3. Bloedarmoede & kortademigheid
Het eiwit hemoglobine is medeverantwoordelijk voor het vervoer van zuurstof via het bloed door het lichaam. Een eiwittekort kan zodoende zorgen voor bloedarmoede, luchtwegirritatie en kortademigheid.
4. Groeiachterstand
Eiwitten zijn verantwoordelijk voor de groei van cellen en weefsels. Een eiwittekort kan dus leiden tot een groeiachterstand.
5. Ammoniakgeur
Als er onvoldoende energie uit koolhydraten of vetten aanwezig is, gaat het lichaam eiwitten aanspreken als brandstof. Als er tevens onvoldoende eiwitten voorradig zijn, gaat het lichaam spiercellen verbranden. Hierbij komt een ammoniakgeur vrij in de ademhaling en transpiratie.
6. Spierafname
De levensduur van spiercellen is gemiddeld 50 dagen. Eiwitten dienen als vervangingsmateriaal. Als er onvoldoende eiwitten worden aangevoerd, neemt je spiermassa af.
7. Vochtophopingen
Als er niet genoeg eiwitten in je bloed zitten, daalt de colloïd-osmotische druk in je bloedvaten. Hierdoor wordt de uitwisseling van vocht en voedingsstoffen tussen bloed en weefsels onmogelijk. Zodoende ontstaan vochtophopingen (oedemen) in het lichaam; met name in de buik. Dit fenomeen staat ook wel bekend als ‘hypoproteïnemisch (honger)oedeem‘.
8. Ontstekingsziekten
Hoe groter je eiwittekort, des te minder antistoffen je lichaam kan aanmaken. Uiteindelijk blijft er weinig over van je immuunsysteem en word je enorm vatbaar voor bacteriële en virale infecties.
Herken jij symptomen van een eiwittekort bij jezelf? Deel hieronder jouw ervaringen en bevindingen!
Een eiwit malabsorptie is volgens mij bij mij ook het geval.
Het blijkt dat veel mensen parasieten bij zich dragen en er nooit ziek van worden. Door mijn knie-operatie daalde de weerstand en had de parasiet de kans om heel actief te worden. Gevolg 4 weken giga diarree. Overgevoelig voor lactose door de Giardia. Spierkracht gehalveerd, beter gezegd een dun been. Hoeveel ik ook liep of trainde het komt er niet bij. Haaruitval, vreemde nagels, noem het maar op. Mijn dunne darm is beschadigd. Ook heeft de lever vetten opgeslagen. Nu lijkt het erop dat ik gewoon veel te weinig eiwitten binnen krijg. Ik probeer het nu sinds een paar dagen aan te vullen met Protifar. Donderdag naar de internist.
Jullie moeten je op sibo en dysbiose laten testen.
SIBO staat voor ‘Small Intestinal Bacterial Overgrowth’, hetgeen een bacterie-overgroei in de dunne darm betreft. In principe zijn commensale darmbacteriën nuttig, maar men ziet steeds meer het belang in van de exacte locatie waar darmbacteriën zich zouden moeten bevinden. Dus WAAR de darmflora het dichtst en dunst bevolkt zijn. Men veronderstelt steeds vaker dat darmbacteriën zich hoofdzakelijk in de dikke darm zouden moeten bevinden en slechts in geringe mate in de dunne darm. Wordt de dunne darm te dicht bevolkt door darmbacteriën, dan spreekt men ook wel van SIBO of van ‘bacteriële overgroei-syndroom’ c.q. bacteriële-overgroeisyndroom’ c.q. Bacterial Overgrowth Syndrome (BOS). SIBO wordt veelvuldig als de onderliggende oorzaak van o.a. ‘spastische darmen’ oftewel prikkelbare darmsyndroom (PDS) aangemerkt. (bron + bron) Bacteriële dysbiose oftewel dysbacteriose is niets meer of minder dan een onevenwichtige darmflora; dus een onbalans oftewel disbalans qua darmbacteriën. Dat overbevolking van de dunne darm met bacterien een serieus probleem kan zijn, is correct. Maat ik snap niet waarom iedereen met een verondersteld eiwittekort zich op SIBO en/of dysbiose zou moeten laten testen. Zie eventueel ook (de honderden reacties onder deze artikels):
……………….Nee Paul, t heeft nog altijd geen naam! Crohn colitis is t niet, malabsorptie; ja, en er stond wel colitis in m’n dossier, maar geen colitis ulcerosa. En natuurlijk t bizar grote hoefijzerfistel, dat nooit meer weggaat, dus levenslang drains. Alles wat je opnoemt is nagekeken. Oké hij is eruit, m’n gekwelde colon, en zat vol littekens. Ik heb nog ongeveer 20 ccentimeter colon. En m’n stoma is m’n beste vriend, en dat zal hij blijven. Ik leef nog, heb vorige week de 55 gehaald, en dat is een wonder. Groeten uit Maastricht, Kim
Je hebt sibo en een dysbiose net als ik
Mijn dochtertje van 2 jaar en 2 maand heb een eiwit te kort van 0,08 wat kunnen ze hier aan gaan doen of wat kan ik er voor zorgen dat het om hoog gaat want nu is ze weer ziek en verkouden koorts. Spugen enz.
Ik snap niet zo goed wat je bedoelt. Er zijn wel meetbare indicatoren die op een eiwittekort kunnen duiden, maar een eiwittekort kan niet zomaar in cijfers worden uitgedrukt, aangezien er geen grenswaarden zijn voor wat betreft het minimale en maximale percentage lichaamseiwitten waaruit een mensenlichaam mag bestaan. Ik begrijp dan ook niet waarvoor de waarde van 0,08 zou moeten staan… Overigens is het wel zo dat ziekte (en met name diarree) tot een verlaagde eiwitopname en een verhoogde eiwitbehoefte kan leiden.
Hallo, Even een vraagje; ik ben vegetarisch en ben er daarna achtergekomen dat ik een glutenintolerantie heb. Niet de beste combinatie, maar we doen het ermee. :) Nu lees ik overal, behalve hier, dat een eiwittekort niet snel voorkomt. Maar dat is een breed begrip. Heb ik, doordat ik geen granen en vlees eet snel last op een eiwittekort en hoeveel van mijn voeding zou uit eiwitten moeten bestaan? Ik ben bang dat ik door meer eiwitten te gaan eten, misschien juist te veel binnenkrijg. Groetjes, Aradia
Beste Aradia, De definitie ‘eiwittekort’ is inderdaad nogal contextgevoelig en onderhevig aan interpretatie. Het punt is vooral dat hoe vaker en zwaarder je je spieren belast, des te meer eiwitten je lichaam nodig heeft. Ook als je lichaam om een andere reden (dan spierarbeid) herstellende is, bijvoorbeeld na een operatie of tijdens herstel van een slopende ziekte, heeft je lichaam relatief veel eiwitten nodig. In zulke gevallen is er een duidelijke, aanwijsbare oorzaak van een verhoogde eiwitbehoefte (en het relatief grote risico op een eiwittekort). Overigens gaat inderdaad ook vegetarisme (en veganisme des te meer) gepaard met een verhoogd risico op eiwittekorten. Dierlijke voedingsmiddelen bevatten namelijk overwegend MEER eiwitten en ook nog eens HOOGWAARDIGERE eiwitten (qua aminozuursamenstelling). Als je geen vlees, vis, eieren en zuivel eet, loop je dus verhoogd risico op een eiwittekort. Granen bevatten overigens niet zo heel veel eiwitten, dus daar zou ik me persoonlijk geen zorgen om maken… Er zijn zelfs beduidend betere plantaardige eiwitbronnen dan granen. Hierbij valt te denken aan:
In dit artikel over eiwitrijke voedingsmiddelen vindt je een hele waslijst. In dit artikel over “hoeveel eiwitten per dag?” lees je meer over de gemiddelde eiwitbehoefte voor mannen en vrouwen… Hopelijk heb je iets aan deze info omtrent eiwittekorten en plantaardige eiwitbronnen… Heel veel succes ermee! Groeten, Paul
Beste Aradia. Mag ik vragen waarom je vegetariër bent? Uit principe of lust je geen vlees? Ik was 16 jaar vegetariër, uit principe , want mijn dierenliefde gaat erg ver. Ik snakte naar vlees, maar at het niet, omdat ik de opnames van documentaires over de bio-industrie op m’n netvlies gelazerd had. En heb daar mijn lichaam mee verknald. Er zijn, als je even zoekt, veel scharrelslagers. Ik heb bloedgroep O+ en dat is de oergroep, die mensen moeten echt vlees eten. Kijk even naar jouw bloedgroep, is ook zo bij de huisarts op te vragen. Ik heb een stoma, 2 matten, had 5 breuken en prolapsen, en m’n schildklier is er voor de helft uit. Eiwit is de bouwstof voor darmen, schildklier, spieren; eigenlijk voor alles. Ik lag ’n paar keer op ’t randje. Als je eventueel kunt aansterken met nutridrank extra eiwit, kun je vragen aan de internist of de diëtist, zou ik dat zeker doen. Verder bevat tahoe (die blokken bij de Chinese Toko) 50 gram eiwit per blok! Kwark? Amandelmeel? P.S. Half Nederland heeft ’n eiwittekort. Te veel eiwit is minder erg dan te weinig! Door een eiwittekort takelt ’n mens gewoon af.
Beste Paul. ’t Was ook ’n vreselijk gedoe. Met de abcessen, ’t fistel, de cyste in eierstokken en schildklier, de opvlammingen, de stoma, de breuken… Ik heb alle ziekenhuizen hier gehad in ’t Zuiden. Er is aan ’t licht gekomen dat er één arts –ik noem geen naam– is geweest die iets in m’n medisch dossier heeft gezet waardoor niemand me meer serieus nam. Iets wat totaal niet waar was, maar bij de klachtencommissie kwam uit dat ze me hoogstwaarschijnlijk verkeerd begrepen had! Ik heb haar nu voor de Tuchtraad gesleept. De rest MDL volgt als ik de tijd van leven heb. Daardoor kon ik niet meer in ’t AZM terecht, ik werd gewoon “weggejaagd”, ik mankeerde niks , en dat met minimale onderzoeken. Dat er in andere ziekenhuizen maar half werk werd geleverd kwam door die vreselijke zin in m’n dossier, wat bij ’t opvragen ervan in alle ziekenhuizen terechtkwam, bij alle artsen. Ik heb nu 2 schatten van dokters die me helpen en achter me staan. WIE ZOEKT, DIE VINDT… al duurt ’t in mijn geval 23 jaar. De internist in de Reinaert Kliniek blijft zoeken en er is nu al duidelijk dat ’n gewone bloedtest bij mij niet voldoende is, omdat ik één witte bloedcelsoort mis (misschien de reden van al die jaren IBD). Trombocyten verhoogd; wijst op chronische ontstekingen enz. enz. enz. ’t Was veel onrecht, en die eed die dokters moeten zweren dat ze mensen te allen tijde moeten helpen, dat is dus gewoon niet waar. Veel dokters zijn bevooroordeeld, en zitten daar alleen voor prestige en veel geld, en van daaruit gaan ze onderzoek doen, zoals ’t hun uitkomt. Ik ben nog steeds ’n kolossale vrouw, al schommelde mijn gewicht wel ‘ns in 10/15 kilo. Groot, stevig gebouwd en m’n ongelofelijke vechtlust (die er ook wel ‘ns even helemaal niet meer was). Ik moest dus alle artsen overtuigen dat ik ALTIJD verhoging had, 37,8 is 30 jaar lang mijn standaard lichaamstemperatuur geweest. Ja, dat kan, zei ’n dokter… Nee dus, altijd drang naar ’t toilet, ja dat kan… Altijd slierten en hompen darmvlees (zo zag ’t eruit)… Iedereen verliest wel wat slijm zei ’n kl&%t@k van ’n MDL-arts, dit is zelfs NOOIT in ’t lab nagekeken. Ik kwam erachter dat ’t mucosa oftewel afgestorven darmvlies was. M’n dikke darm is eruitgehaald en hij zat dus vol littekens. Paar coloscopieën; als ik nét geen opvlamming had, sukkels, sukkels, sukkels… Doe die coloscopie dan op ’t moment dat ik doodziek ben! Oké, ik leef nog. En ik heb nu ’t zeer sterke vermoeden dat mijn lichaam steeds weer op wonderbaarlijke wijze herstelt. Want ’t begint op ’n sterk zeemansverhaal te lijken. Ik dank God daarvoor, voor steeds weer dat herstel, steeds weer die drang om door te blijven knokken. Maar ’t was fijn geweest als de MDL-afdeling in ’t AZM me in die 23 jaar niet steeds had weggestuurd, of doorverwezen naar ’n psycholoog (’t zat dus echt in m’n buik en niet tussen de oren). Dan had mijn leven er misschien wel prettig uitgezien… Dit was alleen maar overleven, kracht vragen, zoeken, zoeken en volhouden, door alle folterpijnen heen volhouden. Oké, ik ben nu eindelijk in goede handen, beter laat dan nooit. Mijn zoektochten d.m.v. lezen, alternatieve geneeskunde, m’n eigen gevoel en instinct volgen, de ingevingen, ook van pap(+), de dromen die me vaak duidelijk wegwijs maken, door dit alles ben ik er nog. Ik hoop m’n boek ’n keer te kunnen afmaken. Maar ben nu ’n beetje moe na 28 operaties.
Ik ben dus vanaf augustus plotseling vegetarisch geworden voor een halfjaar, maar nu ik dit zo lees, ga ik zeker weer vlees eten. Dit is echt een eye opener. Nooit gedacht dat een eiwittentekort zo’n impact had op een kinderlichaam (16). Bedankt!
Beste Sheralyn, In principe kun je eiwitten ook uit plantaardige voedingsmiddelen halen, maar dan moet je wel erg gevarieerd eten. Denk maar eens aan noten, zaden, pitten, paddenstoelen, zeewier, kiemgroenten, bessen etc. Alleen tofoe en andere sojaproducten eten is in ieder geval veel te eenzijdig en bovendien ongezond vanwege de oestrogeen-achtige stofjes die erin zitten. En zolang je geen veganist bent, kun je ook nog eieren en zuivel gebruiken. Ik ben een ENORME dierenliefhebber, maar (ik weet dat het een tikkeltje hypocriet is) ik blijf toch gematigd vlees en vis eten. Wel overwegend biologisch vlees en biologische vis en in beperkte hoeveelheden. En dus aangevuld met goede plantaardige eiwitbronnen. Zou ikzelf op dit moment 16 (en dus in de groei) zijn geweest, dan zou ik persoonlijk in ieder geval NIET vegetarisch eten en zeker niet veganistisch. Maar logischerwijs zullen vegetarisme- en veganisme-aanhangers hier een hele andere mening over hebben. Bekijk desgewenst ook deze lijst met eiwitrijke voeding eens. Groeten & succes, Paul
Hoi Sheralyn, Zoals Paul al aangaf kan je eiwitten ook uit plantaardige voedingsmiddelen halen. Als je daarmee oplet eet je sowieso heel gezond, omdat je gelijk je vitamines en mineralen binnenkrijgt, dus snijdt het mes aan twee kanten. Maar gelukkig niet in het dier en kan je ieder dier recht in de ogen kijken zonder schuldgevoel! Ieder dier die geslacht gaat worden voelt het aan dat z’n dood nabij is en staat doodsangsten uit, in die ogen heb ik een keer gekeken van een koe en ik was opslag veganist, daarna heb ik mezelf met meer dierenleed geconfronteerd om voor eens en altijd voor het leven van de dieren te zijn en niet voor het leed van hen waar ik me dan medeschuldig aan gemaakt zou hebben. Ik weet zeker als de mens zichzelf zou confronteren met het verhaal achter het stukje vlees op bord of een eitje op brood er zo veel meer veganisten zouden zijn, want het is toch afschuwelijk zijn als men een eitje eet en de wetenschap zou hebben dat er een net geboren haantjes voor door de versnipperaar is gegaan, omdat er legkippen geproduceerd moeten worden, of als men melk drinkt met de wetenschap dat er voor dagelijks een glas melk drinken ieder jaar een kalf geboren moet worden, terwijl de melk voor het kalfje bedoeld is (borstvoeding), maar het kalfje wordt direct na de geboorte bij de moeder weggehaald en in een kalven concentratiekamp gezet, het kan net staan en wordt heel alleen in een kleine overkoepeling geplaatst, amper beschut tegen regen en wind en geen mamma voor haar/hem en moeder raakt depressief en huilt om haar kind. Het kalfje worden een tijdje gevoed met chemische troep zoals hormonen zodat het vlees roze wordt om daarna een drukpistool op het koppie te krijgen en een dag daarna licht het kalfje bij de slager en de moeder huilt om haar kind en zo verliest moeder koe zo’n 7 tot 9 kinderen voor dat glas melk wat ook nog vol zit met troep. Ik hoop dat je van me aanneemt dat dieren net zoals mensen zijn met hun emoties!!! Ik schrijf je dit in de hoop dat je i.i.g. vegetariër blijft, het zou mooi gebaar zijn naar de dieren! Wat de eiwitten betreft, zelf vul ik mijn dagelijkse hoeveelheid aan met een veganistische eiwitshake: Reflex Nutrition Vegan Protein. Groet, Wendy
Beste Wendy, Dankjewel voor je berichtje. Ik was nog niet bekend met eiwitsupplementen c.q. aminozuursupplementen op basis van peptide (uit o.a. erwten). Ik heb er eens over zitten lezen en ben er best enthousiast over. Ik ga er binnenkort een artikeltje aan wijden. Nogmaals dank. Groeten, Paul
Is het zo dat als je een eiwittekort of vitamine B12 tekort hebt dat je bepaalde huidziekten als Ichthyosis (vissenschubziekte) kan oplopen en/of scheurtjes aan de hielen krijgt? Is dit wel te genezen en welk middel (vitaminepillen, vitaminedranken o.i.d.) zou je moeten gebruiken?
Marlies! Ik was 16 jaar vegetariër uit principe en medeleven voor de dieren. Dit blijkt nu de oorzaak te zijn geweest voor m’n colitis (darmontsteking), schildklierafwijking (helft eruit gehaald), stoma, kaakbotontstekingen, colectomie, abcessen, proctitis (endeldarmontsteking) enz. Godzijdank leef ik nog, maar wel gehavend… M’n buik en achterste zien eruit als ’n landkaart! En heb ’n paar keer op ’t randje gelegen. ’t Bloedgroepdieet is ’n openbaring. Ik had nooit tarwe mogen eten en had nooit vegetariër mogen worden! Oké, door vette schade en schande wordt men wijs. P.S. Hoe kom je in godsnaam aan 150 gram vegetarisch eiwit? soja? melkwhey? Is namelijk veel, 150 gram voor ’n vegetariër. Na die 16 jaar eet ik nu weer vlees met respect voor de dieren die voor mij gestorven zijn. Marlies, sterkte en beterschap! Groeten, Kim.
Ik neem aan dat er eiwitsuppletie (poeders/shakes) wordt voorgeschreven bij een dergelijk eiwittekort… maar als je darmen überhaupt geen eiwit opnemen, heb je daar niet veel aan. Nog even voor Marlies: volgens mij zijn zijn er ook aminozuurcomplexen, dus eiwitsupplementen waarin opgesplitste eiwitten worden verwerkt die niet hoeven te worden gemetaboliseerd; misschien is dat nog een optie? Ik heb er overigens geen ervaring mee, maar misschien dat je artsen je hierin kunnen begeleiden?
Inderdaad eiwitsuppletie, want anders is dat niet op te brengen. En verder een halve kaas per dag, 1 of 2 eieren per dag, heel veel noten en ook peulvruchten af en toe. Geen vleesvervangers, want daar zit tarwe in…
Sinds een jaar heb ik eiwittekorten die maar niet aan te vullen zijn. Ik heb door een maag-darm-opertie een malabsorptie waardoor eiwitten en vetten kennelijk niet opgenomen worden. Eerst ondergewicht en later eiwittekorten. Mij werd verteld dat je 0,8x je gewicht in kg nodig hebt. Naar boven afgerond zou ik dan bij 60 kilogram 60 gram eiwit per dag moeten gebruiken. Ben al 40 jaar vegetariër en nooit last gehad van eiwittekorten. Gebruik nu 120 – 150 gram eiwit per dag en nog blijven de tekorten aanwezig. ’t Ligt bij mij dus niet aan de inname, maar wat de oorzaak wel is, is niet duidelijk.
Beste Marlies, Als je darm geen eiwitten en vetten uit voeding opneemt, ontstaan er tekorten aan bouwstoffen, waardoor je op den duur ondergewicht opbouwt; je ondergewicht is dus veeleer het gevolg van de eiwitmalabsorptie. Eiwitmalabsorptie is in veel gevallen het gevolg van beschadiging van het slijmvlies van de dunne darm; ik weet niet wat je operatie precies omhelsde, maar wellicht dat de hoedanigheid van je dunne darm veranderd is als gevolg van de ingreep? Andere oorzaken van malabsorptie van eiwitten zijn onder meer problemen met enzymen, (gal)zouten, mineralen/elektrolyten en maagsappen. Zo kan de enzymatische afbraak verstoord zijn door problemen met de alvleesklier of galblaas. Vooral pancreasenzymen zijn verantwoordelijk voor de eiwitvertering (aangaande proteosen, peptonen en polypeptiden) tot complexe (poly)peptiden, tripeptiden, dipeptiden of volledige afbraak tot losse aminozuren. Uiteindelijk wordt bijna 99% van de eiwitten onder invloed van enzymen afgebroken tot losse aminozuren die normaliter door de darmwand worden opgenomen, mits deze gezond is. Gaat er echter iets mis binnen deze enzymatische afbraak, dan blijven de eiwitten te groot voor opname via de darmwand, waardoor ze onbenut via de ontlasting verdwijnen. Als er echter ook sprake is van vet-malabsorptie, dan zou je denken dat er eerder iets mis is met de darm. Vet wordt naast alvleesklierenzymen immers mede afgebroken dankzij galvloeistof die wordt aangemaakt in de lever, en de kans op gelijktijdige problemen met lever/galblaas en complicaties v.w.b. de alvleesklier zou wel erg toevallig zijn en zou men mijns inziens hebben moeten opgemerkt. De kans lijkt me bovendien niet groot zolang je geen specifieke (pijn)klachten daaromtrent ervaart… Overigens kan een probleem met de alvleesklier an sich theoretisch gezien best zorgen voor problemen met de opname van eiwitten én vetten. Ik ben overigens GEEN arts en probeer enkel mee te denken… Het lijkt mij al met al niet onwaarschijnlijk dat er door toedoen van de operatie iets met het dunnedarmslijmvlies is gebeurd, waardoor de opnamestoornissen zijn ontstaan; wellicht een chronische darmontsteking? Of anders toch een probleem met de alvleesklier… Wat hebben de artsen tot nog toe gevonden en verteld? Ik ben heel erg benieuwd! Heel erg veel sterkte toegewenst in ieder geval! Groeten, Paul
Dank je Paul voor je antwoord. Zie het nu pas. Nou, er is nog steeds niets uitgekomen. Heb sondevoeding gehad met alles in de juiste samenstelling maar ook dat heeft niet noemenswaardig geholpen. heb nu een second opinion gevraagd en de arts denkt dat mijn dunne darm gewoon veel korter is dan bij een normaal mens. Daar wordt in december naar gekeken, dus het duurt nog even. Pancreasenzymen toevoegen doet eigenlijk ook niets. Blijf zoeken dus.
Balen dat er nog altijd niks concreets bekend is over je eiwittekort en dat zelfs sondevoeding niet afdoende wordt opgenomen. Dat duidt inderdaad op een darmprobleem of in ieder geval een spijsverteringsprobleem. Een te korte darm (en daarmee een te klein oppervlak qua darmwand en darmbekleding) zou je eiwitproblematiek kunnen verklaren, maar een andersoortige complicatie binnen het metabolisme is denk ik niet per definitie uitgesloten. Zo zijn er ook darmontstekingen en afwijkingen van de darmperistaltiek die eiwittekorten kunnen veroorzaken. Gaat men nu over tot inwendig darmonderzoek? Dat heb ik enkele jaren geleden ook gehad. Enerzijds was het prettig dat ernstige darmklachten werden uitgesloten middels de colonscopie, maar anderzijds is er toen Prikkelbare Darmsyndroom (PDS) vastgesteld, een diagnose waar je in de praktijk niet veel anders mee kan dan eigenhandig experimenteren, elimineren en provoceren. Nogmaals: heel veel sterkte ermee!
Ik eet al ruim 40 jaar geen vlees of vis, en op eieren ben ik ook niet echt dol. Ik eet verder gewoon wat de pot schaft, dus niets bijzonders. En dat is al die tijd goed gegaan. Ik doe aan lange afstand wandelen en heb al die jaren slechts 2 dagen ziek thuis gezeten. Dus met dat gepuzzel valt het nog wel mee. Er zijn geleerden die beweren dat je aan ca. 30 gram eiwit per dag voldoende hebt. Volgens mij kan dat best weleens kloppen. Wellicht went je lichaam er ook wel aan op een gegeven moment.
Ik zit nu op ongeveer 150 tot 200 gram eiwit per dag, eiwitbronnen zijn o.a. vlees, kwark, yoghurt, proteïne-repen en eiwitshakes. En ik voel me eindelijk ’n beetje mens worden na de 28e operatie! Weer ’n matje erbij, op 2 breuken. Nou zeg, ’t blijft bezig! God, wat was ik ziek deze keer… En ik heb nog nooit zo’n zucht naar eiwitten gehad als na deze operatie. Wat ik maar wil zeggen is dat zieke mensen (en zeker na een operatie) veel meer eiwitten nodig hebben. ’t Is nu dus trouwens officieel de ziekte van Crohn! Na 25 jaar heeft ’t nu een naam. Wat ’n sukkels, die MDL-artsen, ik wist ’t al die tijd al! En Willem, zeker weten heb jij niet bloedgroep O!
Hoi Kimberley, Ik kan me herinneren dat je een jaar of 2 geleden al over je darmklachten vertelde en dat we het toen al letterlijk hebben gehad over ‘op Crohn lijkende symptomen’. Echt heel frappant dat ze in al die tijd, met al die onderzoeken en na al die operaties niet de juiste diagnose hebben gesteld. Ik snap dat enteritis regionalis niet zomaar kan worden vastgesteld a.d.h.v. laboratoriumonderzoek, maar je zou mogen verwachten dat een kundig en bekwaam arts Crohn allang had opgespoord middels bloedonderzoeken (bloedarmoede, overschot witte bloedcellen, tekort albumine-eiwit, ontstekingsindicatoren e.a.), een coloscopie, röntgenopnamen m.b.v. een bariumhoudend contrastmiddelen of desnoods aanvullende CT-scans. Echt heel naar dat dit zo lang heeft moeten duren! Maar hopelijk gaat van hier af aan alleen nog maar beter… Mijn zwager heeft bijvoorbeeld ook de ziekte van Crohn en hij vaart er al jaren verrassend goed bij. Hopelijk voel jij je met de juiste behandeling en/of medicatie ook snel weer een heel stuk beter! Een fatsoenlijk eiwitsupplement kan er (inderdaad) in ieder geval voor zorgen dat je weer aansterkt. Groeten, Paul
Paul, Ja, ’t is ’n heel gepuzzel allemaal. Bedankt voor de tip, ik ga ’t nu lezen. Groeten, Kim
’t Is nog altijd voor iedereen onduidelijk hoevéél eiwit ’n mens nodig heeft. De één zegt lengte minus 100, dus bij 1,80 meter 80 gram eiwit eten. De ander zegt maximaal 50 gram per dag. Weer ’n ander zegt minimaal 100 gram eiwit voor iedereen… en bij darmziektes en herstel na operatie nog meer. in AL die jaren, met alles onderzoeken en uitpuzzelen is ’t mij nog steeds niet duidelijk… Ook voor vegetariërs lijkt me dit ’n enorm probleem. Eiwit is ’n bouwstof, er zijn zelfs theorieën dat eiwittekort snelle aftakeling veroorzaakt. Te veel eiwit is weer slecht voor de nieren…
Hoi Kimberley, Hoeveel eiwitten je per dag moet eten is inderdaad lastig om te bepalen. Dat komt omdat de lichamelijke eiwitbehoefte allereerst enorm afhankelijk is van je spiermassa, je proteïnemetabolisme, je lichamelijke activiteit en je algehele eetregime. Daarnaast is de soort, samenstelling en kwaliteit van het specifieke eiwit (dus de samenstelling qua aminozuren) enorm belangrijk. Ik heb het ook ooit geprobeerd uit te zoeken en kwam slechts tot beperkte conclusies. In dit artikel over ‘hoeveel eiwitten je moet eten per dag…’ kun je er meer over lezen. Wellicht kun je er iets mee. Bedankt weer voor je reactie! Groeten, Paul
Beste Kimberley en Paul, Het aantal eiwitten dat je per dag hoort binnen te krijgen hangt af van je lichaamsgewicht. Per kilo lichaamsgewicht heeft je lichaam 2 gram eiwitten nodig voor onderhoud en 3 gram eiwitten voor het aankomen van spiermassa. Als voorbeeld, iemand van 80 kilo heeft 160 gram (80×2) nodig voor onderhoud van zijn/haar lichaam en 240 (80×3) wat maximaal op te nemen valt om spiermassa te kunnen aankomen. Groeten, Henk
Nee Henk, De daadwerkelijke lichamelijke eiwitbehoefte is afhankelijk van veeeeeel meer factoren dan enkel lichaamsgewicht…