Een eetstoornis is een psychische aandoening waarbij het eetgedrag afwijkt van de “norm”. Zo kan iemand veel méér eten dan normaal wordt geacht, maar ook beduidend minder. Bovendien kan voedsel worden uitgebraakt of worden geloosd met behulp van laxeermiddelen.

De medische wetenschap erkent tot nog toe maar twee “echte” eetstoornissen, namelijk ‘anorexia nervosa’ en ‘boulimia nervosa’. In dit artikel bespreken we echter 25 “eetstoornissen”. Veruit de meeste hiervan worden dus niet officieel als medische aandoening gezien en ze zijn zelfs niet altijd psychologisch of dwangmatig van aard…

1. Anorexia nervosa

Anorexia wordt gekenmerkt door een onrealistisch beeld van het eigen lichaam. Men ziet zichzelf als dik, zelfs bij extreem ondergewicht. Er heerst een obsessieve angst om aan te komen. Gevoelsmatig geldt: hoe magerder hoe beter.

> Lees hier meer over anorexia nervosa…

2. Boulimia nervosa

Bij boulimia nervosa oftewel ‘boulimie’ wisselen periodes van extreem veel eten en uithongering elkaar af. Het ene moment geeft men zich over aan eetbuien; het volgende moment wordt er moedwillig gebraakt of gelaxeerd om zich van het voedsel te ontdoen.

> Lees hier meer over boulimia nervosa…

3. Binge Eating Disorder

Bij Binge Eating Disorder oftewel ‘eetbuienstoornis’ lijdt men aan (extreme) eetbuien, vergelijkbaar met boulimia nervosa. Patiënten hebben echter niet de neiging tot braken of laxeren. Hierdoor kan op vrij korte termijn overgewicht of zelfs zwaarlijvigheid (obesitas) ontstaan.

> Lees hier meer over Binge Eating Disorder…

4. Orthorexia nervosa

Orthorexia wordt gekenmerkt door de drang of obsessie om “gezond” te eten. Vooral vet, suiker en synthetische toevoegingen (E-nummers) worden gemeden. Deze eetstoornis wordt doorgaans steeds extremer, waardoor men op den duur enkel nog biologisch geteelde groenten eet, met alle gevolgen van dien.

> Lees hier meer over orthorexia nervosa…

5. Anorexia athletica

Anorexia athletica staat ook wel bekend als “sport-anorexia”. De patiënt is fanatiek beoefenaar van duursport of krachtsport om alsmaar slanker en strakker te worden. Vanwege de activiteit is het energieverbruik extreem hoog. De persoon in kwestie blijft echter normaal of zelfs gematigd eten, waardoor er tekorten aan brandstof en bouwstoffen optreden.

> Lees hier meer over anorexia athletica…

6. Vitarexia

Vitarexia is niet zozeer een eetstoornis, maar veeleer een eetprobleem. Vitarexia heeft namelijk geen psychische, maar een praktische oorzaak. Het is een vorm van ondervoeding; niet door te weinig eten, maar te ongezond eten. Met vitarexia wordt een klinisch gebrek aan vitamines bedoeld door belabberd eetgedrag.

> Lees hier meer over vitarexia nervosa…

7. Pregorexia

Pregorexia is een taalkundige samenstelling van ‘pregnancy’ en ‘anorexia’. Het gaat hierbij meestal om vrouwen met de obsessieve drang om na een zwangerschap zo snel mogelijk weer slank te zijn. Koste wat kost vermageren… Ongeacht tegenstrijdige behoefte van moeder & kind. De term ‘pregorexia’ wordt tevens gebruikt voor zwangere vrouwen die aan anorexia nervosa lijden.

> Lees hier meer over pregorexia…

8. Bridorexia

Bridorexia is een neologisme, bestaande uit de woorden ‘bride’ en ‘anorexia’. Het is de obsessieve drang om er zo slank mogelijk uit te zien op de eigen trouwdag. Het gaat meestal om aanstaande bruiden die in een zo strak mogelijk uitgesneden bruidsjurk willen passen. In Nederland spreekt men ook wel van ‘bruidorexia’.

> Lees hier meer over bridorexia…

9. Fatorexia

Net als anorexia wordt ‘fatorexia’ gekenmerkt door een vertekend zelfbeeld. Waar anorexia gepaard gaat met een onterecht beeld van overgewicht, wordt fatorexia gekarakteriseerd door een vertekende voorstelling van een gezond of zelfs slank lichaam. Iemand is overduidelijk te zwaar, maar beschouwt zichzelf als gezond; overgewicht wordt dus niet als zodanig ondervonden of erkend.

10. Kinder-anorexia

Piepjonge kinderen (met name meisjes) lijden steeds vaker aan anorexia nervosa. Niet alleen jonge tienermeiden (10 – 14 jaar), maar zelfs meisjes tussen de vier en zes jaar oud. Bij jonge vrouwen (kinderen en meiden onder de 18 jaar) die lijden aan anorexia nerovosa spreekt men ook nog weleens van ‘kinder-anorexia’.

11. Manorexia

Omdat anorexia nervosa nog altijd als een “vrouwen-aandoening” wordt gezien is de term ‘manorexia’ in het leven geroepen voor mannen die aan anorexia nervosa lijden. De afgelopen jaren zijn er dan ook steeds meer mannen die aan eetstoornissen lijden en hier openlijk voor uitkomen. Manorexia is dus geen op zichzelf staande eetstoornis, maar een samenstelling van ‘man’ en ‘anorexia’.

12. Compulsief overeten

Compulsief Overeten staat ook wel bekend als Compulsive Overeating (COE) en ‘eetverslaving’. Compulsive Overeating kent duidelijke raakvlakken met Binge Eating Disorder. Bij COE is echter sprake van een continue mentale afhankelijkheid, vergelijkbaar met alcohol-, drugs- en rookverslaving. De bekendste eetverslaving is de koolhydratenverslaving.

13. Purging disorder

Purging disorder is een eetstoornis die voornamelijk wordt gekenmerkt door laxeren. Hoewel dit doorgaans ook het geval is bij anorexia en boulimia, verschilt purging disorder van beide. Er is namelijk geen sprake van ondergewicht zoals bij anorexia en ook niet van vreetbuien zoals bij boulimia. Het gebruik van laxeermiddelen staat op de voorgrond.

14. Diaboulimia

‘Diaboulimia’ is een eetstoornis onder diabetici (mensen met suikerziekte). Vooral jongeren met diabetes type 1 gebruiken insuline-injecties om af te vallen of uit angst om aan te komen. Door onvoldoende insuline toe te dienen of injecties over te slaan, valt men af. Dit zorgt echter voor (levens)gevaarlijke schommelingen in de bloedsuikerspiegel. Diaboulimia wordt ook wel ‘diarexia’ of ‘diaboulimie’ genoemd.

15. Food Maintenance Syndrome

Food Maintenance Syndrome is een psychische stoornis onder kinderen in de pleegzorg die wordt gekenmerkt door abnormaal eetgedrag. Het gaat om een patroon van overmatig eten, terughoudendheid controle-uitoefening. Hierdoor kunnen verregaande groeiproblemen ontstaan. Men verondersteld dat het afwijkende eetgedrag wordt uitgelokt door stress en mishandeling. (bron)

16. Hyperfagie

Hyperfagie staat ook wel bekend als polyfagie, megalofagie, vraatzucht, varociteit, edaciteit, gastromanie, sitomanie, pantofagie en ziekelijke gulzigheid. Polyfagie is geen eetstoornis op zich, maar veeleer een symptoom van verscheidene eetstoornissen. Polyfagie kan een teken zijn van boulimia, COE of BED, maar ook worden veroorzaakt door depressie, uithongering of een hersenafwijking.

17. Nocturnal Sleep-Related Eating Disorder

Nocturnal Sleep-Related Eating Disorder (NSRED) betekent letterlijk ‘nachtelijke slaap-gerelateerde eetstoornis’. Het is een combinatie van parasomnie en een stoornis. Parasomnie is het vertonen van ongewoon gedrag tijdens het slapen, waardoor het voor anderen lijkt alsof je wakker bent. In dit geval wordt er door de slaper gegeten, zonder dat diegene zich daarvan bewust is.

18. Night Eating Syndrome

Night Eating Syndrome (NES) oftewel “nacht-eten” is een eetstoornis die gepaard gaat met terugkerende nachtelijke eetbuien. Minstens de helft van de dagelijkse calorie-intake wordt tussen 12 uur ’s nachts en 6 uur ’s ochtend genuttigd. Het ontbijt wordt meestal overgeslagen; de lunch is gematigd. Vaak is er sprake van een geringe eigenwaarde, symptomen van depressiviteit en verlaagde melatonine en leptine-niveaus.

19. Chronische voedselweigering

Voedselweigering kent verschillende vormen en gradaties. In dit geval bedoelen we stelselmatige voedselweigering die gezondheidscomplicaties met zich meebrengt. Deze eetstoornis ontstaat vaak bij kinderen met een uitgebreide en gecompliceerde medische voorgeschiedenis. Er ontstaan gedragsproblemen zoals een extreme voedselvoorkeur, slikangst, chronisch braken of zelfs langdurige hongerstaking.

20. Vetzucht

Iemand met vetzucht heeft de begeerte om dik te zijn. Een extreem dik lichaam wordt verheerlijkt en als mooi, stijlvol en verleidelijk ervaren. Men kiest er opzettelijk en welbewust voor om alsmaar zwaarder te worden. Zelfs levensbedreigend overgewicht past in dit ideaalbeeld. Er is zelfs een aanzienlijke community die overgewicht als schoonheidsideaal ziet. Deze ‘eetstoornis’ wijkt in deze zin af van de rest omdat er dus geen sprake is van een obsessieve drang.

21. Magerzucht

Magerzucht is de tegenhanger van vetzucht. Iemand met magerzucht ervaart de behoefte om extreem mager te zijn. Een uitgemergeld lichaam wordt verheerlijkt en als esthetisch, verleidelijk en modieus gezien. Men kiest er opzettelijk en welbewust voor om alsmaar dunner te worden. Zelfs levensbedreigend ondergewicht past in dit ideaalbeeld. Magerzucht is net als vetzucht een uitzondering op de ‘regel’ omdat obsessieve drang ontbreekt.

22. Pica

Pica houdt in dat er stelselmatig niet-eetbare dingen worden gegeten. Het kan gaan om aarde, klei, kalk, pleisterwerk, roest, as, papier en zelfs glas. Door het eten van oneetbare producten kunnen buikklachten, gebitsbeschadigingen of zelfs een levensbedreigende vergiftiging ontstaan. Mens spreekt van pica als deze neiging langer dan een maand aanhoudt.

23. Ruminato

Bij ruminato oftewel ruminatiestoornis wordt voedsel niet in één keer doorgeslikt. Het eten wordt keer op keer herkauwd na een oprisping. Deze oprispingen kunnen onwillekeurig zijn, maar ook doelbewust worden opgewekt. De precieze oorzaak van ruminato is onbekend, maar de oprispingen worden in elk geval niet veroorzaakt door een aandoening van de slokdarm of maag.

24. Psychogeen braken

Psychogeen braken houdt in dat men overgeeft vanwege psychische problemen. Vaak is er sprake van een lange voorgeschiedenis met braken die soms zelfs teruggaat tot in de kindertijd. Het zijn psychische problemen die leiden tot misselijkheid en braken, en het overgeven gebeurt frequent, moeiteloos en pijnloos.

25. Eetstoornis Niet Anderszins Omschreven

Een ‘eetstoornis niet anderszins omschreven’ (ENAO) staat ook wel bekend als ‘eating disorder not otherwise specified’ (EDNOS). Het is een verzamelterm voor allerlei eetstoornissen die niet als een op zichzelf staande ziekte worden erkend. In principe behoren alle eetstoornissen onder de ENAO die niet aan de criteria van anorexia, boulimia óf BED voldoen.

Gevolgen van eetstoornissen

De gevolgen van een eetstoornis kunnen relatief mild zijn, maar zijn in veel gevallen enorm heftig en ingrijpend. Vooral anorexia, boulimia en BED hebben in veel gevallen slopende gevolgen voor lichaam en geest. De kenmerkendste gevolgen van eetstoornissen zijn gevaarlijk tot levensbedreigend ondergewicht of overgewicht; daarnaast kan schade optreden aan onder meer huid, haren, tanden, botten, spieren, vruchtbaarheid en psychische gesteldheid. Letsel als gevolg van eetstoornissen kan achteraf onherstelbaar blijken.

Laat hieronder jouw vraag, opmerking of verhaal achter met betrekking tot eetstoornissen…

34 Reacties

  1. hey ik ben 13 (ik heb autisme,adhd en ben hoogbegaafd dus nogal een paket)
    ik heb niet altijd een eetlust maar dat komt door mijn medicatie maar ik heb nu al een paar maanden last van het gevoel dat als ik in een groep met mensen zit en ik eet dat zij mij dan ‘judgen’ op hoe ik eet, wat ik eet, en gewoon alles en ik weet niet echt wat ik hier mee moet
    help!!

  2. Hey, Ik weet niet zo goed wat er met me aan de hand is. In een periode van stress sla ik dicht en eet echt zo verschrikkelijk weinig. Als ik ’s ochtends wakker word moet ik gaan ontbijten en met tegenzin werk ik een cracker weg. Dan kijk ik al er tegenop om te lunchen en daarna avondeten. Als ik ga eten krijg ik ook maar een beetje weg en hap voor hap denk ik bah. Na het eten word ik echt heel erg misselijk maar ik ga niet overgeven. Nu is het vakantie en alle schoolstress is over maar ik eet nog steeds niet, sterker nog het wordt alleen maar erger. Ik heb geen slecht zelfbeeld en ik vind mezelf eigenlijk al te dun worden. Ik woog +/- 66 kilo en nu 58. Ik had het aan mijn beste vriendin verteld en die zei dat ik naar de huisarts moet gaan maar ik weet niet waar ik goed aan doe op het moment. Ik hoop dat ik antwoord krijg.

    • Functioneel betekent zoiets als “met een functie”, dus om een nuttige reden. Het menselijk lichaam kan verschillende functionele redenen hebben om te braken. Bijvoorbeeld als je iets hebt gegeten dat eigenlijk niet in het lichaam thuishoort. Bijvoorbeeld iets giftigs of iets dat veel schadelijke bacteriën bevat. Als het lichaam dit er zo snél mogelijk weer uit gooit, blijft de schade relatief beperkt. Functioneel dus…

  3. Hai, ik ben 12 jaar ben 157 en weeg 35 kg. Het is niet dat ik bewust niet wil eten maar ik heb vaak geen eetlust. Ik vind mijzelf echt te dun en probeer heel vaak extra veel te eten om bij te komen maar dat lukt niet. Ik ben sinds vorig jaar maar 3 kilo bijgekomen… ik weet niet wat ik heb maar wil wel beter worden

    • geluk zak zo een lichaam kwil wel zo een lichaal slank ik ben dik je moet niet zagen voor je gewicht

  4. Hoi hoi, ik heb een zwager van 26 die sinds een half jaar niet meer normaal eet. Alles wat hij in z’n mond krijgt kauwt hij op maar spuugt het ook weer uit. Hij pluist ook alles uit, haalt ook bv het velletje van een braadworst af. Hij zegt zelf dat het door z’n kunstgebit komt en daardoor niet kan slikken, maar lekkere dingen eet hij wel. Misschien kan iemand mij vertellen wat er is?

    • Deze problematiek zou kunnen duiden op een slikstoornis oftewel ‘dysfagie’…

  5. Ik ben tegenover vorig jaar 9 kilo vermagerd, vooral in de zomer. Ik voel me nu supergoed in mijn vel!!! Maar ik heb mijn regels vorige maand niet gehad en ik let wel echt heel hard op wat ik eet. Ik ben bang dat ik onvruchtbaar ga worden of ben aan het worden… Zou iemand me willen helpen please??

  6. Ik ben al 19 jaar invalide de laatste tijd krijg ik bijna geen hap door mijn keel ik eet wel maar met moeite. Meestal geef ik de helft weg aan mijn hondjes. Geen trek in eten waar zou dat door komen?

  7. Hi, ik kamp ook met een eetprobleem (denk ik), maar deze voldoet niet echt aan de hierboven beschreven eetstoornissen. Ik zal er even over vertellen: ik ben 24/7 bezig met eten/niet eten, aankomen is mijn grootste nachtmerrie, een plat buikje hebben en houden maakt me gelukkig, als ik na uren niks gegeten heb en mezelf in de spiegel bekijk, ben ik echt trots op mezelf. Bekijk ik mezelf echter vlak na het eten en zie ik een ietwat opgezet buikje, dan word ik ongelooflijk down en ga ik zo snel mogelijk het braken opwekken! Ik geef gemiddeld 2 keer per dag over, vooral als ik ongezond gegeten heb. Meestal eet ik nog meer ongezond dingen na één ongezonde snack, omdat ik toch ga kotsen, ga ik los op ook ander lekker maar slecht voedsel als chips, snoep, koek, chocolade, ijs, taart, enz. Als ik dus één ding neem een besluit het er toch weer uit te gooien, dan voordat ik ga braken, neem ik nog zoveel mogelijk lekkers met de gedachte zo meteen toch boven het toilet te hangen. Ik vind het vervelend en zou graag als een normale volwassen dame om willen gaan met eten: gezond, met mate, en niet moeilijk doen om één koekje. Maar dat lukt me helaas niet, ik flik het toch iedere keer… Verder heb ik niet echt de neiging om mezelf helemaal kapot te sporten, wel neem ik bijvoorbeeld altijd de trap i.p.v. lift en loop ik meestal naar plekken die niet al te ver zijn, om toch calorieën te verbranden, ik ben extreem lui, denk dat als ik dat niet zou zijn, ik wel dag en nacht in de sportschool te vinden zou zijn. Een keer ergens naartoe gelopen, minimaal 3 km = extreme trots en blijdschap. Help somebody? :(

    • Beste, Wat u beschrijft is Boulimie. U zou best hiervoor in behandeling gaan, het dagelijks braken is slecht voor uw lichaam (kan op de duur scheuren veroorzaken aan maag en slokdarm. U riskeert ook uzelf uit te drogen, waardoor er onbalansen on het lichaam ontstaan, voornamelijk een te kort aan kalium, die zelfs hartfalen kan veroorzaken. Daarenboven is dit een enorm psychisch lijden. Ga alstublieft zo snel mogelijk op zoek naar professionele begeleiding! Ik wens u het beste toe!!!

    • Hoi Kim, dit klinkt inderdaad als boulimia. Zoek alsjeblieft zo snel mogelijk hulp, want de blijvende schade krijg je waarschijnlijk veel eerder dan dat je zelf zou denken. Zelf heb ik er nu blijvende slokdarmproblemen aan overgehouden, en geloof me, dat is het uitkotsen van een koekje niet waard…

  8. Hoi, ik ben Rob, 51 jaar uit Rotterdam. Ik vertoon symptomen van anorexia athletica en nocturnal sleep-related eating disorder. Ik doe fanatiek aan fitness en wielrennen en streef dus naar een zo laag mogelijk vetpercentage. Dit wordt bijna dagelijks gefrustreerd door nachtelijk slaapwandelen en binge eating. Zelfs als ik 7 uur per dag sport kom ik soms een kilo per week aan. Verder ben ik bipolair en slik dus lithium, truxal, bloeddrukverlagers en cholesterolverlagers en sinds kort ook temazepam, een benzodiazepinen. Nu zit ik dus in een vicieuze cirkel van aankomen en als een gek weer sporten om mijn gewicht binnen de perken te houden. Ik wil dus uit deze cirkel geraken, maar hoe, wat en waarom? Ik loop al bij een psychiater, die overigens weinig voor me kan betekenen. Recentelijk heb ik een slaaponderzoek ondergaan bij het medisch centrum Haaglanden. 2 augustus heb ik hieromtrent een gesprek met een neuroloog. Toch zouden eventuele tips van lotgenoten zeer welkom zijn nu.

  9. Hallo, Ik ben bijna 22 jaar en worstel al bijna 8 jaar met een eetstoornis. Het is begonnen met anorexia daarvoor ben ik meerdere malen voor opgenomen geweest in klinieken en ziekenhuis. Naar een lang traject ben ik genezen verklaard. Ik kwam aan tot overgewicht. Ik ben inmiddels een paar maanden geleden begonnen met gezond afvallen. Ik ben al bijna 30 kilo kwijt gezond is dit uiteindelijk niet gegaan. Ik kan geen hulp vragen want ik ben nog te zwaar. Ik word hier never nooit serieus genomen. Me lichaam heeft het wel enorm zwaar. Ik vroeg me af of iemand tips heeft wat ik het beste kan doen?

  10. HOI, ik ben Phaedra en ik ben 15 bijna 16 en ik weeg 45 en ik hou echt van eten en ik kan niet zonder eten ik ben ook verslaafd aan roken ik weet niet wat ik moet doen. Mijn vriendje wilt verder gaan wat moet ik doen?

  11. Beste Paul, Mijn man eet veel en heel snel. Hij heeft zijn bord al leeg in een aantal minuten. Hierna schept hij weer een bord vol en eet weer zo snel. Tegen de tijd dat ik klaar ben, pakt hij zich gerust nog een appel, tomaat en banaan erbij. Dit alles bij het warm eten. Hier hebben wij natuurlijk al heel veel over gesproken. Hij geeft aan dat hij vroeger altijd snel moest eten toen hij klein was. Anders was er niks meer over. Zij waren met 12en thuis. Nu is hij niet ontzettend dik, 2 meter in lengte en 108 kg. In de ochtend gaat dit ook zo. Op zijn werk eet hij bijvoorbeeld 6 dubbele boterhammen, 2 appels, 2 paprika’s, 3 tomaten en nog een banaan. Hij eet op zich dus wel redelijk gezond. De hoeveelheid dat gegeten wordt baart mij zorgen. De snelheid van eten is een grote irritatie voor mij. Zijn bloeddruk is al jaren te hoog, gemiddeld 140/90. Op internet kan ik niet veel vinden over het snelle en veel eten van mijn man. Hijzelf zegt dat het een soort van verslaving is en hij dit niet kan veranderen na 39 jaar zo te eten. Mij maakt het zorgen. Groeten, Michelle

    • Beste Michelle, Snel eten is een ongezonde eetgewoonte. Voor een optimale spijsvertering is het beter dat je langzaam eet, goed kauwt en niet te veel tegelijkertijd “in je maag stopt”. Langzaam en kleine porties eten, zorgt ervoor dat de hoeveelheid maagzuur en spijsverteringsenzymen toereikend is voor een toereikende ‘voorvertering’. Je darmen zullen dan minder moeite hebben met de ‘navertering’, waardoor eten minder zwaar valt en je lichaam meer voedingsstoffen aan je darmbrij kan onttrekken. Kortom: minder kans op maagzweren, darmverstoppingen, diarree en andere spijsverteringsklachten… En een betere opname van vitamines, mineralen, sporenelementen en fytostoffen. Van een officiële eetstoornis lijkt me geen sprake, maar wellicht wel van een (gematigd) eetprobleem. Je man is heus niet de enige snelle eter… Maar in combinatie met de hoeveelheden die je man eet, kan ik me je bezorgdheid voorstellen. Ik ben niet op de hoogte van wat je man dagelijks doet (qua werk, sport, hobby’s) en evenmin van zijn lichaamssamenstelling, vetpercentage, spiermassa, lichaamsverhoudingen en vetverdeling, maar hij eet hoe dan ook veel, ook al zou hij nog zo lichamelijk actief zijn… Wel fantastisch trouwens dat hij zo veel groenten en fruit eet. Dezelfde hoeveelheid aan junkfood zou immers funest zijn! Ik kan me de gewenning overigens goed voorstellen… Als je van thuis uit hebt aangeleerd om te moeten ‘vechten’ voor je eten, dan lijkt het me erg lastig om het snelle schrokken af te leren. Maar jezelf dwingen om langzamer te eten, is denk ik het enige wat je ertegen kunt doen. Dus heel bewust je bord (half)vol scheppen, heel bewust (kleine) happen nemen, heel bewust pauzes inlassen tussen twee opvolgende happen, heel bewust tijdrekken… Het mooie is dat je dan ook nog eens minder zult eten, want het menselijk lichaam heeft een tijdje nodig voordat het beseft dat het voldaan is. Overigens wordt “snel en veel eten” gelinkt aan insulineresistentie en hoge bloeddruk, maar logischerwijs zijn er veel meer mogelijke oorzaken van hypertensie. Heel veel sterkte ermee! Groeten, Paul

  12. Hallo, ik ben een meisje van 15 jaar en ik ben 1m55 lang, ik weeg op dit moment rond de 45 kg. Ik ben al enkel kilo’s afgevallen omdat ik mij er heel slecht bij voelde omdat ik sinds vorig jaar wat ben aangekomen en ik terug wil zijn zoals vroeger. Dan was ik een tijdje heel goed bezig door te sporten en gezond te eten, maar daarna kreeg ik een periode van terug ongezond eten en heel veel vreetbuien. Ik heb het gevoel dat ik het altijd stiekem wil doen en ik wil dat niemand mij zoveel ziet eten omdat ze weten dat ik wil afvallen. Na die eetbuien voel ik mij altijd heel slecht en schuldig, maar het is sterker dan mijzelf… Ik durf het tegen niemand te vertellen want ik wil gewoon afvallen, maar het is zo moeilijk en ik denk vaak aan eten. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen, ik heb al eens proberen over te geven, maar dat lukte me niet en ik weet dat dit niet de juiste oplossing is.

    • Praat hierover met een vertrouwenspersoon! Een vriendin, een zus, een nicht of verder familielid… een docent, klasgenoot of decaan op school… (als je een bijbaantje hebt) misschien met iemand op je werk… of anders je huisarts of een anonieme hulplijn. Zulke ‘eetproblemen’ met een psychische / mentale / emotionele bijklank zijn niet goed, zeker niet voor een meisje van 15. Hoe eerder je hulp en steun zoekt, des te beter! Onwijs veel sterkte toegewenst!

  13. Hallo, ik ben Fiona. In het begin van het eerste middelbaar ben ik neig vermagerd ik ben 13, 1m69 lang en weeg 47kg. Vorig jaar woog ik nog 56kg. Ik ben naar de dokter geweest en ik heb dus duidelijk ondergewicht. Ze hebben mijn bloed genomen, maar vonden niks. Hij zei dat het psychisch probleem is dus kreeg ik een psycholoog op school. Ik kon niet meer eten alles wat ik at kwam er 5 minuten nadien weer uit. Na die psychologie ging alles weer beter met eten maar dan kwam het volgende. Ik had een relatie van 10 maand maar paar dagen geleden heeft mijn vriendje het gedaan gemaakt. Ik was er kapot van vanaf dan heb ik niks anders dan buikpijn en ik kan ook niet meer goed eten. Per dag eet ik nog geen half bord leeg. Ik heb geen honger maar toch maakt mijn buik lawaai. Ik eet dus amper iets en toch heb ik steeds het gevoel dat ik moet overgeven. Maar het lukt niet. Steeds als ik aan de relaties met mijn vorig vriendje denk krijg ik steken in mijn buik. Dus ik ben bijvoorbeeld aan het eten ik heb maar 1 stukje vlees gegeten en ik denk aan de relatie is het precies alsof ik zo neig heb gegeten dat er niks meer bij kan. Maar dan moet ik wel direct naar de wc lopen maar er gebeurd niks. En ik heb de laatste tijd ook veel diarree. Ik weet dus niet precies wat ik heb. Hopelijk kun je me helpen! Groetjes, Fiona

    • Beste Fiona, Weet je ook waarom de dokter vond dat er sprake was van een psychisch probleem en niet van een lichamelijk probleem? Dit klinkt in elk geval niet als een eetstoornis in klassieke zin; in dat geval is er veeleer sprake van een vertekend lichaamsbeeld waarbij je zelf niet inziet dat je te dun bent… In principe KAN emotionele/mentale stress absoluut zorgen voor verminderde eetlust, misselijkheid, buikpijn en aanverwante klachten. Maar diarree en braakneigingen gaat toch wel heel erg ver… Natuurlijk is het zo dat liefdesverdriet enorme pijn kan doen en zelfs tot verregaande lichamelijke klachten en kwalen kan leiden, maar buikkrampen en diarree zijn veeleer het gevolg van wezenlijke spijsverteringsklachten zoals een maagaandoening of darmaandoening. Ook 10 kilo in een jaar afvallen is een slecht teken… Weet je toevallig nog waarop je bloed destijds precies is gecontroleerd? En is er al ooit eens een colonscopie of gastroscopie uitgevoerd? Heb je nog aanvullende gezondheidsklachten? En wat vinden je ouders van je huidige gezondheidstoestand? Ik ben benieuwd naar je reactie… Heel veel sterkte & beterschap toegewenst! Groeten, Paul

  14. Ik heb ook een vraag. Op het moment weeg ik 50 kg en ik ben 1.74 meter lang, dit is te weinig! Ik heb geen eetstoornis omdat ik niet per de slank eruit hoef te zien, maar eten voelt raar genoeg niet als een primaire levensbehoefte. Honger heb ik wel, maar dat geeft me niet de neiging om ook daadwerkelijk te eten. Dus ik moet mezelf er altijd toe zetten om iets te eten als ik honger heb… Omdat ik anders dagen niets eet. Dit heb ik niet constant, maar in periodes. Na een periode van normaal eetgedrag komt weer een periode dat ik geen behoefte heb aan eten. Ik wil graag aankomen, maar het is lastig om te eten als je niet het gevoel hebt dat dit nodig is. Ik vroeg me af of dit iets is waar meer mensen last van hebben, aangezien ik het niet tussen de beschrijvingen zag staan op deze pagina.

    • magertjeedatwilbijkomenmaarnietlukt

      ik heb dit ook en ik heb geen idee wat het is…!

  15. Ik ben 16 jaar en ik worstel nu al 2 jaar met eetproblemen en zelfbeschadiging. Volgens de dokter heb ik een normaal gewicht en mijn bloed waarden zijn goed, onlangs belde ze mij dat ik anorexia kan hebben en misschien zelfs BED, maar dan zonder het overgeven en laxeermiddelen gebruiken. Ik vroeg mij af of ik anorexia kan hebben als ik alleen avondeten eet en niet overgeef. Ontbijt en lunch skip ik wel, net als tussendoortjes. Ik vroeg mij ook af of iemand mij kan helpen met het vinden van een oplossing, ik spreek een vertrouwenspersoon en ik word binnenkort geholpen door de GGZ.

  16. Hallo, Ik heb een vraag. Mijn dochter is bang om over te geven. Zij is nu 14 en heeft dit nu al een paar jaar. Wat zij doet is het tellen van eten over de gehele dag. Ze mag niet meer dan drie van het soort eten volgens haar regels. Sommige zaken vallen wel binnen het tellen en sommige zaken niet. Probleem is dat zij voor zichzelf een aantal (voor ons onlogische) regels heeft, een hele grote zak chips is dus 1 ding. 1 dropje plus 1 chipje plus 1 ander snoepje is 3. Zij is bang als het er meer als drie worden dat ze gaat overgeven. We zijn al bij diverse personen geweest om te praten. Wij komen er niet uit. Ze is niet te mager, eet gewoon het avondeten. Als we weggaan is het wel drama met eten buiten de deur. Ze is de gehele dag in haar hoofd met eten bezig. Wie kan hier iets zinnigs over zeggen? Bij voorbaat dank, Vincent

    • Beste Vincent, Dit klinkt niet per definitie als een eetstoornis, maar veeleer als een dwangstoornis, waarbij men last heeft van steeds terugkerende dwanggedachten en/of dwanghandelingen (soort tics, gepaard gaande met sterke drang en/of dwang). Als een tic zich ontwikkelt tot een obsessief-compulsieve stoornis (OCS), spreekt men ook nog weleens van ‘dwangneurose‘ of ’ticstoornis’, een nogal neurotisch fenomeen (wat meestal voortkomt uit angst en zodoende onder angststoornissen wordt geschaard). Ikzelf ben ook nogal neurotisch aangelegd en heb toevallig ook jarenlang behoorlijk ingrijpende dwangstoornissen ondervonden. Zo heb ik als kind jarenlang vanuit de auto uiterst dwangmatig de middenstrepen geteld op alle autowegen waar ik als inzittende overheen kwam; dat waren er tijdens een doorsnee autorit soms vele honderden tot zelfs duizenden. Ook heb ik net als je dochter een dwangstoornis gehad waarbij aantallen een grote rol speelden… Alle zinnen die werden gesproken of die in me op kwamen, deelde ik op in groepjes van 2 letters, waarbij ik dan de irreële hoop had dat het totaalaantal een even aantal letters zou betreffen. Deze laatste tic heeft misschien wel 10 jaar plaatsgehad en kostte mentaal gezien onwijs veel energie. Ik ben er door de jaren heen vanzelf ‘overheen gegroeid’, dus zonder psychologische hulpverlening, maar achteraf gezien denk ik dat het beter zou zijn geweest als ik er met m’n ouders over had gepraat, waardoor men de mogelijkheid zou hebben gekregen tot (professioneel) ingrijpen. Ik ben inmiddels 32 en betrap mezelf er namelijk nog steeds weleens op dat ik de letters in zinnen of zinsdelen in m’n hoofd in groepjes van 2 ga zitten onderverdelen. Op het moment dat ik mezelf erop betrap, stop ik er direct weer mee (dit proces onderbreken kon ik vroeger echt niet), maar het het punt is dat het door de jaren heen echt diep is ingeworteld. Ik weet niet met wie je dochter over haar (veronderstelde) dwangstoornis heeft gesproken, maar een bezoek aan een (kinder)psycholoog die gespecialiseerd is in dwangstoornissen lijkt me uiterst raadzaam. Ik ben overigens geen arts, enkel een ‘ervaringsdeskundige’ die z’n persoonlijke opvattingen deelt. Groeten + heel veel sterkte toegewenst, Paul P.S. Dat er sprake is van een dwangstoornis, hoeft overigens niet te betekenen dat er niet OOK sprake is van een eetstoornis.

  17. Ik denk dat ik een eetstoornis heb, maar niemand gelooft me. Ik heb ondergewicht en ben bang om aan te komen en heb alle redenen tot anorexia en ik ben 14 jaar. Help!

    • Beste Anonymous, Waarom denk je dat je in eerste instantie een eetstoornis hebt? En weet je het verschil tussen een eetprobleem en een eetstoornis? Dat je ondergewicht hebt kan, maar het is mogelijk dat dat door de groei komt… Ik wil je graag helpen, maar zal toch iets meer info moeten hebben wil ik een helder beeld kunnen schetsen! Ikzelf heb Anorexia en heb een lange tijd in een kliniek gezeten dus ik weet waar het over gaat. Ik ben inmiddels bijna twintig en ben Anorectisch opgevoed door mijn biologische moeder. P.S. kijk eens op Proudtobeme.nl. Groetjes, Madelief

    • Hey, Ik ben ook (bijna) 14. Ik worstel al heel lang met mijn zelfbeeld en op het moment ook met anorexia en zelfbeschadiging. Als je wilt praten kan ik proberen je te helpen. Als je wilt…

    • Misschien dat je de eerste alinea van de tekst niet hebt gelezen… Bovendien gaat het om een obsessieve drang, niet om vrije wil.

Plaats een reactie

Je reactie wordt voor publicatie gekeurd door de redactie en dient te voldoen aan de regels voor reacties.